مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1383 | دوره:16 | شماره:4 (مسلسل 52) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: یکی از مهمترین مشکلات در زمینه ضدعفونی کردن قالبهای آلژیناتی احتمال تغییرات ابعادی آنها به دلیل ماهیت هیدروکلوییدی آلژینات می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه دقت ابعادی دو نوع ماده قالب گیری آلژینات ایرانی (ایرالجین) و آلژینات خارجی (آلژینوپلاست) در اثر غوطه وری در محلول ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم می باشد. روش بررسی: یک مدل شامل یک صفحه فلزی و دو دای با شکل مخروطی ناقص تهیه و پس از ساخت تری اختصاصی با دو نوع آلژینات مذکور از آن قالب گیری شد. تعداد قالبهای گرفته شده هشتاد عدد بود که در چهار گروه بیست عددی طبقه بندی گردیدند. در دو گروه اول و سوم، قالبهای گرفته شده با دو نوع آلژینات مذکور پس از شستشو با آب جاری به مدت 15 ثانیه، برای مدت ده دقیقه در محلول هیپوکلریت سدیم 0.525% غوطه ور گردیدند و بعد توسط گچ استون نوع سه ریخته شدند. در دو گروه دوم و چهارم قالبهای گرفته شده با دو نوع آلژینات مذکور تنها به مدت 15 ثانیه زیر آب جاری شسته شده و سپس به مدت ده دقیقه در محیط 100% مرطوب نگهداری شدند و سپس توسط گچ استون نوع سه ریخته شدند. در دو گروه دوم و چهارم قالبهای گرفته شده با دو نوع آلژینات مذکور تنها به مدت 15 ثانیه زیر آب جاری شسته شد و سپس به مدت ده دقیقه در محیط صد درصد مرطوب نگهداری شدند و پس از آن توسط گچ استون نوع سه ریخته شدند. پس از اندازه گیری کست ها با کولیس دیجیتال، ابعاد حاصل با آزمونهای آنالیز واریانس و دانکن مقایسه شدند. نتیجه گیری: پس از آماده سازی کست های حاصل و اندازه گیری ابعاد مختلف آن توسط کولیس دیجیتال با دقت 0.01 مشخص شد که قطر و ارتفاع دای های گچی در تمامی نمونه ها با مدل اصلی تفاوت معنی داری داشتند. علاوه بر این بین قطر و ارتفاع دای ها در گروههای غوطه ور شده ایرانی و خارجی و گروههای غوطه ور نشده (کنترل) ایرانی و خارجی تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. از نظر فاصله خارجی تمام گروههای چهارگانه با مدل اصلی اختلاف آماری معنی داری داشتند (0.049=P) ولی از نظر فاصله داخلی گروههای چهارگانه با مدل اصلی تفاوت آماری معنی داری نداشتند (0.269=P). در مجموع در هر چهار گروه نسبت به مدل اصلی در ابعاد فاصله خارجی و قطر دای ها افزایش و در مورد ارتفاع، کاهش اندازه مشاهده شد که با مطالعات مشابه تشابه دارد. این تغییرات در آلژینات ایرانی کمتر از آلژینات بایر محاسبه گردید.

