مجله طب نظامی
سال:1387 | دوره:10 | شماره:2 (مسلسل 36) |تعداد مقالات:17

مقدمه: مصدومین شیمیایی با سولفور موستارد به ضایعات مزمن ریوی (برونشیت مزمن، برونشیولیت و برونشکتازی) و تحریک پذیری راههای هوایی دچار می شوند و درمان های مختلفی جهت کنترل علایم بیماری وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان بهبودی کلینیکی، یافته های عملکرد ریوی مصدومین شیمیایی مبتلا به برونشیولیت قبل و بعد از درمان جهت دستیابی به یک وضعیت فاقد علایم بیماری و بهبود و تقویت کارکرد ریوی با کمترین مقدار مصرف دارو می باشد.مواد و روش ها: طی یک مطالعه کارآزمایی بالینی به بررسی 30 مصدوم شیمیایی مبتلا به برونشیولیت که طی شش ماه سال 85 و 86 به کلینیک ریه بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) مراجعه نموده اند، با استفاده از شرح حال، معاینه فیزیکی، تکمیل پرسشنامه، اسپیرومتری و HRCT پرداخته شد. سپس بیماران تحت درمان با پروتکل آزیترومایسین و پردنیزولون قرارگرفتند.نتایج: 28 بیمار (93.3%) مرد و 2 بیمار (6.7%) زن و میانگین سن بیماران 44.1±6.1 سال و میانگین BMI بیماران 25.7±3.4 Kg/m می باشد.میانگین FVC-Percent قبل و بعداز درمان با FullDose به ترتیب 73.56±11.5 و 73.12±11.2 می باشد (P=0.714) و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون 71.65±12.6 شد (P=0.491). میانگین FEV1-Percent قبل و بعداز درمان با 62.94±17.8 FullDose و 63.51±14.6 می باشد (P=0.726) و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون 64±15.2 شد (P=0.842). میانگین FEV1/FVC قبل و بعداز درمان با 68.4±14.3 FullDose و 70±12.9 می باشد (P=0.348)، و بعداز درمان با آزیترومایسن و پردنیزولون 69±11.3 شد (P=0.613).بحث: بعلت عدم پاسخ بیماران به درمان FullDose کورتیکواستروئیدها، بجای افزایش دوز پردنیزولون، آزیترومایسین به ترکیب درمان اضافه گردید که پاسخ به درمان قابل توجهی مشاهده نشد که به علت پاتوژنز بیماری ایجاد شده با گاز سمی سولفور موستارد می باشد.

مقدمه: وزوز و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت، هر یک نوعی درک غیر طبیعی از صدا می باشند، و قرار گرفتن در معرض نویز در محیط های نظامی به عنوان یکی از مهم ترین علل بروز این اختلالات شناخته شده است. در بررسی حاضر، کم شنوایی، وزوز و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت، روی گروهی از رزمندگان مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر روی 250 مرد ارجاع شده از کمیسیون عالی بنیاد جانبازان تهران در سال 1384 تا 1385، با میانگین سن 3/5 0/41 سال صورت گرفت. بررسی حاضر شامل انجام آزمایش های شنوایی پایه (ادیومتری تون خالص و گفتاری، ادیومتری امپدانس) و تکمیل پرسشنامه سنجش اختلالات شنوایی (وزوز، حساسیت زیاده از حد نسبت به صوت) بود.نتایج: متوسط سابقه حضور در جبهه، 7/1 4/2 سال (با محدوده 1 تا 10 سال) بود. در نزدیک به دو سوم افراد، شنوایی طبیعی، و در حدود یک سوم افراد، کم شنوایی از حد خفیف تا عمیق با افت بیشتر فرکانس های بالا و فراوانی بالاتر کم شنوایی های حسی عصبی (%0/93) مشاهده شد. وزوز در 0/78 درصد افراد، غالبا از نوع سابجکتیو (%8/98) و مداوم (%0/76) مشاهده شد. بلندی صدای وزوز در اکثر افراد در حد متوسط و زیاد (%3/84)، و غالبا درمان موثری برای آن صورت نگرفته بود. حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت در 5/76 درصد افراد، با آزاردهندگی بیشتر اصوات محیطی (%9/78) و همچنین حساسیت نسبت به دیگر تحریکات حسی به ویژه نور (6/27 درصد) مشاهده شد. در اغلب موارد، علت این اختلال صدای انفجار (%8/98)؛ و برزوز آن از هر دو نوع ناگهانی (%3/57) و تدریجی (%7/42) بود. در 0/38 درصد موارد حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت، در 0/35 درصد موارد وزوز، و در 0/28 درصد موارد کم شنوایی به عنوان مشکل اصلی برشمرده شد، و بین حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت و وزوز، ارتباط معناداری وجود داشت (001/0>p).نتیجه گیری: قرار گرفتن در معرض نویز زیاده از حد، یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر دستگاه شنوایی، و ایجاد کننده کم شنوایی، وزوز، و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت است. قرار گرفتن در معرض نویز در محیط های نظامی می تواند حتی بدون ایجاد کم شنوایی، اختلالاتی چون وزوز و حساسیت بیش از اندازه نسبت به صوت را باعث شود، و تاثیرات رفتاری و اجتماعی نامطلوبی را موجب گردد.

