مجله علوم پایه پزشکی ایران
سال:1379 | دوره:3 | شماره:3-4 (پیاپی 8) |تعداد مقالات:7

در این مطالعه اثر ضد تشنجی عصاره های آبی جوشانده و خیسانده الکلی برگ و دانه گیاه نوروزک (Salvia leriifolia) در موش بررسی شد. در آزمون پنتیلن تترازول (90 mg/kg, ip) عصاره های آبی و الکلی دانه برخلاف برگ زمان شروع تشنج کلونیک را طولانی کردند. هیچکدام از عصاره های برگ و دانه در آزمون الکتروشوک فعالیت ضد تشنجی از خود نشان ندادند. این نتایج نشان می دهد که عصاره های برگ و دانه گیاه نوروزک ممکن است علیه صرع کوچک موثر باشند.

در این تحقیق خصوصیات پرس پذیری گرانولهای استامینوفن حاوی مقادیر مختلف رطوبت بررسی و با خصوصیات پرس پذیری گرانولهای حاوی پلاستی سایزرهای مختلف مقایسه گردیده است. داروی مورد استفاده در این تحقیق استامینوفن و پلاستی سایزرهای مورد استفاده گلیسیرین، پروپیلن گلیکول و یا پلی اتیلن گلیکول 400 بودند. گرانولهای تهیه شده حاوی 0، 3، 6، 9 یا 12 درصد رطوبت یا 0.25، 0.5 یا 0.75 درصد از یکی از پلاستی سایزرهای فوق الذکر بودند.نشان داده شد که در عدم حضور پلاستی سایزر، مقدار رطوبت باقیمانده تاثیر چشمگیری برخصوصیات پرس پذیری گرانولهای استامینوفن دارد بطوریکه حضور 3% رطوبت، باعث افزایش سختی قرصهای حاصله گردید و درصد فرسایش قرصها نیز به حداقل رسید. ولی با کاهش یا افزایش مقدار رطوبت از 3%، سختی قرصها کاهش یافت و به خصوص در رطوبتهای بالاتر از 6 درصد، کاهش در سختی قرصها کاملا چشمگیر بود.همچنین نشان داده شد که حضور پلاستی سایزر در گرانولهای عاری از هر گونه رطوبت، باعث افزایش خصوصیات پرس پذیری آنها می گردد. از بین سه پلاستی سایزر استفاده شده، پروپیلن گلیکول با غلظت 0.25% بهترین اثر را داشته و قرصهایی با خصوصیات بسیار مناسب بوجود آورد به طوریکه درصد فرسایش این قرصها حتی از زمانی که قرصها دارای رطوبت اپتیمم بودند، نیز کمتر بود. همچنین قرصها فاقد پدیده های capping و lamination بودند و خروج قرص از دای به راحتی صورت می گرفت.بنابراین نتایج این مطالعه نشان می دهد که حضور رطوبت اپتیمم (3%) در گرانولهای استامینوفن برای تهیه قرصهایی با خصوصیات مطلوب کاملا ضروری است و به این دلیل مرحله کنترل رطوبت باقیمانده در گرانولها مرحله ای بسیار حساس و مهم می باشد. ولی می توان با افزودن مقادیر کمی از یک پلاستی سایزر مناسب، گرانولها را کاملا خشک نمود و در عین حال قرصهایی با خصوصیات مطلوب به دست آورد و به این ترتیب مرحله کنترل رطوبت را در مرحله گرانولاسیون حذف نمود. مسلما به دلیل حذف رطوبت، ناپایداری فیزیکی و شیمایی نیز به حداقل می رسد.

