مجله علمی شیلات ایران (فارسی)
سال:1382 | دوره:12 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

این مطالعه طی ماههای مرداد تا آبان 1381 در سواحل دریای خزر (ناحیه بندر انزلی) انجام گرفت. بررسی ها نشان داد که تغذیه Mnemiopsis leidyi  در دریای خزر 84 درصد از زئوپلانکتون و 16 درصد از فیتوپلانکتون بوده است. بیشترین تغذیه Mnemiopsis leidyi  از جنس Acartia (راسته) Copepoda با میزان 34 درصد و حداقل آن از جنس Podon متعلق به راسته Cladocera با میزان %75 درصد بوده است. در محتویات معده شانه دار به میزان 3 درصد تخم ماهی و 4.2 درصد نرم تنان مشاهده شد. حداکثر فیتوپلانکتون مورد تغذیه Chrysophyta با میزان 67 درصد و حداقل Pyrrophyta با میزان 3.7 درصد بود. بیشترین زئوپلانکتون و فیتوپلانکتون شکار شده توسط افراد جوان می باشد. مشاهدات در آزمایشگاه نشان داد که این شانه دار قادر به هضم فیتوپلانکتون نیست.

کارایی چند نوع وسیله کاهنده صید ضمنی در کاهش صید ماهیان مهم تجاری با طول کمتراز LM50 (طولی که 50 درصد از ماهیها دارای رسیدگی جنسی هستند) در تورهای ترال میگو صیدگاههای خلیج فارس (استانهای بوشهر و هرمزگان) در فصول صید سالهای 1380-1379 مورد آزمایش قرار گرفت. در این بررسی چهار نوع وسیله کاهنده صید ضمنی (Bycatch Reduction Devices)  به نامهای نفتد، گرید، چشم ماهی و پنجره چشمه مربعی پس از نصب در تورهای ترال ویژه صید میگو، به صورت تکی یا دوتایی مورد آزمایش قرار گرفتند. فراوانی هر یک از گونه های ماهی با طول کمتراز LM50 در تیمارهای آزمایشی با تور شاهد مقایسه شدند. نتایج آزمون جفتی ویلکاکسون نشان داد که وسایل کاهنده با ساختار نرده ای (نفتد و گرید) به صورت انفرادی یا ترکیبی در اکثر آزمایشها، تفاوت معنی داری (P≤0.05) از نظر کاهش صید بچه ماهیان و ماهیان جوان گونه های با ارزش تجاری، نسبت به تور شاهد دارند. همچنین نتایج آزمون کروسکال - والیس نیز نشان داد که تفاوت معنی داری (P≤0.05)  بین تیمارهای آزمایشی مختلف از نظر کاهش صید بچه ماهیها و ماهیان جوان در فصول مختلف در بعضی گونه ها وجود داشته است. مقایسه ترال معمولی صید میگو (به عنوان شاهد) با ترال آزمایشی مشابه آن که واجد ابزار کاهنده صید ضمنی بود نشان داد، که در صورت استفاده از این وسایل در کلبه کشتیهای میگو گیر، در فصل صید میگو حداقل بین 400 تا 500 هزار عدد بچه ماهی یا ماهیان نابالغی که هنوز تخمریزی نکرده اند، امکان فرار از تورهای ترال و ادامه حیات را خواهند داشت.

