مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1387 | دوره:15 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

مقدمه: کاهش شنوایی حسی - عصبی یکی از عوارض احتمالی جراحی بای پاس عروق کرونر قلب می باشد که آمبولیسم، نارسایی در خون رسانی و مصرف داروهای اتوتوکسیک به عنوان علل احتمالی این پدیده مطرح شده اند. به دلیل تفاوت نتایج مطالعات پیشین در زمینه کاهش شنوایی به دنبال جراحی بای پاس عروق کرونری مطالعه حاضر با هدف مقایسه آستانه شنوایی قبل و بعد از این عمل طراحی شد.روش: در این مطالعه مقطعی، 65 نفر از بیماران مراجعه کننده به مرکز قلب بیمارستان شفا در شهر کرمان که کاندید عمل بای پاس عروق کرونر شده بودند با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و از آنها یک هفته قبل از عمل جراحی و 2 هفته بعد از عمل معاینه گوش توسط متخصص گوش، حلق و بینی و آزمون شنوایی سنجی با صوت خالص و ایمپدانس در اتاقک آکوستیک به عمل آمد. اطلاعات دیگر شامل سابقه بیماری های قبلی جمع آوری شد. از شاخص های مرکزی و پراکندگی برای توصیف نتایج و از آزمون آماری Wilcoxon برای مقایسه آستانه شنوایی قبل و بعد از عمل استفاده شد.یافته ها: در تمام فرکانس ها و در هر دو گوش اکثر بیماران بعد از عمل تغییر قابل توجهی در آستانه شنوایی نداشتند و درصد کاهش شنوایی بیش از افزایش آن بود. تغییرات آستانه شنوایی در گوش راست در فرکانس 4000 و در گوش چپ در فرکانس 2000 تفاوت معنی داری را نشان داد (به ترتیب P=0.27 و P=0.004). اگرچه تغییرات آستانه شنوایی در همه فرکانس ها و در هر دو گوش در مردان بیش از زنان بود اما اختلاف معنی دار تنها در فرکانس 1000 گوش راست (P=0.03) و در فرکانس 4000 گوش چپ (P=0.034) وجود داشت. نتیجه گیری: گرچه احتمال کاهش شنوایی بعد از اعمال جراحی غیر گوشی وجود دارد ولی شیوع آن خیلی کم است که این امر می تواند به علت بهبود روش های اعمال جراحی و روش های بی هوشی با استفاده از تکنیک های جدید باشد. ضمنا، تغییر آستانه شنوایی در بعضی فرکانس ها احتمالا وابسته به جنس می باشد.

مقدمه: امروزه ارزیابی غیر تهاجمی تغییر اتساع پذیری ناحیه آندوتلیوم عروق در شرایط هیپرمی مورد توجه محققین است. لکن شرایط بهینه ایجاد هیپرمی و نیز بررسی پارامتر مکانیکی مناسب با استفاده از روش های فراصوتی شریان بر اساس اندازه انسداد، زمان انسداد و زمان بررسی فراصوتی پس از حذف انسداد گزارش نشده است. در مطالعه حاضر بر اساس رفتار بیومکانیکی شریان بازویی، شرایط و پارامترهای بهینه ایجاد هیپرمی استخراج خواهد شد.روش: ابتدا شریان بازویی مردان سالم تحت انسداد صفر، 50، 100، 150، 200 و 250 میلی متر جیوه به مدت 5 دقیقه قرار گرفت و سپس 60 ثانیه پس از رفع انسداد بررسی فراصوتی انجام شد و انسداد بهینه بر اساس حداکثر اتساع پذیری شریان استخراج شد. سپس شریان تحت انسداد بهینه به مدت 1، 2، 3، 4 و 5 دقیقه قرار گرفت و زمان انسداد بهینه با حداکثر اتساع پذیری حاصل شد. برای استخراج زمان بررسی فراصوتی بهینه، شریان بازویی مردان سالم تحت فشار و زمان انسداد بهینه قرار گرفت و 30، 45، 60، 75 و 90 ثانیه پس از حذف هیپرمی مورد ارزیابی فراصوتی قرار گرفت. برای استخراج تغییرات قطر شریان، حداکثر سرعت در فاز سیستول و حداقل سرعت در فاز دیاستول شریان و نیز تخمین استرین شعاعی و اتساع پذیری، شکل های متوالی از تصاویر فراصوتی و داپلر، بر روی کامپیوتر شخصی ثبت گردید. با استفاده از آزمون تحلیل پراش یک راهه، پارامترهای بهینه ایجاد هیپرمی غیر فعال برای افزایش توانایی اتساع پذیری شریان بازویی مشخص شد.یافته ها: نتایج بررسی استرین و اتساع پذیری نشان داد که هیپرمی با فشار انسداد 150 میلی متر جیوه 2.85 برابر بیش از شرایط بدون استرس است. آنالیز آماری پارامترهای استرین، اتساع پذیری، حداکثر سرعت سیستول و سرعت انتهایی دیاستول نشان داد که هیپرمی با انسداد150 میلی متر جیوه به مدت 4 و 5 دقیقه تمایز معنی داری با گروه های 1، 2 و 3 دقیقه انسداد دارد. لذا با توجه به سطح تحمل بیمار زمان 4 دقیقه انسداد انتخاب شد. بررسی زمان ارزیابی فراصوت پس از رفع هیپرمی نشان داد که زمان های 45 تا 60 ثانیه برای ارزیابی پارامترهای فراصوتی مناسب تر است.نتیجه گیری: با اعمال پروتوکل هیپرمی غیر فعال بهینه، امکان ارزیابی غیر تهاجمی و دقیق تر پارامترهای بیومکانیک به دلیل افزایش اتساع پذیری شریان فراهم خواهد شد.

