مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت های ویژه ایران
سال:1395 | دوره:38 | شماره:3 (پیاپی 95) |تعداد مقالات:11

مقدمه: با وجود پیشرفت های چشمگیر در پزشکی و افزایش میزان بقا در نوزادان نارس، این نوزادان همچنان از رشد غیرطبیعی و نقایص عصبی رنج می برند. بر اساس نظریات موجود، مراقبت های حمایتی بر رشد و تکامل و عملکرد عصبی رفتاری نوزادان نارس موثر بوده و از طریق اعمال انواع خاصی از تحریکات فراهم می گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر صدای مادر بر پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس طراحی گردید.مواد و روش ها: در این کارآزمائی بالینی که در سال 1394 و به صورت دو سوکور انجام شد، تعداد 240 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های آموزشی مشهد، به روش تخصیص تصادفی سه تایی ساده در یکی از سه گروه مداخله اول (صدای مادر) و مداخله دوم (صدای زن غریبه) و گروه کنترل قرار گرفتند. صدا با بلندی50 دسی بل، در شیفت عصر و به مدت 10 دقیقه با استفاده از گوشی برای نوزادان دو گروه مداخله پخش گردید و پاسخ های فیزیولوژیک ثبت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: این پژوهش نشان داد که صدای زن غریبه و صدای مادر هر دو بر پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس تاثیر مثبتی داشت و از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05) و این تاثیر در گروه صدای مادر بیشتر بود.نتیجه گیری: صدای مادر به عنوان یکی از انواع "موسیقی" می تواند در بخش مراقبت ویژه نوزادان برای کاهش سطح استرس نوزاد بستری مورد استفاده قرار گیرد و همچنین باعث ثبات پاسخ های فیزیولوژیک شود که در بهبود و ترخیص زودتر نوزادان موثر است.

مقدمه: شکست در خارج سازی لوله تراشه به صورت نیاز به برقراری حمایت تهویه ای در خلال 48-24 ساعت پس از درآوردن لوله تراشه تعریف می شود. مطالعات متعددی در این راستا انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام خمینی ارومیه در طول سال های 94- 1393 انجام شد. مشخصات دموگرافیک (سن، جنس)، طول مدت تهویه مکانیکی، طول مدت لوله گذاری، طول مدت بستری در ICU، طول مدت بستری در بیمارستان، شکست در خارج سازی لوله تراشه، لوله گذاری مجدد، میزان مرگ و میر بیماران از پرونده های بیماران استخراج و در فرم داده ها وارد شد و پس از اتمام طرح با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20، مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: اطلاعات مربوط به 580 بیمار وارد مطالعه شدند. حدود 53 درصد بیماران مذکر بودند. در بین بیماران مورد مطالعه، 72.8% ترخیص شدند و 27.2% فوت نمودند. در مطالعه حاضر فراوانی شکست در خارج سازی لوله تراشه 11.7% بود. معیارهای مربوط به پیامد مورد بررسی، در بین دو گروه مورد مطالعه (بیماران با و بدون شکست در خارج سازی لوله تراشه)، اختلاف معنی دار آماری داشتند (P<0.05).نتیجه گیری: در مطالعه ما، میزان شکست در خارج سازی لوله تراشه و پیامدهای آن در محدوده قابل قبول بود.

مقدمه: مهم ترین علت آسیب چشم در بیهوشی عمومی، باز ماندن چشم ها است. همچنین زمان بیهوشی و نحوه حفاظت از چشم ها نیز بر میزان آسیب چشمی تاثیر می گذارند. ممکن است میزان بروز عوارض چشمی در بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه از راه بینی نسبت به لوله گذاری تراشه از راه دهان متفاوت باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی آینده نگر، تعداد 600 بیمار کاندید کار دندان پزشکی تحت بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه از راه بینی مورد مطالعه قرار گرفتند. موارد بازشدگی چشم ها در انتهای عمل و بروز علائم چشمی در پایان ریکاوری و طی دو روز پس از عمل ثبت شد. اطلاعات با استفاده از آزمون واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 13% از چشم ها در پایان بیهوشی باز بودند. 4.8% از نمونه ها در پایان ریکاوری علامت آسیب چشمی داشتند، که شایع ترین آنها سوزش چشم و قرمزی چشم بود. دو روز پس از عمل نیز 1.58% چشم ها علامت داشتند. در اعمال طولانی تر میزان بروز علائم چشمی بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه 13% از چشم ها در پایان عمل باز بودند و 0.38% از چشم ها در پایان علامت داشتند. پماد زدن به چشم ها، بستن با نوار چسب و نحوه ثابت کردن لوله تراشه با پد اسفنجی روش مناسبی برای محافظت از چشم ها در اعمال دندانپزشکی می تواند باشد.

