مجله دانشکده پزشکی
سال:1390 | دوره:69 | شماره:9 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: سلول های سرطانی، صرف نظر از نوع و منشا آنها هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG)، زیرواحدها و مشتقات آن را بیان می کنند، ظاهرا hCG، فنوتیپ مشترک رده سلول های سرطانی انسان است. در این تحقیق اثر آنتی بادی های منوکلونال ضد hCG (7D9، T18H7 و T8B12) روی سلول های سرطانی انسان بررسی شد.روش بررسی: هیبریدوماهای ترشح کننده آنتی بادی های منوکلونال 7D9، T18H7 و T8B12 تکثیر و به موش هایBalb/C  به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. تخلیص آنتی بادی ها از مایع آسیت، با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی پروتیین -G سفارز و سپس تعویض یونی انجام گرفت. SDS-PAGE و الایزا به ترتیب ساختار و عملکرد آنتی بادی ها را تایید کرد. دو رده سلول سرطانی انسان « Helaو MDA»، توسط آنتی بادی های تخلیص شده، تیمار شدند. سه روز بعد، از چاهک ها، میکروگراف تهیه گردید و سپس شمارش سلولی انجام شد.یافته ها: ژل غیراحیایی SDS-PAGE نشان داد که الگوی مهاجرت باندها با آنتی بادی کنترل، مطابقت دارد. تست الایزا با آنتی ژن مربوطه (hCG) نشان داد که آنتی بادی های تولید شده قادر به تشخیص آنتی ژن hCG هستند. شمارش سلولی و تصاویر میکروسکوپی از چاهک های مختلف تیمار شده، ثابت کرد که از بین آنتی بادی های مورد مطالعه، آنتی بادی 7D9 اثرات سیتوتوکسیک روی سلول های مورد مطالعه دارد.نتیجه گیری: آنتی بادی های منوکلونال ضد hCG می توانند در تیمار هدفمند سرطان استفاده شوند؛ چون سلول های سرطانی، ژن hCG را بیان می کنند. آنتی بادی 7D9 که فعالیت پروتئازی دارد، کاندیدای مناسبی برای این هدف است؛ چون هم خاصیت خنثی کردن عملکرد hCG و هم خاصیت آنزیمی دارد.

زمینه و هدف: اولین ایزوفرم آنزیم آلدهید دهیدروژناز (ALDH1) مارکر سلول های بنیادی و سرطانی پستان بوده و بروز آن احتمالا با پروگنوز بدتر تومور همراه می باشد. انجام مطالعاتی در جهت شناسایی سلول های ALDH1+ می تواند به درمان بیماران سرطان پستان کمک نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان فعالیت آنزیم ALDH1 در سرطان پستان و ارتباط آن با خصوصیات پاتولوژیک تومور می باشد.روش بررسی: میزان فعالیت ALDH1 در نمونه های بافتی پارافینی 121 بیمار مبتلا به کانسر پستان مراجعه کننده به بخش پاتولوژی بیمارستان میلاد تهران توسط آزمایش ایمونوهیستوشیمی سنجیده شد، سپس ارتباط آن با خصوصیات پاتولوژیک تومور (سایز، Grade، درگیری لنف نود یا عروق) مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: %85.1 از نمونه های سرطان پستان مورد بررسی با درجات متفاوتی (ضعیف، متوسط، قوی) ALDH1 را در سیتوپلاسم بیان می کردند. 18 مورد (%14.9) نیز از نظر ALDH1 منفی بودند. ALDH1 در اکثر موارد (%97.1) در استرومای نمونه های تهیه شده مثبت بود که شدت آن از رنگ آمیزی ضعیف (%2.9) تا قوی (%73.5) متغیر بود. ALDH1 H-score (درصد سلول های ALDH1 مثبت Intensity ×) در سلول های تومورال از صفر تا 240 متغیر بوده و میانگین آن 80 بود. میزان ALDH1 H-score در 62 مورد (%51.2) کمتر یا مساوی 80 و در 59 مورد (%48.8) بیشتر از 80 بود. اما بین ALDH1 H-score با سن بیماران (P=0.358)، سایز تومور (P=0.375)، Grade تومور (P=0.207)، و میزان تهاجم به لنف نود (P=0.125) یا عروقی خونی (P=0.190) ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: فعالیت ALDH1 در %85.1 از موارد تومور پستان مثبت است و میزان فعالیت آن با ویژگی های پاتولوژیک تومور رابطه معنی داری ندارد.

