زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1396 | دوره:20 | شماره:12 |تعداد مقالات:17

مقدمه: جفت سرراهی، یکی از علل شایع خونریزی سه ماهه سوم بارداری است که با عوارض مادری و جنینی همراه بوده و به عنوان حاملگی پرخطر، به مراقبت های ویژه نیاز دارد. محل لانه گزینی جفت در پیامد مادری جنینی از جمله وقوع خونریزی واژینال به دنبال سزارین، نیاز به تزریق خون و سزارین هیسترکتومی در زنان مبتلا به جفت سرراهی می تواند موثر باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای مادری - جنینی در زنان با پلاسنتا پرویای قدامی و خلفی انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 54 نفر از بیماران بستری با تشخیص پلاسنتا پرویا بر اساس شواهد سونوگرافی که طی سال های 93-1387 در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه ختم بارداری داده شده بودند، انجام شد. متغیرهای مادری و جنینی بر اساس چک لیست از پرونده بیماران استخراج شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های تی مستقل یا یو من ویتنی و آزمون کای دو یا فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: فراوانی چسبندگی غیرطبیعی جفت در گروه با پلاسنتا پرویای قدام بیشتر بود. در گروه با جفت قدامی از مجموع 27 مورد، 12 مورد (%44.4) و در گروه با جفت خلفی از 27 مورد، 5 مورد (%18.5) نیاز به هیسترکتومی داشتند که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (p=0.04) همچنین 13 بیمار (%48.1) در گروه جفت قدامی و 5 بیمار (%18.5) در گروه جفت خلفی نیاز به دریافت خون داشتند که دو گروه از این نظر تفاوت آماری معناداری داشتند (P=0.021). بین دو گروه قدامی و خلفی از نظر وزن تولد (P=949) نمره آپگار (P=0.623)، تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نیاز به هیسترکتومی و دریافت خون و فرآورده های خونی در زنان با پلاسنتا پرویای قدامی نسبت به پلاسنتا پرویای خلفی تفاوت معناداری دارد و این مهم باید در اتخاذ استراتژی های قبل از عمل برای اینگونه بیماران در نظر گرفته شود.

مقدمه: خونریزی، کاهش هموگلوبین و هماتوکریت، از عوارض اصلی هیسترکتومی می باشند. با توجه به تناقض مطالعات مختلف در مورد انتخاب روش بیهوشی در جراحی های قسمت تحتانی شکم، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر روش بیهوشی بر میزان خونریزی (میزان هموگلوبین و هماتوکریت) بعد از عمل هیسترکتومی شکمی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 93-1392 بر روی 100 زن 70-35 ساله با II و class I ASA (انجمن بیهوشی آمریکا) کاندیدای هیسترکتومی شکمی با علل خوش خیم صورت گرفت. بیماران به دو گروه مساوی بی حسی نخاعی و بیهوشی عمومی تقسیم شدند. میزان هموگلوبین و هماتوکریت، قبل و 24 ساعت بعد از عمل و فشارخون سیستول و دیاستول حین عمل در دقایق 5، 10، 15، 20، 25، 30، 40، 50 و 60 بعد از شروع بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی تست، من ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دو گروه از نظر سن، مدت بیهوشی و جراحی، میزان هموگلوبین و هماتوکریت قبل از عمل تفاوتی نداشتند (p>0.05). میانگین میزان هموگلوبین بعد از عمل در گروه بیهوشی عمومی 9.64±1.12 و بی حسی نخاعی 10.24±1.11 میلی گرم در دسی لیتر و هماتوکریت بعد از عمل در گروه بی حسی نخاعی 29.83±3.21 و بیهوشی عمومی 32.45±3.05 درصد بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (P=0.009، p<0.001). میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در حین عمل در گروه بیهوشی عمومی به طور معنی داری بیشتر از گروه بیهوشی نخاعی بود.نتیجه گیری: میزان کاهش هموگلوبین و هماتوکریت بعد از عمل هیسترکتومی شکمی در بیمارانی که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند، بیشتر از بی حسی نخاعی است.

