پژوهش در علوم پزشکی
سال:1384 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

نوروپاتی ارثی مستعد فلج فشاری (HNPP) یک بیماری اتوزوم غالب شامل نوروپاتی دمیلینیشن است که با حملات برگشت پذیر نوروپاتی حسی - حرکتی در اثر فشار به عصب همراه است. مشخصه بالینی اصلی آن حملات راجعه نوروپاتی فوکال بدون درد است که بیشتر پس از ترومای خفیف یا فشار بر اعصاب محیطی بوجود می آید. در این مقاله یک بیمار که پس از هشت ساعت کار پی در پی با دریل دچار فلج کامل عصب اولنار در دست چپ شده بود توصیف می شود که در بررسی الکتروفیزیولوژیک دچار نوروپاتی فشاری متعدد بود. یافته های غیر طبیعی الکتروفیزیولوژیک نیز در دو نفر از بستگان درجه اول وی که هیچ علامتی نداشتند دیده شد.نویسندگان معتقدند این بیماری می تواند در معاینات فیزیکی و بررسی های الکتروفیزیولوژیک که توسط جراحان ارتوپدی یا متخصص الکترومیوگرافی انجام می شود به سادگی از نظر دور بماند و در بیماران بدون علامت نیز تغییرات غیر طبیعی الکتروفیزیولوژیک وجود دارد که لازم است در تشخیص افتراقی تمام بیمارانی که با تظاهرات غیر طبیعی نوروپاتی فشاری مراجعه می کنند قرار گیرد.

خانمی 71 ساله، با استفاده از بیهوشی عمومی و لوله گذاری تراشه تحت عمل جراحی کاتاراکت قرار گرفت. بعد از پایان عمل جراحی و طبق معمول تمام جراحی ها، لوله تراشه بیمار خارج شد. وضعیت بیمار در اتاق ریکاوری ثابت و خوب بود اما طبق گزارش پرستار بخش، بیمار بعد از بیداری کامل از بیهوشی بی قرار بوده و دیسترس تنفسی داشت که علت آن برونکواسپاسم پس از بیهوشی تشخیص داده شد و بیمار در بخش تحت مراقبت قرار گرفت. بیمار در 24 ساعت بعد همچنان دچار مشکل تنفسی حین دم و بازدم بود که با تغییر وضعیت هیچگونه بهبودی پیدا نمی کرد. در معاینه بیمار هوشیار و آگاه بوده و علایم حیاتی نیز ثابت بودند. سیانوز، هموپتزی، رتراکسیون یا ویزینگ وجود نداشته، تراشه در خط وسط بوده و شکل ظاهری قفسه سینه طبیعی بود. یافته های غیر عادی سرفه توام با خلط و استریدور دمی بودند. در رادیوگرافی قفسه سینه و نوار قلب، یافته ای غیر طبیعی مشاهده نگردید. با تشخیص افتراقی لارنگواسپاسم، لارنگوتراکئیت و دررفتگی غضروف آریتنوئید به دنبال انتوباسیون، بیمار به بخش ریه و از آنجا به بخش گوش و حلق و بینی انتقال یافت. در این بخش بعد از انجام اقدامات درمانی، لارنگوسکوپی مستقیم و رادیوگرافی قفسه سینه، فلج دو طرفه عصب حنجره ای راجعه تشخیص داده شد. عمل تراکئوستومی اورژانسی در بیمار انجام و پس از دو هفته بستری در بخش گوش و حلق و بینی، با لوله تراکئوستومی دایم از بیمارستان مرخص گردید. در پیگیری یک ماه بعد و معاینه توسط پزشک معالج، شروع حرکت طنابهای صوتی گزارش شد. پس از آن ابزار تراکئوستومی خارج و بیمار با حال عمومی خوب مرخص گردید.

