مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1390 | دوره:54 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: در این مطالعه به ارزیابی وضعیت مایعات بدن، قبل و 2 هفته اول پس از پیوند کلیه در مقایسه با افراد سالم به روش بیوامپدانس پرداخته شده است.روش کار: این یک مطالعه مقطعی و مورد شاهدی است که دربخش پیوند کلیه بیمارستان امام رضا (ع) در سال 1388 انجام شد. وضعیت مایعات بدن در 23 بیمارتحت پیوندکلیه در روز قبل از همودیالیز و روز قبل از پیوند، به وسیله روش بیوامپدانس بررسی شدند. پس از پیوند نیز از روز اول تا هفتم و چهاردهم پس از پیوند وضعیت مایعات بدن بررسی گردید. نتایج با 27 فردشاهدسالم نیز مقایسه شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS  تجزیه و تحلیل شد و از آزمون های تی، اندازه ای تکراری و نرم افزار اکسل و مینی تب استفاده شد.نتایج: میزان تغییرات مایعات بدن پس از پیوند نسبت به قبل ازپیوند کمتر بود TBW% از روز 7 شروع به افت کرد و در روز 14 این کاهش نسبت به قبل از پیوند تفاوت معنی داری نشان داد. در بیماران دیالیزی تفاوت مایعات بدن در نحوه انتشار مایعات (ECW/ICW) نسبت به افراد سالم بارز بود. درگیرندگان پیوند، وضعیت مایعات در هفته اول تفاوتی با افراد سالم نداشت ولی نحوه انتشار مایعات در هفته دوم متفاوت بود. در افراد سالم TBW% در مردان نسبت به زنان بیشتر بود ولی تفاوت دیگری در ECW%,ICW%,ECW/ICW وجود نداشت. در گیرندگان پیوند نیز این اختلاف بین دو جنس بارز بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که وضعیت مایعات بدن نیاز به زمان طولانی به منظور رسیدن به حد طبیعی دارد و در طی دو هفته اول بعد از پیوند احتمالا عواملی مانند داروهای پیوند و عوارض پره رنال خفیف، سبب تغییرات شدید در وضعیت مایعات بدن بخصوص نحوه انتشار مایعات (ECW/ICW) می شود.

مقدمه: سالهاست که معیار طلایی انجام تعویض خون در نوزادان با زردی شدید، حداکثر بیلیروبین توتال سرم بوده است. این مطالعه با هدف ارزیابی اهمیت نسبت بیلیروبین به آلبومین(B/A)  و مقایسه آن با حداکثر بیلیروبین توتال، به عنوان معیاری برای انجام تعویض خون انجام گردید.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی از سال 1387-1389 در بیمارستان کودکان امیر کلا دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. از بخش نوزادان،NICU  و درمانگاه بیمارستان کودکان امیرکلا 90 نوزاد رسیده با تعداد مساوی در 3 گروه: هیپربیلیروبینمی شدید نیازمند به تعویض خون، هیپربیلیروبینمی پاتولوژیک نیازمند به فتوتراپی و نیز نوزادان طبیعی بدون بیماری خاص یا فقط دارای زردی فیزیولوژیک وارد مطالعه شدند. در کنار آزمایشات رایج در زردی با انجام بیلیروبین و آلبومین مقدار B/A محاسبه گردید. نوزادان نارس، کوچک برای سن حاملگی، هیپربیلی روبینمی مستقیم و سن پس از تولد کمتر از سه روز از مطالعه خارج شدند. تجزیه و تحلیل توسط نرم افزار SPSS انجام و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری منفی و مثبت و خطر نسبی برای نسبت بیلیروبین به آلبومین به عنوان شاخصی جهت انجام تعویض خون، ارزیابی شدند.نتایج: میانگین±انحراف معیار نسبت B/A در گروه تعویض خون 6.0847±0.9870 و در گروه فتوتراپی 4.1680±0.5480 و در نوزادان سالم 1.7677±0.5061 بود. سطح نقطه برش نسبت B/A درحد 4.50 می باشد که بر اساس آن ارزش اخباری مثبت و منفی آن به ترتیب 75 % و 100% می باشد.نتیجه گیری: عدد 4.5 براینسبت B/A در نوزادان تعویض خون شده در مقایسه با سطح بیلیروبین به تنهائی از ارزش بالایی برخوردار است و انجام آن در کنار بیلیروبین به عنوان تست کمکی و مکمل توصیه می گردد، اگرچه مطالعات بیشتری در نوزادان ایرانی توصیه می شود.

