مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1386 | دوره:19 | شماره:2 (مسلسل 63) |تعداد مقالات:18

زمینه و هدف: امروزه استفاده از سیستم های چرخشی به منظور پاکسازی و شکل دهی کانال ریشه دندان ها کاربرد نسبتا فراوانی پیدا کرده است. با این وجود هنوز ایمنترین و موثرترین روش، وسیله و دستگاه در استفاده از این فناوری مشخص نشده است. لذا این مطالعه با هدف مقایسه میزان باز شدن تیغه های فایل (Distortion) و شکستگی فایل های فلکس مستر (Flexmaster) و پروفایل هنگام آماده سازی کانال با دستگاه Endo IT Control در دندان مولر انسان صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی شصت دندان مولر با درجه انحنای بین 10-30 درجه به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول فایل چرخشی فلکس مستر و در گروه دوم از فایل های پروفایل استفاده گردید. کانال ها به وسیله تکنیک Crown – Down آماده سازی و اینسترومنت ها از لحاظ تورک، سرعت چرخش و مدت زمان استفاده در کانال توسط دستگاه Endo IT Control مطابق پروتکل کارخانه سازنده مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت موارد شکستگی و باز شدن تیغه های فایل در دو گروه توسط آزمون Log rank با هم مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: در بررسی نمونه ها هیچ مورد از شکستگی اینسترومنت در دو گروه دیده نشد ولی دو مورد شکستگی و باز شدن تیغه های فایل در گروه پروفایل و یک مورد در گروه فلکس مستر دیده شد که تفاوت موجود از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین ارتباطی بین دفعات استفاده از اینسترومنت و ایجاد دیستورشن مشاهده نشد. نتیجه گیری: فایل های به کار رفته هنگام استفاده از دستگاه Endo IT Control از نظر میزان شکستگی شرایط یکسانی داشته ولی از نظر دیستورشن فایل های فلکس مستر نسبت به فایل های پروفایل وضعیت بهتری داشتند.

زمینه و هدف: با توجه به کاربرد وسیع کامپوزیت ها بررسی علل و عوامل شکست آن امری ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی میزان ریزنشت دو نوع کامپوزیت میکروفیلد و هیبرید پس از کاربرد کارباماید پراکساید 10% می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به روش تجربی و به صورت آزمایشگاهی انجام شد، در سطح باکال صد و پنجاه دندان قدامی حفرات ClV تراشیده شد. دندان ها به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند و با دو نوع کامپوزیت رزین میکروفیلد (گروه های D و E) و هیبرید (گروه های B و C) ترمیم شدند. بجز گروه کنترل (A)، گروه های B و D به مدت سه هفته و گروه های C و E به مدت چهار هفته در تماس با کارباماید پراکساید 10% قرار گرفتند. نمونه ها پس از غوطه ور شدن در فوشین، شستشو و برش داده شدند و در زیر استریومیکروسکوپ میزان ریزنشت آنها بررسی و آزمون های Kruskal-wallis و به دنبال آنMann-Whitney و Hotelling’s Trace انجام شد. یافته ها: میزان ریزنشت هر دو کامپوزیت پس از قرار گرفتن در کارباماید پراکساید 10% نسبت به گروه شاهد افزایش یافت و این میزان افزایش در کامپوزیت میکروفیلد معنی دار بود. همچنین در هر دو گروه میزان ریزنشت در گروه سه هفته کمتر از گروه چهار هفته بود. نتیجه گیری: پس از کاربرد کارباماید پراکساید، بهتر است ترمیم های کامپوزیت میکروفیلد تعویض شوند.

