پژوهش در علوم پزشکی
سال:1384 | دوره:10 | شماره:5 |تعداد مقالات:13

مقدمه: مواد اکسیدان مانند اشعه فرابنفش، یکی از مهمترین علل آب مروارید چشم هستند و ویتامین ث نیز مهمترین ماده آنتی اکسیدان در مایع زلالیه است. هدف از این مطالعه اندازه گیری غلظت ویتامین ث در مایع زلالیه و در خون این بیماران بوده است.روشها: در یک مطالعه توصیفی، مقطعی و پی در پی، از 85 بیمار 41) مرد و 44 زن( که برای عمل جراحی آب مروارید بستری شده بودند، 0.2 میلی لیتر از مایع زلالیه (از طریق اطاقک قدامی چشم) و 5 میلی لیتر خون وریدی قبل از بیهوشی عمومی نمونه گیری غلظت ویتامین ث نمونه ها با دستگاه اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین سن بیماران 64.3 سال بود. غلظت ویتامین ث در مایع زلالیه و پلاسمای بیماران 4.29 و .77 میلی گرم در دسی لیتر بود که تفاوت آماری معنی داری داشتند (p≈0) غلظت ویتامین ث د هر دو جنس یکسان، اما در پلاسمای زنان بیشتر از مردان بود (p=0.043).نتیجه گیری: ویتامین ث مایع زلالیه و پلاسمای بیماران مبتلا به آب مروارید سالمندی کمتر از مقدار طبیعی است و بررسی اثر مکمل های ویتامینی و غذاهای با مقادیر بالای ویتامین ث توصیه می شود.

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه اثر ترکیب والپروات سدیم و ریسپریدون با ترکیب والپروات سدیم و لیتیم در درمان مانیای حاد بود.روشها: در یک مطالعه دو هفته ای دو سوکور با گروه های موازی، 46 بیمار مانیای حاد، به صورت تصادفی در دو گروه مساوی، والپروات سدیم 20) میلی گرم در هر کیلوگرم وزن در روز( همراه با ریسپریدون 2) تا 4 میلی گرم در روز( یا همین دوز والپروات همراه با لیتیم کربنات 600) تا 1200 میلی گرم در روز( تجویز، و اثربخشی درمان با مقیاس سنجش مانیای یانگ (YMRS)، مقیاس بالینی تخمین کلی شدت و بهبودی (CGI-S,CGI-I)، شاخص اثربخشی YMRS-response )کاهش نمره YMRS به کمتر از 50 درصد نمره ابتدایی( و شاخص YMRS-remission )کاهش نمره YMRS به کمتر از نمره (12 سنجیده شد.یافته ها: شانزده نفر از 23 نفر در هر گروه تا پایان مطالعه باقی ماندند. در هر دو گروه CGI-I, YMRS-response, YMRS-remission به صورت معناداری مشاهده شد. در نمره کلی YMRS و CGI-S کاهش معناداری داشتند که در گروه والپروات- ریسپریدون بیشتر از گروه دیگر بود p=0.002) و p=0.033 و p=0.034 و p=0.004 و (P=0.007. نمره کلی YMRS در روزهای چهارم، هشتم و چهاردهم در گروه ریسپریدون به صورت معناداری کمتر از گروه دیگر بود )به ترتیب p=0.005 و 0.004 و (p=0.017. میزان عوارض جانبی و میانگین افزایش وزن در دو گروه تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: ترکیب والپروات سدیم هم با لیتیم و هم با ریسپریدون در درمان بیماران مانیک، ایمن، کاملا قابل تحمل و موثر بوده اما به ریسپریدون موثرتر از دیگری است.

