مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1390 | دوره:20 | شماره:2 (مسلسل 75) |تعداد مقالات:21

هدف از این تحقیق مقایسه ترکیب اسیدهای آمینه ضروری لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) تغذیه شده با آرتمیا و دافنی است. لاروها از تکثیر مصنوعی یک مولد ماده (26.3 کیلوگرم) و یک مولد نر (19 کیلوگرم) بدست آمد و به 3 تانک پرورش منتقل شدند. دمای آب در دوره پرورش 18- 17 درجه سانتیگراد، میزان pH حدود 8 و میزان اکسیژن 7- 5.5 میلی گرم در لیتر اندازه گیری شد. لاروها پس از جذب کیسه زرده (10- 9 بعد از تفریخ) تا روز چهاردهم با آرتمیا (Artemia urmiana) و سپس تا روز چهلم طبق شرایط کارگاه با دافنی تغذیه شدند. نمونه برداری از لاروها در روزهای چهاردهم و چهلم انجام شد. نتایج نشان داد که در میان اسیدهای آمینه ضروری لارو تاسماهی ایرانی، اسیدهای آمینه آرژنین، لوسین و متیونین نسبت به سایر اسیدهای آمینه ضروری دارای بالاترین میزان و هیستیدین (0.9 درصد) دارای کمترین مقدار هستند. در حالیکه در نمونه آرتمیا و دافنی، متیونین و آرژنین دارای بیشترین مقدار بودند. در آرتمیا و دافنی، بترتیب اسید آمینه هیستیدین (0.79 درصد) و فنیل آلانین (0.8 درصد) دارای کمترین مقدار بودند. مقایسه بین ترکیب اسیدهای آمینه لارو و غذای زنده نشان داده که اسید آمینه ضروری فنیل آلانین در روز 14 (65.5-) و روز چهلم (73.4-) بعنوان اسید آمینه محدودکننده می باشد، بنابراین باید به جیره افزوده شوند.

جهت انتخاب بهترین محل استقرار زیستگاه مصنوعی در آب های خلیج فارس، بستر دریا در محدوده استان هرمزگان (جنوب جزیره قشم تا جزیره هندورابی) به 10 ترانسکت و هر یک به 3 زیر ترانسکت عرضی تقسیم و جهت بررسی از روش نمونه برداری تصادفی استفاده شد. در این پژوهش فون و فلور بستر شامل جوامع مرجان ها، جلبک ها، خیارهای دریایی و علف های دریایی و عمق رسوب بستر از طریق عملیات غواصی مطالعه شد. نتایج حاصل از بررسی علف های دریایی در لایه های عمقی و ترانسکت های مورد مطالعه نشان داد که علف ها در عمق کمتر از 10 متر در بندر مسن، بندر کنگ، جزیره کیش و بندر چیرویه وجود داشته و تنها در بندر مسن و بندرلنگه و جزیره کیش این جوامع در اعماق 10 تا 20 متر دیده شدند، جلبک های دریایی در عمق کمتر از 10 متر بندر مسن با نام محلی شیب دراز در حوزه جزیره قشم و بخشی از شهرستان بندرلنگه مشاهده شد. نتایج حاصل از مطالعه جوامع مرجانها و خیارهای دریایی، بیانگر وجود مرجان شاخ گوزنی (Acropora sp.)، در اسکله بهمن قشم، بندر مسن و بندر بستانه و مرجان مغزی (Porites sp.)، در جزیره هنگام بوده و از جوامع خیارهای دریایی زیستگاه گونه  Holothuria sp.در اسکله بهمن قشم و شهرستان بندرلنگه و زیستگاه گونه Stichopus sp. در جزیره هنگام در عمق کمتر از 10 متر دیده شد. نتایج نشان داد که این جوامع از الگوی پراکنش لکه ای تبعیت می نمایند. جهت ترسیم نقشه پراکنش آبزیان مطالعه شده از برنامه نرم افزاری GIS استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه آزمون توکی، در خصوص بررسی میزان عمق رسوب توسط میله مدرج در ترانسکت های مختلف نشان داد که بین میزان رسوب عمق کمتر از 10 متر بندر صلخ، با عمق های مشابه، همچنین بین میزان رسوب عمق کمتر از 10 متر با میزان رسوب عمق 10 تا 20 متر در سایر نقاط اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05). نتایج حاصل از بررسی عمق رسوبات و زیستگاه های مورد بررسی نشان داد که لایه های عمقی 10 تا 20 متر، در حوزه شهرستان بندرلنگه و حوزه بندرلنگه تا جزیره هندورابی به جز بندر کنگ و بندر چیرویه نسبت به حوزه جنوب جزیره قشم مناطق مستعدتری برای استقرار زیستگاه های مصنوعی می باشند.

