پژوهش نامه کشاورزی
سال:1388 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

سوپر جاذب یک ماده افزودنی به خاک است که آب و مواد غذایی را جذب و حفظ نموده و به رشد مطلوب گیاه کمک می نماید. این پژوهش به منظور مطالعه تاثیر پلیمر سوپر جاذب بر برخی از خصوصیات زراعی و کارآیی مصرف آب ارقام مختلف لوبیا قرمز صورت گرفت. در این تحقیق، سه رقم لوبیا قرمز درخشان،D81083  و ناز در شرایط آبیاری با فاصله 4، 2 و 6 روز یکبار با سه غلظت مختلف سوپر جاذب صفر، پنج و هفت درصد در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که اثر ساده آبیاری، رقم و غلظت سوپر جاذب بر عملکرد و کارآیی مصرف آب معنی دار بود. تنش خشکی تاثیر معنی داری در کاهش صفات زراعی داشت و غلظت %7 از این ماده توانست سبب افزایش صفات مورد بررسی گردد. دو رقم ناز و درخشان به ترتیب ارقام متحمل و حساس در این پژوهش شناخته شدند. پلیمر سوپر جاذب با جذب و نگهداری آب قادر بود بسیاری از تلفات ناشی از کم آبی را کاهش و باعث افزایش عملکرد و کارایی مصرف آب گردد. با توجه به نتایج آزمایش مشخص شد که پلیمر قادر است میزان عملکرد را از 703 گرم در مترمربع در شرایط بدون استفاده از این ماده، در غلظت %5 و %7، به ترتیب میزان عملکرد را 1007 و 1314 گرم در مترمربع افزایش دهد. رقم ناز در شرایط کاربرد غلظت 7 درصد سوپر جاذب، با میانگین عملکرد 1815 گرم در مترمربع تیمار برتر بود.

به منظور ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد دو هیبرید ذرت SC647, SC704 تحت شرایط تنش خشکی و دو روش آبیاری آزمایشی بصورت فاکتوریل اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج طی سال های 1384 و 1385 انجام شد. در این آزمایش اعمال تیمار تنش خشکی در سه سطح به صورت آبیاری پس از 40 درصد، 60 درصد، و 75 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک و نیز روش آبیاری به دو روش آبیاری تمام ردیف های کاشت و آبیاری یک در میان ردیف های کاشت به عنوان فاکتور اصلی و دو هیبرید به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تنش خشکی بر عملکرد دانه و کلیه اجزای عملکرد اثر معنی داری داشت و تنش شدید موجب 37 درصد کاهش عملکرد گردید. روش آبیاری بر عملکرد دانه تاثیر معنی داری نداشت ولی اثرات متقابل معنی دار بود. به طوری که در آبیاری کامل اگر شیوه آبیاری به صورت آبیاری تمام ردیف های کاشت باشد هیبریدSC647  رقمی موفق تری بود. ولی در روش آبیاری یک در میان هیبریدSC704  عملکرد بیشتری را تولید کرد و در شرایط کم آبیاری هیبریدSC704  در روش آبیاری تمام ردیف های کاشت عملکرد بیشتری نسبت به هیبریدSC647  تولید نمود. بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که عملکرد دانه با بیوماس، عملکرد بلال، وزن هزار دانه، تعداد دانه در ردیف، تعداد دانه در هر بلال و ارتفاع بوته همبستگی مثبت و با طول قسمت تلقیح نشده بلال همبستگی منفی و معنی داری داشت. بیشترین همبستگی را عملکرد دانه به ترتیب با طول قسمت تلقیح نشده بلال (r=0.76)، تعداد دانه در هر بلال (r=0.72) و وزن هزار دانه (r=0.67) نشان داد.