مقدمه: درد حین عمل جراحی باعث اثرات ناخواسته ای بر همودینامیک بیماران می شود اما به علت عوارض جانبی مخدرها، در تسکین درد استفاده از داروهای غیر مخدری ترجیح دارد. هدف از این مطالعه نشان دادن اثر پیش درمانی دکسترومتورفان بر نیاز به مورفین حین عمل می باشد.روشها: در یک مطالعه بالینی و آینده نگر، 40 بیمار کاندید عمل الکتیو لاپاراتومی با بیهوشی عمومی بصورت تصادفی در دو گروه مساوی، دکسترومتورفان خوراکی (60 mg) در ساعت 10 شب و 6 صبح قبل از عمل یا دارونما در زمانهای مشابه تجویز شد. مورفین وریدی (0.01 mg/kg)، پس از القای بیهوشی عمومی و قبل از برش پوست و در طول عمل در صورت افزایش 20 درصدی فشار خون سیستولیک و یا ضربان قلب (نسبت به مقادیر پایه) تزریق گردید. در خاتمه عمل، مقادیر کل مورفین تزریق شده و افزایش حداکثری فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، متوسط شریانی و ضربان قلب نسبت به مقادیر پایه محاسبه و با Student’s t-test تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین مقدار مورفین تزریق شده در طول عمل (p<0.0001) و همچنین افزایش حداکثر فشار خون سیستولیک (P<0.003)، دیاستولیک (p<0.004) و متوسط شریانی (p<0.0001) در گروه دکسترومتورفان کمتر بود. افزایش حداکثر ضربان قلب بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: پیش درمانی با دکسترومتورفان خوراکی، نیاز به مورفین در عمل جراحی را می کاهد.

مقدمه: مانور سلیک (فشار بر کریکوئید) ممکن است باعث مشکل تر شدن نمای لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه گردد. در این مطالعه، اثر تکنیک های متفاوت فشار بر کریکوئید بر نمای لارنگوسکوپی و زمان لوله گذاری تراشه مقایسه شده است.روشها: هنگام لوله گذاری تراشه در 142 بیمار، چهار روش فشار بر کریکوئید به طور تصادفی به کار گرفته شدند: گروه (1 روش یک دستی با استفاده از انگشتان شست، نشانه و میانی. گروه (2 روش یک دستی با انگشت نشانه، میانی و پاشنه دست بر روی استرنوم. گروه (3 روش دو دستی با روش اول و دست دیگر زیر گردن. گروه (4 روش دو دستی با روش سوم به همراه بالش زیر گردن.یافته ها: در این چهار روش، تغییرات نمای لارنگوسکوپی تفاوت معنی داری داشتند. نمای لارنگوسکوپی به ترتیب در گروه اول، سوم، چهارم و دوم بهتر بود و متوسط زمان لوله گذاری تراشه تغییرات معنی داری نداشت.نتیجه گیری: فشار بر کریکوئید به روش یک دستی و با استفاده از انگشتان شست، نشانه و میانی می تواند بهترین نمای لارنگوسکوپی را بدون تاثیر بر زمان لوله گذاری تراشه فراهم کند.

مقدمه: فرضیه های متعددی برای فیزیوپاتولوژی سردردهای میگرنی مطرح گردیده که یکی از آنها اختلال سیستم اتونوم می باشد. از آنجایی که بیشتر محلات سردرد میگرنی همراه در نواحی چشم می باشد، در این مطالعه اثر تیمولول موضعی بر توقف گیرنده های بتا آدرنرژیک و درمان و پیشگیری میگرن بررسی شده است.روشها: در یک کارآزمایی بالینی، 43 بیمار 7) مرد و 36 زن( که سر درد میگرنی داشتند قطره چشمی تیمولول مالئات (%50) را روزی دو بار استفاده کردند. بیماران هر هفته به مدت یک ماه و سپس در پایان هفته هشتم و دوازدهم از شروع درمان ویزیت و پیگیری شدند و در هر بار پیگیری دفعات حملات سر درد، و مدت هر حمله ثبت شدند. همچنین با یک مقیاس ذهنی، هر بیمار شدت سر درد را اندازه می گرفت.یافته ها: بیماران بین 14 تا 54 سال داشتند )میانگین سنی 34.2 سال(. میانگین طول دوران ابتلا به میگرن 9.5 سال بود و به طور متوسط 13.1 حمله در یک ماه داشتند که پس از درمان به 3.4 حمله سردرد در ماه کاهش یافت. میانگین طول هر حمله سر درد قبل از درمان 16.4 ساعت و پس از درمان 2.1 ساعت بود (p<0.0001). شدت و زمان حملات نیز پس از 12 هفته کاهش یافت. هیچ کدام از بیماران عوارض دارویی را گزارش نکردند.نتیجه گیری: قطره چشمی تیمول مالئات یک درمان موثر و بدون عارضه در درمان و پیشگیری سردردهای میگرنی است که به راحتی می توان از آن استفاده کرد.