با توجه به نقش ایمنی سلولی و سیستم ماکروفاژی در کنترل و ابتلا به بیماری سل و همچنین شیوع بیماری سل در استان گیلان و نظر به اینکه بیشتر مطالعات در مورد بیماری سل، در مراحل پیشرفته حاد و مزمن، در حین یا بعد از دریافت دارو انجام شده است در این تحقیق به بررسی سلولهای ایمنی در خون محیطی بیماران خلط مثبت ریوی قبل از دریافت هر گونه داروی ضد سل، که برای اولین بار به بیمارستان رازی شهرستان رشت مراجعه کرده بودند، پرداخته شده است. افراد مسلولی که داروهای کورتیکواستروییدی و ایمونوسوپرسیو دریافت می کردند یا بیماری سیستمیک دیگری داشتند، از مطالعه حذف گردیدند.میانگین درصد به دست آمده برای هر مارکر سطح سلولی در بیماران مورد مطالعه و افراد PPD+ بدون علایم بالینی، با میانگین درصد همین مارکرها در افراد سالم مقایسه گردید. مطالعه آماری افزایش معنی داری را در تعداد سلولهای حامل CD19 در بیماران نسبت به افراد نرمال (p<0.0001) و نسبت به افراد PPD+ (p<0.01) و افزایش معنی داری در مارکر CD16/56 در بیماران نسبت به افراد نرمال (p<0.0001) و افزایش معنی داری در مارکر CD8 در بیماران نسبت به افراد نرمال (p<0.0001) و نسبت به افراد PPD+ بدون علایم بالینی (p<0.01) نشان داد. همچنین کاهش معنی داری در مارکر CD4+ در بیماران نسبت به افراد نرمال (p<0.01)  و مارکر CD25 در بیماران نسبت به افراد نرمال (p<0.0001) و افراد PPD+ بدون علایم بالینی و کاهش معنی داری در مارکر CD3 در بیماران نسبت به افراد سالم مشاهده شد. در مورد مارکر CD14 (رده منوسیتی) کاهش میانگین مشاهده شد ولی طبق بررسی آماری قابل ملاحظه و معنی دار نبود.

مشتقات سلولز به ویژه هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) کاربرد بسیار زیادی در تهیه ماتریکسهای آهسته رهش داشته اند. خصوصیات نامطلوب HPMC از نظر جریان پودر موجب بروز مشکلاتی در قرص سازی هنگام استفاده از ماشینهای با سرعت زیاد شده و گاهی به منظور بهبود خصوصیات جریان پودر از روشهای گرانولاسیون استفاده می گردد. در این تحقیق تاثیر ترکیب مایع ترکننده در گرانولاسیون مرطوب، بر روی خصوصیات گرانولها و ماتریکسهای HPMC و پروپرانولول هیدروکلراید بررسی شده است.ابتدا مخلوطهای فیزیکی دارو و پلیمر با افزودن مقدار مناسبی از مایعات تر کننده حاوی درصد های متفاوتی از آب و اتانل گرانوله شده و خصوصیات گرانولها شامل اندازه ذره ای، سرعت جریان، دانسیته بالک و Tap مورد بررسی قرار گرفتند. سپس با استفاده از دستگاه پرس تک سنبه ماتریکسهایی از گرانولها تهیه گردید و خصوصیات قرصها از لحاظ سختی، میزان فرسایش، پروفایل آزاد سازی و مکانیسم رهایش دارو بررسی شدند. میزان داروی آزاد شده از ماتریکسها با استفاده از روش اسپکتروسکوپی ماورا بنفش تعیین گردید.نتایج تستها نشان داد که به طور کلی فرایند گرانولاسیون مرطوب موجب بهبود جریان مخلوط دارو و پلیمر شد که این امر ناشی از بزرگ شدن اندازه ذرات پس از عمل گرانولاسیون می باشد. با افزایش درصد اتانل در ترکیب مایع ترکننده میانگین اندازه گرانولها کاهش یافته و متعاقبا سرعت جریان گرانولها کاهش یافت. بررسی خصوصیات قرصها نشان داد که انجام عمل گرانولاسیون به طور کلی موجب کاهش مختصری در سختی و افزایش ناچیزی در میزان فرسایش قرصها شد ولی در عین حال سختی و فرسایش قرصها بعد از گرانولاسیون در حد قابل قبول بود. سختی ماتریکسهای حاصل از گرانولها تحت تاثیر ترکیب مایع ترکننده قرار نگرفت. همچنین عمل گرانولاسیون و ترکیب مایع ترکننده تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی سرعت رهایش و مکانیسم آزاد سازی دارو نداشت. بنابراین نتایج نشان داد که پروسه گرانولاسیون مرطوب می تواند به عنوان روش مناسبی جهت بهبود خصوصیات جریان پودر HPMC بدون تاثیر قابل ملاحظه بر پروفایل و مکانیسم رهایش دارو از این ماتریکسها در نظر گرفته شود و آب به عنوان ارزانترین و فراوانترین مایع ترکننده جهت گرانولاسیون مرطوب پودر HPMC پیشنهاد می گردد.

