مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1381 | دوره:14 | شماره:4 (مسلسل 43) |تعداد مقالات:10

ندارد

روشهای سیلندرگذاری بر تطابق مارجین رستوریشن های ریختگی تأثیر فراوانی دارد. در مطالعاتی معدود روش رینگ فلزی و بدون رینگ برای ساخت پروتز ثابت با هم مقایسه شده است امّا یافته های علمی کافی که استفاده از روش بدون رینگ را تأیید کند وجود ندارد. بنابراین در این تحقیق تأثیر روش سیلندرگذاری یک لایه رینگ لاینر مرطوب و بدون رینگ بر مارجینال گپ کستینگ های حاصل از آنها مورد بررسی قرار می}گیرد. تحقیق به روش تجربی است. تعداد ده الگوی مومی بلافاصله بعد از تصحیح مارجین روی دای فلزی با هر یک از دو روش سیلندرگذاری ذکر شده با استفاده از اینوستمنت (Accufit) Phosphate -bonded سیلندرگذاری و با استفاده از آلیاژ (vera bond)Base metal ریختگی شدند. شکل, قطر داخلی و ارتفاع رینگ¬هایی که در روش رینگ فلزی و بدون رینگ استفاده شد مشابه بود. مارجینال گپ هرکستینگ در امتداد چهار نقطه مرجع از پیش تعیین شده روی دای در زیر Stereoscopic microscope پس از تصویربرداری به وسیله دوربین دیجیتال توسط یک Blind operator با استفاده از مقیاس برنامه فتوشاپ بر حسب میکرون اندازه گیری شد. از آنالیز واریانس (Univariate ANOVA) در P=0.05 استفاده شد. میانگین (Mean±SD) مارجینال گپ کستینگ های حاصل از روش یک لایه رینگ لاتین مرطوب برابر با ( ?m 32± 46) و روش بدون رینگ برابر با (?m 77±163) بود. میانگین مارجینال گپ کستینگ های حاصل از روش یک لایه رینگ لاینر مرطوب به طور معنی دار آماری (P<0.001) کوچکتر از روش بدون رینگ بود. مارجینال گپ در امتداد نقاط مرجع در هر یک از دو روش سیلندرگذاری اختلاف آماری معنی¬دار نداشت (P>0.05) . پراکندگی و تکرارپذیری نتایج حاصل از دو روش سیلندرگذاری اختلاف آماری معنی داری نداشت (P=0.102). روش یک لایه رینگ لاینر مرطوب نسبت به روش بدون رینگ روش مناسبتر جهت ساخت کستینگ}هایی با مارجینال گپ قابل قبول از نظر کلینیکی است.

سیلرهای اندودنتیکس از آنجا که به طور مستقیم در تماس با بافتهای زندة پری اپکس قرار می گیرند می بایست واجد یکسری خصوصیات باشند. از مهمترین ویژگیهای این سیلرها برخورداری از تطابق نسجی بالا با بافتهای همبندی بدن می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان تطابق نسجی سیلر Roth 801 ایرانی, Roth 801 خارجی و سیلر Apexit در بافتهای زیر جلدی موش و تعیین مناسبترین سیلرها جهت کاربرد بالینی انجام گرفته است. بدین منظور تعداد هشتاد موش نر از نژاد Sprague-Dawley با میانگین وزنی سیصد تا چهارصد گرم انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه بیست تایی تقسیم شدند. در بافت زیرجلدی سطح پشتی گروه یک (کنترل) لولة پلی اتیلنی خالی و در گروههای دو تا چهار به ترتیب لوله های پلی اتیلنی حاوی سیلرهای تازه مخلوط شدة Roth 801 ایرانی, Roth 801خارجی و Apexit کاشته شد. پس از گذشت چهار,ده, بیست, سی و شصت روز از درمان کاشت, به طور تصادفی از هر گروه چهار موش انتخاب و مقاطع بافتی تهیه شده از آنها در زیر میکروسکوپ نوری مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفت. نتایج حاصل از مشاهده میکروسکوپی مقاطع بافتی توسط یکی از استادان گروه آمار با نرم افزار SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. از آنالیز آماری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney برای تجزیه و تحلیل یافته¬های کیفی به دست آمده استفاده شد. این مطالعه نشان داد که سیلر Roth خارجی دارای بیشترین و سیلر Roth ایرانی دارای کمترین تطابق نسجی می باشد و کاربرد سیلر Apexit که تطابق نسجی کمتری نسبت به Roth خارجی دارد برای موارد خاصی از جمله کانال های پرفوره, شکستگیهای ریشه, ضایعات تحلیلی یا اپکس باز توصیه می گردد.

