مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1389 | دوره:28 | شماره:104 |تعداد مقالات:10

مقدمه: مشخص شده است که یادگیری و حافظه، که از ضروریات بقا هستند، با افزایش سن دچار آسیب می شوند و این انگیزه ای را در عرصه پژوهش در طب سالمندان برای تحقیق در مورد کشف داروهای جدید موثر بر تقویت یادگیری و حافظه به وجود آورده است. با افزایش سن، تولید روزافزون استرس اکسیداتیو موجب آسیب فرآیندهای مغزی، از جمله اعمال شناختی، می گردد؛ این مطالعه قصد داشت با توجه با این که آب انواع مختلف انگور غنی از آنتی اکسیدان ها می باشند، اثر آب انگور قرمز (Red grape juice) را بر روی حافظه احترازی غیرفعال و یادگیری در رت های یک ساله مورد بررسی قرار دهد.روش ها: تعداد 20 سر موش صحرایی با وزن تقریبی 330-270 گرم در دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. هر دو گروه بدون هیچ محدودیتی به ظرف آب دسترسی داشتند؛ در گروه شاهد ظرف، حاوی آب خالص و در گروه آزمون ظرف، حاوی 80 درصد آب خالص به همراه 20 درصد آب انگور بود و هر روز محتویات ظروف برای جلوگیری از تغییر ترکیبات به صورت تازه تعویض می شد. آزمون یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال در دستگاه یادگیری و پس از انجام تیمارهای مورد نظر برای همه گروه ها، با شرایط یکسان انجام شد. در این آزمون، افزایش تاخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک و مجموع زمان ماندن در اتاقک روشن و همچنین کاهش مجموع زمان ماندن در اتاقک تاریک بیان گر بهبود یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون غیرپارامتریک Mann-Whitney استفاده شد.یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد، شاخص های یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال در گروه آزمون افزایش چشم گیری یافته بود.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد آب انگور قرمز سبب بهبود یادگیری و حافظه احترازی غیرفعال در رت ها می شود و احتمال می رود این اثر مربوط به وجود مواد آنتی اکسیدانی در آن باشد.

مقدمه: گلیوبلاستوما مولتی فورم (GBM) شایع ترین و بدخیم ترین تومور اولیه مغز است. با وجود انجام درمان جراحی برای این تومور، طول عمر مبتلایان اغلب زیر یک سال می باشد. امروزه استفاده از مسیرهای داخل سلولی و مواد موثر در این مسیرها یکی از روش های درمانی بدخیمی ها است. سیکلواکسیژناز (Cox)، Ckit و Ki67 از واسطه های ایمنوهیستوشیمی مهم در مرحله بندی و درمان تومورها هستند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین این واسطه ها در سلول های گلیوبلاستوما مولتی فورم در نمونه ای از بیماران ایرانی بود.روش ها: در این مطالعه مقطعی با گروه شاهد، اسلایدهای گلیوبلاستوما مولتی فورم با اسلایدهای سایر تومورهای مغزی موجود در بایگانی بیمارستان شهید باهنر کرمان از نظر وجود Cox-2، Ki67 و Ckit مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. تمامی اسلایدها توسط دو پاتولوژیست مطالعه ایمینوهیستوشیمی شد و فراوانی این واسطه ها در دو گروه تومورهای گلیوبلاستوما مولتی فورم و غیر آن توسط آزمون t و معادل غیرپارامتریک آن Mann-Whitney مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی همبستگی بین شدت مارکرهای فوق و سن بیماران نیز از ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.یافته ها: تعداد افراد مورد مطالعه در گروه مورد 81 نفر و گروه شاهد 45 نفر بود که اغلب مبتلا به مدولوبلاستوما و الیگودندروگلیوما بودند. در تشخیص ها بین دو پاتولوژیست توافق کامل وجود داشت. هیچ گونه تفاوت معنی داری از نظر وجود Cox-2، Li67 و Ckit در دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه با سایر مطالعات انجام شده متفاوت است که این تفاوت می تواند ناشی از تفاوت ژنتیکی افراد مبتلا به این تومور در مطالعه حاضر باشد. انجام مطالعات تکمیلی سلولی و نیز مطالعات تجربی جهت بررسی فراوانی این مارکرها در تورمورهای مغزی توصیه می شود.

