مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:113 |تعداد مقالات:18

نزدیک به نیمی از مردم دنیا (سه میلیارد نفر) در جوامع شهری زندگی می کنند که در معرض افزایش آلودگی هوا قرار دارند. نیمی دیگر از جمعیت دنیا نیز در خانه از سوخت مواد آلی برای پخت و پز و گرما استفاده می کنند و در معرض آلاینده های خانگی قرار دارند.

مقدمه: اختلالات ریتم شبانه روزی خواب از جمله تظاهرات انواع اختلالات خواب در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز (Multiple Sclerosis یا MS) است. آگاهی از این مشکلات و رویکرد منطقی می تواند به ارتقای سطح سلامت و درمان این بیماران کمک نماید. هدف از این مطالعه، بررسی میزان فراوانی اختلالات ریتم شبانه روزی خواب در بیماران مبتلا به MS در مقایسه با گروه شاهد و تعیین ارتباط آن با خستگی مزمن در این بیماران بود.روش ها: این مطالعه به صورت مورد شاهدی در سال 1388 در کلینیک MS بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بر روی 120 بیمار مبتلا به MS و 60 نفر به عنوان گروه شاهد انجام شد. پرسش نامه های ارزیابی کیفیت خواب بیماران با تاکید بر اختلالات ریتم شبانه روزی خواب (PSQI) و شدت خستگی (FSS) برای هر کدام از بیماران و گروه شاهد، که از لحاظ سن و جنس با گروه مورد همسان شده بودند، از طریق مصاحبه تکمیل شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان اختلالات ریتم شبانه روزی در بیماران مبتلا به MS نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (0.002=P). همچنین در بیماران مبتلا به MS با خستگی شدید، این طیف از اختلالات خواب در مقایسه با بیماران مبتلا به MS با خستگی خفیف افزایش نشان داد (0.05>P).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که میزان اختلالات ریتم شبانه روزی خواب در بیماران مبتلا به MS، با خستگی شدید و با خستگی خفیف، نسبت به گروه سالم بیشتر است. افزایش توزیع فراوانی این گروه از اختلالات، احتمال آسیب پذیری بیشتر ساعت بیولوژیک مغز را، که تنظیم کننده ریتم های شبانه روزی (Circadian) است، در جریان بیماری MS تقویت می کند. تایید ارتباط آناتومیک محل پلاک های دمیلینه با انواع اختلالات خواب نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

مقدمه: درد شانه یکی از شایع ترین عوارض بعد از سکته مغزی است اما اطلاعات در مورد شیوع و عوامل مستعد کننده آن محدود می باشد. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط درد شانه بعد از سکته مغزی با دیابت، تری گلیسرید بالا و کلسترول بالا بود.روش ها: در این بررسی، بیماران دچار سکته مغزی مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز از سال 1383 تا 1385 جمعیت مطالعه را تشکیل دادند. از میان 191 بیمار مراجعه کننده، 152 بیمار وارد مطالعه شدند و در طی یک سال (هر 2 ماه یک بار) بروز شانه درد در آن ها پی گیری شد. به علاوه، وجود دیابت، کلسترول بالا و تری گلیسرید بالا نیز در این بیماران بررسی شد و در پایان، ارتباط این 3 متغیر با درد شانه در مدل Logestic regression مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 152 بیمار مبتلا به سکته مغزی بررسی شده، 103 نفر بدون شانه درد و 49 نفر مبتلا به شانه درد بودند. در میان افراد مبتلا به شانه درد، 41 نفر مبتلا به دیابت بودند، 10 نفر تری گلیسرید بالا و 39 نفر نیز کلسترول بالا داشتند. در آنالیز آماری، ارتباط بین شانه درد و دیابت معنی دار بود (0.001>P) ولی بین شانه درد و تری گلیسرید بالا و کلسترول بالا ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: شانه درد بعد از سکته مغزی شایع است و بیماری قند خون یکی از عوامل پیش گویی کننده این درد می باشد.

