مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
سال:1385 | دوره:6 | شماره:4 (پیاپی 22) |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: درک (دریافت) و ادراک (احساس) دو جزء هر تجربه حسی هستند. دریافت حسی (sensor reception) جریان اطلاعات درباره محیط داخلی یا خارجی از راه حسی است. انسان ها از طریق دریافت و سازمان بندی تحریکات حسی، خود را از محیط پیرامون آگاه می سازند این ادراک و سازمان بندی تحریکات، ادراک حسی نامیده می شود. هنگامی که مددجویی در یک موسسه مراقبت بهداشتی پذیرفته می شود با محرک هایی که از نظر کمیت و کیفیت نسبت به محرک های آموخته شده قبلی متفاوتند روبرو می شود و همین امر منجر به ایجاد تغییرات حسی در وی می گردد. بیماری که در بخش ICU بستری می شود از یک سو به دلیل شرایط بحرانی و از سوی دیگر به علت اقدامات درمانی پیچیده ای که روی او صورت می گیرد. در معرض گرانباری و یا محرومیت حسی است. این مطالعه با هدف تعیین تجارب حسی بیماران بستری در ICU انجان گرفت.روش کار: این بررسی یک مطالعه توصیفی است. حجم نمونه 45 نفر و نمونه گیری به روش تصادفی ساده صورت گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ای مشتمل بر 3 بخش استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داده که واحدهای مورد پژوهش در بیش از 80% موارد به هیچ وجه، خیلی کم و یا فقط در بعضی موارد دریافت حسی ناخوشایند را تجزیه کرده بودند )فاقد گرانباری حسی(. اما بررسی واکنش های عاطفی نشان داد که 39.8% درد، 18.5% اضطراب، 12% ترس، 7.4% خشم و عصبانیت و 0.9% احساس نفرت را تجربه کرده بودند که به نظر می رسد احتمالا به دلیل محرومیت حسی ناشی از کمبود ملاقات با خانواده و کمبود آگاهی در مورد بیماری باشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر بیماران در ICU واکنش های عاطفی ناخوشایند متعددی را تجربه می کنند. جهت به حداقل رساندن این تجارب آموزش به بیمار و افزایش زمان ملاقات پیشنهاد می گردد.

زمینه و هدف: اکثر افرادی که نیاز به ترانسفوزیون خون و فرآورده های خونی پیدا می کنند، بیماران بدحالی هستند که به دلیل خونریزی، آنمی ناشی از بیماری مزمن، اختلالات انعقادی، مشکلات پلاکتی و سایر موارد مشابه مورد درمان قرار می گیرند با توجه به مشکلات و هزینه بالای تامین خون سالم و همچنین عوارض متعدد ناشی از ترانسفوزیون خون و فرآوردهای خونی لازم است که تجویز فرآورده های مذکور براساس معیارهای علمی و فقط در صورت ضرورت انجام گیرد. مطالعه حاضر برای بررسی موارد ترانسفوزیون انجام گرفته در یک بیمارستان جراحی و سوختگی و تشخیص موارد غیر ضروری ترانسفوزیون در یک مقطع شش ماه صورت گرفته است.روش کار: این مطالعه توصیفی برروی 150 نفر از بیمارانی که در نیمه اول سال 1382 در بیمارستان فاطمی اردبیل مورد تجویز خون و فرآورده های خونی قرار گرفته بودند، انجام گرفته و براساس وضعیت بالینی و معیارهای آزمایشگاهی و شواهد موجود در پرونده بیماران و بر مبنای استانداردهای موجود در منابع علمی در مورد ضروری یا غیر ضروری بودن ترانسفوزیون آنان تقسیم بندی صورت گرفته است. اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از بین 150 بیماری که تحت ترانسفوزیون قرار گرفته بودند 46 مورد (%25.7) خون کامل، 92 درصد (%51.4) گلبول متراکم، 36 مورد (%20.1) (Fresh Frozen Plasma) FFP و 5 مورد (%2.3) پلاکت دریافت کرده بودند. محل ترانسفوزیون در 60 مورد (%40) بخش مراقبت های ویژه، 31 مورد (%20.7) بخش جراحی، 28 مورد (%18.7) اتاق عمل، 11 مورد (%7.3) بخش ارتوپدی، 10 مورد (%6.7) بخش سوختگی و 9 مورد (%6) بخش اورژانس بود. از نظر سنی، بالاترین میزان در گروه سنی 40-20 سال (%32.7) بوده و از نظر سنی (%67.3) بیماران مذکر بودند. از نظر ضرورت ترانسفوزیون، با توجه به معیارهای علمی %26.08 بیماران در گروه خون کامل، %30.44 در گروه گلبول قرمز، %47.22 در گروه FFP و %80 در گروه پلاکت دریافت غیر ضروری داشته اند.نتیجه گیری: با توجه به هزینه های بالای تهیه خون سالم و فرآورده های خونی و نیز نظریه مشکلات متعددی که می تواند پس از ترانسفوزیون خون و فرآورده های خونی در بیماران ایجاد شود. تجویز ای فرآورده های در بیماران باید به دقت بیشتر و براساس معیارهای مشخص علمی انجام گیرد. درصد بالای موارد غیر ضروری تجویز خون و فرآورده های خونی در مطالعه حاضر نیاز به توجه بیشتر در این زمینه را ضروری می سازد.