زمینه و هدف: با توجه به آسیمتری مختصر در اندامهای دو گانه بدن و همچنین آسیمتری جزئی که در نیمه راست و چپ صورت وجود دارد، این بررسی با هدف بدست آوردن مجموع اندازه دندانها از مزیال سانترال تا دیستال مولر اول در هر طرف قوس فکی و مقایسه آنها با یکدیگر در دانش آموزان دبیرستانی با اکلوژن نرمال و به تفکیک جنسیت انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر مقطعی (Cross Sectional) و روش جمع آوری اطلاعات معاینه مستقیم، قالب گیری، تهیه مدل مطالعه و سپس اندازه گیری بر روی قالبهای مطالعه با استفاده از فرم اطلاعاتی بود. در این بررسی شصت پسر و دختر که دارای اکلوژن نرمال و محدوده سنی 16-18 بودند، (سی نفر پسر و سی نفر دختر) به صورت Random Cluster Sampling از بین دانش آموزان دبیرستانی شهر مشهد انتخاب شدند. پس از قالب گیری و تهیه مدل های مطالعه عرض مزیودیستالی هزار و چهارصد و چهل دندان از دیستال مولر اول یک طرف تا دیستال مولر اول طرف دیگر در هر فک اندازه گیری شد و میانگین عرض مزیودیستال دندانها در هر نیمه فک با یکدیگر جمع گردید. در این مطالعه با نرم افزار آماری SPSS آمارهای توصیفی محاسبه شده و سپس توسط آزمونهای آماری t جفت شده (Paired t-Test) و آزمون t برای دو نمونه مستقل (t-Test Independent Groups) تجزیه و تحلیل و مقایسه های آماری انجام گرفت. یافته ها: میانگین مجموع اندازه دندانها به شرح زیر بود: 1. سمت راست بالا در پسران کوچکتر از سمت چپ ولی اختلاف معنی دار نبود. (0.82=P.V) سمت راست بالا در دختران نیز مانند پسران کوچکتر از سمت چپ و اختلاف معنی دار نبود. (0.125=P.V) در مقایسه سمت چپ و راست در فک پایین، مجموع اندازه دندانهای طرف راست در پسران بزرگتر از طرف چپ ولی تفاوت معنی دار نبود. (0.456=P.V) طرف راست فک پایین در دختران نیز مانند پسران بزرگتر از طرف چپ ولی تفاوت معنی دار نبود. (0.125=P.V) در مقایسه بین دو جنس طرف راست بالا، در پسران بزرگتر از دختران وتفاوت معنی دار بود. (0.003=P.V) طرف چپ بالا در پسران بزرگتر از دختران و تفاوت معنی دار بود. (0.002=P.V) طرف راست پایین در پسران بزرگتر از دختران و تفاوت معنی دار بود. (0.039=P.V) طرف چپ پایین در پسران بزرگتر از دختران و تفاوت معنی دار بود. (0.021=P.V) مجموع اندازه دندانهای فک بالا در پسران 91.37 میلی متر و در دختران 88.65 میلی متر و تفاوت بین آنها معنی دار بود. (0.005=P.V) مجموع اندازه دندانهای فک پایین در پسران 84.4 میلی متر و در دختران 81.17 میلی متر و تفاوت بین آنها معنی دار بود. (0.000=P.V) نتیجه گیری: مجموع اندازه دندانها در طرف چپ و راست دو فک هم در پسران و هم در دختران متفاوت بود ولی تفاوت معنی داری نبود. در مقایسه بین دو جنس در پسران مجموع اندازه دندانها در هر طرف فکین بزرگتر از اندازه مشابه آن در دختران بود و مجموعه اندازه کل دندانهای فک بالا و همچنین دندانهای فک پایین در پسران به طور معنی داری بیشتر از دختران بود.

زمینه و هدف: روش اجزای محدود یکی از روشهای دقیق جهت درک پاسخهای دندان به نیروهای ارتودنتیک است. در این مطالعه، به وسیله این روش PDL دندانهای قدامی ماگزیلا (سانترال، لترال، کانین) در هنگام اعمال اینتروزیو مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: تصاویر دو بعدی دندانهای مورد نظر (سانترال، لترال، کانین) از فک بالا توسط نرم افزار Solid works تبدیل به تصاویر سه بعدی گردید. سپس PDL و استخوان آلوئول، اطراف دندانها ایجاد شد. دندانهای قدامی روی قوس ایده آل با Tip و Torque مناسب قرار گرفت و در سطح لبیال آنها سیم چهارگوش با اتصال Rigid به دندانها قرار داده شد. این مدل ها توسط نرم افزار MSC-Nastran تبدیل به مدل اجزای محدود گردید، سپس روی سیم متصل به دندانها در مزیال مجموعه دندانی نیروی اینتروزیو 35 گرمی اعمال شد و نرم افزار MSC-Patran جهت تجزیه و تحلیل تنش مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: هنگام اعمال نیرو در میدلاین حداکثر تنش در PDL لترال به میزان N/mm22.53×10-3 و حداقل آن در PDL کانین به میزانN/mm2 9.07 ×10-5می باشد. نتیجه گیری: هنگام اعمال نیروی اینتروزیو در مزیال مجموعه دندانی حداکثر تنش در PDL دندان لترال ناحیه آپکس و حداقل تنش در PDL در دندان کانین 3/1 آپیکال دیده می شود.

