زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1393 | دوره:17 | شماره:113 |تعداد مقالات:3

مقدمه: پره اکلامپسی، نوعی سندرم اختصاصی بارداری است که دارای دو مرحله است؛ مرحله اول قبل از هفته 20 بارداری و پیش از بروز علائم بالینی رخ می دهد و مرحله دوم شامل بروز علائم بالینی می باشد. محققین یکی از علل بروز آن را کمبود ویتامین D دانسته اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه سطح سرمی ویتامین D با ابتلاء به پره اکلامپسی در زنان باردار انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1390 بر روی 50 زن باردار مبتلا به پره اکلامپسی شدید با سن بارداری زیر 34 هفته مراجعه کننده به بلوک زایمان بیمارستان بعثت و 100 زن باردار غیرمبتلا به پره اکلامپسی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه ای بود که بر اساس متغیرهای تحقیق طراحی شد. از تمام واحدهای پژوهش نمونه خون به منظور اندازه گیری سطح ویتامین D گرفته شد و در آزمایشگاه به روش رادیوایمنواسی، سطح 25 هیدروکسی ویتامین D اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای دو، تست دقیق فیشر، کولموگروف- اسمیرنوف و تی مستقل انجام شد. p<0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها:کمبود ویتامین D در 80% از افراد گروه مورد و 75% افراد گروه کنترل مشاهده شد. میانگین 25 هیدروکسی ویتامین D در گروه مورد 11.0±9.4 و در گروه شاهد 16.2±10.0 نانوگرم بر میلی لیتر بود که تفاوت آماری معنی داری با هم داشتند (p=0.003).نتیجه گیری: سطح ویتامین D در اکثر مادران باردار پایین تر از حد طبیعی بود. کمبود ویتامین D می تواند به عنوان عامل خطر برای بروز پره اکلامپسی مطرح شود، اگرچه مطالعات کوهورت بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

مقدمه: تقریبا یک پنجم زوجین، نابارور هستند و سالانه در جهان 2 میلیون زوج به این میزان افزوده می شود. تنوع میزان سازگاری، منعکس کننده آسیب های درون فردی است که بر ظرفیت افراد جهت سازگاری با حوادث استرس زای زندگی مانند ناباروری تاثیر می گذارد. هدف از مداخلات روانی، شناخت و کمک به فرد جهت سازگاری بیشتر با شرایط موجود می باشد. با توجه به شیوع ناباروری در جامعه و مشکلات روان شناختی ناشی از آن، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره گروهی بر سازگاری با ناباروری انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال 93-1392 بر روی 92 زن نابارور مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهراء تبریز انجام شد. از ابزار سازگاری روانی با ناباروری به منظور سنجش میزان سازگاری افراد با ناباروری استفاده شد. در گروه مشاوره گروهی، مشاوره بر اساس دستورالعمل مشاوره روانی ناباروری توسط پژوهشگر ارائه شد. گروه کنترل، مراقبت های معمول مرکز را دریافت کردند. پس از اتمام مداخله مشاوره گروهی، پرسشنامه سازگاری با ناباروری مجددا در اختیار گروه کنترل و مداخله قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون آماری تی زوج، تی مستقل و کای دو انجام شد. p<0.05 معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمرات سازگاری با ناباروری در گروه مشاوره گروهی (58.39±10.13) کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل (90.63±13.28) داشت و از نظر آماری معنی دار بود (p<0.001). بنابراین در گروه مشاوره گروهی، سازگاری زنان با ناباروری در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت.نتیجه گیری: مداخله مشاوره گروهی بر افزایش سازگاری زنان نابارور تحت درمان IVF یا ICSI تاثیرگذار است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این درمان می تواند به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های پزشکی در مراکز درمان ناباروری ارائه شده و در سازگاری هر چه بیشتر زنان نابارور موثر باشد.

مقدمه: زایمان ایمن و مداخله کمتر در امر زایمان در سال های اخیر در مراقبت های مبتنی بر شواهد مورد توجه قرار گرفته است. از آنجایی که آمنیوتومی، یک مداخله رایج در زایمان می باشد و از طرفی آگاهی افراد، تاثیر مستقیمی بر عملکرد آنان دارد، لذا انجام موفقیت آمیز وظایف با بالا بردن سطح آگاهی امکان پذیر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مراقبت های مامایی مبتنی بر شواهد آمنیوتومی زمان زایمان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 91-90 بر روی 95 مامای شاغل در زایشگاه های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابتدا منابع علمی معتبر مبتنی بر شواهد در رابطه با آمنیوتومی زمان زایمان بررسی شد. سپس پرسشنامه پژوهشگر ساخته توسط ماماها تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11.5) و آزمون های آماری توصیفی انجام شد (p<0.05) .معنادار در نظر گرفته شد.یافته ها: در رابطه با آگاهی ماماها، اکثر ماماها (%83.16) اطلاعات متوسط در مورد نقش آمنیوتومی در زایمان فعال داشتند. در رابطه با کاربرد آمنیوتومی در زمان زایمان، اکثر ماماها (%84.21) معتقد بودند که این اقدام برای کشف مکونیوم انجام می شود. در رابطه با پیامدهای آمنیوتومی در زمان زایمان، ماماها شایع ترین عارضه را پرولاپس بندناف (%83.15) و ناشایع ترین عارضه را پرزانتاسیون معیوب و آسنکلتیسم بیان کردند. نتایج مطالعه در بررسی عملکرد ماماها نشان داد که بیشترین علت انجام آمنیوتومی توسط آن ها، کشف مکونیوم (%86.31) و کاهش طول مدت زایمان (%71.58) و کم ترین دلیل آن، شک به دکولمان (%1.05)بود.نتیجه گیری: بررسی آگاهی و عملکرد ماماها در رابطه با آمنیوتومی به عنوان بخشی از مراقبت های مامایی، نشان دهنده لزوم ارتقاء کیفیت ارائه مراقبت های مامایی از طریق افزایش سطح دانش و مهارت کارکنان ارائه دهنده می باشد.