مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1391 | دوره:14 | شماره:5 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: وظیفه آنتی اکسیدانی HDL به عهده آنزیم پاراکسوناز  (PON1) 1می باشد. استاتین ها بر غلظت و بیان ژن PON1 تاثیرگذار هستند. لذا اسیدهای چرب تشکیل دهنده فسفولیپیدها را در HDL دچار تغییر می کنند. این مطالعه با هدف، بررسی اثر لوواستاتین بر فعالیت پاراکسوناز 1 خون و تاثیر بر ترکیبات فسفولیپیدی HDL در ژنوتیپ های پلی مورفیسم Q192R انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 131 نفر دارای LDL بالای 130 mg/dl (گروه مورد) و 134 نفر دارایLDL  کمتر از 130 mg/dl (گروه شاهد) از افراد مراجعه کننده به کلینیک داخلی بیمارستان آیت اله کاشانی شهرکرد به روش در دسترس انتخاب شدند. گروه مورد طبق نظر متخصص به دو گروه دریافت کننده لواستاتین (76 نفر) و گروهی که هیچ دارویی دریافت نکردند (55 نفر) تقسیم شدند. در مرحله اول از تمامی افراد 76 ml خون ناشتا گرفته شد و سطح سرمی گلوکز، کلسترول توتال، تری گلیسرید، HDL-C، LDL-C، کراتینین، آپولیپوپروتئین A1، آپولیپوپروتئین B،LDL  اکسید شده (OxLDL)، فعالیت پاراکسونازی و آریل استرازی PON1 اندازه گیری شد. ژنوتیپ های پلی مورفیسم Q192R با استفاده از روش PCR-RFLP مشخص گردید. 2 ماه پس از درمان در افراد دریافت کننده لواستاتین مجددا پروفایل های لیپیدی و فعالیت آنزیم پاراکسوناز و ترکیب اسیدهای چرب اندازه گیری شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: به دنبال مصرف لواستاتین فعالیت پاراکسونازی PON1، درصد اسید استئاریک، اسید اولئیک، اسید لینولئیک و اسید ایکوزوپنتانوئیک نسبت به قبل از درمان افزایش نشان داد. فراوانی آلل Q در گروه شاهد 0.77 و در گروه مورد 0.70 بود (P=0.24) همچنین درصد اسید اولئیک، اسید لینولئیک، اسید ایکوزوپنتانوئیک و فعالیت پاراکسونازی بعد از درمان در ژنوتیپ QR/RR نسبت به QQ افزایش بیشتری نشان داد.نتیجه گیری: بر طبق یافته های این مطالعه درمان بیماران با استفاده از لواستاتین در افراد دارای آلل R (QR/RR) با افزایش فعالیت پاراکسونازی و تغییر اسیدهای چرب غیر اشباع در فسفولیپیدهای HDL باعث تغییر ماهیت این ذرات شده و ممکن است باعث افزایش نقش این ذرات در کاهش بیماری های قلبی و عروقی شود.

زمینه و هدف: مطالعات مختلفی تاثیر تمرینات شدید بدنی را بر افزایش سرمی آنزیم های کبدی نشان داده اند، اما تاثیر تمرینات منظم ورزشی به ویژه بر آنزیم های بافت کبد کاملا مشخص نیست. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تمرینات منظم تداومی و تناوبی هوازی بر برخی آنزیم های بافت کبد شامل آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و سطح چربی های خون طراحی گردید.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 56 سر موش صحرایی ماده ویستار با وزن 325.62±4.93 گرم و سن 21 ماه به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. گروه تداومی، دویدن روی نوار گردان بدون شیب را به مدت 6 و 12 هفته و گروه تناوبی، همین تمرینات را همراه با فواصل استراحتی بین نوبت های تمرینی دویده اند. به منظور اندازه گیری آنزیم های کبدی، بافت برداری کبد با شرایط کاملا مشابه در قبل و بعد از 6 و 12 هفته (روزانه 5 تا 10 دقیقه) تمرین انجام شد. همچنین مقادیر HDL-C و LDL-C با روش آنزیماتیک تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.یافته ها: انجام 6 و 12 هفته تمرینات تداومی و تناوبی باعث افزایش معنی داری در سطوح آنزیم های ALT، AST و ALP نسبت به پیش از آزمون شد (P=0.001) اما سطوح این متغیرها پس از 12 هفته تمرین تناوبی به طور معنی داری کمتر از تمرین تداومی بود (P<0.05). به دنبال تمرینات منظم، مقادیر LDL-C به طور معنی داری کاهش (P<0.05) و مقادیر HDL-C به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش نشان دادند (P=0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه اعمال فواصل استراحتی بین وهله های تمرینی باعث کاهش استرس کبدی در موش های مسن شده است، اما تحقیقات بیشتری برای تائید این نتایج در افراد سالمند مورد نیاز می باشد.