زمینه و هدف: سیکلواکسیژناز-2 آنزیم کلیدی ساخت پروستاگلاندین ها در پاسخ به سایتوکین ها است که سبب واکنش های التهابی می گردد. سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین اختلال اندوکرین در زنان سنین باروری حالت پاتولوژیکی از افزایش رگ زایی است که در نهایت منجر به ناباروری می گردد. در این تحقیق میزان بیان آنزیم مذکور با نظر به فعالیت تکثیر سلولی، آنژیوژنیک و التهاب زایی آن به منظور مکان یابی بیان و نقش آن در ایجاد و پیشبرد این سندرم در تخمدان رت سالم و مبتلا به سندرم بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 90 سر رت ماده نژاد ویستار در سه گروه تجربی و کنترل و شم قرار گرفتند، گروه تجربی دو میلی گرم استرادیول والرات و گروه شم تنها حلال استرادیول والرات (روغن کنجد) به صورت تزریق درون ماهیچه ای به همان میزان و گروه کنترل هیچ تزریقی دریافت نکردند. پس از القای سندرم، موش های هر سه گروه کشته و تخمدان ها به منظور بررسی های هیستولوژیکی و ایمونوهیستولوژیک بیان سیکلواکسیژناز-2 برداشت گردیدند.یافته ها: تخمدان های کنترل تعداد قابل ملاحظه ای فولیکول آنترال و جسم زرد داشتند در حالی که تخمدان های تجربی حاوی فولیکول های بزرگ کیستیک و تعداد زیادی فولیکول پره آنترال و بدون جسم زرد بود. بررسی های ایمونوهیستولوژیک، افزایش بیان آنزیم را در لایه گرانولوزا و تک در فولیکول های کوچک و کیست ها در تخمدان های پلی کیستیک نسبت به کنترل نشان داد. تفاوت معنی داری میان نتایج گروه کنترل و شم مشاهده نشد.نتیجه گیری: افزایش بیان سیکلواکسیژناز-2 در لایه های سلولی فولیکول های تخمدان های پلی کیستیک سبب پیشبرد علایم تخمدانی و متابولیکی این سندرم در رت می گردد.

زمینه و هدف: در طی 80 سال گذشته، رادیوتراپی یک درمان استاندارد برای موارد پیشرفته کانسر سرویکس به شمار می رفته است. بر اساس تعداد زیادی از مطالعات فاز سه در دهه گذشته، رادیوتراپی هم زمان با داروی سیس پلاتین هفتگی به عنوان درمان استاندارد موارد پیشرفته درآمده است. علی رغم درمان های جدید در کانسر سرویکس هنوز این کانسر با موارد عود لوکال و متاستاز بالایی همراه است و مطالعات متعددی درباره اضافه کردن جمسیتابین به درمان کمورادیاسیون استاندارد انجام شده است. داروی جمسیتابین یک داروی آنتی متابولیت جدید است، این دارو به عنوان دارویی حساس کننده به اشعه قوی همراه با رادیوتراپی در مطالعات مختلف در کانسر سرویکس استفاده شده است.روش بررسی: 30 بیمار مبتلا به کانسر پیشرفته سرویکس (Stage IB2-IVA) در حد فاصل شهریور 88 لغایت شهریور 89 که به درمانگاه رادیوتراپی - انکولوژی بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. جمسیتابین با دوز هفتگی 60 mg/m2 و به دنبال آن داروی سیس پلاتین هفته35 mg/m2/ به صورت داخل وریدی هم زمان با رادیوتراپی لگن تجویز شد. یک ماه و سه ماه پس از اتمام درمان، بیماران از نظر عوارض و از نظر پاسخ به درمان بررسی شدند.یافته ها: در 30 بیمار مورد مطالعه میانگین سنی 58.13±11.83 سال (حداقل 29 سال و حداکثر 78 سال) و در معاینه سه ماه بعد میزان پاسخ کامل %73.3 و پاسخ نسبی %26.7 بود. در بررسی انمی گرید سه در 10%، لکوپنی گرید سه در 10% و ترومبوسیتوپنی گرید سه در %3.3 بیماران حین درمان مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج گرفته شده در این تحقیق به خصوص در مرحله2B  مطالعات تکمیلی فاز دو و سه درباره کمورادیاسیون با جمسیتابین توصیه می شود.

