مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1384 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: در سال های اخیر، به کارگیری تکنیک PCR (Polymerase Chain Reaction) و به دنبال آن آنالیز محصولPCR  توسط آنزیم های محدودالاثر (Restriction Fragment Length Polymorphism=RFLP) برای افتراق مایکوباکتریوم ها تا سطح گونه، استفاده شده است. در حالی که جزئیات افتراقی گونه های غیرتوبرکلوزی مایکوباکتریوم ها توسط این تکنیک مشخص شده و حتی در تعدادی از آنها این روش برای پیگیری مولکولار اپیدمیولوژی اثبات شده است، تنها تعداد کمی از سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مورد بررسی قرار گرفته اند. مطالعه حاضر این متد افتراقی را برای سویه های جدا شده در مقیاس وسیع تر با هدف تعیین پلی مورفیسم احتمالی مورد ارزیابی قرار داد.روش بررسی: یکصد و پنجاه سویه کلینیکی از بیماران مراجعه کننده به مرکز سل اهواز جمع آوری شد. رنگ آمیزی اسیدفست برای سویه ها انجام گرفت، سپس سویه ها به عنوان مایکوباکتریوم توبرکلوزیس توسط خصوصیات کشت و تست های بیوشیمیایی دسته بندی شدند. تکنیک PCR-RFLP با استفاده از DNA ژنومی استخراج شده به دنبال PCR بر مبنای تکثیر قطعه bp 439 از ژن hsp65 توسط پرایمرهای اختصاصی جنس مورد استفاده قرار گرفت. بعد از هضم محصولات PCR توسط آنزیم های BstEII و HaeIII آنالیز آنزیمی انجام گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده، 145 سویه کلینیکی (96.6%) الگوهای یکسان شبیه به سویه های استاندارد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، برای HaeIII فراگمنت هایی به طول 72/140/165 و برای BstEII به طول 82/120/250، نشان دادند. سه الگوی متفاوت در پنج سویه کلینیکی در الگوهای بدست آمده از هضم HaeIII با فراگمنت هایی به طول 145/165 (سه سویه)، 80/100/180 (یک سویه) و 72/194 (یک سویه) مشاهده شد در حالی که الگوی بدست آمده از هضم BstEII این سویه ها تنوع نداشت و شبیه به دیگر سویه ها بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که در موارد نادر، پلی مورفیسم هایی در توالی ژن hsp65 سویه های کلینیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ممکن است وجود داشته باشد.

زمینه و هدف: رگ گیری یکی از پروسه های دردناک در کودکان بوده و یکی از علل پریشانی آنها می باشد. بسیاری از کودکان به ویژه کودکان مبتلا به بیماری های مزمن همچون تالاسمی از درد ناشی از پروسه های درمانی که در آنها از کاهش دهنده های درد استفاده نمی شود رنج می برند. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای تاثیر کرم EMLA (Eutectic Mixture of Local Anesthetic)و انحراف فکر بر شدت درد رگ گیری در کودکان مبتلا به تالاسمی انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک پژوهش تجربی از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور با طرح متقاطع، یک گروهی و سه مرحله ای می باشد که بر روی 32 کودک مبتلا به تالاسمی در گروه سنی 12-5 سال که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به روش آسان انتخاب و هر آزمودنی به صورت تصادفی در سه مرحله به فاصله زمانی 14 روز تحت سه روش انحراف فکر، کرم EMLA و عادی قرار گرفتند. اطلاعات از طریق مقیاس اوچر و پرسشنامه ترس از درمان کودکان (Children Medical Fear Scale) CMFS جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری تی زوج و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین شدت درد عددی و فتوگرافیک دو روش انحراف فکر و کرم EMLA با روش عادی تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0.001)، ولی بین روش انحراف فکر با کرم EMLA تفاوت معنی داری به دست نیامد. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که هر دو روش موجب کاهش درد ناشی از رگ گیری می شوند. ولی با توجه به اقتصادی تر بودن روش انحراف فکر نسبت به کرم EMLA، استفاده از این روش توصیه می گردد.

