بیابان
سال:1383 | دوره:9 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

بررسی اکتشافی در مطالعات منابع آب زیرزمینی در دلتای میناب در قالب مطالعات فیزیکی، ژئوتکنیکی و ژئوفیزیکی در این مقاله انجام گرفته است. محدوده مورد مطالعه پایین دست حوضه آبریز سد میناب به مساحت حدود 800 کیلومتر مربع می باشد. نوع سازنده ها براساس مقاومت الکتریکی آن و تعیین کیفیت و کمیت سفره های آب زیرزمینی میناب انجام گرفته است. سرعت نفوذ آب در ابتدای ورودی رودخانه میناب به دلتا به علت خصوصیات فیزیکی و وضعیت دانه بندی رسوب در داخل خاک زیاد بوده و سپس با توجه به ریزدانه بودن رسوب در بخشهای پایین دست تقلیل یافته و به مقدار ثابتی که فقط نتیجه نیروی ثقل است می رسد. بنابراین با توجه به اینکه حرکت آب در خاک در اثر تغییر در بافت خاک و ساختمان زمین ایجاد می شود، نحوه بهره برداری از آبهای زیرزمینی در سراسر دلتاچه از نظر کمیت و چه از نظر کیفیت یکسان نیست بطوری که بهترین آب با توجه به اندازه گیری EC و TDS در مدخل ورودی رودخانه به دلتای میناب و سخت ترین آن مربوط به بخشهای انتهای دلتا می باشد. براساس مطالعات ژئوفیزیکی و ژئوتکنیکی در محدوده شمال شرقی دلتا امکان بهره برداری از آبهای زیرزمینی با محدودیتهایی مواجه است. جنوب غرب شهر میناب، غرب دلتای میناب تا ساحل تنگه هرمز و جنوب غرب دلتای مذکور به طرف دریای عمان یک حوضه آبرفتی ریزدانه می باشد، طوری که امکان تغذیه سفره آبهای زیرزمینی با محدودیت مواجه است. بالاترین کیفیت سفره آبهای زیرزمینی دلتای میناب حدفاصل پل میناب تا روستای گورزانگ به جهت دارا بودن نوع رسوبهای درشت دانه و بالا بودن کیفیت آبهای زیرزمینی از اهمیت شایان توجهی برخوردار است.

شوری حدود 10% اراضی جهان را در برگرفته است و سرعت تخریب خاک در اثر فرایند شور شدن سه هکتار در دقیقه گزارش شده است. حدود 34% از خاکهای قاره آسیا متاثر از املاح است. کشور ایران با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و شرایط آب و هوایی خشک و نیمه خشک از نظر توسعه شوری در رتبه پنجم آسیا قرار دارد. بدلیل خشکسالی ها و کمبود آب در سنوات اخیر موضوع شورشدن در کشور به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته است. جهت نشان داد علل شوری منطقه گنبد- آلاگل بعنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. این منطقه در طول جغرافیایی 20 54 تا 10 55 و عرض جغرافیایی 37 تا 40 37 قرار دارد، متوسط شیب و ارتفاع منطقه به ترتیب 1.6% و 18 متر بوده و متوسط بارندگی سالانه آن 314 میلیمتر، میانگین دمای سالانه آن 17.5، میانگین تبخیر 1659 میلیمتر می باشد و مساحتی در حدود 1856.4 کیلومتر مربع دارد. اطلاعات مربوط به آب در دو بخش آبهای سطحی و زیرزمینی جمع آوری گردید و از سفره سطحی نمونه برداری شد و همچنین جهت مطالعه خاک اقدام به حفر پروفیل در اعماق مختلف (50- 0، 100- 50، 150- 100 سانتیمتر) در هر سری خاکشناسی گردید. در نهایت با استفاده از اطلاعات موجود، نقشه زمین شناسی، توپوگرافی، عکسهای هوایی، اطلاعات مربوط به تجزیه و تحلیل نمونه های آب و خاک علل و روند شور شدن آب و خاک مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان داد که هم عوامل طبیعی و هم عوامل انسانی در این امر مؤثر بوده است. در بحث عوامل طبیعی معیارهای نظیر رسوبگذاری دریای خزر در گذشته، سازندهای مختلف زمین شناسی، توپوگرافی، شیب کم منطقه، بالابودن سطح ایستایی آب، قلت بارندگی، تبخیر بالا و وزش باد که سبب انتقال نمک می شود موثر بوده است و در بین عوامل انسانی تأثیرگذار معیارهای نظیر سیستم نامناسب آبیاری، جاده سازی و ورود فاضلاب را می توان نام برد. اما در ارتباط با بررسی روند شورشدن مطالعات خاک نشان داد که طی یک دوره 28 ساله حدود 2.4% خاکهای سطح منطقه از خاک کم شور (mmho/cm 4-8: EC) به خاکهای لب شور (mmho/cm 8-15 EC) و 23.5% خاکها از حالت کم شور (mmho/cm 4-8: EC) و لب شور (mmho/cm 8-15: EC) به خاکهای کاملا شور (mmho/cm 15: EC) تبدیل شده اند. تغییرات در آب زیرزمینی سفره سطحی طی یک دوره 9 ساله نشان داد که مقادیر EC در 72.7% پیزومترها افزایش یافته و در 27.3% دیگر کاهش داشته است، همچنین 68.75% پیزومترها افت سطح آب و 31.25% دیگر افزایش سطح آب را داشته اند.

