بیماری های پوست
سال:1381 | دوره:6 | شماره:2 (پیاپی 22) |تعداد مقالات:11

خانمی 69 ساله به علت وجود یک ندول قرمز رنگ بدون درد و خارش در ناحیه پشت دست راست که از سه ماه قبل ایجاد شده بود به درمانگاه پوست مراجعه نمود. در شرح حال بیمار سابقه 2 ضایعه مشابه با فواصل زمانی در دو سال قبل وجود داشت که هر دو توسط جراح عمومی براشته شده بود. در معاینه بالینی یک ندول گنبدی شکل به رنگ قرمز روشن با سطح صاف و بدون درد  در لمس، در نایحه پشت دست راست نزدیک مچ دیده می شد (تصویر شماره 1). ضایعه بطور کامل برداشته گردید و جهت آزمایش آسیب شناسی ارسال شد (تصاویر شماره 3و2)  

دختری 16 ساله با یک پلاک اریتماتو وسیع با حدود نسبتا مشخص، اینفیلتراتیو و بدون خارش با سابقه 9 ماهه در ناحیه قدامی سینه مراجعه نمود (تصویر شماره 1). بیمار هیچ نوع دارویی مصرف نکرده بود و بین ضایعه و آفتاب رابطه ای را به وضوح بیان نمی کرد. معاینه فیزیکی بیمار و نتایج آزمونهای آزمایشگاهی معمول طبیعی بود. نمونه برداری از ضایعه پوستی سینه بعمل آمد (تصاویر شماره 3و2).  

مقدمه: لوپوس اریتماتودیسکوئید  Discoid Lupus erythematosus (DLE)نوعی از لوپوس است که با ضایعات پوستی به شکل پلاکهای اریتماتو با پوسته های ضخیم چسبنده، تلانژکتازی و follicular Plugging  مشخص می شود. هدف: تعیین فراوانی نسبی یافته های بالینی، آزمایشگاهی و آسیب شناسی در بیماران مبتلا به DLE روش اجرا: یافته های بالینی، آزمایشگاهی و آسیب شناسی در 50 بیمار مبتلا به DLE که در سال 1377 به بیمارستان رازی تهران مراجعه کرده و بیماری آنها با نمونه برداری تایید شده بود در پرسش نامه مخصوص ثبت شد. سپس یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS و  آزمونهای T-student و chi square  تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: تعداد بیماران خانم 2 برابر آقایان بوده و اکثرا در طیف سنی 20 تا 50 سال قرار داشتند. اکثریت بیماران بجز بثورات پوستی شکایت دیگری نداشتند و اختلالات آزمایشگاهی در بیماران نادر بود. تغییرات آسیب شناسی متغیر بوده ولی در دژنرسانس هیدروپیک لایه بازال در همه موارد دیده شد. نتیجه گیری: انجام مطالعات تکمیلی برای بررسی شباهتها و تفاوتهای DLE در بیماران ایرانی و غیر ایرانی پیشنهاد می گردد.

مقدمه: ملاسما افزایش اکتسابی رنگدانه های ناحیه صورت است که به آهستگی و با شکلی متقارن ایجاد می شود ایجاد ملاسما با عوامل متعددی چون حاملگی، وراثت، غدد درون ریز و نور آفتاب مرتبط دانسته شده، ولی هنوز ارتباط دقیق آن با عوامل هورمونی مشخص نیست. هدف: بررسی ارتباط ملاسما با کیست های متعدد تخمدان و هورمونهای جنسی. روش اجرا: در یک مطالعه مورد - شاهد در 101 بیمار مبتلا به ملاسما و 101 غر مبتلا مراجعه کننده به درمانگاه پوست دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1380، سطوح سرمی هورمونهای DHEAS,FSH,LH پرولاکیتن، تستوسترون و 17 هیدروکسی پروژسترون اندازه گیری شده و سونوگرافی تخمدانها در این افراد بعمل آمد. یافته ها: سن افراد شرکت کننده در این مطالعه بین 15 تا 45 سال بود. در سطوح سرمی هورمونهای جنسی در بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P<0.05) میزان کیست های تخمدانی در گروه ملاسما 65.3% و در گروه شاهد 47.5% بود(P=0.01). نتیجه گیری: این یافته ها نقش احتمالی کیست های تخمدانی و یا احتمالا یک عامل مشترک دیگر در ایجاد ملاسما را تایید و نیاز به مطالعات بیشتر را مطرح می کنند.

