بیماری های پوست
سال:1379 | دوره:3 | شماره:3 (پیاپی 11) |تعداد مقالات:12

مقدمه: بررسی آماری شیوع بیماری ها در جوامع مختلف از نظر به دست آوردن نوع، فراوانی نسبی و جنسی بیماری ها برای برنامه ریزی های بهداشتی و درمانی اهمیت دارد.هدف: هدف ارزیابی شیوع بیماری های پوستی در کودکان دبستانی شهر اهواز بود.بیماران و روش ها: در این مطالعه مقطعی در اهواز در اسفند 1373 و فروردین 1374، با مراجعه پزشک به تعدادی از دبستان های دخترانه و پسرانه 3000 دختر و 3000 پسر دبستانی با دقت از نظر وجود بیماری های پوستی معاینه شدند و وجود هر گونه ضایعه پوستی در آن ها ثبت شد. در صورت نیاز، جهت تشخیص از آزمایشگاه و بیوپسی استفاده شد. این جمعیت حدود %5 دانش آموزان دبستانی اهواز را شامل می شد.یافته ها: شایع ترین بیماری هایی که مشاهده شد شامل پیتیریازیس آلبا، آکنه، کک مک، کراتوزیس پیلاریس، شپش سر، آبله مرغان، زگیل، زرد زخم، تب خال، و سالک بود. شایع ترین بیماری در دختران دبستانی شپش سر و آکنه، و در پسران آکنه و زگیل بود. در ضمن تفاوت هایی از نظر شیوع بیماری ها بین کودکان با وضعیت اقتصادی ضعیف در مقایسه با کودکان نسبتا مرفه وجود داشت.نتیجه گیری: بیماری های پوستی در کودکان دبستانی اهواز شیوع بالایی دارد. جنس کودکان و وضعیت اقتصادی آن ها نیز در شیوع برخی بیماری های پوستی نقش دارد.

مقدمه: سالک یک بیماری تک یاخته ای است که توسط گونه های مختلف انگل لیشمانیا ایجاد می شود. این بیماری در بسیاری از کشورها بومی بوده و به عنوان یک مشکل بهداشتی در این مطرح می باشد. درمان های متعددی در جهان برای سالک ارائه شده است ولی درمان قاطع و موثری هنوز وجود ندارد. هدف: هدف از این مطالعه مقایسه میزان اثر درمانی کرم سیر 5% در مقایسه با دارونما در درمان سالک می باشد. روش کار: این مطالعه دو سو کور در سالهای 1376 و 1377 در دو شهر اصفهان و جهرم انجام گرفته است. 197 بیمار بطور تصادفی انتخاب شدند. شرایط عدم شرکت در مطالعه شامل حاملگی، شیردهی، سن کمتر از 5 سال و مدت ابتلا بیشتر از 100 روز بود. طول درمان سه هفته بوده و بیماران برای 40 روز بعد از دوره درمان پی گیری شدند. یافته ها: از 197 بیمار مورد مطالعه 171 بیمار تا پایان مطالعه پیگیری شدند. از این تعداد پس از باز شدن کدها معلوم شد که 96 نفر کرم سیر و 75 نفر کرم دارو نما بطور تصادفی دریافت نموده اند. از گروه دریافت کننده کرم سیر 18 نفر (75/18%) بهبودی کامل و از گروه دارونما 15 نفر (20%) بهبودی کامل داشتند. این نتایج نشان می دهد که بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. (9865/0=PV) نتیجه گیری: به نظر می رسد کرم سیر 5% با رژیم درمانی فوق به طور موضعی بر روی سالک چندان موثر نیست. مطالعات بیشتری نیاز است که از غلظت های بالاتر و یا ترکیبات متفاوتی از سیر استفاده شود.

مقدمه: با توجه به شایع بودن تظاهرات پوستی و واکنش های دارویی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه I.C.U و عدم وجود تحقیق اساسی در این مورد، بر ان شدیم که بیماران بستری در (I.C.U)  را از نظر ضایعات پوستی مورد بررسی قرار دهیم.بیماران و روشها: کلیه بیماران بستری شده در بخش های I.C.U مرکزی، اعصاب و اورژانس بیمارستان الزهرا (س) اصفهان در طی سالهای 76 تا 78 بصورت معاینه و مشاهده بیماران، پر کردن پرسشنامه و در موارد مشکوک انجام بیوپسی و نمونه گیری جهت قارچ و میکروب مورد بررسی قرار گرفتند. سپس کلیه اطلاعات به نرم افزار  SPSSS وارد شده و تجزیه و تحلیل آنها توسط آزمونهای Discriminant, Chi-square, ANOVA و رسم نمودار صورت گرفت.یافته ها: 197 نفر از 406 بیمار بستری در I.C.U دارای ضایعات پوستی بودند که از این تعداد بیشترین فراوانی در سنین 40-21 سالگی (37%) و کمترین آنها زیر 10 سال (5/2%) و بالای 80 سال (3%) بودند. 116 نفر آنها (9/58%) مرد و 81 نفر آنها (1/41%) زن بودند. شایعترین تظاهر پوستی ضایعات هموراژیک پوستی (4/23%) و اکنه استرویید (8/22%) بود و نادرترین آن toxic epidermal necrolysis (0.5%) بود. شایع ترین علت بستری خونریزی مغزی و خونریزی تحت عنکبوتیه (هر کدام 2/11%) بود.نتیجه گیری: ضایعات پوستی در بیماران بستری در I.C.U شایع بوده و این بیماران نیازمند معاینات مستمر و دقیق جهت پیشگیری و نیز تشخیص و درمان سریع ضایعات پوستی می باشند.

