مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1393 | دوره:26 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

برای داشتن درکی درست از افراط گرائی می توان سیره امیرالمومنین (ع) را به عنوان شاخص عدالت محوری مورد بررسی قرار داد. در پایان دوره خلیفه سوم، بسیاری از مسلمانان بر علیه او قیام کردند و فضای تند سیاسی، عده ای را به افراط گرایی سوق داد و با استقرار دولت علوی افراط گرایی از دو سو، این دولت را در محاصره خود گرفت، عده ای از جبهه مخالفان همانند خوارج به معارضه برخاستند و برخی دیگر از جبهه دوستان از سر عشق و علاقه به تند روی پرداختند. این دوستان که شاخص عدالت را کنار گذاشتند، می خواستند با تحمیل رای و اعمال فشار برای بیعت گرفتن، به زندان افکندن متهمان ، برخورد خشن با همه مخالفان ، حذف عناصر عاقل و اقدامات تند علیه دشمنان، دولت علوی را «تحکیم» کرده و نظام را «تثبیت» کنند و در این بین امیرالمومنین (ع) به شدت در برابر این گروه افراطی و خواسته های آنان مقاومت می کرد.

زمینه و هدف: درد حین درمان ارتودنسی ممکن است اثر نامطلوبی بر روند همکاری بیمار بگذارد. مطالعه حاضر باهدف مقایسه اثر دو آدامس کتوپروفن و بنزوکائین در کاهش درد بیماران طی درمان ارتودنسی انجام شده است.روش بررسی: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار دوسوکور انجام شد. به همین منظور سی بیمار با دامنه سنی 15-25سال که در جلسات قبلی درد گزارش کرده بودند، به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و به هر گروه یکی از سه نوع آدامس (کتوپروفن، بنزوکائین و کنترل) داده شد، همه بیماران هر سه نوع آدامس را با لحاظ دوره Wash-out دریافت کردند. پس از آموزش لازم، بیماران درد خود را دو و شش ساعت بعد، شب ملاقات، روزهای دوم، سوم و هفتم درVisual analogue scale صد قسمتی ثبت کردند. آزمونهای Friedman و Wilcoxon signed rank برای مقایسه میانگین درد به کار رفت.یافته ها: میانگین درد در هر دو جنس و تمام گروهها کاهش یافت که این روند کاهش درد معنی دار بود. (p=0.017) بررسیهای آماری شاخص درد بر اساس معیارVAS نشان داد که اگرچه میانگین درد در گروه بنزوکائین در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود با این حال با آنالیـزهای آماری Friedman و Wilcoxon signed rankرابطـه معنی دار با آدامس کتـوپروفن فقط در دو ساعت اول مشاهده شد. (p=0.042) ولی هر دو در تمامی زمانها به جز روز هفتم نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری بهتر بودند.نتیجه گیری: آدامسهای کتوپروفن و بنزوکائین به صورت معناداری در کاهش درد بیماران موثرند.

زمینه و هدف: مال اکلوژن یک ناهنجاری مورفولوژیک در قرارگیری دندانها در دهان است که فراوانی آن از کودکی تا نوجوانی افزایش نشان می دهد. شناخت ویژگیهای استاندارد برای تعیین میزان انحراف بیمار از وضعیت طبیعی و تشخیص به موقع می تواند کمک کننده باشد. هدف این مطالعه کشف رابطه ای بین زوایای مفصل تمپورومندیبولار و نوع مال اکلوژن افراد است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 81 بیمار از پرونده بیماران ارتودنسی موجود در دانشکده دندانپزشکی تهران بین سالهای 1380تا 1387 با سن 15-25 به طور تصادفی بر حسب معیارهای زیر انتخاب گردید، افراد مبتلا به سندرم های کرانیوفاسیال و بیماریهای مادرزادی مفصلی یا روماتیسم مفصلی و مشکلات تیروئید و مصرف کنندگان داروهای هورمونی حذف شدند. کلیشه لترال سفالومتری از بیماران تهیه گردید و به کمک آنالیز Wit`s و نقاط ANB به سه گروهI ،II ، III انگل تقسیم بندی شد، سپس رادیوگرافی پانورامیک بیماران قبل از شروع درمان افراد تریس شد و سه زاویه: زاویه بین خط شیب آرتیکولارامیننس و خط افق، زاویه بین کندیل و گردن کندیل و زاویه بین نیمساز زاویه قبلی و خط شیب آرتیکولارامیننس روی کاغذ تریسینگ با نقاله اندازه گیری شد. پس از آن یافته ها تحت آنالیز همبستگی رتبه ای Spearman،Paired t-test Two way ANOVA قرار گرفتند.یافته ها: میزان همبستگی راست و چپ سه اکلوژن برای یک نوع 459.0 I باp=0 ، نوع دو 276.0 II با p=0.011 و نوع سه III 334.0 با p=0.02 به دست آمد. بین هیچ گروه از این اندازه ها بین دو جنس، سن و نوع مال اکلوژن اختلاف معنی داری وجود نداشت و اثر برهمکنش دو متغیر مستقل نیز معنی دار نبود. نوع مال اکلوژن، سن و جنس با زاویه های مورد نظر رابطه ای ندارد.نتیجه گیری: زاویه بین خط شیب آرتیکولارامیننس و خط افق، زاویه بین کندیل و گردن کندیل و زاویه بین نیمساز زاویه قبلی و خط شیب آرتیکولارامیننس با مال اکلوژن ارتباطی ندارد یعنی مورفولوژی کندیل و مفصل گیجگاهی فکی با اکلوژن فرد رابطه ندارد.