مقدمه: اگر چه درمانهای مختلف سیستماتیک و موضعی برای لیشمانیوز جلدی پیشنهاد می شود، اما همچنان ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان بعنوان خط اول درمان در این بیماری بکار گرفته می شوند. با توجه به افزایش عدم پاسخ بالینی، عوارض بالقوه جدی و عدم پذیرش مناسب دارو در بیماران، تلاش برای یافتن داروی مناسب تر برای درمان لیشمانیوز جلدی ادامه دارد. هدف: تعیین میزان اثر بخشی سولفات روی خوراکی در درمان لیشمانیوز جلدی حاد نوع خشک. روش اجرا: در این مطالعه تعداد 31 بیمار با تشخیص بالینی سالک خشک و اسمیر مستقیم مثبت از نظر جسم لیشمن، تحت درمان با سولفات روی خوراکی بمدت 45 روز به میزان 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن قرا رگرفتند. پی گیری دوره ای هر 3 هفته یک بار در طی درمان و یک و نیم ماه بعد از اتمام درمان انجام گرفت. یافته ها: 22 بیمار مطالعه را کامل نمودند که از این تعداد تنها 2 بیمار (9%) بهبودی کامل پس از 45 روز درمان داشتند و بقیه پاسخ بالینی مناسبی نشان ندادند. نتیجه گیری: بنظر می رسد ارزش درمانی سولفات روی خوراکی در سالک خشک اندک است.

مقدمه: برخی از محققین معتقدند که آغشتن لباس به پرمترین در پیشگیری از ابتلا به لیشمانیوز جلدی موثر است. هدف: تعیین تاثیر آغشته کردن لباس به پرمترین در پیشگیری از لیشمانیوز جلدی. روش اجرا: 272 سرباز بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه از لباسهای آغشته به پرمترین و در گروه دیگر از لباسهای شاهد که آغشته به پرمترین نبودند، استفاده شد. در هر دو گروه لباسها روز و شب به مدت سه ماه پوشیده شد و سربازان به مدت شش ماه دیگر پیگیری گردیدند. یافته ها: 9 نفر (6.5%) از 138 سربازی که از لباسهای شاهد استفاده می کردند و 6 نفر (4.4%) از 134 سربازی که از لباسهای آغشته به پرمترین استفاده می نمودند به لیشمانیوز جلدی مبتلا شدند. اختلاف بروز سالک در دو گروه قابل ملاحظه نبود. نتیجه گیری: لباسهای آغشته به پرمترین در پیشگیری از لیشمانیوز جلدی موثر نیستند.

مقدمه: سالک عفونت پوستی ناشی از تک یاخته گونه لیشمانیا می باشد که تاکنون درمان قاطعی برای آن پیدا نشده است. هدف: مقایسه اثر کرایوتراپی و تزریق همزمان گلوکانتیم داخل ضایعه با کرایوتراپی به تنهایی در درمان سالک پاپولوندولر روش اجرا: در این کار آزمایی بالینی 300 بیمار مبتلا به سالک پاپولوندولر به صورت تصادفی به دو گروه تفکیک شدند. در دو گروه اول یکصد بیمار با مجموع 149 ضایعه تحت درمان با کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم هر 2 هفته یکبار و دو گروه دوم 200 بیمار با 230 ضایعه تحت درمان با کرایوتراپی هر 2 هفته یکبار قرا رگرفتند و هر دو گروه تا 6 ماه پیگیری شدند. یافته ها: از گروه اول 90% بیماران و از گروه دوم 57.3% بیماران از نظر بالینی و انگل شناسی بهبودی یافتند(P<0.05) . نتیجه گیری: ضایعات اولیه سالک چنانچه تحت درمان همزمان با کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم قرار گیرند، بهبود قابل توجهی می یابند.

