آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1384 | دوره:6 | شماره:3 (مسلسل 22) |تعداد مقالات:9

هدف: درد سینه عضلانی - اسکلتی یک تشخیص شایع بخشهای اورژانس و عمومی می باشد و واژه کوستوکندریت اغلب به جای آن و به عنوان مترادف استفاده می شود. تشخیص معمول آن توسط رد سایر علل و بیماریها است. ارزیابی نقش دستگاه عضلانی - اسکلتی در بیماران با درد قفسه سینه و ارزیابی نرمال قلبی هدف این مطالعه می باشد.روش بررسی: 971 بیمار که به علت آنژین صدری یا درد سینه ارجاع داده شده بودند، به طور آینده نگر بررسی شدند. ارزیابی های قلبی شامل: شرح حال، معاینه، ECG، Chest X Ray، اکوکاردیوگرافی، اسکن پرفیوژن و آنژیوگرافی در بیماران بر حسب مورد انجام شد. یکصد بیمار با علایم عضلانی - اسکلتی و ارزیابی های قلبی نرمال مورد بررسی قرار گرفتند. این گروه 100 نفری توسط متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی مورد معاینه قرار گرفتند و شرح حال و معاینه و گرافی مهره های گردنی، نوار عصبی - عضلانی و آزمایشات لازم نیز برای آنها انجام شد.یافته ها: بر اساس تحقیق ما 10.3 درصد از بیماران با درد سینه دارای مشکلات عضلانی - اسکلتی بودند. از 100 بیمار با درد سینه عضلانی - اسکلتی و متوسط سن 43.2، 71 درصد آنها زن بودند. 38 درصد بیماران درد در ناحیه اسکاپولای چپ، و 60 درصد آنها نقاط حساس به درد، مخصوصا در عضلات پشت گردن و اپی کندیل خارجی هومروس داشتند شیوع EMG/NCS پاتولوژیک 35درصد و بیشتر شامل رادیکولوپاتی گردنی بود شیوع پاتولوژیک گرافی های گردنی 26 درصد و بیشتر شامل استئوآرتریت مهره های گردنی بود.نتیجه گیری: این مقاله علل درد سینه عضلانی - اسکلتی را مورد بررسی قرار می دهد و یک روش ارزیابی و پیگیری را معین می کند. نتایج، ارتباط غیر علیتی را بین اختلال عملکرد سیستم عضلانی - اسکلتی و درد سینه آتیپیک نشان می دهند. یک معاینه دقیق شامل دامنه حرکتی ستون فقرات و لمس نقاط حساس باید انجام شود.  

هدف: در این تحقیق، تاثیر برنامه روزانه مقیمان در مرکز اجتماع درمان مدار بر روابط اجتماعی آنان بررسی شد. از آنجاییکه انسان یک موجود اجتماعی است پس توانایی یادگیری هنجارها و ارزشهای فرهنگ خود را دارد، پس می آموزد که در تعامل با شبکه روابط اجتماعی اش چگونه برخورد نماید. روش بررسی: ترک اعتیاد به شیوه therapeutic community از جمله روشهای ترک اعتیاد می باشد که در آن به افراد مراجعه کننده به قصد ترک پایدار یا طولانی مدت مواد، آموزشهایی داده می شود. این آموزشها موجب تغییر گام به گام و موثر در افراد است که نگرش آنان نسبت به امور مختلف از جمله مصرف مواد را تغییر می دهد. در این مطالعه، 30 نفر از افراد بعنوان نمونه مطالعه در معرض اجتماعی شدن مجدد resocialization قرار گرفتند.یافته ها: در بررسی تاثیر برنامه روزانه مقمیان در مرکز اجتماع درمان مدار بر روابط اجتماعی آنان در خارج از مرکز نتایج به دست آمده نشان داد که آموزشهای ارایه شده در مرکز TC بر بهبود روابط اجتماعی افراد موثر واقع شده است، که میزان همبستگی 0.41 در سطح معنی داری .0.03 می باشد. یعنی کسانی که برای ترک پایدار مواد به مرکز مراجعه کرده اند روابط اجتماعی مناسبی را از خود نشان داده اند. این بهبود روابط زمانی بیشتر احساس می شود که فرد مشارکت بیشتری در برنامه های ارایه شده در مرکز داشته باشد.نتیجه گیری: این برنامه ها که به صور مختلف اعم از برنامه جلسات صبحگاهی morning meeting، کلاسهای روانشناسی، جلسات مشاوره فردی و گروهی و سایر برنامه های برگزار شده اجرا می گردد باعث می شود که فرد در فرایند اجتماعی شدن مجدد قرار گرفته و روابط اجتماعی اش بهبود یابد. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که مرکز TC این توانایی را دارد که روابط اجتماعی افراد را بهبود بخشد و نحوه گذراندن یک زندگی اجتماعی توام با آرامش را به آنان بیاموزد. بنابراین بین میزان مشارکت افراد در برنامه های TC و بهبود روابط اجتماعی آنان در خارج از مرکز رابطه وجود دارد.