مقدمه: درماتیت آتوپیک (AD) شایع ترین اگزمای شیرخوارگی است که میزان شیوع آن درکودکان کشورهای غربی 10 تا 25 درصد می باشد. با توجه به عوارض جانبی درمان های موجود، نیاز به یک عامل درمانی ایمن تر وجود دارد. طبق مطالعات، Prebiotic ها نقش مهمی در پیش گیری و درمان درماتیت آتوپیک ایفا می نمایند. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین اثربخشی مصرف مکمل Prebiotic در کاهش شدت درماتیت آتوپیک در کودکان 24-7 ماهه مبتلای ساکن اصفهان بود.روش ها: 70 کودک 24-7 ماهه مبتلا به درماتیت آتوپیک در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تمام کور، با تخصیص تصادفی ساده به گروه دریافت کننده Prebiotic (مخلوط مساوی فروکتوالیگوساکارید و اینولین) و دارونما (پودر مالتودکسترین) تقسیم شدند و به مدت 3 ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. در آغاز و پایان مطالعه، پرسش نامه آزمون SCORAD توسط پزشک از تمام کودکان تکمیل گردید. داده های گردآوری شده با به کارگیری نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های آماری t زوج و مستقل تجزیه و تحلیل شد. مقدار P کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره آزمون پیش از مداخله در دو گروه آزمایش و شاهد تفاوت معنی دار نداشت (به ترتیب 23.6±53.9 و 20.9±43.4). پس از مداخله، میانگین این نمایه در هر دو گروه کاهش یافت ولی اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (به ترتیب 9.6±4.3 و 13.0±19.4؛ 0.001>P).نتیجه گیری: مکمل Prebiotic در کاهش شدت درماتیت آتوپیک درکودکان موثر است.

مقدمه: امکان پیش بینی قابلیت القای تاکی کاردی بطنی از طریق فاکتورهای بالینی و نیز قابلیت هدایت بطن به دهلیز، شناسایی بیماران پر خطر برای تاکی آریتمی بطنی را آسان تر می کند.روش ها: تعداد 54 نفر از مراجعین به درمانگاه های بیمارستان چمران اصفهان، که به علت شک به تاکی آریتمی بطنی کاندید مطالعه الکتروفیزیولوژی بودند، از مهر 1386 تا مهر 1388 وارد مطالعه شدند. از بیماران، معاینه و شرح حال، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و مطالعه الکتروفیزیولوژی (اندازه گیری های پایه و القای تاکی کاردی بطنی) به عمل آمد.یافته ها: متوسط سنی بیماران 14±59.4 سال بود. چهل و سه نفر (79.6 درصد) مرد بودند و 39 نفر (72.2 درصد) سابقه بیماری ایسکمیک قلب (IHD) داشتند. تاکی کاردی بطنی (VT) در 55.6 درصد (30 بیمار) القا شد و هدایت بطن به دهلیز در 21 بیمار (38.9 درصد) ثبت گردید. تاکی کاردی بطنی در 52.4 درصد از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز (11 از 21 بیمار) و در 57.6 درصد از بیماران بدون قابلیت هدایت بطن به دهلیز (19 از 33 بیمار) القا شد (0.3=P). متوسط (VAWP) VentriculoatrialWenchebach point  در بین بیماران با قابلیت القای تاکی کاردی بطنی و بیماران بدون القای آن به ترتیب 96.6±400 میلی ثانیه و 103.6±393 میلی ثانیه بود (0.4=P). سابقه بیماری ایسکمیک قلب و اختلال عملکرد بطن چپ باافزایش قابلیت القای تاکی کاردی بطنی همراه بود. سابقه بیماری ایسکمیک قلب پیش بینی کننده مستقل قابلیت القای تاکی کاردی بطنی بود.نتیجه گیری: قابلیت القای تاکی کاردی بطنی در بیماران بدون هدایت بطن به دهلیز اندکی بیشتر از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز بود اما این تفاوت معنی دار نبود. وجود بیماری ایسکمیک قلب به طور مستقل و اختلال عملکرد بطن چپ به طور وابسته قابلیت القای تاکی کاردی بطنی را پیش بینی می کند.