با پیشرفت علم دندانپزشکی زیبایی, دندانهای مصنوعی مورد تأکید بیشتری قرار گرفته است. اندازه دندان سانترال بالا باید هماهنگ با اندازه صورت باشد. به همین دلیل طول و عرض دندانهای مصنوعی با اندازه اجزای صورت مانند گوشه لبها بیشتر مطرح می¬شود. این مطالعه برای تعیین رابطه VDO و VDR با طول تاج کلینیکی سانترال راست بالا و عرض سانترال بالا با گوشه لبها و شش دندان قدامی انجام شده است. صد بیمار انتخاب گردید. و اندازه¬گیریهای لازم انجام شد. و شاخصهای مرکزی و پراکندگی آنها محاسبه گردید و از آنالیز One sample K,S و آنالیز Spearman, استفاده شد (P<0.05). نتایج نشان داد یک ضریب همبستگی قوی بین VDR,VDO , میانگین طول سانترال (Len), عرض سانترال (Width) و فاصله دیستال کانین¬ها (ARCD) وجود دارد.

هدف از این مطالعه, ارزیابی گچهای سخت ایرانی و مقایسه آنها با انواع خارجی می¬باشد, به همین منظور سه خصوصیت انبساط حین سخت شدن, استحکام فشاری و بازسازی جزئیات در دو گچ ساخت ایرانی به نامهای پارس دندان و الماس و یک گچ خارجی به نام Hinrizit که مورد تأیید American Dental Association می¬باشد مقایسه شده است.در این تحقیق تعداد, نحوة تهیه نمونه¬ها و شرایط آزمون برای تمامی آزمایشات بر اساس دستورالعمل شمارة 25 , ADA و استاندارد شماره 2569 ایران بود, بدین ترتیب که در آزمون انبساط حین سخت شدن مخلوط هر نوع گچ در ناودان V شکل فولادی ریخته شد و یک دقیقه قبل از زمان سخت شدن و دو ساعت پس از شروع اختلاط آب و گچ, میزان انبساط توسط میکرومتر ثبت گردید, سپس درصد انبساط نسبت به طول اولیه نمونه محاسبه شد. این آزمون برای هر نوع گچ دو بار تکرار گردید. در آزمون استحکام فشاری مخلوط هر نوع گچ داخل قالبهای استوانه¬ای تفلونی ریخته شد و یک ساعت پس از شروع اختلاط, استحکام فشاری نمونه¬ها به وسیله دستگاه Instron مورد بررسی قرار گرفت. این آزمون برای هر نوع گچ پنج بار تکرار شد.در آزمون توانایی بازسازی جزئیات از سه صفحه شیاردار و سه استوانه فلزی استفاده گردید. مخلوط هر نوع گچ داخل استوانه¬هایی که بر روی صفحات شیاردار قرار داده شده بود ریخته شد و نیم ساعت پس از شروع اختلاط در زیر میکروسکوپ با بزرگنمایی شش و 12 برابر مورد بررسی قرار گرفت. این آزمون برای هر نوع گچ سه بار تکرار شد.1_ در مورد گچ Hinrizit میزان انبساط سخت شدن 01/0 ± 018/0 (در محدودة استاندارد ADA که صفر تا 2/0% است), میزان استحکام فشاری Mpa 28/3 ±22/21 (در محدودة استاندارد ADA که حداقل Mpa 6/20 ) و میزان بازسازی جزئیات نیز در محدودة استاندارد ADA (که حداقل دو مورد از سه مورد آزمایش است) می¬باشد.2_ در مورد گچ پارس دندان میزان انبساط حین سخت شدن 03/0 ±69/0 (خارج از محدودة استاندارد ADA ), میزان استحکام فشاری Mpa 96/1±13 (خارج از محدودة استاندارد ADA ) و میزان بازسازی جزئیات در محدودة استاندارد ADA می¬باشد.3_ در مورد گچ الماس میزان انبساط حین سخت شدن 01/0 ±22/0% (نزدیک محدودة استاندارد ADA) , میزان استحکام فشاری Mpa 56/1±4/8 (خارج از محدودة استانداردADA) و میزان بازسازی جزئیات در محدودة استاندارد ADA می¬باشد.در نتیجه می¬توان اظهار داشت که: 1_ ناهمگن بودن ذرات پودر گچهای ایرانی که خود می¬تواند ناشی از عدم کنترل دقیق مراحل تولید گچ در کارخانه بوده و موجب زیاد شدن آب مورد نیاز در مخلوط و در نتیجه کاهش میزان استحکام فشاری می¬شود.2_ وجود ناخالصیهایی نظیر کلراید سدیم که موجب افزایش انبساط حین سخت شدن می¬شود.