زمینه و هدف: بیماران با کارسینوم اسکواموس سل (Squamous Call Carcinoma) مری و آدنوکارسینوم محل اتصال مری به معده (Gastroesoophageal Junction) پیش آگهی بدی دارند. در مراحل پیشرفته تومور امکان درمان قطعی وجود ندارد و بیماران به تسکین علایم به ویژه اختلال بلع برای بهبود کیفیت زندگی نیاز دارند. نشان داده شده است که تعبیه استنت در مری سریع تر بوده و با مدت اثر طولانی تر موجب تسکین علایم می شود. طی سال های اخیر در ایران استنت های خود باز شونده مری قابل دسترسی است. مطالعه حاضر با هدف گزارش نتایج اصلاح اختلال بلع با استفاده از استنت ها به ویژه انواع پلاستیکی آن قابلیت جابجایی، انجام شده است.روش کار: این مطالعه آینده نگر در 60 بیمار مبتلا به تنگی ناشی از سرطان های بدخیم مری و GEJ با آناستوموزی که طی سال های 1380 تا 1384 جهت تعبیه استنت به بخش آندوسکوپی بیمارستان امام تبریز ارجاع شده اند، انجام شده است. اختلال بلع پنج درجه ای، در فواصل زمانی قبل از تعبیه استنت، سه روز بعد و سپس در طی مدت پیگیری متوسط 7.6±6.6 ماه تعیین شده است. برای تعیین محل، طول و علت تنگی، مطالعه باریمی و آندوسکوپی انجام شد. قبل از تعبیه استنت تنگی ها تا قطر 15 میلیمتر گشاد شد. در نهایت داده های جمع آوری شده به کمک آزمون های همبستگی، تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در 12 بیمار استنت فلزی پوشش دار (Wallstent)، در 47 مورد استنت پوشش دار قابل جابجایی (Polyflex) و در یک بیمار استنت فلزی دو جداره استفاده شد. باز شدن استنت ها در تمام بیماران موفقیت آمیز بود. اختلال بلع به طور قابل ملاحظه ای با تمام انواع استنت ها در مقایسه با زمان مراجعه و سه روز بعد (p<0.001) و طی زمان پیگیری (p<0.05) بهبودی یافت. جابجا شدن استنت ها به طرف معده در 16 بیمار (%32) مشاهده گردید که همگی طی 1-3 ماه بعد از تعبیه انجام یافته بود. استنت های قابل جابجایی با مداخله آندوسکوپیک باز شدند. رشد تومور در انتهای استنت در چهار مورد (%8) اتفاق افتاد. بیماران به طور متوسط مدت 7.6±6.6 ماه بعد از تعبیه استنت زنده بودند. در هیچ کدام از بیماران مستقیما به علت تعبیه استنت فوت اتفاق نیفتاد.نتیجه گیری: استنت های خود باز شونده پلاستیکی (Self Exapandable Plastic Stent) SEPS اثر خیلی خوبی در تسکین اختلال بلع دارند. تعبیه آنها در اکثر بیماران راحت، بی خطر و موفقیت آمیز بوده و با عوارض و مرگ و میر کمتری همراه است.