زمینه و هدف: با افزایش جراحی های لیزری در اصلاح عیوب انکساری و اهمیت اندازه گیری ضخامت قرنیه قبل از انجام اعمال جراحی اصلاح عیوب انکساری چشم، تعیین دقیق ضخامت قرنیه در انجام این روش ها دارای اهمیت می باشد. اندازه گیری ضخامت قرنیه (Pachymetry) به دو روش Optical با استفاده از دستگاه ارب اسکن (Orbscan) و اولتراسوند (Ultrasound) انجام می شود. لذا این مطالعه برای مقایسه نتایج تعیین ضخامت قرنیه با استفاده از دو روش فوق انجام شد.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی - تحلیلی 324 چشم از 324 بیمار مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی آبان اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. ضخامت قرنیه با استفاده از دستگاه ارب اسکن و دستگاه اولتراسوند در هر چشم اندازه گیری شد و با استفاده از تست های آماری t-test، t زوجی، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین و انحرف معیار ضخامت قرنیه بیماران با استفاده از دستگاه اولتراسوند 26.23±504.28 میکرون و دستگاه ارب اسکن 35.94±484.4 میکرون بدست آمد که اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار می باشد (0.001>p).نتیجه گیری: اندازه گیری ضخامت قرنیه با استفاده از دستگاه های ارب اسکن و اولتراسوند نتایج متفاوتی دارد و باید دقت کرد که در اعمال جراحی که بر اساس جدول مربوط به پاکیمتری اولتراسوند تنظیم شده است نباید بر اساس اعداد پاکیمتری ارب اسکن اقدام به انجام جراحی نمود.

زمینه و هدف: اسکولیوز (Scoliosis) به انحنای جانبی غیر طبیعی و بیش از ده درجه ای ستون فقرات اطلاق می شود و شایع ترین نوع آن، اسکولیوز با علت نامشخص بالغین یا بزرگسالان (Adolescent idiopathic) است. ساده ترین و اقتصادی ترین روش تشخیص اسکولیوز، غربالگری این بیماری در مدارس به هنگام جهش رشد کودکان که مرحله شروع به پیشرفت آن است، می باشد. لذا این پژوهش به منظور غربالگری بیماران مبتلا به اسکولیوز بزگسالان در مدارس شهرستان شهرکرد در محدوده سنی 14-10 سال انجام شد. روش بررسی: 936 دانش آموز 14-10 ساله از مدارس شهرکرد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند در یک مطالعه توصیفی مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی بر اساس مشاهده نواحی آناتومیک نامتقارن، مانند زوائد خاری، لگن و شانه ها و انجام تست معاینه ستون فقرات پس از خم شدن به جلو (Adam’s forward bending test) و اندازه گیری رادیوگرافیک زاویه انحنای ستون فقرات ((Cobb’s angle بود.یافته ها: از 936 دانش آموز معاینه شده 86 نفر به درمانگاه ارتوپدی ارجاع داده شدند که از آنها 7 نفر (7/0%) اسکولیوز با علت نامشخص داشتند. 5 نفر از بیماران مونث (71%) و 2 نفر (29%) مذکر بودند. 2 نفر (29%) از بیماران دارای انحنای توراسیک، 4 نفر (57%) انحنای توراکولومبار و یک نفر (14%) انحنای لومبار داشتند که انحنای لومبار از نوع مادرزادی بود. 2 نفر از بیماران (29%) سابقه خانوادگی مثبت از بیماری داشتند. به طور کلی شیوع اسکولیوز با علت نامشخص 7/0% بود. هر هفت نفر زودتر از همکلاسی های خود در فعالیت های ورزشی خسته می شدند و شیوع کمر درد در آنها بیشتر بود. پنج نفر از بیماران به سن بلوغ رسیده بودند و دو نفر دیگر شامل یک دختر و یک پسر زیر سن بلوغ بودند. دو نفر از دخترها و یک نفر از پسرها نیاز به جراحی و سه نفر از دخترها و یک نفر از پسرها نیاز به درمان با بریس داشتند.نتیجه گیری: با این روش بیماران به سرعت و به سادگی تشخیص داده می شوند. در نتیجه از پیشرفت انحنای ستون فقرات (Curve progression) و اختلال عملکرد تنه و اندام ها جلوگیری شده نمائیم و نیاز به جراحی کاسته می شود.