مقدمه: انفارکتوس میوکارد از جمله شایعترین علل بستری و مرگ و میر در در جوامع انسانی می باشد و همواره سعی شده با شناسایی عوامل خطر مختلفی برای بیماری های قلبی عروقی و پیشرفت روشهای درمان و داروها و مداخلات درمانی مرگ و میر به حداقل برسد. در این مطالعه سعی شده ارتباط مرگ و میر بیمارستانی بیماران دچار انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه ST، با سایر متغیرهای فردی در دوره بستری بیمارستانی و پیگیری یکماهه بررسی شود.روش کار: این مطالعه توصیفی گروهی از سال 1387-1388 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده است. 156 بیمار با تشخیص  STEMI مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) که طبق تعریف با صعود قطعه ST>2mm در لیدهای پره کوردیال و mm 1 در لیدهای اندامی به همراه بالا رفتن بیومارکرهای قلبی بودند وارد مطالعه شدند. شرح حال بیمار به دست آمد و فیلم آنژیوگرافی بیمار توسط متخصص قلب به دقت خوانده شد و متغیرهای موردنظر ثبت شد. مرگ بیماران در طول مدت بستری و در مدت یک ماه پس از ترخیص بررسی شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های دقیق فیشر، تی استیودنت و کای دو انجام شد.نتایج: رابطه معنی داری بین انجام آنژیوگرافی و وجود ترومبوس و نیز محل رگ درگیر، کلیپ کلاس، پر فشاری خون، LVEF، کم فشاری خون هنگام ورود و تاکی کاردی با مرگ و میر بیمارستانی وجود داشت. سن به عنوان یک فاکتور مستقل در مرگ و میر یکماهه شناخته شد. مرگ و میر بیمارستانی 10.3% و مرگ و میر در ماه اول 4.3% گزارش شد.نتیجه گیری: سن و برخی عوامل آنژیوگرافیک از جمله وجود ترومبوس و درگیری قدامی قلب به طور معناداری در بروز مرگ و میر بعد از انفارکتوس میوکارد موثر است.

مقدمه: خون رسانی ریه تحت عمل جراحی، هنگام تهویه یک ریه در بیماران تحت عمل قفسه سینه، شانت داخل ریوی را افزایش داده و باعث کاهش اکسیژناسیون شریانی می شود. بیهوشی با تهویه یک ریه ممکن است بر اکسیژناسیون اثر کند. هدف از مطالعه فعلی مقایسه بیهوشی کامل داخل وریدی با وبدون بلوک اپیدورال توراسیک بر اشباع اکسیژن طی تهویه یک ریه در بیماران تحت رزکسیون ریوی است.روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی از سال 1387-1388 در مرکز آموزشی درمانی امام رضا شهر تبریز انجام شده است. 60 بیمار کاندیدای رزکسیون ریه به دو گروه مداخله (بلوک اپیدورال توراسیک همراه با بیهوشی کامل داخل وریدی و گروه شاهد (بلوک اپیدورال توراسیک غیرحقیقی همراه با بیهوشی کامل داخل وریدی) تقسیم شدند. متغیرهای همودینامیک، امتیاز آلدرت و عوارض احتمالی بین دو گروه قبل از عمل تا پس از ریکاوری مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات و مقایسه به وسیله برنامه ها و آزمون های SPSS، تی، من ویتینی، کای اسکوئر و فیشر انجام شده است.نتایج: تغییرات متغیرهای همودینامیک و نیز SaO2،PaO2  و ETCO2، بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. متوسط امتیاز آلدرت در زمان ورود وخروج از ریکاوری بین دو گروه مشابه بود. طی اقامت در ریکاوری، درصد موارد دچار درد یا لرز در گروه تحت بیهوشی کامل داخل وریدی به طور معنی داری بیشتر بود. ازنظر فراوانی موارد دچار تهوع و هیپوتانسیون تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: بلوک اپیدورال توراسیک با بیهوشی کامل داخل وریدی در مقایسه با بیهوشی کامل داخل وریدی تنها، تاثیر چشمگیری بر اشباع اکسیژن در تهویه یک ریه ندارد. با این وجود، این ترکیب به طور معنی داری درد و لرز پس از عمل را کاهش می دهد.