زمینه و هدف: طولانی شدن مرحله دوم زایمان اغلب موجب خستگی و ناراحتی مادر می شود. طی زایمان واژینال اغلب زنان دچار آسیب و درد پرینه می شوند. درد پرینه مادر را در مراقبت از نوزاد ناتوان می کند. لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر ماساژ پرینه بر طول مرحله دوم زایمان، پرینه سالم، اپی زیاتومی، درجات پارگی و شدت درد پرینه انجام شد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 141 نفر (71 نفر ماساژ و 70 نفر کنترل) از زنان نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان کوهدشت که برای زایمان طبیعی مراجعه کرده بودند، با نمونه گیری مستمر و به صورت تصادفی انتخاب شدند. در گروه ماساژ از دیلاتاسیون 7-6 سانتی متر سرویکس تا زمان زایمان، پس از آغشته کردن انگشت سبابه و میانی به ماده لغزنده (کی - وای ژل) و وارد کردن انگشتان به اندازه 5-4 سانتی متر به واژن، ماساژی در ناحیه پرینه بین ساعت 3 و 9 بطور متناوب انجام شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه و برگه ثبت موارد صورت گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی، من ویتنی، کای اسکوئر و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این پژوهش میانگین طول مرحله دوم زایمان در گروه ماساژ 58.16±28.22 و در گروه کنترل 57.07±28.93 دقیقه بود، که این تفاوت معنی دار نبود (P=0.723). در گروه ماساژ فراوانی پرینه سالم %29.6، اپی زیاتومی %32.4 و پارگی پرینه 38%، در گروه کنترل فراوانی پرینه سالم %11.4، اپی زیاتومی %67.1 و پارگی پرینه %21.4 بود، که این تفاوت ها بین دو گروه از نظر آزمون های آماری معنی دار بود (P<0.05). در روز سوم پس از زایمان %50.7 گروه ماساژ و 70% گروه کنترل (P=0.019) و در روز دهم پس از زایمان %29.6 گروه ماساژ و %45.7 گروه کنترل (P=0.048) درد پرینه داشتند. از نظر شدت درد پرینه بین دو گروه هم در روز سوم (P=0.366) و هم در روز دهم (P=0.390) تفاوتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد ماساژ پرینه شانس پرینه سالم را افزایش داده و موجب کاهش درد پرینه می شود.