مقدمه:به نظر می رسد مراقبان بهداشتی از جمله دانشجویان پرستاری به علت برخورد با بیماران، ساده تر از دیگران می توانند به باکتری سل آلوده شوند. با این حال در کشور ما خطر انتقال عفونت سل به این افراد بررسی نشده است. این مطالعه با هدف بررسی نتایج آزمون پوستی توبرکولین در ابتدا و انتهای دوره تحصیلی دانشجویان پرستاری و علوم انسانی انجام شد تا میزان انتقال در دوران تحصیل را برآورد نماید.روشها:مطالعه ای کوهورت به صورت قبل و بعد از نوع مطالعه تشخیصی بر روی 320 دانشجوی پرستاری و علوم انسانی )هر گروه 160 نفر( انجام شد. آزمون پوستی توبر کولین با استفاده از محلول 5 PPD واحدی RT23 ساخت انستیتوپاستور ایران به صورت تزریق داخل جلدی در شروع و پایان دوره تحصیل برای هر دو گروه انجام گردید. داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری ویل کاکسون برای مقایسه نتایج آزمون در ابتدا و انتهای تحصیل هر گروه و آزمون مان ویتنی برای مقایسه نتایج آزمون توبرکولین بین دو گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج:در شروع تحصیل دانشجویان پرستاری، آزمون توبرکولین در 93.7 درصد موارد منفی 0) تا 4 میلی متر(، در 4.4 درصد مشکوک 4) تا 9 میلی متر( و در 1.9 درصد آنها 15) میلی متر و بیشتر( بارز بود اما در انتهای دوره تحصیل، این آزمون در 75.5 درصد منفی، در 9.8 درصد مشکوک، در 3.3 درصد مثبت و در 11.4 درصد آنها بارز بود. در شروع تحصیل دانشجویان علوم انسانی، آزمون توبرکولین در 93.7 درصد موارد منفی، در 0.6 درصد مشکوک، در 1.3 درصد مثبت و در 4.4 درصد آنها بارز بود اما در انتهای دوره تحصیل، این آزمون در 79.3 درصد موارد منفی، در 8.1 درصد مشکوک، در 1.8 درصد مثبت و در 10.8 درصد آنها بارز بود. در هر یک از گروه ها، نتایج آزمون توبرکولین در آغاز و در انتهای دوره تحصیل تفاوت معنی داری داشت (P<0.0001) اما نتایج آزمون توبر کولین بین دو گروه در آغاز و انتهای دوره تحصیل تفاوت معنی دار نداشت.نتیجه گیری:در ابتدای مطالعه و در گروه علوم انسانی، افراد دارای نتیجه آزمون بارز نسبت به گروه پرستاری بیشتر بودند که در پایان مطالعه، در هر دو گروه نتایج مثبت و بارز افزایش یافته بودند که نشان دهنده برخورد یکنواخت هر دو گروه به باسیل سل بوده و آلودگی اتفاق افتاده جدید است. اگر چه خطر عفونت جدید ممکن است پس از 18 سالگی اندکی افزایش یابد اما به طور کلی میزان مثبت شدن آزمون در تمام گروه های جامعه ایرانی نسبت به چند دهه اخیر و در مقایسه با کشورهای با شیوع بالا کاهش یافته و نشانه تغییر الگوی اپیدمیولوژیک در جامعه ایرانی است که مشابه جوامع توسعه یافته شده است.

مقدمه:هدف از این بررسی، میکروب شناسی سینوزیت مزمن مقاوم به درمان با یا بدون پولیپ بوده و مقاومت این ارگانیسم ها به آنتی بیوتیکها در محیط آزمایشگاه سنجیده شده است.روشها:در یک بررسی مقطعی از 94 بیمار مبتلا به سینوزیت مزمن مقاوم به درمان از آذر 1379 تا تیر 1381، یافته های حاصل از کشت نمونه های بدست آمده حین جراحی آندوسکوپی عملکردی سینوس و آزمون مقاومت به آنتی بیوتیک در محیط آزمایشگاه در دو گروه با یا بدون پولیپ مقایسه شدند.نتایج:شایعترین ارگانیسمها در کشت های گروه دارای پولیپ، استافیلوکوک کوآگولاز منفی (%26.2)، استافیلوکوک طلایی (%23.8)، ایکولای (%16.7)، کلبسیلا (%14.3) و انتروباکتر (%7.1) و در گروه بدون پولیپ، استافیلوکوک کوآگولاز منفی (%25)، استافیلوکوک طلایی (%11.5)، کلبسیلا (%9.6)، ایکولای و استرپتوکوک غیر گروه آ )هر یک (%7.7 بودند. در پنج محیط کشت، فلور نرمال بدست آمد و تنها در یک محیط کشت از گروه بدون پولیپ، پسودوموناس رشد کرد. هیچ یک از باکتریهای گرم مثبت، به وانکومایسین مقاومت نداشتند و باکتریهای گرم منفی به سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و سفتی زوکسیم حساسیت داشتند.نتیجه گیری:صرفنظر از بودن یا نبودن پولیپ بینی، شایعترین باکتریها به ترتیب عبارت بودند از استافیلوکوک کوآگولاز منفی، استافیلوکوک طلایی و باکتری های گرم منفی (به جز پسودوموناس). در درمان آنتی بیوتیکی مبتلایان به سینوزیت مزمن همراه با پولیپ بینی، شیوع بیشتر گرم منفی ها در آنها باید مورد توجه قرار گیرد. بررسی های دقیق تر در بدن موجود زنده، می تواند در تعیین عوامل اصلی و نحوه مقاومت باکتریهای مذکور در بدن می تواند کمک کننده باشد.

