تنفس
سال:1384 | دوره:4 | شماره:13 |تعداد مقالات:11

سابقه وهدف: آپوپتوز می تواند تحت تاثیر سیگنال های مختلف و یا اثر پروتیین های مسئول توقف سیکل سلولی که در جریان عفونت مایکوباکتریال ایجاد می شود، تحریک یا مهار شود.در این مطالعه، اکسپرسیون و ارتباط بین پروتیین های مسوول در ایجاد آپوپتوز و یا مهار آن (آنتی آپوپتوز) در ضایعات گرانولومای سلی در انسان، بوسیله ایمونوهیستوشیمی بررسی شده است.مواد و روشها: بلوکهای پارافینه مربوط به بیوپسی های فیکس شده در فرمالین از 40 بیمار شناخته شده مسلول مشخص شد و با روش ایمونوهیستوشیمی، اکسپرسیون پروتئین های BAX, FAS, P53 و Bcl-2 به ترتیب (از راست به چپ) بر روی 28، 26، 12 و 32 بلوک پارافینه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در سلولهای ماکروفاژاپی تلوئید در گرانولومهای سلی، اکسپرسیون بالای P53 (100%)، BAX (83.3%) و FAS (57.7%) دیده شد که همراه با عدم بیان و حضور واضح Bcl-2 (12.5%) در این سلولها بود. واکنش لنفوسیت ها در اطراف گرانولومای سلی، درست عکس نتایج فوق بود.سلولهای ژانت چند هسته ای در 92.8% موارد برای P53 و 83.3% برای BAX مثبت بودند.نتیجه گیری و پیشنهادات: در مقایسه با مطالعات قبلی، مطالعه ما توانست با یک روش ساده و روتین پاتولوژی، نشانگر ایمونوکلونیزاسیون FAS, P53 و  BAXدر گرانولوماهای ناشی از میکوباکتریوم توبرکولوز باشد. این یافته ها تاکید مجددی بر ارزش ایمونوهیستوشیمی در بررسی نقش عوامل مختلف مراحل، آپوپتوز در بیماریزایی عفونت با میکوباکتریوم توبرکلوز است.هم چنین این مطالعات می تواند منجر به طراحی استراتژی های موثرتر و بهتر درمانی برای بیماران مسلول باشد.

سابقه و هدف: برونکوسکوپی فیبراپتیک گاهی همراه عوارض همودینامیک مهمی مانند افزایش فشار خون، تاکیکاردی و آریتمی می باشد. توانایی آگونیست های آدرنورسپتور α2 در مهار اعصاب سمپاتیک مرکزی ممکن است جهت استفاده در بیمارانی که تحت برونکوسکوپی قرار می گیرند، در راستای کاهش بروز و شدت اختلالات همودینامیک ایجاد شده در آنها مفید واقع شوند.مواد وروشها: این مطالعه جهت بررسی اثر تجویز کلونیدین خوراکی در طی برونکوسکوپی فیبراپتیک به عنوان تقلیل دهنده پاسخ استرس همودینامیک انجام شد. این مطالعه بصورت یک مطالعه آینده نگر، تصادفی شده دو سویه کور، درصد بیمار کاندید شده برای برونکوسکوپی جهت ارزیابی اثرات کلونیدین خوراکی(300 mg) بر روی تغییرات همودینامیک و بروز تغییرات ECG به عمل آمد.یافته ها: درطی انجام برونکوسکوپی، بیماران دریافت کننده پلاسبو افزایش قابل توجهی در متوسط فشار شریانی (97±18 به 120±17 میلی متر جیوه) و ضربان قلب (90±16 به 109±17 ضربه در دقیقه) را نسبت به گروه دریافت کننده کلونیدین نشان دادند که به ترتیب (از 100±15 به 110±17 میلی متر جیوه) و (از 89±19 به 97±19 ضربه دردقیقه) بود (P<0.05).نتیجه گیری و پیشنهادات: استفاده از کلونیدین خوراکی به طور قابل ملاحظه ای تغییرات ضربان قلب و فشار متوسط شریانی را بدنبال برونکوسکوپی تقلیل می دهد. این دارو بخصوص در بیماران مبتلا به بیماری قلبی سودمند می باشد.

