بیماری های پوست
سال:1386 | دوره:10 | شماره:4 (پیاپی 42) |تعداد مقالات:17

زمینه و هدف: پوست دارای ضمایم مختلفی می باشد که منشا انواع زیادی از تومورها است که بر اساس منشا و زمینه رویان شناختی به انواع متفاوتی تقسیم می شوند. دو گروه مهم تر و شایع تر آن ها تورمورهای پیلوسباسه و عرق است. نشانه های بالینی و آسیب شناختی این تومورها نیز متفاوت است، به ویژه در سال های اخیر در تقسیم بندی آن ها با توجه به زمینه های بافتی تغییرهای چشم گیری ایجاد شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی هر یک از تومورهای فولیکول مو و بررسی نشانه های بالینی و اپیدمیولوژی آنها ضمن بازنگری نمونه های بافتی برای ارزیابی معیارهای آسیب شناختی تشخیصی، شناخت بیش تر، کسب تجربه و تقسیم بندی آن ها طبق معیارهای جدید است.روش اجرا: تمام نمونه های بافتی مواردی که طی 30 سال در سال های 1355 تا 1384 در بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) دانشکده پزشکی مشهد با تشخیص قطعی، احتمالی، افتراقی یا به عنوان تومور نامشخص پوستی تشخیص داده شده بودند استخراج و در صورت لزوم برش های مجدد بافتی به روش معمولی و رنگ آمیزی اختصاصی تهیه شد که با توجه به معیارهای جدید مورد بازبینی قرار گرفت. اطلاعات بالینی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS به صورت نمودار و جداول گزارش و شاخص های مرکزی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از میان 134748 نمونه بافتی، پس از بررسی مجدد بافتی، 444 نمونه به صورت قطعی به عنوان یکی از انواع تومورهای ضمایم پوستی تشخیص داده شد که از بین آن ها 161 مورد (36.3 درصد) را تومورهای فولیکول مو در 71 مرد و 90 زن با میانگین سنی 28 سال (انحراف معیار 19.9) تشکیل می داد که شامل 119 پیلوماتریکسوما (73.9 درصد)، 19 تریکواپیتلیوما (11.8 درصد، 15 کراتوز فولیکولی وارونه (9.3 درصد)، 4 پیلار تومور تکثیری (2.5 درصد)، 2 تریکوبلاستوما (1.2 درصد)، 1 تریکوفولیکولوما (0.6 درصد)، 1 تریکوآدنوما (0.6 درصد) بود. بیش ترین محل جایگزینی ناحیه سرو گردن (57.5 درصد) و شایع ترین نمای بالینی ندول (81 درصد) اغلب منفرد (94 درصد) بوده است. در بیش تر موارد تشخیص قبلی بافتی مورد تایید قرار گرفت (95.2 درصد) و ویژگی های بالینی- اپیدمیولوژی تومورهای فولیکول مو با دیگر گزارش های جهانی مطابق بود اگر چه تفاوتهایی نیز مشاهده شد.نتیجه گیری: تومورهای فولیکول مو تومورهای نسبتا ناشایع و اغلب خوش خیم بوده، بیشتر در افراد جوان به ویژه مردان و در سر و گردن به صورت ندول منفرد ایجاد می شود. تفاوت های مشاهده شده در ویژگی های بالینی اپیدمیولوژی با دیگر گزارش های جهانی می تواند ناشی از اختلاف های نژادی، ژنتیکی، محیطی و ... باشد. با توجه به تغییر در برخی تشخیص های اولیه، آسیب شناس باید در برخورد با تومورهای پوستی طیف وسیع تشخیص افتراقی و بروز غیر معمول این ضایعات را مدنظر داشته باشد و تشخیص خود را با کاربست دقیق معیارهای جدید برقرار کند.