مقدمه: داروهای ترومبولیتیک مرگ و میر بیماران با انفارکتوس حاد قلبی را به طور چشمگیری کاهش داده اند. اما برخی از آنان که مناسب دریافت چنین دارویی هستند، به علت برخی ویژگی های دموگرافیک مرتبط با عوارض ترومبولیز از جمله خونریزی داخل مغزی، چنین درمانی نمی گیرند و این محدودیت در بیماران با فشار خون شدید در ابتدای پذیرش در اورژانس بیشتر اعمال می گردد. بررسی نتیجه کاستن فشار خون قبل از تجویز استرپتوکیناز در بیماران با فشار خون شدید در ابتدای پذیرش بر میزان بروز خونریزی داخل مغزی هدف این مطالعه است.روشها: در مطالعه ای همگروهی، 293 بیمار 215) مرد و 78 زن( با انفارکتوس حاد قلبی پذیرش شده در اورژانس بیمارستان نور در سال 1382 بررسی شدند. در ابتدای پذیرش 132 بیمار فشار خون شدید )فشار خون ≥ (180.110 داشتند. بیماران هیچکدام موارد ممنوعیت ترومبولیز را نداشته و تحت درمان با استرپتوکیناز قرار گرفتند. در بیماران با فشار خون شدید، پس از پایین آوردن فشار خون به کمتر از 180.110 میلی متر جیوه این درمان انجام گردید.یافته ها: شیوع کلی سکته مغزی، خونریزی داخل مغزی و مرگ و میر داخل بیمارستانی به ترتیب 1.4 درصد، 0.7 درصد و 4.8 درصد به دست آمد. میزان خونریزی داخل مغزی (p=0.59) و مرگ و میر (p=0.13) بین بیماران با فشار خون شدید و سایر بیماران تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه میزان خونریزی مغزی افزایشی نداشت گرچه انجام مطالعات بعدی به صورت چند مرکزی و با بیماران بیشتر توصیه می گردد.

مقدمه: ازدواج فامیلی یک عادت اجتماعی دیرینه در بین ایرانیان محسوب می شود. شیوع آن در مناطق مختلف ایران بین 30 تا 85 درصد برآورده شده است. این مطالعه با هدف تعیین نقش ازدواج فامیلی در بروز ناهنجاری های مادرزادی در مناطق روستایی شهرستان خمینی شهر طراحی و اجرا شده است.روشها: در یک مطالعه مورد - شاهدی، 518 بیمار مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی و 518 شاهد از جمعیت روستایی این شهرستان به طور تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای که به همین منظور طراحی شد از اول تا سی ام آبان سال 1382 جمع آوری گردید و پس از ورود به رایانه با نرم افزار SPSS و با آزمون رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: سابقه فامیلی بیماری ژنتیک، سن مادر در زمان بارداری و ازدواج فامیلی به ترتیب با نسبت احتمال 8.77 و 5.85 و 2.89 دارای تاثیری معنی دار در بروز ناهنجاری مادرزادی بوده اند.نتیجه گیری: سابقه فامیلی بیماری ژنتیک یک عامل خطر قدرتمند در بروز ناهنجاری مادرزادی است و لازم است مشاوره های ژنتیک قبل از ازدواج نه تنها برای زوج های خویشاوند که برای تمامی زوج ها به ویژه آنهایی که سابقه فامیلی بیماری مادرزادی دارند انجام گیرد.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروز (ام.اس) یک بیماری با چندین عامل خطر است که از جمله آنها افزایش سطح هوموسیستئین سرم مطرح شده است. هدف از این مطالعه مقایسه سطح سرمی هوموسیستئین توتال بین مبتلایان به ام.اس و افراد سالم بود.روشها: در یک مطالعه مورد - شاهدی، سطح سرمی هوموسیستئین در 30 بیمار مبتلا به ام.اس. اندازه گیری و با 30 فرد سالم با همان سن و جنس مقایسه شد. بیماران افرادی بودند که طبق ضوابط تشخیصی Poser، بیماری ام.اس در آنها قطعی شده بود. معیارهای خروج از مطالعه در هر دو گروه وجود سابقه انفارکتوس قلبی، حملات ایسکمی گذرا، سکته مغزی، نوروپاتی و هوموسیستئینوری بود.یافته ها: میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز 18.86± 6.19) میلی مول در لیتر( در مقایسه با گروه شاهد 14.6± 2.92) میلی مول در لیتر( بود که تفاوت قابل توجهی داشتند (t: 3.24 , p=0.002). میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در مبتلایان به ام.اس در زن و مرد به ترتیب 18.6 و 20.14 و در گروه شاهد به ترتیب 14.12 و 15.71 میلی مول در لیتر بدست آمد که اختلاف قابل توجهی بین دو جنس در هر گروه وجود نداشت ولی میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در خانمها در گروه ام.اس بالاتر از گروه شاهد بود (p=0.015).نتیجه گیری: سطح هوموسیستئین سرم در مبتلایان به ام.اس بالاتر از افراد سالم است که به عنوان عاملی در بیماری زایی ام.اس مطرح می باشد.