مقدمه: گرانولوم پیوژنیک یک پرولیفراسیون خوش خیم عروقی است که در اغلب موارد بیمار آن را در ارتباط با یک ضربه خفیف می داند. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی پاسخ درمانی این تومور به درمان به روش کرایوتراپی بود. بیماران و روشها: این مطالعه بالینی باز بر روی 146 بیمار مبتلا به گرانولوم پیوژنیک در بیمارستان رازی تهران از فروردین ماه سال 1377 به مدت 1 سال انجام شد. درمان به روش کرایوتراپی با نیتروژن مایع و با استفاده از اپلیکاتور پنبه ای انجام می گرفت. بیماران حداقل به مدت 3 ماه پس از بهبودی کامل ضایعه، پیگیری شدند. یافته ها: 135 بیمار مطالعه را به پایان رساندند. بهبودی کامل در کلیه بیماران اتفاق افتاد. تعداد جلسات درمانی از یک جلسه تا حداکثر 4 جلسه (میانگین 8/0±6/1 جلسه) متغیر بود. 2/88% بیماران تنها با یک یا دو جلسه درمانی بهبودی کامل پیدا کردند عود ضایعه در سه بیمار اتفاق افتاد که در هر سه مورد درمان مجدد به روش کرایوتراپی در یک نوبت باعث بهبودی کامل ضایعه شد. نتیجه گیری: کرایوتراپی را می توان به عنوان روش کاملا موثر در درمان گرانولوم پیوژنیک به کار برد.

مقدمه: یکی از بیماریهای شایع پوست درماتیت سبورییک است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی کتوکونازول موضعی و خوراکی در درمان بیماران مبتلا به درماتیت سبورییک مقاوم به درمان های معمول، مراجعه کننده به بیمارستان شهید فقیهی شیراز بوده است. بیماران و روشها: این مطالعه بر روی 80 مورد درماتیت سبورییک مقاوم طی 2 سال (1378 – 1376) انجام شد. بیماران بطور تصادفی در دو گروه 40 نفری قرار گرفتند. گروه اول کرم 2 % موضعی کتوکونازول را روزی 2 بار و گروه دوم روزانه 200 میلی گرم کتوکونازول خوراکی را به مدت 4 هفته دریافت نمودند. یافته ها: در گروه موضعی 35 بیمار (5/87%) و در گروه خوراکی 38 نفر (95%) پس از دریافت دارو بهبودی کامل بالینی داشتند. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. ولی نوع موضعی دارو همراه با میزان عوارض جانبی کمتر به نسبت نوع خوراکی بود. نتیجه گیری: کتوکونازول هم به صورت موضعی و هم خوراکی دارویی بسیار مفید و کم خطر در درمان درماتیت سبورییک می باشد.

مقدمه: سرطان سلول های قاعده ای Cell Carcinoma (BCC) Basal شایعترین سرطان پوست در انسان است که دارای انواع هیستوپاتولوژیک مختلف و شکل های بالینی بسیار متنوعی می باشد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی بیماران مبتلا به BCC در اهواز از نظر سن، جنس، محل بروز ضایعات، شکل های آسیب شناسی مختلف و مقایسه شیوع آن با سایر سرطان های پوست بخصوص سرطان سلول های اسکواموس است. بیماران و روشها: این مطالعه توصیفی به صورت گذشته نگر و با استفاده از مدارک موجود در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام خمینی اهواز انجام شده است . روش کار به این صورت بود که تمام مدارک موجود در بایگانی آزمایشگاه آسیب شناسی از شروع سال 1366 تا پایان سال 1376 بررسی و پرونده آن عده از بیمارانی که مبتلا به نوعی از سرطان پوست بودند مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: از میان حدود هفتاد هزار نمونه ارسالی به آزمایشگاه، در مجموع 1271 نفر مبتلا به نوعی از سرطان پوست بودند. 896 بیمار (50/70%) مبتلا به BCC بودند شیوع BCC در مردان و زنان تقریبا مساوی بود. سن متوسط بیماران 60 سال بود. در رابطه با سن بیماران، مساله جالب تفاوت سن متوسط بیماران در 2 سال اول نسبت به 2 سال آخر مطالعه بود. در 2 سال اول، متوسط سن بیماران 58/57 سال و در 2 سال آخر مطالعه 27/63 سال بود. 80% بیماران در محدوده سنی 40 تا 80 سالگی بودند. شایعترین محل بروز ضایعات به ترتیب بینی، گونه، پیشانی و پلک چشم ها بود.294 نفر نیز مبتلا به سرطان سلول های اسکواموس بودند که از نظرشیوع در حدود یک سوم BCC می شود. نتیجه گیری: شایعترین سرطان پوست در اهواز BCC است. شیوع آن در هر دو جنس مساوی است. متوسط سن بیماران 60 سال است و با گذشت زمان سن بروز آن افزایش می یابد.