زمینه و هدف: پیراستام از ترکیبات محرک مغزی است که عملکرد سیستم عصبی را تقویت می کند. تشکیل حافظه ترکیبی از روندهای مختلف است که عوامل متفاوتی قادر به اختلال در آن هستند. با توجه به افزایش احتمال قرار گیری در معرض میدانهای مغناطیسی در سالهای اخیر و اثرات مطرح این میدانها بر روند تثبیت حافظه مطالعه مذکور طرح ریزی گردید تا نقش این دو عامل در ارتباط با حافظه مشخص شود.روش کار: در این مطالعه یازده گروه ده تایی از موش های سفید صحرایی نر، نژاد ویستار با متوسط وزنی 25±275 گرم و سن 4-3 ماه انتخاب گردید. گروه کنترل توسط روش اجتناب غیر فعال آموزش دیده، و 24 ساعت بعد آزمون شدند. چهار گروه از موش ها جهت بررسی اثرات میدان مغناطیسی بلافاصله پس از آموزش به ترتیب برای مدت 8 و 6، 4، 1 ساعت در معرض میدان مغناطیسی با شدت 5 میلی تسلا و 50 هرتز قرار گرفتند. شش گروه دیگر یک ساعت قبل از آموزش، پیراستام با دو دوز 250 میلی گرم بر کیلوگرم و 500 میلی گرم بر کیلوگرم به فرم خوارکی دریافت نموده و بلافاصله پس از آموزش برای مدت 4، 6، 8، ساعت در معرض میدان مغناطیسی قرار گرفتند. آزمون فراخوانی در تمام گروهها 24 ساعت بعد از آموزش صورت گرفت.یافته ها: قرار گیری موش ها در معرض میدان مغناطیسی برای مدت یکساعت اثر معنی داری بر تثبیت حافظه نداشت و در حالیکه اعمال میدان مغناطیسی در سه گروه دیگر در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار تثبیت حافظه را مختل نمود (p<0.05) تجویز پیراستام با دو دوز ذکر شده در گروههای فوق اثر معنی داری در بهبود تثبیت حافظه داشت (p<0.05).نتیجه گیری: قرار گیری در معرض میدان مغناطیسی با شدت کم به صورت حاد قادر به جلوگیری از تثبیت حافظه است و استفادهاز پیراستام از بروز اختلالات ناشی از میدان مغناطیسی بر تثبیت حافظه جلوگیری می کند.

زمینه و هدف: سکته مغزی پس از بیماری های قلبی و سرطان سومین علت شایع مرگ و شایعترین اختلال ناتوان کننده نورولوژیک است. با توجه به شیوع بالای خونریزی داخل مغزی و مرگ و میر آن، بررسی فراوانی عوامل خطرزا و نیز میزان مرگ و میر آن بر حسب اندازه و محل خونریزی امری لازم و ضروری به نظر می رسد.روش کار: با مطالعه پرونده 157 بیمار خونریزی داخل مغزی و مشخص شدن اندازه و محل خونریزی در سی تی اسکن و پیگیری بیماران در طول بستری از نظر میرایی، پرسشنامه ها تکمیل گردید. سپس اطلاعات از طریق نرم افزاز آماری SPSS نسخه 13 آنالیز گردید.یافته ها: از بین 157 نفر بیمار 57.9% زن و بقیه مرد بودند. میزان مرگ و میر 37.6% بود. شایعترین رده سنی مبتلایان در محدوده 79-70 سال بود. پوتامن (%39.4) بیشترین فراوانی را از لحاظ محل خونریزی داشت. از لحاظ اندازه خونریزی افراد زنده بیشترین فراوانی را در اندازه زیر 20 سانتی متر مکعب و فوت شده ها در 100-21 میلی متر مکعب وجود داشت. بین اندازه خونریزی و میزان مرگ و میر ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (p<0.05). خونریزی داخل بطنی در گروه فوت شده ها بیشترین فراوانی را داشت و ارتباط آماری معنی داری از لحاظ خونریزی داخل بطنی بین دو گروه وجود داشت (p<0.05). سابقه بیماری قلبی ارتباط معنی داری با مرگ و میر داشت (p<0.05).نتیجه گیری: در بیماران مورد مطالعه مشخص گردید که وسعت خونریزی و وجود خونریزی داخل بطنی با میزان مرگ و میر بیماران سکته مغزی ارتباط دارد.