مقدمه:انجام ام. آر. آی روتین در همه بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک مورد اختلاف است. با توجه به یافته هایی در ام. آر. آی بعضی از آنها، نتایج ام. آر. آی روتین در همه این بیماران بررسی شدند.روشها:در یک مطالعه بالینی آینده نگر و در بیماران با تشخیص اسکولیوز ایدیوپاتیک در اولین مراجعه که مناسب جراحی اصلاح اسکولیوز بوده و هیچگونه علامت عصبی یا درد شدید نداشتند، ام. آر. آی. حفره خلفی و کل نخاع انجام شد.نتایج:با کنار گذاشتن 9 بیمار با یافته های عصبی (اغلب خفیف)، در مجموع 177 بیمار با معاینه عصبی سالم وارد مطالعه شدند 130) زن و 47 مرد( که میانگین سن آنها 15 سال و متوسط زاویه انحنای ستون مهره ها 61 درجه 20) تا 130 درجه( بود. تحدب در 144 نفر به طرف راست و در 33 نفر به طرف چپ بود. در ام. آر. آی 12 بیمار (%7) نیز یافته های مثبتی دیده شد که با تحدب به طرف چپ ارتباط معنی داری داشت (P=0.013). شانس وجود یافته های مثبت در پسران با انحنای به چپ، 8.8 برابر سایر بیماران بود ولی سن، جنس، وجود درد یا زاویه انحنا ارتباط معنی داری با یافته های مثبت ام. آر. آی. نداشتند.نتیجه گیری:به نظر می رسد انجام ام. آر. آی روتین ستون مهره ها و حفره خلفی در بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک برای شناسایی ضایعات و آنومالی های نهفته آنها لازم است و جراحی اصلاحی اسکولیوز در صورت وجود این ضایعات و آنومالی ها، می تواند پیامدهای جبران ناپذیر نخاعی و پاراپلژی به دنبال داشته باشد.

 در سالهای اخیر احیای قلبی ریوی در بیمارستان مورد توجه قرار گرفته است. با این حال مطالعه ای از میزان موفقیت عملیات احیا در بیمارستان های ایران در دسترس نیست. این مطالعه به منظور بررسی نتایج عملیات احیا در بیمارستان های شهر کاشان انجام گردید.روشها:یک مطالعه طولی از نوع longitudinal case registry به مدت شش ماه بر روی همه موارد عملیات احیا در چهار بیمارستان انجام شد. اطلاعات لازم شامل سن و جنس بیماران، بیماری زمینه ای، شیفت کاری، محل وقوع و زمان ایست قلبی تا شروع احیا و تا اولین شوک الکتریکی، مدت و نتیجه احیا، موارد لوله گذاری تراشه و زمان صرف شده برای آن در یک چک لیست جمع آوری شدند.نتایج:در طول مدت مطالعه، 206 مورد احیای قلبی ریوی انجام شد. میزان موفقیت احیا در هر دو جنس یکسان بود. ادامه حیات کوتاه مدت در 19.9 درصد از موارد احیا دیده شد و فقط 5.3 درصد موارد احیا زنده از بیمارستان ترخیص شدند.نتیجه گیری: مدت احیا، محل و زمان شروع ایست قلبی تا شروع احیا و زمان وقوع ایست قلبی تا اولین شوک الکتریکی از علل کلیدی در موفقیت احیا و ترخیص زنده از بیمارستان هستند و استراتژی های عملیات احیا در بیمارستان ها نیاز به بهبود دارند. این تحقیق به عنوان اولین گام در مطالعه عوامل موثر بر موفقیت احیا در داخل بیمارستان های ایران، ضرورت انجام مطالعه ای ملی برای بهبود عملکرد و افزایش میزان موفقیت عملیات احیا در بیمارستان ها را فراهم می نماید.