در این مطالعه, هدف مقایسه تأثیر دو خمیردندان پرسیکا(ساخت دانشکده داروسازی و دندانپزشکی کرمان), با خمیردندان داروگر, بر میزان شاخص پلاک و لثه¬ای است به همین منظور این مطالعه به شکل Single blind clinical trial صورت گرفت. هر نمونه در یک مقطع زمانی گروه شاهد و در مقطع دیگر تجربی محسوب می¬شد. برای ارزیابی سی نفر دانشجوی دندانپزشکی, بیست زن و ده نفر مرد, با میانگین سنی 23 سال انتخاب گردیدند. آنها فاقد بیماری سیستمیک بوده و هرگونه عامل محرکه موضعی, در ناحیه مورد مطالعه, حذف شده بود. به هر یک از نمونه¬ها, دو هفته خمیردندان پرسیکا(گروه تجربی) و دو هفته بعد, خمیر دندان داروگر (گروه شاهد) تجویز گردید. آنها از نوع خمیردندان, به علت عدم نام, بی¬اطلاع بودند. روش مسواک زدن نوع استیلمن تغییر یافته و مسواک نوع نرم با مارک باتلر بود. در پایان دو هفته شاخصهای پلاک و لثه¬ای ثبت گردید و بروی اطلاعات حاصله, بررسی آماری صورت پذیرفت.نتایج حاصل از مطالعه, نشان داد که میانگین ایندکس پلاک ثبت شده, برای خمیر دندان داروگر49% و پریسکا 32% و میانگین شاخص لثه¬ای خمیر دندان داروگر 09/0 و پرسیکا 06/0 بوده است. نهایتاً آزمون paired به عمل آمد که نشان داد با (P<0.001), گروه تجربی نسبت به گروه شاهد, کاهش قابل ملاحظه¬تری در شاخص پلاک و لثه¬ای نشان می¬دهد.با توجه به عوارض بالقوه ترکیبات شیمیایی موجود در خمیردندانها و عدم این عوارض در ترکیبات گیاهی, ساخت این خمیردندان, می¬تواند مفید باشد, انتظار می¬رود در تحقیقات کاملتر بعدی بر روی این خمیر دندان گیاهی نواقص موجود آن مثل مزه و یا درصد فلوراید موجود در پرسیکات روشن گردد.