تحقیق حاضر در سال 1386، به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین (Hg ,Cd ,Pb ,Ni ,Cu) در بافت عضله کفشک گرد  (Euryglossa orientalis)و رسوبات خورهای احمدی و غنام در خورموسی انجام گرفت. نمونه های رسوب از 3 ایستگاه در هر خور برداشت شد و بافت عضله از 30 ماهی صید شده از منطقه مذکور بدست آمد. نمونه های هضم شده بوسیله دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی با سیتم شعله ای برای فلزات کادمیوم، سرب، نیکل، مس و جذب اتمی با سیستم بخار سرد برای اندازه گیری جیوه مورد تجزیه دستگاهی قرار گرفتند. میانگین نتایج برای کفشک گرد در خورموسی 2.35، 0.99، 1.32، 14.48 و 5.71 بر حسب میکروگرم بر گرم وزن خشک بترتیب برای جیوه، کادمیوم، سرب، نیکل و مس بدست آمد. مقایسه نتایج حاصل با استانداردهای جهانی نظیر، سازمان بهداشت جهانی، وزارت کشاورزی- شیلات و غذای انگلستان، انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا و اداره غذا و دارو امریکا نشان داد که غلظت جیوه، کادمیوم و نیکل بالاتر از حد مجاز می باشد. میانگین نتایج برای رسوبات در دو خورموسی 4.76، 2.52، 18.64، 119.91 و 31.23 بر حسب میکروگرم بر گرم وزن خشک بترتیب برای جیوه، کادمیوم، سرب، نیکل و مس بدست آمد.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات پربیوتیک الیگوفروکتوز بر برخی شاخص های خونی، بیوشیمیایی سرم و آنزیم های کبدی بچه فیل ماهی (Huso huso) بود. بدین منظور بچه فیل ماهی ها (میانگین وزنی 18.77±0.76 گرم) تهیه و با تراکم 50 عدد در حوضچه های فایبرگلاس ذخیره سازی شدند. تغذیه بچه فیل ماهی ها به مدت 7 هفته با جیره های آزمایشی حاوی سطوح مختلف صفر (شاهد)، 1، 2 و 3 درصد الیگوفروکتوز انجام شد. در انتها از بچه فیل ماهی ها خونگیری بعمل آمد و شاخص های خونی شامل: تعداد گلبول های قرمز، تعداد گلبول های سفید و شمارش تفریقی انواع آن، هماتوکریت و هموگلوبین، شاخص های بیوشیمیایی (کلسترول، گلوکوز و پروتئین کل) و آنزیم های کبدی (لاکتات دهیدروژناز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز) بررسی شد. نتایج این بررسی نشان داد الیگوفروکتوز اثری بر تعداد گلبول های قرمز، حجم متوسط گلبولی (MCV)، هموگلوبین متوسط سلولی (MCH)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) ندارد. با این وجود مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین و تعداد گلبول های سفید در تیمار 2 درصد بطور معنی داری بیشتر بود (P< 0.05). اگرچه پربیوتیک الیگوفروکتوز اثری بر گلوکوز و پروتئین کل سرم نداشت، کلسترول سرم خون در تیمار 2 درصد بطور معنی داری کاهش یافت (P< 0.05). بررسی آنزیم های کبدی تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان نداد (P>0.05). بر اساس این نتایج می توان گفت الیگوفروکتوز می تواند سبب تحریک ایمنی و بهبود متابولیسم چربی شود.

