مجله تحقیقات دامپزشکی ایران (دانشگاه شیراز)
سال:1382 | دوره:4 | شماره:2 (مسلسل 8) |تعداد مقالات:19

از سپتامبر 2001 ا ژوئن 2002 ، تعداد 33 راس اسب از دو جنس و نژادهای مختلف که به گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه ادینبورو برای ارزیابی اکوکاردیوگرافی ارجاع داده شدند. پس از اخذ تاریخچه و انجام معاینه بالینی کامل (که در آن هر نوع نامنظمی ریتم و صداهای قلبی در پرونده بیمار ثبت می شد) موهای ناحیه قلب در دو سمت قفسه سینه تراشیده و با الکل تمیز و برای اکوکاردیوگرام آماده می شد. الکترودهای اشتقاق قاعده ای – راسی برای ثبت همزمان الکتروکاردیوگرام به محلهای تعیین شده وصل می گردید. اکوکاردیوگرام از هر دو سمت در موقعیت کنار جناغی طولی و عرضی اخذ می گردید. اکوکاردیوگرام دو بعدی. ام – مد و داپلر ضبط و توسط نرم افزار مخصوص تجزیه و تحلیل می گردید.این مطالعه کلینیکی نشان داد که: 1- تنگی دریچه های قلبی در اسب بسیار نادر است. 2- برگشتی دریچه های دهلیزی و بطنی و ائورت شایع می باشد. 3- موردی از عواض دریچه ریوی مشاهده نشد. 4- برگشتی آئورت در اسبهای مسن (بیشتراز 12 سال) می تواند پیشرونده باشد و به نارسایی قلبی منتهی شود. توصیه می شود اسبهای مبتلا به برگشتی آئورت بطور مرتب مورد معاینه قرار گیرند. 5- آریتمی های قلبی، مانند فیبرپلاسیون دهلیزی، می توانند، اثرات سویی بر روی اعمال قلب داشته باشند.

برخی از پارامترهای مورفومتریک عصب سیاتیک چپ و راست سگ نر و ماده بالغ توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت. برای این مطالعه 6 قلاده سگ بالغ (3 نر و 3 ماده) انتخاب شدند. حیوانات را با دوز بالای نسدونال بصورت انسانی کشته و سپس قطعاتی از عصب سیاتیک چپ و راست بعد از سوراخ نشیمنگاهی بزرگتر گرفته شد. قطعات عصب سیاتیک به منظور پایداری در فرمالین بافر 10 درصد غوطه ور شدند. پس از پایداری کامل نمونه ها و تهیه بلوکهای پارافینی، برشهایی به ضخامت 5 میکرون آماده و بوسیله هماتوکسیلین – آئوزین و ماسون تری کروم سبز رنگ آمیزی شدند. ضخامت اپی نوریوم، پری نوریوم، اندونوریوم و غلاف میلین، قطر اکسون، قطر دستجات و الیاف عصبی میلینه، فاصله دو گره رانویه و تراکم الیاف عصبی میلینه در یک میلی متر مربع محاسبه و بین دو جنس نر و ماده و سمت راست و چپ با برنامه SPSS و آزمون تی استیودنت مقایسه شد.نتایج نشان داد که ضخامت اپی نوریوم، پری نوریوم، اندونوریوم و قطر دستجات عصبی در عصب سیاتیک سمت چپ ( در سگ نر و ماده بالغ) در مقایسه با عصب سمت راست بیشتر می باشد، در حالیکه قطر اکسون، قطر الیاف عصبی میلینه، ضخامت غلاف میلین ، فاصله دو گره رانویه و تراکم الیاف عصبی میلینه در عصب سیاتیک راست بیشتر از چپ می باشد.