سابقه و هدف: برای تعیین مقدار منیزیوم خون در بیمار مبتلا به آسم مزمن و پایدار و مقایسه آن با جمعیت کل این مطالعه انجام شد.مواد و ورشها: این مطالعه بصورت مطالعه آینده نگر، مورد – شاهدی بر روی 42 بیمار مبتلا به آسم مزمن پایدار بستری در بیمارستان لقمان حکیم و افراد سالم سازگار از نظر سن و جنس بعمل آمد. علل ثانویه هیپومنیزیمی توسط پرسشنامه های طراحی شده رد شدند. نمونه خون برای اندازه گیری مقدار منیزیم گرفته  شد (مقادیر نرمال در مردان 108 mg/dl و در زنان 109 mg/dl برآورد شد).یافته ها: در آزمایش نهایی اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P<0.001). هیپومنیزیمی در 40.5% از موارد آسم مزمن تثبیت شده یافت شد. سن متوسط (±SD) افراد (±12.8 SD) 40.16 و میانگین (±SD) منیزیم اندازه گیری شده، (±0.28 SD) 1.85 گزارش شد. نسبت مرد به زن نیز 23 به 19 بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: بروز هیپومنیزیمی در آسم مزمن پایدار در بیماران ایرانی، ممکن است ناشی از طریقه و میزان مصرف عوامل دارویی و نوع رژیم غذایی (حاوی منیزیم پایین) باشد که البته ارزیابی های بیشتری در این مورد توصیه می شود.

سابقه وهدف: درمواردی لازم است علاوه بر تخلیه فضای جنب ماده دارویی نیز به این فضا تزریق شود. تزریق دارو از طریق لوله سینه های معمولی راحت نبوده و باعث بروز مشکلاتی می شود. لوله سینه جدیدی توسط محققین طراحی و ساخته شده که یک کاتتر در ضخامت خود داشته و می تواند بطور همزمان جهت درناژ جنب و تزریق دارو در داخل جنب بکار گرفته شود.مواد و روشها: در 50 بیمار مبتلا به بیماریهای مختلف قفسه سینه که به دلایل متفاوت نیاز به درناژ فضای جنب و انجام تزریقات داخل جنبی داشتند، جای لوله سینه معمولی، لوله کاتتردار طراحی شده کار گذاشته شد و تزریقات داخل جنب از طریق آن انجام گردید. از میان بیماران، 26 بیمار پنوموتوراکس و هموتوراکس تروماتیک داشتند که پس از درناژ جنب جهت تخفیف درد تزریق داخل جنبی بوپیواکائین از طریق کاتتر این لوله سینه برایشان انجام شد. در 10 بیمار مبتلا به افیوژن بدخیم، از طریق کاتتر، ماده اسکلروزان بلئومایسین به فضای جنب تزریق شده و پلوردز انجام گردید. در 14 بیمار مبتلا به آمپیم نیز شستشوی فضای جنب از طریق کاتتر انجام گردید.یافته ها: در تمام موارد، تزریقات داخل جنب به سادگی و بدون نیاز به باز کردن اتصالات لوله سینه انجام شد و جراحان از عملکرد این وسیله رضایت داشتند. درهیچ بیمار عارضه قابل توجهی رخ نداد فقط در چهار مورد عارضه جزیی و قابل پیشگیری دیده شد. نتیجه گیری و پیشنهادات: لوله سینه جدید، بدون اینکه نیاز به صرف هزینه یا وقت اضافی داشته باشد، مسیری استریل و مناسب جهت رساندن داروها به فضای جنب در اختیار قرار می دهد.