هدف: حوادث عروقی سیستم عصبی پس از سرطان و بیماریهای قلبی، سومین علت مرگ و میر در دنیا محسوب می گردد. یکی از راههای رایج درمان تجویز داروهای ترومبولیتیک است. اما این روش در حال حاضر در کشور ما قابل اجرا و در دسترس نیست. لذا تحقیقات بیشتر بر استفاده از داروهای ضد پلاکتی و ضد انعقادی معطوف شده است. بهمین منظور این مطالعه با هدف مقایسه اثرات آسپرین و هپارین در حوادث عروقی ایسکمیک ترومبوتیک مغزی در 48 ساعت اول وقوع استروک طراحی گردید.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی بیمارانیکه در بخش اعصاب بیمارستان سینا همدان بستری بودند و شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی در یکی از دو گروه درمان با هپارین و درمان با آسپرین قرار گرفتند. در گروه هپارین 32 نفر و در گروه آسپرین30 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. علایم بالینی بیماران در فرم مخصوص ثبت و درمان دارویی شروع شد. در گروه هپارین، ابتدا 100 واحد هپارین به ازا هر کیلو گرم وزن بدن به صورت وریدی تزریق و سپس 1000 واحد در ساعت به صورت وریدی و به مدت 48 ساعت تجویز شد. در گروه آسپرین 325 میلی گرم آسپرین به صورت خوراکی یک بار در روز و به مدت دو روز تجویز شد. 48 ساعت پس از شروع درمان علایم بالینی بیماران مورد ارزیابی مجدد پزشک متخصص قرار گرفت و علایم در فرم مربوطه ثبت شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspss  و آزمون آماری مجذور کای آنالیز شد. یافته ها: در گروه هپارین علایم حسی 43.8% از بیماران بهبود نسبی داشته است. و در گروه دریافت کننده آسپرین 33.3% افراد دارای بهبودی نسبی بوده اند (0.001=p ). مقایسه میزان بهبودی ضعف عضلانی در دو گروه نشان می دهد که در گروه هپارین 56.3% از بیماران بهبود نسبی داشته اند و لیکن در گروه دریافت کننده آسپرین در 33.3% از بیماران علایم نشان دهنده بهبود نسبی بوده است (0.04=p). آزمون آماری تفاوت معنی داری را در بین دو گروه از نظر بهبود وضعیت تکلم نشان می دهد (0.01=p) اما وضعیت عملکرد اسفنگتر و وضعیت بینایی در دو گروه از نظر آماری با هم تفاوتی نداشته است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد که در هر دو گروه علایم بالینی بیماران بهبود یافته است. اما در مقایسه دو گروه، در بیمارانیکه هپارین دریافت کرده اند میزان بهبود علایم بیشتر از گروه دریافت کننده آسپرین بوده است.  