رودنیز آنزیمی است سولفور ترانسفراز که بطور گسترده در طبیعت پراکنده است و در سم زدایی سیانور شرکت دارد. قبلا تصور می شد که رودنیز فقط در کبد وجود دارد و سم زدایی نیز فقط در کبد صورت می گیرد، ولی با تحقیقاتی که اخیرا صورت گرفته است مشخص گردید، که بسیاری از بافتهای اندامهای بدن دارای فعالیت رودنیز می باشند به طوری که میزان فعالیت رودنیز مخاط سیرابی و نگاری و هزارلای نشخوارکنندگان از کبد هم بیشتر است. در این تحقیق میزان فعالیت رودنیز در قسمتهای مختلف دستگاه اداراری و تناسلی گاو نر و ماده مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که این آنزیم در قسمتهای مختلف دستگاه اداراری تناسلی گاو وجود دارد. فعالیت ویژه رودنیز در بخش قشری کلیه (3/52±3/118) واحد در میلی گرم پروتئین بدست آمد که بسیار بیشتر از سایر قسمتهای این دستگاه می باشد. از این موضوع می توان نتیجه گرفت که احتمالا بخش قشری کلیه مانند کبد نقش مهمی را در سم زدایی سیانور دارا است. همچنین در بررسی فعالیت رودنیز در دستگاه تناسلی گاو نر مشخص گردید که این آنزیم در تمامی قسمتهای این دستگاه دارای فعالیت می باشد، هر چند به میزان بسیار ناچیز بیضه و غده پروستات در مقایسه با سایر قسمتهای این دستگاه از میزان فعالیت بیشتری برخوردار بودند. این موضوع احتمالا به دلیل وظیفه مهم ترشحات غده پروستات در حفظ و نگهداری از اسپرماتوزوئیدها در برابر خطرات ناشی از وجود سیانور عمل می کند. بر اساس نتایج این تحقیق در تمامی قسمتهای دستگاه تناسلی گاو ماده رودنیزبه میزان بسیار پایین مشاهده شد. در این دستگاه بافت کلی بدنه رحم در مقایسه با سایر بافتهای این دستگاه فعالیت بیشتری را نشان داد. دلیل این امر احتمالا به علت بالا بودن میزان بافت عضلانی این قسمت در مقایسه با سایر بافتهای این سیستم می باشد. بطور کلی با توجه به نتایج این تحقیق مشخص گردید که به جز بخش قشری کلیه در سایر قسمتهای دستگاه ادراری و تناسلی نر و ماده گاو میزان فعالیت آنزیم رودنیز بسیار پایین است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که قسمتهای مختلف این دستگاه در گاو نقش بسیار ضعیفی را در سم زدائی سیانور دارا هستند و این امر احتمالا بدلیل کمتر مواجه شدن آنها با سیانور است. زیرا سیانور قبل از رسیدن به این قسمتها تا حد امکان توسط کبد و کلیه سم زدایی می گردد.

در این پژوهش تعداد 12 قطعه نوزاد یک روزه خرگوش نژاد سفید نیوزیلندی (6 قطعه نر و 6 قطعه ماده)، 12 قطعه نوزاد یک روزه خوکچه هندی نژاد پیربرایت (6 قطعه نر و 6 قطعه ماده)، 12 قطعه نوزاد یک روزه موش صحرایی نژاد ان.ماری (6 قطعه نر و 6 قطعه ماده) از مرکز پرورش حیوانات آزمایشگاهی موسسه سرم و واکسن سازی رازی واقع در حصارک کرج تهیه گردید. رشد طولی نواحی مختلف ستون مهره ای و نخاع شوکی در این نمونه ها مورد اندازه گیری قرار گرفته و سپس مقایسه آماری انجام گردید.در نوزاد نر و ماده خرگوش و موش صحرایی بلندترین ناحیه ستون مهره ای، ناحیه خاجی – دمی و کوتاهترین آن، ناحیه گردنی می باشد در نوزاد نر و ماده خوکچه هندی بلندترین ناحیه ستون مهره ای ، ناحیه سینه ای و کوتاهترین ناحیه گردنی می باشد.در نوزاد خرگوش، خوکچه هندی و موش صحرایی، بلندترین ناحیه نخاع شوکی مربوط به ناحیه سینه ای و کوتاهترین ناحیه مربوط به ناحیه خاجی – دمی می باشد. این امر موجب بروز تغییر موقعیت اختتام نخاع شوکی در کانال مهره ای می گردد.با تعیین رشد ناحیه ای ستون مهره ای و نخاع شوکی می توان به تغییرات تکاملی در زمینه تعیین ضریب رشد آلومتریک کلی و ناحیه ای نخاع شوکی نسبت به ستون مهره ای پی برد که به نوبه خود منجر به تعیین علل تغییر زاویه اعصاب نخاعی نسبت به نخاع شوکی در نواحی مختلف و همچنین پیدایش ناحیه دم اسبی نخاع و بالاخره اختتام نخاع شوکی در مسافتی قبل از اختتام کانال مهره ای می شود.