زمینه و هدف: آگاهی از مشکلات فیزیکی - جنسی بعد از زایمان و عوامل مرتبط با آن می تواند در مراقبت های بعد از زایمان مد نظر و بکار گرفته شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین مشکلات فیزیکی ـ جنسی بعد از زایمان و عوامل مرتبط با آن انجام گردیده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بوده و در آن 384 نفر از زنانی که برای اولین بار بعد از زایمان به 12 مرکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خود ساخته مشتمل بر 3 قسمت مشخصات فردی، باروری و مشکلات فیزیکی - جنسی بود که به روش مصاحبه حضوری گردآوری گردید و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل و مجذور کا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که اکثریت زنان (6/77%) مورد پژوهش دچار مشکلات فیزیکی ـ جنسی می باشند، به طوری که 2% از خشکی واژن در هنگام فعالیت جنسی، 7/3% از درد و ناراحتی پرینه (در محل اپی زیوتومی یا پارگی)، 5/14% از فقدان یا کاهش میل جنسی، 9/24% از احساس خستگی و 9/54% از ترکیبی از مشکلات شاکی بودند. با افزایش تعداد زایمان، تعداد فرزندان و مدت ازدواج، مشکلات فیزیکی ـ جنسی کاهش می یابد (0.05>p).نتیجه گیری: با توجه به تعداد زیاد زنان دچار مشکلات فیزیکی - جنسی در دوره بعد از زایمان، بایستی مسولین بهداشتی تدابیری اتخاذ نمایند تا پرسنل بهداشتی درمانی بتوانند با انواع این مشکلات و چگونگی برخورد با آن آشنا شوند و در این راستا به مشکلات زنان نخست زا توجه بیشتری مبذول نمایند.

زمینه و هدف: اوتیت میانی سروز یکی از علل اصلی نارسایی شنوایی در کودکان بوده و یکی از عوارض جدی آن کاهش شنوایی دائمی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی این بیماری در کودکان دبستانی شهرکرد و تعیین ارتباط آن با آلرژی، سابقه آلرژی در خانواده، شکاف کام، عفونت اخیر گوش، استعمال سیگار در منزل، میزان تحصیلات والدین، نحوه تغذیه دوران شیرخوارگی، وزن هنگام تولد، سینوزیت، بزرگی آدنوئید، جنس، سن و تعداد فرزندان خانواده در کودکان فوق انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی تعداد 1017 دانش آموز مقاطع ابتدایی مورد مطالعه قرار گرفتند. برای هر دانش آموز پرسشنامه ای حاوی اطلاعات فردی، ریسک فاکتورها و معاینات انجام شده که از قبل توسط محقق تهیه شده بود به کمک والدین تکمیل گردید و سپس تمام آنها توسط پزشک عمومی مورد معاینه گوش، حلق و بینی قرار گرفتند و موارد مشکوک جهت معاینه مجدد تخصصی و انجام تمپانومتری به منظور تشخیص قطعی نزد متخصص گوش، حلق و بینی فرستاده شدند.یافته ها: میزان فراوانی اوتیت سروز 5/1% در جمعیت مورد مطالعه بود. بین میزان فراوانی اوتیت میانی سروز و آلرژی، بزرگی آدنوئید، سابقه آلرژی در خانواده و عفونت اخیر گوش رابطه معنی دار آماری به دست آمد (P<0.05). ولی بین بقیه ریسک فاکتورها و اوتیت میانی سروز رابطه معنی داری یافت نگردید. نتیجه گیری: با توجه به اینکه آلرژی در 80% مبتلایان به عنوان مهم ترین علت مساعد کننده وجود داشت پیشنهاد می شود که تمپانومتری به عنوان تست غربالگری بیماری در افرادی که شرح حالی از آلرژی دارند انجام شود.