در این تحقیق دو عامل خونی شامل قند خون و هورمون کورتیزول و تغییرات آنها نسبت به مقادیر مختلف شوری در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد مطالعه قرار گرفتند. در 7 آکواریم 100 لیتری غلظت های، (آب معمولی) 0، 3، 6، 9، 12، 15 و 18 گرم در لیتر نمک طعام به آب معمولی اضافه شد و در هر کدام 16 ماهی کپور معمولی با اوزان مختلف 50 تا 90 گرم ریخته شد. در زمانهای بین 12 ساعت الی 96 ساعت، از خون ماهیان نمونه گیری به عمل آمد و فاکتورهای مزبور سنجش شدند. نتایج نشان داد که با غلظت 18 گرم در لیتر، کلیه ماهیان در کمتراز 12 ساعت تلف شدند. قند خون ماهی کپور معمولی به شوری بالا حساسیت زیادی نشان داد و با افزایش شوری، از مقدار آن کاسته شد. در این تحقیق تغییرات میزان قند خون بین 5/13 تا 321 میلی گرم در دسی لیتر در نوسان بود. هورمون کورتیزول بین 10 تا 70 میکرو گرم در دسی لیتر متغیر بود و با افزایش شوری افزایش نشان داد.

به منظور استحصال مواد مورد مصرف در امور پزشکی، دارویی، صنعتی، شیمیایی و صنایع غذایی جلبکهای اقتصادی تعیین نقاط پراکنش و بررسی زی توده گونه sargassum glaucescens در طول سیصد کیلومتر ساحل استان سیستان و بلوچستان در سال 78-1377 انجام شد. نمونه برداری در حد فاصل مناطق گواتر (در غرب) و میدانی (در شرق) سواحل استان صورت پذیرفت. در این بررسی یازده منطقه رویش جلبک شامل گواتر، پسابندر، بریس، کچو، رمین، چابهار، گوردیم، پزم، تنگ، گالک و میدانی شناسایی شد و اقدام به پلات زنی و نمونه برداری از گونه مورد نظر در مناطق مذکور گردید. نمونه برداری در مناطق بین جزر و مدی به صورت ماهانه و در مناطق زیر جزر و مدی به طور فصلی انجام شد. وزن تر و خشک، میانگین طول تالها و تعداد انشعابات اندازه گیری گردید و بررسی عوامل فیزیکی و شیمیایی محیط زندگی این جلبک نیز سنجش شد. بررسیها نشان میدهد که جلبک sargassum glaucescens در شش ماهه دوم سال در کلیه مناطق پراکنده بود و در منطقه گواتر این گونه در تمام فصول یافت شد. میزان میانگین بیوماس آن در گواتر 9/629 گرم بر متر مربع (حداقل 6/26 و حداکثر 4/1910 گرم بر متر مربع) و در چابهار میانگین بیوماس 235.5 گرم بر متر مربع (حداقل 6/98 و حداکثر 9/406 گرم بر متر مربع) برآورد گردیده است که درمنطقه تنگ میانگین بیوماس 4/314 گرم بر متر مربع (حداقل 3/45 و حداکثر8/877 گرم بر متر مربع) و در گالک میزان میانگین بیوماس 5/127 گرم بر متر مربع (حداقل 3/85 و حداکثر 3/165 گرم بر متر مربع) تعیین شده است.

رودخانه جاجرود یکی از مهمترین بوم سازگان های آبی استان تهران میباشد و دارای انواع متنوعی از آبزیان از جمله یک گونه خرچنگ پهن می باشد. در این پژوهش خرچنگ پهن آب شیرین این رودخانه در سال 1377 از 5 ایستگاه سد لتیان، ترقیون، خجیر، گیاهان دارویی و سد ماملو جمع آوری شد. نمونه های جمع آوری شده از نظر پارامترهای طول کاراپاس، عرض کاراپاس و ورن بدن اندازه گیری شده و همچنین با بررسی گنادها و تخمها از نظر وضعیت تولید مثلی و تغذیه مورد مطالعه قرار گرفتند. هدف اصلی از این مطالعه تعیین گونه این خرچنگ پهن بوده که با توجه به مطالعات تاکسونوتیک و نیز ارسال نمونه به موزه تاریخ طبیعی هلند و اخذ تاییدیه شناسایی گونه ای مشخص گردید که تمام نمونه ها متعلق به گونه potamon persicum هستند.