مقدمه: هیپوکلسمی، پدیده ای شایع در بارداری است. در طی بارداری جهت مینرالیزاسیون اسکلتی جنین، حدود 30-20 گرم کلسیم به صورت فعال از طریق جفت از مادر به جنین منتقل می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط هیپوکلسمی بارداری با شاخص های رشد جنینی انجام شد.روش کار: این مطالعه کوهورت در سال 1395 بر روی 112 زن باردار در هفته 26-22 بارداری انجام شد. میزان کلسیم، آلبومین، 25 (OH) D و نسبت کلسیم به کراتینین ادرار در افراد مورد مطالعه اندازه گیری شد. کلسیم تصحیح شده کمتر از 8.5 میلی گرم در دسی لیتر به عنوان هیپوکلسمی تعریف شد. میزان 25 (OH) D و نسبت کلسیم به کراتینین ادرار مادر و شاخص های رشد نوزادی (قد، وزن و دور سر نوزاد) در دو گروه هیپوکلسمیک و نرموکلسمیک اندازه گیری و با آزمون تی مقایسه شدند. میانگین شاخص های رشد نوزادی در چارک های کلسیم مادر پس از تعدیل اثر سن، شاخص توده بدنی و 25 (OH) D، با آزمون ANCOVA مقایسه شدند.میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر 35 نفر (%31.2) مبتلا به هیپوکلسمی بودند. میانگین 25 (OH) D، نسبت کلسیم به کراتینین ادرار مادر و شاخص های رشد نوزادی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (p>0.05). شاخص های رشد نوزادی در چارک های سطح کلسیم مادر تفاوتی نداشت. میانگین تعدیل شده شاخص های رشد نوزادی در دو گروه تفاوتی نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر هیپوکلسمی، یک بیماری شایع در بارداری بود، ولی هیپوکلسمی بارداری تاثیر سوئی بر شاخص های رشد نوزادی ندارد.

مقدمه: علی رغم اینکه شرکت در فعالیت های ورزشی به صورت منظم و با شدت مناسب، اثرات مثبت و سازگاری های فیزیولوژیکی متعددی را به همراه دارد، اما گزارش شده است که ورزش شدید و طولانی مدت می تواند باعث بروز برخی اختلالات قاعدگی شود. با این حال استفاده از گیاهان دارویی برای درمان دردهای دیسمنوره رواج یافته است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) با مکمل زنجبیل بر دیسمنوره اولیه در دختران غیر ورزشکار انجام شد.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 نفر از دانشجویان دختر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد مهاباد که در نیمسال دوم تحصیلی 96-1395 به تحصیل اشتغال داشتند، انجام شد. افراد به طور تصادفی در سه گروه تمرین+ زنجبیل، تمرین+ دارونما و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه تمرین+ زنجبیل، به مدت 3 روز از شروع خونریزی، روزانه 4 بار کپسول های 250 میلی گرم زنجبیل را مصرف کردند و برای گروه تمرین + دارونما کپسول های حاوی دارونما با همان دستورالعمل تجویز شد. افراد گروه های تمرین همراه با کپسول زنجبیل و یا دارونما، در برنامه تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و با شدت 95-85% حداکثر ضربان قلب شرکت کردند. شدت و مدت درد دیسمنوره با استفاده از ابزار سنجش معتبر در مدت سه سیکل ماه اول، دوم و سوم قاعدگی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های لون، تحلیل کوواریانس با اندازه گیری های مکرر (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بین گروه ها در رابطه با نمرات شدت و مدت درد دیسمنوره در سیکل های مختلف قاعدگی تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (p>0.05)، که بیانگر عدم اثر گذاری تمرینات ورزشی و مصرف مکمل بر این شاخص ها بود. همچنین علی رغم اینکه شدت درد دیسمنوره پس از 8 هفته تمرین ورزشی شدید در گروه تمرین+ داورنما (2.77) بیشتر از گروه تمرین+زنجبیل (2.17) و همچنین کنترل (2.93) بود، با این حال این اختلافات از نظر آماری معنی دار نبود (p>0.05).نتیجه گیری: هشت هفته تمرین تناوبی شدید با مکمل زنجبیل، تاثیری بر علائم دیسمنوره اولیه در دختران غیر ورزشکار ندارد، لذا جهت مشخص شدن اثرات واقعی این شیوه تمرینات و مصرف این مکمل گیاهی، انجام پژوهش های بیشتر ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: در دوران بارداری بدن تحت تاثیر تغییرات فیزیولوژیکی و هورمونی قرار می گیرد که منجر به کمردرد می شود. زنان باردار به واسطه این دردها ناتوان می شوند و سلامت آنها تحت الشعاع قرار می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی کمردرد در هر یک از سه ماهه های بارداری و عوامل تاثیر گذار در بروز آن انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1394 بر روی 514 زن باردار که به درمانگاه پره ناتال شهید مصطفی خمینی تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. داده های مربوط به مطالعه با استفاده از پرسش نامه مشخصات فردی مادری و پرسش نامه مربوط به ارزیابی وضعیت کمردرد و شدت آن گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای دو، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک چند گانه انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: از 514 زن باردار، 355 نفر (%66.9) کمردرد داشتند که 100 نفر (%24.09) از آنها، قبل از باردار شدن کمردرد داشتند. بیشترین شکایت از کمردرد مربوط به سه ماهه سوم بارداری بود و بین شیوع کمردرد در سه ماهه های بارداری اختلاف معناداری وجود داشت (P=0.03). بر اساس تحلیل رگرسیون لوجستیک چند متغیره، سن مادر، سن حاملگی و مدت ایستادن از عوامل معنی دار در بروز کمردرد بودند (p<0.05). بین شاخص توده بدنی، تعداد حاملگی، تعداد زایمان، روش زایمان و بیهوشی و شغل با کمردرد ارتباط معناداری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: احتمال بروز کمردرد در حاملگی زیاد است و در مادران جوان و کسانی که زیاد می ایستند، بیشتر مشاهده می شود.

