مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان (Journal of Advances in Medical and Biomedical Research)
سال:1379 | دوره:8 | شماره:32 |تعداد مقالات:8

توکسوپلاسموز یک عفونت مشترک شایع بین انسان و حیوان در جهان است. در شکل مادرزادی عامل بیماری از طریق جفت مادر به جنین منتقل می شود. عفونت اکتسابی بر اثر خوردن اووسیستهائی (Oocysts) است که گربه دفع می کند و یا از طریق گوشت آلوده صورت می گیرد.  عفونت مادرزادی ممکن است سبب مرگ جنین، تغییرات مرضی سیستم اعصاب مرکزی و یا ناراحتی چشم می شود فرم اکتسابی بیماری اغلب بدون علامت است و یا با احساس ناراحتی عمومی، تورم غدد لنفاوی و کوریورتینت (chorioretinitis) همراه می باشد. در افرادی که مشکل سیستم ایمنی دارند و یا مبتلا به ایدز (AIDS) هستند ممکن است عفونت بصورت حاد و کشنده مشاهده شود. هدف از این مطالعه تعیین شیوع آنتی بادی ضد توکسوپلاسما گندئی در سرم خون خانم های مراجعه کننده به بیمارستان حکیم هیدجی زنجان در هر شرایط و دوران حاملگی می باشد.نمونه برداری برای این پژوهش توصیفی کاربردی بصورت توتال انجام گرفت. 1152 نمونه سرم جمع آوری شده از گروه سنی 68-11 سال در آزمایشگاه، انگل شناسی دانشکده پزشکی با روش استاندارد ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم (IFAT) و با استفاده آنتی ژن سوش RH آزمایش شدند.  نتایج حاصل به استفاده از نرم افزاری SPSS تجزیه و تحلیل آماری شدند.  از مجموع 1152سرم مورد آزمایش 1093 (94.8%) نفر حامله و 206 (17.9%) نفر از نظر آنتی بادی ضد توکسوپلاسموز و با رقت های 1600: 1-120 سرم مثبت بودند، میانگین سنی افراد سرم مثبت 25 سال (حداقل 15 سال و حداکثر 48 سال) بودند.  در این مطالعه شیوع آنتی بادی ضد توکسوپلاسماگندی (T.gondii) نسبتابالا بود. شرایط جغرافیایی، گربه های ولگرد، عادات غذایی و تنوع راه های انتقال عامل بیماری از فاکتورهای مهم و موثر در شیوع بالای آنتی بادی ضد توکسوپلاسموز می باشند. مدیریت بهداشتی، افزایش اطلاعات بهداشتی مردم و فراهم نمودن یک تست تشخیصی ساده از معیارهای مهم کنترل توکسوپلاسموزیس می باشد.

اندازه گیری میزان  HbA1c بطور گسترده ای به عنوان یک معیار با ارزش در کنترل بیماران دیابتی مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر انسولین، داروهای کنترل کننده قند خون، رژیم غذایی و فعالیت بدنی بر میزان  HbA1c انجام پذیرفت. اندازه گیری میانگین و انحراف معیار میزان  HbA1c تعداد 198 نمونه (143 نمونه NIDDM و 55 نمونه (IDDM به ترتیب± 2.45  10.94% (کل بیماران)، ± 2.45 10.62% (مبتلا به (IDDM و ±2.44  11.07% (مبتلا به (NIDDM محاسبه شدند که در مقایسه با مطالعات دیگر در سطح بالاتری قرار داشتند. میانگین و انحراف معیار HbA1c برای هر یک از عوامل فوق (انسولین، داروهای کنترل کننده قند خون، رژیم غذایی و فعالیت بدنی) بطور جداگانه محاسبه شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند که در بیماران IDDM فقط در مورد تاثیر رژیم غذایی بر تغییرات میزان HbA1c ارتباط معنی دار مشاهده شد (P<0.05) و در مورد تاثیر انسولین و فعالیت بدنی بر میزان  HbA1c ارتباط معنی دار نبود که احتمالا نشان دهنده ناکافی بودن درمان با انسولین و فعالیت بدنی در این افراد است. در بیماران NIDDM مصرف داروهای خوراکی کنترل کننده قند خون بطور معنی دار بر کاهش میزان  HbA1c تاثیر گذاشت. این امر نشان دهنده آن است که مصرف داروهای خوراکی توسط بیماران؛ سهل تر از تزریق انسولین می باشد.