زمینه و هدف: شکست مکانیکی یکی از عوامل مهم عدم موفقیت بریج های دندانی بخصوص در انواع تمام سرامیک آنها به شمار می رود. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی تاثیر زوایای تقارب اکلوزال دندانهای پایه بر توزیع و حداکثر مقادیر تنشهای اصلی مکانیکی در پروتز و سطح تماس آن با دندانهای پایه در یک بریج سه واحدی تمام سرامیک بوده است که به کمک روش عددی اجزای محدود انجام پذیرفت. روش بررسی: ابر نقاط مربوط به اطلاعات سه بعدی دندانهای پرمولر دوم تا مولر دوم با استفاده از سیستم اسکنر آتوس فراهم گردید و برای مدل سازی سطحی بریج سه واحدی و دندانهای پایه در نرم افزار CATIA مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده به منظور مش بندی و تحلیل مدل های اجزای محدود سه بعدی به نرم افزار I-DEAS منتقل گردید و دو مدل FEM با زوایای تقارب تعریف شده حد بالا و پایین تهیه شد. در مدل های اول و دوم به ترتیب از صد و هفتاد و یک هزار و نهصد و صد و شصت و هشت هزار و هفتصد المان حجمی چهار نود تترا هدرال استفاده گردید. اثر اعمال سه نحوه بارگذاری و استفاده از دو ماده پروتز متفاوت بررسی و نتایج با یکدیگر مقایسه شد. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که تنشهای اصلی کششی ماکزیمم روی سطح جینجیوال کانکتور ریتینر مولر دوم ایجاد گردید. همچنین حداکثر این تنشها در سطح تماس ماده پروتز و دندانهای پایه بر روی سطوح مارجینال و در نواحی دیستال دندان پایه مولر دوم اتفاق افتاد. مقادیر حداکثر تنشهای اصلی کششی در مدل با حداکثر زوایای تقارب در مقایسه با مدل دارای حداقل زوایای تقارب اندکی کمتر بدست آمد، که البته این اختلاف چشمگیر نبود. با تغییر ماده پروتز از IPS-Empress2 به Dicor مقادیر حداکثر تنشها کاهش یافت. نتیجه گیری: استفاده از بریج ساخته شده از ماده IPS-Empress به دلیل استحکام بالاتر مکانیکی آن از ضریب اطمینان بیشتری برخوردار می باشد. همچنین نتایج نشان داد شرایط بارگذاری از نقش مهمی در مقادیر و شدت تنشهای مکانیکی برخوردار می باشد.

