مجله پزشکی هرمزگان
سال:1393 | دوره:18 | شماره:4 (ویژه نامه انگلیسی) |تعداد مقالات:17

مقدمه: هیپوسپادیاس یکی از آنومالی های مادرزادی شایع ژنیتال در پسرها می باشد. یکی از درمان های رایج جراحی هیپوسپادیاس، روش Tubularized Incised Plate Urethroplasty (TIP) است. فیستول و تنگی دهانه پیشابراه از عوارض شناخته شده پس از جراحی می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر دیلاتاسیون زودهنگام پیشابراه در جلوگیری از ایجاد عوارض پس از عمل می باشد.روش کار: یک کارآزمایی بالینی با شرکت شصت بیمار مبتلا به هیپوسپادیاس دیستال که در مدت یک سال تحت عمل جراحی تیپ قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران به صورت یک در میان در دو گروه قرار گرفتند. این دو گروه از نظر تعداد و میانگین سنی مشابه بودند. در بیماران گروه اول دیلاتاسیون روزانه پیشابراه با استفاده از نلاتون دو هفته پس از عمل آغاز و به مدت شش ماه ادامه یافت. در بیماران گروه دوم دیلاتاسیونی صورت نگرفت. بیماران به مدت یک سال از نظر ایجاد فیستول و تنگی و سایر عوارض پس از عمل تحت بررسی قرار گرفتند.نتایج: در گروه اول فیستول زودرس، فیستول دیررس، تنگی، هماتوم، عفونت ادراری، نکروز پوستی و جداشدگی زخم به ترتیب در 16.7 درصد، 6.7 درصد، 10 درصد، 26.7 درصد، 13.3 درصد، 10 درصد و 20 درصد از بیماران دیده شد. این عوارض در گروه دوم به ترتیب در 10 درصد، 6.7 درصد، 3.3 درصد، 13.3 درصد، 6.7 درصد، 3.3 درصد و 6.7 درصد از بیماران دیده شد. در آنالیز آماری هیچ یک از این تفاوت ها معنی دار نبود.نتیجه گیری: دیلاتاسیون زودهنگام پیشابراه پس از عمل ترمیم هیپوسپادیاس تاثیری در میزان بروز عوارض پس از عمل ندارد.

مقدمه: آزمون بندر گشتالت یکی از معروف ترین آزمون های نوروپسیکولوژیک است که ساده و سهل الاجرا بوده و می تواند جهت ارزیابی آسیب های مغزی مورد استفاده قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اعتبار، قدرت تشخیصی و تکرارپذیری آزمون دیداری- حرکتی بندر گشتالت در بیماران آسیب مغزی تروماتیک (TBI) بود.روش کار: آزمودنی ها شامل 240 نفر بودند که در قالب یک طرح مورد- شاهد جهت اعتبارسنجی این آزمون در دو گروه 120 نفری بیماران دچار TBI و افراد عادی به شیوه نمونه گیری غیراحتمالی و پیاپی وارد مطالعه شدند. آزمودنی های گروه عادی از نظر سن، جنس و تحصیلات با گروه بیماران TBI مورد همتاسازی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش آزمون بندرگشتالت، پرسشنامه اطلاعات عصب شناختی و تشریحی، سیاهه متغیرهای جمعیت شناختی بیماران دچار آسیب مغزی تروماتیک و آزمون معاینه مختصر روانی (MMSE) بودند.نتایج: نتایج آزمون مجذور کای (X2) پژوهش نشان داد که گروه بیماران دچار TBI نسبت به افراد عادی، فراوانی بیشتری را در خطاهای 12گانه آزمون بندر گشتالت از خود نشان دادند. ضریب اعتبار تفکیکی نشان داد در مجموع 98.3 درصد از آزمودنی ها به درستی در دو گروه عادی و بیمار قرار گرفته اند. ضریب اعتبار همزمان با آزمون MMSE معادل -0.53 و همبستگی گویه با نمره کل این آزمون در دامنه ای از 0.10 تا 0.48 به دست آمد. تکرارپذیری نتایج این آزمون بین سه ارزیاب از طریق محاسبه ضریب هبستگی درون طبقه ای (ICC) برابر با 0.81 و ضریب آلفای کرونباخ برای کل نمونه 0.85 محاسبه گردید.نتیجه گیری: این آزمون دارای قدرت تفکیک و تکرارپذیری قابل قبولی است. با توجه به ضرایب اعتبار و پایایی به دست آمده توصیه می گردد این آزمون در کنار ابزارهای تشخیصی پاراکلینیکی (نظیرCT   اسکن وMRI ) به عنوان ابزار غربالگری در بیماران دچار TBI به کار رود.