زمینه و هدف: درمان تعدیل میزبان به عنوان یک مفهوم جدید در درمانهای جانبی بیماریهای پریودنتال مورد مطالعه قرار گرفته است. امگا-3 دارای فعالیت محافظتی و ضدالتهابی در بیماریهای التهابی نظیر پریودنتیت است. هدف این مطالعه بررسی اثر درمانی امگا-3 به همراه دوز پایین آسپیرین در درمان پریودنتیت مزمن و مقایسه آن با داکسی سایکلین می باشد.روش بررسی: تعداد 45 بیمار دارای پریودنتیت مزمن انتخاب شدند و پارامترهای کلینیکی برای آنها ثبت گردید. پس از انجام مرحله یک درمانهای پریودنتال، بیماران به صورت تصادفی به سه دسته تقسیم شدند و هر گروه روزانه یکی از این رژیم های دارویی را دریافت کردند: یک عدد قرص داکسی سایکلین بیست میلی گرم، یک عدد قرص امگا-3 به همراه هشتاد میلی گرم آسپیرین، یک عدد قرص پلاسبو (گروه کنترل). پس از شش هفته، تمام پارامترها مجددا ثبت گردیدند. داده ها با آزمونهای آماری Wilcoxon،t زوجی،Kruskall-wallis و آنالیز One way ANOVA بررسی شدند.یافته ها: میانگین BOP،PPD و CAL در گروههای امگا-3 و داکسی سایکلین نسبت به گروه پلاسبو، به طور معنی داری کاهش یافته بود (p<0.05) و این کاهش در گروه امگا-3 به طور معنی داری بیش از داکسی سایکلین بود. (p<0.05)نتیجه گیری: امگا-3 ممکن است بیشتر از داکسی سایکلین که به عنوان داروی رایج در درمانهای پریودنتال استفاده می شود، در کاهش پارامترهای کلینیکی در بیماران دچار پریودنتیت موثر بوده و در کنترل پیشرفت بیماری کمک کند.

زمینه و هدف: با توجه به استفاده وسیع رادیوگرافی در انجام درمانهای ریشه و اهمیت سن محلول ظهور و ثبوت در دستیابی به یک تشخیص قطعی، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر سن محلول ظهور و ثبوت بر دقت تشخیصی تصاویر رادیوگرافی طول فایل های اندودنتیک در فیلم های D-speed،E-speed و E/F-speed انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی تشخیصی، رادیوگرافی ها با استفاده از محلول ظهور و ثبوت شش هفته ای ظاهر شدند. پنج نفر از دستیاران اندو و رادیولوژی به صورت تصادفی تصاویر را مشاهده و موقعیت نوک فایل اندو را با یک شاخص سه قسمتی تعیین کردند. میزان Az به عنوان شاخص دقت تشخیصی لحاظ و اثر نوع فیلم مصرفی و اندازه فایل اندو با آزمونهایOne way ANOVA ،Tukey وt-Student بررسی شد.یافته ها: دقت تشخیصی فیلم های D-speed و E-speed یکسان و بالاتر از فیلم E/F-speed بود (p<0.0001)، میانگین Az در محلول تازه، دو هفته ایی و چهار هفته ایی در فیلم هایD ،E وE/F به ترتیب برابر 0.2080, 0.6724, 0.6196, 0.3498, 0.5718, 0.5872, 0.3578, 0.5538, 0.5882 بود. سن محلول تا چهار هفته اثر منفی بر دقت تشخیصی فیلم های D و E نداشت ولی دقت تشخیصی فیلم E/F-speed را در هفته چهار کاهش داده بود. همچنین عدم دوام محلول برای هفته شش نشان داده شد. مشاهده گران دقت تشخیصی بیشتری در هنگام قرارگیری فایل اندو با اندازه 15در مقایسه با اندازه ده در هر سه سن محلول نشان دادند (p<0.0001)، به طوری که میانگین Az در قرارگیری فایل با اندازه ده و 15 در محلول تازه برابر 0.3984 و 0.6016، در محلول دو هفته ای برابر 0.3732 و 0.6268 و در محلول چهار هفته ایی برابر 0.2774 و 0.7226 برآورد گردید.نتیجه گیری: سن محلول ظهور و ثبوت تا چهار هفته پس از مصرف اثری در دقت تشخیصی فیلم های D-speed و E-speed نداشته است. در فیلم E/F-speedباید سن محلول دو هفته و کمتر باشد، هر چند که دو فیلم E و D در تمامی موارد دقت تشخیصی بیشتری نسبت به آن داشتند.