جهت جداسازی، شناسایی و تعیین حدت و بیماریزایی عامل مشکوک بیماری نیوکاسل از بافت CNS مرغ های بیار نمونه گیری شد. نمونه ها پس از آماده سازی، در حفره کوریو آلانتوئیک تخم مرغ SPF جنین دار ده روزه تلقیح شده و پس از چهار مرتبه پاساژ، ویروس تخلیص و تکثیر گردید. به وسیله آزمایشات متعدد از جمله HI ,SN و میکروسکوپ الکترونی وجود ویروس نیوکاسل اثبات شد. با استفاده از آزمایشات استاندارد FAO و OIE اندیس های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. از جمله متوسط زمان مرگ جنین (MDT) برابر با 4/38 ساعت، بیماریزایی درون مغزی (ICP) برابر با 8/1 و بیماریزایی درون رگی (IVP) برابر با 78/1 بدست آمده و حدت عامل جدا شده تعیین گردید. لذا با توجه به نتایج حاصله و مقایسه آن با اندیس های ویروسهای جدا شده از سایر کشورها و منابع معتبر جهانی می توان ویروس مورد نظر را در گروه حاد یا ولوژنیک نیوکاسل قرارداد. البته شایان ذکر است جهت شناسایی دقیق تر آزمایشات مولکولی در دست انجام می باشد.

در بررسی حساسیت حلزونهای آب شیرین منطقه شادگان به اورنیتوبیلارزیاترکستانیکم تعداد 187 حلزون از منطقه شادگان به آزمایشگاه موسسه سرم سازی رازی کرج انتقال یافته و شناسایی شدند. نتایج نشان داد که این حلزونها از جنس ملانوییدس، فیزا ولیمنه آ بودند. از جنس لیمنه آ، گونه لیمنه آ گدروزیانا به اورنیتوییلارزیا ترکستانیکم حساس بود در حالیکه جنس فیزا به آن مقاوم بود.گونه لیمنه آ پالوستریس که در آزمایشگاه وجود داشت نسبت به نوزاد کرم اورنیتوبیلارزیا ترکستانیکم مقاوم تشخیص داده شد.

درمان عفونت های باکتریایی در پزشکی و دامپزشکی با استفاده از آنتی بیوتیک های مناسب امکانپذیر است. این امر علاوه بر بستگی به فاکتورهایی از قبیل انتخاب صحیح آنتی بیوتیک، استفاده مقدار مناسب از ماده ضد میکروبی و تجویز آن به مدت کافی، به کیفیت محصول آنتی بیوتیکی و یا به عبارت دیگر به درجه خلوص آن نیز بستگی دارد. برای پی بردن به این نکته که آیا درجه خلوص ماده موثره موجود در آنتی بیوتیک های قابل دسترس در بازار برابر با میزان استاندارد می باشد یا نه اقدام به ارزیابی برخی مواد ضد میکربی با استفاده از آزمایش آنتی بیوگرام به روش انتشار از دیسک گردید. نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که برخی محصولات تجاری اکسی تتراسیکلین و اریترومایسین با استاندارد مطابقت دارد. دو محصول اکسی تتراسیکلین ساخت داخل کمتر و دو محصول دیگر بیشتر از مقدار عنوان شده حاوی ماده موثره بودند. در مورد آنتی بیوتیک های تجاری کلروامفنیکل، تایلوزین، تیامولین، اریترومایسین، سفالکسین، کلیستین، و فورازولیدون مشخص گردید که این محصولات دارای میزان کمتری ماده موثره نسبت به استاندارد می باشند، بطوریکه در مورد آنتی بیوتیک کلیستین تولید یکی از شرکتهای داخلی و فورازولیدون ساخت خارج نتایج بدست آمده نشانگر عدم وجود ماده موثره در محصول تجاری دارو می باشد. در مجموع با توجه به نتایج این مطالعه پیشنهاد می گردد کنترل کیفی مواد آنتی بیوتیکی اولیه وارداتی و محصولات آنتی بیوتیکی قبل از ارایه به بازار مصرف با دقت بیشتری انجام پذیرد.