مقدمه: با وجود انجام مطالعات گسترده جهانی در مورد میزان و عوارض زایمان پیش از موعد و بررسی های اپیدمیولوژیک این امر، مطالعه جامعی برای بررسی فراوانی زایمان پیش از موعد در ایران انجام نشده بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی (Cross sectional)، نمونه ها به صورت سرشماری به حجم 1200 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مرکز درمانی شهید بهشتی، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، بدون محدودیت سنی انتخاب شدند. در بین نوزادان نارس متولد شده، در ویزیت اولیه دستیار نوزادان، وجود کرایتریای نیاز به مراقبت ویژه بررسی شد. در نهایت، نتایج بر اساس اهداف پژوهش، به وسیله نرم افزار آماری SPSS آنالیز شد.یافته ها: در این مطالعه، 1402 زایمان بررسی قرار گرفت که از بین آن ها 233 مورد زایمان پیش از موعد (زیر 37 هفته) بود. بنابراین فراوانی نسبی زایمان بیش از موعد در بیمارستان شهید بهشتی، که مرکز ارجاعی محسوب می شود، 16.6 درصد بود. در بین زایمان های پیش از موعد، 114 زایمان (49 درصد) به صورت طبیعی و 119 زایمان به صورت سزارین انجام شده بود. میانگین مدت زمان بستری نوزادان نارس در واحد مراقبت های ویژه نوزادان 10.1 روز بود.نتیجه گیری: جهت ایجاد یک بخش NICU علاوه بر امکانات فیزیکی، نیاز به کادر پزشکی و پرستاری مجرب نیز می باشد؛ به کارگیری نیروی انسانی کارآزموده در افزایش کارآمدی و بهبود شاخص های بهداشتی مربوط به نوزادان و کاهش مرگ و میر نوزادان، به خصوص نوزادان نارس، بسیار حایز اهمیت است. این مساله نیازمند سیاست گذاری مناسب می باشد.

مقدمه: ارزیابی اندازه کبد در اولتراسونوگرافی شکمی و به خصوص در شناسایی تشخیص هپاتومگالی یک سوال روزانه است. پزشکان اغلب از لمس و دق برای اندازه گیری اندازه کبد جهت تعیین بزرگی آن استفاده می کنند؛ در روش خط کش، لبه فوقانی و تحتانی کبد مشخص و علامت گذاری شده، این فاصله با خط کش اندازه گیری می شود و عرصه (Span) کبد به دست می آید. در روشی که ما مدنظر داریم، با گذاشتن پروب سونوگرافی در حالی که مریض در وضیعت دم عمیق است، کل کبد مشخص و اندازه گیری می شود. این روش سریع تر و آسان تر است ولی اطلاعاتی پیرامون دقت و اعتبار آن وجود ندارد. هدف این مطالعه به دست آوردن اطلاعاتی در مورد دقت و اعتبار این روش در مقایسه با روش خط کش و مقایسه آن ها با سی تی اسکن کبد به عنوان روش استاندار طلایی (Gold standard) تعیین عرصه کبد بود.روش ها: این مطالعه مقطعی و توصیفی بر روی 59 بیمار که به صورت آسان ترتیبی، به هر علتی جهت سی تی اسکن از قسمت هایی که کبد نیز شامل آن شود، به مراکز سی تی اسکن الزهرا (س) و کاشانی اصفهان مراجعه کردند، انجام شد. برای آن ها به دو روش سونوگرافی با خط کش و با پروب عرصه کبد تعیین شد. عرصه کبد آن ها در سی تی اسکن نیز تخمین زده شد. داده ها با آزمون های آماری Student t، Paired t، χ2، همبستگی Spearman و Blond-Altman آنالیز شد.یافته ها: در این مطالعه 59 نفر شامل 28 مرد (47.5 درصد) و 31 زن (52.5 را) مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین اندازه های به دست آمده در روش خط کش (113.2 میلی متر) و در روش پروب (116.4 میلی متر) به طور معنی داری از مقدار به دست آمده در روش سی تی اسکن (120.6 میلی متر) کمتر بود (0.01>P). در 64.4 درصد افراد اختلافی کمتر یا مساوی 10 میلی متر در روش اندازه گیری عرصه کبد با پروب در مقایسه با روش سی تی اسکن وجود داشت. در 69.5 درصد افراد نیز اختلافی کمتر یا مساوی 10 میلی متر در روش اندازه گیری عرصه کبد با خط کش در مقایسه با روش سی تی اسکن وجود داشت. بین مقادیر قدر مطلق اختلاف عرصه به دست آمده از دو روش سی تی اسکن و خط کش تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.07=P).نتیجه گیری: اندازه گیری با روش های سونوگرافی به روش اندازه گیری استاندارد طلایی (سی تی اسکن) نزدیک بود و تفاوت معنی داری بین دو روش سونوگرافیک خط کش و پروب وجود نداشت. پس با توجه به سریع تر و آسان تر بودن روش سونوگرافیک پروب و نتایج قابل قبول آن در مقایسه با سایر روش ها، جایگزینی این روش با روش کنونی خط کش قابل تایید است.