زمینه و هدف: بازسازی لیگامان صلیبی قدامی اولین انتخاب درمانی برای بیمارانی است که بنا به دلایل مختلف فاقد لیگامان صلیبی قدامی سالم در زانوهایشان می باشند. از طرفی بازسازی تک باندلی این لیگامان با استفاده از آرتروسکوپ روشی است که در سراسر دنیا پذیرفته شده است. هر چند که این روش درمانی منجر به پیامدهای خوبی در اکثر بیماران می شود ولی هنوز بیمارانی وجود دارند که از نتایج پس از این عمل، چه در کوتاه مدت و چه در بلندمدت، ناراضی می باشند. لیگامان صلیبی قدامی به صورت طبیعی دارای ساختاری سه بعدی می باشد که فاسیکول های چند باندلی دارند. این فاسیکول ها از دیدگاه آناتومیک به دو باندل اصلی قابل تقسیم هستند: باندل انترومدیال و باندل پوسترولترال. این اسامی با توجه به محل چسبیدن آنها بر روی تیبیا انتخاب شده است.روش بررسی: 22 بیمار با پارگی لیگامان صلیبی قدامی تحت عمل بازسازی لیگامان صلیبی قدامی در بیمارستان شریعتی در طی سال های 1388 تا 1389 قرار گرفتند. 14 بیمار تحت عمل بازسازی تک باندلی و هشت بیمار تحت عمل جراحی دو باندلی با هم مقایسه شدند. این بیماران حداقل 9 ماه پس از انجام عمل جراحی به وسیله آرترومتر و معاینه فیزیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس نتایج آرترومتر از بین 14 بیمار در گروه بازسازی تک باندلی، در چهار بیمار میزان جا به جایی فمور نسبت به تیبیا بیش از پنج میلی متر بود ولی در گروه بازسازی دو باندلی در هیچ یک از بیماران میزان جا به جایی بیشتر از پنج میلی متر نبود.نتیجه گیری: بازسازی دو باندلی لیگامان صلیبی قدامی در این مطالعه پایدارتر از بازسازی تک باندلی است.

زمینه و هدف: سرطان پستان شایع ترین شکل سرطان وراثتی در جهان است. این سرطان یک علت مهم مرگ و میر میان زنان است. پنج تا 10 درصد از همه موارد سرطان پستان و تخمدان به علت جهش های پرنفوذ ژن های مستعد کننده سرطان پستان در سلول های زایشی می باشد. ژن های BRCA1 و BRCA2 برای نصف این موارد در نظر گرفته می شوند، لذا درخواست غربالگری جهش های این دو ژن رو به افزایش است. نتایج این تست ها بر مدیریت کلینیکی افراد در معرض خطر اثر دارد. هدف از این تحقیق شناسایی جهش های این دو ژن در صد خانواده ایرانی با خطر بالای این بیماری است.روش بررسی: ما صد خانواده را که حداقل در یکی از گروه های در معرض خطر قرار داشتند، مورد ارزیابی قرار دادیم. کل توالی های کد دهنده و مرزهای اگزون - اینترون ژن های BRCA1/2 در اعضای بیمار این خانواده ها و افراد گروه کنترل به وسیله توالی یابی مستقیم و MLPA بررسی شد.یافته ها: در مطالعه حاضر جهش های جدید زیر شناسایی شد: p.Gly1140Ser, p.Ile26Val, p.Leu1418X, p.Glu23Gln, p.Leu3X, p.Asn1403His, p.Asn1403Asp, p.Lys581X, p.Pro938Arg, p.Thr77Arg, p.Leu6Val, p.Arg7Cys, p.Leu15Ile, p.Ser177Thr, IVS7+83 (-TT), IVS8 -70 (-CATT), IVS2+9 (G>C), IVS1-20 (G>A), IVS1-8 (A>G), p.Met1Ile, IVS2+24 (A>G), IVS5-8 (A>G), IVS2 (35-39) TTcctatGAT, IVS13+9 G>C  در ژنBRCA1  و جهش های p.Glu1391Gly, 1994-1995 (InsA), IVS6-70 (T>G), p.Val1852Ile در ژن BRCA2.نتیجه گیری: ده عدد از کل جهش های شناسایی شده احتمالا بیماری زا بوده و خانواده های با جهش های بیماری زا 16 درصد کل خانواده های مورد بررسی را به خود اختصاص دادند. به علاوه از تعداد کل جایگزینی های و بازآرایی ها که 42 عدد بود، 80 درصد آنها مربوط به ژن BRCA1 و 20 درصد ناشی از ژن BRCA2 بود.

