مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:142 |تعداد مقالات:8

مقدمه: عفونت مجاری ادراری دومین عفونت شایع در انسان است. عمده ترین باکتری های عامل عفونت ادراری، باکتری های موجود در روده هستند. کلبسیلا پنومونیه از جمله پاتوژن های فرصت طلب و عامل عفونت بیمارستانی محسوب می شود. شیوع β- لاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs یا Extended-spectrum beta-lactamases) در سویه های کلبسیلا پنومونیه منجر به گسترش مقاومت های آنتی بیوتیکی و مرگ و میر در بیماران می گردد. این مطالعه به بررسی مقاومت به آنتی بیوتیک در سویه های کلبسیلای دارای ESBLs که از ادرار بیماران مبتلا به عفونت ادراری جدا شده بودند، پرداخت.روش ها: مطالعه حاضر در سال های 1388 و 1389 در آزمایشگاه های بیمارستان های الزهرا (س)، شریعتی، کاشانی، مهدیه و آزمایشگاه رفرانس در اصفهان انجام گرفت. بر اساس فرمول حجم نمونه به طور تصادفی 378 نمونه از عفونت های ادراری ارزیابی گردید. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک مانند رنگ آمیزی، محیط های افتراقی و بررسی تولید ESBLs با تست های غربال گری و تست تاییدی انجام شد. برای بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از روش Kirby Bauer استفاده شد.یافته ها: از 378 نمونه بررسی شده، فراوانی ESBLs در سویه های کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیماران بستری و سرپایی به ترتیب 64 و 22 درصد بود. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام به ترتیب 90.5درصد، 65 درصد، 57.1 درصد، 60 درصد، 31.6 درصد، صفر درصد، 35 درصد، 78.6 درصد و 19 درصد از سویه های کلبسیلا پنومونیه جدا شده از ادرار بیماران بستری در برابر آمپی سیلین، سفتازیدیم، سفوتاکسیم، سفپیم، آمیکاسین، ایمی پنم، سیپروفلوکسازین، کوتریموکسازول و نیتروفورانتویین و 70.6 درصد، 41.7 درصد، 24 درصد، 15 درصد، 0 درصد، 21.4 درصد، 28.6 درصد، 18.8 درصد، 25.9 درصد و 34.6 درصد از سویه های کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیماران سرپایی در برابر آمپی سیلین، سفازولین، سفتازیدیم، سفوتاکسیم، آمیکاسین، جنتامایسین، نالیدیکسیک اسید، سیپروفلوکسازین، کوتریموکسازول و نیتروفورانتویین مقاوم بودند.نتیجه گیری: نتایج حاکی از فراوانی بیشتر ESBLs و همچنین شیوع بیشتر مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های جدا شده از بیماران بستری در مقایسه با بیماران سرپایی بود. شاید مهم ترین علت برای این مشکل، عدم شناسایی سویه های مولد ESBL در آزمایشگاه ها و تجویز سفالوسپورین ها و آزترئونام برای بیماران مبتلا باشد.

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات عمده در زندگی افراد نابارور است. یکی از دلایل عمده ژنتیکی ناباروری وقوع حذف ها در کرومزوم Y است که با فراوانی 1 تا 15 درصدی در افراد مبتلا به آزوسپرمی و الیگواسپرمی شدید گزارش شده است. بر روی کروموزوم 3 Y ناحیه به نام عوامل آزوسپرمی (Azoospermia factor یا AZF) شناخته می شوند. این سه ناحیه با عناوین AZFa، AZFb و AZFc به عنوان ناحیه اسپرم سازی تعیین شده اند. در این مطالعه، ارتباط بین تغییرات منطقه(DAZ) Yq11.223  و ناباروری در مردان بررسی شد.روش ها: در این مطالعه از 100 مرد نابارور که به مرکز ناباروری اصفهان مراجعه نموده بودند و همچنین 100 فرد سالم به عنوان شاهد، نمونه خون تهیه شد. DNA ژنومی از گلبول های سفید خون استخراج شد. پرایمرها با کمک موتورهای جستجوگر و نرم افزار Oligo نسخه 6 طراحی گردید. بررسی ها در بیماران با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase chain reaction یا PCR) در منطقه Yq11.223 ناحیه AZF انجام گرفت.یافته ها: در این مطالعه 70 بیمار آزوسپرم و 30 بیمار الیگواسپرم مورد بررسی قرار گرفتند که در 7 بیمار آزوسپرم این حذف ها مشاهده گردید، در حالی که در افراد الیگواسپرم و 100 مرد باروری که به عنوان شاهد استفاده شدند هیچ حذفی مشاهده نشد. همچنین در چندین فرد آزوسپرم تغییر در شدت باندها نیز مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نقش DAZ را در فرایند اسپرم ‎سازی مردان را تایید کرد.

