زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1397 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:14

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک بیماری اندوکرین پیچیده در زنان می باشد و تقریبا 75% از زنان PCOS دچار افزایش وزن هستند. Angiopoietin-like protein 4 (ANGPTL4) مهار کننده قوی آنزیم لیپوپروتئین لیپاز (LPL) می باشد. این پروتئین تعیین کننده غلظت و کلیرانس تری گلیسرید پلاسما می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی ANGPTL4 در زنان PCOS با شاخص توده بدنی نرمال انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی در سال 95-1394 بر روی 47 زن مراجعه کننده به درمانگاه ابوالفضل وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام شد. در این مطالعه 25 زن PCOSبه روش غیر احتمالی آسان و بر اساس معیار های تشخیصی روتردام (2003) به عنوان گروه مورد و 22 زن سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سطح سرمی تمام هورمون ها به کمک تکنیک الایزا و پارامترهای بیوشیمیایی نیز به کمک اتوآنالیزر اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه 16) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج این مطالعه افزایش معناداری در میزان LH (p=0.003)، LH/FSH (p=0.007)، FBS (p=0.03)، تستوسترون (p=0.02) و پرولاکتین (p=0.005) در گروه مورد نشان داد. تفاوت معناداری در میزان ANGPTL4، انسولین، HOMA-IR، لیپوپروتئین های با چگالی پایین (LDL)، HDL، HOMA-B و کراتینین در گروه مورد نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد. ارتباط معکوس و معناداری بین سطح سرمی ANGPTL4 با لگاریتم انسولین (p=0.002)، FBS (p=0.006)، لگاریتم HOMA-IR (p=0.001) و شاخص توده بدنی (p=0.03) وجود داشت، اما ارتباطی بین ANGPTL4 و پارامترهای لیپیدی مشاهده نشد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر تفاوت معناداری در سطح سرمی ANGPTL4 در زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک با توده بدنی نرمال در مقایسه با گروه شاهد مشاهده نشد.

مقدمه: کم خونی در بارداری از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. هرچند آنمی خفیف منجر به عوارض قابل توجه جنینی نمی گردد، ولی آنمی شدید (هموگلوبین زیر 7)، می تواند منجر به آثار سوء بر مادر و جنین و حتی افزایش مرگ و میر آن ها شود، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع کم خونی و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار یزدی و برخی عوارض نوزادی آن انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی و مقطعی در سال 96-1395 بر روی 550 پرونده زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد انجام شد. داده های مربوط به مراقبت های بارداری با استفاده از فرم طراحی شده از پرونده افراد استخراج شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه شیوع آنمی در زنان باردار شهر یزد %7.2 بود. 25 نفر (%4.5) در سه ماهه اول و 22 نفر (4%) در سه ماهه دوم بارداری آنمی داشتند. وجود آنمی با سن، سطح تحصیلات مادر، شغل مادر، جنسیت نوزاد، نوع زایمان، وجود بارداری پرخطر و وزن نوزاد در بدو تولد، ارتباط معنا داری نداشت (p>0.05)، ولی شیوع آنمی در مناطق مختلف شهری متفاوت بود و دور سر نوزادان مادران آنمیک به طور معنی داری کمتر از نوزادان مادران بدون آنمی بود (p<0.01).نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوع آنمی در شهر یزد در مقایسه با اغلب مناطق کشور پایین تر است که یکی از علل آن می تواند گسترش پوشش خدمات نظام سلامت در نقاط شهری و اجرای برنامه های مداخله ای پیشگیرانه باشد.