مقدمه: پره اکلامپسی به عنوان یک اختلال مهم دوران بارداری شناخته شده است که با افزایش فشارخون در نیمه دوم بارداری و پروتئینوری همراه می باشد و یکی از سه عامل اصلی مرگ و میر مادر و جنین به شمار می آید. بی نظمی در میکروRANها با مکانسیم تاثیر بر عوامل رگزایی، در پره اکلامپسی نقش دارند و می توانند برای تشخیص این بیماری به کار روند.مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بیان ژن هایDGCR8، Dicer و Drosha در بیماران مبتلا به پره اکلامپسی انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 95-1394 بر روی 84 نفر از زنان باردار و غیر باردار سالم مراجعه کننده به درمانگاه زنان مرکز آموزشی و درمانی علوی اردبیل انجام شد. شرکت کنندگان به طور تصادفی در سه گروه 28 نفره شامل زنان باردار مبتلا به بیماری پره اکلامپسی، زنان باردار سالم و زنان غیر باردار سالم (گروه کنترل) قرار گرفتند. مشخصات فردی شرکت کنندگان از جمله سن، سن بارداری، وزن، قد و شاخص توده بدنی تعیین گردید. سپس نمونه خون وریدی آنها جهت بررسی بیان ژن های DGCR8، Dicer و Drosha به مرکز تحقیقات دانشکده پزشکی ارسال شد. اطلاعات حاصل از پیامد زایمان بر اساس چک لیست های موجود و نتایج بررسی نمونه خون نیز جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، تی تست و دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: میزان هر سه پروتئین DGCR8 و آنزیم های Dicer و Drosha در زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی و مادران باردار سالم نسبت به زنان سالم غیر باردار بالاتر بود (p£0.05). همچنین میزان پروتئین DGCR8 و آنزیم Dicer در مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی از مادران باردار سالم بیشتر بود (p£0.05)، ولی میزان آنزیم Drosha در مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی از مادران باردار سالم کمتر بود.نتیجه گیری: میزان آنزیم Dicer، Drosha و پروتئین DGCR8 در مادران باردار مبتلا به پره اکلامپسی و مادران باردار سالم نسبت به گروه کنترل بالاتر است، بنابراین می توان از این مولکول ها هم در تشخیص به عنوان مولکول نشانگر احتمالی و هم در درمان استفاده نمود.