زمینه و هدف: گرفتگی کرونر اصلی چپ با مرگ و میر فراوان همراه و تشخیص زودرس آن می تواند از مرگ و میر سال های آتی جلوگیری نماید. عوامل خطرساز متابولیک و فیزیولوژیک بیماری های قلبی و عروقی تحت عنوان سندرم متابولیک نامیده می شود و ریسک فاکتور برای بیماری های عروقی کرونر است. تاثیر سندرم متابولیک بر گرفتگی کرونر اصلی چپ مشخص نبوده و هدف این مطالعه ارزیابی این اثرات بر گرفتگی کرونر اصلی چپ است.روش بررسی: تعداد 495 نفر بیمار تحت آنژیوگرافی قرار گرفته و بر اساس تعاریف استاندارد جهانی سندرم متابولیک در آنها مشخص شد و سپس در کل بیماران آنژیوگرافی شده میزان گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ و میزان همراهی آنها با هم و با ریسک فاکتورها سنجیده شد.یافته ها: 249 (%50.3) مرد و 246 (%49.7) زن بودند. میانگین سن آنها 58.01±10 بود. سندرم متابولیک در 86 نفر (%17.4) حضور داشت. گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ در 25 بیمار (5%) حضور داشت. بین سندرم متابولیک و گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ ارتباط معنی دار بود P=0.012، r=0.305 بین سن P=0.05، r=0.192، جنس P=0.007، r=0.334 دیابت P=0.03، r=0.253 و سیگار P=0.03، r=0.253 و گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ ارتباط معنی دار بود.نتیجه گیری: سندرم متابولیک می تواند با گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ همراه باشد. احتمال همراهی سندرم متابولیک برای گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ با افزایش قندخون، سن، جنس مرد و استعمال سیگار وابسته است. این عوامل به طور همکار ریسک فاکتور گرفتگی کرونر اصلی سمت چپ را در بیماران سندرم متابولیک بالا می برند.

زمینه و هدف: مطالعات زیادی در مورد نقش سیستم ایمنی به عنوان زمینه ساز ایجاد پولیپ بینی در دست اجرا است. به منظور بررسی عملکرد احتمالی سلول های (T-Helper 1) Th1 و (T-Helper 2) Th2 در تشدید بیماری و یا القا با زمینه آلرژی و بیماران پولیپوز در این مطالعه ژن های سایتوکینی دخیل در دو گروه مبتلا به پولیپ بینی آلرژیک و غیر آلرژیک بررسی شد.روش بررسی: 75 بیمار مبتلا به پولیپ بینی با میانگین سنی بیماران 38 سال (از 18 تا 81 سال) مورد مطالعه قرار گرفته اند. از این بیماران تست غلظت تام IgE (Immunoglobin E) سرم و IgE اختصاصی سرم و تست جلدی جهت تایید دو گروه آلرژیک (38 نفر) و غیر آلرژیک (37 نفر) انجام شد. به منظور ارزیابی همبستگی احتمالی واکنش های آلرژیک در مجاری تنفسی فوفانی و پولیپ بینی بروز این ژن ها با روش Reverse Transcriptase-Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) بررسی گردید.یافته ها: فراوانی بروز ژن های سایتوکین های اینترفرون گاما (%39.5 در مقابل %16.2، P=0.30) و اینترلوکین 4 (%44.7 در مقابل %18.9، P=0.02) در بیماران آلرژیک بیشتر از غیر آلرژیک مشاهده گردید. بروز ژن سایتوکین های اینترلوکین-10، اینترلوکین-12 فراکسیون های P40 و P35 بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری نداشت.نتیجه گیری: این تحقیق نشان می دهد که عدم تعادل بین سلول های Th1 و Th2 نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی پولیپ بینی دارد. بنابراین اگر چه پولیپ بینی یک بیماری با اتیولوژی های مختلف است ولی التهاب مزمن مداوم عامل اصلی در ایجاد آن محسوب می شود.