شانه دار غیر بومی Mnemiopsis leidyi که دراواخر دهه 1990 از دریای سیاه به دریای خزر وارد شد، اثرات منفی روی اکوسیستم دریای خزر پدید آورد. در این مطالعه، پراکنش جغرافیایی و فصلی این گونه از مجموع 12 ایستگاه که در طول سه ترانسکت (امیرآباد، بابلسر و نوشهر) در سواحل جنوب شرقی دریای خزر (استان مازندران) انتخاب شده بودند، از تیر ماه 1380 تا آبان ماه 1381 مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان زیتوده شانه دار M. leidyi1024.5 گرم برمتر مربع یا 5/102 گرم بر متر مکعب در مهرماه 1380 بود و کمترین میزان این شانه دار در ماههای اسفند و فروردین (1381) اندازه گیری شد (5/1 گرم برمتر مربع یا 27/0 گرم بر متر مکعب) حداکثر زیتوده این شانه دار در عمق 10 متری (570.5 گرم بر متر مربع) در فصل پاییز و حداقل آن (9/75 گرم بر متر مربع) در عمق 50 متری در دو فصل زمستان و بهار مشاهده گردید. بیشترین میزان متوسط این شانه دار2/641 گرم برمتر مربع در منطقه امیرآباد و کمترین آن به میزان 5/207 گرم بر متر مربع درمنطقه نوشهر ثبت گردید. نمونه های جوان (کوچکتر از 5 میلیمتر) حدود 90 درصد کل جمعیت M.leidyi را تشکیل می دهند و گروه طولی 51 تا 55 میلیمتر تنها در شهریور ماه مشاهده شد. در ضمن برخی از عوامل موثر روی پراکنش این شانه دار، در منطقه مورد بررسی قرار گرفت.

زئوپلانکتونهای حوضه جنوبی دریای خزر در بهار، تابستان، پاییز و زمستان 1375 بررسی شدند. به طوری که در هر فصل 180 نمونه (720 نمونه در یک سال) شناسایی و فراوانی آنها در متر مکعب محاسبه شد. 55 گونه زئوپلانکتون شناسایی شد که گروه آنتن منشعبان (Cladocera) 54 درصد، پاروپایان (Coepoda) 15 درصد، روتاتوریا (Rotatoria) 11 درصد، پروتوزوآ (Protozoa)  9 درصد و سایر گروه های زئوپلانکتونی که شامل مزوپلانکتون ها میباشند، 11 درصد از گونه های مورد بررسی را تشکیل می دادند. بیشترین تنوع گونه ای در گروه کلادوسرا و بیشترین فراوانی مربوط به گروه کوپه پودا بود. فراوانی زئوپلانکتون بیشتر تحت تاثیر گروه پاروپایان بود به طوریکه در فصل بهار 38 تا 97 درصد، در فصل تابستان 22 تا 92 درصد، در فصل پاییز 71 تا 99 درصد و در فصل زمستان 31 تا 92 درصد از فراوانی زئوپلانکتون ها را پاروپایان در مناطق مختلف تشکیل می دادند. در فصل تابستان علاوه بر پاروپایان لارو دو کفه ایها (Lamellibranchiata) نیز در شکل گیری جمعیت منطقه غربی حوضه جنوبی دریای خزر تاثیر داشت ولی در فصل پاییز بیش از 70 درصد جمعیت زئوپلانکتون تحت تاثیر جمعیت پاروپایان بوده است. جمعیت زئوپلانکتون در فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب بین 4081 تا 20143، 6574 تا 7812،10850  تا 34406 و 4510 تا 20576 عدد در متر مکعب نوسان داشت. بیشترین زی توده زئوپلانکتون در فصل تابستان در نواحی ساحلی بیش از 200 میلی گرم در متر مکعب بوده است.