مقدمه: برای درمان لیشمانیوز جلدی هنوز یک روش موضعی ساده و موثر مورد تایید قرار نگرفته است. هدف: مقایسه درمان موضعی با اسید تری کلرواستیک (TCA) در درمان ضایعات حاد سالک نوع مرطوب با تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم. روش اجرا: 80 نفر بیمار مبتلا به سالک نوع مرطوب در گروه سنی 75-5 سال در این کارآزمایی بالینی باز شرکت کردند. 7 بیمار در طی درمان از مطالعه خارج شدند. در 38 بیمار، TCA پنجاه درصد سه بار به فاصله 3 هفته روی ضایعات مالیده شد. در گروه شاهد، 35 بیمار تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم را به طور هفتگی تا بهبودی ضایعه و یا حداکثر به مدت 6 هفته دریافت نمودند پیگیری به مدت سه ماه پس از اتمام درمان به عمل آمد. یافته ها: پس از چهار هفته، در گروه تحت درمان با TCA، 20 بیمار (52.6 درصد) و در گروه تحت درمان با گلوکانتیم، 17 بیمار (48.5 درصد) بهبو کامل داشتند. پس از 6 هفته در گروه اول (TCA)، شصت و هشت درصد و در گروه دوم (گلوکانتیم) 65.7 درصد بیماران بهبودی کامل داشتند. در هیچ یک از دو گروه عارضه جانبی خاصی مشاهده نشد. نتیجه گیری: اثر بخش TCA پنجاه درصد به عنوان یک درمان موضعی به میزان تقریبا معادل با تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم، می تواند یک روش درمانی جدید در درمان این بیماری را معرفی نماید.

درماتیت آنوپیک بیماری التهابی و خارش دار مزمن پوستی با شیوع 20-10 درصد است. مطالعات اخیر به تاثیر سلنیوم در متعادل نمودن سیستم ایمنی در این بیماری اشاره دارد مطالعه حاضر بر روی چهار بیمار با تشخیص درماتیت آتوپیک براساس معیار Hanifin & Rajka انجام شده است. در این بیماران پس از درمان مقدار سلنیوم سرم افزایش یافت و به حد طبیعی رسید. کاهش شدت درماتیت آتوپیک و lgE تام سرم، نشانه مصرف سلنیوم در سلولها و موثر بودن این شیوه درمانی است. افزایش حجم نمونه و چالش دوزهای درمانی و طول مدت درمان متفاوت، برای دستیابی به نتایج دقیق تر، طی مطالعات بعدی توصیه می گردد.

سندرم بلوم (Bloom)، یک بیماری نادر ارثی با توارث اتوزوم مغلوب است. این سندرم شامل  قرمزی و تلانژ کتازی ناحیه صورت به شکل پروانه، کوتاهی قد و حساسیت به نور آفتاب می باشد. در این گزارش مرد 22 ساله ای معرفی می شود که به دلیل قرمزی و تلاتژکتازی های سطحی صورت(مانند لوپوس اریتماتو) مراجعه کرده بود. ضایعات بیمار در تابستان تشدید می شد. سایر مشکلات بیمار شامل قد کوتاه ولی متناسب، چهره همانند پرنده و لکه های شیر قهوه بود. مطالعه کروموزوم های بیمار ناپایداری کروموزومی شامل شکستگی، فاصله دار شدن و قطعه قطعه شدن را در 90% کروموزومهای مرحله متافاز نشان داد. با توجه به یافته های بالینی و مطالعه کروموزومی تشخیص سندرم بلوم تایید گردید.