موضوع پیش¬بینی بروز پوسیدگی طی دو دهه گذشته مورد توجه محققان و صاحبنظران امر پیشگیری بوده است. محققان مختلف تلاش کرده¬اند تا با بررسی هر یک از عوامل خطرزای پوسیدگی و میزان تأثیر آنها در بروز عارضه استعداد افراد را به پوسیدگی تعیین و از این طریق پوسیدگیهای دندانی آینده را پیش¬بینی نمایند. یکی از روشهایی که برای این منظور پیشنهاد شده Careies risk assessment می¬باشد که با انجام آن افراد گروههای در معرض خطر پوسیدگی در جامعه تعیین گردیده و سپس برنامه¬های پیشگیری روی آنها متمرکز می¬گردد. در این طرح تحقیقاتی که با عنوان " ارزیابی خطر پوسیدگی (CRA) در کودکان هفت ساله تهرانی" با همکاری مرکز تحقیقات دندانپزشکی به اجرا درآمد, تعداد 218 دانش¬آموز کلاس اول دبستانهای منطقه شش آموزش و پرورش تهران جهت انجام CRA در طرح شرکت کردند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه, انجام رادیوگرافی Bite wing و معاینات دندانی به دست آمد. این اطلاعات به منظور ارزیابی عوامل خطرزای پوسیدگی به روش دانشکده دندانپزشکی سن آنتونیوی تگزاس مورد پردازش رایانه¬ای قرار گرفت. نتایج نشان داد از 218 دانش¬آموز شرکت کننده در آزمون 34 نفر (6/15%) به عنوان گروه پرخطر (High risk) , 63 نفر (9/28%) به عنوان گروه کم خطر (Low risk) و 121نفر (5/55%) در گروه با خطر متوسط (Moderate risk) قرار گرفتند. ضمناٌ برخی از عوامل خطرزای پوسیدگی مانند شغل و تحصیلات والدین, تعداد اولاد خانواده, دفعات مراجعه به دندانپزشک, دفعات مصرف تنقلات شیرین نیز با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون LSD مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج نشان داد میانگین دفعات مراجعه به دندانپزشکی به طور معنی¬داری در گروه High risk بیشتر است. به علاوه آزمون تعمیم یافته فیشر رابطه معنی¬داری بین تعداد فرزندان و دفعات مسواک زدن بین گروههای Higj risk و Low risk نشان نداد. نتایج این بررسی می¬تواند مورد استفاده برنامه¬ریزان پیشگیری قرار گیرد

آنتی بیوتیک تراپی در پریودنتیت مهاجم به عنوان یک روش درمانی موثر مورد قبول می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی کلینیکی و میکروبیولوژیک تجویز سیستمیک کوآموکسی کلاو همراه با درمانهای مکانیکال در بیماران مبتلا به LAP می باشد. مطالعه حاضر از نوع مداخله ای و Clinical trial می باشد که در آن 23 بیمار مبتلا به LAP از میان مراجعان به بخش پریودنتیک دانشکده دندانپزشکی انتخاب شدند. بیماران حامل میکروارگانیسم A.a در عمیقترین پاکت دندانهای بودند.آنها در نیمی از فک پایین تحت جرم گیری با بی حسی موضعی و در نیمه دیگر تحت جراحی قرار گرفتند.در گروه تجربی بیماران به طور تصادفی علاوه بر درمان پریودنتال که مشابه گروه اول انجام شد, داروی کوآموکسی کلاو دریافت کردند. ولی در گروه شاهد دارویی تجویز نشد. گروه تجربی در ماه شش نیز یک دوز یادآور آنتی بیوتیک گرفتند. اندازه گیریها قبل و بعد از درمان در روز صف, و ماه سه و نُه و 12 انجام شد. آزمونهای آماری بکار گرفته شده Wilcoxon, Mann-Whitney و Paired t-test بود. در گروه جراحی و آنتی بیوتیک (A+1) پس از 12 ماه به نتایح به شرح زیر بود. کاهش عمق پاکت سه میلی متر (از 1/7 به 99/3), چسبندگی نوین 35/1 میلی متر (از 08/6 به 69/4) که در مقایسه با روز صفر با P<0.0001 اختلاف معنی دار بود.در گروه دریافت کننده آنتی بیوتیک و جرم گیری (A+2) کاهش PPD 96/1 میلی متر (از 7/6 به 76/4) و AG 35/1میلی متر (از 08/6 به 69/4) بود که در مقایسه با روز صفر با P<0.0001 اختلاف معنی دار نشان می داد. گروه فاقد آنتی بیوتیک همراه با جراحی PPD(A-1) , 16/0 میلی متر کاهش (2/6 به 6/5 ) و AL , 19/0 میلی متر (32/5 به 51/5) و در گروه فاقد آنتی بیوتیک همراه با جرم گیری (A-2) نیز PPD , 29/0 میلی متر افزایش (8/6 به 21/7) و AL, 38/0 میلی متر (96/5 به 65/6) محاسبه گردید.همه بیماران در روز صفر از نظر وجود میکروارگانیسم Aa100%Aa بودند که پس از درمان (یک سال) در گروه A+1 , 6/8% , گروه A-1 , 8/81% و A-2,100% میکروارگانیسم مذکور باقی بود.میزان BOP که در شروع مطالعه در همه بیماران بین 6/91% تا 100% بود, در انتها به شرح زیر حاصل شد, گروه A+1 صفر, A+2 6/8% , A-1,2/27% و A-2, 7/72 در نهایت می توان گفت کوآموکسی کلاو همراه با درمانهای پریودنتال در کاهش عمق پاک و ایجاد چسبندگی جدید و حذف A.a موفق بوده و نتایج حاصل تا یک سال پس از درمان پایدار می باشد.