هدف: سندرم داون (تریزومی 21) شایعترین اختلال کروموزومی بوده و همراه با اختلالات مختلف جسمی، روانی، رفتاری، خانوادگی و اجتماعی است. پژوهش فوق با هدف بررسی مشکلات و بار خانوادگی سندرم داون به انجام رسیده است. روش بررسی: 61 خانواده بیماران ثبت شده در انجمن سندرم داون ایران در این بررسی شرکت نموده اند (31 خانواده صاحب پسر و 30 خانواده صاحب دختر). محدوده سنی بیماران 3 تا 17 سال بوده و از ابزار (پرسشنامه) دو مرحله ای که توسط گروهی متخصص شامل هفت محور) سه تا 6 گزینه ای( تهیه شده استفاده گردیده است. اطلاعات واصله در نرم افزار طراحی شده مخصوص جمع آوری و توسط spss دانشجویی مورد بررسی آماری قرار گرفت.یافته ها: بررسی فوق مشکلات عمده را در هفت گروه مشکلات جسمی، روانی و رفتاری، اجتماعی، آموزشی، نگهداری، حمایتی و ارتباطی می داند. متوسط نمره اولویت این مشکلات بسیار نزدیک به هم 19.72 (2.41 = SD ) از 20 بوده است. اکثر خانواده ها نیاز به آموزش را ضروری دانسته (85%) و تنها 10% آشنایی کافی با مراکز حمایتی و ارایه کننده خدمت دارند. 97% موارد از پذیرش خوبی در خانواده برخوردارند و در 96% موارد خانواده نگران فرزند بعد از مرگ خود می باشند. خانواده فرزند خود را علی رغم معلولیت مستعد دانسته و وی را در بهره گیری آموزشی توانا می داند. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما کودکان مبتلا به سندرم داون در خانواده خود از پذیرش خوبی برخوردار بوده و سازگاری با اعضای خانواده دارند. همچنین خانواده ها وی را سربار خانواده و یا مورد اختلاف در خانواده ندانسته و از داشتن وی سرافکنده نمی باشند. خانواده ها نیاز به اطلاع رسانی را ضروری دانسته، آموزش برای خود و فرزند خود را لازم و برنامه ریزی اجتماعی در جهت تامین شغل و آینده فرزند را مهم می دانند.  

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیرپذیری اجرای طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه به نحوه نگرش خانواده های دارای معلول روستایی استان اردبیل نسبت به معلولین و پدیده معلولیت اجرا شده است. برخی دیگر از پارامترهای دخیل در نحوه نگرش نسبت به معلولین از جمله سطوح تحصیلات، شهرستان محل اقامت، اجرا و یا عدم اجرا طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه، شغل، سن، جنسیت و آشنایی با بهزیستی مورد لحاظ قرار گرفته است. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه خانوارهای روستایی استان اردبیل (اعم از روستاهایی که طرح مذکور در آنها اجرا نشده است و روستاهایی که طرح در آن اجرا شده است. در روستاهای شهرستانهای خلخال، نمین و نیر طرح اجرا شده است.) در سال 1383 می باشد که با استفاده از روش «نمونه برداری چند مرحله ای تصادفی» تعداد 173 خانوار و 346 نفر (به ازا هر خانوار دو نفر) در آن شرکت داده شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود که علاوه بر بخش جمعیت شناختی، 31 سوال آن جهت سنجش نگرش خانواده ها بر اساس مقیاس لیکرت تنظیم شده بود. در پژوهش از روش «پیمایشی مقطعی» استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های استخراج شده، با استفاده از نرم افزار SPSS اقدام و در بخش توصیف اطلاعات از میانگین نمرات نگرش نسبت به معلولین، واریانس و انحراف استاندارد نمرات و در بخش تحلیل و استدلال از روش تحلیل واریانس یک طرفه یا یک راهه، آزمون پسین یا تعقبی شعفه و از آزمون t برای دو گروه مستقل استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد در مناطقی که طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه در آن اجرا شده است نگرش مطلوبتری در مقایسه با سایر مناطق نسبت به پدیده معلولیت وجود داشته است. همچنین برخی از متغیرها از جمله سطح تحصیلات، جنسیت و آشنایی با بهزیستی در نحوه نگرش نسبت به معلولیت تاثیر گذار بوده اند. سایر متغیرها در نحوه نگرش نسبت به معلولین تفاوت معنی داری را نشان نداده است.نتیجه گیری: تاکید بر آموزش طرح توانبخشی، مبتنی بر جامعه و گسترش آموزش مهارتهای زندگی از موثرترین راههای افزایش کارایی و کیفیت زندگی معلولین می باشد که باید با جدیت دنبال شود.  

