مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:111 |تعداد مقالات:9

مقدمه: درمان مناسب جهت درمان شکستگی همراه با جابه جایی گردن فمور در افراد مسن مورد اختلاف نظر است. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه دو روش تعویض مفصل هیپ Total Hip Arthroplasty) یا (THA و جا اندازی و فیکس کردن Internal Fixation) یا (IF در درمان این شکستگی ها بود.روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار بین 70-60 سال که از اسفند ماه 1385 لغایت مهر ماه 1387 به بیمارستان های آموزشی-درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه اول به روش جا اندازی و فیکس کردن با پیچ و گروه دوم به روش تعویض مفصل هیپ تحت درمان قرار گرفتند. سپس شدت درد، عملکرد هیپ، کیفیت زندگی و عوارض این بیماران در مدت یک سال پس از عمل جراحی تعیین و مقایسه گردید.یافته ها: شدت درد و میزان عوارض و نیاز به عمل جراحی مجدد به طور قابل توجهی در بیمارانی که به روش تعویض مفصل درمان شده بودند، نسبت به گروه دیگر کمتر بود. همچنین عملکرد هیپ و کیفیت زندگی در این بیماران نسبت به گروهی که به روش جا اندازی و فیکس کردن درمان شده بودند، بهتر بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد تعویض مفصل نسبت به فیکس کردن شکستگی روشی موثرتر با عوارض کمتر در درمان بیماران مسن مبتلا به شکستگی با جابه جایی گردن فمور باشد.

مقدمه: شیوع روزافزون چاقی و متعاقب آن سندرم متابولیک، باعث افزایش شیوع کبد چرب غیرالکلی شده است. هنوز درمان کاملا قطعی برای کبد چرب در دسترس نیست. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر بخشی ویتامین E همراه با اورسودزوکسی کولیک اسید (UDCA) با ویتامین E تنها به عنوان دو روش رایج درمان این بیماری بود.روش ها: این مطالعه در قالب کارآزمایی در دو شاخه ویتامین E 400 واحد روزانه به تنهایی و همراه با اورسودزوکسی کولیک اسید 250 میلی گرم در هر 8 ساعت به انجام رسید. بیمارانی که ALT غیر طبیعی و در سونوگرافی کبد چرب داشتند، به مطالعه وارد شده، در دو گروه تصادفی سازی شده برای 6 ماه تحت درمان و پی گیری قرار گرفتند. کاهش ALT به زیر 1.5 برابر حد بالای طبیعی به عنوان پاسخ درمانی در نظر گرفته شد.یافته ها: بین 16 نفر گروه درمان منفرد و 19 نفر گروه درمان ادغام یافته، تفاوتی از نظر سنی (میانگین کلی 4.2±58.5 سال) و جنسی (54 درصد جنس مرد در کل) وجود نداشت. شاخص توده بدنی بین دو گروه تفاوتی نداشت و در طی مطالعه تغییر مشخص پیدا نکرد .(28.2±1.2 kg/m2)در گروه درمان ادغام یافته 13 و در گروه منفرد 9 نفر به هدف درمانی رسیدند.(P=0.46)  میانگین تغییرات ALT و AST در طی مداخله، بین دو گروه تفاوت آماری نداشت؛ ولی ترانس آمینازها به نسبت قبل از مطالعه، در اثر مداخله درمانی به صورت معنی داری حداقل  30 IU/Lکاهش یافت.(P=0.02) نتیجه گیری: درمان منفرد یا ترکیبی حاوی ویتامین E به طور متوسط در 0.6 افراد باعث دستیابی به بهبودی در عرض 6 ماه می شود اما افزودن اورسودزوکسی کولیک اسید تاثیر درمانی قابل توجهی بر نتیجه درمان ندارد. تعداد کم نمونه باعث می شود که نتوان به راحتی در مورد اثر افزودن UDCA به ویتامین E قضاوت کرد.