جودره یکی از علف های هرز مهم در گندم زمستانه است. به منظور کنترل این علف هرز آزمایشی در سال زراعی 86-85 در بخش ملک آباد استان قم انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار که در آن تیمارهای آزمایش شامل تراکم کاشت گندم بر اساس 250، 275 و 300 کیلوگرم بذر در هکتار و مصرف علف کش سولفوسولفورون در مراحل رشدی چهار برگی، شش برگی و هشت برگی علف هرز جودره بودند، به اجرا درآمد. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت که تلفیق مصرف 275 کیلوگرم بذر در هر هکتار و مصرف علف کش سولفوسولفورون در مرحله چهار برگی علف هرز جودره شاهد بهترین عملکرد گیاه زراعی بوده و همچنین بیشترین تاثیر را بر کنترل علف هرز جودره دارد. از این رو کاربرد توام مصرف 275 کیلوگرم در هکتار بذر و مصرف علف کش سولفوسولفورون در مرحله چهار برگی علف هرز جودره، جهت کنترل این علف هرز توصیه می گردد.

به منظور بررسی اثر کشت تابستانه بر خصوصیات زراعی و فیزیولوژیک ارقام بهاره کلزا، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در تابستان سال 1384 در مرکز آموزش جهاد کشاورزی استان قزوین اجرا گردید. تاریخ کاشت به عنوان عامل اصلی در سه سطح از 84/4/22 تا 84/5/11 به فواصل زمانی 10 روز و رقم، به عنوان عامل فرعی شامل: رقم RGS003 و هیبریدهای Hyola401، Hyola330 و Hyola308 بودند. نتایج بدست آمده نشان دادند که تاریخ کاشت اول (84/4/22) در کشت تابستانه، بیشترین عملکرد دانه و روغن را تولید کرد. هیبریدهای Hyola330 و Hyola308 بیشترین عملکرد دانه و هیبرید Hyola308 بیشترین عملکرد روغن دانه را تولید کردند. همچنین بیشترین عملکرد دانه در تاریخ کاشت اول مربوط به هیبرید Hyola401 با میانگین 2063 کیلوگرم در هکتار بود.

این آزمایش به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف تراکم بوته و نیتروژن بر برخی صفات زراعی گیاه نعناع فلفلی، در مرکز تحقیقات کشاورزی فیض آباد قزوین و در بهار و تابستان 1383 انجام شد. به این لحاظ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. تیمارها شامل تراکم بوته در سه سطح 6، 8 و 10 بوته در مترمربع و نیتروژن خالص در چهار سطح 18، 68، 118 و 168 کیلوگرم در هکتار بودند. بیشترین تعداد ساقه در بوته، تعداد برگ در بوته، وزن خشک برگ، وزن خشک کل بوته، تعداد روز تا 50 درصد گل دهی و بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک در تراکم 10 بوته در مترمربع و حداکثر عملکرد بیولوژیک تک گیاه در 6 بوته در مترمربع مشاهده شد. نیتروژن دارای اثر معنی داری در سطح 1 درصد بر رشد گیاه بود، به طوری که بیشترین تعداد ساقه در بوته، تعداد برگ در بوته، وزن خشک برگ، وزن خشک کل بوته و تعداد روز تا 50 درصد گل دهی و بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک مربوط به کاربرد 168 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص بود. بر اساس نتایج این تحقیق، استفاده از 10 بوته در مترمربع به همراه کاربرد 168 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بهترین تیمار برای تولید نعناع فلفلی بود.

به منظور بررسی تاثیر تراکم بوته و مقادیر مختلف برخی عناصر ریزمغذی بر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و برخی صفات مورفولوژیکی ذرت (سینگل کراس 700) آزمایشی در بهار و تابستان 1386 در ماهدشت کرج به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور تراکم بوته (70، 80 و 90 هزار بوته در هکتار) و محلول پاشی با کود ریزمغذی به میزان (0، 3 و 5 کیلوگرم در هکتار) با چهار تکرار اجرا گردید. محلول پاشی در مرحله 9-8 برگی و ابتدای ظهور گل آذین نر انجام گرفت. صفات مورد مطالعه: عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، ارتفاع بوته، قطر ساقه، ارتفاع بلال و وزن خشک ساقه بودند. نتایج به دست آمده نشان داد که اثر تراکم بوته بر عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و ارتفاع بلال در سطح P<0.01 و وزن خشک ساقه در سطح P<0.05 معنی دار بودند. با افزایش تراکم بوته، عملکرد بیولوژیک افزایش و شاخص برداشت و ارتفاع بلال کاهش یافتند. بیشترین ارتفاع بوته به میزان 150.1 سانتیمتر و عملکرد بیولوژیک به میزان 25.52 تن در هکتار از کاربرد 3 کیلوگرم در هکتار کود ریزمغذی حاصل شد. اثر متقابل تراکم بوته و مصرف کود ریزمغذی تنها بر روی شاخص برداشت در سطح 5 درصد معنی دار شد و بیشترین شاخص برداشت از تیمار 70000 بوته در هکتار و محلول پاشی با کود ریزمغذی به میزان 3 کیلوگرم در هکتار حاصل گردید.