زمینه و هدف: درمان اسکار آکنه تا حدی چالش برانگیز است و می تواند روش های مختلفی را در برگیرد. ساب سیزیون یکی از روش هایی است که در این زمینه سودمند گزارش شده است. این مطالعه اثر بخشی و ایمنی ساب سیزیون را در درمان اسکار چرخان آکنه مورد بررسی قرار داد و نتایج را در حالت استفاده از ایمپلنت زیر جلدی نخ کات گوت قابل جذب به همراه ساب سیزیون و ساب سیزیون به تنهایی به مقایسه کرد.روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی 22 بیمار مبتلا به اسکار چرخان آکنه تحت عمل ساب سیزیون قرار گرفتند. 20 بیمار، مطالعه و پی گیری های لازم را به مدت 6 ماه به اتمام رساندند. یک نیمه صورت تحت ساب سیزیون قرار گرفت و در نیمه دیگر صورت علاوه بر ساب سیزیون یک ایمپلنت نیز زیر ناحیه قرار داده شد. ارزیابی پزشکان و بیماران اثربخشی و عوارض درمان به ثبت رسید.یافته ها: ساب سیزیون در 60 درصد بیماران موجب بهبودی خفیف و در 40 درصد آن ها سبب بهبودی متوسط شد. میزان پاسخ در صورت استفاده از ایمپلنت تفاوت بارزی را نشان نداد. متوسط میزان بهبودی، از نگاه بیماران 60 درصد بود. عوارض جانبی شامل ادم موضعی، کبودی و عفونت سطحی همگی گذرا بوده و هیچیک بیش از چند هفته ادامه نیافتند.نتیجه گیری: ساب سیزیون در درمان اسکار آکنه روشی کم عارضه و موثر به نظر می رسد که با بهبودی طولانی مدت نیز همراه است. استفاده از ایمپلنت زیر جلدی به نتایج به تر درمانی منجر نمی شود.

زمینه و هدف: سالک یک بیماری شایع در جهان است و در ایران یک بیماری اندمیک محسوب می شود. نتایج بسیار متفاوتی از درمان سیستمیک لیشمانیوز پوستی (سالک) به وسیله لوامیزول منتشر شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی کارایی و تحمل پذیری داروی لوامیزول به عنوان داروی کمکی به همراه تزریق گلوکانتیم در داخل ضایعه در مقایسه با تزریق گلوکانتیم در داخل ضایعه به همراه پلاسبو (ویتامین ب کمپلکس) بود.روش اجرا: در این مطالعه 60 بیمار در دو گروه مساوی 30 نفره به صورت اتفاقی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه اول گلوکانتیم به صورت تزریق در داخل ضایعه به همراه پلاسبو (قرص ویتامین ب کمپلکس هر 8 ساعت یک عدد در دو روز متوالی در هفته) و بیماران گروه دوم تزریق گلوکانتیم داخل ضایعه به همراه لوامیزول خوراکی یک قرص 50 میلی گرمی هر 8 ساعت در دو روز متوالی در هفته و کودکان کم تر از 30 کیلوگرم 5-3 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 6 هفته دریافت کردند.یافته ها: میزان بهبود بیماران در گروه اول 64 درصد و در گروه دوم 78 درصد بوده است که از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). ضمنا تفاوت دو گروه از نظر ری اپی تلیزاسیون نیز از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.01).نتیجه گیری: همراهی مصرف لوامیزول با گلوکانتیم داخل ضایعه، سبب افزایش میزان پاسخ دهی بیماران به شکل افزایش ری اپی تلیزاسیون و کاهش سریع تر و بیش تر در میزان قرمزی، اندوراسیون و اندازه ضایعه ها می شود.