مقدمه: ملاتونین هورمون مترشحه از هیپوفیز است که دارای فعالیت آنتی اکسیداتیو است و اثرات مفیدی در درمان اختلالات خواب، افسردگی و سرطان دارد. این هورمون به عنوان یک هورمون کاردیو پروتکتیو نیز شناخته شده است. در این مطالعه به بررسی اثر ملاتونین بر روی عملکرد بطن چپ در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب پرداختیم.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور بود که در میان 60 بیمار مبتلا به نارسایی قلب مراجعه کننده به مراکز آموزشی شهید چمران و بیمارستان نور شهر اصفهان در سال 1389 انجام شد. بیماران در دو گروه مورد (30 نفر) و شاهد (30 نفر) قرار گرفتند. گروه مورد روزانه 3 میلی گرم ملاتونین به مدت 2 ماه و گروه شاهد به همین میزان پلاسبو دریافت کردند. کلاس عملکردی (NYHA functional class) و کسر جهشی بطن چپ در هر دو گروه قبل و بعد از مطالعه بررسی شد و سپس میزان تغییرات بین دو گروه مقایسه شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و با استفاده از آزمون های Paired-t، Student-t، Repeated-measures ANOVA و x2 آنالیز شدند.یافته ها: در گروه شاهد 60 درصد بیماران مرد و 40 درصد زن و در گروه مورد 77.3 درصد مرد و بقیه زن بودند. میانگین سنی بیماران گروه شاهد 11.8±67.1 سال و میانگین سنی بیماران گروه مورد 6.7±63.5 سال بود (0.24=P). کسر جهشی در گروه شاهد بعد از مداخله تغییر معنی داری پیدا نکرد (0.24= P). ولی در گروه مورد افزایش معنی دار داشت (0.001>P).نتیجه گیری: در صورتی که مطالعات بعدی نتایج این مطالعه را تایید کنند می توان از ملاتونین در کنار سایر داروها برای درمان نارسایی قلب استفاده نمود.

مقدمه: با وجودی که از دیرباز نقش فعالیت بدنی در کنترل و بهبود دیابت نوع II و افزایش حساسیت انسولین مورد توجه بوده است، ولی انجام فعالیت های ورزشی در محیط های آبی با توجه به وضعیت روحی و جسمانی این بیماران کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته ورزش در آب بر روی عوامل فیزیولوژیک منتخب و قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع II بود.روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی، از بین مردان 50 تا 60 ساله مبتلا به دیابت نوع II شهرستان خمینی شهر، تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه مداخله (15 بیمار) و شاهد (15 بیمار) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا 60 دقیقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرینات ورزشی ویژه در آب انجام دادند، در حالی که گروه شاهد هیچ فعالیت بدنی منظمی نداشتند. در این تحقیق متغیرهای مورد بررسی شامل وزن، شاخص توده بدنی، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول و دیاستول، قندخون ناشتا و همچنین هموگلوبین گلیگوزیله، قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر تفاوت معنی داری بین میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستول، دیاستول، قندخون ناشتا و هموگلوبین گلیگوزیله بین دو گروه ه تجربی و شاهد بود، در حالی که این تفاوت در متغیرهای وزن و شاخص توده بدنی در گروه معنی دار نبود (0.05>P).نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که یک دوره ورزش در آب باعث بهبود معنی دار میزان قند خون بیماران مبتلا به دیابت II می گردد.

مقدمه: تصویرسازی تشدید مغناطیسی (Magnetic resonance imaging یا MRI) یک فن آوری به نسبت جدید در پزشکی است. هدف این پژوهش، ارزیابی عملکرد 3 MRI تسلا در تشخیص و درمان بیماری های اعصاب و قلب و عروق بود.روش ها: مطالعه حاضر یک مرور نظام مند بود. در مرحله اول این پروژه، مهم ترین بانک های اطلاعاتی الکترونیکی پزشکی شامل TRIP، MEDLINE، EMBASE، Google، CENTRAL and Cochrane Systematic Reviews)، NHS EEDs، DARE) و Cochrane Library مورد جستجو قرار گرفتند. سپس مطالعاتی که در آن ها 3 MRI تسلا با یک روش استاندارد تشخیصی دیگر مانند1.5 MRI تسلا مقایسه و برای ارزیابی عملکرد تشخیصی فن آوری از پیامدهایی نظیر حساسیت، ویژگی و ایمنی استفاده شده بود، انتخاب شدند.یافته ها: 25 مقاله وارد مطالعه شد که اکثر آن ها بر برتری نسبی عملکرد تشخیصی (حساسیت و ویژگی)3MRI  تسلا به 1.5 تسلا تاکید داشتند. حساسیت روش 3 تسلا بین 79 تا 91 درصد و ویژگی آن بین 76تا 95 درصد و حساسیت روش 1.5 تسلا نیز بین 79 تا 90 درصد و ویژگی آن بین 67 تا 87 درصد محاسبه شد. در این مطالعات حساسیت در روش 3 تسلا بالاتر و کیفیت فنی تصاویر 3 تسلا نیز برتر از 1.5تسلا بود. از لحاظ عوارض جانبی بین دو روش، میزان بالاتر بروز تحریکات حسی در دو گروه 3 و 1.5 تسلا در مقایسه با گروه 0.6 تسلا مشاهده شد، اما تفاوت معنی داری بین 3 تسلا و 1.5 تسلا گزارش نشده بود.نتیجه گیری:3MRI  تسلا علاوه بر آن که تمام توانایی های 1.5MRI  تسلا را دارد، گاه قادر به تشخیص مواردی است که با1.5 MRI تسلا و نسخه های قبلی آن قابل تشخیص نمی باشد، اگر چه این مزیت اندک و برای موارد محدود می باشد.