مقدمه: نفروپاتی ناشی از ماده حاجب از علل بالقوه مهم مرگ و میر بیمارانی است که آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی کرونر می شوند. در این مطالعه، اثر کاپتوپریل در پیشگیری از نفروپاتی ماده حاجب بررسی شده است.روشها: در یک کارآزمایی بالینی دو سوکور همراه با دارونما، 88 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه مطالعه شدند. گروه اول 42) بیمار( کاپتوپریل به میزان 12.5 میلی گرم هر 8 ساعت، از 2 ساعت قبل تا 48 ساعت بعد از آنژیوپلاستی، و گروه دوم 46) بیمار( نیز به همین روش پلاسبو دریافت کردند. میزان کراتینین سرم قبل از آنژیوپلاستی و 48 ساعت بعد از آن اندازه گیری و افزایش کراتینین در هر گروه و مقایسه آن در 2 گروه با آزمونهای unpaired & paired t-student انجام شد.یافته ها: افزایش متوسط کراتینین در گروه کاپتوپریل (0.214 mg/dl) تفاوت چشمگیری با گروه شاهد (0.226 mg/dl) نداشت. بروز نارسایی حاد کلیوی (افزایش کراتینین بیش از (0.5 mg/dl) در گروه کاپتوپریل (%11.9) و گروه شاهد (%10.8) تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: کاپتوپریل آثار زیانباری بر عملکرد کلیوی بیماران تحت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی کرونر ندارد و تجویز آن در بیماران با عملکرد طبیعی کلیه در هنگام آنژیوپلاستی بی خطر می باشد. همچنین دیابتیک هایی که کاپتوپریل دریافت کردند کمتر از دیابتیک های گروه شاهد افزایش کراتینین داشتند. تاثیر کاپتوپریل در بیماران با خطر بالا و عملکرد غیرطبیعی کلیوی نیازمند بررسی است.

