بیماری های پوست
سال:1379 | دوره:4 | شماره:2 (پیاپی 14) |تعداد مقالات:10

مقدمه: نتایج مثبتی از چای قارچ کومبوجا، که یک نوشیدنی سنتی آسیایی است، بر روی فرآیند التیام زخم مشاهده شده است.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات مصرف خوراکی چای قارچ کومبوجا بر روی تعداد ماست سلهای بستر زخم موش بود.مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی صورت پذیرفت. 42 سر موش صحرایی نر بالغ بصورت تصادفی در دسته های شاهد و تجربی قرار گرفتند. هر دسته به سه گروه کوچکتر با دوره های بررسی 4، 7 و 15 روزه که معرف فازهای التهاب، تکثیر و تجدید ساختار فرآیند التیام زخم بود تقسیم شدند. موشهای صحرایی ابتدا به مدت سی روز از چای قارچ کومبوجا مصرف کردند. سپس تحت بیهوشی عمومی و با رعایت شرایط استریل یک زخم با ضخامت کامل پوست در پشت هر موش صحرایی ایجاد شد. روز ایجاد زخم روز صفر محسوب شد. موشهای صحرایی دسته تجربی همچنان چای قارچ کومبوجا مصرف می کردند. در روزهای 4، 7 و 15 موشهای صحرایی به وسیله اتر کشته شده، نمونه بافتی از آنها تهیه شده، مراحل کار عملی بافت شناسی بر روی آنها به عمل آمده، مقاطع با محلول آبی تولوییدین بلو %1 رنگ شده و ماست سلها و درجات 1 و 2 و 3 (بر حسب وضعیت دگرانولاسیون) آنها شمارش شدند. یافته ها با روش Student t test تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافته ها: نتایج اصلی عبارت بودند از: 1. وقوع سیر کاهشی تعداد کل ماست سلهای گروه تجربی در روزهای 7 و 15 بررسی که اختلاف آنها با گروه شاهد در روز پانزده بررسی از نظر آماری هم معنی دار بود (P<0.01).2. در اکثر موارد تعداد ماست سلهای گروه تجربی کمتر از گروه شاهد شد و در سه مورد هم این اختلافات از نظر آماری معنی دار شد: در روز چهار بررسی ماست سلهای درجه یک، در روز پانزده بررسی ماست سلهای درجه دو (P<0.05) و مجموع درجات دو و سه (P<0.01).نتیجه گیری: مصرف روزانه چای قارچ کومبوجا به وسیله موشهای صحرایی موجب وقوع سیر کاهشی تعداد ماست سلها طی فرآیند التیام زخم پوستی شد که اختلاف آنها با گروه شاهد در فاز تجدید ساختار از نظر آماری هم معنی دار شد.

مقدمه: تعریق شدید زیر بغل موجب استرس شدید در اشخاص مبتلا به این عارضه می شود. روشهای درمانی موضعی و جراحی موجود چندان موثر نبوده یا همراه با عوارض غیر قابل قبول برای بیماران می باشد.هدف: در این مطالعه اثر توکسین بوتولینوم نوع (Dysport) A در درمان این عارضه بررسی گردید.بیماران و روشها: این مطالعه طی 7 ماه بر روی ده نفر مبتلا به تعریق شدید زیر بغل انجام شد. بعد از مشخص کردن ناحیه تعریق شدید زیر بغل با استفاده از تست ید نشاسته (Iodine-starch test) مقدار 125 واحد از دارو (Dysport) بصورت درون جلدی در زیر بغل بیماران تزریق شد.یافته ها: همه بیماران بدون هیچ عارضه ای درمان را به خوبی تحمل کردند و حدودا یک هفته بعد از تزریق دارو توقف نسبتا کامل تعریق (آنهیدروز) زیر بغل را بمدت 4-7 ماه تجربه کردند.نتیجه گیری: توکسین بوتولینوم نوع A می تواند به عنوان یک درمان مناسب و موثر و سریع برای تعریق شدید زیر بغل معرفی شود.

مقدمه: بیماری ویتیلیگو یکی از بیماریهای نسبتا شایع جامعه بشری است. 30 درصد بیماران سابقه فامیلی مثبت دارند ولی اطلاع دقیقی از نحوه توارث و محل ژن ها در دست نیست. گروه های خونی منابع خوبی برای تحقیقات ژنتیک در انسان به شمار می روند و یافتن همراهی یکسری از بیماریها با گروه های خونی خاصی، باعث بدست آوردن نتایج ارزنده ای در شناخت اتیولوژی یا استعداد ابتلا بیماریها گشته است.هدف: هدف از این مطالعه مورد - شاهد بررسی احتمال همراهی بیماری ویتیلیگو با گروه های خونی ABO و Rh در مقایسه با گروه شاهد بوده است.بیماران و روش ها: 200 بیمار مبتلا به ویتیلیگو از میان مراجعین به درمانگاههای پوست بیمارستان رازی در نظر گرفته شدند. گروه های خونی ABO و Rh برای آنها تعیین شد و نتیجه با گروه خونی 200 نفر شاهد و با درصد پراکندگی گروه های خونی افراد در ایران - منتشر شده توسط سازمان انتقال خون ایران - مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: توزیع فراوانی نسبی گروه های خونی ABO و Rh در بیماران، مشابه هر دو گروه شاهد بود. گروه خونی B با درصد بیشتر، بیشترین اختلاف را در بیماران در مقایسه با گروه های شاهد داشت ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. (P>0.05)نتیجه گیری: گروه های خونی ABO و Rh در بیماران ویتیلیگو تفاوتی با سایر افراد ندارند.

