تنفس
سال:1383 | دوره:3 | شماره:10 |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران جوان مبتلا به آسم را مجروحین شیمیایی (در اثر تماس با گاز خردل) تشکیل می دهند. در این گروه از بیماران عوارضی چون: آسم، فیبروز ریوی منتشر، بورنشیت شیمیایی، ضایعات پوستی و عوارض چشمی دیده می شود که قسمت اعظم درمان این بیماری بستگی به استفاده از داروهای کورتیکواستروئید دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز استئوپورز نزد بیماران آسماتیک شیمیایی شده توسط گاز خردل و مقایسه آن با بیماران آسماتیک غیر شیمیایی می باشد. همچنین توزیع، محل درگیری، شدت درگیری و اختلاف این موارد با گروه غیر شیمیایی بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، 100 بیمار آسمی مرد که سابقه تماس با گاز خردل را داشتند انتخاب شده و با 100 بیمار آسمی مرد که این تماس را نداشتند از نظر سن، مدت بیماری، مدت درمان با کورتیکواستروئید و نوع درمان همسان شدند. طبق معیارهای سازمان بهداشت جهانی تراکم معدنی استخوان ((BMD در استخوان های مهره کمری و لگن در هر دو گروه بیمار و کنترل اندازه گیری شد. آزمون t برای نمونه های مستقل (Student t-test) جهت آنالیز نتایج استفاده شد. یافته ها: از نظر آماری، اختلاف واضحی در دو گروه بیمار و کنترل دیده شد (با طیف استئوپورزو استئوپنی) (p<0/05)، هیچگونه همبستگی معنی دار بین سن و عوارض دیده نشد. بیشتر تغییرات (65%) در مهره های کمری دیده شد و شدت درگیری استخوان لگن (5%) در گروه بیماران بیشتر بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: با در نظر گرفتن موربیدیتی بالا در این گروه از بیماران شیمیایی شده، عوارض استئوپورز در این گروه باعث شدت یافتن معلولیت و از کارافتادگی می شود. بنابراین برای کاهش عوارض باید از اقدامات پیشگیرانه استفاده کرد.

سابقه و هدف: با توجه به روند روبه افزایش تعداد بیماران نیازمند به همودیالیز مزمن و افزایش سن بیماران CRF ایجاد native AVF  به دلیل عدم دسترسی به وریدهای آناتومیک سطحی در بسیاری از بیماران مقدور نیست. یکی از انتخاب های مناسب در این موارد بکارگیری از ورید آلوگرافت کرایو پرزور شده است و به منظور تعیین کارآیی Access عروقی با استفاده از ورید جوگولاز کرایوپرزرو شده گوسفند، این تحقیق در بخش آزمایشگاه حیوانات بیمارستان مسیح دانشوری در سال های 80 لغایت 81 انجام شده است.مواد و روش ها: تحقیق به روش experimental بر روی 15 گوسفند با وزن Kg 40-30 انجام گرفت. پس از بیهوشی عمومی ورید جوگولار خارجی گوسفندان در سمت راست خارج و پس از انجام Cryopreservation به محیط نیتروژن مایع با دمایC ˚ 196- منتقل شد. پس از 28 روز نمونه های جهت انجام اتوگرافت و آلوگرافت خارج و به دمای C ˚ 37 رسانده و در سمت چپ گردن همان گوسفند (در روش اتوگرافت) و یا در گوسفندی دیگر (در روش آلوگرافت) بین شریان کاروتید و ورید جوگالار خارجی به صورت bridge Avf قرار داده شد. نمونه ها روزانه از نظر وجود تریل، هماتوم و عفونت محل عمل بررسی شدند. جهت بررسی Patency، سونوگرافی داپلر در روزهای 21 و 90 انجام شد. فیستول در هفته اول، روز 21 و روز 90 به صورت enblok خارج و جهت بررسی بافت شناسی به پاتولوژی فرستاده شد. یافته ها: در 15 مورد آناستوموز انجام شد که در 12 مورد آن آلوگرافت و 3 مورد آن اتوگرافت بوده است. پس از 3 ماه پیگیری، نمونه ها Patency مناسب و 100% داشتند. در سونوگرافی داپلر علایمی دال بر وجود ترومبوز وجود نداشت. در نمونه ها هماتوم و یا عفونت محل عمل دیده نشد. در بررسی پاتولوژیک نمونه ها که در روزهای 7، 21، 90 پس از عمل انجام شد، در لایه های انتیما، مدیا و ادوانتیس ارتشاح سلول ای ایمنی (از نوع PMN و یا لنفوسیتی) دیده نشد.نتیجه گیری و پیشنهادات: امکان استفاده از ورید آلوگرافت جهت Vascular Access با روش فوق امکان پذیر است. انجام یک تحقیق کارآزمایی بالینی در کوتاه مدت خصوصا در موارد عفونت محل فیستول قبلی توصیه می شود.