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که بیماری مزمن می تواند عملکرد جنسی افراد را تحت تاثر قرار دهد. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان بدکارکردی های جنسی در بین جانبازان شیمیایی و عوامل دموگرافیک مرتبط با آن انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه جزء مطالعات توصیفی محسوب می شود. جامعه مورد مطالعه کلیه جانبازان شیمیایی کشور بود که برای درمان به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کرده و شامل 185 نفر بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. در این پژوهش از یک پرسشنامه 28 سوالی استفاده شد که به روش مصاحبه تکمیل می شد. پرسشنامه شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بدکارکردی های جنسی برگرفته از ملاک های تشخیصی DSM-IV بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون t و خی 2 استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که از مجموع جانبازان شیمیایی مورد بررسی 4/65 درصد حداقل به یکی از اختلالات کنش جنسی مبتلا بودند. مشکل نعوظی و کاهش میل جنسی بترتیب با 2/49 و 6/48 درصد بیشترین فراوانی را در بین این گروه داشتند. همچنین نتایج نشان داد که میزان تحصیلات، نوع شغل، سابقه اقدام به درمان (در سطح P≤0.01) و درصد جانبازی (در سطحP≤0.001 ) با میزان اختلالات کنش جنسی ارتباط دارد.بحث: میزان بدکارکردی جنسی، بویژه ناکارآمدی نعوظی و کاهش تمایلات جنسی در بین جانبازان شیمیایی، بیشتر بوده و همانند میزان آن در بیماران copd است و انتظار می رود با افزایش سن میزان این اختلال باز هم بیشتر شود. بر این اساس پیشنهاد می شود که درمان بدکارکردی جنسی و بویژه روان درمانی و زوج درمانی جزو برنامه های درمانی برای جانبازان شیمیایی قرار گیرد.

مقدمه: اختلال در ساختمان و عملکرد دیسک (دیسکوپاتی) یکی از علل شایع درد ستون فقرات می باشد که می تواند به شکلها و درجات گوناگونی بروز نماید. علل مختلفی در ایجاد این اختلال دخالت دارند که یکی از آنها شغل و نوع کار فرد مبتلا است. بر اساس تحقیقات موجود این اختلال در نیروهای نظامی نسبت به مردم عادی از میزان بیشتری برخوردار است و عمده علت آن نیز سنگینی کار و ماموریت این افراد مخصوصا در رسته های عملیاتی می باشد. هدف این مقاله بیان چگونگی ارتباط شغل و نوع کار (رسته کاری) با دیسکوپاتی در پرسنل، مذکر رسمی نظامی بستری شده در بیمارستان بقیه اله (عج) می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی مقطعی بر روی 576 نفر بیمار مذکر نظامی مبتلا به دیسکوپاتی ستون فقرات است که طی سالهای 1380 لغایت 1386 در بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج) بستری بوده اند. برای اینکار از یک پرسشنامه اعتبار سنجی شده که حاوی 3 قسمت (اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به ضایعه، اطلاعات مربوط به رسته شغلی) با سوالات بسته بود استفاده گردید. اطلاعات بعد از گردآوری، دسته بندی و از طریق روشهای آمار توصیفی آنالیز شدند.