زمینه و هدف: کسب یک سیل مقاوم در ناحیه آپیکالی کانال بسیار مشکل است. هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت سیل ناحیه آپیکال با استفاده از یک عامل متصل شونده به عاج به عنوان سیلر در تکنیک پرکردگی کن گوتا پرکای منفرد بود. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی از 36 دندان پرمولر خارج شده فک پایین انسان با کانال های مستقیم استفاده شد. ده کانال در گروه یک با روش استاندارد آماده شده و با استفاده از سیلر Tubliseal EWT و یک کن گوتاپرکای منفرد پر شد. ده کانال در گروه دو با استفاده از Excite DSC به عنوان سیلر و یک کن گوتاپرکای منفرد پرشدند. ده کانال در گروه سه با روش Stepback آماده سازی گردید و با استفاده از سیلر Tubliseal EWT و تکنیک تراکم جانبی پرشدند. شش دندان نیز به عنوان کنترل مثبت و منفی در نظر گرفته شد، تمام نمونه ها به مدت 48 ساعت در رطوبت 100% و حرارت 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند. از روش نفوذ رنگ برای ارزیابی نشت اپیکال استفاده گردید. گروه ها برای اختلاف در میزان نشت رنگ مقایسه شدند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های ANOVA و Tukey HSD استفاده گردید. یافته ها: میانگین نفوذ رنگ و انحراف معیار در گروه های یک، دو و سه به ترتیب 3.04±0.789, 5.01±2.101 و 2.49±1.379 میلی متر بود. میانگین نفوذ رنگ در گروه یک به میزان معنی داری بیش از گروه دو و سه بود (P=0.0003). نتیجه گیری: تکنیک تراکم جانبی و تکنیک کن گوتاپرکای منفرد و با استفاده از یک عامل متصل شونده به عاج به عنوان سیلر تقریبا توانایی سیل مشابه نشان دادند.

زمینه و هدف: شایع ترین یافته دهانی در بیماران دیابتی، بیماری های پریودنتال و تغییرات التهابی لثه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت بهداشت دهان، تعیین شیوع بیماری های پریودنتال در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک و مقایسه آنها با کودکان سالم همگون صورت گرفته است. روش بررسی: این مطالعه به صورت مشاهده ای و مقطعی انجام شد. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری آسان و به صورت دو گروه مورد و شاهد انتخاب شدند. گروه مورد شامل 68 کودک مبتلا به دیابت نوع یک در دامنه سنی 5-18 سال بود که همگی تحت پوشش مرکز تحقیقات دیابت خراسان قرار داشتند. گروه کنترل شامل 68 کودک سالم مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد بودند که در همان طیف سنی قرار داشتند. سعی شد از نظر جنس و طبقه اجتماعی نیز تا حد امکان مشابه سازی انجام گیرد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه، پرونده پزشکی و معاینه بالینی صورت گرفته است. ایندکس های OHI-S، PI و GI در هر یک از بیماران تعیین شد و در نهایت داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، t و همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان متوسط شاخص OHI-S در گروه سالم 1.63±0.51 و در گروه مبتلا به دیابت 1.56±0.59 بود. میزان متوسط شاخص PI در گروه سالم 0.71±0.54 و در گروه مبتلا به دیابت 1.42±0.85 بود. میزان متوسط شاخص GI در گروه سالم 0.77±0.50 و در گروه مبتلا به دیابت 1.20±0.45 بود. نتیجه گیری: اگر چه سطح بهداشت دهان در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک مشابه کودکان سالم بود اما شیوع ژنژویت و بیماری های پریودنتال در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک بیش از همسالان سالم آنهاست. بنابراین می بایست برنامه هایی جهت پیشگیری از بیماری های پریودنتال در بیماران جوان دیابتی در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: میکروتن و دکونکس 53 Plus دو نمونه رایج از نسل جدید ترکیبات چهارتایی آمونیوم می باشند. علی رغم