مقدمه: در مطالعات اخیر به اثر تزریق ترامادول بر کاهش درد پس از عمل جراحی اشاره شده است. البته این اثر مرد اختلاف است و موثرتر بودن تزریق موضعی یا وریدی نیز مورد بررسی قرار نگرفته است. در این مطالعه به مقایسه اثرات تزریق زیرجلدی و وریدی ترامادول قبل از برش جراحی در کنترل درد بعد از جراحی شکم پرداختیم.روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور، 75 نفر از بیماران 60-15 ساله کاندید اعمال جراحی شکمی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان در سه گروه مساوی تقسیم شدند. به بیماران گروه اول (تزریق زیرجلدی)، 5.1mg/kg ترامادول به صورت زیرجلدی در ناحیه برش جراحی و سرم فیزیولوژی به صورت وریدی، به بیماران گروه دوم (تزریق وریدی) 5.1mg/kg ترامادول به صورت وریدی و سرم فیزیولوژی در ناحیه برش جراحی و به گروه سوم (شاهد)، سرم فیزیولوژی به صورت زیرجلدی و وریدی (با حجم مساوی 10 cc) تزریق شد. میزان درد در بیماران بلافاصله پس از عمل جراحی (در ریکاوری) و نیز 2، 4، 6 و 24 ساعت پس از عمل جراحی با استفاده از مقیاس (VAS) Visual analog scale اندازه گیری و ثبت شد.یافته ها: میانگین داروی مخدر مصرفی در گروه شاهد و گروه تزریق وریدی ترامادول به طور معنی داری بیشتر از گروه تزریق زیرجلدی ترامادول بود (0.01>P). زمان درخواست اولین داروی مخدر مصرفی در گروه شاهد به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر بود (0.01>P) و بین دو گروه تزریق زیرجلدی و وریدی ترامادول تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه، نه تنها اثر تزریق موضعی ترامادول در کاهش درد پس از اعمال جراحی شکم به اثبات رسید، بلکه نشان داده شد که این روش استفاده از ترامادول، نسبت به تزریق وریدی، اثرات بهتری در کاهش درد پس از عمل دارد. ترامادول زیرجلدی به عنوان یکی از روش های کنترل درد بعد از عمل قابل استفاده است و نیاز به مصرف داروی ضد درد پس از عمل جراحی را کاهش می دهد.

