هدف مقاله ارزیابی قدرت انحصاری صنعت بانکداری ایران با رویکرد پارامتریک است. برای این منظور اندازه شاخص لرنر در بازارهای وام و سپرده های بانکی با استفاده از تابع هزینه مرزی تصادفی ترانسلوگ و با به کارگیری داده های سطح بانک شامل ترازنامه و صورت سود و زیان 33 بانک برای سال های 1393-1380 محاسبه شد. نتایج نشان داد قدرت انحصاری صنعت بانکداری در بازار وام، روند نزولی داشته و شرایط رقابتی اندکی بهبود یافته است، به طوری که شاخص لرنر در بازار وام از 0.77 در 1380 به 0.54 در 1393 کاهش یافته است، البته شکاف میان قیمت و هزینه نهایی همچنان در سطح نسبتا بالایی قرار دارد. همچنین اندازه شاخص لرنر برای بازار سپرده ها بین 0.5 و 0.33 در نوسان بوده است، به گونه ای که در برخی سال ها این شاخص افزایش و در برخی سال ها کاهش یافته است. در پایان با توجه به یافته های تحقیق، فرضیه وجود رقابت کامل در هر دو بازار وام و سپرده صنعت بانکداری ایران پذیرفته نشد.