این تحقیق به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مختلف لوبیا قرمز در الگوهای مختلف کاشت، در سال 1385 در ایستگاه تحقیقاتی خیرآباد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زنجان، به صورت آزمایش فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. عامل اول ارقام لوبیا شامل ارقام درخشان، صیاد و محلی، عامل دوم، فاصله ردیف در دو سطح 20 و 30 سانتی متر و عامل سوم تراکم کاشت در چهار سطح 20، 30، 40 و 50 بوته در مترمربع بودند. اجزای عملکرد و ارتفاع بوته لوبیا در ارقام مختلف، همچنین تعداد غلاف در بوته در تراکم های مختلف کاشت اختلاف معنی دار داشتند. هر سه رقم به تراکم های بیشتر از 40 بوته در مترمربع واکنش منفی نشان دادند و عملکردشان کاهش یافت. بر اساس نتایج تجزیه رگرسیونی تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن صد دانه با افزایش تراکم کاشت کاهش یافت. تعداد غلاف در بوته و ارتفاع لوبیا با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی دار داشتند. بیشترین میزان عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته و ارتفاع بوته از رقم محلی، تعداد دانه در غلاف از رقم صیاد و وزن صد دانه از رقم درخشان به دست آمد. بر اساس میزان عملکرد و وزن ماده خشک، بهترین الگوی کاشت برای رقم محلی با تیپ رشد رونده در فاصله ردیف کاشت 30 سانتی متر و با تراکم کاشت 30 بوته در مترمربع، برای رقم درخشان با تیپ رشد ایستاده در فاصله ردیف 20 سانتی متر و با تراکم 30 بوته در مترمربع و برای رقم صیاد با تیپ رشد نیمه ایستاده در فاصله ردیف 20 سانتی متر و با تراکم 40 بوته در مترمربع تعیین شد.

گوجه فرنگی Lycopersicon esculentum L. از جمله سبزیجات پرمصرف است که بعد از سیب زمینی از نظر سطح زیر کشت در ایران دارای جایگاه ویژه ای است. گوجه فرنگی گیاهی نسبتا مقاوم به شوری است و تحقیقات وسیعی بر روی ارقام مختلف آن انجام گرفته است. در این پژوهش برای ارزیابی تحمل به شوری (NaCl) 5 رقم گوجه فرنگی Peto Early، Red Cloud، Early Orbana، Sun Cloud و یک رقم محلی اصفهان در مرحله گیاهچه ای با 4 سطح شوری 0، 50 و 100 و 150 میلی مولار نمک کلرید سدیم در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. صفات درصد جوانه زنی، متوسط طول دوره جوانه زنی، طول ریشه و ساقه، وزن خشک ریشه و ساقه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر شوری بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. همچنین تفاوت بین ارقام برای کلیه صفات معنی دار گردید. اثر متقابل شوری×  رقم بر درصد جوانه زنی، متوسط طول دوره جوانه زنی و طول ریشه معنی دار بود. رقم Peto Early با داشتن بیشترین درصد جوانه زنی، کوتاهترین متوسط دوره جوانه زنی و سایر صفات به عنوان رقمی متحمل شناخته شد. در صورتی که رقم گوجه فرنگی محلی حساس ترین رقم بود. به طوری که با افزایش سطوح شوری، متوسط طول دوره جوانه زنی افزایش معنی داری داشت و سایر صفات نیز به طور معنی داری کاهش یافت.