بیماری دیابت یکی از بیماری های شایع در جهان به شمار می رود و رتینوپاتی دیابتی به عنوان یک بیماری چشمی، این گروه از بیماران را به شدت درگیر می نماید و یکی از عوامل کوری آنان در سنین بالا به شمار می رود. با توجه به شیوع بالای دیابت نوع II در جامعه و همچنین خطر بالای رتینوپاتی در این گروه از بیماران، در این مطالعه سعی گردید تا با توجه به مدل رده بندی درختی (Classification and Regression Tree) CART یک الگوی پیش گویی و رده بندی برای این بیماران معرفی شود.روش ها: این بررسی با توجه به اطلاعات 3734 بیمار دیابتی نوع II انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه نمونه آزمون و یادگیری تقسیم شدند. با توجه به نمونه یادگیری، مدل رده بندی درخت CART معرفی و دقت آن با توجه به نمونه آزمون مشخص گردید. نتایج به دست آمده از الگوی درختی CART با نتایج به دست آمده از مدل تابع تشخیص برای کل بیماران مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه، مدل رده بندی درختی با دقت 67/0 با توجه به دوره بیماری، فشارخون سیستولیک، سن، جنسیت، تری گلیسیرید، کلسترول و قندخون ناشتا به دست آمد. این الگوی رده بندی از حساسیت 71/0 و ویژگی 62/0 برخوردار بو. در این بررسی میزان دقت رده بندی درختی معرفی شده با میزان دقت الگوی رده بندی بر اساس تابع تشخیص تقریبا یکسان بود.نتیجه گیری: در این بررسی مشخص گردید که دوره ی بیماری دیابت یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده رتینوپاتی می باشد؛ به طوری که خطر رتینوپاتی در بیماران دیابت نوع  IIکه از بیماری دیابت آن ها بیشتر از 5/7 سال می گذرد نسبت به سایر بیماران بیشتر است.

مقدمه: کارگذاری لوله سینه ای (Chest Tube یا CT) پس از اعمال جراحی قلب باعث درناژ موثر مدیاستن و فضای پلورال می شود که برای جلوگیری از پریکاردیال افیوژن، هموتوراکس و نوموتوراکس امری ضروری و لازم است. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر زمان خارج کردن لوله های سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر (Coronary Artery Bypass Graft Surgery یا CABG) بر نتایج بالینی جراحی بود.روش ها: تعداد 307 بیمار کاندید عمل جراحی پیوند عروق کرونر به طور تصادفی به دو گروه اول و دوم تقسیم شدند و لوله های سینه ای آن ها به ترتیب 24 و 48 ساعت پس از جراحی به شرط درناژ کمتر از 40 سی سی در 4 ساعت خارج شد و سپس اطلاعات قبل از جراحی (سن، جنس، سابقه دیابت، سکته فلبی، سکته مغزی، اختلال عملکرد بطن چپ، سابقه مصرف آسپیرین، پلاویکس، هپارین و وارفارین)، حین جراحی (زمان پمپ و کلامپ آئورت) و پس از جراحی (تعداد تنفس، میزان اشباع اکسیژن، میزان درد، مصرف مسکن، ایجاد پلورال افیوژن و پریکاردیال افیوژن) آن ها مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی بیماران 59.60±9.24 سال بود و 67.1 درصد آن ها مرد بودند. سابقه دیابت (2/40 در برابر 5/34 درصد) سکته قلبی (8/45 در برابر 36 درصد)، سکته مغزی قبلی (88/2 در برابر 2 درصد) و مصرف آسپیرین (5/92 در برابر 85 درصد) که بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. در گروه دوم زمان پمپ و کلامپ آئورت بیشتر بود و به ترتیب با P<0.001 و P=0.001 با گروه اول اختلاف معنی دار داشت. متوسط زمان باقی ماندن لوله سینه ای در گروه اول 4/3±803/22 ساعت و در گروه دوم 58/3 ± 13/40 ساعت بود (P<0.001). میزان اشباع اکسیژن در گروه اول بیش از گروه دوم بود که این تفاوت در 24 ساعت اول پس از جراحی معنی دار شد (P=0.047) و در 24 ساعت دوم معنی دار نبود. میانگین درد بیماران بر اساس 30 (VAS) Visual Analogue Scale ساعت پس از جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد (2.22±2.49 در برابر 2.93±2.57 با P=0.016). مدت زمان بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) و میانگین مصرف مسکن در 24 ساعت دوم پس از جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. در پی گیری های 7، 14 و 30 روز پس از جراحی هیچ مورد پریکاردیال افیوژن گزارش نشد و میانگین بروز پلورال افیوژن در گروه اول کمتر از گروه دوم بود (7/3 در برابر 5/5 درصد P=0.59).نتیجه گیری: خارج کردن زود هنگام لوله های سینه ای پس از جراحی پیوند عروق کرونر، هنگامی که درناژ قابل توجهی وجود نداشته باشد، ضمن کاهش درد و مصرف اکسیژن اقدامی موثر در جهت بهبودی پس از جراحی است و ریسک ایجاد پلورال افیوژن و پریکاردیال افیوژن را افزایش نمی دهد.