در دهکده ای نزدیک ساری، شمال ایران، در اوایل تابستان 1380، تعدادی فلوک قرمز رنگ از آلبومین (سفیده) دو عدد تخم مرغ یک مرغ بومی جدا گردید. پرنده هیچگونه علایم بالینی نداشت. فلوک ها از آلبومین جدا شده و پس از شسته شدن با محلول سرم فیزیولوژی و شفاف شدن با لاکتوفنل در زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار گرفتند. برای اولین بار در این ناحیه Prosthogonimus macrorchis از سفیده تخم مرغ های آلوده مرغ مورد شناسایی قرار گرفت.

بیماری Stringhalt در یک راس اسبچه خزر نر 6 ساله با علایم درمانگاهی خم کردن بیش از اندازه اندام حرکتی خلفی به زیر شکم هنگام گام برداشتن تشخیص داده شد. میزان خم کردن (بالا بردن) اندام حرکتی هنگام قدم برداشتن به اندازه ای زیاد بود که سم حیوان به ناحیه شکمی او برخورد می کرد. اسبچه فوق با استفاده از روش قطع وتر باز کننده جانبی بندهای انگشت به همراه برداشت حدود 5 سانتی متر از عضله وتر فوق تحت درمان جراحی قرار گرفت. سه ماه پس از درمان جراحی، اسبچه فوق بدون داشتن هیچگونه علامت درمانگاهی از بیماری فوق به تمرینات عادی خود بازگشت.

در این مطالعه، که بر روی گوسفند و بز در استان فارس انجام شد، از مجموع 1081 لوله گوارش و 1000 نمونه مدفوع گوسفند (66/1%) 18 و (1%) 1 آلوده به Paramphistomes تشخیص داده شد. تمام کبدهای گوسفندان در رابطه با این آلودگی منفی بوده است. آلودگی لوله گوارش (16/4%) و مدفوع مورد آزمایش (23/2%) در گوسفندان عشایر در مقایسه با گوسفندان بومی بیشتر بوده است.کلیه نمونه های بز در رابطه با این آلودگی منفی بوده است. گونه های مختلف Paramphistomes لوله گوارش عبارت بود از Castrothylax, Paramphistomum cervi Crumenifer Cotylophoron Cotylophorum، تعداد P.cervi از دو گونه دیگر بیشتر بوده است ولی شدت آلودگی از شدید به متوسط گزارش می شود. بدین ترتیب وجود الودگی به Paramphistomes در نشخوارکنندگان این منطقه تایید می گردد.

تغییرات مرفولوژیک متعاقب تحلیل فولیکول های تخمدان مرغ تخمگذار به خوبی تبیین نشده است. از آن جمله می توان تغییر ضخامت استیگما در زمان تحلیل فولیکول ها را نام برد. قبلا گزارش شده است که ضخامت استیگما در طی تحلیل پاره شونده تخمدان افزایش می یابد. ولی هیچگونه مقیاسی در این خصوص ارایه نشده است. در این مطالعه متعاقب شروع تحلیل پاره شونده تخمدان ، استیگما سریعا ضخیم و منقبض شده و سدی در برابر آزاد شدن زرده ایجاد نمود. با استفاده از روش میکرومتری ضخامت استیگما در تخمدان مرغهای فعال از نظر تخمگذاری و مرغهای که دچار تحلیل اجباری فولیکولهای شده بودند، اندازه گیری شد. در فولیکول های در حال تحلیل ضخامت استیگما 6-2 مرتبه بیش از فولیکول های فعال بود. این مطالعه نشان می دهد که استیگما ممکن است نقش فعالی در روند تحلیل فولیکولی در تخمدان مرغ تخمگذار ایفا نماید.درخصوص تفاوت در ضخامت استیگما بین گروههای درمان، ممکن است نبود همزمانی در تحلیل فولیکول ها در زمان کالبد گشایی عامل این بوده باشد. جهت مشخص ساختن این تفاوت نیاز به انجام تحقیقات بیشتری است.