آپاندیسیت حاد یکی از شایعترین بیماری های حاد جراحی در بیمارانی است که به اورژانس های جراحی مراجعه و تحت عمل جراحی قرار می گیرند. نتایج عمل جراحی آپاندیست بسیار رضایت بخش است. از طرفی اگر آپاندیسیت ساده به آپاندیسیت عارضه دار تبدیل شود باعث افزایش موربیدیتی - مورتالیتی و تحمیل هزینه های فراوان به بیماران و سیستم های بهداشتی درمانی خواهد شد. در این تحقیق توصیفی شیوع عوارض آپاندیسیت حاد در بیماران بستری شده در بیمارستان شفیعیه زنجان از مهر ماه 1375 لغایت شهریور ماه 1377 بررسی شده است. پرونده های 1090 بیماران در فاصله زمانی فوق مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص با پاتولوژی تطبیق داده شد، عوارض از شرح حال، معاینه و شرح عمل استخراج و ثبت گردید. نتایج بدست آمده به این ترتیب بودند: تعداد 53 پرونده به علت اینکه تشخیص بوسیله پاتولوژی تایید نشد از مطالعه حذف شدند. در 1037 مورد عوارض ثبت گردید. تعداد 712 (68.61%) مورد آپاندیسیت حاد ساده، 87 (8.3%) مورد آپاندیسیت گانگرنه، 120 (11.5%) مورد آپاندیسیت پرفوره منجر به یریتونیت، 35 (3.3%) مورد آپاندیسیت منجر به فلگمون و 83 (8%) مورد آبسه آپاندیکولر بودند. 62% بیماران مذکر و 38% مونث بوده اند. مورتالیتی صفر بود. بیشترین شیوع سنی در رده سنی 25 - 15 سال است.  نتایج بدست آمده با آمارهای موجود کتاب شوارتز و سایر مطالعات قابل مقایسه است و اختلاف چندانی وجود ندارد.

بازال سل کارسینو شایعترین تومور پوستی می باشد به همین منظور تحقیقی جهت بررسی عوامل اپیدمیولوژیک و اتیولوژیک موثر بر این بیماری بر روی 69 بیمار مبتلا به  B.C.C در فاصله سال های 78-70 در بیمارستان دکتر بهشتی بستری شده بودند به انجام رسید. این مطالعه توصیفی بوده و به شکل مقطعی انجام شد.در این تحقیق مشخص گردید که 55.07 درصد مبتلایان را بیماران مردان و 44.93% را زنان تشکیل می دادند. پیک سنی ابتلا به بیماری بالای 60 سال بود و اکثریت قابل توجه بیماران بین 70-60 سال قرار داشتند حدود 60% مبتلایان ساکن روستا و 40% در شهر سکونت داشتند. شاغلین به کارهای خارج ساختمانی که مستلزم تماس طولانی با نور آفتاب بود (کشاورزان – دامپروران - کارگران- فروشندگان دورگرد) بیشترین مبتلایان به بیماری بودند. 15% موارد بیماری در محل هایی که سابقه ای از تروما و آسیب طولانی داشتند مثل زخم طولانی و اسکار سوختگی پدید آمده بود. حدود 14.5% مراجعین علت مراجعه خود را عود ضایعه پس از درمان ضایعه اولیه ذکر می کردند. در کل شایعترین محل درگیری بینی و گوش ها (پره اریکولاز و پوست اریکول) و شایعترین محل عود منطقه وسط صورت (بینی – لب - چین نازولبیال - پلک ها و کانتوس داخلی) بودند. نزدیک به 25% بیماران هنگام مراجعه با ضایعات متعدد 3-2 ناحیه بودند و ضایعه 1.3 مراجعین به هنگام مراجعه به بافت زیر جلدی و غضروف و استخوان نفوذ کرده بود. 