مقدمه: کمبود هورمون رشد از علل مهم کوتاهی قد در کودکان است که در صورت تشخیص زودرس قابل درمان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی کمبود هورمون رشد در کودکان کوتاه قد انجام شد.روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، تمامی کودکان کوتاه قد ارجاع شده به درمانگاه غدد بیمارستان گلستان اهواز طی سال های 1384 تا 1385، به شرط قد زیر صدک 3 برای سن و جنس، نداشتن بیماری زمینه ای توجیه گر علت و طبیعی بودن بررسی های اولیه، تحت تست تحریکی استاندارد هورمون رشد قرار گرفتند. حداکثر میزان هورمون پس از تحریک کمتر از 10 ng/ml در دو تست مجزا، کمبود هورمون رشد تلقی شد.یافته ها: از 202 مورد در سنین 1 تا 15 سال با میانگین 1/9 سال، 24 نفر (8/11 درصد ) کمبود هورمون رشد داشتند. در موارد مبتلا نسبت پسر به دختر 4/2 به 1 بود. اندکس انحراف معیار از میانگین قدی (SDS) در 75 درصد این کودکان ≤ 3- بود و 2/79 درصد صدک وزنی بالاتر یا مساوی 10 داشتند که در مقایسه با کودکان کوتاه قد بدون کمبود هورمون رشد، تفاوت معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: فراوانی کمبود هورمون رشد در کودکان کوتاه قد در این مطالعه در مقایسه با مطالعات مشابه میزان متوسطی را نشان داد. در کودکان با میانگین قدی ≤ 3- و صدک وزن ≥ 10، کمبود هورمون رشد باید بیشتر مد نظر قرار گیرد. با توجه به میانگین سنی به نسبت بالای مراجعه کنندگان، تاکید بر ارجاع به موقع ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: اختلالات بلع در بیش از یک سوم از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) مشاهده می شود. با این وجود، این اختلالات در مولتیپل اسکلروزیس اغلب توجه اندکی را به خود معطوف می دارند. مطالعه حاضر به منظور شناسایی عوامل مرتبط با انواع مختلف اختلالات بلع در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس طراحی و اجرا شد.روش ها: عملکرد بلع 101 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، به طور بالینی و از طریق آزمون های “Northwestern Dysphagia Patient Check Sheet”  و «ارزیابی بالینی دهانی - حلقی»، مورد ارزیابی قرار گرفت. به این ترتیب، 4 نوع اختلال در بلع شامل آسپیراسیون، اختلالات فاز دهانی، تاخیر حلقی و اختلالات فاز حلقی شناسایی شد. سپس به منظور شناسایی عوامل مرتبط با این اختلالات، ارتباط بین انواع اختلالات بلع با میزان ناتوانی (نمره EDSS)، سن بیمار، سن شروع بیماری و طول دوره بیماری مولتیپل اسکلروزیس، مورد آزمون قرار گرفت.یافته ها: دیسفاژیای دهانی با میزان ناتوانی بیمار و همین طور طول دوره بیماری در ارتباط بود. همچنین احتمال ابتلای بیماران به تاخیر بلع حلقی نیز با افزایش طول دوره بیماری به طور معنی داری افزایش یافت. دو متغیر سن بیمار و سن شروع بیماری، با هیچ یک از انواع اختلالات بلع در ارتباط نبود.نتیجه گیری: با توجه به شناسایی دو عامل میزان ناتوانی و طول دوره بیماری به عنوان عوامل مرتبط با برخی از انواع اختلالات بلع در بیماری مولتیپل اسکلروزیس، ارزیابی و مدیریت عملکرد بلع در بیمارانی با ناتوانی شدیدتر و دوره طولانی تر بیماری، بسیار ضروری است.

