مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1391 | دوره:55 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

مقدمه: دخالت آگاهانه و فعال بیماران در روند درمانی خود می تواند از خطاهای دارویی و هزینه های مترتب بر آن جلوگیری کند. با توجه به حجم بالای داروهای بیماران قلبی و آسیب پذیری آنها، این مطالعه در مورد اطلاعات دارویی بیماران انجام شده است.روش کار:این مطالعه توصیفی، مقطعی در مدت 8 ماه از تاریخ بهمن ماه 1383 لغایت شهریور 1384 به صورت مصاحبه حضوری در بخش قلب بیمارستان امام رضا و یا قائم بر بیمارانی که سابقه حداقل یکبار بستری دیگر داشته اند با پرسشنامه ای شامل موارد ذیل به انجام رسید: شناخت بیمار از دارو و شیوه مصرف آن (اسم داروها، قدرت تمایز داروهای قلبی از سایر داروها، دوز و فاصله زمانی مصرف داروها)، منبع اطلاعاتی چگونگی مصرف دارو و تاخیردر تهیه آن. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج:از مجموع 300 بیمار مورد مطالعه با متوسط بستری 4.3±2.6 بار در بخشهای قلب، 76% نام داروی خود را نمی دانستند، 31% اساسا قادر به جدا کردن داروهای قلبی خود از دیگر داروهایشان نبودند، 20.3% دوز و زمان استفاده از داروهای مصرفی خود را نمی دانستند. فقط 13.3% از بیماران اطلاعات خود را از داروخانه ها دریافت کرده اند و 19.3% تاخیر بیش از 48 ساعت در تهیه دارو داشته اند.نتیجه گیری:سطح آگاهی بیماران از درمان دارویی خود بسیار پایین است که می تواند به راحتی منجر به بروز خطاهای دارویی و عوارض و مرگ و میر ناشی ازآن گردد. پیشگیری از این مساله نیازمند راه حلی سیستماتیک و فوری است.

مقدمه:در بیماران مبتلا به سرطان تمایز یافته تیروئید، که برای اسکن تمام بدن با ید 131 آماده می شوند، رسیدن به سطح مناسب TSH با بروزکمترین تظاهرات بالینی کم کاری تیروئید مطلوب است.روش کار:در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده که طی مدت 2 سال در بیمارستان قائم (عج) انجام شد دو روش متداول و متناوب مورد مقایسه قرار گرفت. در پروتکل متداول، 4-6 هفته پس از عمل جراحی تیروئید، لوتیروکسین قطع و لیوتیرونین به مدت دو هفته تجویز می شد، سپس لیوتیرونین به مدت 2 هفته قطع و TSH اندازه گیری می گردید. در پروتکل متناوب، لوتیروکسین روز درمیان، تجویز و پس از 30 روز قطع و TSH اندازه گیری می شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS و آزمون های کای مربع، تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد.نتایج:پنجاه بیمار زن و 10 نفر مرد بودند. پنجاه و سه نفر مبتلا به سرطان پاپیلری و 7 نفر مبتلا به سرطان فولیکولار بودند. 22 نفر تحت پروتکل متناوب و 38 نفر تحت پروتکل متداول قرار گرفتند. تعداد ضربان نبض، خشکی پوست، یبوست، پارستزی، پف آلودگی، تغییرات وزن، در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. تفاوت معنی داری در سطح TSH بین دو گروه در پایان دو پروتکل نیز دیده نشد (P=0.08).نتیجه گیری:در این مطالعه تفاوت معنی داری دریافته های بالینی هیپوتیروئیدی در روشهای متناوب و متداول مشاهده نشد، ولی تماس با سطح بالای TSH و عوارض ناشی از آن در روش متناوب کمتر بود.