سابقه و هدف: تومورهای فیبرولوکالیزه پرده جنب بسیار نادر هستند. هدف از مطالعه ما تعیین تظاهرات بالینی، درمان مطلوب و پی آمد جراحی این تومورها می باشد.مواد و روشها: پرونده 6 بیمار مبتلا به تومورهای فیبرولوکالیزه پرده جنب که بین سالهای 1373 تا 1381 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، بررسی و بازبینی شدند. روش تشخیص، سیر بالینی، رویکرد جراحی و پی آمد (Out come) این بیماران مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: 6 بیمار شامل 4 مرد و 2 زن با متوسط سن 41 سال، در مطالعه وارد شدند. همه بیماران در آن زمان علامت دار بودند. درد قفسه صدری، تنگی نفس و سرفه شایعترین علائم بودند. رادیوگرافی ساده قفسه صدری و CT اسکن در تمام بیماران به عمل آمد. رزکسیون از طریق توراکوتومی پوسترولترال در تمام بیماران انجام شد. 5 مورد از تومورها خوش خیم و یک مورد بدخیم گزارش شد وعود موضعی نیز در یک مورد وجود داشت. یکی از بیماران نیز بعلت تومور بدخیم در طی دوره پی گیری 5 ساله فوت کرد.نتیجه گیری و پیشنهادات: اگر چه تومورهای فیبرولوکالیزه پرده جنب از نظر بافت شناسی به عنوان تومورهای خوش خیم محسوب می شوند اما بعلت خطر عود و احتمال تبدیل به بدخیمی، رزکسیون کامل و پیگیری طولانی مدت در همه بیماران پیشنهاد می شود.

سابقه وهدف: شواهد بسیاری نشان دهنده آن است که آلودگی های محیطی می توانند باعث افزایش بیماریهای حاد و مزمن در افراد مختلف جامعه بخصوص کودکان شوند و بنزن بعنوان یک آلاینده مهم هوا در مناطق پرتردد و شلوغ شهری شناخته شده است.مواد و روشها: میزان بنزن هوای محیط بعنوان یکی از مهمترین آلایندهای هوای شهری در 5 دبستان پسرانه و 4 دبستان دخترانه مناطق مختلف تهران با رتبه آلودگی کلی به ترتیب اهمیت در مناطق بازار، دولت آباد، چیذر - قیطریه و دارآباد دریک مقطع زمانی شش ماهه مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده این تحقیق رتبه آلودگی بنزن هوای مناطق یاد شده نیز همانند مرتبه آلودگی کلی در نواحی یاد شده می باشد.یافته ها: میانگین های تماس محیطی دانش آموزان پسر در چهار منطقه یاد شده به ترتیب 203، 98، 18، 15 ppb و دانش آموزان دختر به ترتیب 115، 98، 18، 15  ppbاندازه گیری گردید. پارامترهای خونی 219 دانش آموز پسر و دختر در محدوده سنی 12-10 ساله از مدارس یاد شده مورد مطالعه قرار داده شد. تفاوت های پارامترهای خونی بین جامعه پسران در چهار منطقه به مراتب بیشتر از جامعه دختران مشاهده گردید و پدیده مذکور می تواند بعلت مواجهه کمتر جامعه دختران به ترکیب بنزن در قیاس با جامعه پسران توجیه گردد. بطور کلی همبستگی RBC, HGB, HCT و  Feخون جامعه پسران با رتبه آلودگی هوا به صورت بنزن معنی دار دیده شد. همچنین همبستگی شاخص ایمنی CD4/CD8 خون جامعه دختران با رتبه آلودگی هوا به صورت بنزن معنی دار نمایان گردید.نتیجه گیری و پیشنهادات: با توجه به نتایج آزمایشات این طرح و استاندارد محیطی بنزن هوای شهرهای انگلستان در حد 5ppb، پیگیری موضوع کنترل آلودگی هوا و بررسی مداوم سلامت کودکان در مناطق آلوده تهران توصیه می گردد

