مجله پزشکی هرمزگان
سال:1392 | دوره:17 | شماره:6 |تعداد مقالات:14

مقدمه: شکل گیری عادات تغذیه ای در دوران کودکی و نوجوانی می تواند تعیین کننده دریافت مواد مغذی کافی جهت رشد و تکامل و سلامتی در آینده باشد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تغذیه و فعالیت بدنی دانش آموزان دبیرستانی بندرعباس انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی، مقطعی، 800 دانش آموز دختر و پسر با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی از دبیرستانهای دولتی شهر بندرعباس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، بسامد خوراک که روایی و پایایی آن سنجیده شده بود و تعداد وعده و میان وعده روزانه و پرسشنامه فعالیت بدنی بود. اندازه گیری های تن سنجی شامل قد و وزن بر اساس روشهای استاندارد با کمک متر نواری و ترازو و محاسبه نمایه توده بدن (BMI) بود و مقادیر با معیارهای CDC 2000 مقایسه گردید.نتایج: میانگین سن پسران و دختران به ترتیب 16.1±1 و 15.6±0.9 بود. شیوع لاغری و اضافه وزن/ چاقی در دبیرستانهای بندرعباس به ترتیب 10.1 و 14.5 درصد بود. مدت زمان ورزش در ساعات خارج از مدرسه و تماشای تلویزیون پسران به صورت معنی داری بیش از دختران بود (P<0.05). پسران در مقایسه با دختران قد، وزن و BMI بالاتری داشتند. در بین وعده های اصلی ناهار و از بین میان وعده ها، میان وعده صبح بیشترین فراوانی مصرف را داشتند. دفعات مصرف مواد غذایی گروه لبنیات، میوه و سبزی در مقایسه با توصیه هرم راهنمای غذایی به صورت قابل توجهی کمتر بود. بالاترین میزان مصرف در گروه لبنیات؛ بستنی، در گروه گوشت تخم مرغ، در گروه سبزی ها سیب زمینی و در گروه نان و غلات، نان بود. میزان فعالیت بدنی، مصرف میوه و سبزی با تحصیلات والدین رابطه معنی داری نداشت.نتیجه گیری: اصلاح وضعیت تغذیه با کمک برنامه های آموزشی تغذیه ای و توجه به فعالیت های ورزشی و مداخله در این زمینه در بین دانش آموزان دبیرستانی ضروری است.

مقدمه: بررسی تاثیر رویدادها و رخدادهای مختلف از جمله نابهنجاری های فیزیکی و زیست- شیمی روی رفتار و توانمندی های شناختی همواره در حوزه های مختلف از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی و مقایسه عملکرد افراد مبتلا به بتاتالاسمی مینور با افراد عادی در آزمون وکسلر با خرده مقیاس های محاسبات، لغات، تنظیم تصاویر و طراحی با مکعب ها مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: در این مطالعه توصیفی، 60 نفر شامل 30 فرد مبتلا به تالاسمی مینور و 30 فرد عادی با دامنه سنی 18 تا 56 سال در گروه های همتا شده انتخاب و با استفاده از آزمون وکسلر با خرده مقیاس های محاسبات، لغات، تنظیم تصاویر و طراحی با مکعب ها مورد آزمون قرار گرفتند. سپس نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و از طریق روشهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین عملکرد افراد عادی در خرده آزمون های محاسبات و لغات با سطح اطمینان 94% و در خرده آزمون تنظیم تصاویر با سطح اطمینان 95% بالاتر از افراد مبتلا به تالاسمی است. در مقیاس کلی کلامی (شامل تست های محاسبات و لغات) نیز میانگین عملکرد و توانایی افراد عادی با سطح اطمینان %99 بالاتر از افراد مبتلا به تالاسمی بود. در حالی که در مقیاس کلی غیرکلامی- عملی (شامل تست های تنظیم تصاویر و طراحی با مکعب ها) تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده نشد. همچنین نتایج نشان داد که میانگین عملکرد زنان و مردان دو گروه افراد عادی و افراد مبتلا به تالاسمی نیز در خرده آزمونهای محاسبات و لغات با هم تفاوت معنی داری دارد. در حالی که در خرده آزمونهای تنظیم تصاویر و طراحی با مکعب ها تفاوت معنی داری بین عملکرد گروه های چهارگانه (مردان/ زنان مبتلا به تالاسمی/ عادی) دیده نشد.نتیجه گیری: به طور کلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که افراد مبتلا به بتاتالاسمی مینور با کاهش توانایی هایی همچون سیالی کلام، استدلال کلامی، مفهوم سازی کلامی، توانایی زنجیره سازی و توالی و درک و پیش بینی موقعیت های اجتماعی و توانایی تفکر انتزاعی مواجه می شوند. اینکه آیا علت چنین کاهشی تغییرات نوروفیزیولوژیکی و عصب شناختی است یا اثرات روانشناختی که برچسب تالاسمی مینور روی این افراد می گذارد، نیاز به بررسی های بیشتر دارد.