نتایج: بر اساس یافته های تحقیق، میانگین سن، قد، وزن و سابقه کار افراد مبتلا بترتیب 6/45 و 170 و 4/76 و 7/21 سال بود. میزان فراوانی دیسکوپاتی در فقرات کمری 390 (8/67%)، گردنی 153 (6/26%)، و پشتی 33 مورد (6/5%) بود. 504 مورد (6/87%) دارای یک موضع دیسکوپاتیک بودند و 72 مورد (4/12%) در بیش از یک موضع دیسکوپاتی داشتند. افراد مبتلا به دیسکوپاتی 250 مورد (4/43%) در رسته عملیاتی، 121 مورد (21%) در رسته فنی مهندسی، 59 مورد (10.3%) در رسته خدماتی و 146 مورد (3/25%) در رسته اداری پشتیبانی بودند. ارتباط محل ضایعه با رسته خدمتی (028/0=p) معنی دار بود. ضایعه در سطح پشتی-کمری (T1-L12) نیز بارسته خدمتی (013/0=p) رابطه معنی داری داشت. بدین ترتیب که 36% در رسته عملیاتی، 25% در رسته فنی مهندسی، 3/23% در رسته اداری پشتیبانی و 7/15% در رسته خدماتی به دیسکوپاتی پشتی-کمری مبتلا بودند. از این افراد تعداد 192 مورد تحت درمان جراحی، 288 مورد تحت درمان طب فیزیکی و توانبخشی، و بقیه تحت سایر درمانها قرار گرفتند.نتیجه گیری: شیوع دیسکوپاتی در پرسنل نظامی مذکر بالاست و رابطه معنی داری بین رسته خدمتی با محل دیسکوپاتی وجود دارد. لذا انجام معاینات ادواری، گماردن پرسنل در رسته هایی که با وضعیت فیزیکی آنها سازگاری دارد، روشهای تصحیح وضعیت در موقعیتهای مختلف شغلی، آموزشهای ضمن خدمت، و رعایت اصول ارگونومیک و انجام تمرینات ورزشی جهت بالا بردن آمادگی ستون فقرات در نیروهای نظامی پیشنهاد می شود.

مقدمه: ژیاردیا تک یاخته تاژکداری است که انگل روده انسان و حیوانات می باشد. اگرچه روش معمول انتقال آن شخص به شخص است اما این انگل یکی از مهمترین عوامل بیماریهای منتقله از آب محسوب می شود. افزودن کلر به آب با مقادیر متعارف نمی تواند آنرا از بین ببرد. ازن یک گندزدای عالی است و می تواند حتی میکروارگانیسم های خیلی مقاوم به گندزداهای متداول را غیر فعال کند. ازن بطور متناوب جهت گندزدایی آب آشامیدنی استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی مقدار ازن مصرفی جهت از بین بردن کیستهای ژیاردیا از آب می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی بوده و از روش تخلیه کرونا جهت تولید ازن استفاده گردید. کیستهای ژیاردیا لامبلیا با روش تغلیظ شیب غلظت با سوکروز، جداسازی شده و با لام Thoma ده بار شمارش شد و میانگین آن محاسبه گردید. سوسپانسیونی حاوی120.000cyst/lit  در زمانهای 9، 7 و 5 دقیقه و با غلظت1.3mg/lit  در سه محیط آب شهری، آب مقطر و سرم فیزیولوژی تحت تاثیر ازن قرار گرفت. در آزمون دیگری تاثیر گذشت زمان بر مقاومت کیستهای ژیاردیا در یک دوره 6 روزه و در روزهای اول، سوم و ششم، با غلظت و زمان های تماس مختلف در زمانهای 9، 7، 5، 3 و 1 دقیقه با غلظت2mg/lit  در محیط آب شهری ارزیابی شد.نتایج: ازن با غلظت1.3mg/lit  در زمانهای 5 و 7 دقیقه قادر به حذف کامل کیستهای ژیاردیا نبود در حالیکه با افزایش زمان به 9 دقیقه کلیه کیستها از محیط آبی حذف گردیدند. هنگامیکه آزمایشها با آب مقطر و سرم فیزیولوژی انجام شد، کلیه کیستها در تمامی زمانهای تماس از بین رفتند. در آزمایش دیگری در روز اول، در زمانهای 7 و 9 دقیقه، 100 درصد کیستها حذف شدند. در حالیکه در روزهای سوم و ششم، راندمان حذف در زمانهای 7 و 9 دقیقه کاهش یافت و کیستهای زنده قابل مشاهده بود.بحث و نتیجه گیری: آب مقطر و سرم فیزیولوژی در آزمایش اختلال ایجاد نموده و نتایج صحیحی بدست نمی آید. به همین دلیل در این مطالعه از آب شهری کلرزدایی شده استفاده شد. با گذشت زمان، شرایط محیطی برای ادامه حیات کیست با مشکل مواجه می شود. از اینرو احتمالا دیواره کیست به مرور زمان مقاومتر شده و از بین بردن همه کیستهای ژیاردیا با همان Ct روز اول امکان پذیر نمی باشد.