هدف از انجام این مطالعه بررسی جوامع گیاهی موجود و رابطه آنها با متغیرهای محیطی از قبیل ارتفاع از سطح دریا، درجه شیب و جهت جغرافیایی با استفاده از فن آوری سیستمهای اطلاعات جغرافیایی در پارک ملی تندوره، واقع در شمال استان خراسان می باشد. به این منظور نقشه توپوگرافی منطقه با مقیاس 50000 :1 رقومی گردید و سپس با استفاده از این نقشه مدل رقومی ارتفاع (DEM) تهیه گردید و نقشه طبقات ارتفاعی منطقه و نیز نقشه و جهت شیب از مدل رقومی ارتفاع ساخته شد. همچنین نقشه فیزیونومی پوشش گیاهی منطقه رقومی شد و پس از ثبت نقشه ها به همدیگر (Georegisteration)، در محیط GIS از هرکدام از ده جامعه گیاهی موجود نمونه برداری نموده و اطلاعات مربوط به هر نمونه از لایه های ارتفاع، شیب و جهت شیب استخراج گردید. همپوشانی لایه های مختلف اطلاعاتی از قبیل لایه طبقات ارتفاعی، شیب، جهت شیب با جوامع گیاهی و سایر تجزیه و تحلیلهای آماری لازم جهت بررسی ارتباطات ویژگیهای گیاهی و عوامل فیزیکی محیط انجام شد. نتایج حاصله، نقش ارتفاع را به عنوان عامل تفکیک کننده جوامع گیاهی و استفاده از سیستمهای اطلاعات جغرافیائی را به عنوان ابزار قوی در مطالعات پوشش گیاهی نشان می دهد.