مقدمه: افزایش قطر مجرای مشترک صفراوی پس از کله سیستکتومی در بسیاری از مطالعات حیوانی گزارش شده است. مطالعات انسانی نتایج گوناگون و ضد و نقیضی را نشان داد. این مطالعه برای بررسی بهتر این مطالعه با تعداد قابل توجه و با پیگیری حدود یک سال پی ریزی شد.روش کار: در بین سال های 1388 تا 1391 پنجاه و دو بیمار از بین بیمارانی که با علایم و نشانه های بیماری کیسه صفرا که به کله سیستکتومی احتیاج داشتند، وارد مطالعه شدند. بیماران به دو صورت باز یا لاپاروسکوپیک، کله سیستکتومی شدند. پیش از عمل، حدود یک هفته، 3 و 12 ماه پس از عمل مجددا سونوگرافی شدند. تغییرات قطر مجرای مشترک صفراوی بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t و به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج: در تمام سه گروه (کل، عمل باز و لاپاراسکوپیک) قطر مجرای مشترک صفراوی بلافاصله پس از عمل افزایش معنی داری از نظر آماری نشان داد (P<0.05). در اندازه گیری های 3 ماه و 12 ماه پس از عمل، میانگین قطر مجرای مشترک صفراوی در کل بیماران، عمل باز و لاپاراسکوپیک تفاوت آماری معنی داری نسبت به پیش از عمل نشان نداد.نتیجه گیری: قطر مجرای مشترک صفراوی بلافاصله پس از کله سیستکتومی افزایش می یابد ولی این افزایش موقتی بوده و به دلیل جراحت مجرا نبوده و پس از یک فاصله زمانی به حد پیش از عمل می رسد.

مقدمه: افزایش سونوگرافی داپلر کاروتید به عنوان بهترین روش بیماریابی جهت تنگی شریان کاروتید در بیماران کاندید عمل جراحی بای پاس عروق کرونر CBG (Coronary Artery Bypass Grafiting) مطرح می باشد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع تنگی شریانهای کاروتید در بیماران موردنظر به منظور تعیین گروههای پرخطر جهت تنگی شریانی می باشد.روش کار: با مطالعه توصیفی و مقطعی 486 بیمار که کاندید عمل جراحی بای پاس عروق کرونر CABG بودند، قبل از عمل تحت سونوگرافی شریانهای کاروتید قرار گرفتند. سپس اطلاعات مربوط به مورفولوژی شریانهای کاروتید و عوامل خطر تنگی کاروتید از قبیل جنس، سن، سابقه دیابت، هیپرتانسیون، هیپرلیپیدمی، مصرف سیگار، شنیدن صدای برویی روی شریان های کاروتید از بیماران جمع آوری شد و اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون آماری مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقادیر P<0.05 معنی دار تلقی گردید.نتایج: محدوده سنی بیماران بین 35 تا 87 سال بود. از بین بیماران فوق 21 نفر (%4.3) سابقه CVA (Cerebro Vascular Accidents) و TIA (Transient Ischemic Attack) قبلی داشتند. در معاینه فیزیکی، 31 بیمار (%6.3) صدای برویی روی شریان کاروتید داشتند. در سونوگرافی داپلر کاروتید به عمل آمده از بیماران، 252 بیمار در (%51.8) نتیجه سونوگرافی داپلر کاروتید نرمال بود. 96 بیمار (%19.7) تنگی خفیف یعنی کمتر از %50، 17 بیمار (%24.2) تنگی متوسط یعنی بین 50 تا %70 و در 21 بیمار (%4.3) نیز تنگی شدید یعنی بیشتر از %70 مشاهده گردید. بین عوامل خطر از قبیل سابقه قبلی CVA یا TIA دیابت، هیپرتانسیون، هیپرلپیدمی، مصرف سیگار سن بالای 60 سال جنس با تنگی کاروتید بیش از %50 ارتباط معنی داری یافت نگردید. ولی بین تنگی شاخه اصلی عروق کرونر چپ در آنژیوگرافی (P=0.033) و سابقه انفارکتوس میوکارد قبلی (P=0.002) و همچنین سمع صدای برویی بر روی شریانهای کاروتید (P=0.033) با تنگی بیش از %50 ارتباط معنی داری مشاهده شد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، انجام روتین سونوگرافی داپلر شریانهای کاروتید در بیماران کاندید عمل جراحی بای پاس عروق کرونر در بیماران با تنگی شدید شاخه اصلی عروق کرونر چپ و سابقه قبلی انفارکتوس میوکارد و همچنین شنیده شدن صدای برویی، قویا توصیه می گردد. ضمنا وجود شیوع بالای (%48.2) درجات مختلف تنگی بدون علامت عروق کاروتید در بیماران کاندید عمل، توجه روزافزون به اقدامات پیشگیرانه و درمانی را گوشزد می نماید.