زمینه و هدف: شکایات سایکولوژیک پس از حوادث نقلیه موتوری شایع بوده و ممکن است جزء پیشگویی کننده های قوی برای مشکلات و عوارض پایدار پس از حوادث باشند. این پژوهش به منظور مقایسه اثرات سایکولوژیک کوتاه مدت و درازمدت ناشی از حوادث وسایل نقلیه موتوری در مصدومین مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود در سال 1383 انجام شده است. روش بررسی: در یک بررسی تکرار شونده بر روی 42 فرد مصدوم ناشی از حوادث وسایل نقلیه موتوری مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان امام حسین(ع) شاهرود، از طریق نمونه گیری غیر تصادفی و بر اساس مشخصات مورد نظر پژوهشگران، پرسشنامه استاندارد  SCL-90-R(Symptom Checklist-90-Revised) شامل 90 سوال در 9 بعد سایکولوژیک جهت ارزشیابی علائم روانی و غربالگری بیماران روانی و همچنین پرسشنامه سلامت عمومی GHQ (General Health Questionnaire) استفاده گردید. در این پژوهش میانگین نمره هر بعد در طی 4 مرحله: زمان ورود به اورژانس، یک، سه و شش ماه پس از آن تعیین گردید و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (تی مستقل، آزمون آماری اندازه های تکراری، آنالیز واریانس یکطرفه) مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 24.4±8.5 سال بود. میانگین نمره کسب شده در تمامی ابعاد سایکولوژیک در فاصله زمانی مراجعه به اورژانس تا یکماه پس از آن و فاصله زمانی مراجعه به اورژانس تا سه ماه پس از آن افزایش معنی دار داشت (p<0.05) و بین فاصله زمانی سه ماه پس از مراجعه به اورژانس تا 6 ماه پس از مراجعه کاهش معنی دار وجود داشت .(p<0.05) افراد مجرد نسبت به متاهلین دارای اثرات سایکولوژیک بیشتری در بعد افسردگی در سه ماه پس از مراجعه بودند (p<0.05). آزمون آماری آنالیز واریانس با تفاوت معنی داری را از لحاظ ابعاد افسردگی، ترس، پارانوئید و روانپریشی در بین افراد بیکار نسبت به سایر مشاغل نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، شروع اثرات سایکولوژیک در فاصله بین زمان حادثه تا سه ماه بعد از آن افزایش یافته و سپس کاهش می یابد. لذا تشخیص سریع این عوارض، بکارگیری مداخلات سایکولوژیک و فارماکولوژیک مناسب و همچنین برنامه ریزی موثر جهت بازتوانی آنان با توجه به سیر زمانی بیماری ضروری و حائز اهمیت می باشد.

زمینه و هدف: بهبود کاهش توجه و تکانشگری مبتلایان به اختلال نقص توجه - بیش فعالی یکی از مهمترین اهداف درمان این بیماران و از دشوارترین مسائل بالینی در آنها محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر بازی های کامپیوتری و آموزش تایپ کامپیوتری بر توجه و تکانشگری در کودکان مبتلا با اختلال نقص توجه - بیش فعالی انجام گرفت.روش بررسی: در این تحقیق که به صورت کارآزمایی بالینی یک سوکور انجام شد، 37 کودک دبستانی مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی به دو گروه وارد شدند. گروه 1 (17 نفر) 8 جلسه یک ساعته به مدت یک ماه بازی کامپیوتری انجام دادند، گروه 2 (20 نفر) طی یک ماه تحت هشت جلسه یک ساعته آموزش تایپ کامپیوتری قرار گرفتند و با استفاده از تست عملکرد مداوم شامل بی توجهی (خطای حذف)، تکانشگری (خطای ارتکاب و زمان واکنش) و زمان واکنش قبل و پس از مداخله مقایسه شدند و نتایج با استفاده از آزمون های آماری مجذور کا، t مستقل و t جفت تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: دو گروه از نظر سن، مقطع تحصیلی، جنس، بهره هوشی، داروهای مصرفی، نمرات پرسشنامه کانرز والدین و معلمین، دارا بودن کامپیوتر در منزل و سابقه کار با کامپیوتر همسان بودند. تفاوت تعداد خطای ارتکاب قبل و پس از مداخله در گروه اول معنی دار نبود، اما در گروه دوم، پس از مداخله (44/20±64/11) در مقایسه با قبل از مداخله (18/10±10/14) کاهش معنی داری را نشان داد (0.05>p). خطای حذف و زمان واکنش قبل و پس از مداخله در هیچ یک از دو گروه مداخله تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به عوارض نامطلوب عدم درمان تکانشگری در زندگی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی و با توجه به آنکه مطالعه حاضر توانست کاهش تکانشگری مبتلایان به اختلال نقص توجه بیش فعالی را به دنبال آموزش کامپیوتری تایپ نشان دهد، این امید وجود دارد که در صورت تایید نتایج این مطالعه در مطالعات تکمیلی، چنین مداخلاتی جایگاه خاصی در درمان مبتلایان به اختلال نقص توجه بیش فعالی بیابند.