کمیت و کیفیت جیره های غذایی بر تولید و تراکم جمعیت های آنتن منشعب ها تاثیر می گذارد زیرا بر رشد و پارامترهای تولیدمثلی آنها تاثیرات مهمی دارد. در این مطالعه تاثیرات پنج جیره غذایی مختلف شامل: جلبک سبزScenedesmus quadricauda ، مخلوط جلبک سندوسموس با مخمر نانوایی، کود مرغی، کود گاوی، مخلوط کود (گاوی + مرغی به نسبت 1: 1 وزنی) بر تراکم، میزان رشد ویژه و زمان دو برابر شدن جمعیت Ceriodaphnia quadrangula در دو غلظت بالا و پایین با 3 تکرار آزمایش شد. نتایج نشان دادند که بالاترین تراکم جمعیت (184 فرد در 50 میلی لیتر)، بالاترین میزان رشد ویژه (0.18 در روز)، کوتاهترین زمان دو برابر شدن جمعیت (3.85 روز) در C. quadrangula تغذیه شده با جلبک سندوسموس در غلظت بالا (50´104 سلول در هر میلی لیتر) بدست می آید. علاوه بر این، کمترین تراکم جمعیت (7.3 فرد در 50 میلی لیتر)، کمترین میزان رشد ویژه (0.019 در روز)، طولانی ترین زمان دو برابر شدن جمعیت (36.2 روز) در هنگام تغذیه با کود گاوی با غلظت پایین (5 میلی گرم) بدست آمد. در این تحقیق، بیشترین طول بدن (800±34.6 میکرون) (میانگین ± خطای استاندارد) و کمترین طول (521±31.6 میکرون) بترتیب هنگام تغذیه C. quadrangula با کود گاوی در غلظت پایین و جلبک سندوسموس در تراکم بالا اندازه گیری گردید. در مجموع، نتایج تحقیق حاضر نشان می دهند که جلبک S. quadricauda عملکرد بهتری برای پرورش گونه C. quadrangula در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی دارد.

این تحقیق در سال 1387 با هدف تعیین محل حضور سلول های غنی از آنزیم Na+, K+-ATPase (سلولهای کلراید) و بررسی نحوه پراکنش آنها در آبشش بچه ماهیان دو تابستانه آزاد دریای خزر Salmo trutta caspius (هم سن با اوزان متفاوت 5، 15 و 25 گرم) که در آب شیرین تکثیر و رشد یافته بودند، انجام گرفت. بافت شناسی آبشش با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و مکان یابی آنزیم Na+, K+-ATPase با استفاده از آنتی بادی IgGa5 و تکنیک ایمونوهیستوشیمی انجام شد. به منظور شمارش سلول ها در واحد سطح، تصاویر گرفته شده با میکروسکوپ نوری و فلورسنت توسط نرم افزار Image Tools 2.1 بررسی گردید. حضور سلول های فلوئورسنت در بافت آبششی در روی تیغه و رشته ها و کمان آبششی مشخص گردید. تعداد سلول های کلراید رشته ای و مجموع سلول های کلراید تیغه ای و رشته ای 1 میلی مترمربع از سطح آبشش، در هر سه وزن 5، 15، 25 گرمی تفاوت معنی داری را نشان نداد. اما سلول های کلراید تیغه ای در وزن 5 گرم کاهش معنی داری نسبت به دو وزن دیگر داشت. همچنین درصد سطح اشغال شده توسط سلول های کلراید تیغه ای نسبت به کل مقطع آبششی، در وزن 15 گرم و سلول های کلراید رشته ای، در وزن 5 گرمی بیش از سایر وزن ها بود. با توجه به نتایج بدست آمده می توان بیان کرد که وزن تاثیر بسزایی در توانایی و قابلیت تنظیم اسمزی در ماهیان هم سن دارد و با توجه به مهاجرتی که به آب دریای خزر اتفاق خواهد افتاد بچه ماهیان با وزن بیشتر با تغییرات سلول های کلراید از نظر تعداد و مکان، آمادگی مقابله با استرس شوری محیط جدید را خواهند داشت. همچنین در صورتیکه همین ماهی ها تا اوزان بالاتری در آب شیرین نگهداری شوند سازش آنها در جهت آب شیرین بیشتر تقویت می شود.

