تطابق قابلیتی است که چشم می تواند از طریق افزایش پاور عدسی، تصویر (Image) را علیرغم جا به جایی شی (Object) در فضا در روی شبکیه نگه دارد که حاصل آن واضح دیدن اشیایی است که در فاصله نقطه دید دور چشم تا نقطه دید نزدیک واقع شده اند. نقطه دید دور چشم یا Far Point نقطه ای است که چشم بدون تطابق آن را واضح می بیند و نقطه دید نزدیک (Near Point) نقطه ای است که چشم با حداکثر تطابق تمام اشیا نزدیک تر از نقطه دور تار دیده می شوند. عملکد سیستم تطابق از طریق تغییر در قطر قدامی – خلفی عدسی چشم حاصل می شود.
سیستم تطابق سیستمی انعطاف پذیر است و در مقابل خستگی مقاوم می باشد. اما آنومالی های تطابق شیوع نسبتا بالایی دارند. مطالعات مختلف، اعداد مختلفی را به دست داده اند، اما به طور کل می توان شیوعی خدود 3-2% را برای آنومالی های تطابق پذیرفت. آنومالی های تطابق، شایع ترین آنومالی های دو چشمی هستند و در کلینیک های شهری بعد از عیوب انکساری و پیرچشمی، شایع ترین علت مراجعه بیمران به چشم پزشک می باشند.