سابقه و هدف: گاهی عمل جراحی عمل جراحی روی عناصر مدیاستن فوقانی منجر به قطع وریدهای بی نام و یا شریان بی نام می شود. عوارض و عواقب این مسئله قابل پیش بینی نیست و لزوم یا عدم لزوم برقراری مجدد جریان خون این رگ ها از طریق انجام گرافت های عروقی روشن نشده است.مواد و روشها: در 11 بیمار به دلایل مختلف عروق مدیاستن قطع شد و بازسازی رگ قطع شده صورت نگرفت. مشخصات: 7 زن، 4 مرد، سن 9 تا 65 سال (میانگین 7/38 سال). عروق قطع شده عبارت بودند از: شریان بی نام 6 مورد، ورید بی نام چپ 4 مورد، ورید بی نام راست 3 مورد، شریان کاروتید راست یک مورد (جمعا 14 مورد بستن عروق بزرگ در 11 بیمار).در 6 بیمار قطع عروق برای ایجاد دید بهتر جراحی و سهولت عمل و با انتخاب جراح انجام شد. در 5 بیمار برای متوقف کردن خونریزی ناگهانی از رگ پاره شده اقدام به بستن رگ شد.یافته ها: یک بیمار که ورید و شریان بی نام راست وی قطع شده بود، دچار کمای بعد از عمل شد که با درمان بوسیله دگزامتازون بعد از 48 ساعت بهبودی کامل پیدا کرد. در دو بیمار عفونت در محل شکاف استرنوتومی ایجاد شد که با درمان های مناسب بهبودی پیدا کردند. در سایر بیماران عارضه ای ایجاد نشد. در دو بیمار که شریان بی نام بسته شده بود، نبض های محیطی دست بعد از عمل لمس نمی شد ولی درد یا ضعف عضلات اندام فوقانی در این بیماران دیده نشد. در یک بیمار ورم موقت دست ایجاد شد. پیگیری درمانی کامل و از 2 تا 96 ماه (متوسط 8/24 ماه) بوده است.نتیجه گیری و پیشنهادات: اگر چه این کار به صورت معمول توصیه نمی شود ولی در صورت ضرورت می توان هر کدام از وریدهای بی نام و یا شریان بی نام را قطع کرد و الزام به بازسازی عروقی وجود ندارد و معمولا عارضه مهمی ایجاد نمی شود.

سابقه و هدف: سل مقاوم به درمانی به عنوان یک معضل بالینی در جهان با مرگ و میر بالایی در ارتباط است. در این مطالعه مقادیر IL-10, IL-12, IL-4, INF γ موجود در سلول های تک هسته ای خون محیطی در پاسخ به PPD در بیماران مقاوم به درمان و موارد بیمارانی که جدیدا تشخیص داده و درمان شده بودند، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه در پاسخ به تحریک PPD، مقادیر IL-10, IL-12, IL-4, INF γ موجود در سلول های تک هسته ای خون محیطی 15 بیمار HIV منفی با سل مقاوم به چند دارو و 11 بیمار جدید درمان شده، بررسی و با 10 کنترل توبرکولین منفی مقایسه شد.یافته ها: نتایج ELISA نشان داد که در اثر تحریک با PPD، تولید INF γ بطور چشمگیری افزایش یافت و این در حالیست که IL-10 در مقایسه با گروه PPD منفی در بیماران مسلول مقاوم به چند دارو (MDR-TB) کاهش یافت. همچنین PPD در اثر تحریک کردن PBMC باعث تولید IL-12 در بیماران MDR-TB شد. هر دو گروه بیماران MDR-TB و کنترل PPD منفی از نظر تولید IL-12  یکسان و مشابه بودند و هیچگونه اختلاف آماری معنی داری بین آنها دیده نشد. در هر 3 گروه IL-4 در حد پایینی قرار داشت.نتیجه گیری و پیشنهادات: بر اساس نتایج این پژوهش در بیماران MDR-TB در اثر عفونت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس هیچگونه تغییری در تولید IL-10, IL-12 دیده نمی شود و این مقادیر فقط مستعد به سیتوکین Th1 هستند.