مقدمه: بیماری کولیت اولسراتیو (Ulcerative Colitis یا UC) یک بیماری التهابی روده (Iflamatory Bowel Disease یا IBD) است که با التهاب مزمن سطح مخاطی روده ها مشخص می شود. اگر چه علل بیماری ناشناخته است، ولی پیشرفت های اخیر برخی عوامل ژنتیکی، ایمونولوژیک، محیطی و فردی بروز این بیماری را تعیین کرده اند. این مطالعه جهت بررسی عوامل استرس زا و تاثیر آن ها بر بروز کولیت اولسراتیو در شهروندان اصفهانی طراحی شد.روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو انجام شد. در این مطالعه، 75 نفر (45 نفر در گروه مبتلا به کولیت اولسراتیو و 30 نفر گروه شاهد) پرسش نامه های موارد استرس زای مزمن (Holmes و Rahe) و حمایت اجتماعی را تکمیل نمودند و سپس داده ها جمع آوری گردید. برای مقایسه ویژگی های فردی در دو گروه از آزمون های t-test، Moncova و χ2 و به منظور تحلیل داده های اصلی پژوهش از تحلیل کواریانس و تحلیل چند وجهی کواریانس استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: در این مطالعه، در مجموع 75 نفر در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد این دو گروه تفاوت معنی داری داشت. رابطه معنی داری بین حمایت اجتماعی و بیماری کولیت اولسراتیو به دست نیامد. از طرفی، میزان استرس تجربه شده در یک سال گذشته در مبتلایان به کولیت اولسراتیو در مقایسه با افراد گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بوده است.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، میزان استرس بالا می تواند در شروع و یا تشدید علایم کولیت اولسراتیو موثر باشد؛ توصیه می شود، روش های درمان و کنترل استرس به مبتلایان به این بیماری آموخته شود.

مقدمه: از نظر رادیولوژیک، یافته های تیپیک بیماری کیست هیداتید به خوبی شناخته شده است؛ اما کیست های عفونی و سوراخ شده ممکن است با تصاویر مختلف و غیر معمول در رادیولوژی مشخص شوند که باعث تاخیر در تشخیص و درمان مناسب می شود. هدف از انجام این مطالعه، تعیین یافته های شایع رادیولوژیک در بیماران مبتلا به کیست هیداتید ریه بود.روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 77 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان الزهرای (س) اصفهان جهت درمان کیست هیداتید ریه انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات از چک لیست حاوی سن، جنس، علایم بالینی اصلی بیمار و مدت زمان آن، سمت درگیر ریه، یافته های گرافی ساده قفسه صدری (CXR) و یافته های CT اسکن استفاده شد. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار SPSS و با آزمون های Fisher exact test و χ2 آنالیز شد و 0.05>P معنی دار تلقی گردید.یافته ها: در این مطالعه، 77 بیمار با میانگین سنی 15.41±34.27 سال و با میانگین مدت علایم 24.46±143.36 روز مورد بررسی قرار گرفتند. 61 درصد بیماران مرد و 39 درصد زن بودند. 75.7 درصد بیماران در گرافی ساده قفسه صدری ضایعات Radiopaque گرد داشتند. در 37.3 درصد بیماران تشخیص کیست هیداتید تنها بر اساس یافته های عکس ساده قفسه صدری و شرح حال انجام شد. در بقیه بیماران، از CT اسکن برای تشخیص کمک گرفته شد. تظاهرات کیست ساده در CT اسکن 25 بیمار از 47 بیمار دارای CT اسکن (52.3 درصد) وجود داشت. ارتباطی بین احتمال پارگی کیست هیداتید بر اساس یافته های CT اسکن با جنس، نوع علایم موقع مراجعه، لوب درگیر و سمت درگیر ریه وجود نداشت (0.05<P). در بررسی ارتباط بین متغیرها با احتمال پارگی کیست بر اساس یافته های رادیوگرافی ساده قفسه صدری ارتباطی با سن، مدت علایم، جنس، لوب درگیری و سمت درگیر ملاحظه نشد (0.05<P).نتیجه گیری: در تشخیص قطعی کیست هیداتید، یافته های رادیولوژیک به تنهایی در ارتباط با علایم بالینی کمک کننده نیستند و شناسایی مسایل اپیدمیولوژیک و شک قوی در مناطق درگیر همیشه باید مدنظر باشد.