آنتی ژنهای دفعی ترشحی و سماتیک فاسیولاهپاتیکا و فاسیولاژیگانتیکا از فلوکهای تازه جمع آوری شده تهیه شد. جهت تهیه آنتی سرم هر دو نوع آنتی ژن به خرگوشهای آزمایشگاهی تزریق شدند. واکنش آنتی ژنها و آنتی سرمها در آزمایش ژل دیفیوژن مورد مطالعه و مشاهده قرار گرفت. آنتی ژنهای دفعی ترشحی هر دو گونه با آنتی سرم تهیه شده علیه آنتی ژنهای دفعی ترشحی و همچنین سماتیک واکنش مثبت نشان دادند. آنتی ژنهای سماتیک نیز بر علیه آنتی سرم های تهیه شده علیه آنتی ژنهای سماتیک و همچنین دفعی ترشحی واکنش مثبت نشان دادند. نتیجه آنکه در ازمایش ژل دیفیوژن، خاصیت آنتی ژنهای دفعی ترشحی انگل فاسیولا مشابه با آنتی ژنهای سماتیک آن است.

میزان مس لوب های مختلف کبد ( راست؛ چپ؛ عقبی و مربع) در 20 بز بالغ؛ 20 گوسفند بالغ و 20 گوسفند بالغ هلشتاین با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. در مورد هر سه نوع حیوان، نصف تعداد ذکر شده حیوانات از جنس ماده غیر آبستن وخشک بودند. آزمایشات نشان دادند که میانگین میزان مس در مکانهای مختلف آناتومیک کبد در دو جنس نر و ماده گاو، گوسفند و بز اختلاف معنی داری را نشان نمی دهند (P>0.05) . از طرف دیگر هیچ نوع اختلاف معنی داری بین میانگین میزان مس در لوبهای مختلف در نر و ماده های انواع مختلف حیوانات وجود نداشت (P>0.05) . در پایان نتیجه گیری شد که جنس حیوانات ذکر شده میزان مس در کبد را تحت تاثیر قرار نمی دهد و نمونه های بیوپسی از هر کدام از قسمتهای کبد را می توان برای تشخیص میزان مس کبد در گاو، گوسفند و بز به کار برد.

تعیین مقادیر پروتئین تام و مطالعه الکتروفورتیک پروتئین های سرم خون جهت تعیین مقادیر مرجع و نیز اثرات فاکتورهای مختلف بر آنها بر روی 296 نمونه خون اخذ شده از گوساله های نوزاد شیری انجام گرفت.این بررسی در یک گله شیری با 1500 زایمان در سال صورت گرفت. گوساله ها بلافاصله بعد از تولد به جایگاه های انفرادی انتقال یافته و بعد از وزن کشی در 2 ساعت اولیه عمر، آغوز به نسبت 6 درصد وزنشان توسط بطری پستانکدار دریافت می کردند. اگر گوساله تمایلی به خوردن آغوز در زمان ذکر شده نشان نمی داد، آغوز توسط لوله مری خورانده می شد. نمونه های خون بدون ماده ضدانعقاد از گوساله های با سن متوسط 5 روز اخذ گردید و مقادیر پروتئین تام سرم خون و بخش های مختلف آن به ترتیب توسط روش بیوره و الکتروفورز استات سلولز تعیین گردید. مقادیر میانگین ± خطای معیار پارامترهای اندازه گیری شده عبارتند از: پروتئین تام سرم خون: 6.79±0.069 گرم در دسی لیتر، آلبومین: 2.38±0.029 گرم در دسی لیتر، آلفا گلوبولین: 0.73±0.01 گرم در دسی لیتر، بتاگلوبولین: 1.05±0.016 گرم در دسی لیتر، گاما گلوبولین: 2.50±0.049 گرم در دسی لیتر و نسبت آلبومین به گلوبولین: 0.58±0.01.گوساله هایی که تولد آنها با سخت زایی همراه بود واجد مقادیر گاما گلوبولین کمتری نسبت به تولد طبیعی بودند (p<0.05). اختلاف معنی دار برای مقادیر گاما گلوبولین در ارتباط با تعداد زایش مادر مشاهده شد. بیشترین مقادیر در زایش سوم و کمترین مقادیر در زمان اول ثبت گردید (p<0.05). فصل واجد تاثیر معنی دار بر مقادیر پروتئین تام سرم، آلبومین و بتاگلوبولین بود. کمترین مقادیر پروتئین تام سرم، آلبومین و بتاگلوبولین به ترتیب در بهار، تابستان و بهار مشخص شد. بیشترین مقادیر پارامترهای ذکر شده در زمستان اندازه گیری گردید (p<0.05).