مقدمه:اثر خورندگی اسید فسفریک بر میزان نشت میکروسکوپی مینای دندان در دو چسب خوردگی دهنده بررسی شد.روشها:در سطح گونه ای 60 دندان آسیای کوچک کشیده شده انسان، حفرات CIV تراشیده و نمونه ها به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. در گروه اول از Clearfil SE bond (SEB) استفاده شد. گروه دوم ابتدا با اسید فسفریک 35 درصد در لبه مینایی خوردگی ایجاد و سپس از SEB استفاده گردید. و در گروه سوم I bond (IB) بکار برده شد. گروه چهارم ابتدا با اسیدفسفریک 35 درصد در لبه مینایی خوردگی ایجاد و سپس IB استفاده گردید و در گروه پنجم از Scotchbond چند منظوره استفاده شد. دندانها تحت تغییرات حرارتی قرار گرفته و پس از مهر و موم کردن سطوح لازم به وسیله لاک ناخن، دندانها در محلول نیترات نقره غوطه ور شده و در مقطع گونه ای - زبانی برش داده شدند و میزان نشت میکروسکوپی در لبه های مینایی اندازه گیری شد.نتایج:آزمون های آماری نتایج معنی داری را بین گروه های 1 و 2 و همچنین بین گروه های 1 و 5 نشان ندادند اما تفاوت بین گروه های 3 و 4، همچنین بین گروه های 3 و 5 از نظر آماری معنی دار بود.نتیجه گیری:ماده SEB به نحو موثری از نشت مواد در لبه های مینایی جلوگیری می کند ولی قبل از کاربرد IB، باید با اسید فسفریک 35 درصد در لبه های مینایی خوردگی ایجاد نمود.

هپاتیت ب، یکی از معضلات مهم عفونی در کارکنان بهداشت و درمان محسوب می شود. اگر چه میزان پاسخ سرمی پس از تزریق واکسن هپاتیت ب، بیش از 90 درصد برآورد می شود ولی در مطالعات مختلف در استان کرمانشاه، میزان پاسخ سرمی متفاوت بوده است. از این رو مطالعه حاضر جهت تعیین پاسخ سرمی در این گروه پرخطر انجام گرفت.روشها:در این مطالعه توصیفی مقطعی، در 138 نفر از کارکنان 10 مرکز بهداشتی درمانی که واکسن Heberbiovac HB ساخت کوبا (واکسن مورد استفاده در ایران) را دریافت کرده و از نظر آنتی بادی علیه HBC منفی بودند، عیار HBSAb به وسیله تست ELISA اندازه گیری و تیتر آنتی بادی مساوی یا بیشتر از 10 میلی واحد در میکرولیتر به عنوان پاسخ سرمی مثبت در نظر گرفته شد.نتایج:از 138 نفر %60.1) زن و %39.9 مرد(، 69.6 درصد پاسخ سرمی داشتند. سن نقش موثری در میزان پاسخ سرمی داشت ولی جنس، وزن، سیگار کشیدن، و فاصله زمانی از آخرین روز تزریق واکسن عوامل موثری شناخته نشدند.نتیجه گیری:میزان پاسخ سرمی نسبت به واکسن هپاتیت ب در کارکنان بهداشت و درمان کرمانشاه کمتر از دیگر مطالعات بود. برای ارزیابی دقیق تر اثر Heberbiovac HB در گروه های پرخطر و دیگر افراد جامعه، بررسی علل کمبود پاسخ سرمی و یافتن راه های افزایش آن به اطلاعات بیشتری نیاز است. همچنین ارزیابی ایمنی افراد واکسینه شده 30 روز پس از اتمام واکسیناسیون پیشنهاد می شود.