 مساله ای که امروز در درمان مشکل ساز است، مساله عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک می باشد بطوریکه بعلت تولید سوش های مقاوم، آنتی بیوتیک ها دیگر به تنهایی یارای مقابله ندارند. در این تحقیق با بکارگیری میدان های الکتریکی و مغناطیسی ثابت میزان تاثیر آنتی بیوتیک پنی سیلین جی را بر استرپتوکوک بتاهمولتیک بررسی کرده ایم. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که باکتری های استرپتوکوک بتا در مجاورت پنی سیلین جی در زمان های متفاوت در محدوده معینی از میدان های الکتریکی و مغناطیسی ثابت، سریعتر از بین می روند و در این محدوده میزان تاثیر دارو در از بین بردن سوش های باکتریائی چشمگیر می شود در واقع یک حالت تقویت کننده ایجاد می شود. پیک این تاثیرات به مدت یک ساعت برای میدان مغناطیسی در میدان T (± 0.02 19.0) و برای میدان الکتریکی در میدان N/C (50 1680±) می باشد و بعد از این زمان تاثیر به حد اشباع می رسد، همچنین مشاهده شد که این میدان ها به تنهایی اثر محسوسی ایجاد نمی کنند.

به منظور بررسی برخی عوامل موثر بر انتخاب نوع تغذیه شیرخواران تبریز، 378 مادر مراجعه کننده به 5 مرکز بهداشتی درمانی شهری تبریز که دارای کودکان زیر 2 سال بودند بصورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. در مطالعه حاضر میانگین سنی مادران 4.92 + 24.87 و اکثریت مادران (77.6%) سنشان بین 20 الی 29 سال، 16.9% بیشتر یا مساوی 30 سال و 5.5 درصد کمتر یا مساوی 18 سال داشتند. نتایج مطالعه نشان داد 85.2 درصد مادران کودکانشان را با شیر خود و 14.8 درصد بطریقه مصنوعی تغذیه می کردند. همچنین در مطالعه حاضر مادرانی که سطح سواد پایین تری در مقایسه با مادرانی که دیپلم و بالاتر داشتند بیشتر تغذیه با شیر مادر و بهمان ترتیب، مادرانی با سواد دیپلم و بالاتر در مقایسه با سایر گروه های مادران بیشتر تغذیه مصنوعی را انتخاب کرده بودند. دریافت آموزش در ارتباط با شیردهی بر روی انتخاب نوع تغذیه شیرخواران موثر بوده و زمانیکه مادران مورد مطالعه این آموزش ها را از طریق مراکز بهداشتی درمانی دریافت کرده بودند (94.1%) تغذیه با شیر مادر را انتخاب کرده بودند در مقایسه با 60% از مادرانیکه این آموزش ها را از طریق دوستان و بستگان خود کسب کرده بودند. از سایر فاکتورهایی که در انتخاب تغذیه با شیر مادر در این مطالعه موثر شناخته شد می توان؛ مدت کوتاه بستری شدن مادران در بیمارستان، تعداد فرزندان کم خانواده و رتبه کم تولد کودکان را ذکر کرد.

