پژوهش های خاک
سال:1381 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:3

به منظور ارزیابی کاربرد مدل کامپیوتری تهیه شده توسط مؤسسه تحقیقات خاک و آب برای توصیه کودی گندم در شرایط آب و هوایی گلپایگان و خاکهای با قابلیت هدایت الکتریکی مختلف، آزمایشی با چهار تیمار کودی، T1 شاهد (بدون کوددهی)، T2 توصیه مدل کامپیوتری، T3 سی درصد کمتر از توصیه مدل کامپیوتری و T4 سی درصد بیشتر از توصیه مدل کامپیوتری بعلاوه مصرف 150 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم برای بررسی اثر پتاس در شرایطی که به خاطر بالا بودن مقدار پتاسیم قابل استفاده خاک، مدل کود پتاسه توصیه نکرده است، در سال زراعی78-1377 انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سه قطعه زمین با مشخصات فیزیکو شیمیایی خاک متفاوت با دو منبع آب با وضعیت شیمیایی مختلف، به مرحله اجرا در آمد. مقدار ازت کل، فسفر و پتاسیم قابل جذب در قطعه اول به ترتیب 1/0 درصد، 6 و 400 میلی گرم در کیلوگرم، در قطعه دوم به ترتیب 1/0 درصد، 6 و 430 میلی گرم در کیلوگرم و در قطعه سوم به ترتیب 1/0 درصد، 26 و 780 میلی گرم در کیلوگرم بود. قابلیت هدایت الکتریکی آب آبیاری قطعه اول و دوم 540/4 و قطعه سوم 360/7 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج تجزیه آماری سه قطعه زمین بصورت مرکب نشان داد که کلیه تیمارهای کودی نسبت به شاهد افزایش عملکرد داشتند. در حالی که میانگین عملکرد دانه در تیمار شاهد (T1( 863 کیلوگرم در هکتار بود، در تیمارهای T2، T3 و T4 به ترتیب 3942، 2321 و 4418 کیلوگرم در هکتار بود. اختلاف بین تیمارهای T1، T2 و T3 از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی دار گردید. ولی بین تیمارهای T4 , T2 اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. وزن هزار دانه در کلیه تیمارها نسبت به شاهد افزایش یافت. در تیمار (T1) وزن هزار دانه 52/32 گرم در تیمارهای T2، T3 و T4 به ترتیب 36/46، 83/38 و 93/49 گرم بود و بین تیمارهای T4 , T2 اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. درصد پروتئین دانه در تیمارها نسبت به شاهد از نظر عددی افزایش یافت ولی فقط تیمار T4 در مقایسه با تیمار T1 اختلاف معنی داری را نشان داد. میزان پروتئین دانه در تیمار شاهد 6/12 درصد در تیمارهای T2، T3 و T4 به ترتیب 45/13، 49/13 و 88/13 درصد بود. درصد ازت موجود در کاه تیمارها نسبت به شاهد افزایش معنی داری را نشان داد. مقدار ازت در تیمار شاهد30/0 درصد و در تیمارهای T2، T3 و T4 به ترتیب 37/0، 35/0 و 44/0 درصد بود. درصد فسفر، پتاسیم و کلر دانه تیمارها نسبت به شاهد اختلاف معنی داری را نشان ندادند ولی غلظت کلر در دانه نسبتاً بالا (19/0 درصد) بود.