سابقه و هدف: موارد زیادی از سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) در کشورهای در حال توسعه گزارش شده است. در این مطالعه میزان بروز مقاومت دارویی در کودکان مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این تحقیق مشخص کردن اهمیت موضوع در منطقه است. هدف از این مطالعه نشان دادن الگوی مقاومت مایکوباکتریوم توبرکلوز به چهار داروی ضد سل در کودکان مبتلا به سل ریوی بود. این بررسی در مرکز آموزشی، پژوهشی و درمان سل و بیماریهای ریوی که یک مرکز ارجاع بیماران مسلول می باشد، انجام گرفت. درمان بیماران بر اساس استراتژی DOTS طبق پروتکل WHO سال 1989 بود.مواد و روش ها: روش مطالعه از نوع گذشته نگر بود. تمام موارد سل ریوی با کشت مثبت (از نظر مایکوباکتریوم توبرکلوز) که به درمانگاه اطفال این مرکز از دی 1378 لغایت مرداد 1383 مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرا گرفتند. تست حساسیت مایکوباکتریوم توبرکلوز به چهار داروی ضد سل یعنی ایزونیازید (INH)، ریفامپین (RMP)، استرپتومایسین (SM) و اتامبوتول (EMB) در محیط کشت لونشتاین – جانسون انجام گرفت. یافته ها: در میان 350 کودک (15-0 سال) با سل تایید شده، 7 نفر دارای مقاومت حداقل به یکی از داروهای ضد سل بودند. از این هفت نفر 6 بیمار پناهنده افغانی و 1 نفر ایرانی بود. در این گروه 7/85% به RMP، 4/71% به INH، 1/57% به SM و 6/28% به EMB مقاومت نشان دادند. همچنین 5/28% به تمام چهار داروی ضد سل (INH, SM, EMB, RMP)، 2/14% به سه داروی INH, RMP, SM، 5/28% به دو داروی INH, RMP ، 2/14% به RMP و 2/14% به SM مقاومت نشان دادند.در این مطالعه، 2% از کودکان مبتلا به سل دچار مقاومت دارویی بودند که از این میان، مقاومت اولیه در 1/57% و مقاومت ثانویه در 9/42% از بیمارانی که قبلا داروی ضد سل دریافت کرده بودند، مشاهده شد.نتیجه گیری و پیشنهادات: بر اساس شیوع 2% مقاومت دارویی در کودکان و همچنین مقاومت زیاد به RMP در این مطالعه، روش های تهاجمی تری باید مدنظر قرار بگیرد. به منظور پیشگیری از انتقال سل مقاوم به دارو (MDR-TB)، بررسی و کنترل در اجرای برنامه DOTS اکیدا توصیه می شود.

سابقه و هدف: برای تشخیص بیماریهای انسدادی ریه (COPD) (برونشیت مزمن، آمفیزم) و افتراق آن از دیگر بیماریها و تعیین معیاری برای درمان با اکسیژن، به دانستن میزان PaO2 و PaCO2 بیمار که یک عمل تهاجمی و مشکل می باشد، نیاز است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مشاهده ای مقطعی بوده که بر روی 118 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش ریه بیمارستان افشار یزد در طی سالهای 1379-1378 انجام شده است. به منظور تعیین ارتباط بین اسپرومتری (FEV1) و جایگزینی آن با ABG در بیماران COPD با ارجحیت برونشیت مزمن این بررسی انجام شد.یافته ها: جمعیت مورد مطالعه 118 بیمار COPD با ارجحیت برونشیت مزمن شامل 82 مرد و (5/69%) و 36 زن (5/30%) با میانگین سنی 9±6/71 سال بودند که بدلیل تشدید بیماری در بیمارستان بستری شده بودند و بعد از بهبودی در زمان ترخیص و در حالت استراحت بدون دریافت اکسیژن اسپیرومتری و ABG انجام شد. میانگین (%pred) FEV1 برابر با 12/15±88/42 و میانگین PaO2 برابر با 51/13±31/55 میلی متر جیوه و میانگین PaCO2 برابر با 56/10±64/51 میلیمتر جیوه بود. در هیچیک از متغیرهای فوق بین مردان و زنان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. ضریب همبستگی پیرسون بین FEV1 و PaO2 برابر 418/0 با p=/0001 و با PaCO2 برابر 533/0 – و از نظر آماری در این طیف FEV1 معنی دار بود (p=0/0001). نتیجه گیری و پیشنهادات: این مطالعه نشان می دهد که نتیجه منطقی بین FEV1 با PaO2 و PaCO2 در بیماران برونشیت مزمن (که بتوان از آمفیزم تشخیص داد) در حالت استراحت، بدون دریافت اکسیژن و تشدید بیماری وجود دارد.