در این مطالعه، علاوه بر تعیین مقادیر متوسط غلظت کشنده96 (LC50)  ساعته فلزات سنگین مس و کادمیوم در تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) یکساله، به بررسی اثرات غلظت تحت کشنده این فلزات بر شاخص های استرسی در گونه مذکور پرداخته شد. نتایج حاصل از آزمون آنالیز پروبیت، مقادیر96 LC50  ساعته مس و کادمیوم را در گونه مذکور بترتیب به میزان 0.502 و 14.78 میلی گرم بر لیتر نشان داد. همچنین در آزمایش مواجهه با غلظت انفرادی و تحت کشنده این فلزات، 72 عدد بچه تاسماهی (وزن متوسط 130±19 گرم) بترتیب در معرض غلظت 0.026 و 0.68 میلی گرم بر لیتر مس و کادمیوم در سیستم آزمایشی نیمه ثابت قرار گرفتند و برخی از شاخص های بیوشیمیایی مرتبط با استرس، در 1، 7 و 14 روز پس از شروع آزمایش اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج بدست آمده، سطوح گلوکز و کورتیزول پلاسما در ماهیان تحت تیمارهای آزمایشی در مقایسه با ماهیان گروه شاهد فقط در اولین مرحله نمونه برداری بطور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05). همچنین، در این ماهیان، کاهش معنی داری در مقادیر گلوکز و کورتیزول پلاسما در روزهای 7 و 14 در مقایسه با روز اول مشاهده گردید (P<0.05). پروتئین کل پلاسما و کبد در بچه ماهیان تیمارهای آزمایشی و کنترل، به استثنای ماهیان تحت تیمار مس در اولین نمونه برداری، فاقد هرگونه اختلاف معنی داری بود. در اولین نمونه برداری، پروتئین پلاسما بطور معنی داری در تیمار مس افزایش یافت (P<0.05) و در این تیمار، کاهش معنی داری در دومین و سومین نمونه برداری نسبت به روز اول مشاهده شد (P<0.05). همچنین، در تیمارهای فلزی، کاهش معنی داری در میزان تری گلیسیرید پلاسما طی زمان و در دومین و سومین روز نمونه برداری در مقایسه با روز اول مشاهده گردید (P<0.05). نتایج حاصله از این آزمایش بخوبی نشان داد که فلز مس در مقایسه با کادمیوم از سمیت بالاتری برای تاسماهی ایرانی برخوردار می باشد و همچنین، غلظت تحت کشنده مس و کادمیوم برای تاسماهی ایرانی استرس زا بوده اند.

تحقیقات بسیار کمی روی خصوصیات تاکسونومی و مراحل لاروی خرچنگ های گرد (Brachyura) در خلیج فارس صورت گرفته است. این تحقیق به منظور جداسازی و شناسایی مراحل پلانکتونی گونه های مختلف خانواده  Ocypodidaeدر آب های ساحلی خوزستان از اردیبهشت ماه 1386 تا فروردین ماه 1387 انجام شده است. نمونه برداری با استفاده از تور پلانکتون زوجی با چشمه 300 میکرون و به روش کشش مورب از کف به سطح انجام گردیده است. طی این تحقیق خصوصیات ریخت شناسایی مرحله لاروی (زوآی یک) 8 گونه شامل: Macrophthalmus depressus، Serenella leachii،Ilyoplax frater ،Tylodiplax indica ، Dotilla blanfordi، Dotilla sulcata،Uca annulipes ،Scopimera crabricauda  از خانواده Ocypodidae مورد بررسی قرار گرفت. از خصوصیات ریخت شناسی مشترک در تمامی گونه های شناسایی شده این خانواده وجود برجستگی جانبی خلفی روی حلقه های 2 و 3 شکمی و همچنین وجود 2 عدد تارaesthetasc  روی آنتنول می باشد. همچنین در این تحقیق تراکم لارو گونه های شناسایی شده در ماه ها و ایستگاه های مختلف محاسبه گردیده است و مشخص گردید که گونه Macrophthalmus depressus (با میانگین 1264 عدد در مترمکعب) در فروردین ماه بیشترین تراکم لاروی را بخود اختصاص داده است. در دیگر ماه های گرم سال یعنی اردیبهشت، خرداد، مرداد و شهریور 86 مجددا گونه M. depressus دارای بیشترین تراکم بترتیب با میانگین 97، 168، 87، 318 و 1264 عدد در مترمکعب و در تیر ماه 86 نیز گونه Ilyoplax frater دارای بیشترین تراکم با میانگین 457 عدد در مترمکعب بودند. اما در ماه های سرد سال (آبان و اسفند 1386) گونه Camptandrium sp1 دارای بیشترین فراوانی بترتیب با میانگین 76 و 56 عدد در مترمکعب بود.