زمینه و هدف: مطالعات مختلف جنبه های روانی- اجتماعی زایمان را مطرح نموده، به طوری که اهمیت این جنبه ها کمتر از عوامل طبی و مامایی نبوده است. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر حمایت مداوم حین زایمان توسط فرد همراه بر روند و پی آمد زایمان در زنان نخست حامله انجام شد.روش کار: افراد شرکت کننده در پژوهش شامل کلیه زنان در محدوده سنی 30-18 سال، با حاملگی ترم، تک قلو، نمایش سر، شروع خودبخودی زایمان و بدون عوارض بارداری بودند، که از میان آنها 50 نفر در گروه آزمون) همراه دار( و 50 نفر در گروه شاهد) بدون همراه (مورد بررسی قرار گرفتند. افراد همراه دانشجویان مامایی بودند و حمایت ها شامل صحبت کردن، دلداری، لمس و نوازش، تشویق، اطمینان بخشی و فراهم سازی راحتی فیزیکی) کمک در تغییر وضعیت، خنک کردن با بادبزن دستی، برطرف ساختن خشکی لب ها( بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون تی، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر صورت گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که حمایت مداوم حین زایمان توسط فرد همراه باعث کاهش طول فاز فعال زایمان (P<0.01)، کاهش زایمان به طریقه سزارین (P=0.026) و افزایش نمره آپگار دقیقه اول (P=0.015) و شروع زودتر تغذیه با شیر مادر می شود (P<0.01). همچنین یافته ها نشان داد که طول مرحله دوم زایمان، آپگار دقیقه پنجم در دو گروه تفاوت معنی داری ندارند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق می توان نتیجه گرفتن که حمایت مداوم حین زایمان نتایج زایمان را بهبود می بخشد.

زمینه و هدف: دیسمنوره از شکایات شایع در بیماری های زنان می باشد که گاهی با مشکلات گوارشی همراه است. هدف این مطالعه بررسی اثر درمانی ویتامین E بر علایم گوارشی همراه دیسمنوره اولیه نظیر تهوع، استفراغ و اسهال بوده است.روش کار: این مطالعه به روش تجربی، تصادفی انجام گرفت. به تعداد 300 دانش آموز دختر با دیسمنوره اولیه پرسشنامه ای جهت بررسی مشکلات گوارشی ناشی از دیسمنوره اولیه ارایه گردید و بعد از بررسی پرسشنامه 128 نفر که علایم گوارشی همراه دیسمنوره را داشتند وارد مطالعه شدند که 69 نفر از این افراد در گروه مورد و 59 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. دو روز قبل پریود و سه روز اول پریود روزانه به گروه مورد چهار عدد قرص ویتامین  100E  واحدی (400 واحد) و به گروه شاهد چهار عدد پلاسبو به صورت جویدنی به مدت چهار ماه تجویز شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و با بکار بردن آزمون کای اسکوئر با ضریب اطمینان (a=0.05) %95 انجام شد.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که ویتامین E در مقایسه با پلاسبو در کاهش مشکلات گوارشی همراه دیسمنوره اولیه در ماه دوم درمان تفاوت معنی داری ندارد (P=0.67) در حالیکه در ماه چهارم درمان بین تاثیر ویتامین E و پلاسبو در کاهش مشکلات گوارشی همراه دیسمنوره اولیه اختلاف آماری معنی داری دیده شد (P=0.001).نتیجه گیری: ویتامین E به عنوان درمانی موثر جهت بهبود علایم گوارشی دیسمنوره اولیه از ماه دوم درمان موثر می باشد.

