مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان
سال:1394 | دوره:23 | شماره:1 |تعداد مقالات:12

مقدمه: تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف یکی از مهم ترین مکانیسم های مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام می باشد. شیوع جدایه هایی که به طور هم زمان دارای چندین مکانیسم مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام هستند، باعث کاهش حساسیت در تست های تاییدی بتالاکتامازهای وسیع الطیف می شود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی روش بتالاکتاماز دیسک تست برای شناسایی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در جدایه های بالینی ‏پسودوموناس آئروژینوزاهای دارای مقاومت چندگانه بود.روش: در مجموع 100 جدایه پسودوموناس آئروژینوزا دارای مقاومت چندگانه از بیماران سوختگی جمع آوری شد و حساسیت آن ها به آنتی بیوتیک ها به روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. سه روش دیسک ترکیبی با کلاولانیک اسید، دیسک سینرژی و بتالاکتاماز دیسک تست جهت شناسایی جدایه های تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف مورد استفاده قرار گرفت. جدایه های تولید کننده کارباپنمازها نیز با استفاده از روش (Modified Hodge Test) MHT شناسایی شدند. جهت شناسایی ژن های بتالاکتامازهای وسیع الطیف blaTEM، blaSHV، blaPER، blaCTX-M، blaOXA و blaPSE از روش (Polymerase chain reaction) PCR استفاده گردید.یافته ها: تمام جدایه ها دارای مقاومت چندگانه بودند. تنها سه جدایه با روش دیسک ترکیبی به عنوان تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف شناسایی شد. هیچ کدام از جدایه ها با روش دیسک سینرژی به عنوان تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف شناسایی نشدند. از 100 جدایه مورد بررسی، 87 درصد به روش بتالاکتاماز دیسک تست به عنوان تولید کننده بتالاکتاماز وسیع الطیف در نظر گرفته شدند و 68 درصد جدایه ها تولید کننده کارباپنماز بودند. میزان شیوع بتالاکتامازهای blaOXA، blaTEM و blaPER به ترتیب 97، 61 و 13 درصد بود و تمامی جدایه ها فاقد بتالاکتامازهای وسیع الطیف blaSHV، blaCTX-M و blaPSE بودند.نتیجه گیری: بر طبق نتایج به دست آمده، روش بتالاکتاماز دیسک تست جهت شناسایی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در جدایه های دارای مقاومت چندگانه مناسب می باشد، اما جهت تایید آن به بررسی های بیشتری نیاز است.

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی کارآیی سلنیوم خوراکی در تخفیف موکوزیت دهانی ناشی از پرتو درمانی در بیماران مبتلا به سرطان های سر و گردن بود.روش: در این مطالعه پایلوت دو سویه کور تصادفی شده، بیماران تحت پرتو درمانی به دلیل تومور اولیه در سر یا گردن با دارا بودن حداقل 2 ناحیه درگیر در دهان به مطالعه دعوت شدند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از گروه های دریافت کننده سلنیوم (400 میکروگرم روزانه) یا دارونما که روز قبل از پرتودرمانی شروع و تا 3 هفته پس از درمان ادامه می یافت، قرار گرفتند. بررسی موکوزال هر هفته در طول پرتو درمانی انجام گردید. نسخه دوم سیستم درجه بندی NCI-CTC و سیستم نمره دهی Epstein برای ارزیابی موکوزیت استفاده گردید. حفره دهان به 14 ناحیه آناتومیکال و وابسته تقسیم و هفتگی ارزیابی شد. بر اساس شدت موکوزیت، هر منطقه طبق سیستم 4 تایی نمره دهی و میانگین نمره موکوزیت محاسبه گردید.یافته ها: در مجموع، 35 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین نمره شدت موکوزیت در هر 3 هفته مورد بررسی در گروه سلنیوم نسبت به گروه دارونما کمتر بود. میانگین نمره موکوزیت در هفته های اول، دوم و سوم در گروه سلنیوم به ترتیب 0.51±0.28 و 1.35±0.55 و 1.75±0.34 و در گروه دارونما 1.21±0.81 و 1.79±0.43 و 2.08±0.46 بود. بر اساس آنالیز آماری Repeated measure ANOVA، افزایش قابل توجهی در موکوزیت بیماران گروه دارونما نسبت به گروه سلنیوم وجود داشت (P=0.019).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از این تئوری که سلنیوم خوراکی می تواند به عنوان درمان موثر و قابل تحمل در جلوگیری از موکوزیت ناشی از پرتو درمانی استفاده شود، حمایت می نماید.