کیلکای آنچوی فراوانترین میزان صید را در بین شگ ماهیان دریای مازندران دارد. کیفیت پایین بسیاری از فرآورده های ماهی مربوط به کیفیت مواد خام میباشد و کیفیت مواد خام ارتباط نزدیکی با آسیب چربی آن دارد. در این تحقیق کیلکای آنچوی از محل صید روی عرشه به دو روش حمل و نگهداری با مخازن آب خنک شده دریا (Chilled Sea Water=CSW) به نسبت های 60، 25 و 15 درصد به ترتیب از ماهی، یخ و آب دریا که دمای مخلوط 2- درجه سانتیگراد بوده و به وسیله جعبه حاوی پودر یخ که نسبت ماهی به یخ 1:2 بود به محل فرآوری حمل گردید و خصوصیات کیفی آن از جمله میزان رطوبت، چربی کل، فسفولیپید، چربی خنثی، ترکیبات اسیدهای چرب، عدد پراکسید، اسیدهای چرب آزاد، آهن هم، تیوباربیتوریک اسید، فلورسانس فاز آلی عصاره کلروفرمی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل، کیفیت برتر چربی ماهی را در روش CSW نشان داد.

نمونه برداری از گونه palaemon elegans به صورت هفتگی طی سال 1376-1375 در بندر انزلی توسط ساچوک با چشمه 5/0 میلی متر انجام گرفت. نتایج بررسی یکساله نشان داد که میانگین طول کل این میگو (مجموع نر و ماده ) برابر 85/5±58/28 میلی متر(X±S.D)، در نرها 30/4±46/26 میلی متر و در ماده ها 30/6±01/30 میلی متر و میانگین طول کل ماده های تخم دار برابر 13/3±16/36 میلی متر است. حداقل طول کل نرها 60/12 میلی متر و حداکثر طول آنها10/41 میلی متر ثبت شده است. در ماده ها حداقل طول کل 70/10 میلی متر و حداکثر 40/43 میلی متر بوده است. حداقل طول کل ماده های تخم دار 30/26 میلی متر و حداکثر 43 میلی متر اندازه گیری شد. رابطه طول کل - وزن در نرها به صورت W=0.0002TL2.97 (درصد R2=92.13) و درماده ها به صورت W=0.00002TL2.98 (درصد R2=92.84) و در کل نر و ماده به صورت W=0.00002TL2.99 (درصد R2=96.56) محاسبه گردید. براساس نمونه برداری های انجام گرفته فصل تخم ریزی این گونه از اردیبهشت ماه تا شهریور ماه تعیین گردید. متوسط تعداد تخم شمارش شده در این آبزی 795.95±319.95 عدد و حداقل 360 و حداکثر 1660 عدد تعیین گردید و با افزایش طول آبزی تعداد تخمهای حمل شده توسط ماده ها افزایش می یابد. در مجموع بررسی یکساله، ماده ها 59.42 درصد و نرها 58/40 درصد جمعیت مورد بررسی را تشکیل می دادند که این به نسبت 1:1 نزدیک نمیباشد (P<0.05). میزان پارامتر رشد L∞ براساس روشPowell-wetherall  برای ماده ها و نرها و مجموع نر و ماده به ترتیب 6/42، 4/34 و 42.5 میلیمتر و براساس روش shepherd به ترتیب 5/44، 3/35 و 5/43 میلیمتر محاسبه شده است. میزان پارامترK  براساس روش shepherd برای ماده ها 2/1 و برای نرها 3/2 و برای مجموع نر و ماده 5/2 در سال اندازه گیری شد. ضریب مرگ و میر طبیعی (M) برای ماده ها، نرها و مجموع نر و ماده به ترتیب 29/2، 29/2 و 28/2 در سال محاسبه گردید. همچنین میزان ضریب مرگ و میر کل (Z) نیز برای ماده ها، نرها و مجموع نر و ماده به ترتیب 2/38، 2.50 و 61/2 در سال محاسبه شد.

