مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1390 | دوره:29 | شماره:126 |تعداد مقالات:7

مقدمه: روش استاندارد برای درمان سوختگی های ضخامت کامل و نسبی شامل اکسزیون و گرافت پوستی می باشد این روش به علت کمیابی دهنده مناسب به خصوص در بیماران با سوختگی وسیع با محدودیت هایی مواجه است. با توجه به شیوع سوختگی ها استفاده از روش کارامد و ارزان به عنوان جایگزین گرافت پوستی در پانسمان اولیه سطح سوختگی اهمیت فراوانی دارد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه غشای آمنیون و گرافت پوستی در درمان سوختگی های درجه 2 عمقی اطفال بود.روش ها: 66 کودک مبتلابه سوختگی ناشی از آب جوش با درجه عمقی 2 و نواحی محدود از درجه 3 با سطح سوختگی زیر  30درصد در دو گروه به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه اول شامل 34 کودک تحت درمان با غشای آمنیون قرار گرفتند و گروه دوم شامل 32 کودک تحت درمان با اتوگرافت پوستی که از ناحیه ران برداشته شده بود قرار گرفتند.یافته ها: نتیجه درمان پس از 6 ماه بر اساس نمره ونکوور برای اسکار در گروه شاهد نسبت به گروه آمنیون در موقعیت بهتری ارزیابی گردید (5.9±2.8 در مقابل P=0.027 ,6.8±3.2). مدت زمان عمل جراحی در گروه آمنیون نسبت به گروه شاهد کمتر ارزیابی شد (30±10 دقیقه در مقابل 60±10). طول مدت بستری در گروه آمنیون به صورت معنی داری کوتاه تر و هزینه پرداخت شده از گروه شاهد کمتر بود (12.4±7.6 در مقابل 20.2±10.3، 0.006= P). بررسی درد و خارش پس از 6 ماه بر اساس نمره اختصاص یافته سطح معنی داری از تفاوت را بین گروه آمنیون 3.41±1 و گروه شاهد 4.01±1.6 مشخص ننمود (P=0.59).نتیجه گیری: پانسمان با غشای آمنیون روشی ارزان و در دسترس بوده، نتایج درمان دراز مدت استفاده از آن قابل مقایسه با گرافت پوستی می باشد. همچنین این روش به صورت قابل توجهی باعث کاهش طول مدت بستری می شود. استفاده از این روش در درمان سوختگی های ضخامت نسبی پیشنهاد می گردد.

مقدمه: جراحی های رفراکتیو قرنیه ممکن است سبب تغییر شکل آن شوند. در این مطالعه به بررسی تغییرات انحنای سطح خلفی قرنیه پس از عمل PRK یا Excimer laser photo refractive keratectomy در بیماران با میوپی بیشتر از 6 دیوپتر پرداختیم.روش ها: این تحقیق در 107 چشم از 57 بیمار با عیب انکساری بیش از 6 دیوپتر انجام شد. تمام افراد تحت PRK قرار گرفتند و پس از 4 ماه دوباره معاینه شدند. انحنای سطح خلفی قرنیه قبل از عمل و 4 ماه پس از عمل توسط دستگاه Orbscan II بررسی شد.یافته ها: شعاع انحنای قرنیه در قسمت خلقی (BFS یا Best fitted sphere) در زون های 3، 5، 7 و10  میلی متری قبل از عمل به ترتیب 0.222±6.089 و 6.137±0.253 و 0.268±6.299 و 0.312±6.506 میلی متر بود. این مقادیر بعد از عمل به ترتیب 0.362±5.673،0.341±5.809، 0.309±6.056 و 0.334±6.347 میلی‎متر بودند.نتیجه گیری: PRK در بیماران با میوپی بیش از 6 دیوپتر باعث تغییرات قابل ملاحظه ای در زونهای مختلف قرنیه در سطح خلفی می شود. این تغییرات در زون 3 میلی متر بیشترین و در زون 10 میلی متر کمترین مقدار را داشت.