پنج گونه حلزون متعلق به جنس لیمنه آ از شش منطقه استان پنجاب پاکستان جمع آوری شدند. این گونه ها شامل لیمنه آ لوتئولا، لیمنه آ اکومیناتا، لیمنه آ ترانکاتولا، لیمنه آ اوریکولاریا و لیمنه آ روفسنس بودند. در هفده درصد از کل حلزون های جمع آوری شده، سرکر وجود داشت. میزان شیوع لارو در حلزون در مناطق مختلف استان پنجاب متفاوت بود. ممکن است تنوع در وقوع لاروبه دلیل موقعیت های اقلیمی – فصلی و دسترسی به رطوبت متفاوت باشد. شیوع حلزون در تابستان و سپس در پاییز و زمستان بالا بود در حالی که در بهار کاهش یافت.عوامل موثر بر جمعیت های حلزون شامل حرارت آب، نور، عمق آب و غلظت یون هیدروژن(PH)  در شرایط مزرعه نیز مورد مطالعه قرار گرفتند.

با وجود گذشت چندین دهه از مصرف تتراسیکلین ها، این ترکیبات هنوز از مهمترین آنتی بیوتیک های قابل استفاده در دامپزشکی می باشند. این مواد ضد میکروبی برای درمان برخی بیماری های باکتریایی حیونات مزرعه مورد استفاده قرار می گیرند. به علاوه، تتراسیکلین ها به عنوان افزایش دهنده رشد به غذای حیوان نیز اضافه می شوند. گزارش های اندکی در ارتباط با فارماکوکینتیک اکسی تتراسیکلین در اسب وجود دارد.بنابراین، هدف از انجام مطالعه حاضر بدست آوردن خصوصیات فارماکوکینتیکی دارو در اسب می باشد. در دو مرحله، به پنج راس اسب به ظاهر سالم و از نژاد مخلوط میزان 20 میلی گرم اکسی تتراسیکلین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به طریق داخل رگی و داخل ماهیچه ای تجویز گردید. قبل و زمانهای مختلف پس از تجویز دارو نمونه های خون اخذ و سرم آنها جدا و در من های 20 درجه سانتی گراد تا زمان آنالیز نگهداری شد. تعیین میزان دارو به روش فلوئورسانس اسپکتروفتومتری صورت گرفت. در این مطالعه اطلاعات جدید فارماکوکینتیکی برای اکسی تتراسیکلین در اسب بدست آمد. حجم ظاهری توزیع، ثابت سرعت حذف، نیمه عمر حذف، و کلیرانس دارو در روش داخل رگی به ترتیب برابر 4.4 l kg-1، 0.03 h-1، 25.3 h، و 2.0 ml min-1 kg-1 و برای روش داخل ماهیچه ای به ترتیب برابر 7.3 l kg-1، 0.02 h-1، 42.3 h، 2.0 ml min-1 kg-1 تعیین گردید. علاوه بر این، فراهمی زیستی اکسی تتراسیکلین پس از تجویز داخل ماهیچه ای دارو معادل 55 درصد محاسبه شد.