مقدمه: عامل گادولینیوم - هماتوپورفیرین (Gd-H) برای اولین بار به عنوان یک عامل کنتراست اختصاصی جهت تشخیص افتراقی سلولهای سرطان پستان (MCF-7) از طریق بررسی میزان تغییر زمان آسایش اسپین - شبکه (طولی) و اندازه گیری شدت سیگنال به کار گرفته شد.روشها: هماتوپورفیرین طبیعی با گادولینیوم نیترات ترکیب شد تا گادولینیوم هماتوپورفیرین حاصل شود. سلولهای سرطانی پستان (MCF-7) همراه با عوامل کنتراستGd-H، Gd-DTPA و GdCl3 مورد بررسی قرار گرفتند. پس از انکوباسیون و سانتریفوژ، به منظور تعیین غلظت Gd موجود در محلولهای شستشو از دستگاه اسپکتروفتومتری، و برای اندازه گیری زمان آسایش اسپین - شبکه و همچنین شدتهای سیگنال از دستگاه NMR استفاده شد و نتایج با هم مقایسه گردیدند.یافته ها: محلولهای شستشوی حاصل از عامل کنتراست Gd-H با سلولهای سرطان پوست بیشترین زمان آسایش و شدت سیگنال را داشتند که نشان می دهد این عامل کمتر در محلول شستشو باقی مانده و بیشتر به غشا سلولهای سرطانی متصل شده است. کمترین زمان آسایش و شدت سیگنال نیز مربوط به GdCl3 بود و بیانگر این است که تمامی این ماده در محلول شستشو باقی مانده و به غشا سلولهای سرطانی متصل نشده است.نتیجه گیری: غلظت بالای گادولینیوم هماتوپورفیرین در اتصال به سلولهای سرطان پستان نسبت به گروه شاهد بیانگر این است که حمل این عامل به سلولهای سرطان پستان بیشتر از دیگر مواد آزموده شده است. عامل گادولینیوم-  پورفیرین می تواند به عنوان عامل کنتراست جدید رزونانس مغناطیسی در تشخیص سلولهای سرطان پستان (MCF-7) بکار رود.

تجمع مایع مغزی نخاعی در شکم (آسیت) از عوارض کمیاب شنت های بطن مغزی - صفاقی می باشد که با بزرگ شدن تدریجی و پیشرونده شکم پدیدار شده و بدون اختلال عصبی یا اختلال در کارکرد شنت می باشد.در این مقاله بیماری معرفی می گردد که مبتلا به تومور گلیوبلاستوما در عقب بطن سوم و هیدروسفالی پس از آن بوده و یک ماه پس از عمل جراحی تخلیه تومور و کارگزاری شنت بطن مغزی - صفاقی، دچار بزرگی پیشرونده شکم شده است. در بررسی مایع آسیت، مشخصات مایع مغزی نخاعی داشته و بدون سلول بدخیم یا علایم عفونت بود. با تعویض انتهای شنت از داخل صفاق به داخل دهلیز راست، همه علایم برطرف شدند.همچنین در این مقاله گزارش هایی که تاکنون در این زمینه ارایه شده بررسی و علل این پدیده مورد بحث قرار گرفته است.

استئوئید اوستئوما تومور خوش خیمی است که بیشتر در مردان 10 تا 30 سال دیده می شود. ستون فقرات جای نسبتا شایع این تومور است و تقریبا همیشه قسمتهای خلفی مهره گرفتار می شود. گرافی ساده، سی تی اسکن و اسکن ایزوتوپ استخوان در تشخیص و تعیین محل ضایعه در ستون فقرات کمک می کنند.بیمار پسری 18 ساله با درد قسمت تحتانی گردن بود. اسکن ایزوتوپ، ام. آر. آی و سی تی اسکن، همگی دو ضایعه در مهره C7 و T1 را نشان دادند. ظاهر ضایعه و آزمایش هیستوپاتولوژی، تشخیص اوستئوئید اوستئوما را در دو مهره مجاور هم تائید کردند که تاکنون در منابع علمی چنین موردی گزارش نشده است.

کارسینوم سلول کلیوی توموری بدخیم با توان بالای متاستازهای دوردست می باشد. متاستاز داخل مغزی نادر بوده و تقریبا همیشه در فضای سوپراتنتوریال گزارش شده است. در یک خانم 47 ساله با سابقه نفرکتومی سمت راست به دلیل کارسینوم سلول کلیوی، یک توده منفرد در سمت راست مخچه با enhancement محیطی درسی تی اسکن مغز آشکار شد. پس از کرانیومی حفره خلفی، خارج کردن کامل تومور و بررسی آسیب شناسی آن، کارسینوم سلول کلیوی متاستاتیک تشخیص داده شد. بررسی مقالات 15 سال اخیر، هیچ موردی از متاستاز کارسینوم سلول کلیوی به حفره خلفی در موارد غیر سندرومی (یعنی موارد غیر از سندروم فون- هیپل- لیندو) نشان نداد که بیانگر نادر بودن بیمار مطرح شده است.