زمینه و هدف: اختلالات دستگاه گوارش به ویژه تهوع و استفراغ، شایع ترین شکایات دوران بارداری می باشند. بررسی های انجام شده نشان داده که در مراقبت های بارداری تقریبا 20 درصد زنان باردار به علت شدت این مشکلات در جستجوی خدمات پزشکی هستند. هدف از این پژوهش مقایسه اثر دو روش درمانی طب فشاری و پیریدوکسین (ویتامینB6 ) بر روی شدت تهوع و استفراغ خانم های باردار نخست زا می باشد.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی، پژوهشگر با حضور در مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان اهواز از میان زنان نخست حامله ای که در زمان انجام پژوهش جهت دریافت خدمات دوران بارداری به مراکز مربوطه مراجعه کرده و دارای تهوع و استفراغ بودند، تعداد 100 نفر بصورت مبتنی بر هدف انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند. جهت درمان تهوع و استفراغ گروه اول تحت تاثیر طب فشاری با استفاده از نواری بنام سی باند قرار گرفت و گروه دوم روزانه 40 میلی گرم ویتامین B6 دریافت کردند و درمان به مدت 4 روز برای هر دو گروه انجام شد. برای هرکدام از نمونه ها پرسشنامه ای تکمیل و به کلیه افراد برگه هایی جهت ثبت وضعیت روزانه برای مدت 4 روز داده شد و داده های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری کای دو، تی تست، من ویتنی و ویل کاکسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از ویتامینB6  و سی باند باعث کاهش شدت تهوع و دفعات استفراغ می شود (p<0.001). همچنین طب فشاری در مقایسه با B6 در کاهش دفعات استفراغ موثرتر بود (p<0.05). از نظر شدت تهوع بین دو گروه بعد از درمان تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: طب فشاری نسبت به ویتامین B6 تاثیر بیشتری بر بهبودی استفراغ بارداری دارد. با توجه به استفاده آسان، قیمت پایین، راحت بودن و در دسترس بودن سی باند استفاده از آن برای کاهش استفراغ های دوران بارداری توصیه می شود.

زمینه و هدف: دیابت یکی از مهمترین اختلالات داخلی است و ویژگی های آن عبارتند از: وجود ناهنجاری های متابولیک و عوارض طولانی مدت در چشم ها، اعصاب، کلیه ها و عروق خونی. از آنجایی که این بیماری سهم عمده درمان آن بر عهده خود بیماران است، لذا جهت نشان دادن اهمیت خود مراقبتی در کاهش مشکلات و عوارض دیابت این مطالعه با هدف نشان دادن تاثیر برنامه خود مراقبتی بر بهبود زخم پای بیماران دیابتی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی است که در آن54  بیمار دیابتی دارای زخم فعال در اندام تحتانی پس از انتخاب (در بیمارستان های شهر تهران) به طور تصادفی در دو گروه آزمون (30نفر) و شاهد (24 نفر( قرار گرفتند. گروه آزمون پس از 3 تا 4 جلسه آموزش خود مراقبتی در مورد تزریق انسولین، مصرف دارو، رژیم غذایی، مراقبت از زخم و غیره به مدت 3 ماه پیگیری شدند. به منظور کنترل اجرای برنامه آموزشی چک لیست هایی در اختیار آنها قرار می گرفت که هر دو هفته یکبار جمع آوری و کنترل می شد. در این مدت بیماران گروه شاهد به روش معمول به مراقبت می پرداختند. قبل از مطالعه، 1، 2 و 3 ماه پس از مداخله وضعیت زخم پا در دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. معیار کنترل مراقبت از خود در بیماران اندازه گیری هموگلوبین ای. وان. سی (Hb A1c) بود که قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان هموگلوبینAlc  در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشته ولی پس از 3 ماه از مداخله در گروه آزمون کاهش قابل توجهی یافته است (p<0.05). همچنین امتیاز وضعیت زخم اندام مبتلا قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت، اما پس از 3ماه امتیاز بهبودی افزایش یافته و آزمون آماری تفاوت معنی داری نشان داده است (p<0.05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، خود مراقبتی در بیماران دیابتی نقش بسزایی در درمان و پیشگیری از عوارض دیابت دارد.