سابقه و هدف: پاسخ ایمنی سلولی موضعی در چگونگی بروز بیماری در عضو مبتلا موثر است. در پلوریت سلی پاسخ ایمنی با ارجحیت لنفوسیت ها است و پاسخ ایمنی غالب بطور اختصاصی از نوع Th1 و سیتوکاین های مرتبط با آن میباشد، بطوریکه غلظت کلیه اینترکولین های وابسته محور Th1 به خصوص انترفرون گاما در بررسی آزمایشگاهی مشخص شده است که 20 تا 60 برابر غلظت آن در خون میباشد. که این افزایش قابل ملاحظه در پلوز نسبت به خون شاهد قوی به نفع کمپارتمانتالیزاسیون Th1 درمحل بیماری (پلور) میباشد. که این امر نشان دهنده پاسخ ایمنی موثر و مقاوم در جواب عفونت های مایکوباکتریایی است. واکنش تست مانتو یک واکنش حساسیت تاخیری در پوست است که ایمنی سلولار و محور Th1 در آن دخیل است. بنظر میرسد کمپارتمانتالیزاسیون سلولهای لنفوسیت CD4 مثبت در چگونگی پاسخ تست مانتو در افراد مبتلا به پلورزی سلی موثر باشد. این مطالعه جهت رد یا اثبات این فرضیه صورت گرفته است.مواد و روشها: در این مطالعه در طی یک بررسی مقطعی (cross-sectional) دو ساله به چگونگی زیر جمعیت های لنفوسیتی به روش فلوسیتومتری در خون و مایع پلور افراد مبتلا به پلورزی با ارجحیت لنفوسیت پرداخته شده است و ارتباط آن را با واکنش تست مانتو مورد بررسی قرار داده است.یافته ها: در بررسی 36 بیمار مبتلا به پلورزی افرادی که در مایع پلور ارجحیت سلولی لنفوسیت داشتند، وارد مطالعه شدند. از این افراد 25 بیمار مبتلا به پلورزی سلی بودند که از بین افراد مبتلا به پلورزی سلی 17 مورد (68%) تست مانتو مثبت 8 مورد (32%) تست مانتو منفی بود. 31 نفر (86%) مرد و 5 نفر (14%) زن و دامنه سن آنها 17 تا 60 و متوسط سن آنها 35 سال بود. در گروه پلورزی سلی با راکسیون مانتو منفی، تجمع CD4 مثبت بطور قبل ملاحظه در مایع پلور دیده شد. در مقایسه با افراد PPD مثبت از شدت این تجمع کاسته شده بود ولی باز هم در مقایسه با خون لنفوسیت CD4 مثبت در مایع پلور از تعداد بیشتری برخوردار بودند. در گروه PPD منفی در خون ارجحیت سلولی لنفوسیت CD8 مثبت بود که این امر در گروه PPD مثبت دیده نمی شد.نتیجه گیری و پیشنهادات: سیستم ایمنی سلولی پاسخ دفاعی موضعی غالب در بیماران مبتلا به پلورزی سلی به طوری که ارجحیت سلولها در مایع پلور لنفوسیتهای با مارکر CD8 و CD4 هستند و لنفوسیتهای CD19 مثبت در اقلیت هستند. تجمع لنفوسیتها CD4 مثبت درگروه PPD مثبت و PPD منفی و فضای پلور نشانه مفهوم کمپاتمانتالیزاسیون Th1 در این بیماریست ولی اختلاف مهم در این دو گروه تجمع لنفوسیتهای CD8 مثبت در خون محیطی افراد PPD منفی و نزدیک شدن نسبت لنفوسیت CD4 مثبت و CD8 مثبت در پلور و خون افراد PPD مثبت می باشد. یعنی اختلاف تعداد لنفوسیت CD4 و CD8 مثبت در گروه PPD منفی در پلور و خون محیطی بارزتر از گروه PPD مثبت است. که این امر اولا نشان دهنده آن است که کمپارتمانتالیزاسیون لنفوسیت های CD4 مثبت فعال در پلور در چگونگی پاسخ به تست مانتو موثر است بطوریکه بعضی از مطالعات آنرژی نسبت به تست پوستی را در اثر تجمع لنفوسیتهای فعال در فضای پلور می دانند ثانیا با توجه به تجمع سلولهای لنفوسیتی در پلور و اختلاف قابل ملاحظه در نوع سلول های لنفوسیتی در خون محیطی و پلوربه دست آوردن اطلاعات آزمایشگاهی مرتبط با بیماری (از جمله ADA) فقط از طریق خون کار درستی نیست که این امر در سایر مطالعات نیز تایید شده است