زمینه و هدف: تحقیقات مختلف، نتایج متضادی را در ارتباط با فزونی مرگ و میر زودرس بعد از انفارکتوس حاد میوکارد در زنان نسبت به مردان گزارش کرده است. این نتایج بصورت خام و بعد از تعدیل براساس سن و سایر تفاوت ها گزارش شده است. این مطالعه با این فرض که جنسیت مونث در مرگ و میر زودرس بعد از انفارکتوس حاد میوکارد نقش مهمی را ایفا می کند، انجام گرفت.روش کار: در این تحقیق بمدت 6 ماه از تاریخ 82.4.1.لغایت 82.9.30 تمام بیمارانی که تشخیص نهایی آنها انفارکتوس حاد میوکارد بود (80 زن و 174 مرد( با در نظر گرفتن عوامل خطر بیماری های عروق کرونری، شرایط بالینی در هنگام پذیرش، اقدامات درمانی در بیمارستان و هنگام ترخیص، حوادث بالینی در بیمارستان مرگ و میر بیمارستانی و در طی یک ماه، بعد از ترخیص از بیمارستان، مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: شانس نسبی برای مرگ در بیمارستان در زنان نسبت به مردان برابر 2 با فاصله اطمینان (0.951_4.208) %95 بود. میزان نسبت شانس برای مرگ در طی یک ماه بعد از انفارکتوس حاد میوکارد بعد از ترخیص از بیمارستان در زنان نسبت به مردان برابر با 4.586 با فاصله اطمینان (1.294_16.252) %95 بود. این میزان بعد از تعدیل براساس سن برابر با 3.15 با فاصله اطمینان (0.875_11.579) %95 بود. بعد از تعدیل براساس تمام تفاوت ها شانس نسبی 5.387 با فاصله اطمینان (1.296_22.393) %95 بود. زنان در شرایط بالینی وخیم در مقایسه با مردان مراجعه تاخیری داشتند. زنان کمتر از مردان تحت درمان با استرپتوکینار، آسپرین، بتا بلوکر و اقدامات تشخیصی و درمانی تهاجمی قرار گرفتند و بیشتر از مردان بلوک کننده های کانال های کلسیم و نیترات دریافت کردند.نتیجه گیری: زنان در مقایسه با مردان ریسک بالاتری برای مرگ و میر زودرس) در طی یک ماه بعد از انفاکتوس حاد میوکارد، بعد از ترخیص از بیمارستان دارند و سن بالا مهمترین عامل بالقوه قابل توجیه برای این احتمال خطر بالا نمی باشد.

زمینه و هدف: اختلال روانی، یک بیماری با تظاهرات روانشناختی یا رفتاری همراه با افت کارآیی بیمار است. شیوع اختلالات روانپزشکی در برخی جوامع حتی به میزان 30% جمعیت گزارش شده است. با توجه به شیوع بالای اختلالات روانی در جامعه و بویژه میزان بالای مراجعین به کمیسیون های روانپزشکی و استفاده برخی مراجعین از شیوه تمارض جهت اخذ منافع ثانوی لزوم اطلاعاتی جامع در مورد شیوع این اختلالات وجود دارد. این مطالعه با هدف شناسایی میزان شیوع اختلالات روانپزشکی در مراجعین به کمیسیون روانپزشکی انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی طی 2 سال از مهر 1380 تا مهر 1382 در افراد مراجعه کننده به کمیسیون روانپزشکی بیمارستان فاطمی اردبیل انجام شد. ابزار به کار رفته، پرسشنامه محقق ساخته و مصاحبه با بیماران مراجعه کننده جهت تکمیل پرسشنامه بوده است. نتایج به دست آمده توسط آمار توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 315 فرد مراجعه کننده به کمیسیون روانپزشکی، بیشترین فراوانی مربوط به افراد عقب مانده ذهنی با 68 نفر (%25.3) و اختلالات خلقی با تعداد 60 نفر (%22.3) بود. لکنت زبان 27 نفر (%10)، اختلالات شخصیتی 26 نفر (%9.7)، اختلالات اضطرابی 25 نفر (%9.3)، اسکیزوفرنی 20 نفر (%7.4)، اختلالات سوماتوفرم 11 نفر (IQ (%4.1 مرزی 10 نفر (%3.7)، نوروز 8 نفر (2.9)، هیستری 6 نفر (%2.2) و اختلالات خواب 4 نفر (%1.4) و سایکوز حاد 3 نفر (%1.1) در درجات بعدی قرار داشتند. 28 نفر (%8) جهت معافیت از خدمت سربازی مراجعه کرده بودند که از این تعداد 6 نفر (%21) مشمول شرایط معافیت روانپزشکی گردیدند. همچنین از کل مراجعین 17 نفر (%5.3) از کار افتاده اعلام گردیدند.نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، بین سن، جنس، سطح تحصیلات، محل سکونت، شغل با بیماری های روانی در مراجعین به کمیسیون روانپزشکی رابطه معنی داری به دست نیامد، ولی بین وضعیت تاهل و از کار افتادگی با بیماری های روانی رابطه معنی داری وجود داشت. شایع ترین دلایل مراجعه به کمیسیون پزشکی، عقب ماندگی های ذهنی ولی هیستری اختلالات خواب و سایکوز از شیوع کمتری برخوردار بودند.