در یک آزمایش مزرعه‏ای در استان قزوین تغییرات ECe, SAR, pH و فعالیت بیولوژیکی (شدت تنفس) یک خاک سدیمی در اثر مصرف مواد آلی، ترکیبات معدنی و مصرف توام این مواد در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 14 تیمار در 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. منابع و مقادیر مواد آلی مصرفی عبارت بودند از کاه و کلش گندم و کود دامی که هر کدام با مقادیر 10، 20 و 40 تن در هکتار مصرف گردیدند. ترکیبات معدنی مورد استفاده شامل گچ، سیمان و اسید سولفوریک بود که سیمان به مقدار 5 تن در هکتار و گچ و اسید سولفوریک به اندازه نیاز گچی مصرف گردیدند همچنین، گچ و سیمان با مقادیر ذکر شده بصورت تلفیق با کاه و کلش و کود دامی (به میزان 20 تن در هکتار) نیز مورد استفاده قرار گرفت. مقدار ازت لازم از منبع اوره برای رساندن نسبت C/N کاه و کلش از 9 . 2 به حدود 50 نیز محاسبه شد و همزمان با مخلوط کردن کاه و کلش با خاک سطحی به تیمارهای دارای این ماده اضافه گردید. نتایج بدست آمده یک و چهار ماه بعد از اعمال تیمارهای آزمایشی نشان داد که اسید سولفوریک و گچ در مقایسه با سایر تیمارها و شاهد pH گل اشباع را بیشتر و به طور معنی داری کاهش داده اند. در تیمار اسید سولفوریک pH خاک از 37/8 در تیمار شاهد پس از یکماه به 87/7 و پس از چهار ماه به 60/7 کاهش یافت. کاهش pH خاک در اثر مصرف گچ کمتر بود بطوریکه پس از مصرف، pH خاک ابتدا از 37/8 به 93/7 رسید و بعد از آن تقریباً بدون تغییر باقی ماند. مصرف کاه و کلش بجز در تیمار 40 تن در هکتار، کود دامی و سیمان تاثیر معنی داری بر pH خاک نداشت ولی مصرف کاه و کلش و کود دامی توام با گچ باعث کاهش معنی دار pH خاک گردید. مصرف اسید سولفوریک، گچ و گچ توام با مواد آلی میزان ECe و کلسیم عصاره اشباع خاک را به طور معنی داری افزایش داد. بیشترین میزان کاهش SAR عصاره اشباع چهار ماه پس از کاربرد گچ و اسید سولفوریک حاصل شد. در مقایسه با تیمار حاوی گچ میزان کاهش SAR در تیمارهای حاوی گچ و ماده آلی کمتر بود که حاکی از آن است که ماده آلی در تقلیل SAR یک عامل بازدارنده بوده است. میزان فعالیت بیولوژیک خاک که با شاخص تصاعد CO2 اندازه گیری شد در اثر کاربرد سطوح مختلف کاه و کلش در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری نشان داد. بطوریکه یکماه پس از کاربرد 40 تن در هکتار کاه و کلش، میزان CO2 متصاعد شده از خاک به 8/166 میلی گرم در متر مربع در ساعت رسید که در مقایسه با شاهد (4/46 میلی گرم در متر مربع در ساعت) افزایش حدود 5/3 برابر داشت. افزودن مقادیر مختلف کود دامی نیز فعالیت بیولوژیک خاک را در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری زیاد کرد ولی در مقایسه با سطوح مختلف کاه و کلش مقدار آن کمتر بودبطوری که تفاوت سطوح مختلف کود دامی و کاه و کلش در افزایش فعالیت میکروبی خاک از نظر آماری معنی دار شد. بر اساس نتایج بدست آمده می‏توان گفت که کاربرد کاه وکلش در مقایسه با کود دامی پوسیده بدلیل داشتن کربن زیادتر، فعالیت بیولوژیکی خاک را بیشتر افزایش داده است. مصرف گچ همراه با مواد آلی در مقایسه با کاربرد جداگانه مواد آلی باعث کاهش معنی دار فعالیت بیولوژیکی خاک در مراحل اولیه گردید که این امر می‏تواند بدلیل افزایش EC محلول خاک باشد. بطور کلی نتایج حاصل ازاین آزمایش نشان داد که با کاربرد توام مواد آلی و گچ، اصلاح شیمیایی خاکهای سدیمی سریعتر می‏شود و احتمالاً تاثیر مفید مواد آلی بر خصوصیات خاک بدلیل کند شدن سرعت پوسیدگی آن برای زمان بیشتری ادامه می‏یابد.

پایین بودن راندمان تولید در واحد سطح و کیفیت پایین گلهای زینتی،توان رقابت محصولات ما را در بازارهای جهانی به مخاطره انداخته است.از عوامل مهم و تاثیر گذار بر شاخصهای کمی وکیفی تولید گیاهان زینتی می توان به آهکی بودن خاکهای زراعی، عدم توجه به تغذیه صحیح و پایین بودن کیفیت آبهای آبیاری اشاره نمود.این تحقیق طی سالهای 1379-1378 درگلخانه موسسه تحقیقات خاک و آب انجام شد. در این تحقیق 12 تیمار با 5 تکرار و در قالب طرح کاملا تصادفی در نظر گرفته شد که تیمارهای به کار رفته عبارت بودند از: 1)کوددهی ازته و فسفره(شاهد)؛ 2) تیمار اول + مصرف ریز مغذیها؛ 3) تیمار دوم + توصیة کودی پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم؛ 4) تیمار دوم + توصیه کودی پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم؛ 5) تیمار دوم + 150 درصد توصیه کودی پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم؛ 6) تیمار دوم + 150 درصد توصیه کودی پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم؛ 7) تیمار دوم + 200 درصد توصیه کودی پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم؛ 8) تیمار دوم + 200 درصد توصیه کودی پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم؛ 9) تیمار دوم + 200 درصد توصیه کودی پتاسیم (50% کلرور پتاسیم + 50% سولفات پتاسیم)؛ 10) تیمار نهم + مصرف خاکی سولفات منیزیم؛ 11) تیمار دهم + محلول پاشی کود کامل میکرو؛ 12) تیمار یازدهم + محلول پاشی کلرور کلسیم.نتایج این تحقیق نشان داد عملکرد در سطح یک درصد تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفته است و تمام تیمارهای مصرف پتاسیم باعث افزایش عملکرد شدند ولی تیمارهای یازدهم و دوازدهم بهتر از بقیه بودند. طول ساقة گل دهنده، قطر ساقه گل دهنده، قطر کاسه گل، قطر جام گل و عمر بعد از برداشت گلهای بریده در سطح یک درصد در مقایسه با شاهد در تمام تیمارها افزایش معنی داری را نشان داد. در فاکتورهای کیفی نقش تیمارهای 150 درصد توصیه کودی بارزتر از دیگر تیمارها بود. و هیچ تقاوتی بین دو نوع کود پتاسة مصرفی مشاهده نگردید. غلظت کلسیم و منیزیم برگها در تیمارهای مصرف پتاسیم کاهش معنی داری یافت و حداکثر کاهش غلظت کلسیم و منیزیم در تیمارهای هفتم و هشتم مشاهده گردید. از نتایج بدست آمده چنین استنباط گردید که برای بدست آوردن بیشترین تعداد گل در بوته، تیمارهای 150 درصد توصیه کودی بهترین تیمار می باشد.