تحقیقات متعدد در مورد خواص ضد عفونی کننده ها و آنتی سپتیک ها، در هیچ از کتب مرجع دندانپزشکی و بهداشتی تحقیق جامعی در مورد کارآیی کلینیکی آنها صورت نگرفته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی کارایی کلینیکی میکروتن و دکونکس 53Plus بر روی آلودگی ابزار می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی و یک سوکور بعد از تهیه محلول های ضد عفونی کننده و سوش های باکتریایی و قارچی بر اساس استاندارد AOAC (سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوک ارئوس، سالمونلاتایفی موریوم، باسیلوس سوبتیلیس، مایکوباکتریوم بوویس و تریکوفیتون منتاگروفیت) ابزار مورد نظر (سرنگ ها) به کمک سمپلر آلوده شده اند. به دنبال پاکسازی و ضد عفونی (زمان تماس بر اساس بروشورهای ارایه شده توسط کارخانه می باشد)، نمونه برداری، کشت و انکوباسیون انجام شد و پس از طی زمان کافی انکوباسیون بسته به نوع سوش، نتایج ثبت گردید. برای مقایسه تعداد کلنی های باکتری ها بین گروه ها از آزمون Mann – Whitney استفاده شد. یافته ها: محلول های میکروتن و دکونکس 53 Plus دارای خاصیت باکتریوسیدی علیه سودوموناس آئروژینوزا، استاف ارئوس و سالمونلاتایفی موریوم می باشند و با یکدیگر مشابه بوده و اختلاف معنی داری را با اتوکلاو نشان ندادند. محلول میکروتن بر خلاف دکونکس در برابر باسیلوس سوبتیلیس و مایکوباکتریوم بوویس تاثیر مطلوبی نداشته و در مورد این سوش ها با دکونکس و هم چنین با اتوکلاو اختلاف معنی داری را نشان داده است (P<0.001). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه میکروتن در دسته ضد عفونی کننده های ضعیف و دکونکس 53 plus در دسته ضد عفونی کننده های متوسط قرار می گیرد.

زمینه و هدف: جرم گیری و تسطیح سطح ریشه، همواره به عنوان یکی از روش های رایج مورد استفاده در درمان بیماری های پریودنتال مطرح بوده است. لذا هدف این مطالعه مقایسه اثر سیستم پودر، هوا و آب در کاهش فلور میکروبی زیرلثه ای با قلم های دستی و اسکیلر اولتراسونیک و همچنین بررسی کارآیی سیستم پودر، هوا و آب با کاربرد پودر و بدون کاربرد آن بود. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، شصت دندان تک ریشه ای از 15 بیمار پریودنتال با عمق پروب 4-6 میلی متر در ناحیه مزیال توسط یکی از روش های مکانیکی: a) استفاده از قلم های دستی (کورت گریسی)، b) استفاده از قلم های اولتراسونیک، c) سیستم پودر- هوا- آب بدون پودر و d) سیستم پودر، هوا و آب با کاربرد پودر، درمان گردیدند. قبل و بلافاصله بعد از درمان از پلاک زیر لثه ای ناحیه مزیال دندان ها نمونه گیری پلاک به عمل آمد و کشت بی هوازی به منظور بررسی درصد کاهش (CFU) Colony Forming Units در هر یک از گروه های درمانی صورت گرفت. درصد کاهش CFU بین روش های درمانی مختلف توسط آزمون Kruskal Wallis و Mann – Whitney آنالیز گردید. مقادیر P بالاتر از 0.05 به عنوان غیرمعنی دار تلقی شد. یافته ها: اختلاف میانگین CFU در قبل و بعد از درمان بین گروه های مورد مطالعه معنی دار بود (p<0.001) که نشانگر کاهش میکروارگانیسم های زیرلثه ای توسط هر چهار روش مکانیکی بود و در عین حال تفاوت معنی داری در تاثیر هیچ یک از روش های مختلف مورد مطالعه بدست نیامد (P=0.22). به طور متوسط این روش ها به میزان 92% میکروارگانیسم های زیر لثه ای را کاهش دادند. همچنین در هر یک از روش های به کار گرفته شده نیز بین تعداد کلونی های قابل کشت قبل و بعد از مداخله همبستگی مثبتی وجود داشت (r=0.52). نتیجه گیری: سیستم پودر، هوا و آب به خوبی قلم های دستی و اولتراسونیک در حذف پلاک زیر لثه ای در مناطق بین دندانی تا عمق پروبینگ شش میلی متر موثر است و کاربرد پودر و یا عدم کاربرد آن در کارآیی این سیستم در حذف پلاک زیرلثه ای بی تاثیر است.