زمینه و هدف: لیکن پلان بیماری التهابی پاپولواسکواموس است که پوست، مخاط، ناخن و مو را گرفتار می کند. از آن جایی که این بیماری به انواع مختلف بالینی تظاهر می کند، هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انواع بالینی لیکن پلان در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های پوست کرمان بود.روش اجرا: در این مطالعه 300 بیمار مبتلا به لیکن پلان در طی سال های 82 و 83 در درمانگاه های پوست کرمان مورد مطالعه قرار گرفتند. اساس تشخیص، معاینه و بیوپسی پوست بود. نشانه های دموگرافیک شامل سن، جنس و علایم بالینی بیماری نظیر انواع بالینی، محل گرفتاری، دوره بیماری، بیماری های همراه بررسی شد. آنتی ژن سطحی هپاتیت B، آنتی بادی علیه هسته هپاتیت B، آنتی بادی علیه هپاتیت C و تست های فونکسیون کبدی صورت گرفت.یافته ها: از 300 بیمار مبتلا به لیکن پلان بررسی شده 55.5 درصد (167 نفر) مرد و 45.5 درصد (133 نفر) زن بودند. سن متوسط بیماران 32.4 سال و متوسط دوره بیماری 11.6 ماه بود. سن بیماران بین 4 تا 78 سال متغیر بود. بیش تر بیماران سنی بین 30 تا 50 سال داشتند. شایع ترین نوع بالینی، نوع کلاسیک 70.6 درصد بود. به دنبال آن انواع مخاطی (مخاط دهان و ژنیتال) 65 درصد، آنولر 21 درصد، هیپرتروفیک 19 درصد، لیکن نیتیدوس 18 درصد بود و نوع درماتومال کم ترین شیوع (2.6 درصد) را داشت. اندام فوقانی، شایع ترین محل گرفتار بود (70.6 درصد). گرفتاری مخاط در 65 درصد بیماران و گرفتاری ناخن و مو به ترتیب در 33.6 درصد و 6.6 درصد بیماران دیده شد. شایع ترین شکایت بیماران خارش بود. نتیجه گیری: در این مطالعه نوع کلاسیک شایع ترین نوع تظاهر کننده بیماران و اندام ها محل اصلی تظاهر بیماری بود.

زمینه و هدف: اصفهان یکی از کانون های مهم لیشمانیوز جلدی مرطوب در ایران است. در پژوهش حاضر سعی شده است اشکال بالینی متفاوت مشاهده شده در اصفهان، توصیف و با استفاده از روش PCR انگل های جدا شده از ضایعات، تعیین گونه شود.روش اجرا: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی در شهر اصفهان از 15 شهریور ماه لغایت بهمن ماه 1385 در مرکز تحقیقات بیماری های پوست و سالک صدیقه طاهره اصفهان صورت گرفت که یک مرکز پذیرش بیماران مبتلا به لیشمانیوز پوستی از نقاط مختلف شهر اصفهان است. از میان 440 ایزوله، DNA پروماستیگوت های جداشده از 31 مورد اشکال غیر معمول و 60 نمونه از نوع تیپیک آتشفشانی شکل استخراج شد و انگل با روش مولکولی Permissively Primed Intergenic Polymorphic-Polymerase Chain Reaction (PPIP-PCR) تعیین گونه شد. ضایعات پوستی در اشکال غیرمعمول با استفاده از اصطلاح های رایج در کتب تخصصی نام گذاری شد.یافته ها: از 600 بیمار مورد بررسی 440 مورد گسترش مستقیم مربوط به آن ها پس از رنگ آمیزی با گیمسا از نظر وجود انگل، مثبت تشخیص داده شد. DNA ایزوله های مورد بررسی با DNA های مربوط به استرین های استاندارد مقایسه و تعیین هویت شد. در این 440 بیمار 92.9) 409 درصد) مورد دارای ضایعه های پوستی آتشفشانی (volcano-shape) شکل بودند که به عنوان شکل رایج بیماری تلقی شد و 31 نفر باقی مانده (7.1 درصد) دارای اشکال غیرمعمول بیماری بودند. نوع لیشمانیا در تمامی این موارد L.major تعیین شد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان دهنده وجود اشکال بالینی مختلف لیشمانیوز مرطوب در یک منطقه جغرافیایی محدود است که تشخیص را بر اساس یافته های بالینی غیر ممکن می کند. عواملی که موجب بروز این علایم متفاوت می شود به خوبی شناخته نشده اند.