زمینه و هدف: استفاده از یک ماده شستشودهنده در حین پاکسازی و شکل دهی کانال که خاصیت ضدمیکروبی بالا و سمیت پایین داشته باشد لازم است. استفاده از شوینده های داخل کانال به صورت ترکیبی راهی جهت رسیدن به این منظور می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی خاصیت هم افزایی ضدمیکروبی ترکیب کلرهگزیدین و هیدروژن پروکساید بر روی باکتری های کانال عفونی دندانهای خارج شده انسانی است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 42 کانال دندانی که قبل از خارج شدن دارای ضایعه پری آپیکال در رادیوگرافی بوده انتخاب شدند. دندانها پس از خارج شدن در نرمال سالین با دمای 37 درجه سانتی گراد نگهداری شده و ظرف کمتر از 24 ساعت مطابق شرایط کلینیکی با استفاده از فایل های روتاری S1 تا F3 پاکسازی مکانیکی شدند و در مجموع توسط ده سی سی از محلولهای مورد نظر شستشو گردید. (گروه یک 14 دندان با هیدروژن پروکساید 3%، گروه دو 14 دندان با کلرهگزیدین 2% و گروه سوم 14دندان با ترکیب کلرهگزیدین 2% و هیدروژن پروکساید 3%). قبل و بعد از آماده سازی به وسیله مخروطهای کاغذی از کانال دندانها نمونه گیری اولیه و ثانویه (s2, s1) به عمل آمد و به آزمایشگاه میکروبیولوژی جهت شمارش کلنی (CFU) فرستاده شد. سپس نتایج توسط آزمونهای آماری Kruskal-Wallis و Dunn مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که تمامی محلولهای شستشوی مورد آزمایش باعث کاهش معنادار تعداد باکتری نسبت به نمونه گیری اولیه شدند، ضمن آنکه ترکیب کلرهگزیدین و هیدروژن پروکساید بسیار موثرتر به شکل معناداری بیش از هیدروژن پروکساید به تنهایی باعث کاهش میکروارگانیسم های داخل کانال شد (p=0.039) ، کاهش تعداد کلنی در مورد کلرهگزیدین و حالت ترکیبی معنی دار نبود. (p=0.194)ترکیب کلرهگزیدین و هیدروژن پراکسید با ایجاد 13 نمونه فاقد رشد کلونی به طور معناداری موثرتر از هیدروژن پراکسید با ایجاد هفت نمونه فاقد باکتری بود. (p=0.033)مابقی گروهها تفاوت معناداری نداشتند.نتیجه گیری: کلرهگزیدین به تنهایی دارای خاصیت ضدمیکروبی قوی جهت حذف باکتری های کانال ریشه است و در ترکیب با هیدروژن پروکساید این خاصیت به طور معنی دار افزایش نمی یابد.