این مطالعه بر روی 60 سر موش صحرایی ماده سفید از نژاد اسپراگ – دولی انجام گرفت. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم گردیدند. در گروه 1، نخ 0/3 کات گوت کرومیک ساخت کارخانه سوپا از ایران و در گروه 2، نخ مشابه از کارخانه اتیکون مورد استفاده قرار گرفت. متعاقب بیهوشی عمومی و آماده سازی جراحی، از رهیافت خط میانی سطح شکمی، عضلات مجاور خط سفید شکافته و شکاف توسط نخ کات گوت و با الگوی ساده تکی و گره مخفی دوخته شد. هر گروه سپس به دو زیر گروه A و B تقسیم گردید. حیوانات زیر گروه A در روز 6 برای مطالعات هیستوپاتولوژیک و حیوانات زیر گروه B در روز 13 برای مطالعات هیستوپاتولوژیک و بیومکانیک قربانی شدند. نمونه های هیستوپاتولوژیک توسط هماتوکسیلین – ائوزین رنگ آمیزی شدند و از نظر میزان واکنش بافتی، نوع پاسخ آماسی و مرحله التیامی مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های بیومکانیک توسط دستگاه تست مکانیکی استروگراف، با لودسل 50-0 کیلوگرم و سرعت کشش 1 سانتی متر در دقیقه مورد کشش قرار گرفتند و نقطه تسلیم، استحکام نهایی، کرنش در نقطه تسلیم کرنش نهایی، سفتی بافت، انرژی ذخیره شده در نقطه تسلیم و حداکثر انرژی ذخیره شده از منحنی های نیرو – تغییر طول محاسبه گردید. در روز 6، واکنش آماسی در گروه 1 بطور معنی داری شدیدتر از گروه 2 بود، همچنین از نظر التیامی، گروه 2 به طور معنی داری از بلوغ بیشتری برخوردار بود. در روز 13، هیچگونه اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر واکنشهای پاتولوژیک و بیومکانیک مشاهده نگردید. براساس نتایج حاصله از این مطالعه می توان چنین نتیجه گرفت که از نقطه نظر بررسی واکنش های کوتاه مدت بافتی، نخ های کات کوت کرومیک اتیکون نسبت به سوپا مرجح می باشند، هر چند در روز 13 اختلاف معنی داری بین این دو نخ از نظر واکنش بافتی مشاهده نگردید.