زمینه و هدف: آکنه بیماری شایعی است که می تواند روی کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد در حالی که این بیماری کاملا درمان پذیر است. ولی متاسفانه یا بیماران برای درمان مراجعه نمی کنند یا در صورت مراجعه التزام درمانی آن ها پایین است. برای مداخله به قصد بالا بردن التزام درمانی روش های متعددی مطرح شده است که از جمله آن ها آموزش است. برای آموزش، مدل های مختلفی ذکر شده است. به نظر می رسد از آنجا که موانع موجود در التزام درمانی بیماران آکنه ای بیشتر از نوع بینش و نگرش است برای مداخله در مورد بیماران آکنه ای مدل اعتقاد بهداشتی (Health Belief) از همه مناسب تر باشد. این مطالعه اثر بخشی آموزش طبق این مدل را بر التزام درمانی بیماران آکنه بررسی می کند.روش اجرا: 141 نفر مبتلا به آکنه خفیف در درمانگاه های پوست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بعد از ویزیت اولیه به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی آموزش چهره به چهره و پمفلت دریافت کردند، گروه دوم بیماران، فقط پمفلت تنظیم شده بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی دریافت کردند و گروه سوم به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. میزان التزام درمانی بیماران، با پرسشنامه ای که توسط بیمار تکمیل می شد و با تفاوت وزن داروهای مصرفی در اول و پایان درمان، محاسبه شد. طول دوره پی گیری سه ماه بود.یافته ها: 101 بیمار مطالعه را کامل کردند. بین گروه ها از نظر سنی تفاوت معنی داری وجود نداشت. از نظر میزان التزام محاسبه شده بر اساس پرسشنامه بین گروه ها (p<0.05) تفاوت معنی داری وجود داشت که این تفاوت مربوط به گروه اول با سوم بود و هم چنین از نظر میزان التزام محاسبه شده بر اساس وزن بین گروه ها (p<0.01) تفاوت معنی داری وجود داشت که این تفاوت به گروه اول با دوم و اول با سوم مربوط بود.نتیجه گیری: آموزش بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی برای بالا بردن میزان التزام درمانی موثر است. تاثیر اصلی این روش آموزشی رفع موانع ذهنی بیمار و تشویق او به مصرف دارو و در نتیجه بالا بردن میزان التزام درمانی است. اثر اصلی آموزش وقتی ایجاد می شود که به شکل چهره به چهره باشد. پمفلت به تنهایی در بالابردن میزان التزام تاثیری نداشت و وزن دارو، برای سنجش میزان التزام درمانی معیار دقیق تری بود.

زمینه و هدف: پسوریازیس از جمله بیماری های پوستی است که علاوه بر آثار جسمی، بر کیفیت زندگی بیماران نیز تاثیر می گذارد. این بیماری اغلب تا آخر عمر باقی می ماند و آثار روحی فراوانی دارد. لذا مقرر شد تا کیفیت زندگی این بیماران با استفاده از شاخص ناتوانی پسوریازیس مورد بررسی قرار گیرد.روش اجرا: در فاصله زمانی شهریور ماه تا اسفند 85 برای 80 بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا (ع) پرسشنامه شاخص ناتوانی پسوریازیس (Psoriasis Disability Index [PDI]) و پرسشنامه عمومی مربوط تکمیل شد. سپس اطلاعات حاصله با استفاده از آزمون های آماری One way ANOVA, t-test و نرم افزار SPSS Ver 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 46.2 درصد از بیماران مذکر و 53.8 درصد مونث بودند. میانگین سنی بیماران 40.2 سال بود. 10 درصد بیماران برای پسوریازیس سابقه خانوادگی مثبت، 47.5 درصد سابقه بستری، 41.3 درصد درگیری مفصلی و 53.8 درصد ابتلا ناخن داشتند. متوسط مدت ابتلای بیماران 12.6 سال بود. میانگین نمره PDI در بیماران 17.40±10 به دست آمد و حداقل نمره 1 و حداکثر آن 37 بود. این میانگین در بین گروه های مختلف از لحاظ جنس، سن و تحصیلات و نیز محل ابتلا، مدت ابتلا، وسعت درگیری، سابقه بستری، درگیری ناخن ها و نوع درمان اختلاف معنی داری داشته است. بیش ترین ناتوانی بیماران در حیطه درمان (در هر دو جنس) و شغل و مدرسه (در مردان) و کم ترین ناتوانی در حیطه روابط بین فردی بوده است.نتیجه گیری: بیماری پسوریازیس با تخریب کیفیت زندگی بیماران همراه است و می تواند کیفیت زندگی و رضایت مندی مبتلایان را به شدت مختل کند و باید برای جلوگیری از تخریب کیفیت زندگی آن ها اقدام های حمایتی لازم صورت گیرد.