مقدمه: کارکنان مراکز خدمات بهداشتی-درمانی همواره در معرض آسیب با وسایل نوک تیز و آلوده بوده و در معرض خطر ابتلا به ویروس هایHCV ،HBV ،HIV  و دیگر پاتوژنها می باشند. وخامت و حتی کشنده بودن مواجهه با وسایل نوک تیز و محدودیت تاثیر درمانهای پس از تماس، باعث می شود که به شدت به فکر پیشگیری از وقوع صدمات آنها باشیم. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع مواجه با وسایل نوک تیز پزشکی در پرستاران یک بیمارستان دانشگاهی و فاکتورهای خطر مرتبط با آن انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در یک بیمارستان دانشگاهی در شهر تهران در شهریور ماه 1386 انجام گردید. برای انجام مطالعه, یک پرسش نامه دو صفحه ای استفاده گردید. که شامل اطلاعات دموگرافیک (مانند سن، جنس و سطح تحصیلات) و سوالاتی در مورد نوع نوک تیز مواجهه یافته و همچنین بخش و نوع فعالیتی که منجر به مواجهه به وسیله نوک تیز شده بود. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ver12 اطلاعات جمع آوری شده مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: در این پژوهش 613 نفر پرستار شاغل در این بیمارستان دانشگاهی وارد پژوهش شدند، که 201 نفر دچار مواجهه شده بودند (78/32 درصد). از این میان 107 نفر (2/53 درصد) مرد و تعداد زنان 94 نفر (8/46 درصد) بود. میانگین سنی افراد در زمان مواجهه شدن 34 سال بود(SD= ± 6.5) . از نظر تحصیلات در میان افراد دچار مواجهه، 15 نفر کاردان (5/7 درصد) و 178 نفر کارشناس (6/88 درصد) و 8 نفر کارشناس ارشد بودند بیشترین تعداد مواجهه در بخش های داخلی با فراوانی 46 بار (9/22 درصد) بوده است. شایع ترین وسیله عامل مواجهه سر سرنگ با فراوانی 142 مورد (6/70 درصد) بود. از نظر فعالیتی که فرد در حین انجام آن دچار مواجهه شده بود، خونگیری با 49 مورد (4/24 درصد) بیشترین فراوانی را داشت.نتیجه گیری: فراوانی بالای مواجهه شدن و تماس شغلی با خون زنگ خطر جدی برای پرستاران است، لذا آموزشهای کاربردی و اطلاع رسانی جهت گزارش دهی همه افراد دچار مواجهه توصیه می شود.