مقدمه P33 :یک پروتئین مهار کننده تومور است که در کنترل رشد سلولی و آپوپتوز فعالیت دارد. مهار بیان این پروتئین مرتبط با کاهش کنترل رشد سلولی است. سرطان کولورکتال دومین سرطان رایج در جهان است. تشخیص بیماری در مراحل اولیه می تواند میزان مرگ و میر ناشی از آن را کاهش دهد. برای بررسی نقش P33 در پاتوژنز سرطان کولورکتال، بیان این پروتئین را در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال توسط روش ایمونوهیستوشیمی بررسی نمودیم.روش ها: در این مطالعه از 70 نمونه سرطانی کولورکتال و 70 نمونه از بافت سالم مجاور همان نمونه ها استفاده شد. بیان پروتئین P33 با روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. تعداد سلول های رنگ آمیزی شده با استفاده از میکروسکوپ نوری و نرم افزارMotic Advanced Plus 2 مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: پروتئین P33 در تمامی نمونه ها بیان شده بود و به طور عمده در هسته سلول های اپی تلیال متمرکز بود. بیان این پروتئین در بافت های سرطانی در مقایسه با بافت های سالم مجاور به طور معنی داری کاهش یافته بود.(p=0.02) نتیجه گیری: بیان پروتئین P33 در نمونه های سرطانی به طور مشخصی نسبت به نمونه های سالم کمتر بود. این مطالعه نشان داد که بیان پروتئین P33 ممکن است با پاتوژنز سرطان کولورکتال ارتباط داشته باشد.

مقدمه: شکل گیری و عملکرد صحیح سیستم عصبی پستانداران بر مبنای فعالیت ذاتی نورون ها پایه گذاری می شود. طی دوره بحرانی رشد، تکامل وابسته به تجربه حسی نیز تاثیر عمیقی بر این فرآیندها می گذارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تغییر در تجربه حس بینایی در دوران بحرانی تکامل مغز بر فرآیندهای یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی با استفاده از ماز آبی موریس بود.روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 30 راس موش صحرایی نر 45 روزه ن‍ژاد ویستار، که به طور تصادفی در 3 گروه مساوی توزیع شده بودند، انجام شد؛ حیوانات گروه شاهد Control) یا (CO از بدو تولد تا پایان آزمایشات در شرایط تاریکی روشنایی  12-12ساعته قرار داشتند؛ گروه (Dark Reared) DRدر تاریکی کامل و گروه (Light Reared) LR در روشنایی کامل رشد یافتند. با استفاده از ماز آبی برای بررسی روند یادگیری، حیوانات به مدت 5 شب و هر شب 4 جلسه برای یافتن سکوی پنهان در ماز تلاش کردند. حافظه فضایی حیوانات با برداشتن سکوی پنهان، طی یک جلسه و در همان شب پنجم آزموده شد. مدت زمان سپری شده در ماز و مسافت پیموده شده محاسبه شد و داده ها با آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر سنجیده شدند.یافته ها: در مرحله یادگیری موش های گروه شاهد نسبت به دو گروه دیگر، مدت زمان و مسافت کمتری را برای یافتن سکوی پنهان در ماز آبی موریس گذراندند.(P<0.0001)  در مرحله سنجش حافظه، نتایج حاصل اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: تغییر در تجربه حس بینایی منجر به ایجاد اختلال در روند یادگیری فضایی موش های صحرایی می شود؛ در حالی که تشکیل حافظه فضایی آن ها از این تغییرات تاثیر نمی پذیرد.