زمینه و هدف: ورود رادیوگرافی دیجیتال به اندودنتیکس ضمن کاهش زمان درمان به ویژه در محیطهای آموزشی فرصتهای جدیدی جهت بررسی درمانهای انجام شده برای کادر آموزشی فراهم ساخته است. هدف از این مطالعه بررسی میزان خطا در محیط آموزشی- درمانی با استفاده از دو روش رادیوگرافی معمولی و دیجیتال می باشد.روش بررسی: در مطالعه مشاهده ای و گذشته نگر حاضر، 1536 نگاره رادیوگرافی قابل قبول معمولی و دیجیتال تهیه شده توسط دانشجویان دوره های عمومی و تخصصی از نظر نوع خطای حین درمان ریشه مورد بررسی قرار گرفت. خطاهای مورد بررسی در این مطالعه شامل ده خطای حین آماده سازی و پرکردن کانال و موارد با رادیوگرافی نامناسب بود. در نهایت جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 16 استفاده و داده ها با استفاده از فراوانی و درصد توصیف شد و با استفاده از آزمونهای Chi-square و Fisher exact test مقایسه شدند.یافته ها: بیشترین شیوع خطا، در گروه دانشجویان عمومی با استفاده از رادیوگرافی معمولی مربوط به خطای Poor obturation وUnder filling (8.13%) و در گروه دانشجویان تخصصی با استفاده از رادیوگرافی معمولی (10.58%) و در رادیوگرافی دیجیتال در هر دو گروه دانشجویان عمومی و تخصصی (11.86% و 9.47%) مربوط به خطای Poor obturation بود. در این مطالعه تعداد موارد بدون خطا در دندانهای قدامی (82.05%) بیش از دندانهای خلفی (65.29%) بود که اختلاف آنها معنی دار بود. (p=0.0001)، همچنین در این مطالعه از نظر طول و کیفیت پرکردگی 11.96% از دندانهای قدامی مشکل داشتند در حالی که 5.23% از دندانهای خلفی از این منظر قابل قبول نبودند و اختلاف این فراوانی ها نیز معنی دار بود. نتیجه گیری: بیشترین شیوع خطا در هر دو گروه دانشجویی با استفاده از هر دو نوع رادیوگرافی، خطای Poor obturation بود. علاوه بر آن تعداد موارد بدون خطا در دندانهای قدامی نسبت به دندانهای خلفی به طور معنی داری بیشتر بود.

زمینه و هدف: بازسازی دندانهایی که حمایت ناحیه تاجی کانال ریشه را از دست داده اند مشکل می باشد، بنابراین هدف از این مطالعه آزمایشگاهی، ارزیابی تقویت داخل ریشه ای با استفاده از کامپوزیت رزین همراه با سخت شدگی دوگانه و دو نوع پست تقویت شده با فیبر )ترانس لوسنت و اپک( در دندانهایی با ریشه های ضعیف می باشد.روش بررسی: درمان ریشه بر روی 48 دندان سالم سانترال فک بالا انجام شد. دندانها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند و در سه گروه از آنها دندانها مشابه دندانهایی با کانال های گشاد شبیه سازی شدند. در گروه اول هیچ ضعیف سازی صورت نگرفت. در گروه دوم ناحیه تضعیف شده ریشه با گوتاپرکا پر شد. در گروههای سوم و چهارم به ترتیب پست های DT Light و DT White درکانال های ریشه با کامپوزیت دوال کیور سمان گردیدند. در تمامی گروهها حفره دسترسی با کامپوزیت لایت کیور ترمیم گردید. تمامی نمونه ها با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی دندان تحت فشار قرار گرفتند و در هنگام شکست میزان نیرو ثبت شدند. نتایج نیروی شکست با استفاده از آزمون آماری One way ANOVAو پس آزمون LSD و نتایج حاصل از بررسی الگوی شکست با استفاده از آزمون Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: متوسط نیروی شکست برای چهار گروه به ترتیب 170.12، 71.40، 125.84 و 148.89 کیلوگرم نیرو بود. متوسط نیروی شکست گروههای اول و دوم با سایر گروهها اختلاف معنی داری داشت. (P<0.001) متوسط نیروی شکست در گروه چهارم با اختلاف معنی داری p=0.002، بیشتر از گروه سوم بود. از لحاظ قابل درمان بودن نیز شکست بین این دو گروه اختلاف معنی داری داشت P<0.001نتیجه گیری: استفاده از کامپوزیت رزین دوال کیور و پست تقویت شده با فیبر ترانسلوسنت و اپک در ریشه با دیواره نازک، دندانهای ضعیف را تقویت خواهد کرد و ترانسلوسنسی پست نتایج نهایی را تحت تاثیر قرار می دهد.