مقدمه: شنوایی یکی از حواس برتر انسان است. انسان از راه شنیدن، زبان محیط اطراف خود را فرا گرفته و سپس قادر به تکلم می گردد. کاشت حلزون شنوایی در سراسر دنیا جهت درمان کم شنوایی حسی - عصبی شدید تا عمیق معرفی شده است. مطالعه حاضر نیز با هدف تاثیر کاشت حلزون شنوایی بر بهبود ادراک شنیداری کودکان با کم شنوایی عمیق ارثی و غیر ارثی طراحی گردیده است.روش کار: در مطالعه حاضر روی 95 نفر از کودکان ارجاع شده به مرکز کاشت حلزون شنوایی فارس، اطلاعات مربوط به بیماران از پرونده های قبل و بعد از عمل آنها و نمره ادراک شنیداری در سه مرحله شش ماه، یک و دو سال پس از کاشت حلزون شنوایی با تست (Categorize of Auditory Performsnce test) Cap به دست آمد. در تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز از آزمون های Willcoxon Fridman و Mann-Withney استفاده شد.نتایج: مقادیر میانگین و میانه ادراک شنیداری کودکان کاشت حلزون شنوایی شده شش ماه، یکسال و دو سال پس از کاشت اختلاف معنی داری را نشان داد. بین متغیر مستقل نوع کم شنوایی با نمره ادراک شنیداری در سه مرحله، رابطه آماری معنی داری دیده شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه همسو با دیگر مطالعات نشان دهنده رشد و توسعه ادراک شنیداری در کودکانی است که از کاشت حلزون شنوایی بهره می برند. همچنین نتیجه این مطالعه نشان داد نوع کم شنوایی می تواند تعیین کننده انتخاب کاندیداهای عمل کاشت حلزون شنوایی باشد.