زمینه و هدف: روی، یکی از عناصر کمیاب و ضروری بدن است که کمبود آن سبب تشدید آکنه و بروز ضایعات شبیه آکنه می شود. این عنصر در درمان آکنه نیز به کار رفته است. در این مطالعه سطح سرمی روی در مبتلایان به آکنه شدید با گروه شاهد مقایسه شد.روش اجرا: گروه مورد مطالعه از بیماران مبتلا به آکنه شدید مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا (ع) و قائم (عج) در سال های 84-82 و گروه شاهد بعد از همسان سازی سن و جنس انتخاب شدند. از هر نفر 5 سی سی خون گرفته و سطح سرمی روی به روش اسپکتروفتومتری جذب اتمی تعیین شد. مقایسه میانگین میزان سطح سرمی روی در دو گروه شاهد و بیمار با آزمون های t و Mann Whitney صورت گرفت.یافته ها: 30 بیمار شامل 16 زن و 14 مرد با میانگین سنی 19.8±2.05 سال و 28 نفر گروه شاهد، شامل 13 زن و 15 مرد با میانگین سنی 20.78±2.46 سال در این مطالعه شرکت داشتند. میانگین سطح سرمی روی در گروه بیمار 99.85±18.07 mg/dl و در گروه شاهد 101.57±10.52 mg/dl بود. بین سطح سرمی روی بیماران با آکنه شدید و گروه شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: در این مطالعه بین سطح سرمی روی و بیماری آکنه شدید رابطه ای یافت نشد. با توجه به شیوع بالای آکنه و کم شدن موارد کمبود روی در جمعیت عمومی، تعیین اهمیت اتیولوژیک کمبود روی در بیماری آکنه، نیاز به حجم نمونه بسیار زیاد یا بررسی شیوع آکنه در مبتلایان به کمبود روی دارد.

زمینه و هدف: از آن جایی که بیماری های پوستی در دوران کودکی از جهت های زیادی با افراد بالغ متفاوت است. لذا تعیین الگوی شیوع بیماری های کودکان نقش مهمی در تعیین راه کارهای درمانی و پژوهشی دارد. هدف از این مطالعه تعیین الگوی شیوع بیماری های پوستی اطفال در کودکان مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی پوست شهر کرمان بود.روش اجرا: در این مطالعه که از نوع توصیفی- تحلیلی، مقطعی است 937 نفر از کودکان زیر 16 سالی که به کلینیک های تخصصی پوست شهر کرمان در فاصله شهریور تا اسفند 85 مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. برای هر یک از بیماران پرسش نامه شامل سن، جنس، محل زندگی، تحصیلات والدین و نوع بیماری پوستی تکمیل شد. بیماری های پوستی توسط متخصص و بر اساس علایم و معاینه بالینی و روش های پاراکلینیک شامل بیوپسی، اسمیر و کشت باکتریال، اسمیر قارچ، Woods lamp و Tzank test تشخیص داده شد.یافته ها: طبق نتایج به دست آمده در مجموع درماتیت ها و عفونت های پوستی شایع ترین بیماری ها را تشکیل می داد. در بین درماتیت ها، درماتیت آتوپیک و سبورئیک از بقیه شایع تر و درماتوز پلانتار جوانان و لیکن سیمپلکس مزمن از بقیه نادرتر بود. در بین عفونت ها هم، عفونت های ویروسی و انگلی شایع تر از انواع باکتریایی و قارچی بود. در مقایسه بین دخترها و پسرها خال های ملانوسیتی به طور معنی داری در دخترها بیش تر از پسرها بود (p<0.02). اختلال های کراتینیزاسیون به طور چشم گیری در ساکنان شهر بیش تر از روستا مشاهده شد (p<0.05). هم چنین درماتیت ها، خال ها و اختلال های کراتینیزاسیون در کودکان مادران تحصیل کرده کم تر مشاهده شد (p<0.006).نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده، درماتیت آتوبیک شایع ترین بیماری در این مطالعه بود که علت آن ممکن است به دلیل تغییر رژیم غذایی، عوامل پری ناتال و افزایش تماس با آلرژن های محیطی باشد. بیماری شایع بعدی عفونت های پوستی بود که این مطلب نشان اهمیت توجه به مسایل بهداشتی این گروه سنی است.