مقدمه: اوتیت سروز شایع ترین علت قابل پیش گیری از دست دادن شنوایی در بچه ها در سنین قبل از مدرسه‏ در کشورهای توسعه یافته می باشد که هزینه های گزافی بر سیستم بهداشتی تحمیل می کند. شناخت عوامل موثر در افزایش بروز و شیوع این بیماری جهت کنترل موثرتر آن کمک کننده است. در این مطالعه ارتباط بین اوتیت سروز و رینیت آلرژیک، به عنوان یک عامل مستعد کننده، بررسی شد.روش ها: 52 بیمار مبتلا به اوتیت سروز تایید شده در شرح حال و معاینه بالینی با اتوسکوپ تیمپانومتری با 52 فرد سالم و غیر مبتلا به اوتیت سروز بر اساس معاینه بالینی و تمپانومتری از نظر وجود ائوزینوفیل در ترشحات بینی مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفتند. از هر دو گروه، توسط سواپ، گستره ای از ترشحات بینی بر روی لام ایجاد و جهت بررسی ائوزینوفیل رنگ آمیزی شد. در صورتی که 20 درصد از پلی مورفونوکلوئرهای موجود را ائوزینوفیل تشکیل می داد، نتیجه مثبت تلقی شد.یافته ها: 6 مورد (11.5 درصد) از گروه بیماران، رینیت آلرژیک هم زمان داشتند و تنها یک مورد (1.9 درصد) از گروه شاهد مبتلا به رینیت آلرژیک بودند که این اختلاف بر اساس آزمون (P<0.05)X2 و آزمون دقیق فیشر (0.028=P) معنی دار بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه مطرح کننده نقش رینیت آلرژیک در ایجاد برخی موارد اوتیت سروز بود.

مقدمه: بحران بیماری باعث تغییرات سیستم متابولیک بدن و در نتیجه تغییرات وزنی می شود. هدف از این مطالعه، بررسی همبستگی اختلاف وزن پیش بینی شده و وزن فعلی بیماران با نیاز به تهویه مکانیکی با مدت زمان نیاز به تهویه مکانیکی، مدت زمان بستری بیماران و پیایند (میزان مرگ و ترخیص) در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بود.روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1389 به انجام رسید. جمعیت مورد مطالعه شامل 130 بیمار 65-20 ساله بستری در بخش مراقبت های ویژه مرکزی بیمارستان الزهرای (س) اصفهان بود. برای نمونه گیری از روش آسان استفاده شد. قد و وزن بیماران در بدو ورود به ICU اندازه گیری گردید؛ وزن قبل از بیماری آنان نیز با استفاده از شرح حال بیمار یا همراهان و یا پرونده پزشکی تعیین شد و وزن مطلوب بیماران طبق فرمول [156 – قد[(cm) 50+0.9 برای مردان و [156 – قد 45.5+0.9 [(cm) برای زنان محاسبه گردید. مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه، مدت زمان نیاز به تهویه مکانیکی (در صورت نیاز) و امتیاز SAPS II و پیایند بیماران برای هر بیمار تعیین گردید. داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون های آماری Student t، Paired t، χ2، ANOVA و Fisher exact آنالیز شد.یافته ها: بین وزن فعلی و وزن مطلوب بیماران تفاوت معنی داری وجود داشت (0.001>P). یک همبستگی مستقیم به میزان 0.35 بین این دو وزن فوق مشاهده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که بین اختلاف دو وزن مطلوب و فعلی و مدت زمان تهویه مکانیکی یک همبستگی مستقیم به میزان 0.33 وجود دارد که این ارتباط معنی دار بود (0.002=P).نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که دلیل همبستگی یافت شده در مطالعه ما، بروز مشکلات بیشتر و روند درمانی کندتر در بیماران چاق باشد. به عبارت دیگر، روند بهبودی در شرایط یکسان در بیماران با وزن طبیعی سریع تر از بیماران چاق است.