شهر کرمان تا سه دهه گذشته در معرض طوفان های ماسه ای قرار داشته که این وضعیت در اثر تخریب گیاهی در نیم قرن اخیر به اوج خود رسیده است. این طوفان ها، پیامدهایی چون تخریب اراضی کشاورزی، مراکز صنعتی، مهاجرت روستاییان، آلودگی هوا و در نتیجه بیماری های تنفسی و چشمی، گرد و غبار کردن هوا و کاهش دید رانندگان و افزایش تصادفات، مشکلاتی برای پروازهای هوایی و به خطر انداختن حیات اجتماعی را به دنبال داشته است. در سال 1345 فعالیت های بیابان زدایی با هدف بر طرف کردن مشکلات فوق آغاز گردیده است، که فعالیت های انجام شده شامل بذرپاشی و بذر کاری، مالچ پاشی، احداث بادشکن، قرق، احداث جاده و مهمترین آن ها نهال کاری است که حدود 48300 هکتار نهال کاری در حوزه کرمان – باغین انجام گرفته است. گونه های مورد استفاده شامل سفید تاغ، زرد تاغ، سیاه تاغ است که بخش عمده آن سفید تاغ است. مهمترین دستاوردهای مثبت اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و اکولوژیکی عملیات انجام شده شامل: حفاظت شهر کرمان، گسترش شهر کرمان (به طوری که 35 سال قبل محدوده جنوبی خیابان مطهری، بخش عمده خیابان شهاب، محدوده خیابان های بهزاد، مالک اشتر، محل فعلی دانشگاه آزاد و ... تپه های ماسه ای بوده است. به همین ترتیب بعضی از آبادی های شهر کرمان مانند سعادت آباد و اکبر آباد کاملا زیر ماسه مدفون بوده لست و روستای باقر آباد متروکه بوده است)، کاهش خسارت های اقتصادی، کاهش تصادفات و خطرات ناشی از غبار آلودگی هوا و کاهش دید رانندگان، حفاظت فرودگاه، کاهش بیماری های تنفسی و چشمی، افزایش اراضی کشاورزی، ایجاد اشتغال، بهره برداری اقتصادی از جمله چرای دام ها و استفاده از چوب درختان کشت شده در عرصه های تثبیت شده می باشد. ارزش فعلی هزینه های انجام شده 4/88502023 هزار ریال و ارزش فعلی درآمدهای حاصله از کشاورزی 59/9353001 هزار ریال و ارزش فعلی درآمد خالص 19/4928978 هزار ریال می باشد. عملیات بیابان زدایی انجام نپذیرفت و در هر مکانی که مشکلاتی دیده می شد یک سری کارهای اجرایی بدون برنامه ریزی صورت می گرفت. در نتیجه مطالعات لازم از جمله مطالعه آب و خاک و ... انجام نشده و در بعضی از مناطق این عملیت با عدم موفقیت مواجه بوده و یا نتیجه مورد انتظار را نداده است. علاوه بر این هم اکنون این جنگل کاری ها با مشکلات عدیده ای از قبیل آفات و بیماری ها، عدم زادآوری، تراکم زیاد، خشکیدگی، چرای مفرط و تجاوز به جنگل کاری ها به منظور افزایش سطح زیر کشت پسته و ... مواجه است که در صورت ادامه این روند در آینده نه چنوان دور فرسایش بادی تشدید گردیده و مشکلات قبلی نمایان خواهد شد.