کاهش حس عمقی درد و تغییر در الگوی فعالیت عضلانی در بیماران مبتلا به درد قدامی زانو دیده می شود. تعادل به اطلاعات سیستم های حس عمقی، بینایی، و ستیبولار و حس پیکری وابستگی دارد. بنابراین این احتمال وجود دارد که بیماران مبتلا به درد قدامی زانو تعادل ضعیف تری داشته باشند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر درد مفصل پاتلوفمورال بر روی تعادل در افراد مبتلا به درد پاتلوفمورال و مقایسه وضعیت تعادل در افراد سالم و بیمار بود. شاخص های ثباتی اندازه گیری شده شامل قدامی - خلفی و طرفی بود.روش بررسی: مطالعه انجام شده غیر تجربی از نوع شاهدی ـ موردی در دو گروه 25 نفره افراد سالم و بیماران مبتلا به درد پاتلوفمورال بوده و هدف در این مرحله مقایسه متغیرهای مورد مطالعه در دو گروه افراد سالم و بیمار، همچنین یافتن مشکلات موجود در افراد بیمار در مقایسه با افراد سالم بود. روش نمونه گری غیر احتمالی از نوع نمونه گیری ساده، انتخاب شد. جهت ارزیابی تعادل از سیستم ثباتی بایودکس استفاده گردید و آزمون تعادلی ثبات دینامیک مورد استفاده قرار گرفت.ارزیابی از هر دو گروه سالم و بیمار صورت گرفت.یافته ها: مقادیر شاخص های تعادلی جهت حفظ تعادل بروی اندام مداخله نشان از وجود اختلاف معنی دار بین دو گروه بوده است. طوری که شاخص کلی تعادل، در حالت چشم باز و بسته، بین دو گروه دارای اختلاف معنی دار بوده است. اما شاخص های قدامی- خلفی و طرفی اختلافی را نشان ندادند. نتیجه گیری: از آنجا که در افراد مبتلا به درد پاتلوفمورال حس عمقی کاهش یافته و فعالیت عضلانی نیز تغییر کرده است این افراد از تعادل ضعیف تری برخوردارند و خصوصا وقتی درک موقعیت فضایی توسط سیستم بینایی حذف شود تعادل آنها بیشتر مختل می شود.  

هدف: جهت ارزیابی توانایی حرکت سریع و متغیر اندامهای گفتاری افراد از روش دیادکوکاینتیک استفاده می شود. دو روش برای بدست آوردن این معیار وجود دارد. در اولین روش فرد باید در زمان ثابت هجاهای مشخصی را سریع تولید نماید و در دومین روش فرد باید تعداد ثابت هجاهای مشخص را جهت تعیین زمان اجرای آن به صورت سریع تولید نماید. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان استاندارد دیادکوکاینتیک در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی در سه منطقه 3، 8، 19 شهر تهران انجام شده است. روش بررسی: جامعه مورد مطالعه در این تحقیق دانش آموزان مقطع ابتدایی سه منطقه آموزشی 3 و8 و19 بودند که از میان آنها 1997 دانش آموز (980 نفر دختر و 1017 نفر پسر) به طور تصادفی انتخاب گردیدند. دانش آموزان باید در مدت 5 ثانیه هجاهای /پا/، /تا/، /کا/ و /پا تا کا/ را به صورت سریع تولید می نمودند و همچنین باید تعداد ثابت هجاهای مشخص را جهت تعیین زمان اجرای آن به صورت سریع تولید نماید که در این مطالعه دانش آموزان باید 15 دفعه هر یک از هجاهای فوق را تولید نمایند تا زمان آنها ثبت گردد.یافته ها: با بالا رفتن پایه تحصیلی متوسط زمان تمام هجاها کاهش داشت و همچنین متوسط تعداد هجاها در زمان ثابت افزایش داشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که با افزایش سن توانایی میانگین تعداد تکرار هجاها افزایش می یابد و میانگین زمان تکرار هجاها کاهش می یابد. همچنین در این تحقیق ثابت گردید که بین میانگین تکرار هجاها در بین پسرها و دخترها تفاوت معنی داری وجود دارد.