امروزه آثار متقابل سیستم ایمنی با تغذیه و سیستم عصبی، یکی از مهمترین خطوط تحقیقاتی در ایمونولوژی یا درمان بیماریها می باشد. با توجه به اینکه روزه نوعی تغییر روحی، رفتاری، رژیم غذایی و تغییر در وعده های صرف غذا می باشد بر هموستاز داخلی بدن تاثیر می گذارد. برای ارزیابی آثار روزه در ماه رمضان بر زیر گروه های لنفوسیتی که مهمترین سلولهای ایمنی اختصاصی می باشند، در 38 فرد مسلمان سالم (9 زن و 29 مرد) با میانگین سنی 35.4 در محدوده 17 تا 51 سال در سالهای 1377 و 1378 قبل از شروع ماه رمضان و یک روز قبل از پایان آن مورد ارزیابی با دستگاه فلوسایتومتری (Facs Calibur BD, USA) قرار گرفتند.نتایج حاصل نشان داد که نسبت درصد کل لنفوسیتها قبل از ماه رمضان 25.82% و بعد از ماه رمضان 26.23% بود که اختلاف معنی دار نیست. اما شمارش مطلق لنفوسیتی قبل از رمضان103×2.3 و بعد از آن 103×2.1 در mm3 بود که در حد p=0.06 معنی دار است.نسبت درصد سلولهای (T cells) CD3+ قبل از رمضان 70.12% و بعد از آن به 70.25% و شمارش مطلق به ترتیب 103×1.61و 103×1.5 در mm3 بوده است که تفاوتها معنی دار نمی باشند. زیر گروه سلولهای (TH) CD4+ از نظر نسبت درصد قبل از رمضان 53.46% و بعد به 52.8% و از نظر شمارش مطلق به ترتیب از 103×0.087 به 103×0.081 رسیده است اما تفاوتها در این زیر گروه سلولی نیز معنی دار نمی باشند.در زیر گروه سلولهای CD8+ یا TC نسبت درصد سلولها قبل از رمضان 37.7% و بعد از روزه رمضان 37.8% بوده است. در همین زیر گروه شمارش مطلق از 103×0.6 به 103×0.54 در mm3 رسیده است که تفاوتها قبل از روزه و بعد از آن معنی دار نمی باشند. لنفوسیتهای B نیز تحت تاثیر روزه داری قرار نگرفته است به طوری که نسبت درصد این سلولها از 14.56% به 14.74% بعد از رمضان رسیده و شمارش مطلق نیز از 103×0.35 به 103×0.3 رسیده است و تفاوتها معنی دار نمی باشند. همچنین درصد سلولهای فعال شده T یا TDR+ که مرکز پاسخهای ایمنی اختصاصی هستند نیز با روزه داری تغییر معنی دار نیافته است زیرا از نظر نسبت درصد از 11.14% به 10.54% و از نظر شمارش مطلق از 103×0.14 به 103×0.11 رسیده است که تفاوتهای قبل و بعد از روزه رمضان معنی دار نمی باشند.بالاخره نسبت سلولهای CD4+/CD8+ یا TH/TC قبل از روزه داری 1.48 بوده که به 1.5 بعد از روزه داری رسیده است. اما این تفاوت نیز معنی دار نیست. بنابراین بطور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که روزه ماه رمضان در فصل زمستان تاثیری بر نسبت درصد و شمارش لنفوسیتها و زیر گروه های اصلی آن نداشته است.