شواهد متعددی مبنی بر لزوم اندازه گیری دانسیته استخوانی به روش DEXA (dual energy X ray absorptiometry) در هر جمعیت خاص به عنوان رفرانس آن جمعیت دیده شده است. از این رو دانسیته استخوانی خانم های 20 تا 35 ساله شهر اصفهان به عنوان رفرانس دانسیته استخوانی جهت تشخیص پوکی استخوان بررسی شد.روشها:از میان خانم های سالم داوطلب اصفهانی که مایل به شرکت در مطالعه بودند، 660 نفر با نمونه گیری خوشه ای و سیستماتیک وارد مطالعه شدند. این افراد، بیماری زمینه ای نداشته و داروهای مستعد پوکی استخوان را مصرف نمی کردند. دانسیته استخوانی (BMD) بر اساس گرم بر سانتیمتر مربع در ناحیه ستون مهره های کمری و استخوان ران سمت غیر غالب این افراد با دستگاه DPX_IQ اندازه گیری گردید.نتایج:میانگین و انحراف معیار دانسیته استخوانی در هر محل بدست آمد که در مقایسه با داده های نرمال جمعیت سفید پوست اروپایی و آمریکایی تفاوت معنی داری نداشتند.نتیجه گیری:دانسیته استخوانی اندازه گیری شده در این مطالعه می تواند به عنوان رفرانس برای تعیین پوکی استخوان در خانم های اصفهانی به کار برده شود.

مقدمه:نشت مایع مغزی نخاعی در مداخلات جراحی اعصاب موضوع مهمی است و برای جلوگیری از آن باید ترمیم دورا تقویت گردد. چسبهای معمول استفاده شده با مخلوط کردن کرایوپرسیپیتات، ترومبین گاوی و کلسیم گلوکونات تهیه می گردد. فرمول جدید چسب فیبرینه ارزانتر و آسانتر تهیه می شود.روشها:مطالعه در 206 بیمار نیازمند به گرافت دورا و در دو گروه شاهد 100) نفر( و مورد 106) نفر( انجام شد. چسب فیبرینه پیشنهادی با مخلوط کردن کرایوپرسیپیتات و کلسیم گلوکونات و خون خود بیمار به عنوان منشا فیبرین در اطاق عمل تهیه و در گروه مورد از آن استفاده گردید.نتایج:نشت کلی مایع مغزی نخاعی در گروه مورد و کنترل به ترتیب 3.8 و 15 درصد بود. نشت مایع مغزی نخاعی در اعمال جراحی سوپراتنتوریال، اینفراتنتوریال، قاعده جمجمه و نخاع شوکی دریافت کنندگان چسب فیبرینه جدید به ترتیب 3.6 درصد، صفر، صفر و 16.7 درصد بود. در گروه شاهد این ارقام به ترتیب 12 درصد، 20 درصد، 33 درصد و 28.6 درصد بود.نتیجه گیری:برای تقویت ترمیم دورا، چسب کرایو کلسیم در جلوگیری از نشت مایع مغزی نخاعی موثر است و می تواند جایگزین مناسبی برای چسب های معمول باشد.

متوترکسات متداول ترین داروی ضد روماتیسمی است که در بیماران دچار آرتریت روماتوئید استفاده می شود ولی احتمال بروز عوارض کبدی همواره یک مشکل اصلی در تحمل این دارو محسوب می شود. این بررسی اثر کلروکین را در کاهش میزان بروز اختلالات آنزیم های کبدی این بیماران ارزیابی کرده است.روشها:هشتاد بیمار دچار آرتریت روماتوئید که کمتر از دو سال از شروع بیماری آنها گذشته بود به طور تصادفی به دو گروه تحت درمان با متوترکسات یا متوترکسات همراه با کلروکین تقسیم شدند. سپس آنزیم های کبدی و معیارهایی از فعالیت بیماری این بیماران به فاصله دو ماه برای یک دوره پیگیری ده ماهه اندازه گیری شد.نتایج:در دوره پیگیری بیماران، مقادیر آنزیم های کبدی 5 بیمار (%12.5) در گروه متوترکسات و 4 بیمار (%10) در گروهی که هر دو دارو را مصرف می کردند غیرطبیعی شدند. همچنین پاسخ درمانی در گروهی که هر دو دارو را مصرف می نمودند بیشتر بود %87) به (%80 ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری:این بررسی نتوانست اختلاف معنی داری را در بروز اختلال آنزیم های کبدی در بین گروه تحت درمان با متوترکسات یا متوترکسات همراه با کلروکین نشان دهد.