هدف از این تحقیق، تعیین غلظت نیمه کشنده (LC50) اسانس آویشن شیرازی طی مدت زمان 96 ساعت روی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی (Oncorhynchus mykiss) بود. روش تحقیق بر اساس روش استاندارد OECD و بصورت ساکن انجام شد. از 180 بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی با میانگین (±SD) وزنی 5±1 گرم بصورت تصادفی در 5 گروه تیمار و یک گروه شاهد و هر گروه با 3 تکرار و هر تکرار با 10 عدد بچه ماهی استفاده شد. در طول مدت آزمایش میانگین (±SD) دمای آب معادل 16±1 درجه سانتیگراد، اکسیژن محلول معادل 7±0.2 میلی گرم در لیتر و میزان pH برابر با 8±0.4 بود. برای تعیین محدوده کشندگی مقادیر اسانس آویشن شیرازی به روش تصاعد هندسی و بر پایه 5ppm (قسمت در میلیون) محاسبه گردید. نتایج نشان داد که غلظت نیمه کشنده اسانس آویشن شیرازی طی مدت زمان 96 ساعت برای بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان پرورشی، 13.6 ppm می باشد. ضریب درمانی (Therapeutic index)، اسانس آویشن شیرازی باریک است یعنی با کمترین افزایش غلظت، اثرات سمی آن ظاهر می شود.

تیلاپیا از راسته سوف ماهیان و خانواده Cichlidae می باشد که بعلت رشد سریع و پرورش ساده و ارزان مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. یکی از مهمترین گونه های پرورشی، تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus) می باشد. در این بررسی تاثیر روش های متفاوت پخت بر ترکیب اسیدهای چرب و ارزش غذایی فیله ماهی تیلاپیا، مورد ارزیابی قرار گرفت. روش های پخت شامل سرخ کردن، مایکروویو، پخت با فر (آون)، کبابی کردن، آب پز کردن و تیمار خام می باشد. در این بررسی برای ارزیابی میزان پروتئین از روش کجلدال، رطوبت از روش خشک، چربی از روش سوکسله و خاکستر از روش کوره الکتریکی استفاده گردید. برای سنجش ترکیب اسیدهای چرب از روش گازکروماتوگرافی (GC) و برای استخراج روغن روش Bligh and Dyer بکار گرفته شد. نتایج نشان داد که اعمال روش های متفاوت پخت، کاهش رطوبت بین 9- 1 درصد، افزایش پروتئین بین 12- 2 درصد، کاهش چربی بین 4.2- 0.2 درصد (به استثنای تیمار سرخ شده که حدود 0.5 درصد افزایش داشت)، افزایش خاکستر بین 0.15- 0.7 درصد، کاهش میزان اسیدهای چرب مونوغیراشباع (Mono Unsaturated Fatty Acids) بین 6- 1 درصد و افزایش میزان اسیدهای چرب غیراشباع مرکب (Poly Unsaturated Fatty Acids) بین 14- 0.5 درصد را در پی خواهد داشت. این در حالی است که میزان اسیدهای چرب اشباع (Saturated Fatty Acids) با اعمال پخت، در تمامی تیمارها به استثنای تیمارهای سرخ کردن و آون، بین 1.6- 0.6 درصد افزایش یافت. نتایج حاصله نشان داد میزان EPA، در فیله های مایکروویو و کبابی کمترین تغییرات (حدود 0.2 درصد) و در فیله های سرخ شده بیشترین تغییرات (0.7 درصد) را نسبت به نمونه خام نشان داد. کمترین تغییرات DHA، در فیله های پخته شده با فر (0.45 درصد) و بیشترین تغییر در فیله های سرخ شده (2.5 درصد) اتفاق رخ داد. بیشترین میزان EPA و DHA بعد از اعمال روش های پخت در نمونه پخته شده با فر 1.33 و 3.32 درصد بدست آمد. نتایج نشان داد که نسبت w6 /w3 در نمونه سرخ شده نسبت به سایر نمونه ها افزایش داشت.