مقدمه: استفاده از میزوپرستول و سوند سرویکال، روش های اثبات شده و موثری جهت آماده سازی سرویکس هستند؛ در مطالعات انجام شده نتایج متناقضی از مقایسه این دو روش و روش ترکیبی بر آماده سازی سرویکس به دست آمده است، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر میزوپروستول واژینال و سوند سرویکال به تنهایی و مصرف توام در بیمارستان آیت الله موسوی شهر زنجان انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 93-1392 بر روی 85 زن باردار ترم مراجعه کننده به بیمارستان آیت اله موسوی شهر زنجان که با اندیکاسیون ختم بارداری بستری شده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در سه گروه استفاده از میزوپروستول، سوند سرویکال و استفاده هم زمان این دو روش قرار گرفتند. در گروه اول 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 4 ساعت تا حداکثر 4 دوز (در مجموع 100 میکروگرم)، در گروه دوم از سوند سرویکال شماره 18 با 50 سی سی نرمال سالین در سوراخ داخلی سرویکس و در گروه سوم، از هر دو روش به طور همزمان استفاده شد. سپس طول مدت شروع روش تا زایمان، طول مدت فاز نهفته و فعال لیبر، نوع زایمان، عوارض جنینی و مادری در سه گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های کی دو و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: در بیماران سه گروه، از نظر نوع زایمان، طول مدت فاز فعال لیبر، مکونیال، دیسترس جنینی، کوریوآمنیونیت و میزان تاکی سیستولی رحم تفاوت معناداری مشاهده نشد (p>0.05). طول فاز نهفته لیبر در روش سوند سرویکال و روش توام در مقایسه با میزوپروستول به تنهایی به طور معناداری کمتر بود (به ترتیب p=0.002؛ p=0.001). همچنین طول مرحله اول زایمان در روش توام نسبت به سوند سرویکال به طور معناداری کمتر بود (p=0.009).نتیجه گیری: در موارد نیاز به ختم بارداری با سرویکس ناآماده، روش ترکیبی تاثیر بیشتری نسبت به سوند سرویکال در جهت کوتاه تر شدن طول مدت مرحله اول زایمان دارد.

مقدمه: مهم ترین مداخله برای پیشگیری از طولانی شدن مرحله سوم زایمان، تجویز داروهای صناعی است که با تمام کارایی، اثرات نامطلوبی را به همراه دارند. بر این اساس نیاز به جایگزینی با روش های کم خطرتر احساس می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تماس پوستی بلافاصله و مداوم مادر و نوزاد پس از تولد بر طول مرحله سوم زایمان انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1396 بر روی 92 مادر نخست باردار در زایشگاه بیمارستان ام البنین (س) شهر مشهد انجام شد. در گروه تماس پوستی، نوزاد پس از تولد بدون پوشش، در تماس پوستی با مادرش قرار می گرفت. در گروه مراقبت مرسوم، نوزاد به زیر وارمر منتقل می شد و پس از ترمیم پرینه، در داخل پتو تحویل مادر می شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید و دو گروه جهت ارزیابی طول مرحله سوم زایمان و میزان نیاز به اکسی توسین صناعی مورد پیگیری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های کای دو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: طول مدت مرحله سوم زایمان در 11 نفر (%23.4) از مادران گروه تماس پوستی و 3 نفر (%6.7) از گروه مراقبت مرسوم، کمتر از 5 دقیقه و در 6 نفر (%12.8) از گروه تماس پوستی و 13 نفر (%28.9) از گروه مراقبت مرسوم، بین 20-10 دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (p=0.02). همچنین نیاز به اکسی توسین صناعی پس از زایمان در گروه تماس پوستی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (p=0.03).نتیجه گیری: تماس پوستی مادر و نوزاد، طول مرحله سوم پس از زایمان را کاهش می دهد و از نیاز به دوز بالای اکسی توسین صناعی و عوارض آن می کاهد. می توان با برقراری تماس پوستی به عنوان یک روش موثر، ساده، ارزان و بدون عارضه جانبی به تسریع مرحله سوم زایمان کمک نمود و در نهایت از خونریزی پس از زایمان به عنوان یکی از علل شایع مرگ مادر کاست.

مقدمه: پره اکلامپسی به عنوان یک مشکل جهانی سلامت زنان مطرح شده است. آموزش ماماها جهت کسب صلاحیت لازم برای مدیریت بحران های مامایی از جمله پره اکلامپسی و اکلامپسی ضروری می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش مبتنی بر شبیه سازی، تلفیقی و سخنرانی بر مهارت شناختی ماماها در اداره پره اکلامپسی و اکلامپسی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 90 ماما در بیمارستان های منتخب شهر مشهد انجام شد. ماماها با استفاده از جدول اعداد تصادفی به سه گروه آموزش شبیه سازی، تلفیقی و سخنرانی تقسیم شدند. گروه شبیه سازی به مدت 6 ساعت در مرکز مهارت های بالینی، گروه تلفیقی به مدت 4 ساعت سخنرانی و سپس به مدت یک هفته از طریق وب سایت آموزشی و گروه سخنرانی به مدت 6 ساعت به صورت سخنرانی آموزش دیدند. قبل و 2 هفته بعد از مداخله، آزمون مهارت شناختی گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون های تی زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه، ویلکاکسون و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره مهارت شناختی ماماها در هر سه گروه قبل از آموزش تفاوت آماری معنی داری نداشت (p>0.05). میانگین نمره مهارت شناختی ماماها 2 هفته بعد از آموزش در هر سه گروه افزایش معنی داری داشت (p<0.001) و بر اساس نتایج مقایسه بین گروهی، میانگین نمره مهارت شناختی در گروه تلفیقی و سخنرانی به طور معنی داری بیشتر از گروه شبیه سازی بود (p<0.001)، اما اختلاف معنی داری در میانگین نمره مهارت شناختی بین دو گروه تلفیقی و سخنرانی وجود نداشت (p=0.869).نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر شبیه سازی، تلفیقی و سخنرانی، باعث افزایش مهارت شناختی ماماها در اداره پره اکلامپسی و اکلامپسی گردید که در گروه آموزش تلفیقی و سخنرانی بیشتر از گروه شبیه سازی بود و با توجه به اینکه روش تلفیقی، روشی فعال و فراگیر محور است، بنابراین می توان از روش تلفیقی برای آموزش اورژانس های مامایی استفاده کرد.