مقدمه: تولد زودرس از علل اصلی مرگ و ناتوانی در نوزادان و مساله ای مهم در مراقبت های دوران بارداری می باشد. این مطالعه به شرح عوامل خطر تولد زودرس در بیمارستان شریعتی بندرعباس پرداخته است.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی که در مرکز آموزشی درمانی شریعتی بندرعباس در سال 1390 انجام شد، تعداد 100 مادر با تولد نوزاد نارس به عنوان گروه مورد و 200 مادر با تولد نوزاد رسیده به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای سن مادر، شغل مادر، تحصیلات والدین، سابقه قبلی تولد نوزاد نارس، ناهنجاری های آناتومیک رحم و دهانه رحم، بیماری های سیستمیک و عفونی مادر، مراقبت های دوران بارداری، تروما در بارداری، کم وزن گیری مادر، تعداد زایمان های قبلی مادر، فاصله دو بارداری، مصرف سیگار توسط مادر، اشکالات پرده های جنینی و مایع امنیوتیک، سابقه سقط و حاملگی با روش های کمک باروری در دو گروه ارزیابی شد. اطلاعات جمع آوری شده در برنامه SPSS 16 وارد شده و آنالیز آماری با استفاده از t-test و Chi-Square انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که در گروه مادران با تولد نوزاد نارس، پارگی زودرس کیسه آب 92.27 برابر، آنومالی های رحم و دهانه رحم حدود 15 برابر، پره اکلامپسی 5.26 برابر، سابقه تولد نوزاد نارس 4.96 برابر، نسبت فامیلی والدین 2.67 برابر، عفونت ادراری 2.24 برابر و دیابت مادر 2.18 برابر بیشتر از گروه شاهد می باشد که تمامی این موارد با P-value<0.05 معنی دار می باشند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق، مهمترین عوامل خطر نارسی پارگی زودرس کیسه آب، آنومالی های رحم و دهانه رحم، پره اکلامپسی و سابقه تولد نوزاد نارس می باشد.

مقدمه: عفونت های دستگاه ادراری از رایج ترین مشکلات طبی در زنان می باشد و به علت تغییراتی که در حاملگی در بدن ایجاد می شود، زنان باردار معمولا برای ابتلا به عفونت های ادراری مستعدتر هستند و به علت عوارض بالقوه ای که بر مادر و جنین دارد، بسیار بااهمیت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تعدیل پذیری رفتار زنان باردار در زمینه عفونت های ادراری بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی است که در آن 110 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بهبهان شر کت داشتند که به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه طراحی شده بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی بود که قبل از مطالعه روایی و پایایی آن بدست آمد. قبل از اجرای مداخله آموزشی، پرسشنامه برای هر دو گروه تکمیل شد و زنان باردار گروه مورد، برنامه آموزشی مطابق با مدل اعتقاد بهداشتی را به مدت 5 جلسه دریافت کردند. در گروه شاهد مداخله صورت نگرفت. یک ماه پس از اتمام مداخله آموزشی، هر دو گروه مجددا پرسشنامه را تکمیل نمودند. در نهایت اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و بوسیله آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: آزمون تی مستقل نشان داد که قبل از مداخله بین میانگین نمره عملکرد زنان باردار دو گروه مورد و شاهد در زمینه رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری (نحوه لباس پوشیدن، عادات غذایی، عادات ادراری، نحوه نظافت، عادات مربوط به رفتار جنسی) اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05). اما پس از مداخله آموزشی، بین گروه مورد و شاهد، در میانگین نمره همه متغیرهای ذکرشده اختلاف معنی داری بوجود آمد(P<0.05) . آزمون تی جفتی نشان داد که بین میانگین نمرات متغیرهای موردنظر در گروه مورد، قبل و بعد از مداخله آموزشی، اختلاف معنی دار وجود دارد (P<0.05) در حالی که در گروه شاهد با تغییر اندک این میانگین نمرات، آزمون تی جفتی هیچ گونه اختلاف معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: تدوین برنامه آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی در تعدیل رفتار زنان باردار در زمینه عفونت های ادراری سودمند و اثربخش است.