مقدمه: در دهه های اخیر عوامل ناتوانی و مرگ زودرس از بیماریهای عفونی و واگیردار به بیماریهای مزمن و تحلیل رونده تغییر یافته است. در این میان ارتباط بین الگوهای غذایی نادرست و بیماریهای مزمن از جمله بیماریهای قلبی و عروقی، سرطان و دیابت شناخته شده است. این مطالعه با هدف تعیین سطح آگاهی، نگرش و عملکرد کارکنان رسمی یک جمعیت نظامی نسبت به الگوی صحیح مصرف غذا انجام گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی روی 430 نفر یک جمعیت نظامی با محدوده سنی 65-19 سال، که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت ارزیابی آگاهی، نگرش و عملکرد افراد از پرسشنامه ای که به صورت محقق ساخته و روایی آن با استفاده از نظرات 6 نفر از متخصصین مربوط انجام شده بود استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS14 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این تحقیق سطح آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای بر اساس نمرات تعیین شده به سه طبقه: خوب، متوسط و ضعیف تقسیم بندی شده است.نتایج: میانگین (انحراف معیار) امتیاز آگاهی، نگرش و عملکرد تغذیه ای کارکنان به ترتیب 1/63 (1/17)، 1/73 (5/7) و 3/38 (5/11) بود. به طوری که 5/23 درصد از کارکنان دارای آگاهی در سطح ضعیف، 63 درصد دارای آگاهی در سطح متوسط و 13.5 درصد دارای آگاهی در سطح خوب بودند و این میزان در مورد نگرش به ترتیب 6/1 و 9/37 و 5/60 درصد و در مورد عملکرد به ترتیب 5/90، 3/9 و 2/ درصد ارزیابی گردید. بین آگاهی با نگرش همبستگی قوی (r= 0.71) ولی بین آگاهی با عملکرد کارکنان همبستگی ضعیفی وجود داشت (r= 0.303). همچنین افراد با سطح سواد غیر دانشگاهی آگاهی ضعیف تری نسبت به افراد با تحصیلات دانشگاهی داشتند (P<0.009). آگاهی و نگرش کارکنان نیروی هوایی بیشتر از کارکنان سایر نیروها بود (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که علی رغم قابل قبول بودن سطح آگاهی و بالا بودن نگرش کارکنان، عملکرد این جمعیت نظامی نسبت به الگوی صحیح مصرف غذا در حد قابل قبول نمی باشد بنابراین استفاده از روش های مختلف آموزشی و در نظر گرفتن عوامل موثر بر الگوی صحیح مصرف غذا ضروری است.

مقدمه:  عوامل بسیاری مثل دیابت، افزایش فشار خون، افزایش چربی های خون و مصرف سیگار و استرس های شغلی می توانند باعث ایجاد آترواسکلروز شوند. تا بحال مطالعه ای که بیان گر اختلاف عوامل خطر قلبی در بیماران نظامی و غیر نظامی که CABG یا آنژیوپلاستی شده اند انجام نشده است. لذا این مطالعه جهت بررسی مقایسه این اختلاف در بیماران نظامی و غیر نظامی طراحی شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-توصیفی در کلیه بیمارانی که به علت آترواسکلروز قلبی عروقی طی سال 1386 به بیمارستانهای بقیه اله الاعظم «عج» و شهید رجایی تهران مراجعه نموده و تحت آنژیوگرافی قرار گرفته و عمل آنژیوپلاستی یا CABG داشته اند، انجام شده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و به صورت چهره به چهره بوده است. متغیرهای مطالعه عبارت بودند از: سن، جنس، مصرف سیگار، سابقه افزایش چربی های خون، فشار خون، دیابت، سابقه بیماریهای اعصاب و روان، سابقه مواجهه با مواد شیمیایی، سابقه حضور در جبهه.نتایج: از مجموعه 196 بیمار مراجعه کننده به مراکز درمانی بیمارستان بقیه اله الاعظم «عج» و شهید رجایی تهران دو مورد از مطالعه خارج شد، از 194 بیمار باقیمانده 132 نفر (68 درصد) غیر نظامی 62 (32 درصد) نفر نظامی بودند، و میانگین سن افراد نظامی که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند 5/51 سال و در افراد غیر نظامی 5/57 سال بود که در افراد نظامی پایین تر از افراد غیر نظامی بود. بیماریهای فشار خون، دیابت، هیپرلیپدمی در افراد غیر نظامی شایعتر بود و در مقابل میزان مصرف سیگار و مشکلات اعصاب و روان در نظامیان شایع تر بود. تمام بیماران نظامی که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند مذکر بودند.بحث: در بیماران نظامی که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند و در کسانی که سابقه حضور در مناطق شیمیایی و جبهه های جنگ را داشتند، در سن پایین تری تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند که شاید حضور در مناطق جنگی و ماهیت خود شغل نظامی و محیط کاری آن و سابقه مواجهه با مواد شیمیایی مورد استفاده در جنگ در پایین بودن سن بیماری های قلب و عروق در این گروه دخالت داشته باشد.