زمینه و هدف: رزین های آکریلی، موادی هستند که امروزه در دندانپزشکی در ساخت دندانهای مصنوعی و بیس های دنچر و غیره، استفاده گسترده ای دارند. قسمت عمده ای از قضاوت در مورد کیفیت دندانهای آکریلی ارزیابی خصوصیات فیزیکی- مکانیکی و شیمیایی آنها می باشد. در مطالعات حاضر قدرت چسبندگی (باندینگ) دندانهای ایده آل ماکو، آکری دنت و آکرادنت و دندان مصنوعی خارجی (Ivoclar) با بیس اکریلی شان بر اساس استاندارد بین المللی I SO 3336 مورد مقایسه قرار گرفته اند. روش بررسی: برای مقایسه گروههای مختلف بر اساس استاندارد، تعداد دندانهای مورد آزمایش شش عدد دندان قدامی فک بالا برای هر سری دست دندان می باشد. بعد از مقایسه نمونه های مورد آزمایش با استاندارد، برای مقایسه بین گروهها باید تعداد نمونه ها بیشتر باشد که تعداد نمونه ها بر اساس نتایج اولیه (شش دندان اولیه) تعیین می شود. مجموع نمونه های مورد آزمایش در کل صد و بیست عدد بود (سی دندان برای هر یک از چهار گروه از دندانهای مصنوعی). بعد از ثابت کردن نمونه ها بر روی مدل تعیین شده آزمایش کشش این نمونه ها توسط دستگاه Universal testing machine (ساخت کارخانه- Hounsfield H10 KS) انجام شد. نیرویی که باعث شکست آزمایش شده ثبت و برای تجزیه و تحلیل نتایج از آنالیز One-Way ANOVA استفاده گردید. یافته ها: بررسی میانگین نشانگر این بود که اکثر دندانها قدرت چسبندگی مناسب را با بیسشان داشته اند و نیازهای مصرف کننده را در زمان استفاده از دندانهای مصنوعی بخوبی برآورد می کنند. آنالیز آماری و آزمون ANOVA با 0.049=P نشان داد که بین چهار گروه از نظر میزان نیروی وارد شده تفاوت آماری معنی داری وجود داشته که این اختلاف معنی دار به علت پایین بودن نیروی وارده بر گروه آیووکلار نسبت به سه گروه دیگر است. نتیجه گیری: نیروی کششی متوسطی را که دندانهای ایرانی توانستند تحمل کنند بسیار نزدیک به هم و در یک ردیف بود و حدوداً 34% بیشتر از دندانهای خارجی ایووکلار قدرت چسبندگی را از خود نشان دادند.

زمینه و هدف: میزان استحکام کششی باند بین سیلر و عاج دندان، نشان دهنده میزان چسبندگی سیلر به عاج می باشد. از آنجایی که گوتاپرکا فاقد توانایی چسبندگی به عاج دندان است، میزان چسبندگی بین سیلر و عاج دندان در درمانهای اندودنتیک حایز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه استحکام کششی باند بین عاج دندان و سیلرهای AH26 و Dorifill می باشد. روش بررسی در این مطالعه تجربی و آزمایشگاهی تعداد سی عدد دندان مولر اول و دوم فک پایین و بالا که دارای هیچ گونه پوسیدگی اکلوزال نبودند تهیه گردید. این دندانها بعد از خارج شدن در محلول NaCl0.9% نگهداری شدند. مینای دندانها توسط برشی به عمق یک میلی متر پایینتر از شیار اکلوزال برداشته شد. همچنین ریشه دندانها توسط برش در ناحیه دو میلی متر پایین تر از CEJ قطع شدند. قلابهایی به شکل طناب "دار" از سیم ارتودنسی نیم میلی متری جهت اتصال به عاج دندانها و سیلرهای مورد آزمایش تهیه گردید. برای قراردادن سیلر بر روی عاج دندان، از سیلندرهای آلومینیومی استفاده شد. این سیلندرها توسط دو قطره موم روی صفحات عاجی قرار داده شدند. دو سیلر مورد آزمایش (Dorifill, AH26) در دو گروه 15 تایی درون سیلندرهای متصل به عاج ریخته شدند و پیش از سخت شدن سیلرها درون سیلندر، قلابهای تهیه شده درون سیلندر حاوی سیلر قرار داده شدند. پس از گذشت 24 ساعت جهت سخت شدن سیلر، قطرات مومی برداشته شدند و نمونه های تهیه شده توسط دستگاه Zwick با سرعت دو میلی متر در دقیقه بررسی گردیدند. به دلیل یکسان نبودن واریانس ها، برای مقایسه نتایج به دست آمده، از تست Independent samples استفاده شد. یافته ها: مقدار میانگین استحکام کششی باند (Tensile bond strength) بین سیلر و عاج دندان برای سیلر AH26 معادل 0.383±1.855 مگاپاسکال و برای سیلر Dorifill معادل 0.04±0.135 مگاپاسکال به دست آمد. بدین ترتیب میزان استحکام کششی باند سیلر AH26 با عاج دندان به طور معنی داری بیش از Dorifill بود (p<0.001) نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، احتمالاً استفاده از سیلر AH26 در درمان ریشه دندانها با موفقیت بالاتری نسبت به سیلر Dorifill همراه خواهد بود.