مطالعات پایه در مورد شناخت مولکول های پروتئینی جهت جلوگیری از بیماری کالا آزار (توسط انگل لیشمانیا دونوانی) و سالک روستایی (توسط انگل لیشمانیا میجر) به میزان زیادی انجام شده است ولی بر روی لیشمانیاتروپیکا (عامل سالک نوع شهری) تحقیقات کمتری انجام گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی استفاده از روش الکتروفورز برای شناسایی پروتئین های ل. تروپیکا است تا زمینه های لازم برای تحقیقات بعدی جهت تعیین خواص بیوشیمیایی این پروتئین ها فراهم شود. در ضمن ویژگی های الکتروفورتیکی ل. تروپیکا میجر مقایسه می گردد. سوش استاندارد سازمان بهداشت جهانی از ل. تروپیکا (ک (27 و ل. میجر (آ اس ک اچ) و ل. میجر جداشده از موش تهیه گردید و بر روی محیط مایع BHI کشت داده شد تا مقدار انبوهی از این انگل در مرحله پروماستیگوت آماده شود. بعد از جداسازی انگل از محیط کشت، محلول پروتئینی از سلول های انگل با روشهای عصاره گیری شامل ذوب و انجماد، استفاده از اس دی اس پنج درصد و ذوب و انجماد، استفاده از ترایتوان ایکس 100 پنج صدم درصد و ذوب و انجماد، استفاده از ترایتون ایکس 100 پنج صدم درصد و هموژنیزه کردن در حالت انجماد تهیه شد. بر روی این عصاره ها ابتدا اندازه گیری پروتئین و سپس الکتروفورز بر روی ژل آکریل آمید در حضور اس دی اس (SDS-PAGE) با شیب غلظت ژل از پنج تا بیست درصد انجام شد تا کارایی این تکنیک ها در رهاکردن و محلول کردن پروتئین ها مقایسه شود و بهترین روش مشخص گردد. سپس الگوی الکتروفورتیکی ل. تروپیکا با ل. میجر مقایسه شد. استفاده از روشهای ذوب و انجماد و استفاده از ترایتون ایکس 100 پنج صدم درصد بیشترین میزان و نوع پروتئین ها را جدا می کند. حضور مهار کننده آنزیم های پروتئاز (فنیل متیل سولفونیل فلوراید) تاثیری در الگوی الکتروفورتیکی پروتئین های ل. تروپیکا باقی نمی گذارد. استفاده از بافر نمونه حاوی -2 مرکاپتواتانول و استفاده از حرارت در تهیه محلول آماده برای الکتروفورز بهترین نتایج را نشان می دهد. استفاده از ژل با شیب غلظت از 5 تا 20 درصد نتیجه بهتری نسبت به استفاده از ژل با غلظت 10 درصد می دهد، الگوی الکتروفورتیکی هر سه نوع الگوی مشابه بود ولی ل. میجر دو باند پروتئینی بیشتر نسبت به ل. تروپیکا نشان داد. این پروتئین ها دارای وزن های مولکولی حدود 14 و 22 کیلو دالتون می باشند. این تحقیقات زمینه های لازم برای مطالعات بعدی در راستای شناخت بهتر و تهیه مولکول های ایمنی زای مناسب جهت ل. تروپیکا را فراهم می کند.

مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان شیوع همونکوزیس در گوسفندان مزرعه گوسفند جاوه در منطقه منصحرا انجام شد و کارازمایی درمانی با استفاده از بالینیا واریگاتا، بوتیا فراندوز، آزداراچتا ایندیکا و هیدروکلراید لوامیزول صورت گرفت. مجموعا 500 نمونه مدفوع گوسفند آزمایش شد که از این تعداد، 190 مورد (38%) آلوده به همونکوزیس بودند. میزان شیوع در گوسفندان زیر یکسال 44% و در گوسفندان بالاتر از یکسال 32% بود. هیچ اختلاف معنی داری بین میزان شیوع همونکوزیس در دو جنس نر و ماده وجود نداشت.نتایج کارآزمایی درمانی بالینیا واریگاتا، بوتیافراندوز، آزداراچتا ایندیکا و هیدروکلراید لوامیزول با همدیگر و با گروه شاهد مقایسه شدند. اثر ضد کرمی بالینیا واریگاتا در سه دوز 100، 150 و 200 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن با یک دوز درمانی به ترتیب 3/53%، 54% و 7/61% و با دو دوز درمانی به ترتیب 85%، 88% و 36/89% بود. اثر ضد کرمی بوتیافراندوز در سه دوز100، 150 و 200 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن با یک دوز درمانی به ترتیب 50%، 08/52% و 9/48% و با دو دوز درمانی به ترتیب 70%، 83/70% و 8/70% بود. این در حالی بود که اثر ضد کرمی آزداراچیتا ایندیکا در سه دوز 100، 150 و 200 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن با یک دوز درمانی به ترتیب 1/58%، 4/57% و 8/58% و با دو دوز درمانی به ترتیب 7/87%، 5/91% و 07/96% بود.اثر درمانی هیدروکلراید لوامیزول در دوز توصیه شده یعنی 10 میلی گرم به کیلوگرم با یک دوز و دو دوز درمانی به ترتیب 42/71% و 9/95% بود. از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که آزداراچتا ایندیکا در دوز200 میلی گرم به کیلوگرم، تاثیر مشابه هیدروکلراید لوامیزول داشته اما از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه بوده و می توان آن را برای درمان متداول توصیه نمود.