مقدمه: دیسمنوره اولیه، یکی از شایع ترین مشکلات ژنیکولوژیک زنان است. درد به صورت متناوب از خفیف تا ناتوان کننده رخ می دهد. یکی از روش های غیر دارویی در درمان دیسمنوره اولیه، رایحه درمانی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تاثیر رایحه درمانی ماساژی با اسانس شمعدانی معطر بر شدت درد دیسمنوره اولیه انجام گرفت.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور که در سال 1396 انجام شد، 90 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی نیشابور که مبتلا به دیسمنوره اولیه بودند، به طور تصادفی به سه گروه تخصیص یافتند. در گروه آزمون، ماساژ دورانی با استفاده از اسانس شمعدانی معطر 5% و در گروه پلاسبو با استفاده از روغن بادام شیرین در ناحیه سمفیز پوبیس و به مدت 15 دقیقه انجام شد. گروه آزمون و پلاسبو مداخله را در روز اول قاعدگی و طی دو سیکل قاعدگی متوالی دریافت نمودند. در گروه کنترل مداخله ای انجام نمی شد و فقط شدت درد آنها در هر سیکل قاعدگی ثبت می شد. ابزار گردآوری داده ها، فرم اطلاعات فردی و مقیاس دیداری درد بود. شدت درد قبل از مداخله، بلافاصله بعد از انجام مداخله و 24 ساعت بعد از مداخله ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز اندازه های تکراری و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: شدت درد دیسمنوره در سیکل قاعدگی قبل از شروع مطالعه در سه گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (p>0.05). همچنین شدت درد دیسمنوره در اولین و دومین سیکل قاعدگی قبل از انجام مداخله بین سه گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (p>0.05)، اما شدت آن بلافاصله پس از انجام مداخله و 24 ساعت پس از انجام مداخله در اولین و دومین سیکل قاعدگی تفاوت معنی داری داشت (p<0.001). میزان کاهش شدت درد در گروه رایحه درمانی ماساژی نسبت به گروه روغن بادام بیشتر بود (p<0.001).نتیجه گیری: رایحه درمانی ماساژی با اسانس شمعدانی معطر می تواند به عنوان روش غیر دارویی در کاهش درد دیسمنوره اولیه مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با توجه به شیوع زیاد عفونت کاندیدیایی مهبل و افزایش شیوع گونه های مقاوم به درمان و عوارض داروهای شیمیایی، امروزه استفاده از داروهای گیاهی به علت عدم تغییر فلور نرمال مهبل و عوارض کم، مورد توجه قرار گرفته است. اثرات مطلوب ضد قارچی روغن نارگیل بر انواع گونه های کاندیدا و به خصوص گونه های مقاوم به درمان مانند کاندیدا گلابراتا و کاندیدا تروپیکالیس در آزمایشگاه به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر کرم مهبلی روغن نارگیل با کرم مهبلی کلوتریمازول بر روی گونه های کاندیدا انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال 96-1395 بر روی 71 بیمار مبتلا به عفونت کاندیدیایی مهبل در مشهد انجام شد. 35 نفر در گروه کرم مهبلی روغن نارگیل و 36 نفر در گروه کرم مهبلی کلوتریمازول قرار گرفتند. جهت کسب اطلاعات از چک لیست ثبت اطلاعات فردی و ثبت علائم و مشاهدات استفاده شد. دارو به مدت یک هفته یک اپلیکاتور مصرف شد. پس از اتمام درمان، معاینه و کشت مجدد انجام گرفت. موفقیت درمانی شامل نتیجه منفی کشت و بهبود علائم بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های آماری تی مستقل، دقیق فیشر و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در مطالعه حاضر قبل و پس از درمان، فراوانی گونه های کاندیدا آلبیکنس، گلابراتا و تروپیکالیس بین دو گروه معنی دار نبود (P=0.98، P=0.34، P=0.73). در مورد موفقیت درمانی، اثر کرم مهبلی روغن نارگیل بر انواع گونه های کاندیدا مشابه کلوتریمازول بود (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به اثرات مطلوب کرم مهبلی روغن نارگیل بر کاندیدا، استفاده از آن در درمان عفونت کاندیدیایی مهبل توصیه می شود.