مقدمه: انفارکتوس بطن راست (RVMI) با افزایش عوارض و مرگ و میر در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد تحتانی در ارتباط است. اگر چهالکتروکاردیوگرافی( ECG) مفیدترین، ساده ترین، و عینی ترین ابزار تشخیصی انفارکتوس حاد است، هیچ معیار خوبی در نوار قلب استاندارد 12 لیدی تعریف نشده که منجر به شناسایی صحیح RVMI در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد تحتانی شود. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصیECG استاندارد برای تعیین RVMI در بیماران مبتلا به انفارکتوس تحتانی قلب است.روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال های 1385-1386 در بیمارستان قائم مشهد و و لی عصر بیرجند انجام شده است. 167 نفر، بیمار با انفارکتوس حاد تحتانی، در این مطالعه وارد شدند. تشخیص انفارکتوس حاد تحتانی میوکارد بر اساس شرح حال و افزایش (STE≥1 mm) ST حداقل در دو لید از 3 لید II،III  و avF استوار بود .RVMI توسط  STE≥1 mmدر V4R (استاندارد تشخیصی RVMI در این مطالعه) در 12 ساعت اول بعد از شروع علایم مشخص شد و بر این اساس بیماران به دو گروه تقسیم شدند (با انفارکتوس بطن راست و بدون انفارکتوس بطن راست). تغییرات قطعه ST در کلیه لیدها بین دو گروه مقایسه شد. پس از کد بندی داده ها و ورود به کامپیوتر، نتایج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. p کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی داری محسوب شد.نتایج: با توجه به لید V4R90 بیمار RVMI  (%51.1) داشتند. پایین افتادگی قطعه ST بیش از 1 میلیمتردر لیدهای لترال، پایین افتادگی قطعه ST بیش از 2 میلیمتردر لیدهای I+aVL، بالا رفتن قطعه ST در لیدV1 نسبت به V2 و بزرگتر بودن STE در لید III به نسبت لید II (III>II) در بین دو گروه اختلاف معنی دار وجود داشت. به ترتیب حساسیت و ویژگی در لیدهای I: 86% و 72%، aVL: 96% و 26%، I+aVL: 84% و 71%، STE III>II: 82% و 74% بود.نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد تحتانی با استفاده از الکتروکاردیوگرافی 12 لیدی استاندارد، پایین افتادگی قطعه ST بیش از 1میلیمتردر لید DI، پایین افتادگی قطعه  ST بیش از 2 میلیمتردر لیدهای I+aVL وSTE III>II می تواند برای شناسایی حضور RVMI مفید باشد.