درماتیت تماسی ممکن است دندانپزشکان، ارتودنتیست ها، تکنسین ها، پرستاران و بیماران را درگیر کند. افزایش تعداد بیماران دندانپزشکی در سال های اخیر موجب افزایش گزارش های درماتیت و آلرژی های مختلف در بیماران و نیز در دندانپزشکان شده است ولی با توجه به تغییرهایی که در مواد دندانپزشکی از گذشته تاکنون ایجاد شده است آلرژی و واکنش های تماسی افراد درگیر با آلرژن های جدید نیز افزایش یافته است. لذا پزشکان، دندانپزشکان، متخصصان پوست باید از آلرژن های جدید آگاهی داشته و سعی در کاهش تماس با این مواد داشته باشند. این مقاله سعی دارد با توضیح هر یک از آلرژن ها آگاهی کادر پزشکی را در این رابطه افزایش دهد.

سندرم آتریشیا همراه با ضایعات پاپولار (Atrichia with popular lesion) یک سندرم نادر اتوزومال مغلوب است که در نتیجه موتاسیون در ژن hairless ایجاد می شود. این سندرم با ریزش موهای بدن به صورت منتشر در دوران شیرخوارگی به دنبال آن بروز ضایعات پاپولر روی سر، صورت و تنه مشخص می شود. در این گزارش به معرفی سه بیمار مبتلا به این سندرم پرداخته می شود که خلاف گزارش های قبلی ضایعات پاپولر، عمدتا روی سطوح اکستانسور اندام ها بوده و روی اسکالپ، صورت و تنه ضایعه ای نداشتند.

سولفور موستارد یا خردل گوگردی به عنوان جنگ افزار شیمیایی ناتوان کننده در جنگ جهانی اول و نیز در جنگ عراق علیه ایران به طور وسیعی به کار گرفته شده است. بالغ بر 100000 ایرانی در جنگ عراق علیه ایران (1367-1359) مورد حمله شیمیایی با این گاز قرار گرفتند و یک سوم آن ها بدنبال تماس با این ماده دچار عوارض ماندگار شدند. گاز خردل سبب عوارض حاد و مزمن فراوانی در ریه، چشم و پوست می شود. این ماده با آلکیلاسیون پروتئین های سلولی در بخش های آنزیمی، غشا سلولی، سیتوپلاسم و به خصوص هسته سلول موجب آثار سمی با جهش زایی و سرطان زایی در اپیدرم، درم، ضمایم پوست و هیپودرم می شود. در این مقاله، یک مرد 41 ساله معرفی می شود که در سال 1367 به دنبال حمله شیمیایی عراق و تماس با گاز خردل از نواحی ریه، چشم و پوست به خصوص در نواحی تناسلی و دست ها دچار تاول وسیعی شد. تغییرهای عروقی و پیگمانتاسیون و آتروفی در ناحیه گلنس و تغییرهای شدید آتروفیک و پیگمانتاسیون پایدار در پشت دست ها با تخریب ضمایم درمال موید تشخیص "Mustard Induced Poikiloderma" در این بیمار است. نکته قابل توجه دیگر نبود هر گونه ضایعه در کف دست ها به رغم تماس مکرر آن ها با سولفور موستارد در مقایسه با پشت دست ها است که این مطلب خود می تواند نشانه نقش کف دست در انتقال سولفور موستارد به سایر مناطق بدن در تماس اولیه باشد.

سندرم نترتون ژنودرماتوزی نادر با وراثت اتوزوم مغلوب و با تظاهرهای بالینی متنوع است. تظاهرهای این سندرم شامل درماتیت ایکتیوزیفرم و اریترودرمی با شدت متغیر همراه با اختلال های مو و خصوصیات آتوپیک می شود. یافته تشخیصی، تریکورکسیس انواژیناتا (Trichorrhexis Invaginata) است که با بررسی میکروسکوپ الکترونی یا نوری شفت مو شناسایی می شود. به علت کم بودن موها ممکن است دیدن این اختلاف مو دشوار باشد. ایکتیوزیس لیناریس سیر کومفلکسا (Ichthyosis linearis circumflexa) ضایعه ای تیپیک در سندرم نترتون است که به صورت یک پچ آنولار پوسته دار پلی سیکلیک با حاشیه دو لبه (دوبل) تظاهر می یابد. این ضایعه برای سندرم نترتون تشخیصی است ولی همیشه دیده نمی شود. بیمارانی که در این جا معرفی می شوند یک پسر 19 ساله و یک شیرخوار 1 ساله هستند که دارای ضایعه تیپیک تریکورکسیس انواژیناتا در هر دو مورد وایکتیوزیس لیناریس سیر کومفلکسا در مورد اول هستند.