زمینه و هدف: در رادیولوژی دندانپزشکی، توانمندیهای خاصی جهت انتقال عفونت وجود دارد که می بایست، مشخص و ارزیابی گردند. هدف از مطالعه فوق بررسی میکروبیولوژیک تیوب و پوشش فیلم رادیوگرافی در مراکز دولتی و خصوصی شهر یزد می باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی در سال 1380 در شهر یزد انجام شد. در این بررسی از تمامی 13 مرکز درمانی دولتی و هشت مرکز خصوصی که دستگاه رادیوگرافی دندانی داشتند (21 دستگاه) نمونه برداری به عمل آمد. ابتدا توسط سواپ مرطوب و استریل، از نقاط مختلف تیوب دستگاه رادیوگرافی یک نمونه تهیه، همچنین از پوشش فیلم های رادیوگرافی نمونه برداری انجام شد و داخل محیط کشت تایوگلیکولات نگهداری گردید و سپس در آزمایشگاه میکروبشناسی در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد قرار داده شد و هر 24 ساعت از نظر وجود کدورت مورد بررسی قرار گرفت. برای مقایسه میزان آلودگی تیوب رادیوگرافی از آزمون دقیق فیشر تعمیم یافته (Extended Fisher) استفاده شد. یافته ها: از بررسیهای به عمل آمده در مراکز رادیوگرافی دولتی آلودگی با میکروب هایی چون پسودوموناس ایروژنیزا، استافیلوکوک اپیدرمیدیس، آسپروژیلوس نیگرا و آلکالژنیز مشاهده گردید، دلیل احتمالی آن عفونتهای بیمارستانی و ناقلین سالم در بین پرسنل بیمارستانی است. در مراکز رادیوگرافی خصوصی آلودگی با میکروب هایی چون نایسریاسیکا، استافیلوکوک اپیدرمیدیس و باسیلوس سوبتلیس بود که احتمالاً می تواند به دلیل وجود فلور نرمال محیط زیست باشد. پوشش فیلم ها در مراکز دولتی آلودگی با استافیلوکوک آرئوس، استافیلوکوک همولیتیکوس، نایسریاسیکا و استافیلوکوک اپیدرمیدیس داشت و مجدداً به بیمار تحویل می شد. این آلودگی می تواند به دلیل تماس افراد ناقل سالم باشد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که روشهای به کار گرفته شده در مراکز رادیولوژی دولتی و خصوصی بویژه دولتی شهر یزد با روشهای استاندارد توصیه شده توسط مراجعی مانند ADA و CDC فاصله زیادی دارد بنابراین می توان گفت که جامعه ما در خطر گسترش عفونتهای متقاطع در سطح کلینیک های رادیولوژی می باشد.