سابقه و هدف: آلودگی هوا همراه با گازها و ذرات معلق در آن از عوامل مهم در ایجاد و تشدید بیماریهای گوناگون از جمله قلبی و ریوی بشمار می آیند. منواکسیدکربن یکی از گازهایی است که در اثر سوخت ماشین ها تولید می شود. این گاز میل ترکیبی زیادی با هموگلوبین داشته و باعث مسمومیت های حاد و مزمن می شود. همچنین اثرات زیان بار اثرات قلبی – ریوی این گاز را نمی توان نادیده گرفت.مواد و روش ها: در این تحقیق میزان منو اکسیدکربن (PPM) در هوای خیابان های تبریز در ساعات مختلف روز (روزهای تعطیل و غیرتعطیل) و همچنین در فصول متفاوت بوسیله دستگاه Compur Monitox Plus اندازه گیری شد. برای هر نقطه هدف چهار اندازه گیری و جمعا 1536 اندازه گیری انجام شد.یافته ها: متوسط غلظت منواکسیدکربن ppm 87/0±6/15، که در فصول تابستان و پاییز به ترتیب ppm 34/25 و ppm 89/7 بود (0.001>p) در تعطیلات، متوسط غلظت منواکسید کربن ppm 8/10 بود. در مقایسه این میزان در روزهای کاری و غیر تعطیل ppm 66/16 گزارش شده بود (p<0.002).در طی یک شبانه روز حداکثر و حداقل میزان منواکسیدکربن به ترتیب ppm 72/20 در بعدازظهر و ppm 12/11 در نیمه شب گزارش گردید (p<0.001).بالاترین مقدار اندازه گیری شده یعنی ppm 105 در منطقه بازار (نزدیک به ترمینال اتوبوس درون شهری) بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: براساس نتایج بدست آمده رانندگان، عابرین و شاغلین در مناطق شلوغ تبریز در معرض آلودگی زیاد به CO قرار دارند. همین امر سبب مسمومیت های حاد و مزمن منواکسیدکربن همراه با آسیب های جسمی و روانی دیگر می شود. این وضعیت در افرادی که از نظر قلبی – ریوی آسیب پذیر هستند. بسیار حائز اهمیت است.

سابقه و هدف: بار ناشی از دود کردن تنباکو در تمام دنیا شناخته شده است. در صد بالایی از سرطان های قابل پیشگیری، بیماریهای تنفسی به مصرف سیگار منسوب شده است. میزان مرگ منتسب به مصرف سیگار در حال حاضر تقریبا سالانه 4 میلیون مرگ را شامل می شود. که با ادامه روند فعالی این میزان به حدود 10 میلیون مرگ در سالهای 2020 میادی برآور می گردد. عامل متمایز کننده کشورها و مناطق مختلف از نظر شدت مخاطرات ناشی از مصرف سیگار از یکدیگر، میزان شیوع مصرف سیگار، متوسط سن شروع مصرف آن و متوسط تعداد نخ سیگار مصرفی در روز می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه با بررسی 310 نفر از افراد یک جامعه روستایی در شمال کشور از توابع شهرستان بابل در تابستان سال 1381، به عنوان نمونه ای معرف با انتخاب تصادفی و وزن دهی شده به نسبت جمعیت روستاهای تابع منطقه و با پرسشگری مستقیم انجام گرفت.یافته ها: میزان مصرف روزانه سیگار در حد 2/28% برآورد گردید. (میزان استاندارد شده به طور مستقیم بر حسب جنس در حد 15/17% می باشد). متوسط سن شروع مصرف در افرادی سیگاری 4/21 سالگی و بیش از 80% از افراد مورد مطالعه سن شروع مصرف سیگار کمتر از 25 سالگی را عنوان نمودند. متوسط تعداد نخ سیگار مصرف شده توسط افراد سیگاری 8/16 نخ در روز بود.نتیجه گیری و پیشنهادات: جنسیت زن (p<0/000) افزایش سطح تحصیلات (p=0/023) و افزایش سن (p=0/041) به عنوان عوامل محافظت کننده از مصرف سیگار، در این مطالعه شناخته شدند.

نرمی منتشر راههای هوایی وضعیت نادری است که میزان شیوع دقیق آن مشخص نیست. این وضعیت ممکن است که با انواع آنومالی های مادرزادی همراه باشد. گاهی اوقات فشار داخلی لوله های تراکئوستومی و اندوتراکیال نیز باعث این وضعیت می شود. در این تحقیق ها به بررسی پسر یک ساله ای که به دلیل آترزی اژوفاژیال تحت عمل جراحی Gastric pull-up قرار گرفته و دچار نرمی راه های هوایی شده بود، پرداختیم. این بیمار بمدت 28 روز تحت تهویه مکانیکی بود و ما قادر به خارج کردن لوله نای نبودیم. ولی از انجام آئورتوپکسی وضعیت بمیار به نحوه چشمگیری بهبود یافت.