زمینه و هدف: توانایی فیشورسیلنت برای پیشگیری از پوسیدگی به گیر آن بستگی دارد. برای افزایش گیر فیشورسیلنت روشهای مختلفی پیشنهاد شده که یکی از آنها استفاده از باندینگ می باشد. با توجه به فراوانی باندینگ ها این مطالعه با هدف مقایسه تعیین میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی انجام گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی سی بیمار 6 - 12ساله که دارای دو دندان مولر اول دایمی فک پایین کاملا رویش یافته و بدون پوسیدگی در هر دو سمت فک بودند انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1: اسید اچ + باندینگ عاجی +Single bond (3M, ESPE)، فیشورسیلنت Eco-S (VERICOM Co.) گروه 2: در این گروه به جای باندینگ عاجی از باندینگ مینایی Margin bond (Colton/Whaledent AG) استفاده گردید. شیارپوشها بعد از 12 ماه بررسی شدند. داده ها به نرم افزار SPSS ویرایش 18 وارد شده و توسط آزمون آماری Wilcoxon تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: موفقیت گروه 1 (باندینگ عاجی) بعد از 12 ماه 60% و گروه 2 (باندینگ مینایی) 56.66% بود. بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. (P=0.392)نتیجه گیری: تفاوت معنی داری بین دو گروه باندینگ عاجی و مینایی از نظر گیر فیشورسیلانت وجود نداشت.

زمینه و هدف: آفت یکی از شایعترین بیماریهای دهان بوده و عوامل روحی و روانی یکی از عوامل مستعدکننده آن است، بنابراین هدف از این مطالعه تعیین وضعیت روانشناختی بیماران مورد مطالعه با زخمهای عودکننده آفتی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 75 نفر از مراجعان به دانشکده دندانپزشکی مشهد وارد مطالعه شدند. در گروه مورد 35 نفر بیمار مبتلا به آفت شامل 15 نفر مرد و بیست نفر زن و در گروه شاهد چهل نفر شامل 15 نفر مرد و 25 نفر زن حضور داشتند. آنها پرسشنامه SCL-90 را که شامل نود سوال چهار گزینه ای می باشد جهت بررسی وضعیت روانشناختی تکمیل کردند و سپس نتایج توسط روانشناس، مورد امتیازدهی و ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمونهای آماری Chi-Square و Fisher-Exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: فراوانی اختلالات روانشناختی در کل جامعه مورد بررسی 44%، در بیماران مبتلا به آفت 68.6% و در گروه شاهد 22.5% (P<0.0001) بود. فراوانی اختلال اضطرابی (Anxiety)در بیماران آفتی 42.9% و در گروه شاهد 7.5% (P<0.0001)و فراوانی اختلال شکایت جسمانی کردن(Somatization) در بیماران آفتی 17.1% و در گروه شاهد 0% P=0.008و فراوانی افسردگی در بیماران آفتی 28.6 % و در گروه شاهد 15% گزارش شد. (p=0.004)که نتایج فوق از لحاظ آماری معنی دار بودند. در مورد سایر اختلالات روانی اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: شیوع اختلالات روانی در گروه مبتلا به آفت بیشتر از گروه شاهدبود. شایعترین اختلال روانی در جامعه مورد بررسی اضطراب بود و شیوع اختلال اضطرابی و شکایت جسمانی شدن و افسردگی در گروه بیماران مبتلا به آفت نسبت به گروه کنترل بیشتر بود.

زمینه و هدف: ترکیبCPP-ACP با آمورفوس کلسیم فسفات شکل آمورف و قابل رسوبی از یون های فسفات و کلسیم را در دسترس دندان قرار می دهد و علاوه بر رمینرالیزاسیون مینا، باعث ایجاد حالت قلیایی در این ترکیب و در پلاک دندانی می شود.CPP-ACPF ترکیب جدیدتر این خمیر است که به آن ppm 900 فلوراید عرضه شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر این دو ماده در افزایش pH پلاک و همچنین مقایسه اثر آنها با هم در زمانهای مخلتف است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی به صورت دو سویه کور روی چهل دانش آموز انجام شد.pH پلاک بیماران در ناحیه دیستال مولر پایین قبل و ده دقیقه پس از مصرف سوکرز 10% اندازه گیری شد. در گروه اول از ترکیبCPP-ACP و در گروه دوم از ترکیب CPP-ACPF استفاده و روی سطوح دندانها به کار برده و در زمانهای سی و شصت دقیقه، 24، 48، 72 و 96 ساعت، pH پلاک ثبت شد. داده ها توسط آزمونهای آماری Repeated Measure ANOVA و Bone Ferroni با سطح معنی دار 0.05 ارزیابی شدند.یافته ها: استفاده از هر دو ترکیب CPP-ACP و CPP-ACPF باعث افزایش pH پلاک میکروبی گردید. افزایش pH تا 48 ساعت در هر دو گروه یکسان بود و تفاوت معنی داری نداشتند. اثر دو ماده پس از 48 ساعت، متفاوت بود.نتیجه گیری: کاربرد CPP-ACP تا 48 ساعت و کاربرد CPP-ACPF تا 96 ساعت شرایط را به نفع رمینرالیزاسیون پیش می برد.