زمینه و هدف: برای جلوگیری از شکستن لایه سمان و جدا شدن پروتز لازم است سمانی با استحکام بالا انتخاب شود. استحکام سمان تحت تاثیر نسبت پودر به مایع و نحوه مخلوط کردن است. هدف از این مطالعه ارزیابی استحکام فشاری سه نوع سمان زینک فسفات و بررسی تاثیر اندازه گیری نسبت پودر به مایع سمان به صورت چشمی، بر روی استحکام این سمان ها می باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی استحکام فشاری مخلوط سه نوع سمان در دو نسبت پودر به مایع اندازه گیری و مقایسه شد. سمان های زینک فسفات مورد مطالعه از این قرار بود: سمان (Densply) DeTrey Zinc, (Harvard GmbH) Hoffmann's و Ariadent (Asia Chemi Teb). این مطالعه دارای شش گروه و هر گروه شامل ده نمونه بود. نمونه ها مطابق با استاندارد (2003) ISO 9917 ساخته شد و به مدت 24 ساعت در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد نگهداری گردید. سپس استحکام فشاری آنها توسط ماشین آزمایش کننده (Zwick) اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری آزمون های ANOVA و Tukey مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: اختلاف معنی داری بین استحکام فشاری نمونه های با نسبت کارخانه و نمونه های با نسبت مصرفی در کلینیک وجود داشت. کمترین استحکام فشاری مربوط به سمان آریادنت با نسبت مصرفی در کلینیک و بیشترین مربوط به سمان Hoffmann's با نسبت پیشنهادی کارخانه بود. نتیجه گیری: در بین نمونه ها با نسبت مصرفی در کلینیک، سمان Hoffmann's دارای بیشترین استحکام فشاری بود. همچنین بیشترین اختلاف بین استحکام نمونه های با نسبت توصیه شده کارخانه و نسبت مصرفی در کلینیک در سمان DeTrey Zinc مشاهده شد.

زمینه و هدف: ترمیم های ترکیبی آمالگام و کامپوزیت دارای مزایایی از جمله صرفه اقتصادی، زیبایی و استحکام در یک ترمیم، عدم نیاز به خارج کردن آمالگام و اعمال فشار به دندان است. اتصال مناسب دو ماده مذکور بر اطمینان انجام چنین ترمیم هایی می‎افزاید. هدف از انجام این مطالعه، بررسی استحکام اتصال برشی بین دو ماده در شرایط استفاده از رزین باند شونده Rely X-ARC و بدون آن بود. روش بررسی: جهت انجام این مطالعه آزمایشگاهی، شصت عدد سیلندر آکریلی در قالب های تفلون به ابعاد 25×33 میلی‎متر تهیه شد. در قسمت مرکزی هر سیلندر حفره مربع به ابعاد هشت میلی‎متر و عمق 2.5 میلی متر تعبیه گردید. نمونه‎ها به چهار گروه 15 تایی تقسیم شدند. در گروه یک پس از متراکم و برنیش کردن سطح آمالگام، قالب تفلون شیاردار دوقسمتی روی آمالگام و درون قالب تفلونی خارجی قرار گرفت و سپس رزین کامپوزیت درون فضای تفلون دای به آمالگام زیرین اضافه و کیور شد. در گروه دو بین آمالگام و کامپوزیت Single Bond و Rely X-ARC استفاده گردید. در گروه های سه و چهار پس از متراکم و برنیش کردن آمالگام، نمونه‎ها 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد نگهداری و سپس توسط فرز روی آنها به طور یکسان خشونت ایجاد گردید. در گروه سه بلافاصله کامپوزیت باند شد و در گروه چهار ابتدا از Single Bond و سپس Rely X-ARC استفاده و کامپوزیت باند گردید. مقدار نیروی برشی بین دو ماده توسط دستگاه DARTEC اندازه گیری و نتایج حاصله توسط آنالیز آماری ANOVA دوطرفه در سطح اعتماد 0.95 بررسی گردید. یافته‎ها: میانگین استحکام باند برشی برای گـروه های یک تا چهار به ترتیب 6.13(±2.35), 8.74(±6.42), 9(±2.77) و 8.25(±1.43) مگاپاسکال به دست آمد. مقایسه میانگین استحکام باند برشی بین گروه ها تفاوت آماری معنی‎داری بین گروه های مورد مطالعه نشان نداد. نتیجه‎گیری: کاربرد Rely X-ARC در فصل مشترک آمالگام و کامپوزیت اختلاف معنی‎داری در استحکام اتصال ایجاد نکرد. در عین حال توانست سبب افزایش میانگین استحکام باند 24 ساعته شود. این افزایش از نظر آماری معنی‎دار نبود.