مقدمه: مطالعات نشان داده است که هسته اکومبنس در مکانیسم های پاداش و اعتیاد نقش مهمی دارد. بعضی محققین عقیده دارند که این هسته در هوشیاری نیز نقش دارد. در این مطالعه تغییرات امواج خودبه خودی مغزی به دنبال تحریک و تخریب هسته اکومبنس در موش های صحرایی سالم و وابسته به مرفین بررسی شد.روش: موش های صحرایی نر، نژاد ویستار، در محدوده وزنی 190 تا 250 گرم انتخاب و به دو گروه سالم و معتاد تقسیم شدند. برای القای وابستگی حیوانات روزانه 3 نوبت به مدت 4 روز مرفین دریافت کردند. حیوانات هر دو گروه با یورتان بی هوش شدند و با استفاده از استرئوتاکس در هسته اکومبنس الکترود گذاشته شد. استخوان های پاریتال و فرونتال با استفاده از مته سوراخ و الکترودهای مخصوص در آن قرار داده شد و EEG در 3 مرحله کنترل، پس از تحریک هسته اکومبنس و پس از تخریب این هسته ثبت گردید. یافته ها: مقایسه نتایج در دو گروه نشان داد که در گروه معتاد وقوع امواج آلفا و بتا افزایش و امواج تتا و دلتا کاهش معنی داری نسبت به گروه شاهد می یابد. تخریب هسته اکومبنس در گروه وابسته به مرفین امواج بتا را افزایش و تخریب این هسته در گروه سالم امواج تتا را کاهش می دهد.نتیجه گیری: اگرچه وابستگی به مرفین سبب افزایش امواج پرفرکانس و کم ولتاژ و همین طور کاهش امواج کم فرکانس و با ولتاژ بالا می شود ولی هسته اکومبنس نقش موثری در آن ایفا نمی کند.

مقدمه: دندان هایی که به شدت تخریب شده و تحت درمان ریشه قرار گرفته اند نیاز به پست و کور برای گیر رستوریشن دارند. ماده ای که معمولا برای ساخت کور در دندان های خلفی بدون پالپ استفاده می شود به دلیل استحکام بالا و هزینه کم آمالگام می باشد که با و یا بدون پین استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر نوع پست بر توزیع تنش در دندان پره مولر دوم پایین با تحلیل به روش اجزا محدود می باشد.روش: این تحقیق به روش اجزا محدود که روشی خیلی قوی و عمومی برای آنالیز تنش ها می باشد انجام شد. در این تحقیق توزیع تنش در کور آمالگامی با و یا بدون پین بررسی شد. مدل دندان پره مولر فک پایین ابتدا با پین آمالگام و بعد با پست آمالگام ساخته شد و پس از بارگذاری با زاویه 45 درجه توزیع تنش در مدل ها آنالیز شد.یافته ها : حداکثر تنش در پین آمالگام بیشتر از پست آمالگام بود و ناحیه حداکثر تنش در پین آمالگام در محل اتصال پین و آمالگام مشاهده شد در صورتی که در پست آمالگام در مارژین کور در سمتی که نیرو وارد شده بود قرار داشت. حداقل تنش در هر دو مدل در مارژین و در خلاف نیروی وارد شده بود که در پین آمالگام بیشتر از پست آمالگام بود.نتیجه گیری: از آن جایی که تنش در پین آمالگام بیشتر از پست آمالگام بود بنابر این می توان گفت استحکام پست آمالگام بیشتر از پین آمالگام می باشد و با توجه به این که کراون استحکام شکست پست و کور را افزایش می دهد توصیه می شود بررسی توزیع تنش در کور با کراون نیز انجام شود.