مقدمه: روشهای انتخابی برای ترمیم نقایص نسج نرم در ساق شامل فلپ گاسترکنمیوس برای یک سوم پروگزیمال ساق، یک سوم میانی فلپ سولئوس و در یک سوم دیستال فلپ آزاد می باشند. معایب استفاده از فلپ آزاد شامل زمان زیاد جراحی، احتمال آسیب به عروق بزرگ و نیاز به مهارت زیاد در میکروسرجری می باشد. در این مطالعه توانایی فلپ گاستروسولئوس جهت پوشاندن نقایص نسج نرم ساق به خصوص در موارد دیستال مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: این مطالعه آینده نگر بین سالهای 1386 تا 1390، بر روی 23 بیمار (20 مرد و 3 زن) با متوسط سن 32.13 سال (14 تا 65 سال) انجام گرفت. گروه مطالعه شامل تمام بیمارانی بود که به بیمارستان دکتر باهنر کرمان مراجعه کرده بودند و دچار نقص نسج نرم ساق شده بودند و برای درمان با فلپ عضلانی و شرکت در مطالعه رضایت می دادند. 8 بیمار با نقص نسج نرم یک سوم پروگزیمال تحت جراحی با فلپ گاسترکنمیوس، 4 بیمار با نقص نسج نرم یک سوم میانی تحت جراحی با فلپ سولئوس، 3 بیمار با نقص نسج نرم یک سوم میانی تحت فلپ reverse soleus قرار گرفتند و 8 بیمار با نقص نسج نرم یک سوم دیستال جراحی فلپ reverse soleus برای آنها انجام شد. بیماران برای یک سال پیگیری شدند. در پایان نتایج با نرم افزار SPSS 16 مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: نتایج ترمیم در بیماران با نقص نسج نرم ساق در یک سوم پروگزیمال و میانی به طور کامل موفقیت آمیز بود. در 5 بیمار با نقص نسج نرم یک سوم دیستال ترمیم با موفقیت همراه بود و در 3 بیمار در این ناحیه فلپ از دست رفت. در مجموع فلپ reverse seleus در %72.7 موارد موفقیت آمیز بود.نتیجه گیری: موفقیت فلپ در یک سوم پروگزیمال و میانی مشابه سایر مطالعات بود و روشهای انجام شده در این نواحی روش انتخابی محسوب می شود. در نیمه فوقانی یک سوم دیستال ساق، فلپ reverse soleus با موفقیت انجام شد. اما در نیمه تحتانی یک سوم دیستال ساق 3 فلپ از دست رفت که به نظر می رسد اقدامات و بررسی های قبل از عمل مانند آنژیوگرافی بایستی قبل از آن انجام شود.

مقدمه: ابتلا زنان به توکسوپلاسما گوندی ای در خلال دوره بارداری می تواند موجب وقوع توکسوپلاسموزیس مادرزادی در جنین گردیده و عوارض جدی و گاه ماندگاری را در نوزاد بر جای بگذارد. یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده میزان بروز توکسوپلاسموزیس مادرزادی در جنین، میزان شیوع عفونت در بین زنان در سنین باروری یا وضعیت ایمنی آنان در مقابل انگل در این دوره است. مطالعه حاضر به منظور آگاهی از اپیدمیولوژی عفونت توکسوپلاسمایی، وضعیت ایمنی زنان در سنین باروری بر علیه انگل و تعیین عوامل خطر عفونت در استان چهار محال و بختیاری انجام پذیرفت.روش کار: در این مطالعه مقطعی، نمونه های سرمی 338 خانم 45-15 ساله مراجعه کننده به آزمایشگاههای تشخیص پزشکی با استفاده از روش سنجش ایمنی آنزیمی (ELISA) از نظر وجود آنتی بادی های اختصاصی IgG ضد توکسوپلاسمایی مورد آزمایش قرار گرفت. همزمان اطلاعات دموگرافی افراد مورد مطالعه از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه جمع آوری و تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 12 و آزمون آماری مجذور کای انجام پذیرفت.نتایج: از مجموع 338 نمونه سرمی متعلق به زنان 45-15-ساله (میانگین سنی 25.78±8.21 سال)، 126 نمونه (%37.3) از نظر وجود آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسمایی مثبت ارزیابی گردید. بیشترین و کمترین میزان واکنش های مثبت سرمی بر علیه انگل به ترتیب در گروههای سنی 45-36 سال (%51.9) و 25-15 سال (%27.9) یافت گردید (P<0.001). در این مطالعه بین شغل (P=0.04) و محل سکونت (P<0.01) زنان مورد مطالعه و واکنش سرمی بر علیه توکسوپلاسما ارتباط معنی داری یافت گردید.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در این منطقه از کشور اکثریت زنانی که در سنین باروری به سر می برند قبلا به توکسوپلاسما مبتلا نگردیده و ممکن است با افزایش سن و در خلال دوره بارداری به عفونت حاد توکسوپلاسمایی مبتلا شوند. بنابراین برای پیشگیری از وقوع توکسوپلاسموزیس مادرزادی توصیه می گردد ضمن انجام غربالگری سرمی در زنانی که در سنین باروری بسر می برند، آموزش های بهداشتی لازم در خصوص راههای انتقال انگل و روش های پیشگیری از آن به این گروه ارائه گردد.