زمینه و هدف: به دنبال تلاش هایی که توسط محققان ایرانی برای ساخت یک ایمپلنت دندانی انجام شد، سیستم ایمپلنت دندانی نیساستان طراحی و تولید شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان کارایی ایمپلنت پیچی نیساستان در طی یک دوره دو ساله و مقایسه آن با مطالعات انجام شده روی سایر ایمپلنت ها می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی هم گروه آینده نگر 21 بیمار با محدوده سنی 21-62 سال شامل ده مرد و 11 زن با بی دندانی در ناحیه دندان های آسیای فک پایین انتخاب شدند، بیماران همگی از نظر سلامت عمومی سالم بودند. در مجموع 58 ایمپلنت نیساستان در ناحیه خلفی فک پایین آنها کاشته شد و پس از ترمیم و اوسئواینتگریشن 64 واحد پروتز ثابت به صورت بریج روی ایمپلنت ها قرار گرفت. بیماران در زمان بارگذاری ایمپلنت ها، یک سال و دو سال بعد مورد ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیک قرار گرفتند معیارهای بقا و موفقیت ایمپلنت نظیر، عمق شیار لثه، تحلیل استخوان کرستال، شاخص پلاک، شاخص خونریزی نیز ثبت شد. اطلاعات بدست آمده از طریق نرم افزار SPSS با آزمون های آنالیز واریانس برای داده های تکراری، Paired test، Friedman و Wilcoxon مورد تجربه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میزان موفقیت ایمپلنت ها پس از دو سال %94.4 و ثبات اباتمنت و پروتز %96.1 بود. میانگین تحلیل استخوان کرستال 1.43-1.08 میلی متر، میانگین عمق شیار لثه 2.63±0.9-2.49±0.9 میلی متر و شاخص پلاک در زمان بارگذاری در %56.5 نقاط و در پایان مطالعه در %64.5 نقاط صفر بود. شاخص خونریزی در زمان بارگذاری در %49.5 نقاط و در پایان مطالعه در %65.6 نقاط صفر بود. آزمون های آماری نشان داد تغییرات شاخص های خونریزی و تحلیل استخوان کرستال در طول مطالعه از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: میزان بقای ایمپلنت نیساستان و کارایی آن در حد سایر مطالعات انجام شده روی سیستم های دیگر می باشد و شاخص های کلینیکی و رادیوگرافیک در محدوده استانداردهای تعیین شده قرار دارد، لذا می توان نتیجه گرفت ایمپلنت دندانی نیساستان در طی این مطالعه کارایی مشابه سایر انواع سیستم ها را دارد.

زمینه و هدف: بررسی و تاثیرگذاری دو طرفه عوامل اتصال دهنده عاجی و ماده زمینه ای بر جنبه های گوناگون ترمیم های چسبنده از جمله استحکام باند از مهمترین توجهات می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه استحکام باند برشی سه نوع عامل اتصال دهنده Excite،Prime & bond NT و Clearfil SE-bond در دو مقطع تاج و ریشه دندان انسان در شرایط آزمایشگاه می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی شصت دندان پرمولر سالم به دو گروه تصادفی یک و دو تقسیم شد، سطح باکال سی دندان در گروه یک جهت نمایان شدن قسمت میانی عاج در مقطع تاجی حد فاصل DEJ تا پالپ و سطح پروگزیمال سی دندان در گروه دو جهت نمایان شدن قسمت میانی عاج در مقطع ریشه ای حد فاصل CEJ تا پالپ توسط دستگاه تریمر برش داده شد. سطوح عاجی نمایان شده برای نزدیکتر شدن به شرایط تراش عاج در دهان و ایجاد لایه اسمیر با فرز الماسی فیشور و توربین در سه جهت تراش مختصری داده شد. نمونه های مانت