مقدمه:سرطان پستان، شایع ترین بدخیمی در زنان و به عنوان اولین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان شناخته می شود. این بیماری به شدت ناهمگن بوده و تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی به وجود می آید. جهش در دو ژن بسیار پرنفوذ BRCA1 و BRCA2 که نقش مهمی در ترمیم DNA دارند، علت اصلی 30-20% سرطان های پستان ارثی شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی جهش های ژن BRCA1 در افراد مبتلا به سرطان پستان در جمعیت خراسان جنوبی انجام شد.روش کار:این مطالعه توصیفی بین سال های 96-1394 بر روی 88 بیمار مبتلا به سرطان پستان شهر بیرجند انجام شد. از افراد نمونه خون جمع آوری شد. قطعات مورد نظر ژن BRCA1 با استفاده از DNA استخراج شده از بیماران و تکنیک PCR تکثیر گردید. برای مشخص کردن جهش های اگزون 6، 13 و 20 از تکنیک PCR-SSCP، رنگ آمیزی نیترات نقره و توالی یابی مستقیم DNA استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) انجام گرفت.یافته ها: بررسی اگزون 6 و 20 در بیماران هیچ جهشی را نشان نداد. در بررسی اگزون 13 یک پلی مورفیسم مشاهده شد. این واریانت c.4308T>C در 28 نمونه تشخیص داده شد که 4 نفر (%14.2) آنها مبتلا به سرطان پستان ارثی بودند. فراوانی جهش در افراد مبتلا به سرطان پستان وراثتی %36.3 و در افراد مبتلا به سرطان پستان غیر وراثتی %31.1 در جمعیت مورد مطالعه بود.نتیجه گیری: در این مطالعه میزان بروز جهش در دو اگزون 6 و 20 از ژن BRCA1 صفر و یک جهش از نوع پلی مورفیسم rs1060915در اگزون 13 از ژن BRCA1 با فراوانی %31.8 مشاهده شد.

مقدمه: زنان باردار از لحاظ سلامت روان، حساس و آسیب پذیر می باشد. از این رو ممکن است روان درمانی یک مداخله موثر جهت بهبود وضعیت روانی مادر باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 96-1395 بر روی 60 زن باردار که در سن بارداری 22-12 هفته به مراکز سلامت کننده شهر قزوین مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تمام مادران منتخب بر اساس پرسشنامه بک دارای افسردگی در حد خفیف یا متوسط بودند که به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت 6 هفته تحت درمان شناختی - رفتاری گروهی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. بلافاصله بعد از اتمام دوره و 2 ماه بعد، مجددا آزمون بک به عنوان پس آزمون در تمام افراد اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون ANOVA و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: بر اساس نتایج آزمون من ویتنی، تفاوت معنی داری بین گروه آزمون و شاهد در مراحل پس آزمون (p=0.001) و پیگیری (p£0.001) وجود داشت. همچنین بر اساس تحلیل ANOVA در گروه آزمون از لحاظ کاهش علائم افسردگی (p£0.001) در مرحله پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنی داری وجود داشت که این تفاوت ها در گروه شاهد مشاهده نشد.نتیجه گیری: درمان شناختی - رفتاری گروهی، می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی در بهبود افسردگی زنان باردار موثر باشد.