مقدمه: سل یک بیماری عفونی و مهم جهانی است. حدود یک سوم جمعیت دنیا آلوده به باسیل سل می باشند. با وجود کنترل سل در جوامع توسعه یافته این بیماری همواره یکی از معضلات جوامع در حال توسعه مانند ایران است. گزارش هایی مبنی بر ارتباط کمبود ویتامین D با بیماری سل موجود بوده و بر این اساس، فرضیه اثر مکمل ویتامین D در درمان این بیماری شکل گرفته است که در صورت تایید، کمک شایان توجهی به بیماران مبتلا به سل و کاهش بار اقتصادی- اجتماعی و بهداشتی آن خواهد بود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر مکمل ویتامین D خوراکی در درمان سل ریوی با اسمیر خلط مثبت بود.روش ها: این مطالعه به شکل کارآزمایی بالینی انجام شد. 90 بیمار بالای 21 سال، مبتلا به سل ریوی مراجعه کننده به پنج مرکز بهداشت واقع در استان اصفهان که پیشتر تحت درمان علیه بیماری سل قرار نگرفته بودند، وارد مطالعه شدند. سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تحت درمان با داروهای استاندارد ضدسل قرار گرفتند و گروه دیگر علاوه بر آن داروها، مکمل ویتامین D نیز دریافت کردند. پرسش نامه ای که شامل نام بیمار، سن، جنس، تاریخ ورود به مطالعه و نتیجه اسمیر خلط در هفته های دوم، چهارم، ششم و هشتم بود، در اختیار پزشکان مراکز بهداشت قرار گرفت و اطلاعات در آن ثبت شد.یافته ها: در مقایسه ای که در هفته های 2، 4، 6 و 8 از نظر منفی شدن اسمیر خلط، از بیماران در دو گروه مورد و شاهد به دست آمد، مشخص شد که دریافت مکمل D در گروه مورد، اثری در منفی شدن اسمیر خلط بیماران نداشت.نتیجه گیری: اگرچه نقش ویتامین D در بهبود سل ریوی، در سطح سلولی و ملکولی ثابت شده است اما نتایج این مطالعه نشان داد که ویتامین D اثر مثبتی در منفی شدن اسمیر خلط بیماران مبتلا به سل ریوی ندارد.

مقدمه: سندرم اهلرز- دانلس (Ehlers-Danlos یا EDS) شامل گروهی از اختلالات ارثی نادر و ناهمگون بافت همبند است که با افزایش محدوده حرکات مفصل، شکنندگی و افزایش قابلیت ارتجاعی پوست مشخص می شود. تشخیص این سندرم اغلب دشوار می باشد و بیشتر بر معیارهای بالینی و سابقه فامیلی استوار است. تاکنون ضایعات پوستی مختلفی از این بیماری گزارش شده است و علت اصلی گزارش این مورد، وجود ضایعات پوستی مختلف و همزمان در این بیمار بود.معرفی بیمار: بیمار، پسر 11 ساله ای بود که با ضایعات پوستی در ساعد راست، آرنج چپ و زانوی راست در پی ترومای خفیف مراجعه نمود؛ وی سابقه ضایعات مشابه، تاخیر در ترمیم زخم، کبودی آسان و دررفتگی مکرر مچ ها را نیز از کودکی ذکر می کرد. با توجه به علایم بالینی، تشخیص احتمالی سندرم اهلرز- دانلس برای وی مطرح گردید ولی به دلیل عدم وجود تست تشخیصی اختصاصی آن در کشور، این تشخیص قطعی نشد. پس از برداشت و ارسال ضایعات پوستی بیمار به آزمایشگاه آسیب شناسی، ندول اسفروئید ساعد، هماتوم سازمان یافته در آرنج و کیست کراتینی در زانوی راست تشخیص داده شد.نتیجه گیری: در سندرم اهلرز- دانلس ضایعات پوستی مختلفی، مانند نکروز چربی و هماتوم تروماتیک، فتق چربی به داخل درم با کلسیفیکاسیون و اسکارهای آتروفیک، گزارش شده است. وجود سه ضایعه پوستی هم زمان، به ویژه کیست کراتینی پرفوره با آماس برجسته جسم خارجی، این مورد را از گزارش های قبلی متمایز می کند. بنابر بررسی های صورت گرفته، بیمار گزارش شده اولین مورد سندرم اهلرز- دانلس با تظاهرات اختصاصی پوستی در کشور می باشد.