یکی از رایج ترین روش ها برای بررسی رشد کودکان و نوجوانان اندازه گیری قد و وزن آنان در کودکی و حدود دوران بلوغ است. به منظور آگاهی از میزان رشد کودکان 18-6 ساله شهر کاشان و مقایسه قد و وزن دختران و پسران و رسم منحنی های وزن و قد برای آنان اقدام به انجام این بررسی گردید.  در پاییز سال 1377 تعداد  16029 دانش آموز دختر و پسر 18-6 ساله کاشانی مورد بررسی وزن و قد قرار گرفتند و اندازه گیری وزن و قد بدون کفش و با حداقل لباس توسط دو گروه 5 نفره که هر یک مسولیت انجام کار خاصی را داشته اند انجام شده است. وزن دختران 6 تا 9 ساله و همچنین پسران 5 تا 18 ساله از پسران همگروه سنی خودشان کمتر بوده ولی وزن دختران 10 تا 14 ساله در گروه مشابه پسران بیشتر می باشد، طول قد دختران در گروه های سنی 6 تا 9 ساله از پسران کمتر، در گروههای سنی 10، 11 و 12 ساله از پسران بیشتر و در گروههای سنی 13 تا 18 ساله از پسران کمتر است. حداکثر ضریب همبستگی بین وزن و قد دختران در 8 ساله ها (0.69=R) است که در گروه های قبلی و بعدی سیر کاهشی دارد تا در گروه 18 ساله ها که به 0.23=R می رسد. حداکثر ضریب همبستگی بین وزن و قد پسران در 6 ساله ها (0.73=R) است که با افزایش سن، همبستگی بین قد و وزن کمتر شده تا در سن 18 سالگی که به 0.40=R می رسد. میانگین وزن و قد دختران و پسران کاشانی از میانگین وزن و قد دختران و پسران اصفهانی، گیلانی، کرمانشاهی، کرمانی و مشهدی بیشتر است. وزن دختران و پسران کاشانی در بیشتر گروه های سنی از وزن و قد دختران و پسران هونگ کونگی، تاهیتیائی و هاریانائی بیشتر است. وزن و قد دختران و پسران کاشانی در تمام گروه های سنی از وزن و قد دختران و پسران کانادائی و آمریکائی کمتر است. اختلاف میانگین قد و وزن دختران و پسران کشور ما با همگروه های سنی خود در سایر کشورها، باعث می شود که با اطمینان خاطر بتوان ادعا کرد که آمار NCHS را نمی توان به عنوان یک الگو برای قد و وزن کودکان و نوجوانان ایرانی پذیرفت و باید منتظر اقدامات مقامات و مسوولین ذیصلاح پژوهشی در تدوین و ارایه یک الگوی ایرانی برای قد و وزن کودکان و نوجوانان ایرانی باشیم.

زمینه: برنامه های تنظیم خانواده در جمهوری اسلامی ایران با محدودیت منابع مواجهند لذا ارزشیابی فعالیت های تنظیم خانواده به منظور تعیین میزان نیل به نتایج بسیار مهم است که ساده ترین روش برای اندازه گیری برون داد این فعالیت ها با استفاده از سال زوج تحت پوشش باروری است. هدف: این مطالعه به منظور تعیین ضریب تبدیل سال - زوج تحت پوشش باروری برای سه روش پیشگیری از بارداری (کاندوم، توبکتومی و وازکتومی) انجام پذیرفت.  روش: در این مطالعه، 300 نفر از کاربران روش کاندوم، 290 نفر از خانم های مورد انجام توبکتومی و 290 نفر خانمی که همسرانشان مورد وازکتومی قرار گرفته بودند به طور تصادفی از مراکز بهداشتی و درمانی شهر شیراز انتخاب شده و در مورد کاندوم، متوسط تعداد دفعات مقاربت در ماه و در مورد روش های توبکتومی و وازکتومی سن زن در هنگام استفاده از روش جلوگیری از بارداری دائمی ثبت و سپس ضریب تبدیل سال زوج تحت پوشش باروری محاسبه گردید.  نتایج: در این مطالعه ضریب تبدیل کاندوم 0.012، ضریب توبکتومی 9.82 و ضریب تبدیل وازکتومی 10.79 محاسبه شد. متوسط تعداد فرزندان زنده در کاربران وازکتومی 0.52 + 4.8 و در کاربران توبکتومی 0.76 + 5.21 بود و میزان تحصیلات استفاده کنندگان وازکتومی از استفاده کنندگان توبکتومی به طور معنی داری بالاتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: ضریب تبدیل روش های دائمی جلوگیری از بارداری نسبت به ضریب پیشنهادی ویشیک (12) کمتر است و این روش ها محافظت کمتری ایجاد می کنند. با توجه به اهمیت سن انجام این روش ها در میزان محافظت ایجاد شده توسط آنها باید روش های جلوگیری از بارداری دائمی در سنین پایین تری انجام پذیرد تا محافظت مورد انتظار را ایجاد کند. ضریب تبدیل کاندوم نسبت به ضریب تبدیل ویشیک (0.01) بالاتر است.