مقدمه: فعالیت ورزشی با اولویت تمرینات ترکیبی، ثبات دهنده مرکزی و کگل، به عنوان روشی آسان، کم هزینه، موثر و ایمن برای بهبود کیفیت زندگی پس از زایمان زنان نخست زا محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات کگل، ثبات دهنده مرکزی و ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی و کیفیت زندگی زنان نخست زا بعد از اپی زیاتومی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 36 زن نخست زا در شهرستان نجف آباد انجام شد. آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه تمرینات کگل، گروه تمرینات ثبات مرکزی و گروه ترکیبی تقسیم شدند. سپس آزمودنی های هر گروه برنامه تمرین مورد نظر را در مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. متغیرهای مورد نظر شامل استقامت عضلات تنه و کیفیت زندگی در دو نوبت قبل و بعد از انجام تمرینات اندازه گیری شد. برای ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی نیز از پرسشنامه SF-36 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و تست لون، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و تحلیل واریانس انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تمرینات ترکیبی در تمام شاخص ها، بیشترین اثرگذاری را داشت. تاثیر تمرینات ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی، به طور معناداری بیشتر از تمرینات کگل و ثبات دهنده مرکزی بود (p<0.05)، اما در مورد کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی، چنین رابطه ای وجود نداشت و بین تاثیر هر سه روش تمرینی، اختلاف معناداری وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، تمرینات ترکیبی بیشترین تاثیر را بر بهبود استقامت عضلانی دارد و پس از آن تمرینات ثبات دهنده مرکزی تاثیر قابل توجهی بر استقامت عضلات مرکزی بدن دارند، اما در ارتباط با کیفیت زندگی، اختلاف معناداری میان سه روش تمرینی وجود ندارد.

مقدمه: عفونت های دستگاه تناسلی - ادراری، یکی از عوامل مهم ایجاد ناباروری در مردان می باشد. این عفونت ها با اختلال در پارامترها (مانند تعداد، تحرک، قابلیت حیات و مورفولوژی) و عملکرد اسپرم و همچنین ایجاد التهاب اپی دیدیم موجب ناباروری در مردان می شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی عفونت هرپس ویروس، کلامیدیا تراکوماتیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم در مایع منی افراد نابارور با علت نامشخص انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، مایع منی 60 مرد نابارور مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری کرمان در طی یک بازه زمانی 6 ماهه (از ابتدای خرداد تا انتهای آبان 1395) مورد بررسی قرار گرفت. سپس multiplex-PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی جهت شناسایی هرپس ویروس، کلامیدیا تراکوماتیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم انجام شد. تمامی نتایج حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه در مجموع 8 نمونه (%13.3) از 60 نمونه مورد آزمایش از نظر وجود ارگانیسم های مورد مطالعه مثبت بودند. در بین نمونه های مثبت، 3 مورد HSV-1 (%37.5)، 3 مورد (%37.5) کلامیدیا تراکوماتیس (CT)، 1 مورد (%12.5) مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mg) و 1 مورد HSV2-2 (%12.5) جدا شد.نتیجه گیری: بررسی فراوانی ارگانیسم های مورد مطالعه در نمونه مایع منی مردان می تواند راهنمایی برای غربالگری های بعدی از نظر عفونت های بدون علامت و درمان مناسب قبل از شروع درمان های کمک باروری باشد.

