علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال:1386 | دوره:17 | شماره:3 (پی در پی 49) |تعداد مقالات:10

سابقه و هدف: آتروفی عضلانی نخاعی گروهی از بیماریهای نرون حرکتی هستند. سه ژن در ایجاد بیماری نقش دارند. مهم ترین آنها ژن SMN می باشد و دارای دو نسخه سانترومری و تلومری است. در 95 درصد از بیماران SMA، نسخه تلومری ژن SMN به طور هوموزیگوت حذف شده است و مابقی دارای جهش های نقطه ای در ژن مذکور می باشند. در اکثریت بیماران، اگزون های 7 و 8 ژن SMN1 حذف می شود. از این رو بررسی جهش های این ژن در شناسایی بیماران و ناقلین حایز اهمیت بسیاری است. هدف از این پژوهش بررسی جهش های ژن SMN1 و فراوانی آن در بیماران ایرانی است.روش بررسی: پس از مشاوره دقیق و ارزیابی علایم بیماران بر اساس معیارهای کنسرسیوم SMA، بررسی مولکولی با استفاده از روش PCR-RFLP انجام گرفت.یافته ها: بیش از 60 درصد از خانواده.ها، ازدواج فامیلی داشته که اغلب از نواحی مرکزی و شمال ایران بودند. در این تحقیق 243 خانواده از نظر جهش اگزون 7 ژن SMN1 مورد بررسی قرار گرفتند که 195 خانواده با سابقه SMAI ، 30 خانواده SMAII و 18 خانواده باقی مانده در SMAIII طبقه بندی شدند. بررسی حذف اگزون 7 در خانواده های با فرزند مبتلای زنده نشان داد که 94 درصد از خانواده هایSMAI ، 95 درصد SMAII و 100 درصد SMAIII دارای حذف هموزیگوت ژن SMN1 بودند. در تشخیص پیش از تولد از مجموع 92 نمونه، 21 نمونه (8/22 درصد) مبتلا بودند و ختم بارداری در آنها صورت گرفت.نتیجه گیری: فراوانی هموزیگوتی حذف اگزون 7 ژن SMN1 در هر سه نوعSMA 94  درصد بود که شبیه گزارشات ارایه شده در غرب اروپا، چین، ژاپن و کویت بود.

سابقه و هدف: ویروس آنفلوانزا عامل مرگ سلولی حیوانات و انسان می باشد. مرگ سلولی حاصل از این ویروس می تواند به دو صورت نکروز وآپوپتوز اتفاق بیفتد. در این تحقیق ما به ارزیابی نوع مرگ سلولی در بافت کلیه جوجه های عفونی شده با ویروس آنفلوانزای طیور سرو تیپ  (A/chicken/ Iran/ 772/2000) H9N2پرداختیم.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 قطعه جوجه (SPF) با سن 3 هفته به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول با تیتر مشخص ویروس آنفلوانزا  10 7.5 EID50و گروه دوم با استفاده از سرم سالین به روش وریدی تلقیح گردیدند. پس از 72 ساعت از بافت کلیه آنها نمونه برداری و در محلول فرمالین 10 درصد فیکس شد. مقاطع میکروسکوپی با ضخامت 6-5 میکرونی از آنها تهیه و سپس به روش تانل رنگ آمیزی شدند.یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) تعداد سلول های آپوپتوتیک شمارش شده برای گروه تیمار و شاهد به ترتیب 79/1±18 و 56/0±1 بود (005/0>P).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ویروس آنفلوانزای سروتیپ H9N2 توانایی القا آپوپتوز سلول های توبولی کلیه را دارا می-باشد.

سابقه و هدف: تعداد پیشرونده ای از بیماران مبتلا به نارسایی کلیه همودیالیزی، بدلیل انجام پیوند کلیه و عدم نیاز به فیستول های شریانی - وریدی (AVF) و یا بروز عوارض جدی، به بستن آن نیاز پیدا می کنند. چندین روش اندوواسکولر و یا جراحی باز، برای بستن AVF مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه، ما دو روش رایج جراحی باز را که در بیمارستان شهدای تجریش از سال 1381 تا 1384 انجام شده است با یکدیگر مقایسه کردیم.روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، 140 بیمار بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در 70 بیمار، لیگاتور سه گانه و در 70 مورد دیگر، اندورافی از طریق لومن ورید انجام شد. هر بیمار تا مدت 6 ماه بعد از عمل جراحی، تحت پیگیری قرار گرفت و میزان موفقیت، عود تریل و عوارض دو روش مذکور با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: از 140 بیماری که در آنها بستن AVF انجام شده بود، در 26 مورد (%57/18) عمل جراحی طی 6 ماه پیگیری به شکست انجامید. از این 26 مورد، 24 مورد در گروه لیگاتور سه گانه و 2 مورد نیز در گروه اندورافی از طریق ورید بودند. بازگشت تریل یا سمع بروئی در محل بستن AVF در گروه لیگاتور سه گانه، 14/37 درصد و در گروه اندورافی، 85/2 درصد بود.نتیجه گیری: روش اندورافی از طریق ورید به دلیل موفقیت بالاتر و میزان عوارض و شکست پایین تر، تکنیک مطلوب تری جهت بستن AVF است.