مقدمه:هر چند چندین اثر جانبی از فتوتراپی در درمان هیپربیلروبینمی نوزاد در بالین مشاهده می شود ولی به اثر فتوتراپی بر شمارش پلاکت، رتیکولوسیت و شمارش افتراقی سلولهای سفید خون کمتر پرداخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر فتوتراپی بر این عناصر خون در نوزادان رسیده انجام شده است.روش کار:دریک مطالعه مورد شاهدی آینده نگر در بخش نوزادان بیمارستان امیر کلا بابل در سال 1389-1390 تعداد 50 نوزاد رسیده سالم با هیپربیلی روبینمی غیر مستقیم بابیلیروبین توتال بالای mg/dl15 نیازمند به فتوتراپی به عنوان گروه مورد و 50 نوزاد بابیلیروبین توتال 15-10 mg/dl که نیاز به فتوتراپی نداشتند، به عنوان گروه شاهد، وارد این مطالعه شدند. درهر دوگروه یک نمونه خون در ابتدا و بعد از 48 ساعت جهت اندازه گیری بیلی روبین، شمارش افتراقی گلبول های سفید، پلاکت ورتیکولوسیت در کنار سایر آزمایشات لازم برای بررسی هیپربیلی روبینمی گرفته شد. یکسان سازی از نظر وزن وسن نوزادانجام شد. سپس اطلاعات به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد و یک p کمتر 0.05 معنی دار تلقی گردید.نتایج:افزایش قابل ملاحظه پلاکت بعد از 48 ساعت در گروه فتوتراپی اتفاق افتاد (p=0.040). در هر دو گروه گلبولهای سفید اندکی کاهش در نوتروفیل ها و افزایش لنفوسیت ها دیده شد اما تفاوت تغییرات در دو گروه در نوتروفیل (p=0.112) و لنفوسیت (p=0.178) و رتیکولوسیت (p=0.705) معنی دار نبوده است.نتیجه گیری:فتوتراپی موجب افزایش شمارش پلاکتی می شود و لی اثر قابل ملاحظه ای بر شمارش سلولهای سفید و رتیکولوسیت ندارد.

مقدمه:درگیری کلیه یکی از علل مهم مرگ و میر و از کار افتادگی در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتو سیستمیک (SLE) می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی بالینی و ارزیابی شدت نفریت لوپوسی و تفکیک انواع پاتولوژیک آن و بررسی تاثیر علل مختلف در پیش آگهی با توجه به منطقه جغرافیایی انجام شده است.روش کار:این بررسی توصیفی آینده نگر، از سال 1380-1385 بر 34 مورد مبتلا به SLE که به بخش و درمانگاه داخلی مرکز پزشکی قائم (عج) مراجعه کرده بودند، انجام شد. همه بیماران تحت بیوپسی کلیه قرار گرفته و ارزیابی نمونه ها بر اساس تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO) انجام گرفت. ویژگی های فردی، بالینی، آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک بیماران ثبت شده و عوامل موثر در پیش آگهی لوپوس یا نفریت لوپوسی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.نتایج:از 34 بیمار بررسی شده، 32 نفر زن و 2 نفر مرد بودند. متوسط سن بیماران در زمان تشخیص 25.12±12.05 سال بود. تمام بیماران در زمان مراجعه درگیری کلیه داشتند. شایع ترین ضایعه آسیب شناسی کلیه در این بیماران گلومرولونفریت پرلیفراتیو منتشر بود. کلاس چهار نفریت لوپوسی مهمترین عامل موثر درتعیین پیش آگهی بود (p=0.04).نتیجه گیری:شیوع سنی و جنسی نفریت لوپوسی در این منطقه با نقاط دیگر هم خوانی دارد. احتمال بقای 5 سال بیماران شبیه به مناطق دیگر، اما احتمال بقای 5 سال کلیه بیشتر از مناطق دیگر است. مطالعه تاکید می کند که بیوپسی کلیه تنها روش قابل دسترسی برای تشخیص و طبقه بندی نفریت لوپوسی است.