مقدمه: سرطان پستان، شایع ترین بیماری بدخیم در بین زنان و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان، پس از سرطان ریه در زنان می باشد. کورکومین، یک ترکیب گیاهی است که اثرات ضد سرطانی آن در مطالعات پیش بالینی و بالینی نشان داده شده است. اثرات ضد سرطانی کورکومین شامل مهار شکل گیری سلول سرطانی، مهار آنژیوژنز و مهار رشد تومور می باشد. به دلیل جذب پایین کورکومین در روده، حلالیت پایین در آب و متابولیسم سریع و دفع زیاد، فراهمی زیستی کورکومین پایین می باشد، بنابراین استفاده از کورکومین فرموله می تواند باعث افزایش فراهمی کورکومین گردد. مقاله مروری حاضر با هدف بررسی اثرات کورکومین و ترکیبات نانو فرموله آن در پیشگیری و درمان سرطان پستان انجام شد.روش کار: در این مطالعه مروری مقالات انگلیسی و فارسی مناسب و مرتبط از پایگاه های الکترونیکی Pubmed، Scopus،Google Scholar و Magiran تا پایان سال 2016 با استفاده از کلید واژه های Curcumin، Cancer، Breast و Nanoform Clinical Study و در مقالات فارسی با کلمات سرطان، پستان، زردچوبه، مطالعات بالینی و اشکال نانو بررسی و در مجموع 45 مقاله گردآوری و بررسی شدند.یافته ها: نتایج مطالعات مختلف نشان داد که استفاده از کورکومین فرموله شده از یک سو باعث افزایش جذب و فراهمی زیستی آن شده و از سوی دیگر باعث افزایش اثربخشی آن بر سلول های سرطانی از جمله سرطان پستان می شود که این نتایج می تواند نشان دهنده اثرات مفید ترکیبات نانوفرموله کورکومین در پیشگیری و درمان سرطان پستان باشد.نتیجه گیری: به دلیل فراهمی زیستی بالاتر ترکیبات فرموله شده کورکومین در مقایسه با فرم آزاد کورکومین و با توجه به سمیت پایین این داروی گیاهی، می توان از آن در کنار سایر داروهای ضد سرطان در درمان سرطان پستان استفاده کرد.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان شناخته شده در جهان است که سبب مرگ و میر گسترده در زنان می گردد. در اکثر موارد عامل خطر شناخته شده ای برای مبتلایان به سرطان پستان شناسایی نشده است. به نظر می رسد تغییرات هورمونی وسیعی که در بارداری رخ می دهند، در بروز سرطان پستان نقش دارند. از آن جایی که شناسایی عوامل خطر این بیماری به پیشگیری اولیه و تشخیص زودرس سرطان پستان کمک می کند، مطالعه حاضر با هدف مروری سیستماتیک بر مطالعات انجام شده در مورد متغیرهای مرتبط با بارداری و خطر سرطان پستان در ایران و جهان انجام شد.روش کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک، مطالعات مورد نظر از پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar، Scopus، Pubmed، Science Direct، Cochrane و SID با کلیدواژه های سرطان پستان و متغیرهای مرتبط بارداری در بازه زمانی 2000 تا 2017 جستجو شدند. بر اساس معیار نیوکاسل اتاوا، مطالعاتی که امتیاز 6 و یا بیشتر گرفتند، وارد مطالعه شدند. نتایج به صورت کیفی گزارش شد.یافته ها: در این مطالعه 50 مقاله شامل 26 مقاله مورد شاهدی و 24 مقاله هم گروهی که دارای معیار ورود به مطالعه بودند، بررسی شدند. بررسی ها نشان داد در بین متغیرهای مورد بررسی، سقط و پره اکلامپسی ارتباط قوی تری با سرطان پستان دارند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که وجود سابقه سقط باعث افزایش خطر سرطان پستان می گردد. همچنین سابقه پره اکلامپسی نقشی محافظت کننده در سرطان پستان دارد. در مورد ارتباط دیابت بارداری و چندقلویی با سرطان پستان، نیاز به انجام مطالعات بیشتر است.

مقدمه: سرطان تخمدان، یکی از بدخیمی های شایع زنان می باشد و اکثر بیماران به دنبال بروز علائم گوارشی مراجعه می کنند. انتشار این سرطان اغلب در حفره پریتو ئن صورت می گیرد، اما به صورت نادر متاستاز به سرویکس نیز گزارش شده است. در این مطالعه یک موردمتاستاز سرطان اپی تلیال تخمدان به سرویکس گزارش شد.معرفی بیمار: خانم 58 ساله با سابقه 3 نوبت زایمان طبیعی با شکایت خونریزی به دنبال تماس جنسی به درمانگاه انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395 مراجعه کرد. به دلیل نمای غیرطبیعی سرویکس در معاینه و سپس تایید آن با نمونه برداری کولپوسکوپی با تشخیص سرطان سرویکس در مراحل اولیه (II A) تصمیم به جراحی رادیکال شد، اما در لاپاراتومی به دلیل وسعت درگیری داخل شکمی مشابه سرطان تخمدان و عدم امکان جراحی، فقط انجام بیوپسی از امنتوم مقدور بود. پاسخ آسیب شناسی نمونه فوق آدنوکارسینوم پاپیلاری سروز تخمدان بود. در بررسی مجدد نمونه آسیب شناسی سرویکس، متاستاز سرطان تخمدان به سرویکس تایید شد، لذا با تشخیص سرطان تخمدان مرحله پیشرفته، شیمی درمانی (تاکسول - کربوپلاتین) و سپس جراحی مرحله بندی سرطان تخمدان انجام شد و بیمار تحت پیگیری دوره ای سرطان تخمدان قرار گرفت. متاسفانه در مدت کمتر از 6 ماه با عود سرطان تخمدان در شکم و لگن مراجعه کرد و فعلا تحت شیمی درمانی است.نتیجه گیری: در سرطان تخمدان وقوع متاستاز به سرویکس در زمان تشخیص و حتی در مرحله پیشرفت بیماری غیر معمول است. خونریزی بعد از تماس جنسی به عنوان اولین علامت سرطان تخمدان، یافته نادری است، لذا در بیماران با سرطان سرویکس احتمال متاستاتیک بودن ضایعه از ساختمان های مجاور را نیز باید در نظر داشت.