زمینه و هدف: با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات جداگانه فعالیت ورزشی و مکمل های خوراکی بر نیمرخ های لیپیدی به عنوان عوامل خطرزای قلبی - عروقی، این مطالعه به منظور تعیین تاثیر همزمان یک وهله فعالیت هوازی و مکمل دهی کوتاه مدت عصاره سیر بر نیمرخ لیپیدی مردان غیر ورزشکار انجام شد.روش بررسی: 20 مرد غیر ورزشکار (سن 26-22 سال، چربی بدن 20-16% و اکسیژن مصرفی بیشینه 42-38 میلی لیتر / کیلوگرم در دقیقه) در قالب یک طرح نیمه تجربی - دوسویه کور، به صورت تصادفی در دو گروه دریافت کننده مکمل و شبه دارو (700 میلی گرم دو وعده در روز عصاره سیر یا دکستروز به مدت چهارده روز) قرار گرفتند. همه آزمودنی ها پس از مکمل دهی، به مدت 30 دقیقه با شدت 75% اکسیژن مصرفی بیشینه روی نوارگردان دویدند. نمونه های خونی طی سه مرحله (قبل و بعد از مکمل دهی و پس از فعالیت ورزشی) جمع آوری شدند. تغییرات نیمرخ های لیپیدی خون محیطی با اسپکتروفتومتر بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس مکرر، تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری 5% بررسی شدند.یافته ها: مکمل دهی 14 روزه عصاره سیر تاثیر معنی داری بر کاهش تری گلیسیرید و افزایش لیپوپروتئین - کلسترول پرچگال حالت پایه داشت (P<0.05). کاهش تری گلیسیرید و لیپوپروتئین - کلسترول کم چگال گروه مکمل متعاقب نیم ساعت فعالیت هوازی به طور معنی داری بیشتر از گروه شبه دارو بود (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که یک وهله فعالیت هوازی متعاقب 14 روز مکمل دهی عصاره سیر نسبت به فعالیت ورزشی تنها تاثیر بیشتری بر بهبود نیمرخ لیپیدی خون مردان غیر ورزشکار دارد.

زمینه و هدف: ویروس اپشتن - بار از خانواده هرپس ویروس ها، بوسیله تماس مستقیم با ترشحات عفونی منتقل می شود. در طی عفونت، آنتی بادی هایی از کلاس IgG و IgM علیه آنتی ژن کپسید ویروسی تولید می شوند که در تعیین وضعیت عفونت نقش دارند. هدف از این مطالعه طراحی و راه اندازی آزمون الایزا برای تشخیص آنتی بادی های IgG و IgM علیه آنتی ژن کپسید ویروس اپشتن - بار بود.روش بررسی: در این مطالعه تحقیقی - تولیدی، آزمون الایزا با استفاده از آنتی ژن کپسید ویروسی (gp125) بمنظور تشخیص آنتی بادی های IgG و IgM اختصاصی ویروس اپشتن - بار طراحی و راه اندازی شد. سپس 101 نمونه سرمی با آزمون الایزا IgM (26 نمونه مثبت و 75 نمونه منفی) و 105 نمونه سرمی با آزمون الایزا IgG (98 نمونه مثبت و 7 نمونه منفی) طراحی شده مورد آزمایش قرار گرفتند و جهت بررسی ویژگی، 24 نمونه سرمی بیماران غیر منونوکلئوز عفونی استفاده گردید. نتایج حاصل با آزمون ایمنوفلورسنس (IFA) و کیت تجاری الایزا اکوئی پار - ایتالیا (Equipar Diagnostics -Italy) مقایسه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون مک نمار استفاده گردید.یافته ها: حساسیت نسبی، ویژگی نسبی و میزان همخوانی آزمون الایزا IgM و آزمون الایزا IgG طراحی شده در مقایسه با کیت تجاری به ترتیب برابر %92.3، %96 و %96.6-%95، %88.9 و %95 بود. آزمون الایزا طراحی شدهIgG  زمانی که با آزمون IFA مقایسه گردید. به ترتیب دارای حساسیت، ویژگی و میزان همخوانی 97%، 100% و %97.1 و ارزش اخباری مثبت 100% بود.نتیجه گیری: ماهیت آنتی ژن پوشش داده شده نقش مهمی در افزایش حساسیت و ویژگی دارد به عبارتی زمانی که در آزمون الایزا از آنتی ژن اصلی استفاده گردد آزمون ویژگی بالایی دارد (الایزا طراحی شده) اما زمانی که از آنتی ژن سنتتیک (کیت تجاری اکوئی پار - ایتالیا) استفاده گردد حساسیت آزمون بالا می رود لذا پیشنهاد می شود بمنظور افزایش حساسیت و ویژگی آزمون مخلوطی از هر دو آنتی ژن در طراحی الایزا مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: در بسیاری از کشورها، آنتی بیوتیک ها در حدود 30 تا 50% از داروهای تجویزی در بین عوامل درمانی را شامل