بدلیل هزینه بالای پرورش میگو و افزایش قیمت تمام شده این محصول، قدرت رقابت تولیدکنندگان در بازارهای داخلی و خارجی کاهش یافته است. یکی از راه های کاهش هزینه پرورش میگو استفاده بهتر و کارامدتر از نهاده ها از طریق افزایش کارایی فنی و اقتصادی است. هدف این مطالعه اندازه گیری کارایی فنی و مقیاس در مزارع پرورش میگو بوده است تا با الگوبرداری از تولیدکنندگان کارا، کارایی مصرف نهاده ها توسط تولیدکنندگان ناکارا افزایش یافته و در نتیجه هزینه های تولید کاهش یابد. بدین منظور با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها و با بکارگیری الگوی نهاده محور، ارتباط میان کارایی فنی و بازده مقیاس 26 مزرعه پرورش میگو در استان هرمزگان در سال 1385 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که 54 درصد از مزارع مورد مطالعه از لحاظ فنی ناکارا می باشند. حداقل کارایی فنی خالص 0.69 و میانگین آن در سطح نمونه 0.92 بود و از اینرو امکان کاهش مصرف نهاده ها، بدون کاهش در مقدار تولید وجود دارد. در همین راستا با الگوبرداری از مزارع کارا مقدار مصرف بهینه نهاده ها در مزارع ناکارا تعیین گردید. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهند 77 درصد از مزارع با ناکارآیی مقیاس مواجه هستند. حداقل کارایی مقیاس 0.59 و میانگین آن در نمونه 0.90 بود. هفتاد و سه درصد از مزارع دارای بازده افزایشی نسبت به مقیاس بوده و با افزایش اندازه این مزارع و بهره گیری از صرفه جویی های ناشی از مقیاس می توان هزینه های تولید را کاهش داد.

در این مطالعه ساختار جمعیتی و ویژگی های تولید مثلی ماهی کاوار (Squalius Lepidus Heckel, 1843) که یکی از ماهیان بومی رودخانه زاینده رود است، مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری بطور ماهانه بین سالهای 86-1385 طی یک دوره 12 ماهه با استفاده از یک دستگاه تورپرتابی (ماشک) در محل چشمه دیمه، یکی از سرچشمه های رودخانه زاینده رود در استان چهارمحال و بختیاری انجام گردید. گروه سنی ماهیان نمونه برداری شده (415 ماهی) از +1 تا +4 برای هر دو جنس تعیین گردید. نسبت جنسی ماهیان صید شده برابر 3: 1 (نر: ماده) بود. بیشینه طول چنگالی و وزن ماده ها بترتیب برابر 163.0 میلی متر و 63.71 گرم و برای نرها 156.0 میلی متر و 50.45 گرم ثبت گردید. کمینه، بیشینه و میانگین (± انحراف استاندارد) هم آوری مطلق بترتیب برابر با 1161، 12953 و 4279±2169 و متوسط (± انحراف استاندارد) هم آوری نسبی 148.4±49.3 (تخم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) محاسبه شد. نتایج شاخص رسیدگی جنسی (GSI) و نیز وجود تخم هایی با اندازه های متفاوت در تخمدان در ماه های مختلف، بیانگر تخم ریزی این گونه طی یک دوره نسبتا طولانی بود (اردیبهشت تا مرداد ماه) که آن را در مجموعه ماهیان تخم ریز ادواری (Intermittent spawner) قرار می دهد. پارامترهای رشد برتالانفی به روش بیشینه پردازی بر اساس داده های اندازه- سن در جنس ماده ( K=0.162در سال، L¥= 232 میلی متر و t0= -0.427 سال) و برای جنس نر ( K=0.136در سال، L¥= 217 میلی متر و t0= -0.847 سال) برآورد گردید. رابطه طول- وزن در جنس نر (r2= 0.860) W= 0.00005 L2.827 و برای جنس ماده (r2= 0.859) W= 0.00005 L2.855 بدست آمد. بر اساس مقادیرb  بدست آمده، از رابطه طول- وزن هر دو جنس رشد آلومتریک منفی را نشان دادند.