مقدمه: پوکی استخوان یک مشکل مهم سلامت عمومی دنیا بوده و شیوع آن در حال افزایش می باشد. اندازه گیری تراکم معدنی استخوان (BMD) بهترین عامل پیشگویی کننده شکستگی و روش DEXA بهترین روش اندازه گیری تراکم معدنی استخوان است. در خانم های یائسه احتمال شیوع استئوپروز و پیامدهای ناشی از آن مثل شکستگی نیز بیشتر خواهد بود. این مطالعه جهت سنجش تراکم معدنی استخوان در زنان یائسه مراجعه کننده به مرکز دانسیتومتری بیمارستان شهیدمحمدی بندرعباس، جهت تعیین شیوع استئوپروز، استئوپنی بر مبنای B MD، عوامل خطرزای آن و ارزیابی خطر شکستگی طراحی و اجرا شده است.روش کار: این تحقیق مقطعی بر روی 404 نفر از زنان یائسه مراجعه کننده به مرکز دانسیتومتری بیمارستان شهیدمحمدی بندرعباس پس از اخذ رضایت نامه انجام گرفت. پس از سنجش تراکم استخوان T score ستون فقرات و گردن فمور و شاخص FRAX محاسبه گردید. اطلاعات دموگرافیک بیماران نیز جمع آوری شد. نمونه گیری از نوع آسان (در دسترس) بود. داده ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک و نرم افزار SPSS 18 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: شیوع استئوپنی و استئوپروز فمورال به ترتیب 45% و 44.3% به دست آمد. تحقیق حاضر نشان داد که سن، مصرف مواد، عدم فعالیت فیزیکی، مصرف کورتون از عوامل خطرزای استئوپنی و استئوپروز فمورال در زنان مورد مطالعه است. شاخص FRAX در زنان 50 تا 65 سال 1.73% و بالای 65 سال 10.47% بود.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد شیوع استئوپنی و استتئوپروز در ناحیه گردن فمور در زنان مورد مطالعه بالاست و چندین عامل خطرزا در استئوپنی و استئوپروز نقش دارند. همچنین خطر شکستگی گردن فمور در زنان بالای 65 سال بالاست.

مقدمه: گرگرفتگی از شایع ترین علایمی است که در ارتباط با یائسگی دیده می شود و می تواند باعث محرومیت از خواب، خستگی جسمی و روانی و اختلال در روابط بین فردی شود. در سالهای اخیر، تمایل به استفاده از جایگزین های هورمون درمانی و بویژه فیتواستروژنها جهت درمان این عارضه افزایش چشمگیری یافته است. در این مقاله تاثیر شبدر قرمز به عنوان یکی از منابع غنی فیتواستروژنها، بر شدت گرگرفتگی در زنان یائسه بررسی شده است.روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه سوکور دارای گروه کنترل انجام شد. 72 زن یائسه واجد شرایط، پس از 2 هفته مشاهده و تعیین شدت اولیه گرگرفتگی ها به طور تصادفی در 2 گروه دریافت کننده شبدرقرمز و دارونما به مدت 8 هفته قرار گرفتند. شدت گرگرفتگی ها به صورت هفتگی توسط نمونه های مورد پژوهش و با استفاده از مقیاس یائسگی کوپرمن ثبت شد. از آزمونهای آماری من ویتنی و فریدمن جهت مقایسه بین گروهی و درون گروهی و نرم افزار آماری SPSS 18 جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: 55 نفر مطالعه را تکمیل کردند: 28 نفر در گروه شبدر قرمز و 27 نفر در گروه دارونما. در هر یک از گروههای مورد مطالعه تفاوت معنی داری در توزیع فراوانی شدت گرگرفتگی ها در پایان هفته های ششم و دهم مطالعه در مقایسه با پایان هفته دوم ایجاد شده بود (P=0.001) و در پایان هفته دهم مطالعه، دو گروه از نظر شدت گرگرفتگی ها تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند (P=0.04).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مکمل شبدر قرمز تاثیر معنی داری بر شدت گرگرفتگی زنان یائسه در مقایسه با دارونما دارد.