پیش زمینه و هدف: گلودرد پس از عمل یک عارضه شایع و ناخوشایند و میزان شیوع آن 21-65% گزارش شده است. قرص آلتادین شامل پودر گل ختمی، عصاره شیرین بیان و اسانس نعناع می باشدو خاصیت ضد التهاب دارد. تابحال اثر آلتادین بر گلودرد بعد از عمل بدنبال لوله گذاری تراشه مطالعه نشده است.مواد و روش کار: در این کارازمایی بالینی تصادفی دو سو کور 70 بیمار کاندید اعمال جراحی اورولوژی که نیاز به بیهوشی عمومی با لوله گذاری داخل تراشه دارند و پس از تایید کمیته اخلاق و اخذ رضایت نامه کتبی از بیماران مبنی بر مصرف قرص آلتادین، بیماران به دو گروه 35 نفری (مورد و شاهد) تقسیم شده و وارد مطالعه گردیدند. برای کنترل گلودرد بعد از عمل به روش مقیاس عدد درد NRS (از 0 تا 10) بیماران در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون دقیق فیشر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS15 تجزیه و تحلیل شدند. مقدار P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج بدست آمده از این مطالعه، نشان داد که در گروه مورد که آلتادین تک دوز قبل از جراحی دریافت کرده بودند، گرچه میانگین شدت گلودرد در ساعتهای 2، 6 و 24 بعد از جراحی کمتر شده بود، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. دردگلو در اتاق ریکاوری در گروه شاهد، کمتر از گروه مورد بود. هیچ عوارضی از داروی آلتادین گزارش نشد.نتیجه گیری: آلتادین تک دوز قبل از جراحی های اورولوژی با بیهوشی عمومی، در کاهش گلودرد بعد از انتوباسیون تاثیری نداشت.

مقدمه: جراحی ستون فقرات یکی از شایع ترین اعمال جراحی بزرگ برای بیماران مبتلاء به اختلالات ستون فقرات است. شدت درد پس از عمل جراحی ستون فقرات اصلی متوسط تا شدید است. هدف از این مطالعه مقایسه طول مدت بی دردی بوپیواکایین و پاراستامول وریدی به تنهایی و به صورت توام پس از عمل در بیماران تحت جراحی های بزرگ ستون فقرات است.مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی در 150 بیمار کاندیدای جراحی ستون فقرات انجام شد. بیماران به طور تصادفی به سه گروه 50 نفری تقسیم شدند. در گروه پاراستامول، انفوزیون وریدی 15 میلی گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقیقه مانده به پایان عمل و ریختن نرمال سالین به عنوان دارونما توسط جراح روی اکسترادورا، گروه بوپیواکایین، ریختن بوپیواکایین با دوز 10 میلی لیتر و غلظت 0.125% توسط جراح روی اکسترادورا و انفوزیون 100 میلی لیتر نرمال سالین 20 دقیقه مانده به پایان عمل و گروه پاراستامول و بوپیواکایین، ریختن بوپیواکایین با دوز 10 میلی لیتر و غلظت 0.125% توسط جراح روی دورا و انفوزیون وریدی 15 میلی گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقیقه مانده به پایان عمل شروع شد. پارامترهای همودینامیک، نمره درد بلافاصله پس از عمل، 30 و 180 دقیقه پس از عمل، مدت آنالژزی، بروز هر نوع عارضه (تهوع، استفراغ، خارش)، میزان مصرف مخدر و اولین زمان درخواست آنالژزی ثبت گردید.یافته ها: تغییرات فشار خون سیستول، دیاستول، میانگین فشار خون شریانی، ضربان قلب و نمره درد در زمان های مختلف بین سه گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05). در هیچ یک از بیماران مورد بررسی عارضه ای گزارش نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد انفوزیون 15 میلی گرم / کیلوگرم پاراستامول 20 دقیقه قبل از پایان عمل به همراه ریختن بوپیواکایین با دوز 10 میلی لیتر و غلظت 0.125% توسط جراح روی اکسترادورا در اعمال جراحی بزرگ ستون فقرات موجب افزایش ثبات همودینامیک، افزایش مدت آنالژزی و کاهش بروز عوارض جانبی مربوط به اپیوییدها می شود.

مقدمه: با عنایت به عدم وجود دوره چرخشی آنستزیولوژی در دوره بالینی برای بسیاری از دانشجویان پزشکی، آشنایی ایشان با این رشته تخصصی محدود می باشد. در این مطالعه بر آن شدیم تا به صورت عینی میزان آشنایی دانشجویان با رشته آنستزیولوژی را مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روشها: دانشجویان رشته پزشکی سال ششم و هفتم در شش دانشگاه بزرگ کشورمان مورد ارزیابی با پرسشنامه چند گزینه ای قرار گرفتند و آگاهی ایشان نسبت به رشته آنستزیولوژی و فاکتورهای مهم در میان دانشجویان برای انتخاب احتمالی این رشته در آینده، سنجیده شد.نتایج: یکصد و هشتاد و دو پرسشنامه گردآوری شد. نتایج به دست آمده آنالیز شد که نشانگر آگاهی ناکافی دانشجویان از این رشته بود. مهمترین فاکتور در میان دانشجویان برای انتخاب احتمالی این رشته های تخصصی، درآمد انها ذکر شد.بحث و نتیجه گیری: دانشجویان پزشکی آکاهی کافی نسبت به رشته آنستزیولوژی، حیطه فعالیتهای این رشته، توانمندیهای متخصصان و مسوولیتهای آنان ندارند. برای افزایش آگاهی و ارتقای توانایی دانشجویان پزشکی، وجود دوره های چرخشی در بخش آنستزیولوژی در دوره بالینی می تواند بسیار کمک کننده باشد.