زمینه و هدف: داروی آدرنالین باعث نوسانات فشار خون می گردد. از آنجا که کارپول های حاوی لیدوکایین به همراه آدرنالین در دندانپزشکی کاربرد فراوان دارد، بنابراین بررسی و شناخت عوارض و اثرات آن از اولویتهای تحقیقاتی به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات فشار خون به دنبال تزریق داروی بی حسی حاوی آدرنالین انجام شد. روش بررسی: مطالعه به روش Case-cross over صورت گرفت. صدوپنجاه بیمار مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به منظور خارج دندان در فک بالا که بیماری سیستمیک و روحی روانی نداشته انتخاب و فشار خون آنها قبل از تزریق داروی بی حسی و 15 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد. افراد انتخاب شده به طور تصادفی در سه گروه پنجاه نفری شامل گروه یک با تزریق یک کارپول، گروه دو با تزریق دو کارپول و گروه سه با تزریق سه کارپول قرار گرفتند. شرایط برای همه گروهها یکسان در نظر گرفته شد و نتایج بدست آمده در سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: آزمون t نشان داد تغییرات فشار خون سیستولیک در گروه یک و دو از نظر آماری معنی دار نبود و فقط در گروه سه تفاوت معنی دار بود (4.39=t). تغییرات فشار خون دیاستولیک در سه گروه مورد مطالعه از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد تزریق یک یا دو یا سه کارپول داروی بی حسی حاوی آدرنالین تغییرات بسیار ناچیزی در فشار خون ایجاد می کند که قابل چشم پوشی است و هیچ عارضه ای از نظر تغییرات فشار خون ایجاد نمی کند.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور مقایسه تعدادی از معیارهای سفالومتری در دو گروه از افراد تنفس دهانی با انسداد قدامی (حفره بینی) و انسداد خلفی (فضای ناروفارینگس به دلیل بزرگی ادنویید) در گروه سنی 7-15 سال صورت گرفته است تا بتوان به برخی از سوالات در رابطه با اختلاف نظرها راجع به ناهنجاریها و مال اکلوژن در بیماران تنفس دهانی پاسخ داد. روش بررسی: در این مطالعه 79 نفر مبتلا به تنفس دهانی (چهل نفر انسداد قدامی با متوسط سنی 10.97 سال و 39 نفر انسداد خلفی با متوسط سنی 10.87 سال) که نوع انسداد آنها توسط متخصص گوش، حلق و بینی تأیید گردید و هیچ گونه درمان ارتودنسی دریافت نکرده اند، انتخاب شده و از هر کدام رادیوگرافی سفالومتری لترال در شرایط استاندارد تهیه گردید. پس از (Tracing) 15 متغیر اندازه گیری و با مشخص کردن میانگین و انحراف معیار، آزمون t در مورد آنها انجام و سطح معنی داری مشخص گردید. یافته ها: از 15 متغیر مورفولوژی دندانی صورتی، میانگین شش متغیر اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان دادند که عبارتند از: زوایای 1toSN, 1toNA, 1toFH(Ideal)، Go. Me-SN. Y-Axis وInclination افزایش معنی دار میانگین سه متغیر اول در گروه انسداد قدامی بیانگر پروتروژن دندانهای قدامی بالا نسبت به گروه انسداد خلفی می باشد. در گروه انسداد خلفی افزایش معنی دار میانگین زوایای محور Y و Go.Me-SN نشان دهنده چرخش رو به عقب ماندیبول و افزایش معنی دار میانگین زاویه Inclination بیانگر چرخش رو به جلوی ماگزیلا می باشد. میانگین سایر متغیرهای دندانی صورتی یعنی Ar-Go-S-IMPA-1toFH-ANB-SNA و LH اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان ندادند. نتیجه گیری: بنابراین نوع انسداد بینی در بیماران تنفس دهانی بر مورفولوژی دندانی صورتی تاثیر می گذارد.