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس بیماری مزمن التهابی خود ایمنی سیستم اعصاب مرکزی است که با دمیلینیزاسیون این مناطق مشخص می شود و یکی از علل منجر به ناتوانی در افراد جوان می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی سه داروی آونکس (AVonex)، ربیف (Rebif) و بتافرون (Betaferon) بر ناتوانی حرکتی (EDSS) بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می باشد.روش بررسی: در این کارآزمایی، 126 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بر اساس داروهای دریافتی خود به 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول (60 نفر) آونکس، گروه دوم (36 نفر) ربیف و گروه سوم (30 نفر) بتافرون برای 24 ماه دریافت کردند. نمرهEDSS  اولیه و نهایی و میزان عود بیماری در سه گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 62/8±11/31 سال بود و 2/80 درصد بیماران زن بودند. اختلاف میانگین نمرات EDSS اولیه و نهایی در هر یک از سه گروه درمانی تفاوت معنی داری را  نشان داد (05/0>P). میانگین تغییرات نمرات EDSS در سه گروه آونکس، بتافرون و ربیف به ترتیب 38/1، 30/1 و 45/1 بود (NS). اختلاف میانگین عود حملات بیماری در قبل و بعد از درمان، در هر یک از دو گروه آونکس و بتافرون از نظر آماری معنی دار نبود (NS)، اما در گروه ربیف تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0>P). میانگین کاهش عود بیماری در سه گروه درمانی آونکس، بتافرون و ربیف به ترتیب 69/0، 60/0و 25/1 بود (NS). نتیجه گیری: درمان با سه داروی آونکس، ربیف و بتافرون ناتوانی حرکتی (EDSS) را در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس کاهش می دهد، اما بین سه دارو تفاوت معنی داری در کاهش ناتوانی وجود ندارد. از طرفی داروی ربیف نسبت به دو داروی دیگر تاثیر بیشتری برکاهش عود حملات دارد، هر چند تفاوت معنی داری در کاهش عود بیماری بین سه دارو وجود نداشت. 

سابقه و هدف: مطالعات پیشین، اثرات مثبت ورزش در خشکی را در کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مفاصل بیماران مبتلا به  آرتریت روماتوئید نشان داده است. در این راستا، تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر ورزش در آب بر کاهش شدت درد و افزایش دامنه حرکتی مفاصل زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید صورت گرفت.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 32 بیمار زن با تشخیص آرتریت روماتوئید به روش غیراحتمالی مبتنی بر هدف انتخاب و به دو گروه 16 نفره مورد و شاهد تقسیم شدند. در ابتدا از هر دو گروه اطلاعات دموگرافیک جمع آوری و سوالاتی درباره سابقه و وضعیت بیماری پرسیده و شدت درد و میزان دامنه حرکتی آنها اندازه گیری شد. سپس گروه مورد برای انجام هیدروتراپی به استخر محل پروژه دعوت شدند. پس از 6 هفته ارزیابی مجدد با همان روش مرحله اول انجام گرفت.یافته ها: میانگین شدت درد در دو گروه مورد و شاهد کاهش یافته بود (به ترتیب 0007/0=P و 03/0=P)، اما شدت درد در گروه مورد پس از انجام هیدروتراپی نسبت به گروه شاهد کاهش بیشتری داشت. دامنه حرکتی مفاصل نیز پس از هیدروتراپی در گروه مورد، در تمامی مفاصل و حرکات مورد بررسی افزایش یافته بود و اختلاف آن نسبت به گروه شاهد  معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که ورزش در آب یا هیدروتراپی می تواند شدت درد را در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید کاهش داده و دامنه حرکتی مفاصل را افزایش دهد.