مقدمه: لیشمانیوز یک بیماری انگلی کمپلکس با علایم اپیدمیولوژیکی و بالینی متنوع می باشد که نوع احشایی آن در صورت عدم درمان باعث مرگ می شود. عامل این بیماری در ایران لیشمانیا اینفانتوم (Leishmania infantum) می باشد که در کودکان زیر 10 سال شایع تر است. مطالعه حاضر با هدف تعیین خصوصیات بالینی و اپیدمیولوژیکی بیماری در کودکان مبتلا به لیشمانیوز احشایی طی سال های 1385- 1372 در استان کرمان صورت پذیرفت.روش: این مطالعه توصیفی و تحلیلی با جمع آوری داده ها از پرونده 68 بیمار بستری در بیمارستان شماره یک و مرکز آموزشی درمانی افضلی پور دانشگاه علوم پزشکی کرمان طی 14 سال اخیر که با تشخیص کالاآزار بستری شده بودند، صورت گرفته است. تمامی بیماران مبتلا به لیشمانیوز احشایی استان، برای درمان به این مرکز آموزشی درمانی ارجاع داده می شوند. داده های مربوطه از پرونده بیماران استخراج و به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های آماری توصیفی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تعداد مبتلایان پسر 45 نفر (%66.2) و دختر 23 نفر (%33.8) با میانگین سنی 52.3±46.2 ماه بود (دامنه 156-6 ماه). حداکثر موارد بیماری (%52.9) در گروه سنی 4-1 سال مشاهده شد. از نظر محل سکونت بیشتر موارد بستری به شهرستان بافت با 28 نفر (%41.2) اختصاص داشت، سپس جیرفت با 15 نفر (%22)، کهنوج با 10 نفر (%14.7) و سیرجان با 7 نفر (%10.3) به ترتیب آلودگی، در مراتب بعدی قرار داشتند. بیشترین تعداد مراجعه بیماران درماه بهمن بود و مدت زمان بروز تب و علایم بالینی در بیماران قبل از مراجعه به پزشک به طور متوسط 31.8 روز (25.6±) و میانگین زمان بستری در بیمارستان 12 روز (4.3±) بود. از نظر نتیجه درمان 65 نفر (%95.6) هنگام ترخیص به طور کامل بهبودی یافتند و 3 بیمار (%4.4) نیز فوت نمودند. میانگین سدیمانتاسیون خون (ESR) بیماران 58 (34.2±) میلی متر در ساعت بود و شایع ترین علایم بالینی به ترتیب تب، بزرگی طحال و کبد گزارش گردید.نتیجه گیری: فراوانی مراجعه کنندگان به این مرکز درمانی از سطح استان نشان دهنده وجود آلودگی در این استان به خصوص در شهرستان بافت می باشد. مطالعه اکولوژیک مخازن و ناقلین این بیماری در سطح استان به خصوص در شهرستان بافت که در مطالعه حاضر رتبه اول فراوانی را داشت، به منظور هر گونه اقدام کنترلی به شدت احساس می شود.