می شوند. در اغلب مطالعات نشان داده است 60-30% موارد تجویزی نادرست و یا نامناسب بوده است. هدف این مطالعه بررسی منطقی بودن الگوی مصرف آنتی بیوتیک ها در یک بخش کودکان می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در طی یک مقطع زمانی یک ساله در سال 1389-1388 انجام شد. الگوی مصرف آنتی بیوتیک در 265 نفر از کودکانی که در طول یک سال در 7 روز اول هر ماه از طریق درمانگاه یا از طریق بخش اورژانس بیمارستان در بخش کودکان و نوزادان پذیرش شدند و ظرف مدت بستری در بیمارستان آنتی بیوتیک دریافت نمودند، بررسی شد. داده های مطالعه پس از جمع آوری با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های تی و کای اسکویر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این مطالعه حدود 37% موارد مصرف آنتی بیوتیک ناصحیح بود که با توجه به رقم 20% مصرف ناصحیح آنتی بیوتیک در کشورهای صنعتی این رقم بسیار بالا و قابل توجه است. شایع ترین آنتی بیوتیک مصرف شده سفتریاکسون بود. تجویز آنتی بیوتیک با وجود ارسال کشت های مختلف از بیماران، 99% به صورت تجربی بود و به نظر می رسد ارسال کشت در انتخاب نوع آنتی بیوتیک تاثیری نداشته است.نتیجه گیری: الگوی مصرف آنتی بیوتیک در بررسی ما از الگوی استاندارد و پروتکل درمانی مورد تائید پیروی نمی کند. از این رو لازم است تمهیدات لازم در مورد مصرف منطقی آنتی بیوتیک ها اندیشیده شود.

زمینه و هدف: سبک زندگی غیر فعال و عوارضی همچون آتروفی عضلانی و ضعف عضلانی از جمله مشکلات بیماران همودیالیزی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات ورزشی بر کیفیت دیالیز، آتروفی عضلانی و عملکرد جسمانی بیماران همودیالیز می باشد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار همودیالیزی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی تمرینات ورزشی فزاینده را با دوچرخه به مدت 20 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه انجام دادند. کیفیت دیالیز با نمونه گیری خونی قبل و بعد از دیالیز جهت تعیین شاخص های کیفیت دیالیز (Kt/v) و میزان کاهش اوره (URR)، آتروفی عضلانی به وسیله آنتروپومتری و چربی زیر پوستی و عملکرد جسمانی به وسیله آزمون 2 دقیقه راه رفتن ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی و کوواریانس در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در گروه تجربی، آتروفی عضلانی از 56.57 به 59.37 سانتیمتر و عملکرد جسمانی از 132.87 به 165.27 متر افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05) اما در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. کیفیت دیالیز در هر دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که انجام تمرین ورزشی منظم در حین دیالیز در بیماران همودیالیزی باعث افزایش عملکرد جسمانی و کاهش آتروفی عضلانی می شود ولی بر کیفیت دیالیز آنها تاثیر معنی داری ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده تمرینات ورزشی می تواند در حین دیالیز به عنوان یک فرآیند درمان برای کاهش اثرات دیالیز مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: در این پژوهش ترکیبات عمده اسانس سه گیاه گشنیز (Coriandrum sativum)، بومادران (Achillea wilhelmsii) و شوید (Anethum graveolens) شناسایی و اثر ضد میکروبی این گیاهان بر روی چهار باکتری پاتوژن اشیرشیاکلی، باسیلوس سرئوس، باسیلوس لیچنی فورمیس و سودوموناس آئروجینوزا در شرایط آزمایشگاهی بررسی و حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) آنها تعیین شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی اسانس گیاهان توسط دستگاه کلونجر و به روش تقطیر با آب استخراج گردید. ترکیبات تشکیل دهنده اسانس این گیاهان توسط کروماتوگرافی گازی تجزیه ای (GC) و گاز کروماتوگراف متصل به طیف سنجی جرمی (GC/MS) مورد شناسایی قرار