مقدمه:خشکی و عدم توانایی درانجام حرکات شانه همراه با درد یکی از شکایات بیماران در درمانگاههای بیماران جسمی و حرکتی است. این مطالعه به منظور مقایسه تاثیر روش اتساع مفصل با درمان رایج غیرجراحی در بیماری انجماد مفصل شانه انجام شده است.روش کار:این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر 70 بیمار مبتلا به انجماد شانه که در طی سالهای 1384-1389 به درمانگاه بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه نموده بودند، انجام شد. بیماران به دوگروه 35 نفره که از نظر سن و جنس همسان بودند تقسیم شدند. برای گروه اول فیزیوتراپی و داروهای دیکلوفناک سدیم 100میلی گرم در روز برای دو هفته تجویز شد و برای گروه دوم اتساع مفصل علاوه بر درمان گروه اول نیز انجام شد. پس از دوهفته میزان بهبودی دامنه حرکات شانه و شدت درد بیماران توسط معیار VAS اندازه گیری شد، و به کمک آزمون تی مستقل تاثیر دو روش درمانی با یکدیگر مقایسه شدند.نتایج:مقایسه میزان حرکات بین دوگروه تفاوت چشمگیری درتمام دامنه ها را در گروه دوم نسبت به گروه اول نشان داد p=0.001 میانگین کاهش شدت درد در گروه اول 2.6±0.4 و درگروه دوم 5.5±0.4 درجه بود که از نظر آماری در p=0.001 چشمگیر بود.نتیجه گیری:مقایسه فوق نشان می دهد که انجام اتساع در مفصل شانه باعث بهبودی چشمگیر نتایج درمان انجماد مفصل شانه می شود.

مقدمه:محدودیت بلوک سمپاتیک در بی حسی نخاعی تغییرات همودینامیک را ممکن است به حداقل برساند. این مطالعه مزایا و معایب بی حسی نخاعی استاندارد را با بی حسی نخاعی یکطرفه در جراحی ارتوپدی اندام تحتانی مقایسه کرده است.روش کار:این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده نگر تصادفی از فروردین ماه تا اسفند ماه 1390 در بیمارستان قائم انجام شده است.بیماران به طور تصادفی به دو گروه 36 نفره تقسیم شدند. بی حسی نخاعی با بوپیواکائین هیپرباریک 0.5% با سوزن Quincke شماره 25 در دو گروه بیماران با ASA I-II که به اتاق عمل جراحی ارتوپدی مراجعه کرده بودند انجام شد. در گروه A بیمار در وضعیت نشسته با 2.5cc بوپیواکائین هیپرباریک بی حسی نخاعی انجام شد و بلافاصله در وضعیت سوپاین قرار گرفت. در گروه B بیمار در وضعیت دکوبیتوس لاترال به طوری که اندام هدف در پایین باشد قرار گرفت و سپس بی حسی نخاعی با 1.5cc بوپیواکائین سرعت 1ml/30s انجام شد و مدت 20 دقیقه در این وضعیت بود و بعد به وضعیت سوپاین منتقل شد. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایج:اطلاعات دموگرافیک مشابه هم بودند. زمان شروع بلوک حسی و حرکتی در گروه A کمتر بود. (p=0.00)، اما مدت زمان بلوک حرکتی و حسی در گروه B کمتر بود (p<%5). میزان موفقیت بی حسی نخاعی یکطرفه در گروه B حدود 45/94% بود و در دو بیمار بی حسی نخاعی دوطرفه شد. بروز عوارض (تهوع، سردرد، هیپوتانسیون) در گروه B کمتر بود (p=0.02).نتیجه گیری بی حسی نخاعی یکطرفه با تکنیک دوز کم، حجم پائین، تزریق آهسته ایجاد بلوک کافی حسی و حرکتی کرده و همراه با ثبات همودینامیک می باشد. رضایت بیماران بهتر بوده و بروز عوارض نخاعی کمتر بوده و از بلوک غیر لازم طرف مقابل جلوگیری می کند.

مقدمهعفونت یکی از شناخته شده ترین عوارض هر عمل جراحی است. با توجه به تاثیر این عارضه در جراحی های ستون فقرات که همراه با وسیله گذاری است نویسندگان بر آن شذند تا فراوانی عفونت عمقی زخم و فاکتور های مربوط به آن در این عملها را در بیمارستان باهنر کرمان بررسی کنند.روش کار:این مطالعه توصیفی گذشته نگر در سال 1386 در بیمارستان باهنر شهر کرمان انجام شده است. در این بررسی 181 بیماری که در سال 1386 به علتی غیر از عفونت تحت عمل وسیله گذاری قرار گرفته بودند بررسی شدند. اطلاعات بیماران جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های رایج آماری تجزیه و تحلیل شد.نتایج:متوسط سن بیماران 34.8±13.5 بود و 74% بیماران مذکر بودند. دیابت در 7.2% بیماران دیده شد. عفونت عمقی زخم در 8 بیمار یعنی 4.4% دیده شد که از بین آنها 6 نفر دیابت داشتند.نتیجه گیری:میزان عفونت در این مطالعه به نسبت سایر مطالعات بیشتر بود. دیابت مهمترین فاکتور متاثر کننده عفونت بود (p=0.007). به نظر می رسد باید اقدامات جدی در جهت کنترل عفونت انجام شود.