امروزه، کاربرد سامانه های اطلاعات جغرافیایی (ساج) تسهیلات بسیار زیادی در پهنه بندی های اقلیمی بوجود آورده و استفاده از روش های آماری و به ویژه زمین آماری نیز باعث شده است که دقت برآوردهای نقطه ای لازم برای پهنه بندی از پشتوانه علمی محکمتری برخوردار باشد. ولی در این روش ها، مقدار عددی هر پارامتر اقلیمی به تمامی برای برآوردهای نقطه ای شبکه منظم (گردید) مورد استفاده قرار می گیرد. در این مقاله پیشنهاد شده است که توزیع جغرافیایی هر عامل اقلیمی موثر در طبقه بندی به دو جزء قانونمند (رگرسیونی) و غیرقانونمند (جزو خطا) تفکیک گردد و روش های متداول فقط بر جزء خطا اعمال شود. این روش بر طبقه بندی ساده سلیانینف به دلیل سادگی کاربرد اعمال و برای گستره آذربایجان، به خاطر تراکم مناسب ایستگاهها آزمون شده است. پارامترهای اصلی اقلیمی طبقه بندی ساده سلیانینف را P میانگین جمع بارش سالانه (میلیمتر)، S میانگین جمع سالانه واحدهای حرارتی با آستانه بیولوژیکی ده درجه (درجه- روز) و ضریب هیدروترمیک K=10 P/S تشکیل می دهند. برای پهنه بندی گستره مطالعاتی که شامل استان های آذربایجان شرقی، غربی و اردبیل می گردد، مدل ارتفاعی زمین به ابعاد 500 × 500 متر و پارامترهای ماهانه دمای هوا و بارندگی در شبکه ای مرکب از 73 ایستگاه در یک دوره سی ساله تهیه گردید. همچنین در یک مدل ساده تدوینی، داده های متوسط ماهانه دما به متوسط روزانه تبدیل و مقدار S برآورده شد و صحت کارکرد مدل با داده های حقیقی روزانه ایستگاه های سینوپتیک تبریز، ارومیه، پارس آباد مغان آزمون و در سطح 0.01 مورد تأیید قرار گرفت. در مرحله بعدی همبستگی بین P و ارتفاع و همچنین S و ارتفاع آزمون و با استفاده از معادلات برگشت و توزیع خطاهای برآورد در روی شبکه ارتفاعی منظم، اطلاعات لازم برای هر نقطه از شبکه محاسبه گردید و متعاقبا با بهره گیری از لایه ارتفاعی، شش لایه مشتمل بر لایه های (الف) بارش محاسبه شده، (ب) خطای بارش محاسبه شده، (ج) S محاسبه شده، (د) خطای S محاسبه شده و در نتیجه (ه) لایه تصحیح شده و (و) لایه جمع درجه - روزهای تصحیح شده ساخته شد و بالاخره لایه نهایی ضریب هیدروترمیک K بنا گردید و طبقه بندی به انجام رسید. براساس این طبقه بندی اقلیم های خشک و فراخشک در محدوده مطالعاتی وجود ندارند، متقابلا اقلیم های نیمه خشک شدید، نیمه خشک میانه، نیمه خشک خفیف، نیمه مرطوب و مرطوب به ترتیب 6.6، 31.4، 34.6، 15.0 و 12.4 درصد گستره مطالعاتی به مساحت 97518 کیلومتر مربع را می پوشانند. بخش اعظم اقلیم های مرطوب آذربایجان ارتفاعی (از نوع سرد) می باشند.

به موازات تغییرات سریع زندگی شهری و افزایش فشار بر زیرساختها و خدمات شهری، سکونتگاههای روستایی کشور همراه با کاهش جمعیت و مهاجرت ها دچار تغییرات اساسی در سازمان فضایی - مکانی خود شده اند. ماهیت علم جغرافیا به عنوان یک علم میان رشته ای، بررسی رابطه انسان و محیط وتوزیع فضایی سکونتگاه های زیستی و روستایی و شهری لزوم به کارگیری تکنیک ها و مدلهای برنامه ریزی ناحیه ای را جهت ساماندهی فضایی- مکان آن ضروری می نماید. این مقاله به بررسی وضع موجود سکونتگاه های روستایی شهرستان پرداخته و با بررسی شاخصهای جمعیتی و موقعیت مکانی 204 نقطه شهری و روستایی منطقه از طریق تکنیک های برنامه ریزی خطی، مرکز ثقل جمعیتی، همبستگی پیرسن و ... مسیرهای تازه ای برای خدمات رسانی شبکه ای چون جاده، گاز، کانال آبرسانی، برق، تلفن ... و مراکز خدمات روستایی و عشایری (قطب رشد) توسط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) ارایه نموده است تا با انتخاب مسیر و مراکز بهینه نقش بسزایی در رسیدن به الگوی مطلوب و متعادل سکونتگاه های روستایی و در نتیجه ساماندهی فضایی آن ایفا نماید.