آموبلاستومای فکین که غالباً در 80% موارد فک پایین انسان را مبتلا می¬کند توموری است خوش¬خیم و بعضاً مهاجم که همواره به علت عود مجدد مورد توجه بوده و در حد 90% - 55% برای روش درمانی کورتاژ و ائوکلیه کردن و 15% - 5% برای روش درمانی Resect کردن عامل تومور, شانس عود دارد, علاوه بر آن آملوبلاستوما در پیوندهای استخوانی اتوژن که با هدف بازسازی فک متعاقب Resect کردن بکار می¬رود, گرچه نادر است اما می¬تواند در آنها اتفاق افتاده و پیوند انجام شده را نیز با خطر مواجه کند. در این مقاله به گزارش یک مورد عود تومر آملوبلاستوما در پیوند دنده اتوژن در فک پایین پرداخته خواهد شد.

در میان دای ماتریال¬ها محصولات گچی متداولترین ماده مورد استفاده هستند که توسط کارخانه¬های مختلف ساخته شده و ترکیبات و طرز تهیه متفاوتی دارند. به همین جهت خصوصیات و دقت ابعادی آنها متفاوت می¬باشد. در این مطالعه یکی از مهمترین خصوصیات دای ماتریال¬ها یعنی دقت ابعادی در سه محصول گچی Ultrarock , SH074 و Begostone که جزو متداولترین محصولات گچی در ایران هستند, مورد استفاده قرار گرفت. همچنین از مدل آزمایشگاهی با ماده قالب¬گیری Speedex برای هر محصول گچی ده بار قالب گرفته شد. پس از نیم ساعت قالبی توسط محصولات گچی ریخته و بعد از یک ساعت کست¬ها خارج شدند. ابعاد کست¬های گچی توسط دستگاه Prismo7 اندازه¬گیری شد. برای مقایسه گروهها درصد تغییرات نسبی با یکدیگر تحت آزمون یک¬طرفه واریانس و آزمون Tukey و برای مقایسه با مدل اصلی تحت آزمون t از صفر قرار گرفتند. یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که در قیاس با مدل اصلی, تمام گروهها در اندازه A (ارتفاع) و B (قطر) با مدل اصلی اختلاف معنی¬دار دارند و نمونه¬های محصولات SH074 در اندازه C (فاصله مرکز دو دای) نیز با مدل اصلی دارای اختلاف معنی¬دار می¬باشد. ضمناٌ هر سه محصول افزایش حجم پیدا کرده¬اند.ارتفاع و قطر دای در محصول Ultrarock و فاصله مراکز دو دای در محصول SH074 بیشترین افزایش را داشته است. نتیجه اینکه محصول گچی Begostone کمترین اختلاف را با مدل اصلی داشته و از لحاظ دقت ابعادی از دو محصول دیگر مناسبتر می¬باشد.