مقدمه و هدف: علیرغم ارزش غیر قابل انکار «باکرگی»، باورهای غلط و تحولات نظام ارزشی مرتبط به آن، در دهه های اخیر، به تهدیدی جدی علیه سلامت جنسی جوامع مبدل گشته اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مفهوم باکرگی و نقش آن در ارتقای سلامت جنسی انجام شده است.روش پژوهش: این مطالعه با استفاده از SID, IranMedex, ProQuest, PubMed, Ovid Science Direct, EBSCO, MD Consult, Cochrane library, Scirus, Google Scholar, UNFPA و WHO مرتبط به سال های 1980 تا 2015 انجام شد.یافته ها: علیرغم اتخاذ رویکردهای خویشتن داری جنسی در مرد و زن در دهه های اخیر که به عنوان فرمی ارزشمند کنترل پیامدهای منفی افزایش روابط جنسی قبل از ازدواج محسوب می شود. با توجه به باورهای غلطی نظیر ارزشمند بودن باکرگی زنان در مقابل شرم آور بودن باکرگی مردان، تصور حفظ باکرگی علیرغم روابط جنسی دهانی و مقعدی و پذیرش خونریزی بعد از نزدیکی به عنوان نشانه باکرگی و شاخص قرارگرفتن سلامت پرده بکارت به عنوان تنها نماد باکرگی این رویکردها را با شکست مواجه نموده است. ضمن اینکه با دامن زدن به مناقشات نابرابری جنسیتی و اعمال رفتارهای خشونت آمیز علیه زنان باعث تهدید سلامت جنسی گردیده است.نتیجه گیری: اگرچه در چند دهه اخیر اتخاذ رویکردهای خویشتن داری جنسی موجب ترویج باکرگی و کنترل بیماری های مقاربتی و حاملگی نوجوانی مبدل شده است. ولی باورهای غلط مرتبط به باکرگی به عنوان تهدیدی جدی برای خویشتن داری جنسی محسوب می شوند استفاده از ظرفیت های بالقوه فرهنگی، اجتماعی و مذهبی جوامع مختلف، جهت مقابله با پنداشت های غلط و آموزش واقعیات عینی مرتبط با باکرگی موجب ترویج خویشتن داری جنسی و ارتقاء سلامت جنسی خواهد شد.