این تحقیق به منظور مطالعه اثر چهار دور آبیاری بر روی روند رشد، شاخص های فیزیولوژیکی و عملکرد سه رقم آفتابگردان انجام گرفت. آزمایش با بهره گیری از طرح کرت های یکبار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه بخش دانه های روغنی موسسه اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال 1379 انجام گرفت ارقام به کار رفته در آزمایش شامل رقم رکورد، گلشید و Hysun33 و چهار دور آبیاری اعمال شده عبارت بودند از دور آبیاری اول هر هفت روز یکبار (شاهد)، دور آبیاری دوم هر 11 روز یکبار، دور آبیاری سوم هر 15 روز یکبار دور آبیاری چهارم هر 19 روز یکبار، نتایج نشان دادند با افزایش دور آبیاری تمام شاخص های فیزیولوژیکی (LAI, NAR, RGR, CGR) با افت مواجه می شوند. شاخص های فیزیولوژیکی CGR،RGR  و NAR برای ارقام متفاوت تفاوت چندانی نداشتند ولی LAI برای رقم Hysun33 بالاتر از ارقام دیگر بود. شاخص برداشت برای این رقم در شرایط کمبود آب کمتر تحت تأثیر قرار گرفت و همچنین عملکرد مطلوب تری با مصرف آب کمتر ایجاد کرد. عملکرد مطلوب این رقم به علت تخصیص بهتر مواد فتوسنتزی به نفع مرحله زایشی و رسیدن دانه بود. لذا ممکن است با کاشت این رقم ضمن رسیدن به عملکرد مطلوب، در مصرف آب نیز صرفه جویی به عمل آید.

تاثیر آللوپاتیک علف های هرز قیاق، سلمه تره، شیرین بیان، پیچک و هفت بند بر روی جوانه زنی و رشد گیاهچه نخود در مطالعات آزمایشی در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. در این بررسی، از آللوپاتیک حاصل از اندام های هوایی، خاک محیط ریشه و عصاره آبی استخراج شده از خاک محیط ریشه علف های هرز استفاده شد. نتایج نشان دادند که اندام های هوایی، خاک محیط ریشه و عصاره حاصل از خاک محیط ریشه علف های هرز قیاق، سلمه تره، و پیچک میزان جوانه زنی و رشد گیاهچه نخود را در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش می دهد، در حالی که علف های هرز شیرین بیان و هفت بند فاقد این خاصیت هستند. در بسیاری از موارد، علف هرز قیاق تاثیر بازدارندگی بیشتری را بر صفات مورد بررسی نشان داد. رشد ساقه چه نخود نیز بیش از رشد ریشه چه تحت تاثیر قرار گرفت.

منطقه مورد پژوهش در جنوب شرق شهرستان شاهرود بین ´15 و °55 تا ´15 و °57 طول شرقی و´15 و °33 تا ´17 و °36 عرض شمالی واقع شده است. تپه های ماسه ای خارتوران زمان آباد) با مساحتی حدود 165689 هکتار در بخش جنوبی حوزه آبخیزکال شور خارتوران واقع شده است. بطور کلی سیمای عمومی رسنتی ها، از گونه های درختچه ای از قبیل اسکمبیل، دم گاوی و گراس های پایا به نام سبد می باشند که نمونه های شاخص منطقه مورد مطالعه بوده و با گونه های دیگری که بعضا درختچه ای یا علفی پایا با یکساله اند و با شرایط محیط سازگارند در هم آمیخته اند. گونه های گیاهی همراه با گونه های غالب گیاهی در ترکیب رستنی های این منطقه نقش مهمی را ایفا می کنند. البته گزارش گیاهانی نظیر قیچ، درمنه، کما در بین علفهای هرز مزارع و یا بر روی تپه های ماسه ای نشان دهنده بازتاب رستنی های طبیعی است. گونه های گز و گنگ رویش های مشخصه زمین هایی با خاک شور هستند که به طور موضعی پراکنش دارند. ضمن تحقیق و بررسی میدانی مشخص شد که به علت چرای بی رویه در بعضی موارد فرصت رویش برای گیاه تا تشکیل گل و دانه از آن گرفته شده و در نتیجه در فاصله چند سال در آن منطقه از بین رفته و نابود شده اند. همچنین ضمن بررسی دانه بندی معلوم شد که درصد رس و سیلت تپه های پوشش دار در مقایسه با تپه های ماسه ای بدون پوشش متفاوت بوده که نشان دهنده وجود پوشش گیاهی بیشتر در این گونه تپه ها می باشد.