مقدمه: اختلافات تشریحی در تاندون های دست شناخته شده است ولی شیوع آن در نژادهای مختلف متفاوت است. از آنجا که تاندون پالماریس لونگوس منبع مهم پیوند تاندونی محسوب می شود شیوع فقدان آن در نژادهای مختلف اهمیت پیدا می کند. میزان فقدان یک طرفه و دوطرفه آن در کتاب های جراحی دست به ترتیب 15 و 30 درصد ذکر شده است و فقدان آن در نژاد آسیایی کمتر از اروپایی است. در ایران مطالعه ای در مورد تنوع تشریحی تاندون پالماریس لونگوس که بر روی جسد انجام شده باشد گزارش نشده است.روش: در این مطالعه، 150 ساعد متعلق به 75 جسد مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از انجام برش و پیدا کردن تاندون، پهنای تاندون در ناحیه پرگزیمال با کالیپر مدرج (کولیس صنعتی) و بر حسب میلی متر و قد افراد از فرق سر تا پاشنه در وضعیت دراز کشیده به پشت اندازه گیری شد. وجود یا عدم وجود این تاندون در سمت چپ و راست، پهنای تاندون در دو جنس زن و مرد و رابطه پهنای تاندون با قد فرد بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از SPSS (version 14) و تست های مجذور کای، t-student، ضریب همبستگی و پیرسون و فیشر دقیق انجام شد.یافته ها: تاندون پالماریس لونگوس در 24 درصد یک طرفه، و در 10.7 درصد دوطرفه وجود نداشت. از 32 مورد جنس مونث، تاندون در 4 نفر (12.5 درصد) در سمت چپ، در 6 نفر (18.8 درصد) در سمت راست و در 3 نفر (9.4 درصد) در هر دو سمت وجود نداشت. از 43 بیمار مرد، تاندون در 3 نفر (7 درصد) در سمت چپ، در 5 نفر (11.6 درصد) در سمت راست و در 5 نفر (11.6 درصد) در هر دو سمت مشاهده نشد. متوسط پهنای قسمت تاندونی پالماریس لونگوس در مردان این نمونه 4.07±2.05 میلی متر در سمت راست و 3.97±2.16 میلی متر در سمت چپ و در زنان 3.77±2.07 میلی متر در سمت راست و 3.41±2.20 میلی متر در سمت چپ بود.نتیجه گیری: در این بررسی شیوع فقدان تاندون پالماریس لونگوس یک طرفه 24 درصد و دو طرفه 10.7 درصد بود که با آمارهای موجود در مورد نژاد آسیایی مثل چین و ژاپن متفاوت است. بین پهنای تاندون در زنان و مردان و همچنین بین فقدان تاندون یک طرفه یا دو طرفه با جنس، سمت مبتلا و قد فرد اختلاف معنی دار وجود نداشت. همچنین رابطه ای بین قد فرد و پهنای تاندون دیده نشد.

مقدمه: تاثیر مورفین بر فعالیت ترشحی هیپوفیز با واسطه گیرنده های اوپیوئیدی میو تقریبا موضوعی شناخته شده می باشد و گزارشاتی نیز مبنی بر اثر مورفین بر تکثیر سلولی وجود دارد. در تحقیق حاضر برای اولین بار اثر مورفین بر تکثیر سلول های اسیدوفیل آدنوهیپوفیز موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.روش: این مطالعه بر روی 14 موش صحرایی نر بالغ نژاد Wistar در دو گروه وابسته و غیر وابسته به مورفین انجام گرفت. حیوانات در گروه وابسته به مورفین با مصرف 21 روز مورفین (خوراکی و از طریق آب آشامیدنی) معتاد شدند. پس از کنترل علائم سندرم ترک اعتیاد، از حیوانات خون گیری به عمل آمد و با استفاده از روش Elisa مقدار پرولاکتین در دو گروه اندازه گیری شد. در مرحله بعد و پس از بی هوش کردن موش ها و انجام تزریق داخل قلبی سرم فیزیولوژی و فیکساتور، هیپوفیز خارج شده و در فرمالین 10% ثابت شد. تعداد سلول های لاکتوتروپ و سوماتوتروپ در دو گروه وابسته و غیر وابسته به مورفین با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین تولید پرولاکتین در گروه وابسته به مورفین افزایش معنی داری نسبت به گروه غیر وابسته به مورفین نشان داد. نتایج به دست آمده حاکی از افزایش معنی دار میانگین نسبت درصد سلول های لاکتوتروف به مجموع سلول های اسیدوفیل و کاهش معنی دار میانگین نسبت درصد سلول های سوماتوتروپ به مجموع سلول های اسیدوفیل در گروه وابسته به مورفین نسبت به گروه غیر وابسته به مورفین می باشد.نتیجه گیری: وابستگی به مورفین می تواند منجر به افزایش نسبت درصد سلول های ماموتروپ و سطح سرمی پرولاکتین و کاهش نسبت درصد سلول های سوماتوتروپ شود.