مقدمه: تحقیقات فراوانی در مورد تغذیه زود هنگام در بیماریها و جراحی های مختلف صورت پذیرفته است، ولی در مورد تغذیه زودرس بعد از آناستوموز روده ای به خصوص در بین کودکان تحقیقات زیادی انجام نشده و از طرفی با توجه به عدم انجام چنین مطالعه ای در کشور ما، هدف از این مطالعه با در نظر داشتن اهمیت تغذیه در کودکان اثرات شروع تغذیه زودرس بعد از آناستوموز روده ای در کودکان است.روش کار: این مطالعه کار آزمایی بالینی از سال 1387-1388 در بیمارستان کودکان تبریز انجام شده است.کودکان با آناستوموز روده ای بر اساس عوارض شروع تغذیه، عوارض گوارشی، عوارض جراحی آناستوموز، مدت زمان بستری و کارکرد شکمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و مقایسه اطلاعات از آزمون های تی تست و کای اسکوئر استفاده شد.نتایج: میانگین آغاز حرکات روده ای در گروهی که تغذیه دهانی از روز سوم شروع شده بود، 2.85±0.74 روز و میانگین آغاز حرکات روده ای در گروه دیگر، 3.05±0.69 روز بود (P=0.383) همچنین این دو گروه بر اساس طول مدت بستری با هم مقایسه گردیدند که این اختلاف معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق و مشابهت نتایج با تحقیقات دیگر و با توجه به اولویت فاکتور تغذیه در کودکان و شیرخواران، توصیه می گردد نتایج در ابعاد گسترده تر بیمارستانی کاربردی به کار گرفته شود.

مقدمه: امروزه با انجام آزمایش تومورمارکرPSA برای مردان بالاتراز 50 سال که حتی از نظربالینی درتوشه رکتال یافته ای نداشتند تعداد افرادی که باسرطان پروستات شناخته می شوند بیشترشده است ولی تشخیص نهایی بابیوپسی پروستات است. روش بیوپسی سنتی پروستات از طریق پرینه با انگشت کارایی ندارد وروش بیوپسی باراهنمایی سونوگرافی ترانس رکتال 10-14 گانه که دراین مقاله نتایج آن موردنظر می باشد اولین بار در مشهد با تعداد 196 بیمار گزارش می شود.روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی از سال 1385-1388 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شده است. 196 بیمارکه یا درتوشه رکتال پروستات یافته غیرطبیعی داشته اند یاPSA بالاتر از10 ng/ml  و یاPSA بین ng/ml 10-4 داشته و نسبتFree PSA به Total PSAکمتر از 20% بوده است جهت بیوپسی انتخاب شده اند. بیوپسی با راهنمایی سونوگرافی ترانس رکتال و سوزن با طول 22 میلیمتر و به تعداد 10-14 عدد به عمل می آید و نمونه های به دست آمده هرکدام جداگانه جهت آسیب شناسی ارسال می گردد. نتایج با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج: از 196 بیمار آسیب شناسی در 73 بیمار (37.2%) سرطان پروستات را گزارش نمود و در 14 بیمار (7.1%) PIN (نتوپلازی انترااپی تلیال) و در 108 بیمار (55.1%) خوش خیم گزارش نمود. یک مورد نیز بافت ارسالی کافی نبود. در 14 بیمار بیوپسی 10 گانه سرطان پروستات را نشان نداد (7.1%) که با بیوپسی 14-18 در 25% سرطان گزارش شد. بین سن بیماران و FPSA و TPSA ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین گلسیون اسکور و ) TPSAتوتال) ارتباط معنی داری وجودداشت. اما بینGS و FPSA ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که امروزه بیوپسی ترانس رکتال 10-14 گانه باراهنمایی سونوگرافی و انجام بیوپسی 10 گانه نسبت به روش کلاسیک از قدرت بالاتری در تشخیص سرطان پروستات برخوردار است.

