زمینه: مقایسه شیوع و شدت انواع جرایم و نیز تعیین برخی از عوامل خطر در بروز جرم و بررسی گروههای در معرض خطر جرم در دو گروه مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت ضداجتماعی از اهداف عمده این تحقیق است تا با شناسایی این موارد بتوان گروههای پرخطر را جدا کرد و راهکارهای پیشگیرانه از بروز جرم توسط این بیماران را بررسی نمود. روشها: در این مطالعه 74 بیمار مبتلا به شخصیت ضداجتماعی و 42 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی که به دلیل ارتکاب جرم طی یک سال از مهر ماه 79 تا مهر ماه 80 به بخش روانپزشکی قانونی کشور ارجاع شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در حین بررسی، پرسشنامه ای که شامل برخی فاکتورهای دموگرافیک، عوامل اجتماعی موثر در بروز جرم، شدت جرایم و اطلاعاتی در مورد قربانیان جرایم بود تکمیل گردید. سپس داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: شدت جرایم در بیماران اسکیزوفرنیک بیشتر بود و جرایم خشونت بار بیشتری مرتکب شده بودند (P=0.001) عواملی مانند مجرد بودن، بیکاری و جنس مذکر از عوامل مساعد کننده بودند و عمده جرایم در آنها به صورت تکانشی و علیه بستگان درجه اول اتفاق افتاده بود. در حالیکه در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت، بیکاری عامل زمینه ساز بروز جرم نبود و جرایم بیشتر علیه افراد غریبه صورت گرفته بود(P=0.02) . همچنین بیماران مبتلا به اختلال شخصیت، بیشتر در اوائل بروز بیماری مرتکب جرم شده بودند در حالیکه در بیماران اسکیزوفرنیک به طور متوسط حدود 10-5 سال از شروع یا تشخیص بیماریشان می گذشت.(P=0.02) نتیجه گیری: بیماران مبتلا به اختلال شخصیت جرایم بیشتری مرتکب می شوند ولی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی خطرناکترند. جهت گیری جرایم در بیماران اسکیزوفرنیک به سمت بستگان نزدیک، لزوم حمایت بیشتر خانواده ها و عدم طرد بیماران را گوشزد می کند و بالا بودن درصد بیکاری در آنان نیز می تواند تاکیدی بر لزوم بازتوانی و تقویت توانایی های باقیمانده این بیماران در جهت کاهش جرم زایی مبتلایان باشد.