مقدمه: ویتیلیگو یک بیماری پوستی با اختلال در پیگمانتاسیون می باشد که می تواند همراه با اختلالات عملکرد غده تیرویید باشد.هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی اختلالات غده تیرویید در بیماران ویتیلیگو بوده است.بیماران و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهد، هفتاد بیمار ویتیلیگویی از هر دو جنس و سنین مختلف با گروه شاهد سالم متجانس از نظر آزمایش های عملکرد غده تیرویید مقایسه شد.یافته ها: در گروه بیمار 9 مورد اختلال عملکرد تیرویید (%12.9) و در گروه شاهد یک مورد (%1.4) این اختلال مشاهده گردید که این اختلاف با آزمون Fisher’s exact معنی دار بود. (P<0.05) نتیجه گیری: اختلالات عملکرد غده تیرویید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو از افراد سالم شایع تر است.

مقدمه: بیماری مایکوزیس فونگوییدس (M.F) Mycosis Fungoides یک لنفوم پوستی سلولهای T می باشد. این بیماری در مراحل پیشرفته درمان قطعی نداشته و بیشتر درمانها جنبه palliative دارند. هدف: روشهای متفاوتی برای درمان بیماری در این مرحله وجود دارد. بیشتر روش های شیمی درمانی دارای عوارض جانبی بوده و فقط اثر موقتی دارند. در این تحقیق ما بر آن شدیم تا اثر یک روش جدید شیمی درمانی را در مراحل پیشرفته MF بررسی نماییم. در این روش از اثر سینرژیک فلورواوراسیل و متوترکسات استفاده شده و برای جلوگیری از بروز عوارض متوتر کسات از لو کوورین کمک گرفته شده است.بیماران و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 5 بیمار را در مراحل پیشرفته بیماری stage IIB) به بالا( انتخاب و تحت جلسات متعدد شیمی درمانی به میزانی که باعث کنترل بیماری شود قرار دادیم.یافته ها: 4 بیمار به این روش پاسخ نسبی و یک بیمار پاسخ کامل دادند اما همگی پس از افزایش فاصله جلسات درمانی عود کردند. شیمی درمانی به خوبی توسط بیماران تحمل شد و عارضه جدی مشاهده نشد. این درمان روی ضایعات تومورال اثر چشمگیرتری داشت.نتیجه گیری: با وجودی که مثل سایر پروتکل ها آثار درمانی این روش کموتراپی پایدار نمی باشد، ولی بخاطر عوارض کم و Palliation خوبی که می دهد می تواند افق تازه ای را در پیش روی این بیماران باز کند.

خال اپیدرمال خطی عمدتا در راستای خطوط Blaschko’s سیر می کند به همین دلیل با Incontinentia Pigmenti مرحله زگیلی اشتباه می شود. معمولا نوع التهابی آن بصورت پاپول های خطی به رنگ صورتی یا قرمز روی اندام تحتانی (ناحیه باسن و ران) ظاهر می گردد که از نظر بالینی شبیه پسوریازیس یا اگزماست اما نمای آسیب شناسی آن با این دو بیماری متفاوت است. بیماری که گزارش می شود، دختر خانم 12 ساله ای است که از چهار سالگی مبتلا به ضایعه زگیلی غول پیکر روی اندام تحتانی چپ می باشد. سن استخوانی بیمار معادل 6 سال بوده و پای مبتلا نسبت به پای راست 4 سانتی متر بلندتر بود. ضایعه بیمار طی چند مرحله برداشت و گرافت شد اما مجددا در برخی نقاط رشد نمود.

بیماری که شرح داده می شود مرد 27 ساله ای که به علت کم مویی شدید پوست و ابروها مراجعه کرده است. ریزش مو مدت کوتاهی پس از تولد شروع شده است. سابقه چنین بیماری را در یکی از برادرانش می دهد. با توجه به علایم بالینی و گزارش بیوپسی پوست برای بیمار تشخیص طاسی مادرزادی (کونژنیتال آتریکیا) مطرح گردید. آخرین یافته ها در مورد ژن این بیماری مرور می گردد.

بیمار خانم 79 ساله ای است که با زخمی به اندازه 15×20 سانتیمتر روی ساق پای چپ به درمانگاه پوست مراجعه کرده است. بررسی های آزمایشگاهی و نیز گزارش بیوپسی های پوست و مغز استخوان نشان دهنده وجود پیودرما گانگرنوزم همراه با میلوم متعدد می باشد. بیمار برای درمان به کلینیک هماتولوژی معرفی شد. همراهی میلوم متعدد با پیودرما گانگرنوزم نادر بوده و باید در بیماران مبتلا به پیودرما و پاراپروتیینمی مورد بررسی قرار گیرد.