رسوبات لس بخش وسیعی از استان گلستان را پوشانده است، اگر چه شواهد زیادی از بادی بودن این نهفته ها حکایت می کند، با این وجود درباره منشا، نحوه تشکیل و جهت بادهای غالب هنوز بحث های زیادی وجود دارد. روند تغییر اندازه دانه و فراوانی کوارتز در جهت جانبی نه تنها جهت وزش بادهای غالب، بلکه میزان دوری یا نزدیکی به منشاء را نیز معین می کند به طوری که اندازه ذرات و فراوانی کوارتز در جهت ورزش باد همواره کاهش و با دوری از منشاء تنزل می یابد. در این تحقیق ضمن تائید بادی بودن این نهشته ها تغییرات جانبی اندازه ذرات و ترکیب کانی شناسی به ویژه کوارتز به عنوان معیار تعیین جهت بادهای غالب مدنظر قرار گرفت، بنابراین پس از تهیه نقشه  پراکنش لس در استان گلستان بوسیله داده های ماهواره (ETM) و با کمک نرم افزار الویس، از لس های شاخص و هوانزده از عمق 4 متری نمونه برداری و تحت بررسی دانه سنجی لیزری و اسپکترومتری و کانی شناسی (XRD) قرار گرفت. با توجه به نتایج، کاهش محسوسی در میانگین اندازه دانه و مقدار کانی کوارتز از شمال خاوری به طرف جنوب باختری مشاهده می شود، به طوری که اندازه دانه ها از 4.97 φ تا 6.66 φ و فراوانی کانی کوارتز از 45.4% تا 56.2% در روند فوق کاهش می یابد. لذا براساس نتایج حاصل جهت بادهای غالب در تشکیل این رسوبات از شمال خاوری و شمال به طرف جنوب باختری و جنوب بوده است.

آگاهی از گیاهانی که دارای مقاومت نسبت به شوری می باشند لازمه مدیریت اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک است. با وجود وسعت زیاد اراضی شور در سطح کشور، کشت گیاهان شورپسند که در ضمن ارزش علوفه ای دارند امری ضروری است. Artemisia fragrans Willd و C.Koch Artemisia spicigera به لحاظ دارا بودن دو فاکتور مهم شورپسند بودن و دارا بودن ارزش علوفه ای مورد بررسی قرار گرفت. بذور این دو گونه از منطقه ی روستای خواجه واقع در جاده تبریز- اهر جمع آوری شد. جوانه زنی این دو گونه در  5تیمار EC=20, EC=16, EC=8,=EC 4, EC=0  (میلی موهس بر سانتیمتر) و با سه تکرار در درجه حرارت  25°cدر داخل ژرمیناتور بررسی شد. نتایج نشان می دهد که در هر دو گونه نامیه با گذشت زمان افزوده شده و در گونه Artemisia spicigera این افزایش بیشتر شده است. مقاومت به شوری گونه spicigera Artemisia نسبت بهfragrans Artemisia در همه تیمارها بیشتر است، در کل با افزایش شوری میزان جوانه زنی کاهش می یابد. در میزان جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، اثر متقابل بین گونه و غلظت در سطح 1% معنی دار است.