سابقه و هدف: عصب پرونئال فرعی (APN) یک واریاسیون آناتومیک است که می تواند باعث اختلال در بررسی های الکترودیاگنوزیس شود. در این آنومالی، پاسخ بدست آمده  (Compound muscle action potential) CMAPاز  (extensor digitorum brevis) EDBبا تحریک عصب پرونئال در دیستال از پروگزیمال کوچک تر است. در این مطالعه، فراوانی عصب APN در مراجعه کنندگان به بخش طب فیزیکی بیمارستان شهدا در سال های 1385-1384 بررسی شد.روش بررسی: در مطالعه توصیفی حاضر، بررسی CMAP عصب DPN در دیستال و پروگزیمال توسط دستگاه Neoro- Screen Toennis صورت گرفت. در صورت عدم مشاهده CMAP عضله EDB در مچ پا، در زیر قوزک خارجی تحریک صورت گرفت و در مواردی که CMAP در دیستال از پروگزیمال کمتر بود، APN تشخیص داده می شد.یافته ها: 143 (7/62 درصد) زن و 87 (3/37 درصد) مرد با میانگین سنی 46/13±11/42 سال بررسی شدند. APN در 28 مورد (2/12 درصد) وجود داشت که در 5 مورد (9/17 درصد) دوطرفه و در 23 مورد (1/82 درصد) یک طرفه بود. در هر یک از دو جنس مرد و زن فراوانی APN 14 مورد (50 درصد) بود.نتیجه گیری: شیوع APN در این مطالعه 2/12درصد بود که در 9/17 درصد موارد دو طرفه و در 1/82 درصد موارد یک طرفه بود.

سابقه و هدف: درمان استاندارد کیست هیداتیک جراحی است، اما در مواردی که کیست های متعددی در ارگان های حیاتی وجود داشته باشد و یا بیمار از نظر جراحی در ریسک خطر بالا باشد، درمان های دارویی نظیر خانواده بنزیمیدازول ها (آلبندازول - مبندازول) جایگزین می گردد. در مطالعه اخیر درمان توام آلبندازول همراه با یک داروی موثر بر روی پروتواسکولکس ها از خانواده ایزوکنیولین بنام پرازی کوانتل مورد استفاده قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه، 9 بیمار با کیست های متعدد تحت درمان توام با آلبندازول 400 میلی گرم دو بار در روز و پرازی - کوانتل 40 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم دو بار در هفته به مدت 3 ماه قرار گرفتند. بیماران بطور متوسط 18 ماه پس از خاتمه درمان تحت پیگیری از نظر عود مجدد ضایعات بودند.یافته ها: بهبودی کامل بالینی در 7 مورد (7/77 درصد) و بهبودی نسبی بالینی در 2 مورد (2/22 درصد) مشاهده گردید. از نظر رادیولوژیک، بهبودی کامل در 5 مورد (6/55 درصد) و بهبودی نسبی در 4 مورد (4/45 درصد) وجود داشت. یکی از بیماران پس از خاتمه درمان تحت بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفت که محو شدن کامل لایه زایا گزارش شد.نتیجه گیری: کاربرد توام آلبندازول و پرازی کوانتل می تواند به عنوان یک درمان جایگزین در بیماران مبتلا به کیست های هیداتیک منتشر در ارگانهای حیاتی و یا بیماران در ریسک خطر بالای جراحی مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: افسردگی از شایع ترین اختلالات روانی است که در بیماران مبتلا به امراض مزمن، سرطان ها و آسم از شیوع بالایی برخوردار است. هدف از بررسی حاضر ارتباط افسردگی با بیماران مبتلا به آسم می باشد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به بیمارستان شهدای کارگر شهر یزد از خرداد لغایت ماه 1385 انجام گرفت. پس از اخذ رضایت از بیماران پرسش نامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و سابقه بیماری و نیز آزمون  13) Beckگزینه ای) توسط پرسشگر از بیماران تکمیل شد. داده ها با آزمون های آماری کای دو و در صورت لزوم آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در کل 330 بیمار مبتلا به آسم مورد مطالعه قرار گرفتند که 54 درصد آنها مرد و 46 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 45/15± 47/54 سال (محدوده 88-20 سال) بود. 79 درصد از بیماران مبتلا به آسم دارای درجاتی از افسردگی بودندکه در مقایسه با جمعیت عادی شهر یزد (شیوع 34 درصد) بطور معنی داری بیشتر است (0001/0>P). ارتباط معنی داری بین زنان و مردان از نظر ابتلای به افسردگی بدست نیامد. خطر افسردگی در افراد تحصیل کرده دو برابر افراد بی سواد بود (05/0>P). درجات افسردگی با سطح تحصیلات ارتباط داشت، به نحوی که با افزایش تحصیلات میزان افسردگی کاهش داشت (001/0=P). همچنین بین سن و میزان افسردگی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (007/0=P). خطر بروز افسردگی با افزایش سابقه آسم ارتباط معنی داری داشت (012/0=P).نتیجه گیری: شیوع افسردگی در مبتلایان به آسم بیشتر از افراد جامعه است و با سابقه ابتلای به آسم رابطه مستقیمی دارد. لذا شناخت و درمان زود هنگام بیماری آسم می تواند از عوامل خطرزای افسردگی پیشگیری نماید.