زمینه و هدف: خونریزی های تاخیری مغز پس از تروما (DTICH) یکی از خونریزی های مغزی می باشد که بعد از 6 ساعت اول پس از ضربه به سر اتفاق می افتد و در سی تی اسکن اولیه ای که در 6 ساعت اول پس از ضربه از بیمار به عمل می آید مشاهده نمی شود. از آن جایی که DTICH یکی از مهمترین عوامل صدمات ثانوی مغزی در بیماران باترومای سر می باشد و با توجه به این نکته که DTICH در صورت تشخیص به موقع به خوبی قابل درمان بوده و در صورت درمان سریع از میزان مرگ و میر و ناتوانی در این بیماران به طور قابل توجه ای کاسته می شود و همچنین تشخیص این مورد از نظر منع تجویز داروی ضد انعقادی به بیماران یاد شده بسیار مهم است. این مطالعه جهت بررسی فراوانی عوامل مرتبط با بروز DTICH طرح ریزی شد.روش کار: مطالعه حاضر از نوع مورد شاهدی بود که در مرکز ترومای استان سمنان انجام شد. در این مطالعه کلیه بیماران با ضربه به سر مراجعه کننده به این مرکز از تاریخ 1/7/81 لغایت 30/12/83 مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که سی تی اسکن اولیه بدون خونریزی مغزی داشته و بنا به ضرورت، حداقل شش ساعت بعد از تروما از آنان سی تی اسکن مجدد اخذ شده بود و در سی تی اسکن مجدد، دچار هماتوم شده بودند تحت عنوان DTICH وارد مطالعه شدند. همچنین 40 نفر از بیمارانی که در طی مدت پژوهش دچار ضربه به سر شده بودند، اما در بررسی های به عمل آمده خونریزی اولیه و تاخیری مغزی نداشتند بعنوان شاهد انتخاب شدند. گروه شاهد از نظر سن و جنس با گروه مورد مطالعه، همسان سازی شدند. سپس ضمن تعیین میزان بروز DTICH در کل بیماران هماتوم، ارتباط بعضی عوامل خطر شامل سردرد، له شدگی مغز، شکستگی جمجمه، کاهش سطح هوشیاری و شدت ضربه وارده به سر در دو گروه، مورد بررسی قرار گرفت. سپس کلیه داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای و محاسبه نسبت شانس (odds ratio) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بررسی ها نشان داد که فراوانی  %10.6 DTICH بوده و بین بروز DTICH و شکستگی جمجمه، کاهش سطح هوشیاری (p<0,002)، له شدگی و شدت ضربه (p<0.001)، ارتباط معنی داری وجود دارد (p=0.001). اما بین رخداد DTICH و سردرد مقاوم ارتباط معنی داری به دست نیامد.نتیجه گیری: مواردی مانند شکستگی جمجمه، له شدگی، شدت ضربه و همچنین رخداد وقایعی مانند کاهش سطح هوشیاری در بیماران باترومای سر که در سی تی اسکن اولیه آنان هماتوم مغزی مشاهده نمی شود، می تواند علامت خطری برای بروز DTICH در بیمار باشد.