براساس گشتهایی که در طول سواحل استان سیستان و بلوچستان با طول حدود 300 کیلومتر انجام گردید، یازده منطقه بعنوان ایستگاه مطالعاتی شامل: گواتر، پسابندر، بریس، کچو، رمین، چابهار، پزم، گوردیم، تنگ، گالک و میدانی تعیین گردیدند. نمونه برداری از گیاهان دریایی در کلیه ایستگاهها، از مناطق زیر جزر و مدی به صورت فصلی و توسط عملیات غواصی صورت پذیرفت. طی این عملیات 42 گونه نمونه برداری گردید، که شامل سه گونه جلبکهای سبز، 17 گونه جلبک های قهوه ای و 22 گونه جلبک های قرمز بودند. جلبکهای قهوه ای نسبت به جلبکهای سبز و جلبک قرمز از تراکم بیشتری برخوردار بودند، از نمونه های غالب جلبک های قهوه ای میتوان: Dictyota sp., Padina australis, stoechospermum marginatum, sargassum glaucescens  و Cystoseira indica را نام برد. از گونه های مهم و اقتصادی جلبکهای قرمز نیز میتوان به Gelidium micropterum, Gracilaria coricata, Hypnea musciformis, Gelidiella acerosam  اشاره نمود. جلبکهای سبز به استثنای دو منطقه پسابندر و چابهار در مناطق دیگر یافت نگردیدند و نمونه معروف آن Ulva fasciata است. همراه با نمونه برداری گیاهان دریایی، عوامل محیطی از قبیل دمای آب و هوا، شوری، pH،عمق رویش، جنس بستر، شیب ساحل و شفافیت آب در سطح و عمق نیز مورد بررسی قرار گرفت. به طوریکه بیشترین شیب و شفافیت مربوط به مناطق چابهار، رمین و تنگ بوده و تا عمق بیشتری نیز دارای بستر کاملا صخره ای بوده اند. بیشترین عمق رویش جلبکی در منطقه تنگ بود و حداقل شیب وعمق رویش و شفافیت در منطقه گواتر مشاهده گردید. جنس بستر در این منطقه و مناطق دیگر صخره ای همراه با ماسه و گل بود.

در این مطالعه ایمونوگلوبولین سرم تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) خالص و برخی خصوصیات آن از جمله وزن زنجیره های سبک و سنگین و توزیع مولکولی تعیین گردید. ایمونوگلوبولین تاس ماهی ایرنی از مخلوط سرم این ماهی با استفاده از روشهای ترسیب نمکی، کروماتوگرافی تعویض یون و ژل فیلتراسیون خالص گردید. در کروماتوگرافی تعویض یون و ژل فیلتراسیون به ترتیب از ستون دی اتیل آمینو اتیل سفارز و ستوون سفارز سی ال - 6 بی استفاده شد. خلوص محصولات، وزن مولکولی زنجیره های سبک و سنگین و توزیع مولکولی ایمونوگلوبولین با روش SDS-PAGE در شرایط احیایی و غیر احیایی تعیین گردید. ایمونوگلوبولین خارج شده از ستون سفارز سی ال-6 بی شامل دو بخش تک واحدی یا ایمونوگلوبولین با وزن مولکولی پایین (LMW Ig) و چند واحدی یا ایمونوگلوبولین با وزن مولکولی بالا (HMW Ig) بود. این دو بخش در SDS-PAGE احیایی الگوی یکسانی داشتند و محتوای پروتئنی هر یک شامل دو باند 27-29 و 73 تا 75 کیلو دالتونی بود. در کروماتوگرافی تعویض یون، ایمونوگلوبولین تاس ماهی به صورت سه بخش تقریبا مجزا خارج گردید. در این میان بخش اول منحصرا شامل ایمونوگلوبین تک واحدی و بخش های دیگر حاوی مخلوطی از ایمونوگلوبین های تک واحدی و چند واحدی بود. این مطالعه که نخستن گزارش منتشره در خصوص ویژگیهای ایمونوگلوبین سرم تاس ماهی ایران است، حاوی نتایج قال توجهی در مقایسه با نتایج مطالعات انجام شده بر روی ایمونوگلوبین سایر گونه های ماهیان است و نشان میدهد که ایمونوگلوبین تاس ماهی از نظر اشکال مولکولی، تفاوت نقطه ایزوالکتریک و نوع زنجیره سبک همگون نیست. چنین تنوع ساختمانی میتواند ناشی از وجود بیش از یک ژن برای تولید زنجیره سبک و یا سنگین آنتی بادی و یا تغییرات پس از نسخه برداری ژن و یا ترجمه mRNA باشد.