مقدمه: با توجه به پراکندگی گسترده کژدم ها در مناطق گوناگون کشور، و اهمیت این جانوران در علوم زیستی و پزشکی این بررسی طی سال های 1383 تا 1385 به منظور شناسایی گونه های کژدم در استان کرمان انجام گردید.روش: این پژوهش به روش توصیفی انجام گرفت و در طی آن 13 شهرستان در مناطق گوناگون استان کرمان، مورد بازدید قرار گرفتند. نمونه های مورد مشاهده در ظروف درب دار محکم حاوی الکل 75% که دارای شماره و اطلاعات اساسی از جمله تاریخ و محل جمع آوری بودند جمع آوری و به آزمایشگاه حشره شناسی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انتقال یافتند. در آزمایشگاه با استفاده از کلید تشخیص واستریو میکروسکوپ مورد شناسایی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که حداقل 8 گونه کژدم از 3 خانواده Hemiscorpiidae یا Buthidae،Liochelidae و Scopionoidae در استان کرمان وجود دارد. از تعداد 1265 کژدم جمع آوری شده گونه های Androctonus crassicauda، Mesobuthus eupeus، Hemiscorpius Lepturus، Orthochirus scorobiculosus،Odontobuthus doriae، Buthotus saulcyi،Androctonus.amorcuxi و Nebo sp شناسایی گردیدند.نتیجه گیری: استان کرمان با وجود 8 گونه کژدم متعلق به سه خانواده از فون با غنای زیستی بالایی برخوردار است. کژدم جنس Nebo برای اولین بار از قلمرو خشکی سرزمین ایران شناسایی گردید. کژدم نبوهنگامیکوس در سال 1980 از قلمرو آبی ایران و از جزیره هنگام در آبهای خلیج فارس گزارش شده بود. از آنجا که درمان کژدم زدگی بر اساس گونه و با توجه به اثرات زهر آنها باید انجام گیرد، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی پیشگیری و درمان را بر اساس تنوع گونه در منطقه طراحی و اجرا نمود.

Myocardial bridge یک ناهنجاری مادرزادی خوش خیم است که در آن قطعه ای از عروق کرونر اپی کاردی از درون میوکارد می گذرد. این اختلال، تقریبا همیشه به صورت منفرد و در قسمت میانی شریان قدامی نزولی چپ دیده می شود. وجود بیش از یک ناحیهmyocardial bridge در عروق کرونر بسیار نادر می باشد. در این گزارش مردی 55 ساله با دو ناحیه myocardial bridge در شریان قدامی نزولی چپ معرفی می شود. این بیمار با درد قفسه سینه هنگام فعالیت مراجعه کرده بود و در اسکن رادیوایزوتوپ قلبی، ایسکمی قابل برگشتی در دیواره قدامی قلب داشت. به دلیل این یافته غیرطبیعی بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گرفت که در آنژیوگرافی کرونر، دو ناحیه myocardial bridge در قسمت میانی و انتهایی شریان قدامی نزولی چپ دیده شد.

تقریبا تمامی دندانپزشکان، دانشجویان و دستیاران دندانپزشکی به علت سر و کار داشتن با وسایل تیز و سوزن در فعالیت های معمول کلینیکی در معرض خطر آسیب ناشی از جراحت سوزن (Needlestick Injury: NSI) و در نتیجه خطر ابتلا به بیماری های منتقله از طریق خون می باشند. ویروس هپاتیت B، هپاتیت C و HIV ویروس های اصلی می باشند که می توانند از طریق آسیب ناشی ازجراحت سوزن انتقال یابند. آسیب ناشی از جراحت سوزن بسیار شایع بوده و بین 22 تا 83% در مطالعات مختلف گزارش شده است. گزارشات حاکی از افزایش شیوع این پدیده بین سال های 1990 تا 1999 در سرتاسر دنیا می باشند. میانگین آسیب ناشی ازجراحت سوزن در یک دندانپزشک که 3000 عمل تهاجمی در سال را انجام دهد حدود 37% گزارش شده است. البته تعداد دقیق موارد آسیب ناشی ازجراحت سوزن در سرتاسر دنیا چندان مشخص نمی باشد، زیرا تعداد زیادی از کارکنان دندانپزشکی موارد این آسیب را گزارش نمی کنند. هدف این مقاله، بررسی آسیب ناشی از جراحت و چگونگی برخورد با این آسیب می باشد. انتظار می رود پس از مطالعه این مقاله خوانندگان بتوانند: 1- شایع ترین بیماری های منتقله از طریق خون را بدانند.2- توصیه های لازم برای کاهش موارد آسیب ناشی از جراحت سوزن را به کار بگیرند.3- با اقدامات لازم در موارد آسیب ناشی از جراحت سوزن آشنا باشند.