مقدمه: بیماری برص یک بیماری ارثی نسبتا شایع می باشد که با مرگ سلول های رنگدانه ساز پوست و از بین رفتن رنگ پوست تظاهر می کند. علت بیماری کاملا مشخص نیست ولی فرضیه های مختلفی از جمله فرضیه عصبی، خود ایمنی و یا خود تخریبی برای بیماری پیشنهاد شده است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین میزان نسبی شیوع بیماری برص در مقایسه با سایر بیماریهای پوستی و بررسی اشکال بالینی آن بود. بیماران و روشها: در یک مطاله توصیفی بیماران مبتلا به برص که در طی سال 1376 به مطب خصوصی پوست در اصفهان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی بالینی قرار گرفتند. یافته ها: از 6540 بیمار پوستی که در طی یکسال مراجعه کرده بودند، 458 نفر (0/7%) مبتلا به برص بودند. 1/61% بیماران را زنان تشکیل می دادند. سن متوسط بیماران در شروع بیماری 83/20 سال بود. محل شروع بیماری در 1/41% موارد از اندام ها، در 08/37% موارد از سر و گردن، در 24/16% موارد از تنه و در 49/5% موارد از نواحی تناسلی بود. بیمارانی که مبتلا به ضایعات سر و صورت بودند اکثرا (72%) با تجویز استرویید موضعی بهبودی داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که بیماری برص در اصفهان شایع بوده و لازم است یک مطالعه وسیع برای بررسی میزان دقیق شیوع آن انجام گیرد.

مقدمه: لوپوس اریتماتوسیستمیک یک بیماری با منشا خود ایمنی می باشد. در 85-72% مبتلایان به این بیماری ضایعات پوستی دیده می شود. هدف: این مطالعه با هدف تعیین انواع و شیوع ضایعات پوستی نزد بیماران بستری مبتلا به لوپوس اریتماتوسیستمیک در اهواز انجام گرفت. بیماران و روشها: در یک مطاله توصیفی گذشته نگر تعداد 30 نفر بیمار مبتلا به لوپوس اریتماتوسیستمیک براساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی Association American Rheumatism که از آذرماه 1368 لغایت شهریور ماه 1378 در بخش پوست بیماراستان سینای اهواز بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: ضایعات پوستی مشاهده شده عبارت بودند از مالارراش (70%)، ضایعات غشای مخاطی (70%)، طاسی غیر اسکاری (3/63%)، بثورات غیر اختصاصی (6/56%)، حساسیت به نور آفتاب (3/53%)، ابتلای ناخن (40%)، تغییرات رنگدانه ای (3/33%)، تورم اندام ها و پوست خشک (6/16%)، فنومن رینود، ضایعات دیسکوییدی مزمن و تاول (3/13%)، تورم دور چشم، کهیر، قرمزی کف دست، طاسی اسکاری و واسکولیت پوستی (10%)، chilblain و ضایعات پسوریازیفرم (6/6%)، لیویدورتیکولاریس (3%). نتیجه گیری: تغییرات پوستی جز مهمی از علایم بالینی لوپوس اریتماتوسیستمیک بوده و ممکن است پایه اطلاعات تشخیصی مهمی به شمار آیند. ما طی این مطالعه الگوی بالینی متفاوتی با آنچه که دیگران قبلا گزارش کرده اند، یافتیم.

بیماری که شرح داده می شود مرد 18 ساله ای است که سابقه مادرزادی از خال اسپیلوس ((nevus spilus بزرگ در نیمه راست بدن، همراه با خال لکه شرابی (Port wine stain) در ناحیه قدام و خلف تنه بدون گرفتاری سیستمیک دارد. با توجه به علایم بالینی و گزارش بیوپسی پوست، برای بیمار تشخیص فاکوماتوزیس پیگمنتوواسکولاریس نوع IIIa مطرح گردید.