مقدمه: لوپوس اریتماتوس سیستمیک یک بیماری التهابی با علت ناشناخته است که می تواند ارگان های مختلف بدن را درگیر نماید. با توجه به تفاوت هایی که چهره بیماری در اجتماعات مختلف دارد، بر آن شدیم تا بیماران لوپوس شهر اصفهان را مورد مطالعه قرار دهیم. روش ها: بیماران مبتلا به فرم قطعی بیماری، طی سال های 1387-88 در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میان ESR، C3، C4 و Anti-dsDNA و فعالیت بیماری لوپوس و نیز تعیین اعتبار و ارزش شاخص ارزیابی کننده BILAG جهت ارزیابی فعالیت بیماری در بیماران مبتلا به لوپوس انجام شد. طی یک مطالعه مقطعی، بیماران مبتلا به لوپوس مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات در مورد فعالیت بیماری لوپوس بر اساس نمرات به دست آمده از شاخص ارزیابی کننده BILAG مورد بررسی قرارگرفت. میزان سطوح ESR، C3، C4 و Anti-dsDNA و نمرات به دست آمده از شاخص SLEDAI-2k در تجزیه و تحلیل و بررسی اعتبار شاخص استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از رگرسیون لجستیک ترتیبی انجام شد.یافته ها: از 100 بیمار مبتلا به لوپوس 90 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 9.8±31.1 سال بود. افزایش نمره شاخص ارزیابی کننده BILAGبا افزایش  ESRو Anti-dsDNA و کاهش سطوح C3 و C4 و افزایش نمره SLEDAI-2K همراه بود (عدد P در همه موارد کمتر از 0.01 بود). نتیجه گیری: نتایج این مقاله نشان داد که ESR، C3، C4 و Anti-dsDNA باید در ارزیابی و پی گیری بیماران مبتلا به لوپوس مورد استفاده قرارگیرد. همچنین نتایج نشان داد که شاخص ارزیابی کننده BILAG دارای ارزش و اعتبار زیادی در تعیین فعالیت بیماری لوپوس است.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی اضافه بار آهن کبد و قلب توسط تکنیک MRIT2 و سطح فریتین سرم و نیز بررسی ارتباط بین آن ها در بیماران تالاسمی ماژور گردید.روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 170 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به پخش تالاسمی بیمارستان سیدالشهدا (س) شهر اصفهان در سال 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انتخاب بیماران، اضافه بار آهن کبد و قلب توسط تکنیک MRIT2 در همه بیماران ارزیابی گردید.بافته ها: از 170 بیمار بتا تالاسمی مورد مطالعه، 90 نفر ( 52.9درصد) را مردان و 80 نفر ( 47.1درصد) را زنان تشکیل دادند. میانگین سنی بیماران 6.2±20.6 سال بود. میانگین اضافه بار آهن قلب 14.7±22.7، اضافه بار آهن کبد 2.4±3.2، سطح فریتین سرم 1554±2310 و کسر تخلیه بطن چپ 7.7±60.5 به دست آمد. مقدار ضریب همبستگی Pearson ارتباط معنی دار مستقیمی بین اضافه بار آهن کبد و قلب نشان دادP<0.001) ؛.(r=0.29  بین سطح فریتین سرم و اضافه بارآهن کبد (p<0.006؛r=-0.21 ) ارتباط معکوس و ضعیفی وجود داشت.نتیجه گیری: مقدار آهن رسوب یافته قلب را می توان با استفاده از T2 قلب تعیین کرد که مهم ترین فاکتور برای پیش بینی نیاز به درمان نارسایی بطنی می باشد. یافته های مطالعه حاضر دلالت بر وجود ارتباط معنی دار آماری بین اضافه بار آهن و کبد و اضافه بار آهن قلب در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور دارد.