مقدمه: تهوع و استفراغ در بیماران با عمل های ژنیکولوژی مینور شایع است. این مطالعه برای ارزیابی اثرات پروفیلاکتیک ضد تهوع و استفراغ دروپریدول، دگزامتازون و متوکلوپرامید بر تهوع و استفراغ پس از جراحی هیستروسکوپی انجام شده است.مواد و روش ها: 120 بیمار با ASA class I، II کاندید هیستروسکوپی تشخیصی به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه I دروپریدول 1.25 میلی گرم داخل وریدی، گروه II، 8 میلی گرم دگزامتازون داخل وریدی، گروه III 10 میلی گرم متوکلوپرامید داخل وریدی و گروه IV نرمال سالین بلافاصله پس از القاء بیهوشی دریافت نمودند. تهوع و استفراغ و درمان های لازم در PACU و 24 ساعت پس از عمل ثبت گردید. نمرات Steward در 15 و 30 دقیقه پس از عمل در ریکاوری ثبت شد.نتایج: پارامترهای دموگرافیک در گروه ها یکسان بود. فرکانس تهوع و استفراغ در گروه دروپریدول به صورت مشخصی از سایر گروه ها کمتر (P=0.000) اما انسیدانس تهوع در گروه ها یکسان بود. تعداد بیماران نیازمند درمان در ریکاوری در گروه دروپریدول کمتر از سایر گروه ها بود (P=0.03). میانگین دفعات تهوع و استفراغ برای هر 4 گروه به ترتیب 1.2، 1.46، 1.66 و 1.71 بود. نمره Steward در دقیقه 30 در 4 گروه یکسان ولی در دقیقه 15 گروه I کمتر از III و IV ولی بدون تفاوت با گروه II بود.نتیجه گیری: به طور کلی مصرف پیشگیرانه هر سه دارو سبب کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل گردید که در این میان دروپریدول از سایرین موثرتر بود.

مقدمه: یکی از شایع ترین و ناخوشایندترین عوارض بعد از عمل جراحی و بیهوشی، تهوع و استفراغ است که باعث اسپاسم، آسپیراسیون ریوی و نیاز بیشتر به داروها می شود. محققین داروها و روش های متعددی را بیان می کنند تا بتوان عوارض ناشی از آن را کاهش دهند.هدف: مقایسه تاثیر مایع درمانی کافی حین عمل با اندانسترون بر بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی عمومی.روش کار: در این کارازمایی بالینی دوسوکور تعداد 120 بیمار کاندید عمل جراحی عمومی بیمارستان امام علی (ع) بجنورد شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در 3 گروه تقسیم شدند. گروه یک. تحت مایع درمانی پروفیلاکتیک. گروه دو، مداخله داروئی با اندانسترون 0.06 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بیمار و گروه سه، بدون مداخلات پروفیلاکتیک بودند. بر اساس مقیاس خودگزارشی و چک لیست ثبت تعداد تهوع و استفراغ، ارزیایی شدت و بروز تهوع و استفراغ در سه مرحله بعد از عمل، 2 و 6 ساعت بعد از عمل انجام شد. داده ها توسط نرم افزار Spss مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که سه گروه از لحاظ متغیرهای مداخله گر و زمینه ای همگن می باشند. بر اساس آزمون آماری انالیز واریانس یک طرفه، تفاوت بین نمره شدت و بروز تهوع و استفراغ در مرحله ریکاوری بین سه گروه معنی دار بود.نتیجه گیری: مایع درمانی کافی می تواند بروز تهوع واستفراغ بعد از عمل جراحی را کاهش دهد.

مقدمه: ما موردی از عارضه بیهوشی حین PCNL را که منجر به فوت بیمار می شود، ارائه می نماییم.مورد: جوان 16 ساله ای حین تغییر پوزیشن برای انجام PCNL به دلیل نارسائی تنفسی ناشی از تهویه نامناسب دچار وقفه قلبی و تنفسی گردید و تغییر mode دستگاه عامل این عارضه اعلام گردید. نهایتا بیمار فوت کرد.بحث: یکی از مراحل مهم حین PCNL تغییر پوزیشن از لیتوتومی به پرون است که می تواند عوارض تنفسی شدید ایجاد کند.