گرفتند و درصد ترکیبات آنها اندازه گیری شد. برای تعیین MIC هر اسانس بر روی باکتری های مورد مطالعه از روش ریز رقت (Micro Dilution) استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد در اسانس گیاهان بومادران، گشنیز و شوید به ترتیب آلفا - پینن، -Dکارون و لینالول ترکیبات عمده را تشکیل می دهند. برای مهار رشد باکتری های اشیرشیاکلی و باسیلوس لیچنی فورمیس، اسانس شوید با غلظت 312.5 ppm و برای مهار رشد باکتری های باسیلوس سرئوس و سودوموناس آئروجینوزا به ترتیب اسانس های گیشنیز و بومادران با غلظت های 1250 ppm و 312.5 ppm موثرتر واقع شدند.نتیجه گیری: اسانس هر سه گیاه گشنیز، بومادران و شوید اثر ضد میکروبی قابل توجهی روی باکتری های مورد مطالعه داشتند و ممکن است بتوان از آنها به خصوص از شوید در درمان عفونت ها استفاده کرد.

زمینه و هدف: بسیاری از بیماران نارسایی کلیه در اثر فرآیند مزمن بیماری و درمان طولانی مدت دیالیز دچار کاهش زمان تحمل فعالیت می شوند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ورزش پیاده روی بر زمان تحمل فعالیت در این بیماران انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 25 بیمار همودیالیزی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. گروه مداخله (12 نفر)، برنامه ورزشی پیاده روی طراحی شده را به مدت 8 هفته بلافاصله بعد از اتمام جلسه دیالیز به مدت 20 دقیقه دریافت می کردند. سپس به منظور آرام سازی، ده دقیقه در تخت دراز می کشیدند و تنفس های آرام و عمیق را با چشمان بسته انجام می دادند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس شدت خستگی و چک لیست ثبت زمان تحمل انجام برنامه ورزشی در هر جلسه بود که در سه نوبت قبل از مداخله، 4 هفته بعد و در پایان هفته هشتم در دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی، کای اسکویر، دقیق فیشر و آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج پژوهش اختلاف معنی داری را در میزان خستگی، بعد از 8 هفته ورزش در دو گروه نشان داد (P<0.05). میانگین زمان تحمل فعالیت نیز در ماه اول از 17.77 دقیقه به 18.15 دقیقه افزایش یافت، اگر چه این اختلاف معنی دار نبود (P>0.05).نتیجه گیری: ورزش پیاده روی روشی کم هزینه و ایمن برای کاهش خستگی و افزایش زمان تحمل فعالیت در بیماران همودیالیزی می باشد.

زمینه و هدف: بیماری های مزمن از جمله استئوآرتریت به علت سیر پیشرونده ای که دارند، اغلب ناتوان کننده بوده و کیفیت زندگی سالمندان را تحت تاثیر قرار می دهند. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به استئوآرتریت انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه شاهد - موردی 160 سالمند مبتلا به استئوآرتریت (80 سالمند فعال و 80 سالمند غیرفعال) مراجعه کننده به بخش های روماتولوژی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه ویژگی های فردی و فعالیت بدنی یال و پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سوالی بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد بین ابعاد کیفیت زندگی (عملکرد جسمانی، مشکلات جسمانی، مشکلات روانی، نشاط و شادابی، سلامت روانی، عملکرد اجتماعی، درد بدن و سلامت عمومی) در دو گروه سالمندان فعال و غیرفعال مبتلا به استئوآرتریت، تفاوت از نظر آماری معنی دار است (P<0.05). بررسی میانگین ها نشان داد که سالمندان فعال مبتلا به استئوآرتریت به طور معنی داری در همه ابعاد کیفیت زندگی دارای میانگین بالاتری نسبت به سالمندان غیرفعال مبتلا به استئوآرتریت بودند (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، احتمالا با آموزش و ترغیب به شرکت در فعالیت بدنی در سالمندان می توان نحوه مدارا و سازگاری با سالمندان مبتلا به استئوآرتریت را به نحو موثری فراهم کرد و در بهبود کیفیت زندگی سالمندان و سطح سلامت جامعه نقش مهمی را ایفا نمود.