زمینه و هدف: اتو اسکلروزیس از علل عمده کاهش شنوایی هدایتی در سنین مختلف می باشد، که گاها تشخیص آن با تکیه به علایم کلینیکی و اوودیولوژیکی مشکل می باشد. تشخیص و جراحی زود هنگام آن شنوایی نرمال به بیمار خواهد داد. هدف از انجام این مطالعه نشان داد ارزش تمپانوتومی تجسسی در کشف بیمارانی که اتو اسکلروزیس عامل کاهش شنوایی بوده و با توجه به علایم کلینیکی و اودیولوژیکی تشخیص آنها ممکن نبوده است.روش کار: نمونه مورد مطالعه از نوع آینده نگر در 33 بیمار بوده که (18 نفر مونث و 15 نفر مذکر)  با کاهش شنوایی هدایتی مشکوک به اتو اسکلروزیس در مرکز آموزشی و درمانی امام خمینی تبریز در فاصله فروردین 1382-1378 بستری و تحت عمل تمپانوتومی تجسسی قرار گرفتند که در 30 نفر آنها (16 نفر مونث و 14 نفر مذکر) اتو اسکلروزیس در موقع عمل تایید شد، و استاپدکتومی شدند. تمام بیماران تا سه هفته بعد از عمل از نظر فلج فاسیال، عدم پاسخ به درمان، و یا بدتر شدن وضعیت شنوایی، سرگیجه، احتمال پرفوراسیون پرده و سایر عوارض معاینه و همچنین تست های ادیولوژیک مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات مربوطه ثبت و بعد با سایر منابع مقایسه گردید.یافته ها: شیوع این بیماری در جنس مونث نسبت به جنس مذکر بیشتر بود و بیماران اکثرا در دهه سوم و چهارم برای درمان مراجعه می کردند ولی سابقه کاهش شنوایی را از دهه دوم و سوم داشتند. در این مطالعه شیوع خانوادگی نسبت به سایر آمارهای جهانی کمتر بود ولی کاهش شنوایی از نوع هدایتی نسبت به سایر آمار شیوع بیشتری را نشان می داد. بهبود شنوایی قابل توجهی در درصد بالایی از بیماران مشاهده شد.نتیجه گیری: توجه به زمان مناسب عمل جراحی استاپدکتومی خیلی مهم می باشد. چرا که هر چه بیماران با کاهش شنوایی کمتری عمل شوند نتایج بهتری خواهند داشت. لذا تمپانوتومی تجسسی در بیمارانی که کاهش شنوایی هدایتی دارند و مشکوک به اتو اسکلروزیس هستند باعث تشخیص زودرس و درمان آن می شود.

زمینه و هدف: میزان سزارین در سالهای اخیر افزایش چشمگیری داشته است.به علت عوارض زیاد بعد از عمل، دوره نقاهت طولانی و هزینه بالای زایمان به طریق جراحی و سایر عوارض، زایمان طبیعی به عنوان روش رایج توصیه شده است. با توجه به افزایش زایمان به طریقه سزارین و سهولت پذیرش آن از سوی عامه مردم به نظر می رسد که نگرش زنان باردار و پرسنل بهداشتی نسبت به انتخاب نوع زایمان موثر است. این پژوهش به منظور بررسی نگرش پرسنل بهداشتی و زنان باردار نسبت به زایمان طبیعی و سزارین و همچنین مقایسه این نگرش در دو گروه زنان باردار و پرسنل بهداشتی انجام شده است.روش کار: این بررسی یک مطالعه توصیفی مقایسه ای است که بر روی 84 نفر پرسنل بهداشتی و 300 نفر زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی اردبیل در سال 82 انجام شد. نگرش نمونه های مورد مطالعه بوسیله پرسشنامه لیکرت جمع آوری شد و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری T.test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که 30.1% از زنان باردار و 50% پرسنل بهداشتی نگرش مثبت نسبت به زایمان طبیعی داشتند. یافته ها نشان داد که بین نگرش پرسنل بهداشتی و زنان باردار نسبت به زایمان سزارین یا طبیعی تفاوت معنی دار وجود داشت (p=0.001).نتیجه گیری: با توجه به اینکه نگرش پرسنل بهداشتی در مقایسه با زنان باردار نسبت به زایمان طبیعی مثبت تر بود. بنابراین به نظر می رسد قشر جوان و باردار جامعه نیاز به آموزش بیشتر و افزایش آگاهی و تغییر نگرش نسبت به روش های زایمانی دارند. در این میان نقش آموزشی پرسنل بهداشتی با توجه به نگرش بالا می تواند موثر باشد.