مقدمه: به دلیل عوارض همراه با سزارین و آمار رو به افزایش سزارین در کشور، انتخاب یک شیوه آموزشی مناسب در جهت کاهش این روند حائز اهمیت است.روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی که بر روی 200 خانم باردار سه ماهه سوم بارداری با قصد یا تصمیم به سزارین انتخابی مراجعه کننده به متخصصان زنان و زایمان شهر زاهدان از زمستان 89 تا تابستان 90 با روش نمونه گیری غیراحتمالی انجام شد. پس از انجام پیش آزمون با پرسشنامه ای روا و پایا شده در دو گروه مداخله و کنترل، مداخله آموزشی بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده در گروه مداخله انجام شد. بعد از صرف زمان انتظار یک ماهه در هر دو گروه پس آزمون انجام شد. از آزمونهای t، کای اسکوئر و مدل رگرسیون لجستیک برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.نتایج: یافته ها اختلاف آماری معنی داری را بین تغییر نمرات آگاهی، نگرش، کنترل رفتار درک شده، هنجارهای ذهنی و درصد قصد رفتاری و رفتار (P<0.001) بین زنان باردار گروه مداخله و شاهد بعد از مداخله آموزشی نشان داد. همچنین نتایج آنالیز رگرسیون نشان داد که بیشترین پیش بینی کننده رفتار، دو سازه قصد رفتاری و کنترل رفتار درک شده است. در کل 22 درصد از خانم های گروه مداخله و 4 درصد از خانم های گروه کنترل، زایمان طبیعی نمودند و بیشترین انگیزه برای اطاعت را خانم ها به ترتیب پزشک، همسر و خودشان ذکر نمودند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش با استفاده از تئوری رفتار برنامه ریزی شده تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش انتخاب زایمان طبیعی در جمعیت مورد مطالعه داشت. لذا با توجه به تاثیر آموزش بر اساس این تئوری پیشنهاد می شود سیاستی اتخاذ شود تا زنان باردار با قصد سزارین انتخابی بتوانند بسته های آموزشی بر اساس این تئوری را دریافت و در جلسات بحث گروهی حضور یابند.

مقدمه: با توجه به اهمیت شناخت متغیرهای تعیین کننده و تاثیرگذار بر بهزیستی روانشناختی، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبکهای انطباقی و غیر انطباقی شوخی با بهزیستی روانشناختی در پرستاران انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی - همبستگی روی نمونه 190 نفری (78 مرد و 112 زن) از پرستاران و دانشجویان رشته پرستاری مشغول به تحصیل در دانشگاههای تهران در سال تحصیلی 89-1388، که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام گرفت. اجرای پژوهش با استفاده از پرسشنامه های سبک های شوخی و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و از روشهای آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده گردید.نتایج: یافته های پژوهش نشان داد سبکهای انطباقی شوخی با بهزیستی روانشناختی دارای همبستگی مثبت و معنی داراست (r=0.533). سبکهای غیر انطباقی شوخی با بهزیستی روانشناختی دارای همبستگی منفی و معنی دار است (r=-0.258). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مولفه های بهزیستی روانشناختی توسط سبکهای انطباقی شوخی به خوبی پیش بینی می گردد. در حالی که تنها مولفه های بهزیستی روانشناختی پذیرش خود، رشد شخصی، تسلط بر محیط و رابطه مثبت با دیگران توسط سبک های غیر انطباقی شوخی پیش بینی می گردد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که بررسی رابطه بین سبکهای انطباقی و غیر انطباقی شوخی با بهزیستی روانشناختی می تواند رهنمودهای ارزشمندی را در زمینه تامین بهداشت روانی پرستاران به همراه داشته باشد. شناخت سبکهای انطباقی و غیر انطباقی شوخی به عنوان متغیر مهمی برای پیش بینی بهزیستی روانشناختی در پرستاران نقش مهمی ایفا می کند.