شده در آکریل به سه گروه تصادفی ده تایی تقسیم گردید. در گروه (1-1) و (1-2) از عامل اتصال دهنده Excite بعد از اچ کردن با اسید فسفریک 35% استفاده شد. در گروه (2-1) و (2-2) از عامل Prime & bond NT بعد از اچ کردن با اسید فسفریک 35% استفاده و در گروه (3-1) و (3- 2) از SE-bond Clearfil استفاده گردید، سپس با استفاده از مولدهای پلاستیکی 3´5 میلی متر کامپوزیت Z100 به نمونه ها متصل شد و بعد از یک هفته نگهداری در آب مقطر، میزان استحکام اتصال برشی نمونه ها با سرعت یک میلی متر در دقیقه در دستگاه اینسترون بررسی گردید. از آزمون ANOVA یک طرفه و پس آزمون LSD برای مقایسه این سه گروه در هر مقطع استفاده شد. یافته ها: در مقاطع تاجی در مقایسه استحکام اتصال بین گروهی میان (12.86) (1-1) و (12.96) (1-2) میزان P.v=0.967 بود و اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت، اما بین گروه های (1-1) و P.v=0.001 (12.51) (1-3) و بین گروه های (2-1) و P.v=0.001 (1-3) بود و اختلاف آماری معنی دار بود. در مقاطع ریشه ای در مقایسه هر سه گروه (11.40) (2-1) و P.v=0.017 (6.49) (2-2) ، گروه های (1-2) و P.v=0 (19.71) (2-3) و گروه های (2-2) و P.v=0 (2-3) اختلاف آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: اتصال به عاج چه در ناحیه تاج و چه در ناحیه ریشه با کاربرد عامل اتصال دهنده خود اچ کننده استحکام اتصال بالاتری نسبت به عوامل توتال اچ داشت.

زمینه و هدف: آلودگی سطح مینا به پروتئین های بزاقی یا خون مهمترین دلیل برای شکست در چسبندگی براکت ها محسوب می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی استحکام برشی پیوند در شرایط آلودگی بزاقی در طی مراحل مختلف چسبندگی می باشد. روش بررسی: مطالعه با روش تجربی آزمایشگاهی انجام شد. برای چسباندن از کامپوزیت کانسایز (3M, UNITEC) و براکت های استاندارد 0.018 اینچ و برای ایجاد آلودگی از بزاق تازه انسانی استفاده شد. در تمام گروه ها آلودگی ایجاد شده خشک می شد. از نود دندان در شش گروه استفاده گردید که عبارت بودند از: 1ـ بدون آلودگی 2ـ ایجاد آلـودگی پس از اچ کردن 3ـ ایجاد آلودگی پس از کاربرد رزین باند 4ـ ایجاد آلودگی پس از اچ کردن، انجام اچ مجدد 5ـ آلودگی پس از کاربرد رزین باند، انجام اچ مجدد 6ـ آلودگی پس از کاربرد رزین باند و کاربرد مجدد رزین باند. پس از چسباندن براکت ها. نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتی گراد و آب مقطر نگهداری شدند، سپس به میزان ششصد و پنجاه بار بین 5-55 درجه سانتی گراد ترموسایکل شدند. در نهایت استحکام برشی پیوند با دستگاه دارتک اندازه گیری گردید و داده ها با آنالیزهای واریانس یک سویه و DANCAN مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس آزمون های آماری بین تمامی گروه ها بجز گروه یک و چهار تفاوت آماری وجود نداشت (P<0.05). بیشترین استحکام برشی پیوند در گروه پنجم (21.6±2.6 مگاپاسکال) و کمترین در گروه سوم (7.2±2.8 مگاپاسکال) مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که اچ کردن مجدد پس از خشک کردن آلودگی می تواند استحکام پیوندی برشی لازم در ارتودنسی را فراهم کند. یعنی نیازی به شستشوی آلودگی نمی باشد.