زمینه و هدف: تروما یکی از شایع ترین علل مراجعات اورژانس است. حدود 7 تا 10% از مرگ و میر ناشی از تروما به دنبال ضایعات داخل شکمی اتفاق می افتد. به نظر می رسد که نسبت بالاتر دور شکم به لگن بتواند اثر محافظتی در کاهش احتمال آسیب های داخل شکمی ایفا کند. مطالعه حاضر به بررسی ارتباط میزان وقوع آسیب های شکمی ناشی از ترومای بلانت با نسبت دور شکم به لگن پرداخته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 222 نفر از مبتلایان ترومای بلانت شکمی مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) تهران از جهت اطلاعات دموگرافیک، نسبت دور شکم به لگن و نهایتا ارتباط آن با پیامدهای کلینیکی، پاراکلینیکی و تصویربرداری مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون های کای دو و فیشر جهت آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: اطلاعات دموگرافیک نشان داد متوسط سن مبتلایان 28.7±14.2 سال و %74.8 از آنان مرد بودند. اقدامات آزمایشگاهی و تصویربرداری برای این سری از بیماران، تنها برای 13 نفر (5%) شواهدی واضح از آسیب احشاء و ارگان های داخل شکمی را نشان داد. در هر دو جنس هیچ گونه ارتباط معنی داری بین نسبت دور شکم به لگن با میزان وقوع آسیب های شکمی بر اساس نتایج نهایی حاصل از سونوگرافی، سی تی اسکن، آنالیز ادراری و لاپاراتومی وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد ارتباطی بین نسبت دور شکم به لگن با احتمال آسیب شکمی به دنبال ترومای بلانت وجود نداشته باشد اما اظهار نظر قطعی در این مورد نیاز به مطالعات بیشتر دارد.

زمینه و هدف: حاملگی شکمی پیشرفته یک مورد در هر 85000 تولد گزارش شده است. معمولا در اکثر حاملگی های خارج رحمی به دنبال سقط لوله ای یا داخل صفاقی، محصولات حاملگی جذب می شود ولی به صورت نامعمول ممکن است اتصال جفتی آنها باقی بماند یا در جای دیگری مجددا لانه گزینی کند و به صورت حاملگی شکمی رشد نماید. میزان مرگ و میر مادری و جنینی در حاملگی شکمی افزایش می یابد. در این مطالعه یک مورد حاملگی شکمی 32 ای هفته با جنین زنده گزارش می شود.گزارش مورد: بیمار خانم 36 ساله ایرانی بود که به دلیل افت قلب در سن حاملگی 32 هفته با شک به دکولمان تحت لاپاراتومی اورژانس قرار گرفت. جنین پسر زنده 1800 گرمی که به دنبال پارگی پرده های جنینی در داخل حفره شکم غوطه ور شده بود خارج گردید و مادر هیسترکتومی شد.نتیجه گیری: با توجه به میران مرگ و میر بالای حاملگی شکمی باید در هر حاملگی بخصوص در صورت وجود عوامل خطر حاملگی شکمی و در بیماران دارای علائم مشکوک به این تشخیص توجه شود و اقدامات لازم و به موقع به عمل آید.