مقدمه: حمایت مداوم مادر توسط «مامای همراه» حین لیبر و زایمان، یکی از مهم ترین راهکارهای بهبود روند زایمان می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای زایمانی بین دو گروه دریافت کننده حمایت مداوم مامای همراه و عدم دریافت حمایت انجام شد.روش کار: دراین مطالعه توصیفی - تحلیلی، پیامدهای 220 زایمان در دو گروه از مادران در شهر بندرعباس در سال 1395 مورد مشاهده قرار گرفت. در گروه اول علاوه بر مراقبت های معمول، حمایت های عاطفی، جسمانی و اطلاعاتی توسط مامای همراه به مادر ارائه و گروه دوم، فقط مراقبت های معمول ارائه می شد. پیامدهای زایمانی شامل طول فاز فعال، مصرف اکسی توسین، شدت درد، نوع زایمان، میزان پارگی پرینه، نمره آپگار، تماس پوست به پوست و شروع شیردهی به وسیله چک لیست مشاهدات پژوهشگر ساخته مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه 20) و آزمون های تی تست، کای دو، من ویتنی و رگرسیون لوجستیک دو گانه انجام شد.میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تماس پوست به پوست (p<0.001) و شیردهی یک ساعت اول تولد (p<0.001) بین دو گروه تفاوت آماری قابل توجهی داشت. بقیه پیامدها بین دو گروه تفاوت آماری نداشت. شانس این دو پیامد در مادرانی که مامای همراه داشتند، به ترتیب تقریبا 6 و 9 برابر بود.نتیجه گیری: حمایت مداوم مادر در طی لیبر و زایمان توسط مامای همراه می تواند تماس پوست به پوست و شیردهی یک ساعت اول بعد از تولد را ارتقاء بخشد.

مقدمه: درد نوک پستان، یکی از شکایات شایع مادران در روزهای اول بعد از زایمان و دومین علت قطع زودهنگام شیردهی می باشد. لانولین، درمان توصیه شده جهت بهبود درد نوک پستان است. از طرفی خرفه به دلیل ترکیبات فلاونوئید و ساپونین، دارای اثرات ضد دردی و ضد التهابی ثابت شده ای می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اثر کرم خرفه با لانولین بر درد نوک پستان در زنان شیرده انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور در سال 1395 بر روی 86 زن شیرده مبتلا به درد نوک پستان در شهر مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه 43 نفری کرم خرفه و لانولین قرار گرفتند. روش صحیح شیردهی و طریقه استعمال دارو به افراد هر دو گروه آموزش داده شد. نمره درد نوک پستان قبل از شروع مداخله و روزهای سوم و هشتم بعد از درمان با استفاده از مقیاس عددی درد توسط پژوهشگر اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری تی، فیشر، کای دو و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دو گروه قبل از مداخله از نظر شدت درد همگن بودند. اختلاف معناداری در شدت درد در هر یک از گروه ها در روز سوم و هشتم نسبت به قبل مشاهده شد و شدت درد در هر دو گروه کاهش یافته بود (p<0.001). شدت درد بین دو گروه در روز سوم و هشتم اختلاف معناداری داشت، به طوری که شدت درد در گروه خرفه کمتر از گروه لانولین بود (p<0.001).نتیجه گیری: کرم خرفه در بهبود درد نوک پستان موثرتر از لانولین می باشد.

مقدمه: اضطراب دوران بارداری، یک مشکل شایع در زنان باردار است و پیامد نامطلوبی بر روی مادر و نوزاد دارد. ماما به عنوان فردی مسوول، نقش مهمی در ارائه مشاوره و مراقبت مادر در طول دوران بارداری، زایمان و پس از زایمان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه مشاوره فردی توسط ماما بر اضطراب دوران بارداری زنان نخست زا انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 95-1394 بر روی 90 زن نخست زا با سن حاملگی 30-28 هفته مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد انجام شد. افراد به روش تصادفی به دو گروه 45 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. در گروه مداخله، برنامه مشاوره فردی توسط ماما، بر اساس محتوی مدل مشاوره در مطالعه گمبل طی 3 جلسه (هر 2 هفته یک بار) برگزار گردید و در گروه کنترل، مراقبت های معمول انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه مشخصات فردی- مامایی و پرسشنامه اضطراب بک بود. میزان اضطراب قبل از مداخله و طی هفته های 36-34 بارداری در دو گروه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری کای اسکوئر و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره اضطراب در هفته 36-34 بارداری، در گروه مداخله 6.355±3.960 و در گروه کنترل 9.822±5.420 بود که بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (p<0.001).نتیجه گیری: برنامه مشاوره فردی توسط ماما در طول بارداری، منجر به کاهش اضطراب دوران بارداری در زنان نخست زا می شود.