زمینه و هدف: یکی از شایعترین بیماریها در جوامع انسانی، بیماریهای پریودنتال می باشد و در میان این بیماریها لثه فراوانی قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی مقایسه ای میزان پوشش سطوح عریان ریشه دندانها به وسیله دو تکنیک: بازسازی هدایت شده سنجی با کاربرد ممبران قابل جذب از جنس کلاژنه گاوی (Biomend) و پیوند بافت همبندی به روش Harris می باشد.روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه مداخله ای از نوع کار آزمایی بالینی شاهددار می باشد و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی بدست آمد. در این تحقیق بیست دندان قدامی و پرمولر با تحلیل لثه CII,II میلر در سمت باکال فک بالا و پایین به طور تصادفی بعد از آموزش بهداشت و کنترل، به وسیله دو تکنیک بازسازی هدایت شده نسجی و پیوند بافت همبندی تحت درمان قرار گرفتند.برای انجام پیوند بافت همبندی از روش Harris و در تکنیک بازسازی هدایت شده نسنجی با یک انسیزیون سالکولار و دو انسیزیون مایل آزاد کننده، فلپ به صورت Full thickness  جهت اکسپوز کردن استخوان کنار زده شد سپس فلپ به صورت split به طرف آزاد آپیکال جهت تسهیل در کرونالی کردن فلپ ادامه داده شد و ممبران در ناحیه تحلیل طوری تطابق یافت که حداقل سه میلی متر از نواحی طرفی و آپیکالی بر روی استخوان قرار گیرد و در نهایت فلپ با بخیه Sling به صورت کرونالی قرار گرفت. بیماران در هرد گروه در فواصل زمانی یک هفته، دو هفته، یک ماه و شش ماه ویزیت شدند و بعد از شش ماه، اطلاعات بدست آمده از بیماران که شامل عمق تحلیل، عمق شیار لثه ای، میزان عرض لثه چسبنده و میزان پوشش ریشه بر حسب میلی متر و درصد بود که بر مبنای آزمون Wilcoxaon Signed Ranks برای مقایسه قبل و بعد از عمل و آزمون U-Mann-Whitney برای مقایسه دو روش به کار برده شده، با نرم افزار رایانه SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین و انحراف معیار درصد پوشش ایجاد شده شش ماه بعد از درمان 10.2 % ± 71.22 % و با روش بافت همبندی 16.06% ±  80.67 % درصد بود و اختلاف معنی داری را نشان نمی داد. (0.134=P) . هر دو روش کاهش مشابهی را در عمق پروبینگ نشان داد. کاربرد پیوند بافت همبندی در مقایسه با روش بازسازی هدایت شده نسجی حصول لثه چسبنده بیشتری را نشان داد. میانگین و انحراف معیار این متغیر برای پیوند بافت همبندی 0.33 4.47± و برای روش بازسازی هدایت شده نسجی 0.34 1.73± بود که از نظر آماری اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. ((P<0.001نتیجه گیری: هر دو روش برای پوشش سطوح عریان ریشه های پیش آگهی خوبی دارند ولی در مواقعی که نیاز به افزایش عرض لثه چسبنده باشد روش بافت همبندی مطلوبتر است. در مقابل، در مواقعی که نیاز به افزایش لثه کراتینیزه نباشد ممبران قابل جذب به دلیل عدم نیاز به ناحیه دهنده مناسبتر می باشد.

زمینه و هدف: علی رغم بهبود خصوصیات کامپوزیت ها گلاس یونومرها و دیگر مواد همرنگ دندان، هنوز هم استفاده کلینیکی از آنها با مسائلی همراه است. برخی از این مسائل شامل حساسیت تکنیکی، تغییر رنگ ریزنشت، حساسیت بعد از ترمیم و ... می باشند. راههای بسیاری جهت کاهش این پدیده (ریزنشت) بیان شده است. هدف از این مطالعه مقایسه ریز نشت در روشهای مختلف ترمیمهای CIV خلفی می باشد. روش بررسی: در سطوح باکال نود دندان خارج شده پرمولر و مولر دائمی سالم انسانی که به دلایل ارتودنسی، مشکل پریو و یا نهفتگی خارج شده و در سرم فیزیولوژی نگهداری شده بودند. حفرات ClV با لبه هایی بر روی CEJ تراشیده شد. دندانها به طور اتفاقی به پنج گروه تقسیم شدند. پنج گروه آزمایشی شامل ترمیمهای زیر بودند.