هدف از این مقاله بررسی تغییرات جمیع و بیوماس سیانوفیتا با توجه به تغییرات فصلی (دمایی) در حوضه جنوبی دریای خزر بود. در این بررسی از نواحی مختلف حوضه جنوبی دریای خزر در دو دوره مطالعاتی در سالهای 1375 و 1378 تا 1379 مجموعا 432 نمونه، از 18 ایستگاه دارای حداکثر عمق 10 متر، جمع آوری گردید وسپس مورد آنالیز کمی و کیفی قرار گرفت. نتایج بدست آمده در سال 1375 نشان میدهد که از مجموع 81 گونه فیتوپلانکتون، 9 گونه (1/11 درصد) متعلق به شاخه سیانوفیتا بوده است. در فصول گرم (بهار و تابستان) حداکثر بیوماس و تراکم سیانوفیتا در منطقه غربی بوده است (09/4 میلی گرم عدد در متر مکعب و 1.65×106 عدد در متر مکعب)، در حالی که در فصول سرد (پاییز و زمستان) حداکثر میزان بیوماس و تراکم در منطقه شرقی مشاهده گردیده است. (36/3 میلی گرم عدد درمتر مکعب و 1.5×105 عدد درمتر مکعب). حداقل درجه حرارت طی سال (جز پاییز) درمنطقه غربی و حداکثر آن در منطقه شرقی و یا مرکزی بوده است. در سال 1379-1378، از تعداد کل 160 گونه فیتوپلانکتون، 25 گونه (6/15 درصد) را سیانوفیا تشکیل داده است. حداکثر بیوماس و تراکم در بهار و تابستان در هر سه منطقه به طور پراکنده دیده شده است (78/3 میلی گرم عدد درمتر مکعب و 1.07×16 عدد در متر مکعب). ولی در پاییز و زسمتان حداکثر بیوماس و تراکم همانند سال 1375 در منطقه شرقی مشاهده گردیده است (156.5 میلی گرم بر متر مکعب و 2.18×106 عدد در متر مکعب). حداقل درجه حرارت تقریبا در همه فصول در منطقه غربی بوده و حداکثر درجه حرارت در منطقه شرقی دیده شده است. این بررسی نشان میدهد که بیشترین تراکم سیانوفیت ها در تابستان است که میتواند مربوط به افزایش درجه حرارت و میزان روشنایی باشد. نتایج به دست آمده از آنالیز آماری غیر پارامتریک نیاشن میدهد که بین فصول مختلف در سالهای 1375 و 1379-1378، تراکم و بیوماس سیانوفیتا اختلاف معنی داری نداشته است (p>0.05). نتایج در نواحی مختلف (غربی، شرقی و مرکزی) نیز مشابه فصول بوده است. دینامیک جمعیت سیانوفیتا بیشتر تحت تاثیر ترکیب خاصی از عوامل محیطی است تا ارتباط مستقیم بین عوامل محیطی (از قبیل دما) و سیانوفیت.