زمینه و هدف: سایش از خصوصیات ذاتی کامپوزیت ها می باشد که ممکن است منجر به از دست رفتن ترمیم شود. پرداخت ترمیم های کامپوزیتی یکی از علل افزایش سایش این ترمیم ها به شمار می رود. با استفاده از ایندکس اکلوزلی علاوه بر بازسازی آناتومی سطح اکلوزال با صرف زمان کمتر، می توان از پرداخت سطح اکلوزال اجتناب کرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ایندکس اکلوزالی بر مقدار سایش ترمیم های کامپوزیتی بررسی شده و سایش دو کامپوزیت تتریک سرام و ایده آل ماکو با یکدیگر مقایسه می شوند.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی از چهل عدد دندان سالم پرمولر استفاده شد که به چهار گروه تقسیم شدند. برای دو گروه ایندکس اکلوزالی توسط آکریل شفاف تهیه گردید. پس از تهیه حفره Cl I روی تمام نمونه ها، دو گروه با ایندکس و دو گروه بدون ایندکس با کامپوزیت های ذکر شده ترمیم شد، سپس از نمونه ها قالب گیری گردید و کست گچی تهیه شد. پس از بارگذاری در دستگاه دهان مصنوعی و ایجاد سایش توسط دستگاه با مسواک، مجددا کست گچی تهیه شد. مقاطع تهیه شده از دو کست (قبل از سایش و بعد از سایش) توسط پروجکت پروفیلومتر با یکدیگر مقایسه شدند و میزان اختلاف دو سطح تحت بررسی آماری قرار گرفت. آنالیز داده ها توسط آنالیز واریانس دوعاملی و با سطح اطمینان 95% بررسی گردید.یافته ها: بین میزان سایش هشت ماهه ترمیم های انجام شده با استفاده از دو نوع رزین کامپوزیت ایده آل ماکو و تتریک سرام تفاوت معنی داری وجود نداشت (P=0.8). یافته های این مطالعه مشخص ساخت که استفاده از ایندکس اکلوزال در ترمیم با دو نوع رزین کامپوزیت استفاده شده، تاثیر معنی داری بر میزان سایش داشت. (P=0.03)نتیجه گیری: استفاده از ایندکس اکلوزالی در ترمیم های کامپوزیت خلفی باعث کاهش سایش این ترمیم ها نمی شود.

زمینه و هدف: در بازسازی دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار گرفته اند پست ها فشارهای اکلوزالی را به ریشه منتقل می کنند که نتیجه آن کاهش مقاومت دندان در برابر شکستگی می باشد. یکی از روش هایی که برای افزایش مقاومت دندان ها در برابر فشارهای اکلوزالی به کار می رود استفاده از اثر فرول می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر فرول بر روی مقاومت به شکست دندان هایی که با پست و کورهای باند شونده ترمیم شده اند، می باشد.روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی و به صورت آزمایشگاهی بر روی سی دندان سانترال فک بالا با ابعاد مشابه بر روی نمونه ها انجام گرفت. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه دارای فرول و بدون فرول تقسیم شدند. ابتدا درمان ریشه بر روی نمونه ها انجام گرفت. سپس فضای پست در داخل کانال ها آماده شد. تراش فرول به طول دو میلی متر و عرض یک میلی متر بر روی دندان های گروه فرول دار انجام گرفت. پست ها داخل کانال قرار گرفتند و کور کامپوزیتی و کوپینگ فلزی بر روی نمونه ها ساخته شد. در نهایت نمونه ها زیر دستگاه Instron برده شد و تحت نیروهای فشاری قرار گرفتند. داده های به دست آمده بر اساس آزمون های t و Kolmogorov-Sminov آنالیز شدند.یافته ها: مقاومت به شکست دو گروه فرول دار و بدون فرول از نظر آماری با یکدیگر اختلاف معنی دار داشت (P<0.001). میانگین آستانه شکست در گروه فرول دار 584±85.6 نیوتن و در گروه بدون فرول 194.8±52.5 نیوتن به دست آمد. در گروه فرول دار میانگین آستانه شکست نسبت به گروه بدون فرول 389 نیوتن بیشتر بود.نتیجه گیری: فرول مقاومت شکست دندان هایی را که با پست و کورهای باند شونده ترمیم شده اند را افزایش می دهد.