زمینه و هدف: سالمونلا یکی از مهمترین باکتری های بیماری زا با منشا مواد غذایی بوده و سالمونلا تیفی موریوم شایع ترین گونه آن در بروز مسمومیت های غذایی می باشد. لاکتوباسیلوس کازئی، بیفیدو باکتریوم بیفدوم و بیفییدو باکتریوم آنگولاتوم جز پروبیوتیک ها می باشند که اثرات بسیار مفیدی در مصرف کنندگان ایجاد می کنند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر متقابل پروبیوتیک های فوق با سالمونلاتیفی موریوم در شرایط آزمایشگاهی و رشد در محیط آب پپتونه سنتتیک بمنظور ارزیابی اولیه تاثیر مصرف پروبیوتیک ها در پیشگیری و درمان مسمومیت های غذایی انسان با منشا سالمونلا تیفی موریوم می باشد.روش کار: ابتدا جهت فعال سازی، سوش های باکتریای لیوفیلیزه در ارلن مایرهای حاوی محیط آب پپتونه تزریق و 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد قرار گرفتند و در مرحله بعد هر کدام از باکتریهای پروبیوتیک و سالمونلا تیفی موریوم فعال شده بصورت مجزا و توامان در محیط آب پپتونه تزریق و 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد گرم خانه گذاری شدند. سپس تعداد باکتری های پروبیوتیک و سالمونلا تیفی موریوم موجود در آنها به ترتیب در محیط های (MRS و BGA ) بصورت کشت سطحی شمارش شد. این عملیات برای هر کدام از آزمایشات 10 بار تکرار و در نهایت در مورد هر کدان از آنها توسط تعداد سالمونلا تیفی موریوم درهر میلی لیتر از محتویات ارلن حاوی سالمونلای تنها و سالمونلای همراه با پروبیوتیک و نیز متوسط تعداد باکتری پروبیوتیک در هر میلی لیتر از محتویات ارلن پروبیوتیک تنها و پروبیوتیک همراه با سالمونلا با استفاده از آزمون آماری تی مستقل مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: رشد توامان لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدو باکتریوم آنگولاتوم بطور معنی دار رشد سالمونلا تیفی موریوم را مهار می کند (p<0.05) ولی اثر مهاری بیفیدو باکتریوم بیفیدوم معنی دار نبود و رشد سالمونلا تیفی موریوم بصورت توامان تاثیر معنی داری بر رشد باکتری های فوق نشان نداد.نتیجه گیری: مصرف محصولات حاوی لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدو باکتریوم آنگولاتوم می تواند در جلوگیری از بروز عفونت با سالمونلا تیفی موریوم و درمان آن مفید واقع شود. البته انجام مطالعات بیشتر در این زمینه بویژه در شرایط بدن موجودات زنده ضرورت دارد.

زمینه و هدف: درد به صورت یک مکانیسم دفاعی برای بدن است که به دنبال بروز آسیب در بافت های مختلف بدن ایجاد می شود. بروز درد را می توان از اکثر زخم های جراحی انتظار داشت، با توجه به نتایج کلینیکی نامطلوب ناشی از درد که پس از جراحی ایجاد می شود، هدف از انجام این مطالعه بررسی کیفیت کنترل درد پس از عمل جراحی آپاندکتومی می باشد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی به روش آینده نگر، تعداد 200 نفر از بیماران تحت جراحی آپاندکتومی به صورت تصادفی انتخاب شدند. کنترل درد، در بیماران با روش تزریق داخل عضلانی داروهای مخدر به فاصله 8 ساعت بود. کلیه بیماران در 12 ساعت پس از اتمام عمل جراحی مورد مطالعه قرار گرفته و تخمین شدت درد براساس درجه بندی صفر تا 10 صورت گرفت. اطلاعات لازم جمع آوری و در نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 101 نفر (%50.5) از افراد زن و بقیه مرد بودند. در 123 نفر (%61.5) از بیماران داوری پتیدین، 51 نفر (%25.5) متادون و در 26 نفر (%13) پنتازوسین جهت کنترل درد استفاده شد. در 98 نفر (%49) از بیماران درد شدید پس از عمل جراحی وجود داشت. میزان شدت درد در داروی پنتازوسین با 21 نفر (%80.7) بیشتر از داروهای دیگر بود.نتیجه گیری: با توجه به عوارض و مشکلات متعددی که در نتیجه درد پس از جراحی آپاندکتومی در بدن ایجاد می شود، لازم است کنترل درد در بیماران با دقت بیشتر انجام گیرد و توجه بیشتر در این زمینه ضروری است.