مقدمه: آفلاتوکسین M1، یکی از مهم ترین سموم موجود در شیر و حاصل متابولیسم آفلاتوکسین B1 در میکروزوم های کبدی می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی توانایی جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت بود.روش: نخست احتمال جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت در نرم افزار شبیه ساز (Hyperchem نسخه 8.0.3) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس، نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت از طریق رسوب شیمیایی، سنتز و مشخصه یابی شد. در مرحله بعد، سریال غلظت نانوکامپوزیت تهیه و به طور جداگانه با محلول آفلاتوکسین M1 در دماها و pHهای مختلف انکوبه گردید. در نهایت، میزان جذب سم با روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا به دست آمد.یافته ها: شبیه سازی رایانه ای نشان داد که آفلاتوکسین M1 توسط این نانوکامپوزیت جذب گردید. بر اساس تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی، نانوذرات پلی استایرن و هیدروکسی آپاتیت تشکیل شدند و به صورت نانوکامپوزیت در کنار هم قرار گرفتند. تحلیل تصاویر گزارش کرد که گستره اندازه ذرات نانوکامپوزیت بین 50 تا 500 نانومتر بود. اثر غلظت های مختلف نانوکامپوزیت سنتز شده در دماها و pHهای مختلف بر میزان جذب نشان داد که هرچند دما بر میزان جذب آفلاتوکسین M1 تاثیر چندانی نداشت، اما در همه غلظت ها به pH وابسته بود؛ به طوری که میزان جذب در pH=5 بالاتر از میزان جذب در pHهای 7 و 9 به دست آمد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر برای اولین بار نشان داده شد که نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت می تواند آفلاتوکسین M1 را جذب کند. همچنین، جذب آفلاتوکسین M1 توسط نانوکامپوزیت پلی استایرن- هیدروکسی آپاتیت متاثر از دما نیست، اما به شدت وابسته به pH می باشد.

مقدمه: ویروس آنفلوانزا تحت تیپ H9N2 علاوه بر اینکه در بسیاری از مناطق ایران به صورت اندمیک وجود دارد، توانایی انتقال از پرنده به انسان را دارا می باشد. در تحقیق حاضر خطرآفرین بودن این تحت تیپ برای انسان با تعیین مدت زمان و میزان دفع ویروس از پرنده آلوده مورد ارزیابی قرار گرفت.روش: مطالعه تجربی حاضر بر روی 15 قطعه مرغ عشق چهارماهه نر انجام شد. مایع آلانتوییک حاوی 106EID50/ml ویروس آنفولانزای H9N2 از طریق قطره بینی به پرندگان تلقیح و در روزهای 1، 3، 5 و 7 پس از تلقیح، از حلق و مدفوع پرندگان نمونه برداری انجام شد. وجود و تیتر ویروس آنفلوانزا در نمونه ها با استفاده از روش TaqMan-Real time-PCR ارزیابی گردید.یافته ها: مطالعه حاضر نشان داد به دنبال چالش پرنده تزیینی، دفع ویروس از ترشحات حلق و مدفوع پرنده می تواند یک روز بعد از آلودگی آغاز و تا روز هفتم ادامه داشته باشد. در روزهای ابتدایی، تیتر ویروس در ترشحات حلقی بسیار زیاد بوده و با گذشت زمان کاهش می یابد در حالی که در مدفوع پرنده مبتلا در روز های ابتدایی کم و با گذشت زمان افزایش می یابد. حداکثر میزان دفع ویروس در ترشحات حلق و مدفوع پرنده به ترتیب در روزهای 3 و 5 بعد از آلودگی دیده می شود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 از ترشحات حلق و مدفوع پرنده دفع و در محیط اطراف منتشر می گردد. با توجه به ماهیت زئونوز بودن بیماری آنفلوانزا و همچنین گرایش روزافزون اقشار مختلف جامعه به نگهداری پرندگان، می توان بر لزوم آگاهی دادن به مردم در مورد آلودگی این پرندگان به بیماری و خطر آفرین بودن این پرندگان آلوده برای انسان و نیز راهکارهای پیشگیری بیماری تاکید کرد.