مقدمه: تغییر سبک زندگی راهکاری موثر برای درمان PCOS می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته فعالیت ورزشی بر مقادیر دهیدرواپی آندروسترون سولفات و 17-هیدروکسی پروژسترون، تعداد فولیکول ها و وضعیت قاعدگی زنان مبتلا به سندروم تخمدان های پلی کیستیک (PCOS) بود.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 40 بیمار مبتلا به PCOS لاغر (BMI<20) و چاق (BMI>25) به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. قبل و بعد از مداخله (12 هفته، 3 جلسه در هفته با شدت 85-60 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 30-25 دقیقه فعالیت ورزشی هوازی)، دهیدرواپی آندرسترون سولفات (به روش کمیلوایمسانس)، 17-بتاپروژسترون (الایزا)، تعداد فولیکول ها (سونوگرافی) و وضعیت قاعدگی (پرسشنامه) اندازه گیری شدند.نتایج: کاهش مقادیر DHEAso4 و 17OH-Progestron پس از فعالیت ورزشی تنها در گروه چاق معنی دار بود (P=0.023 و P<0.0001). تعداد فولیکول های تخمدان های راست و چپ در هر دو گروه لاغر و چاق پس از فعالیت ورزشی کاهش معنی داری داشته است (راست؛ P=0.019، P=0.041 و چپ؛ P=0.005،P=0.008 ). بهبود وضعیت قاعدگی در هر دو گروه زنان چاق و لاغر پس از مداخله مشاهده شده است (P=0.028 و P<0.0001). وزن بدن گروه چاق پس از مداخله کاهش معنی داری داشته است(P<0.0001) .نتیجه گیری: به نظر می رسد، یک دوره فعالیت ورزشی با کاهش وزن بدن در زنان چاق می تواند موجب کاهش DHEAs و 17OH-Progestron شود. به علاوه، فعالیت ورزشی باعث بهبود وضعیت قاعدگی و کاهش فولیکول های تخمدان ها در هر دو گروه زنان لاغر و چاق می شود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی- پلایومتریک و بازی در ابعاد کوچک (SSG) بر غلظت اینترلوکین-6 و عامل نکروز تومور آلفا بازیکنان پسر نوجوان فوتبال بود.روش کار: بدین منظور 30 بازیکن پسر فوتبال با دامنه سنی 14-17 سال (میانگین سن 0.914±0.9 سال، قد 1.71±0.06 متر، وزن 62.3±15.1 کیلوگرم) برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه بازی در ابعاد کوچک (8 نفر)، مقاومتی- پلایومتریک (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین و در حالت استراحتی IL-6 و TNF-a اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها به مدت 8 هفته در گروه های مربوطه تمرینات خود را انجام دادند. برنامه تمرین گروه SSG شامل 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک بود که به دو مرحله 4 هفته ای برای تنظیم شدت کار تقسیم شد و توسط 8 نفر صورت می گرفت. برنامه تمرین مقاومتی- پلایومتریک نیز توسط 11 بازیکن اجرا شد. این برنامه شامل 8 هفته تمرین ترکیبی مقاومتی- پلایومتریک بود که آزمودنی ها تمرینات مقاومتی- پلایومتریک را دو بار در هفته و به همراه تمرینات معمول فوتبال انجام می دادند. به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون ANOVA و LSD استفاده شد.نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد اجرای 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک به افزایش IL-6 و TNF-a منجر شد (برای هر سه گروه (P=0.001) و در گروه مقاومتی- پلایومتریک تغییر معنی داری دیده نشد (به ترتیبP=0.052  وP=0.126 ).نتیجه گیری: به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که در شیوه تمرینی SSG به علت شدت بالای تمرین و سطوح بالای هورمون های استرسی، تخلیه ذخایر گلیکوژن عضله و همچنین آسیب های ریز درون بافتی که به واسطه جایجایی های سریع و ضربه های مکرر در فوتبال به وجود می آید، سایتوکین های التهابی افزایش معنی داری می یابد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: امروزه بروز انواع خشونت که با مواردی چون خشونت کلامی (توهین و تحقیر)، خشونت های جسمی مانند ضرب و جرح، آزار و اذیت وتعارضات جنسی تعریف می شود، در محیط های کاری سراسر دنیا خصوصا مراکز بهداشتی و درمانی رو به گسترش می باشد. بخش اورژانس بیمارستان ها یکی از شایع ترین مکان های بروز انواع خشونت می باشند. هدف این مطالعه، تعیین خشونت های اعمال شده علیه پرستاران اورژانس بیمارستان شهید محمدی بندرعباس می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی- توصیفی بوده که در سال 1391 انجام گرفته است، جامعه آماری را پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان شهید محمدی بندرعباس با حداقل یک سال سابقه کاری می باشد که تمامی آن ها در این مطالعه شرکت داده شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته، شامل تعدادی سوال باز و بسته با پاسخ کوتاه بوده که صحت آن به تایید متخصصین روایی سنجی رسید. پرسشنامه ها به صورت حضوری پس از بیان توضیحات لازم در بین پرستاران توزیع گردید. اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 17 و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: خشونت های کلامی 100 درصد، تهدید با وسیله 6.93 درصد، خشونت جسمانی 5.94 درصد به ترتیب بیشترین شیوع انواع خشونت را داشتند. شیفت کاری شب، عدم دخالت نیروهای انتظامی، انتظار طولانی مدت جهت دریافت خدمات درمانی، از فاکتورهای اصلی خطر بروز انواع خشونت می باشند، بیشترین عامل خشونت همراهان بیمار و در شیفت کاری 7 شب الی 12 شب بوده است. در اکثریت موارد (94 درصد)، پرستاران آموزش لازم را جهت رویارویی با خشونت نگذرانیده و ضمنا گزارش دهی مناسبی از حادثه انجام نداده بودند.نتیجه گیری: در این مطالعه میزان شیوع بروز خشونت در طول مدت یک سال بیشتر از مطالعات خارجی می باشد که این مساله قابل تامل و بررسی است، لذا انجام تحقیقات مناسب و جامع، اجرای برنامه های پیشگیرانه مانند بالابردن فرهنگ عمومی، مدیریت صحیح به کارگیری پرستاران دارای احساس مسوولیت بیشتر و با سرعت عمل بالا در اورژانس، انجام حمایت های لازم مانند آموزش های مناسب ضمن خدمت، تدوین منشور جامع حقوق پرستاری از طرف برنامه ریزان ستادی حوزه وزارت با هدف کاهش انواع خشونت، لازم و ضروری می باشد.

