در این پژوهش اندازه گیری و تجزیه رشد بهره وری با استفاده از دو روش «روند زمانی» و «شاخص عمومی» برای گندم آبی کشور طی سال های 86-1381 صورت گرفته است. سپس رشد بهره وری محاسبه شده بوسیله روش روند زمانی و شاخص عمومی با رشد بهره وری بدست آمده بوسیله «شاخص دیویژیا» برای استان های کشور و سال های مورد مطالعه مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که روش شاخص عمومی، مقادیر نزدیکتری را نسبت به روش روند زمانی با شاخص دیویژیا دارد. بنابراین، استفاده از این شاخص در تعیین رشد بهره وری در روش پارامتری نتایج قابل مقایسه تری با نتایج شاخص دیویژیا فراهم می کند و استفاده از آن در پژوهش ها مناسب تر می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که تغییرات تکنولوژی در طی سال های مطالعه برای گندم دارای پیشرفت بوده و بازده مقیاس افزایشی در تولید گندم کشور وجود دارد.