گروه A: وارنیش کوپالایت (Harvard) به اضافه آمالکام (Cinalux)    گروه B: عامل باندینگ عاجی (Exite) به همراه آمالکام (Cinalux) گروهC: عامل باندینگ عاجی به همراه کامپوزیت رزین نوری (Tetric Ceram) گروه D: گلاس یونومر مدیقیه شده با رزین (Fuji II L C) همراه با عامل باندینگ عاجی و کامپوزیت رزین نوری (Tetric Ceram restorative resin)  گروه E: عامل باندینگ عاجی همراه با کامپوزیت Flowable (Tetric flow) و کامپوزیت رزین نوری (Tetric Ceram) ترمیمها پرداخت شده و تحت هزار و ششصد سیکل ترموسایکلینگ قرار داده شده و در فوشین قلیایی 0.5% رنگ آمیزی شدند. بعد از آن نمونه ها برش داده شده و جهت تعیین میزان نفوذ دای در زیر استرئومیکروسکوپ بررسی شدند و از آنالیز آماری Kruskal wallis جهت بررسی نمونه ها استفاده شد. یافته ها: در همه گروهها درجاتی از ریزنشت مشاهده شد. بر طبق آنالیز آماری Kruskal wallis  اختلاف آماری (0.05>0.000000=P) قابل ملاحظه ای در بین پنج گروه مشاهده گردید. گروه C بیشترین ریزنشت و گروه D کمترین ریزنشت را نشان داد. سپس جهت مقایسه دو به دوی گروهها آنالیز Mann Whitney به کار برده شد. نتایج بیانگر اختلاف معنی دار آماری بین گروهها به شرح (A<B)، (A<C)، (B>D)، (C>D)،(D<E) بوده، در حالی که اختلاف معنی داری در مقایسه گروههای زیر دیده نشد (A,D)، (A,E)، (B,C)، (B,E)، (C,E). نتیجه گیری: خصوصیات مناسب گلاس یونومر همچون تمایل به اتصال با عاج ممکن است یکی از عوامل متعددی باشد که می تواند ریزنشت را در ترمیمهای سرویکالی کاهش دهد و پیشنهاد این است که در مواردی که زیبایی و جلوگیری از پوسیدگی ثانویه اهمیت دارد. از گلاس یونومر به عنوان ماده کف بندی در زیر کامپوزیت استفاده شود و در شرایطی که زیبایی اهمیت چندانی ندارد و مسئل اقتصادی مطرح است و بیمار استعداد بالایی نسبت به پوسیدگی ندارد از آمالگام استفاده شود.

زمینه و هدف: آموزش بهداشت اولین مرحله مراقبتهای بهداشتی و مهمترین وظیفه بهورزان به عنوان مسئولان ارائه ساده ترین اصول بهداشتی در جوامع روستایی است. هدف از آموزش، کمک به مردم در شناسایی طبقه بندی و پیدا کردن راه حل مشکلات بهداشتی خود است و بهورزان در خانه های بهداشت در این زمینه فعالیت می نمایند. این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی بهورزان شهرستانهای یزد و تفت از بهداشت دهان و دندان در سال 1379 انجام گردید.روش بررسی: نوع مطالعه توصیفی و روش تحقیق مقطعی می باشد. روش نمونه گیری به صورت سرشماری و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه صورت گرفت. اطلاعات از 134 بهورز شاغل در خانه های بهداشت دو شهرستان مذکور (62 نفر مرد و 72 نفر زن) به وسیله پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی و 16 سؤال به منظور تعیین میزان آگاهی در مورد ساختمان دندان، دندانهای شیری، اصول آموزش بهداشت دهان و دندان و نحوه ارائه فعالیتهای مربوط به آن جمع آوری گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد 78 نفر (58.5%) آگاهی خوب، چهل نفر (29.6%) آگاهی متوسط و 16 نفر (11.9%) آگاهی ضعیف داشتند. آزمون آماری t ارتباط معنی داری را بین سطح آگاهی و جنس نشان داد، به عبارت دیگر زنان به شکل معنی داری آگاهی بیشتری در زمینه بهداشت دهان و دندان نسبت به مردان داشته اند. (0.002=P.V)با افزایش سن میزان آگاهی کاهش داشته و آزمون آماری آنالیز واریانس اختلاف بین گروههای سنی را معنی دار نشان داد (0.0001=P.V)، از نظر سابقه کار و محل آموزش اختلاف معنی داری بین گروهها مشاهده نشد اگر چه با افزایش سابقه کار آگاهی یافته بود. نتیجه گیری: در مجموع بیشتر بهورزان سطح آگاهی متوسط و خوب داشتند و می توان گفت مربیان آموزشگاههای بهورزی استان یزد رسالت خویش را در رابطه با آموزش بهداشت دهان و دندان به خوبی انجام داده اند اما در بعضی موارد کمبودهایی وجود دارد که باید نسبت به رفع آن اقدام کرد.