زمینه و هدف: گرایش به طب سنتی در سال های اخیر و تلاش جهت تهیه دهان شویه مناسب ضدقارچ سبب گردید تا مطالعه حاضر به هدف بررسی اثرات ضدقارچی عصاره های گیاهان، دارچین، زردچوبه، افسنطین، مریم گلی، نعناع، همیشه بهار، بر روی قارچ کاندیدا آلبیکانس در مقایسه با دهان شویه نیستاتین انجام گیرد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی نمونه استاندارد و ایزوله بومی قارچ کاندیدا آلبیکانس به عنوان پاتوژن شایع دهانی و عصاره گیاهان دارچین، زردچوبه، افسنطین، مریم گلی، نعناع، همیشه بهار مورد بررسی قرار گرفتند. سوش استانارد کاندیدا آلبیکانس با PTCC 5027 از مرکز کلکسیون قارچ ها و باکتری های صنعتی و عفونی ایران خریداری شد و عصاره گیاهان مذکور پس از خریداری گیاهان و شناسایی آنها توسط آزمایشگاه جهاد دانشگاهی، تهیه گردید. تعداد ده نمونه ایزوله بومی نیز از مخاط کام یا باکال بیماران مراجعه کننده به یکی از درمانگاه های سطح شهر تهیه شد. جهت انجام آزمایشات سوسپانسیون 0.5 مک فارلند هر کدام از سوش های استاندارد بومی تهیه گردید، سپس از سوسپانسیون با دو روش چاهک و آزمایش لوله ای مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه داده ها با آنالیز ANOVA یک سویه و رگرسیون لجستیکی بررسی شدند.یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که عصاره گیاهان زردچوبه، اوکالیپتوس، افسنطین، دارچین، مریم گلی، نعناع، پیاز، همیشه بهار همگی دارای اثر ضدقارچی می باشند که این خاصیت در چهار گیاه اول قویتر و قابل توجه می باشد.نتیجه گیری: از آنجایی که نتایج مطالعه حاضر نشان داد گیاهان زردچوبه، اکالیپتوس، افسنطین، دارچین دارای اثر ضدقارچ قابل قبولی نسبت به استاندارد نیستاتین می باشند لذا جهت تهیه دهان شویه مناسب ضدقارچ از گیاهان مذکور و تکمیل مطالعه حاضر انجام آزمایش های تخصصی و بررسی های بالینی پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: از میان روش های مختلف درمانی برای بیماران Cl III اسکلتال، پروترکشن ارتوپدیک فک بالا، روش موثری برای کودکان زیر سنین بلوغ معرفی شده است. افزایش عرض فک به طور معمول در بیماران Cl III نیاز می باشد، ولی گروهی از بیماران مشکل تنگی عرضی فک بالا ندارند، هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سفالومتریک، متعاقب درمان Face mask (FM) بدون افزایش فک بالا در بیماران Cl III در دوره دندانی شیری و دایمی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت قبل و بعد و به گونه Case Series انجام شده است، ده بیمار Cl III که توسط آنالیز McNamara و Stainer دارای نقص رشدی فک بالا بودند انتخاب شدند و از آنها رادیوگرافی لترال سفالومتری تهیه شد. برای کلیه بیماران، تنها درمان Face mask به کار برده شد. در پایان درمان مجددا از کلیه افراد رادیوگرافی سفالومتری تهیه گردید. شاخص های سفالومتری اندازه گیری و آنالیز انجام شد. تغییرات اندازه و موقعیت فک بالا و پایین و تغییرات بافت نرم و تغییرات دندانی در طول دوره درمانی با استفاده از آزمون Paired sample t بررسی شد.یافته ها: افزایش اورجت به میزان 2.3 میلی متر، کاهش 3.5 درجه زاویه n.Sn.Pog و در نتیجه اصلاح پروفایل بیمار، اصلاح روابط مولرها در جهت ایجاد رابطه Cl II، افزایش 2.8 و 2.3 میلی متری فاصله IS.A و 1 to NA و در نتیجه پروترود شدن دندان سانترال فک بالا از نتایج درمان بود که به صورت قابل ملاحظه ای معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج توجیه کننده تاثیر مثبت استفاده از فیس ماسک بدون کاربرد افزایش عرض فک، در بهبود وضعیت قدامی خلفی فک بالا در بیماران Cl III در دوره دندانی مختلط می باشد.