مقدمه: کاوازاکی یک بیماری سیستمیک حاد است که بیشتر شیرخواران و بچه های کوچک را مبتلا می کند و اغلب به صورت یک واسکولیت تظاهر می کند. عامل این بیماری هنوز ناشناخته است. با توجه به اینکه بیماری کاوازاکی امروزه به عنوان شایع ترین علت اکتسابی بیماری قلبی مطرح گشته که علیرغم مرگ کمتر از 0.1 درصد، در صورت عدم درمان احتمال درگیری قلبی تا 25 درصد و مرگ 1 تا 2 درصد را دارد. مقاله حاضر گزارش موارد بیماری کاوازاکی با تظاهرات نادر می باشد.گزارش مورد: گزارش 5 مورد بیمار که در بررسی اولیه با به تشخیص مننژیت باکتریال، ژنژیواستوماتیت هرپسی، آرتریت سپتیک استافیلوکوکی هپاتیت ویروسی و تب طول کشیده بستری شدند و در سیر درمان به دلیل عدم پاسخ به درمان با شک به کاوازاکی بررسی و تحت درمان قرار گرفتند و پس از بهبودی ترخیص شدند. در این بیماران شکل غیرمعمول بیماری باعث اشتباه در تشخیص و طولانی شدن روند تشخیص شد.نتیجه گیری: توصیه می شود با توجه به افزایش موارد بیماری ناکامل و غیرمعمول کاواساکی و افزایش احتمال درگیری عروق کرونر در مواردی که تب در بیماری طولانی شود، بایستی به کاواساکی ناکامل توجه نمود.

احساس درد از نظر نوروآناتومیکی، نوروفیزیولوژیک و سیکولوژیک بسیار پیچیده می باشد و اولین عملکرد آن حفظ تمامیت موجود زنده است. این مساله بسیار جالب و سوال برانگیز است که افرادی که درد را احساس نمی کنند با این تجربه چگونه برخورد می کنند و چه مشکلاتی آن ها را تهدید می کند. لذا؛ پژوهشگران با استفاده از 73 منبع و مقاله از منابع الکترونیکی و کتابخانه ای مروری کلینیکی بر ابعاد مختلف بیماری CIPA که یک بیماری نادر از دسته نوروپاتی حسی- خودکار است و خود را با فقدان کامل حس درد در کل بدن و عدم واکنش به تحریکات دردناک- عدم توانایی عرق کردن نشان می دهد، انجام داده و به بررسی تحقیق های انجام شده بر روی آن با تاکید بر موتاسیون های ژنتیکی رخ داده در آن از سال 1966-2012 پرداخته است تا تیم مراقبتی- بهداشتی با شناسایی سریع آن، مداخلات پیشگیرانه و درمانی را سریعا انجام داده تا عوارض ناشی از این بیماری را کاهش دهند.