بیماریهای روماتیسمی منتشر شامل لوپوس سیستمیک (SLE)، سندرم شوگران (SS)، بیماری متخلط بافت همبند (MCTD)، درماتوپولی میوزیت و آرتریت (Dm/pm) روماتویید (RA)، گروهی از بیماریهای ایمونولوژیک می باشند. در بیماریهای روماتیسمی منتشر تعیین اتو آنتی بادیهای ایجاد شده علیه آنتی ژنهای هسته ای (ANA)، حائز اهمیت می باشد از آن میان، آنتی بادیهای ضد آنتی ژنهای قابل استخراج هسته ای (شامل آنتی ژنهای SS/B, SS/A, nRNP, Sm) از جایگاه ویژه ای برای تشخیص، افتراق و سیر بیماری برخوردارند.در این تحقیق به منظور ردیابی اتو آنتی بادیهای ضد آنتی ژنهای قابل استخراج هسته ای در بیماریهای روماتیسمی منتشر، این آنتی ژنها از تیموس گوساله و طحال انسان استخراج گردیدند. برای تهیه آنتی ژنهای nRNP ,Sm وSS/Bاز تیموس گوساله استفاده شد. ابتدا با اولتراسانتریفوژ (35000 rpm) عصاره آنتی ژنی از هسته سلولهای تیموس گوساله تهیه شد، سپس رسوب پروتیین این عصاره در غلظت بین 30 تا 60 درصد سولفات آمونیوم اشباع، جدا شد. این رسوب حاوی کمپلکس آنتی ژنی Sm/nRNP است، برای تهیه آنتی ژن Sm بطور جداگانه، عصاره حاوی آنتی ژن Sm/nRNP تحت تاثیر آنزیم RNase قرار گرفت تا آنتی ژن nRNP تخریب شود. در مرحله بعدی جداسازی آنتی ژنها، رسوب پروتیین این عصاره در غلظت بین60 تا 80 درصد سولفات آمونیوم اشباع که حاوی آنتی ژن SS/B بود، جدا شد.برای تهیه آنتی ژن SS/A از عصاره سیتوپلاسمی سلولهای طحال انسان که با اولتراسانتریفوژ به دست آمده بود، استفاده شد. سپس رسوب پروتیینی این عصاره در غلظت بین 30 تا 60 درصد سولفات آمونیوم جدا شد. این رسوب حاوی آنتی ژن SS/A است. در مرحله بعد هویت آنتی ژنهای استخراج شده با استفاده از روش وسترن بلاتینگ تایید گردید.سپس با استفاده از آنتی ژنهای استخراج شده، کیتهای مربوط با روش DID طراحی و بهینه سازی گردید که میزان دقت کیتهای بهینه سازی شده، در روش کیفی به صورت inter assay و intra assay ، 100 درصد بود. میزان حساسیت و اختصاصی بودن کیت طراحی شده Anti-Sm-DID در بیماران SLE به ترتیب 35 و 95 درصد، میزان حساسیت و اختصاصی بودن کیت طراحی شده Anti-nRNP-DID در بیماران MCTD به ترتیب 100 و 84 درصد، میزان حساسیت و اختصاصی بودن کیت Anti-SS/A-DID در بیماران شوگرن به ترتیب 55 و 80 درصد و میزان حساسیت و اختصاصی بودن کیت Anti-SS/B-DID برای بیماران شوگرن به ترتیب 44.8 و 85 درصد بود.