مقدمه: به دنبال شکستگی های استخوانی در طی تصادفات، بسیاری بیماران از ترمیم نشدن ضایعات استخوانی و مشکلات زیبایی شناختی و روانی متعاقب آن رنج می برند. در این راستا، یافتن راه کارهای جدید و موثر برای تسهیل ترمیم نقایص استخوانی مهم است. یکی از راه های درمان، استفاده از سلول های استخوانی خود بیمار، کشت آن ها بر روی داربست مناسب و انتقال به محل ضایعه می باشد. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه میزان تکثیر سلول های استئوبلاست بر روی دو داربست آلژینات و هیدروکسی آپاتیت - تری کلسیم فسفات (HA- TC)بود.روش ها: نمونه های استخوانی از چهار بیمار، که در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان تحت جراحی کرانیوتومی قرار گرفتند، به دست آمد. نمونه ها به قطعات کوچک تقسیم و در پلیت های محتوی محیط کشت به انکوباتور منتقل گردید. در روزهای 10-12 پس از انتقال، شروع خروج استئوبلاست از قطعات استخوانی مشاهده شد. این سلول ها به طور متوسط پس از 2 هفته کف پلیت را پوشاندند. نسل اول این سلول ها با استفاده از Trypsin_EDTA ازکف پلیت جدا شد و به دو بخش تقسیم گردید. یک بخش به داربست HA-TC و بخش دیگر به ژل آلژینات اضافه شد. دو هفته بعد، اطلاعات جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: با شمارش سلول ها میانگین تعداد سلول های موجود در ژل آلژینات و داربست هیدروکسی آپاتیت - تری کلسیم فسفات در روز 14 نسبت به روز اول همان گروه اختلاف معنی داری را نشان داد.(P<0.001)  به علاوه، اختلاف میانگین تعداد سلول های موجود در ژل آلژینات و داربست هیدروکسی آپاتیت در روز 14 معنی دار بود.(P<0.001)  در روز 14، میانگین درصد سلول های زنده در گروه آلژینات به طور معنی داری بیشتر از گروه هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم فسفات بود  .(P<0.001)در روز 14، در رنگ آمیزی Van kossa، وجود ماتریکس معدنی ثابت گردید؛ به این ترتیب که رسوبات کلسیم به رنگ سیاه و هسته سلول ها قرمز شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، ژل آلژینات نسبت به داربست HA-TC، حمایت بهتری برای تکثیر و بقای استئوبلاست محسوب می شود. علت احتمالی این تفاوت را می توان در ویژگی های زیستی این ژل جستجو نمود؛ تخلخل ژل آلژینات شرایطی را فراهم می آورد که فعالیت های سلولی و متابولیکی در آن تسریع می گردد.

مقدمه: با توجه به تناقضات موجود در مطالعات مختلف در مورد تاثیر مصرف شکلات بر بیماری های قلبی، هدف بررسی حاضر، مروری بر پژوهش های انجام شده در زمینه شکلات و بیماری های قلبی - عروقی بود.روش ها: جستجو درPubMed  در بین سال های 1990 تا 2008 با کلید واژه های Dark chocolate،Dark chocolate and cardiovascular disease و Dark chocolate and atherosclerosis با محدود کردن آن ها بر روی کارآزمایی های بالینی انجام شد. تمام مطالعاتی که بر روی افراد سالم یا افراد مبتلا به اختلالات لیپیدی انجام شده بود، وارد مطالعه شد.یافته ها: در بیشتر این مطالعات، شکلات حاوی استرول گیاهی باعث کاهش کلسترول تام وLDL  در افراد هیپرکلسترولمیک شده بود. برخی مطالعات اثر مثبت شکلات تیره را بر کاهش تجمع پلاکتی عنوان کرده و برخی دیگر بی اثر بودن شکلات سفید و تیره را گزارش کرده است. اثر مثبت شکلات تیره بر حساسیت انسولینی و کاهش مقاومت انسولینی در کارآزمایی های بالینی ذکر شده است. در مورد فشارخون، برخی مطالعات اثر مثبت شکلات تیره بر کاهش فشار خون و برخی دیگر بی اثر بودن آن را نشان داده است. شکلات تیره باعث کاهش شاخص های استرس اکسیداتیو در برخی بررسی ها شده اما در برخی دیگر عدم تاثیر شکلات تیره بر شاخص هایی چون 8 ایزوپروستان و MDA دیده شده است.نتیجه گیری: اکثر کارآزمایی های بالینی اثر مثبت شکلات تیره و کاکائو را بر عوامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی نشان داده است؛ هرچند که به علت هم سو نبودن مطالعات، نیاز به بررسی بیشتر در این زمینه وجود دارد تا مکانیسم های مربوط نیز در مطالعات آتی به طور دقیق شناسایی و تایید گردد.