هدف: بیماریهای عصبی عضلانی  یک گروه هتروژنوس از بیماریهای وراثتی است. بیش از 150 نوع از این گروه از بیماریها تاکنون شناسایی شده است. اگر چه اختلالات عضلانی کودکان یکی از علل اصلی ناتوانی می باشد، پیشرفتهای چشمگیری در زمینه علل ژنتیکی این بیماریها صورت گرفته است،که در زمینه پیشگیری و تشخیص آن بسیار مهم می باشد. معیارهایی که برای طبقه بندی این بیماریها استفاده می شود عبارتند از: سن بروز بیماری، میزان پیشرفت بیماری و نوع وراثت.بیماریهای عصبی عضلانی به چهار دسته طبقه بندی می شوند:میوپاتیها (بیماریهای دیستروفی عضلانی)؛ نوروپاتی ها (بیماری شارکوت ماری توث) بیماریهای محل اتصال عصب و عضله (سندرم میاستنی مادرزادی)، بیماریهای نورون حرکتی (آتروفی عضلانی نخاعی). هدف از این مطالعه طبقه بندی بیماریهای عصبی عضلانی بر اساس معیارهای بالینی و آنالیزهای مولکولی و ایمنو هیستو شیمی در بیماران ایرانی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات ژنتیک است. از آنجایی که بیماریهای عصبی – عضلانی دومین معلولیت شایع می باشد لزوم بررسی بیشتر در مورد این گروه از بیماریها، در جمعیت ایران ضروری می باشد. بدین ترتیب این مطالعه برای اولین بار بر روی بیماران ایرانی صورت گرفت  که پس از اخذ فرم رضایت نامه بررسی های ذکر شده انجام گردید. روش بررسی: در مجموع در این تحقیق 143 بیمار مشکوک به نقصهای عصبی عضلانی ارجاع شده به مرکز تحقیقات ژنتیک تحت معاینه بالینی و انجام آزمایشات آنزیم های عضلانی و الکترومیوگرافی قرار گرفتند و پس از آن بر حسب مورد آزمایشات ملکولی و ایمونوهیستوشیمی انجام گرفت.یافته ها: 82  بیمار با دیستروفی عضلانی میوتونیک، 19 بیمار با  دیستروفی عضلانی دوشن و بکر، 6 بیمار دیستروفی میوتونیک مادرزادی (CMD)، 3 بیمار FSHD، 10 بیمار آتروفی عضلانی نخاعی (SMA)،2 بیمار دیستروفی میاستنی مادرزادی (CMS) و21 بیمار مشکوک به دیستروفی عضلانی کمربند لگنی - شانه ای (LGMD) بودند. در مورد سایر موارد نیاز به بررسی مولکولی بیشتر و بررسی دقیق تر برحسب علایم بود که در این تحقیق جای نمی گرفت.نتیجه گیری: در مواردی که دیستروفی میوتونیک نوع I علیرغم ظن بالینی تایید نگردید، بررسی نوع II دیستروفی میوتونیک ضروری می باشد. در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی کمربند لگنی - شانه ای که 5 آنتی بادی مورد بررسی طبیعی بودند. بررسی آنالیز Multiplex western-blot توصیه می گردد. همچنین برای موارد دیستروفی عضلانی مادرزادی غیر از بررسی مروزین، بررسی سایر پروتیین های درگیر و نیز انجام آزمایشات ملکولی جهت تعیین موتاسیون لازم می باشد.    

هدف: با توجه به اینکه درمان توانبخشی با حرکت اکتیو زود هنگام پس از ترمیم تاندونهای فلکسوری زون 2 به عنوان یک روش مناسب جهت ترمیم های این ناحیه شناخته شده است بررسی سایر عوامل مثل زمان به کارگیری استرس، نحوه استرس و زمان ارجاع بیمار پس از جراحی و اثر زمان جراحی پس از آسیب، بر نتایج لازم است.روش بررسی: بررسی حاضر روی 57 بیمار که آسیب تاندونهای فلکسوری زون 2 داشتند و همگی به روش 4-Strand ترمیم شده و به مرکز توانبخشی دست مراجعه کرده بودند انجام شد. همه بیماران به روش حرکت اکتیو زود هنگام درمان شدند.در انتهای هفته هشتم همه بیماران از نظر دامنه حرکت، حرکت اکتیو کلی انگشتان، فلکشن کانترکچر مفصل PIP و فلکشن گپ تحت ارزیابی قرار گرفتند مشخص شد.یافته ها: با ارزیابی آنالیز واریانس یک طرفه نوع انگشت آسیب دیده، جنس، دست آسیب دیده اثری روی نتایج نداشت. زمان ارجاع با 0.07 = Pvalue رابطه معناداری با حرکت اکتیو کلی انگشتان (T.A.M) داشت که بهترین زمان ارجاع کمتر از یک هفته است. فاصله بین آسیب تا جراحی با 0.06 = Pvalue رابطه مستقیم با حرکت اکتیو کلی انگشتان داشتند. بیشترین T.A.M در ترمیم های اولیه (10 روز اول پس از آسیب) دیده شد. هرچه جراحی با تاخیر بیشتر انجام شده بود. فلکشن کانترکچر مفصل PIP بیشتر دیده شد.نتیجه گیری: با ترمیم اولیه (10 روز اول پس از آسیب) و ارجاع به موقع و زود به توانبخشی (کمتر از یک هفته) نتایج ترمیم های زون 2 بهتر خواهد شد.