زمینه و هدف: در بدن انسان تعدادی سیستم های خاص برای مقابله با آسیب های حاصل از رادیکال های آزاد وجود دارد که بنام سیستم دفاع آنتی اکسیدانی معروفند. در بعضی از بیماری های انسان، این سیستم های دفاعی می توانند تغییر یابند و ممکن است این تغییر در تشخیص و یا سیر بیماری های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. دیابت یکی از مهمترین بیماری های شایع مزمن است که گفته شده ظرفیت آنتی اکسیدانی در آن تغییر می کند. لذا این تحقیق با هدف تعیین و مقایسه ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و بزاق بیماران دیابتی در مقایسه با افراد غیر دیابتی انجام شده است. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی 42 نفر از بیماران دیابتیک نوع II مراجعه کننده به مرکز دیابت اراک به عنوان گروه مورد با 42 نفر گروه شاهد که از لحاظ سن و جنس با افراد مورد همتا بودند از نظر ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم و بزاق مقایسه شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانی در سرم و بزاق با استفاده از روش FRAP (Ferric Reducing Ability of Plasma) اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم و بزاق در افراد مورد به ترتیب 0.087±2.62 و 0.110±1.90 میکرومول در میلی لیتر (0.001>p) و در افراد شاهد به ترتیب 0.064±2.05 و 0.098±1.97میکرومول در میلی لیتر (0.05>p) بود. افزایش  ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم گروه مورد از لحاظ آماری معنی دار بود (0.001>p) ولی کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام بزاق معنی دار نبود.نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم این بیماران نسبت به گروه شاهد بیشتربود. ولیکن در بزاق بیماران این تفاوت مشاهده نشد. لذا در صورتی که از ظرفیت آنتی اکسیدانی بتوان در تشخیص و سیر بیماری استفاده نمود این اختلاف بایستی مورد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: سردرد میگرنی یک بیماری شایع با مبنای فامیلی می باشد و شیوع آن بر حسب جنس، سن و نژاد متفاوت است. درمان آن شامل درمان حمله حاد سردرد و درمان پیشگیری جهت جلوگیری از بروز حملات سردرد می باشد. انواع مختلف داروها از جمله بتابلوکرها که رایج ترین آنها پروپرانولول است در پیشگیری از حملات میگرن بکار رفته است. همچنین از درمان های غیر دارویی نظیر TENS (Transcutaneos Electerical Nerve Stimulation) در درمان حمله حاد سردردهای میگرنی و نیز دردهای مزمن استفاده می شود. هدف از این بررسی، مقایسه اثر پروپرانولول و TENS در پیشگیری از حملات میگرنی بوده است.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 60 بیمار مبتلا به سردرد میگرنی که میگرن آنها بر اساس مقیاس IHS (International Headache Society) توسط متخصصین نورولوژی تایید گردید و دارای اندیکاسیون درمان پیشگیری از حملات سردرد میگرنی بودند با روش غیر احتمالی انتخاب و بعد به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری تحت درمان با TENS به مدت ده جلسه به صورت روزانه یک جلسه 15 دقیقه ای و پرویرانولول به میزان 40 میلی گرم روزانه به مدت 6 ماه قرار گرفتند. نتایج از نظر شدت، مدت و تعداد حملات قبل از شروع درمان، بعد از 3 و 6 ماه جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری مجذور کا تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: پس از 3 ماه درمان 90 درصد بیمارانی که تحت درمان با TENS قرار گرفتند هیچگونه حمله سردردی نداشتند در حالی که در گروه تحت درمان با پروپرانولول 40 درصد بیماران بدون حمله سردرد بودند (0.001>p). میانگین شدت درد در گروه تحت درمان با TENS از 1.2±6.8 به 0.65±2.06 و در گروه تحت درمان با پروپرانولول از 1.2±6.7 به 3±3.2 رسید (0.001>p). نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که TENS یک روش موثر در پیشگیری از عود سردرد در بیماران میگرنی می باشد.