زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1395 | دوره:19 | شماره:1-2 |تعداد مقالات:4

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی مجموعه ای از علائم جسمی، روانی و خلقی است که در نیمه دوم سیکل قاعدگی رخ می دهد. مکمل کلسیم به عنوان یک راه درمانی ارزان و بدون عارضه احتمالا از بسیاری از تنش های قبل از قاعدگی جلوگیری می کند، مطالعهحاضر با هدفتعیینمیزانتاثیرمصرف مکمل کلسیم برشدت علائمجسمانی سندرم قبلازقاعدگی انجام گردید. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1393 بر روی 64 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه علوم پزشکی همدان با تشخیص قطعی سندرم پیش از قاعدگی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، فرم استاندارد تشخیص موقت سندرم پیش از قاعدگی و چک لیست ثبت روزانه علائم سندرم پیش از قاعدگی بود. مداخله به صورت تجویز کلسیم به میزان 500 میلی گرم روزانه به صورت خوراکی به مدت دو سیکل قاعدگی در گروه آزمون و تجویز دارونما در گروه کنترل بود. پرسشنامه ها قبل از مداخله، پایان ماه اول و دوم پس از مداخله تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه، تمام علائم جسمانی سندرم پیش از قاعدگی (سردرد، کمردرد، پادرد، افسردگی، تحریک پذیری، درد عمومی و درد شکم) به جز کرامپ در سیکل اول پس از مصرف کلسیم کاهش معناداری یافت. همچنین تمام علائم جسمانی قبل از قاعدگی (کرامپ، سردرد، کمردرد، پادرد، افسردگی، تحریک پذیری، درد عمومی، درد شکم) در دومین سیکل پس از مصرف کلسیم کاهش معناداری یافت (p<0.05). نتیجه گیری: کلسیم باعث کاهش علائم جسمی در سندرم پیش از قاعدگی می شود، بنابراین می توان از کلسیم به عنوان داروی موثر و ایمن جهت کاهش علائم جسمانی سندرم پیش از قاعدگی استفاده کرد.

مقدمه: با توجه به افزایش امید به زندگی و رشد فزاینده جمعیت سالخوردگان، مسائل جسمی و جنسی مرتبط با یائسگی از دیدگاه بهداشتی حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آروماتراپی استنشاقی ترکیبی (اسطوخودوس، رازیانه و شمعدانی و گل سرخ) در کاهش اختلالات عملکرد جنسی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1393 بر روی 120 زن یائسه 55-45 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام شد. افراد به طور تصادفی به 2 گروه 60 نفره مصرف کننده محلول آروما و پلاسبوی آروما تخصیص یافتند که روزی 3 بار محلول یا پلاسبوی آروما را هر بار 3-2 قطره روی پوست ناحیه ساعد دست به مدت 6 هفته به صورت استنشاقی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردی- اجتماعی و شاخص عملکرد جنسی زنان بود. متغیرهای پیامد اولیه، میانگین نمره کلی عملکرد جنسی بعد از مداخله در گروه های مطالعه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تحلیل کواریانس، کای دو، کای دو روند وآنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. آنالیز بر اساس قصد درمان انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره کلی عملکرد جنسی در پایه (baseline) در گروه آروماتراپی 18.4±5.4 و در گروه پلاسبو 15.8±5.7 بود که پس از مداخله در گروه آروما به 22.9±0.4 و در گروه پلاسبو به 17.2±4.2 افزایش یافت. بر اساس آزمون تحلیل کواریانس با کنترل اثر متغیرهای مخدوشگر، تفاوت آماری معنی داری در نمره کلی (p<0.001) و همه ابعاد عملکرد جنسی (p<0.003) به جز درد حین مقاربت در گروه آروماتراپی در مقایسه با گروه پلاسبو وجود داشت. نتیجه گیری: آروماتراپی استنشاقی ترکیبی باعث بهبود عملکرد جنسی زنان یائسه می شود.

مقدمه: سندرم متابولیک مجموعه ای از عوامل خطرساز برای ابتلاء به بیماری های قلبی- عروقی و دیابت نوع دوم محسوب می شود. شیوع چاقی و سندرم متابولیک در اکثر مناطق جهان به ویژه کشور های در حال توسعه رو به افزایش است و این عامل مهمی جهت افزایش مرگ و میر و عوارض و شیوع در کل جهان می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) با و بدون مصرف کنسانتره انار بر شاخص های سندرم متابولیک زنان میانسال دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی از نوع نیمه تجربی در سال 1394 بر روی 24 زن دارای اضافه وزن و چاق در مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین ترکیبی (E) و تمرین ترکیبی+ مصرف کنسانتره انار (EPC) تقسیم شدند. تمرین هوازی با شدت 80-60% ضربان قلب بیشینه و تمرینات مقاومتی، کار با وزنه با شدت 80-60% یک تکرار بیشینه اجرا شد. نحوه مکمل دهی، مصرف روزانه 50 گرم کنسانتره انار بود. نمونه های خونی افراد جهت اندازه گیری گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین 24 ساعت پیش از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های شاپیرو ویلک، لون، تی وابسته و مستقل انجام شد. میزان p کمتر یا مساوی 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: حداکثر اکسیژن مصرفی در هر دو گروه E و EPC به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.01)، اما تغییرات بین گروهی معنی دار نبود. تغییرات سطوح گلوکز و انسولین در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون معنادار بود (p<0.05)، اما تغییرات بین گروهی سطوح گلوکز و انسولین معنادار نبود (p>0.05). همچنین شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه E و EPC کاهش معناداری نشان داد (p<0.05)، اما تغییرات بین گروهی آن ها معنادار نبود (p>0.05). نتیجه گیری: هشت هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) به همراه مصرف کنسانتره انار می تواند مقدار گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین را تحت تاثیر قرار دهد و در نتیجه می تواند در بهبود شاخص های سندرم متابولیک و استقامت قلبی و تنفسی مفید واقع شود.