بمنظور مطالعه انتقال مجدد و شناخت صفات مرتبط با آن در شرایط محدودیت رطوبتی، این بررسی در قالب کرتهای خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی طرق مشهد به مدت دو سال زراعی 82-1380 اجرا شد. محدودیت رطوبتی در مراحل مختلف نمو در کرتهای اصلی و ژنوتیپ های تری تیکاله (شامل Juanillo 92 و چهار ژنوتیپ امیدبخش) در کرتهای فرعی قرار داشتند. سطوح مختلف محدودیت رطوبتی شامل، (L1) شرایط بهینه، L4 و  L3و L2 قطع آبیاری و جلوگیری از بارندگی بوسیله باران گیر (Rain shelter) به ترتیب در مراحل یک برگی تا برجستگی دوگانه(Double Ridge)  برجستگی دوگانه تا گلدهی و گلدهی تا مرحله پرشدن دانه، L5وL6 یک آبیاری تکمیلی در طول فصل رشد و نمو (بدون استفاده از باران گیر) به ترتیب در مرحله گلدهی و پرشدن دانه بود. نتایج نشان داد تنش رطوبتی در ابتدای فصل رشد (L2) ضریب اختصاص مواد فتوسنتزی به سنبله در حال رشد را افزایش داد، این افزایش به دلیل کاهش وزن خشک کل در مرحله گلدهی بود، اما تأثیر معنی داری بر درصد انتقال مجدد نداشت (افزایش 4%). تنش رطوبتی در مرحله برجستگی دوگانه تا گلدهی (L3) وزن خشک سنبله در مرحله گلدهی و ضریب اختصاص مواد فتوسنتزی به سنبله را کاهش داد، اما شرایط مناسب رطوبتی پس از پایان دوره تنش، باعث شد که دوره پرشدن دانه با شرایط بهینه تفاوت معنی داری نشان نداد. با فاصله گرفتن از شرایط بهینه درصد انتقال مجدد افزایش یافت، به طوری که در تیمار در صد انتقال مجدد بطور معنی داری بیشتر از شرایط بهینه (L1) و حتی شرایط تنش رطوبتی ابتدای فصل (L2) بود. بیشترین درصد انتقال مجدد در تنش رطوبتی پس از گلدهی (L4) وجود داشت (63%). رابطه منفی و بسیار معنی دار بین عملکرد دانه و درصد انتقال مجدد (r = -0.46) نشان دهندة کاهش عملکرد و افزایش انتقال مجدد با فاصله گرفتن از شرایط بهینه می باشد. شکل گیری مقصد قوی قبل از گلدهی موجب افزایش انتقال مجدد به دلیل افزایش تقاضای مقصد، در شرایط تنش رطوبتی انتهای فصل شد. بنابراین از این طریق می توان عملکرد را در شرایط خشکی انتهایی بهبود بخشید.

در این منطقه لایه سطحی جو به منظور محاسبه و پیش بینی دمای حداقل با هدف پیشگیری از سرمازدگی محصولات کشاورزی در جنوب خراسان مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا عوامل موثر در تغییرات دمای لایه سطحی بررسی شد. سپس داده های هواشناسی لازم درطول دوره آماری ایستگاه های بیرجند، قائن و گناباد تهیه و با استفاده از دو مدل نظری برونت و گروین دمای حداقل برای شبهای که آسمان صاف و وزش باد ناچیز است پیش بینی شد. نتیجه گرفته شد که نتایج مدل خیلی دقیقتر از مدل برونت است ولی این مدل در رطوبتهای خیلی بالا جوابگو نمی باشد.

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر کشت Atriplex canescens بر پوشش گیاهی بومی در منطقه طرح بیابان زدایی آغذی گنگ واقع در زاویه زرند ساوه انجام شد. با توجه به هدف تحقیق، از 8 ناحیه آتریپلکس کاری شده و 8 ناحیه شاهد به روش تصادفی - سیستماتیک و با استفاده از پلات های تو در تو نمونه برداری گردید. پلات گذاری به روش تصادفی- سیستماتیک و در امتداد ترانسیت 200 متری انجام شد. جهت اندازه گیری پوشش بومی از پلات های با ابعاد 3×4 در فصل بهار برای اندازه گیری پوشش علفی و 6×8 متر مربع در پاییز به منظور اندازه گیری گیاهان بوته ای و از پلات های 15×15 متر مربع در پاییز برای اندازه گیری پوشش آتریپلکس استفاده شد. تراکم گونه های گراس و درمنه دشتی نیز در اطراف بوته های آتریپلکس بررسی شد. با استفاده از آزمون مقایسه دو میانگین خصوصیات پوشش در نواحی بوته کاری و نواحی شاهد با هم مقایسه گردید. نتایج نشان داد، کشت گونه آتریپلکس پس از گذشت حدود 8 سال باعث تغییراتی در ترکیب و تنوع گونه ای شده است که ایجاد چنین وضعیتی به دلیل اثرات مثبت (ایجاد میکروکلیما و بهبود خصوصیات خاک) و منفی (رقابت و آللوپاتیک) آتریپلکس و مدیریت حاکم بر منطقه بوته کاری (قرق) می باشد.