این تحقیق در زمستان 1388، به منظور تعیین غلظت فلزات سنگین جیوه، سرب و کادمیوم در بافت های عضله، کبد و آبشش ماهی بیاه (Liza abu) رودخانه های بهمنشیر و کارون استان خوزستان انجام گرفت. در این تحقیق بصورت تصادفی 216 نمونه ماهی بیاه از رودخانه های مورد مطالعه صید شد. جهت استخراج فلزات از بافت های مورد مطالعه، از روش هضم مرطوب و تعیین میزان تجمع فلزات سنگین بوسیله دستگاه جذب اتمی انجام شد. بالاترین میانگین (± انحراف استاندارد) غلظت کادمیوم، جیوه و سرب بترتیب 0.540±0.264، 0.029±0.005 و 1.08±0.128 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک و پایین ترین غلظت کادمیوم، جیوه و سرب بترتیب 0.434±0.035، 0.024±0.001 و 0.930±0.036 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک بدست آمد. در این تحقیق غلظت کادمیوم، سرب و جیوه در آبشش، کبد و عضله ماهی بیاه بین رودخانه های بهمنشیر و کارون اختلاف معنی داری نداشت. بر اساس نتایج این تحقیق میزان تجمع کادمیوم و جیوه در عضله ماهی بیاه از استاندارد غذا و داروی آمریکا جهت مصرف انسانی پایین تر از حد آستانه بود، اما میزان تجمع سرب در مقایسه با استاندارد سازمان بهداشت جهانی بالاتر از حد آستانه بود.

اتولیت ساجیتا 10 گونه از شگ ماهیان خلیج فارس و دریای عمان (گونه های Anodontostoma chacunda، Dussumieria acuta، Dussumieria elopsoides، Ilisha megaloptera، Ilisha melastoma، Nematolosa nasus، Sardinella gibbosa، Sardinella longiceps،Sardinella sindensis  وTenualosa ilisha ) طی سالهای 1386 تا 1387 مورد مطالعه قرار گرفت. مقایسه پارامترهای ریخت سنجی اتولیت ساجیتا (طول، عرض، وزن، محیط، مساحت و تعداد دندانه ها) در تمامی گونه ها انجام شد. بین اتولیت ساجیتا گوش راست و چپ از لحاظ اندازه و خصوصیات ریختی در تمامی گونه ها اختلاف معنی داری وجود ندارد، جز دو گونه A. chacunda و گونه N. nasus که طول اتولیت راست و چپ اختلاف معنی داری نشان می دهد، بنابراین در انجام بررسی ها از اتولیت ساجیتای چپ استفاده شده است. بررسی پارامترهای ریخت سنجی اتولیت نشان داد که محیط اتولیت و تعداد دندانه ها شاخص مناسبی جهت تعیین تغییرات بین گونه ای می باشد و ثابت کرد که اتولیت های ساجیتا دارای صفات ریختی ویژه ای است که در شناسایی این گونه ها مفید هستند.

امروزه در اکثر کشورها احداث انواع صنایع در شهرهای ساحلی همواره بعنوان عامل تهدیدکننده اکوسیستم های آبی محسوب می شوند یکی از عوامل آلوده کننده حاصل از فعالیت های صنعتی، آلاینده های معدنی هستند که می توانند وارد آب های ساحلی شده و اثرات زیانباری را بر انواع ذخایر آبزی گذاشته و خود بطور غیرمستقیم، حفظ بهداشت و سلامت جامعه را تحت الشعاع قرار دهند.

غلافداران گروهی از طنابداران پست هستند که بعنوان دم طنابداران (Urochordata) شناخته شده و متعلق به شاخه طنابداران (Chordata) هستند. زیرشاخه غلافداران دارای سه رده به نام های لارواسه (Larvacea)، اسدیاسه (Ascidiacea) و تالیاسه (Thaliacea) می باشد (Zheng, 1989).