مقدمه: تعیین شیوع عوارض طولانی مدت ریوی ناشی از گاز خردل در نیروهای اعزامی جهادسازندگی به جبهه های جنگ.مواد و روش ها: نیروهای اعزامی جهادسازندگی که تماس با گاز خردل آنان احراز شده بود پس از 15 الی 18 سال از سراسر کشور به مرکز شهید شوریده تهران دعوت شده و تحت معاینات بالینی و اقداماتی از قبیل عکس ساده و HRCT ریوی و اسپیرومتری قرار گرفتند و بر اساس تعاریف مشخص به بیماری های مختلف ریوی گروه بندی شدند.نتایج: 266 نفر بررسی های ریوی را کامل نمودند؛ عکس ساده ریوی در اکثریت موارد (88%) طبیعی بود. یافته مهم در HRCT احتباس هوا (air trapping) بود که بطور قابل توجه در 12% موارد مشاهده شد ولی در اغلب موارد HRCT (64%) طبیعی بود. شیوع عوارض ریوی بدین صورت مشاهده شد:(40) %15 COPD ، آسم 3/11% (30)، برونشیولیت ابلیترانت 1/7% (19 نفر)، برونشیت مزمن ساده 3/2% (6)، فیبروز ریوی 4/0% (1)، تنگی نفس غیراختصاصی 6/37% (100) و سرفه غیراختصاصی 9/1% (5)؛ گروهی از مصدومین تعاریف بیماری های ریوی را بطور کامل تکمیل نمی کردند ولی بر اساس شواهد بالینی و پاراکلینیکی تعاریف احتمالی برایش مطرح شد.بحث: مصدومین مورد مطالعه از نیروهای پشتیبانی جنگ بوده و اغلب با مقادیر کمتری از گاز خردل نسبت به سربازان برخورد داشته اند. به نظر می رسد در مواجهه های خفیف تر با گاز خردل بیماری راه های هوایی مانند آسم و COPD شایع تر از آسیب های شدید این راه ها مانند برونشکتازی و بیماری های پارانشیمی مانند فیبروز ریوی باشد.

مقدمه: سولفورموستارد (HD) یکی از عوامل شیمیایی نظامی است که در سطح گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. سولفورموستارد منجر به یک واکنش التهابی مخرب در بافتهای اطاقک قدامی چشم می گردد. تحقیقات پیشین نشان داده اند که استروئیدها با پروسه های التهابی که متعاقب ضایعات چشمی ایجاد می گردند، مقابله می نمایند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر درمانی بتامتازون بر روی صدمات اپیتلیال قرنیه چشم خرگوشها پس از چهارده روز مواجهه نمودن با سولفورموستارد بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوع تجربی می باشد، از 24 خرگوش استفاده شد. حیوانات بطور تصادفی در 4 گروه کنترل، حلال، خردل و بتامتازون قرار گرفتند. گروه چهارم بتامتازون را ده دقیقه بعد از مواجهه شدن چشم با سولفورموستارد دریافت نمود و روزی 3 مرتبه به مدت 14 روز درمان ادامه یافت. معاینات کلینیکی در روزهای اول، دوم، پنجم، هفتم و چهاردهم انجام گرفت. روز 14 حیوانات کشته شده و نمونه های قرنیه چشم آنها مورد بررسی هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمیایی قرار گرفت.نتایج: یافته ها نشان داد که سولفورموستارد موجب نقص در اپیتلیوم قرنیه و کاهش معنی دار ضخامت و تعداد لایه های اپیتلیوم قرنیه و کاهش تعداد سلولهای در حال تکثیر در اپیتلیوم قرنیه شد. شدت ضایعات قرنیه در گروه درمان کمتر از گروه خردل بود گرچه از نظر آماری تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت.بحث: نتایج این مطالعه نشان داد که می توان قطره بتامتازون را جهت کاهش ضایعات اپیتلیال قرنیه که در اثر سولفورموستارد ایجاد می شود، پیشنهاد نمود. توصیه می گردد جهت بدست آوردن دوز مناسب دارو مطالعات بیشتری انجام شود.