مقدمه: وجود منیزیم برای متابولیسم قند لازم است؛ این ماده ممکن است باعث آزاد سازی و فعال شدن انسولین شود. افزایش مقدار گلوگز خون در بیماران دیابتی باعث کاهش منیزیم خون و کمبود آن در ادرار می شود.روش ها: در این مطالعه 48 موش سفید صحرایی نژاد NMRI در چهار گروه دوازده تایی شامل سالم شاهد، دیابتی شاهد، سالم تحت تیمار منیزیم و دیابتی تحت تیمار منیزیم با چهار هفته تجویز سولفات منیزیم به صورت خوراکی با غلظت 10 g/lit به صورت محلول در آب مورد بررسی قرار گرفتند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استروپتوزتوسین با دوز 60 میلی گرم بر کیلوگرم، قندخون با استفاده از کیت بیوشیمیایی و به روش آنزیماتیک – کالریمتریک و سنجش حافظه با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال در شاتل باکس انجام گرفت. داده های مورد بررسی از گروه ها با سنجش غلظت گلوکز سرم و وزن حیوان جمع آوری و مقایسه شد.یافته ها: تفاوت بین گروه های سالم شاهد و دیابتی شاهد در افزایش غلظت گلوکز با P<0.0001 معنی دار نشان داد. از طرفی غلظت گلوکز گروه دیابتی تحت تیمار منیزیم بعد از چهار هفته مصرف خوراکی منیزیم با گروه دیابتی شاهد پس از چهار هفته با P<0.0001 کاهش معنی داری نشان داد، اما این تغییر در حیوانات سالم تحت تیمار منیزیم مشاهده نشد. در ارزیابی عملکرد حافظه، میانگین تاخیر زمانی ورود به محیط تاریک در دستگاه شاتل باکس به عنوان مبنای عملکرد حافظه در بازه های زمانی 1، 6، 24 و 48 ساعت و 1 و 2 هفته پس از سومین مرحله یعنی آموزش همراه با شوک، در کل 6 بازه زمانی در بین دو گروه سالم شاهد و گروه دیابتی شاهد با P<0.001 معنی دار بود؛ تفاوت این مقادیر بین گروه دیابتی تحت تیمار منیزیم و سالم شاهد معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج حاکی از هم خوانی مناسبی بین درمان دیابت با منیزیم و به خصوص کاهش گلوکز سرم حیوانات دیابتی به حد طبیعی و نیز اصلاح عملکرد حافظه و به خاطر آوری بود. مصرف خوراکی و درازمدت منیزیم موجب افزایش توانایی حیوان برای ذخیره نمودن اطلاعات در انبارهای حافظه و افزایش قدرت به یاد آوری اطلاعات انبار شده در حیوانات دیابتی می گردد.

مقدمه: اختلالات تکامل جنسی شامل گروهی از اختلالات مادرزادی هستند که در آن ها بین کروموزم جنسی، گناد و دستگاه تناسلی خارجی عدم هماهنگی وجود دارد. بعضی از نوزادان مبتلا به این اختلال با ظاهر غیرطبیعی دستگاه تناسلی خارجی به دنیا می آیند که به آن ابهام جنسی اطلاق می گردد. ارزیابی فوری این نوزادان جهت تشخیص مواردی که می تواند تهدید کننده حیات باشد و همچنین تعیین جنسیت آن ها ضروری است.گزارش مورد: در این مقاله، شیرخوار پسری با علایم ابهام جنسی معرفی می گردد که پس از بررسی های بالینی، آزمایشگاهی، تصویربرداری و سیتوژنتیک، مبتلا به سندرم 49,xxxxy گزارش گردید .نتیجه گیری: سندرم 49,xxxxy  اختلال نادری از آناپلوئیدی کروموزوم جنسی است که با یک سری از علایم خارج گنادی نیز همراه می باشد و پیشنهاد می شود در بررسی نوزادان با ابهام جنسی، اختلال تکامل جنسی با اتیولوژی کروموزوم جنسی و موارد نادر آن نظیر سندرم 49,xxxxy  نیز در نظر گرفته شود و بررسی های سیتوژنتیک نیز انجام گیرد.