سابقه و هدف: بیماری سل یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در دنیا می باشد. مهمترین استراتژی پیشگیری و کنترل بیماری سل، تشخیص سریع و درمان به موقع بیماران می باشد. از قدیم الایام دو روش رنگ آمیزی اسید - فاست و کشت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به عنوان روشهای استاندارد تشخیص مطرح و مورد استفاده بوده اند. اما این دو روش دارای محدودیت هایی می باشند بطوریکه اولین روش دارای حساسیت پایین و دومین روش نیازمند زمان طولانی جهت رشد باکتری می باشد. امروزه استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) جهت تشخیص مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بدلیل سادگی، و سرعت و دقت بالاتری که از دو روش قراردادی بالا دارد، در مراکز رفرانس پیشرفته دنیا متداول گردیده است.مواد و روشها: در این مطالعه، بر روی 211 نمونه مشکوک به سل که درطی 9 ماه به مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیماریهای ریوی مراجعه نموده بودند، آزمایشات PCR، رنگ آمیزی زیل - نلسون و کشت انجام گرفت. به منظور انجام آزمایش PCR از دو پرایمر اولیگونوکلئوتیدی استفاده گردید که قادر به تکثیر یک قطعه 245 جفت بازی از سکانس IS6110 در کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بود. در انتها نتایج حاصل از آزمایش PCR با نتایج حاصل از رنگ آمیزی مستقیم و کشت مقایسه گردید.یافته ها: در کل تعداد 145 (68.7%) نمونه خلط و 66 (31.3%) نمونه حاصل از لاواژ برونکوسکوپی جمع آوری گردید. از این تعداد 25 نمونه (11.8%) از نظر آزمایش PCR مثبت بود که نتیجه کشت در 21 (84%) مورد آنان نیز مثبت گزارش گردیده بود. 176 نمونه از 186 نمونه دارای نتایج منفی هم از نظر کشت و هم از نظر PCR بود. 10 نمونه ای که دارای نتیجه کشت مثبت و PCR منفی بودند از نظر مهارکننده های PCR و آزمایشات افتراقی مایکوباکتریاها آزمایش شدند، در نهایت مشخص گردید که 20% (2 نمونه) دارای PCR inhibitor و 20% (2 نمونه) متعلق به کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس نبوده اند. پس از حذف مواد PCR inhibitor و موارد غیر کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، حساسیت واختصاصات آزمایش PCR در مقایسه با کشت و رنگ آمیزی اسید - فاست (به عنوان Gold standard) به ترتیب برابر 93.3% و 98.3% بدست آمد. ارزش اخباری مثبت این آزمایش برابر 84% و ارزش اخباری منفی آن برابر 94.6% بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که تفاوت معنی داری بین روش PCR و کشت در تشخیص مایکوباکتریوم توبرکلوزیس وجود ندارد. درنتیجه، در این مرکز جهت تشخیص مستقیم DNA مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در نمونه های کلینیکی می توان از روش PCR استفاده نمود.

یکی از شکلهای درگیری سیستم تنفسی با آسپرژیلوس، تراکئوبرونشیت آسپرژیلوسی است که بیشتر در بیماران مبتلا به HIV و یا پیوند ریه مشاهده می شود. این بیماری می تواند منجر به ایجاد مامبران ضخیم ناشی از آسپرژیلوس و مواد نکروزه گردد. راه درمان این بیماری استفاده از آمفوتریسین یا ایتراکونازول است و در مواردی که مامبران ضخیم و بزرگ دیده می شود معمولا برداشت مامبران توسط برونکوسکوپ rigid ضرورت پیدا می کند بیمار گزارش شده مرد 60 ساله ای است که بدلیل آمفیزم ریوی تحت عمل پیوند ریه راست قرارگرفت و حدود 3 هفته بعد از پیوند دچارسرفه و تنگی نفس گردید. در برونکوسکوپی التهاب مخاطی و غشا ضخیم سفید رنگ در برونش اینترمدیوس راست دیده شد. در بیوپسی از مامبران، هایفه های آسپرژیلوس و اگزودای فیبرینولکوسیتر مشاهده شد. بیمار تحت درمان ایتراکونازول قرار گرفت و مامبران برداشته شد. علائم برطرف شد و در برونکوسکوپی های بعدی بجز اسکار کوچک محل زخم برونش مشکل دیگری مشاهده نشد.