مقدمه: واژینیت تریکومونایی، شایع ترین بیماری غیر ویروسی قابل انتقال از راه جنسی و مترونیدازول موثرترین داروی آن است که همانند سایر داروهای صناعی دارای اثرات نامطلوب می باشد. از آنجا که گیاهان دارویی عوارض جانبی کمتر و مقبولیت بیشتری در میان اکثر مردم دارند، مطالعه حاضر با هدف مروری بر گیاهان ضد تریکوموناس واژینالیس و اثرات درمانی آنها انجام شد.روش کار: در این مطالعه مروری، بانک های اطلاعاتی Scopus، Pubmed، Medline، Google Scholar، SID،Iran Medex و Magiran توسط کلیدواژه هایی مانند tricomona vaginalis، complementary و herbal medicine و معادل فارسی آنها نظیر تریکوموناس واژینالیس، گیاهان دارویی و درمان های مکمل، در فاصله سال های 2017-1976 برای شناسایی مقالات مرتبط مورد جستجو قرار گرفتند. تمام مطالعات کارآزمایی in vivo و in vitro وارد مطالعه شدند. در جستجوی اولیه 120 مقاله یافت شد که در نهایت 25 مقاله مورد نقد و بررسی قرار گرفتند.یافته ها: مطالعات بررسی شده در این مرور، بیان گر موثر بودن برخی ترکیبات گیاهی (آویشن شیرازی، سیر اسطوخودوس، اکالیپتوس، مورد) بر مهار رشد انگل تریکوموناس واژینالیس بودند، اما مطالعات انسانی بیشتر برای کاربردی شدن آنان در درمان واژینیت تریکومونایی مورد نیاز است.نتیجه گیری: علی رغم اثرات مفیدگیاهان دارویی در درمان تریکومونا واژینالیس، از آنجا که عمده مطالعات in vitro بودند، کاربرد این گیاهان نیازمند مطالعات in vivo بیشتری است تا گامی موثر در جهت شناسایی هرچه بیشتر درمان های طبیعی به عنوان روش کم هزینه، کم خطر و در دسترس برداشته شود، لذا استفاده از نتایج این مطالعه باید با احتیاط صورت گیرد.

مقدمه: عفونت رحمی، شایع ترین نوع عفونت در دوران پس از زایمان محسوب می شود. اندومتریت نفاسی پس از سزارین 20-10 برابر شایع تر از زایمان واژینال است. علائمی مانند تب، ترشحات چرکی واژینال و درد شکم، از علائم شایع بیماری است و علائم غیر شایع مانند ترشحات چرکی به همراه دسیدوال کست در رحم و خروج آن از سرویکس به ندرت وجود دارد و می تواند با بقایای جفت و پرده ها یا بافت روده و امنتوم اشتباه شود. در این مقاله، دو مورد عفونت رحمی به دنبال سزارین، با تظاهرات غیر معمول شامل توده در حفره رحم و خروج توده از واژن مطرح می شود که به علت عفونت رحمی همراه با دسیدوال کست بوده است.معرفی بیمار: در این مقاله دو مورد عفونت نفاسی با علائم غیر معمول شامل توده در رحم و خروج توده از دهانه رحم همراه با ترشحات واژینال معرفی می شود که در مورد اول به علت تاخیر در تشخیص و درمان بیمار و با تشخیص پارگی رحم و خروج آمنتوم، تحت هیسترکتومی ابدومینال قرار گرفت و در مورد دوم به علت تشخیص به موقع و درمان آنتی بیوتیکی وسیع الطیف و کورتاژ، منجر به حفظ رحم شد.نتیجه گیری: بیماران بعد از زایمان طبیعی یا سزارین، در صورت مراجعه با علائم عفونت رحمی باید تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گیرند و در صورت مقاوم بودن عفونت، سونوگرافی انجام شود و در صورت وجود توده در رحم با شک به بقایای جفت و پرده ها یا دسیدوال کست، تحت کورتاژ قرار گیرند تا با تشخیص به موقع از پیشرفت بیماری و ایجاد شرایط اورژانس مانند سپسیس یا به ندرت، خروج توده از واژن و اشتباه تشخیصی و انجام اقدامات تهاجمی برای فرد جلوگیری شود. ضمن اینکه در موارد وجود توده در حفره رحم یا خروج توده از واژن بعد از زایمان طبیعی یا سزارین، دسیدوال کست باید جزء تشخیص افتراقی ها قرار گیرد.