سابقه و هدف: از شایع ترین مشکلات تغذیه ای کودکان در ایران کمبود آهن و ویتامین ها و و مشکلات ناشی از آنها مثل کم خونی و نرمی استخوان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مادران در مورد مصرف مکمل های آهن و ویتامین در شیرخواران زیر دو سال انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تحلیلی به صورت KAP study و به روش نمونه گیری سرشماری پی در پی (480 مورد) در سال 1384 انجام شد. ابزار تحقیق پرسش نامه ای بود که توسط یک پرسشگر تکمیل گردید. داده ها با آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در مجموع 3/59 درصد مادران آگاهی پایین، 8/38 درصد آگاهی متوسط و 9/1 درصد آگاهی بالا در مورد مصرف آهن و ویتامین تکمیلی داشتند. 4/20 درصد نگرش بد، 1/12 درصد نگرش متوسط و 5/67 درصد نگرش خوب و هم چنین 2/14درصد از مادران عملکرد بد، 7/57 درصد عملکرد متوسط و 1/28 درصد عملکرد خوب در ارتباط با مصرف مکمل های آهن و ویتامین داشتند. بین پیگیری انجام پایش رشد و آگاهی مادران ومحل پایش رشد و عملکرد مادران و همچنین بین میزان تحصیلات مادران و نگرش آنان ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: با توجه به میزان پایین آگاهی، نگرش و عملکرد در مادران در مورد مصرف مکمل های ویتامین و آهن در کودکان کمتر از 2 سال به نظر می رسد که نیاز به آموزش آنها از طریق مراکز بهداشت و رسانه های عمومی ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: امروزه با توجه به پلی فارماسی و میانگین بالای تجویز دارو در نسخ، تداخلات دارویی از اهمیت بالایی برخوردار هستند. تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات آموزش چهره به چهره در کاهش تداخلات دارویی نسخ بیمه ای پزشکان در پاییز و زمستان سال 1385-1384نجام شد.روش بررسی: در این پژوهش مداخله ای (نیمه تجربی)، کلیه پزشکانی  که در نسخ بیمه ای خود تداخلات دارویی داشتند، بررسی شدند. ابتدا با مراجعه به کمیته کنترل نسخ، نسخه پزشکان از نظر تداخلات دارویی بررسی شد و سپس با مراجعه به مطب پزشکان، آموزش های لازم (آموزش چهره به چهره، بازخورد اطلاعات و چاپ جزوه آموزشی) درباره تداخلات دارویی موجود در نسخ آنها داده شد. پس از اجرای برنامه آموزشی، نسخ پزشکان طی یک دوره 3 ماهه بعد از آموزش، مجددا از نظر وجود تداخلات دارویی بررسی شد. میانگین درصد تداخلات دارویی و آگاهی پزشکان در ارتباط با تداخلات دارویی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: فراوانی تداخلات دارویی در بین پزشکان 49/8 درصد بود. فراوانی تداخل دارویی متوسط نسبت به شدید و خفیف بیشتر بود. تداخلات دارویی شدید از  6/1 درصد قبل از آموزش به 24/0 درصد بعد از آموزش کاهش یافت و این کاهش معنی دار در تداخل متوسط و خفیف نیز دیده شد (P<0.001). هم چنین بعد از آموزش، افزایش معنی داری در آگاهی پزشکان در زمینه مکانیسم وقوع، دسته بندی فارماکولوژیک و درمان تداخل مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر اهمیت آموزش فعال در کاهش درصد تداخلات دارویی در نسخ پزشکان و تاثیر آموزش در افزایش آگاهی  پزشکان در مورد تداخل دارویی می باشد.