قارچ ها یکی از مهمترین عوامل میکروبی در به خطر انداختن جان بیماران دچار نقص ایمنی می باشند. دستگاه تنفسی مهمترین محل درگیری در این بیماران است. بیماران با وضعیت های وخیم بستری در بخش مراقبت های ویژه (ICU) به دلیل شرایط ویژه از افراد مستعد ابتلا به بیماری ها می باشند. از آنجا که کلنیزاسیون قارچی در دستگاه تنفسی می تواند به عنوان یک منبع احتمالی برای عفونت باشد، از این رو در مطالعه حاضر آلودگی قارچی دستگاه تنفس در نمونه های برونکو آلوئولار لاواژ (BAL) بیماران بستری در ICU مورد ارزیابی قرارگرفته است.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1388-1389 در بیمارستان های ساری و بابل انجام شده است. نمونه گیری مایع BAL از 45 بیمار با شرایط مستعد کننده زمینه ایی برای ابتلا به عفونت های قارچی تهاجمی به صورت دو نوبت در هفته و با استفاده از دستگاه برونکوسکوپ انجام گردید. نمونه ها برای اجرای آزمایش میکروسکوپی مستقیم و کشت بر محیط سابورو دکستروز آگار با کمک پانکراتین هموژن گردیدند. قارچهای رشد یافته بر محیط کشت به کمک روشهای استاندارد قارچ شناسی مورد شناسایی قرارگرفتند. نتایج به دست آمده با نرم افزار SPSS و آزمون کای اسکوئر تجزیه و تحلیل و بررسی شد.نتایج: اصلی ترین فاکتورهای زمینه ای در افراد مورد مطالعه بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) (22.2%)، بدخیمی های خونی (20.3%) و مدت اقامت بیشر از 21 روز در ICU (16.9%) بود. میانگین مدت اقامت بستری بیماران در  ICU 19.6% روز بود. از 80 نمونه گرفته شده در طی دو نوبت نمونه گیری، آزمایش مشاهده مستقیم و کشت از نظر حضور قارچ به ترتیب در 76.2% و 81.2% موارد مثبت گزارش گردید. شایعترین قارچ های جدا شده کاندیدا (64.7%)، آسپرژیلوس (19.3%) و پنی سلیوم (7.9%) بودند. از بین انواع کاندیدا و آسپرژیلوس گونه های آلبیکانس و فلاووس بیشترین میزان فراوانی را داشتند. در 48.4% بیمار مورد بررسی، عامل قارچی در دو نوبت نمونه گیری یک گونه قارچی مشابه رشد کرده بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیماران بستری در بخش های ICU مستعد کلنیزاسیون مقاوم قارچی به ویژه انواع کاندیدا و آسپرژیلوس دو عامل اصلی تهدید کننده جان بیماران در ناحیه ریه می باشند. لذا اعمال روشهای کنترلی برای کاهش احتمال ابتلا اینگونه افراد به عفونت های قارچی مورد تاکید قرار می گیرد.

مقدمه: بیماری سیلیاک یک بیماری خود ایمنی است که باعث بروز سوء جذب به دنبال مصرف گلوتن موجود در گندم وجو و چاودار در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعدند می گردد. مطالعات نشان داده که سلیاک بیماری محدود به دستگاه گوارش نیست. چندین بیماری کبدی در رابطه با سلیاک تعریف شده است. بیماری کبدی هیپر پلازی رژنراتیو ندولر یک بیماری نادرکبدی است که اغلب همراهی با بیماریهای بافت همبند و بد خیمی های خونی و یا مصرف داروها دارد و یک علت هیپرتانسیون غیر سیروزی کبد می باشد.معرفی بیمار: خانمی 22 ساله که با طحال بزرگ و هیپر تانسیون پورت مراجعه کرد و بعد از رد سایر علل هیپر تانسیون پورت بیماری سلیاک تشخیص داده شد. بیوپسی کبد نیز مطابق با هیپرپلازی رژنراتیو ندولر کبد بود. تستهای لازم برای بررسی استعداد به انعقاد پذیری انجام شد که منفی بود. احتمال دارد که رابطه ای بین بیماری سلیاک و هیپر پلازی ندولر کبد و هیپرتانسیون پورت وجود داشته باشد. تا کنون سه بیمار سلیاک با درگیری کبد به صورت هیپرپلازی رژنراتیو ندولر کبد گزارش شده است.نتیجه گیری: به نظر می رسد که همچنان که در هر بیماری که اختلالات کبدی بدون علامت وجود دارد باید بیماری سلیاک را در نظرداشت، در موارد علامت دار کبد از جمله هیپرتانسیون پورت نیز باید از نظر سلیاک بررسی شود.