این مقاله در چارچوب روش شناسی موجود درباره سرمایه گذاری و اثرپذیری آن از هزینه استفاده از سرمایه، اولا چگونگی تحریک سرمایه گذاری در نتیجه اعطای مشوق های مالیاتی را تحلیل کرده و ثانیا فایده ای که این مشوق ها می توانند در قبال هزینه درآمدی از دست رفته دولت در اقتصاد ایران داشته باشند را مورد بررسی قرار می دهد. در واقع با توجه به ارتباط نظری بین مشوق های مالیاتی و سرمایه گذاری، این تجزیه و تحلیل در چارچوب مدل های مبتنی بر نرخ های موثر مالیات و ساختار تولید در فاصله سال های 1390-1372 انجام گرفته است. بر اساس نتایج مدل ها، سرمایه گذاری در صنایع غذایی و شیمیایی نسبت به هزینه سرمایه حساسیت معنی دار دارد ولی این حساسیت بسیار پایین است. نتیجه ضمنی این حساسیت کم این است که هزینه اعطای هرگونه محرک مالی نسبت به منافع آن بیشتر خواهد بود.