زمینه و هدف: نوکاردیوز ریوی یک عفونت نادر و بالقوه تهدید کننده حیات است که به وسیله گونه های بیماری زای نوکاردیا ایجاد می شود. هدف از انجام این مطالعه جداسازی و تشخیص نوکاردیا با استفاده از روش های متداول و به دنبال آن ارزیابی روش ها و توسعه و بهینه سازی یک روش سریع و جدید به منظور شناسایی گونه های بالینی نوکاردیا بود.روش بررسی: در این مطالعه، 180 نمونه لاواژ از بیماران بستری در بیمارستان دکتر شریعتی تهران طی 12 ماه (خرداد 1389 تا خرداد 1390) جمع آوری گردید. از این تعداد، 103 بیمار (%57.22) مرد و 77 بیمار (%42.78) زن بودند. نمونه ها در آزمایشگاه کشت و کلنی های رشد یافته خالص سازی و تعیین گونه شدند. همچنین پرایمرهایNG1  و NG2 برای تکثیر قطعه 598 جفت باز16S rRNA ا ختصاصی جنس نوکاردیا استفاده شد.یافته ها: پس از کشت نمونه ها و خالص سازی آنها پنج سوش خالص به دست آمد (%2.78). بر اساس آزمایشات بیوشیمیایی و اختصاصی، هر پنج نمونه متعلق به نوکاردیا آستروئیدس کمپلکس بود. همچنین پس از استخراج DNA و انجام آزمایش PCR بر روی نمونه های جمع آوری شده، 19 نمونه (%10.56) توسط این آزمایش مثبت تشخیص داده شد.نتیجه گیری: تشخیص سریع و دقیق گونه های نوکاردیا برای درمان عفونت های شدید و نیز پیشگیری از ایجاد آبسه مغزی، ضروری است. این مطالعه نشان داد که روش PCR در مقایسه با کشت و تست های بیوشیمیایی حساسیت و دقت بالاتری در شناسایی نوکاردیا دارا می باشد. با توجه به سرعت، دقت، حساسیت و اختصاصی بودن بالای روش های مولکولی، بهتر است در آینده از این تکنیک به همراه سایر متدهای فنوتیپیک در تشخیص نوکاردیا در آزمایشگاه ها، مراکز درمانی و تحقیقاتی استفاده نماییم.

زمینه و هدف: بیماری تترالوژی فالو یکی از شایع ترین بیماری های مادرزادی سیانوتیک قلب می باشد و امروزه با بهبود روش های نوین جراحی این بیماران به سنین بزرگ سالی رسیده اما تعداد بسیاری از آنها دچار عوارض گوناگون می شوند. هدف ما بررسی نتایج میان مدت جراحی ترکیبی اصلاح تترالوژی فالو و تعویض دریچه پولمونر و ارتباط آن با طول مدت QRS و نتایج MRI قبل از عمل بیماران می باشد.روش بررسی: 51 بیمار که تحت جراحی اصلاح کامل تترالوژی و تعویض دریچه پولمونر قرار گرفتند اطلاعات اولیه، نتایج MRI قلبی و طول زمان موج QRS قبل و شش ماه پس از جراحی محاسبه گردید و کلاس عملکردی بیماران(FC)  نیز قبل و پس از جراحی ثبت شد.یافته ها: 14 بیمار مونث و 37 بیمار مذکر و میانگین سنی بیماران، 23.48 سال بود. FC بیماران بعد از جراحی بهبود قابل توجهی داشت (P<0.001). میانگین مدت QRS قبل از جراحی (SD=16.89) 130.20 و پس از جراحی به (SD=16.90) 122.45 هزارم ثانیه رسیده (P<0.001) و با FC پس از عمل ارتباط معنی داری داشت (P=0.028 و P=0.025) در بیمارانی که پس از عمل بدون علامت بودند، QRS قبل از عمل به طور معنی داری پایین تر بود. میان اندکس های سیستولی، دیاستولی با FC پس از عمل ارتباط معنی داری به دست آمد (به ترتیب P=0.005 و P=0.028) و در بیماران بدون علامت بعد از جراحی، اندکس های سیستولی و دیاستولی قبل از جراحی پایین تر بود.نتیجه گیری: می توان از زمان QRS قبل و بعد از عمل و اندکس های سیستولی و دیاستولی قبل از عمل، به عنوان فاکتوری در بررسی وضعیت عملکرد قلبی و تعیین پیش آگهی بیماران استفاده نمود.