مقدمه: تولید آنتی بادی به علل مختلفی در بیماران دیالیزی مختل است. راه های گوناگونی جهت بهبود پاسخ به واکسن هپاتیت B در این بیماران وجود دارد. در این مطالعه درصد برآمدیم تا تاثیر واکسن دوگانه بر میزان پاسخ دهی به واکسن هپاتیت B را بررسی کنیم.روش ها: 43 بیمار همودیالیزی و 20 بیمار دیالیز صفاقی که به یک دوره کامل واکسیناسیون هپاتیت B پاسخ نداده بودند، انتخاب شده و به دو گروه A (30 بیمار) و گروه B (33 بیمار) تقسیم شدند. واکسن هپاتیت B به میزان چهل میکروگرم در فواصل صفر، 1 و 6 ماه به بیماران تزریق شد. در گروه A هم زمان با دوز صفر، واکسن دوگانه نیز تزریق شد. در فواصل 1 تا 2 ماه و 6 ماه بعد از اتمام واکسیناسیون، سطح آنتی بادی برعلیه هپاتیت B (HBS ab) اندازه گیری شد.یافته ها: میزان پاسخ به واکسن در بیماران گروه A، در ماههای اول 96 درصد در مقابل 83.9 درصد در بیماران گروه B (P=0.7) و در ماه ششم 87.5 درصد در مقابل 83.3 درصد .(P>0.34) پاسخ دهی به واکسن در بیماران مبتلا به هپاتیت C کمتر از بیماران غیر مبتلا به هپاتیت C (P=0.02) بود و در بیماران جوان بهتر لز بیماران مسن به واکسیناسیون پاسخ داده بودند (P=0.005 و r=0.339).نتیجه گیری: تزریق واکسن دوگانه همراه با واکسن هپاتیت B تاثیری در تداوم پاسخ به واکسن هپاتیت B ندارد. میزان پاسخ به واکسن در بیماران مسن کمتر از افراد جوان و در بیماران مبتلا به عفونت هم زمان هپاتیت C کمتر از افراد غیر مبتلا به عفونت هپاتیت C است.

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری یک ارگانیسم مشکل پسند و کند رشدی است که انجام تست های حساسیت آنتی بیوتیکی آن به 10 تا 14 روز زمان نیاز دارد. استفاده از روش های مولکولی می تواند جایگزین دقیق و مناسبی برای شناسایی هم زمان جهش های نقطه ای مقاومت آنتی بیوتیکی در این باکتری می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی مقاومت به کلاریترومایسین و جهش های نقطه ای مرتبط با آن با استفاده از روش Real-time PCR می باشد.روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 200 نمونه بیوپسی تهیه شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. در ابتدا با استفاده از روش های اوره آز سریع (RUT) و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) وجود هلیکوباکتر پیلوری تشخیص داده شد. در مرحله بعد با استفاده از روش Real-time PCR، مقاومت به کلاریترومایسین و جهش های نقطه ای مرتبط با آن با استفاده از پروب های اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از مجموع نمونه های مورد بررسی، در 164 (82 درصد) نمونه هلیکوباکتر پیلوری شناسایی گردید که 105 (64.2 درصد) نمونه حساس و 59 (35.98 درصد) نمونه آن مقاوم به آنتی بیوتیک کلاریترومایسین بودند. در بین سوش های مقاوم شناسایی شده موتاسیون های نقطه ای A2144G، A2143G، A2143C و A2142G به ترتیب فراوانی %2.44، %15.85، 9.15 و 12.19 را داشتند. اما در 5 (8.47 درصد) نمونه مقاوم، هیچ کدام از این ژنوتیپ ها شناسایی نشد. در بین سویه های دارای مقاومت، 38 (23.17 درصد) نمونه تنها دارای یک ژنوتیپ و 16 (9.76 درصد) نمونه دارای مخلوطی از ژنوتیپ ها بودند.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تکنیک Real-time PCR به صورت مستقیم در نمونه های بیوپسی توانایی شناسایی هم زمان هلیکوباکتر پیلوری و انواع مقاومت به کلاریترومایسین در کمترین زمان را دارد.

مقدمه: اکتینومایکوز یک عفونت آهسته پیش رونده است که به وسیله باکتری های گرم مثبت و غیر اسید فاست بی هوازی یا میکروآئروفیلیک ایجاد می گردد. 60 درصد موارد بیماری در مناطق سرویکوفاشیال دیده می شود. از آن جا که اکتینومایکوز ریه نادر است و می تواند با علایم غیر اختصاصی مشابه پنومونی تظاهر کند در ضایعات عود کننده و مقاوم به درمان باید مورد توجه قرار گیرد. اکتینومایکوز لارنکس نیز بسیار نادر می باشد و اغلب به دنبال ضایعات حفره دهان، گردن و فک ایجاد می شود. در این گزارش، یک بیمار مبتلا به اکتینومایکوز لارنکس همراه با درگیری هم زمان ریه معرفی می شود که نمای رادیولوژیک قفسه صدری وی تظاهرات متنوع مانند کاویتاسیون غالب در ریه سمت راست می باشد که یافته ای ناشایع است.