مطالعات نشان می دهند که تیروکسین قادر است در تنظیم رشد و نمو، تنظیم اسمزی و دیگر فعالیتهای فیزیولوژیک نقش مهمی داشته باشد. از آنجا که تاثیر تیروکسین در رشد و نمو و دگردیسی لارو ماهیان استخوانی هنوز به اثبات نرسیده است، طی آزمایشی که در کارگاه تکثیر و پرورش شهید انصاری انجام گرفت نحوه عملکرد این هورمون در بقا مراحل اولیه رشد و نمو ماهی فیتوفاگ مورد بررسی قرار گرفت. تخمهای لقاح یافته به مدت 6 ساعت در حمام تیروکسین با غلظتهای 0.1ppm، 0.5،1  و 0 (با 4 تکرار) در انکوباتورهای شیشه ای قرار گرفتند و سپس به انکوباتورهایی با جریان آب منتقل شدند. بعد از تخم گشایی لاروهای حاصله به مدت 6 ساعت مجددا در حمام تیروکسین با غلظتهای فوق قرار گرفتند. سپس تا مرحله جذب کیسه زرده در انکوباتورهای دارای جریان آب قرار گرفته و پس از تخلیه لارو در تشتهای جداگانه، به شمارش آنها پرداخته شد. در پایان تعداد لاروهای زنده فیتوفاگ شمارش گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد نسبت تخمهای تفریخ شده در غلظت 0.5ppm، به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از سایر تیمارها بود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی مدیریت بهره برداری صید تجاری شاه میگوی صخره ای، در ماههای مهر و آبان سال 1380 در مناطق مختلف صیادی سواحل دریای عمان در جنوب استان سیستان و بلوچستان انجام شد. در این مطالعه 1331 نمونه شاه میگوی صخره ای panulirus homarus Linnaeus, 1758 از مناطق رمین، چابهار، کنارک، پزم وغرب پزم مورد مطالعه قرار گرفتند. با مراجعه به صیدگاه های مناطق مختلف در ساعات اولیه هر روز، طول کاراپاس نمونه ها اندازه گیری و جنسیت، وجود تخم، وضعیت پاهای شکمی ماده از نظر حذف تخم ها، و وجود توده اسپرماتوفوری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بالاترین میانگین طول کاراپاس در صیدگاههای غربی استان (02/9±04/80 میلیمتر) و پایینترین میزان آن در پزم (66/6±46/76 میلیمتر) مشاهده میشود. فراوانی نمونه های زیر سایز صید شده نسبت به سال های 1378 و 1379 افزایش نشان داد اما در مناطق مختلف صیادی اختلاف معنی دار با یکدیگر نداشت. ماده های تخمدار در صیدگاه های مختلف 3/1 تا 8/10 درصد از کل ماده ها را تشکیل داده بودند. این مقادیر نسبت به سالهای گذشته کاهش پیدا کرده است. همچنین درصد ماده های دارای توده اسپرماتوفوری در ترکیب صید قابل توجه بود. در منطقه بریس صید شاه میگو در کمتر از یک هفته متوقف شد و در دیگر مناطق حدود یک ماه و نیم به طول انجامید. در این مطالعه راهکارهای لازم جهت مدیریت صید شاه میگو ارائه گردیده است.

ذخایر ماهیان خاویاری که جزء آبزیان دریای خزر می باشند، در سالهای اخیر بیش از پیش در معرض نابودی قرار گرفته است. لذا با توجه به اهمیت اکولوژیک و اقتصادی آنها، تکثیر مصنوعی و رها کرد بچه ماهیان خاویاری به رودخانه ها در این سالها با جدیت و دقت بیشتری صورت گرفته است. در این راستا همه ساله جهت تعیین ضریب بازگشت ماهی های رها شده و انجام طرح های ارزیابی ذخایر، درصدی از بچه ماهی های در حال رها کرد، علامت گذاری می شوند. تا سال 1375 علامت گذاری عمدتا به صورت بریدن قسمتی از باله سینه ای سمت چپ بود و پس از آن به شکل قطع سبیلک ها نیز انجام می پذیرد.