مقدمه:بیماری ایسکمیک کلیه، زمینه ساز مرحله نهایی نارسایی کلیه است. تنگی آترواسکلروتیک شریان کلیوی، یک بیماری پیش رونده است که گاهی با اختلال عملکرد کلیوی، نارسایی کلیه و ادم ریوی ناگهانی همراه می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی تنگی شریان کلیوی در بیماران غیر دیابتی مبتلا به تنگی عروق کرونر و ارتباط آن با ریسک فاکتور های قلبی به منظور مشخص نمودن نیاز به آنژیوگرافی هم زمان کلیوی و کرونر انجام شده است.روش کار:دراین مطالعه توصیفی- تحلیلی در سالهای 1388-1389 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد 204 بیمار غیر دیابتی مبتلا به تنگی کرونرکه واجد شرایط ورود به مطالعه (1- تنگی بیش از یک رگ کرونر (بیش از 50%) و یا معادل آن، 2-سابقه هیپرتانسیون تحت درمان و فشار افزایش یافته اینتراآرتریال بیش از mmhg140/90، 3- کراتینین سرمی بیش از 1.5mg/dl) بودند، تحت آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیوی ضمن آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک انجام گردید و سطح معنی دار p کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج:در بین متغیر های مختلف که رابطه معنی داری با تنگی شریان کلیه دارند، فقط فشار خون دیاستولیک اینتراآرتریال افزایش یافته، تعداد عروق کرونر درگیر، سابقه پرفشاری خون تحت درمان، پیش گویی کننده تنگی شریان کلیه می باشند.نتیجه گیری:انجام هم زمان آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیه با آنژیوگرافی عروق کرونر، بدون انجام تستهای غیر تهاجمی بررسی تنگی شرایین کلیوی در سه دسته از بیماران مبتلابه1-تنگی بیش از یک رگ کرونر (بیش از 50%) 2- فشار خون افزایش یافته دیاستولیک اینتراآرتریال، 3- پرفشاری خون تحت درمان، توصیه می شود.

مقدمه:هیپرپلازی ندولار رژنراتیو یک علت نادر هیپرتانسیون پورت می باشد. در صورت وجود علائم بالینی، تابلوی غالب نشانه های هیپرتانسیون پورت به صورت خونریزی از واریس است. تشخیص بر اساس پاتولوژی است.معرفی بیمار:بیمار خانم 44 ساله ای که با شکایت درد پهلو و کبودی خودبخود اندامها مراجعه نمود. در سابقه بیمار شرح حالی از یک نوبت استفراغ خونی را در دوران کودکی ذکر می کرد. در معاینه طحال بزرگ و قابل لمس تا 15 سانتی متر زیر لبه دنده ای بوده و کبودی روی اندام های تحتانی داشت. آزمایشات بیوشیمیایی و عملکردی کبد طبیعی بوده و در شمارش سلولی پان سیتوپنی مشهود بوده. در بیوپسی کبد انجام شده، بافت شناسی منطبق با هیپرپلازی رژنراتیو ندولار گزارش گردید. با توجه به سابقه خونریزی گوارشی و با توجه به واریس درجه 3 مشاهده شده در آندوسکوپی و نمای گاستروپاتی هیپرتانسیو در معده جهت بیمار باندلیگاسیون وریدهای واریسی و درمان با بتابلو کر انجام شد و در حال حاضر بیمار با این درمانها بدون علائم قابل توجه می باشد.نتیجه گیری:هیپرپلازی ندولار رژنراتیو باید در تشخیص افتراقی هر بیمار با نشانه های هیپرتانسیون پورت بدون سیروز مدنظر باشد.