مقدمه: نوکاردیاها، باکتری های گرم مثبت، هوازی، اسیدفست نسبی و فرصت طلب هستند و یکی از عوامل ایجاد عفونت های سیستمیک در سراسر جهان به شمار می روند. به دلیل این که زیستگاه اصلی این باکتری ها، خاک و گرد و غبار است و بیماران مبتلا به نقص ایمنی در بیمارستان ها، شانس ابتلای بالایی به این باکتری های فرصت طلب دارند و همچنین، پیچیدگی هایی که در جداسازی و تشخیص این باکتری ها وجود دارد، شناسایی و کنترل منابع محیطی نوکاردیا به منظور پیشگیری از وقوع بیماری های فرصت طلب امری ضروری در کنترل این عفونت ها می باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین روش مناسبی برای جداسازی و شناسایی نوکاردیاها از منابع محیطی بیمارستان ها بود.روش: در این مطالعه، تعداد 30 نمونه خاک بیمارستان های استان اصفهان با استفاده از روش های سریال رقتی، Paraffin baiting (McClung's carbon free broth with paraffin bait) و Slip-buried بررسی شد. نمونه ها در هر سه روش در دمای 28 درجه سانتی گراد انکوبه گردید. سپس جهت تایید جنس نوکاردیا، (Polymerase chain reaction) PCR قطعه 569 جفت بازی از ژن 16s rRNA مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 30 نمونه خاک بیمارستان های استان اصفهان، 11 ایزوله (36 درصد) به روش سریال رقتی، 7 ایزوله (23 درصد) به روش Paraffin bait و 6 ایزوله (20 درصد) به روش Slip-buried جداسازی شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که روش Paraffin bait به علت استفاده بعضی از باکتری های خاک مانند پسودوموناس از پارافین موجود در محیط و وجود رقابت بین این گونه ها با نوکاردیاها و همچنین عدم استفاده همه گونه های نوکاردیا از پارافین، مناسب نیست. همچنین، روش Slip-buried به علت حساس بودن بعضی از گونه های نوکاردیا به آنتی بیوتیک های استفاده شده، دارای محدودیت هایی می باشد. به دلیل این که دو روش مذکور توانایی شناسایی تمام گونه ‏های نوکاردیای موجود در نمونه‏ها را ندارند، روش سریال رقتی به علت عدم این محدودیت ها، روش مطلوبی تشخیص داده شد. همچنین، به دلیل غیر فعال بودن بعضی از گونه های نوکاردیا و مدت زمان طولانی، روش های فنوتیپی و مولکولی به عنوان روشی سریع در تشخیص و تایید این گونه ها از ارجحیت و اهمیت بالایی برخوردار می باشند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاجعه آمیز کردن به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین نوروتیسیسم و برون گرایی بالا با ترس از حرکت و شدت درد در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی بود.روش: در این پژوهش، 200 آزمودنی شرکت داشتند که به صورت نمونه گیری هدفمند از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان های شهدا، امام حسین (ع) و سینا در شهر تهران و کلینیک درد در شهرستان تبریز انتخاب شدند و به پرسش نامه های 5 عاملی شخصیت (NEO-FFI: Neuroticism-Extraversion-Openness five-factor inventory) NEO ، فاجعه آمیز کردن (Pain Catastrophizing Scale: PCS)، ترس از حرکت TSK) یا (Tampa scale for kinesiophobia و شدت درد VAS) یا (Visual analog scale پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار LISREL Joreskog به روش تحلیل مسیر، واکاوی شد.یافته ها: از میان ابعاد شخصیتی، نوروتیسیسم با تاثیر مثبت بر فاجعه آمیزی، موجب ترس از حرکت و شدت بیشتر درد در افراد مبتلا به درد مزمن شد، اما برون گرایی و گشودگی، تاثیر منفی بر فاجعه آمیزی و در نتیجه ترس از حرکت و شدت درد داشتند.نتیجه گیری: نوروتیسیسم با پایین آوردن آستانه درد، موجب فاجعه آمیز کردن و در نتیجه ترس از حرکت و شدت بیشتر درد می شود. در حالی که برون گرایی (از طریق بالا بردن آستانه درد و کاهش حساسیت به محرکات فیزیکی و حسی) و گشودگی به تجربه (به واسطه انعطاف پذیری بالا در مقابل تجربیات جدید) اثر منفی بر فاجعه آمیز کردن دارند.

مقدمه: سرطان پستان، بارزترین سرطان و عامل عمده مرگ و میر ناشی از سرطان ها در زنان می باشد. وجود فرد مبتلا به سرطان پستان در خانواده، غیر از افزایش خطر ابتلا به این بیماری، باعث افزایش استرس نیز می شود که خود می تواند به عنوان عامل آغازگر سرطان پستان مطرح باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره گروهی مدیریت استرس بر میزان استرس زنان دارای سابقه خانوادگی سرطان پستان انجام شد.روش: این پژوهش از نوع طرح های نیمه تجربی با گروه شاهد بود. 97 نفر از زنانی که مادر، خواهر یا دخترشان در 5 سال اخیر به سرطان پستان مبتلا شده بودند، به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. مداخله طراحی شده مدیریت استرس برای گروه آزمون در قالب مشاوره گروهی و به صورت 6 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه دو قسمتی اطلاعات دموگرافیک استاندارد و پرسش نامه استرس Harry بود که قبل و پس از مداخله توسط دو گروه تکمیل گردید. نتایج حاصل شده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون Indeprndent t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: قبل از مداخله اختلاف آماری معنی داری از نظر میانگین نمرات استرس بین گروه های آزمون و شاهد وجود نداشت؛ در حالی که بعد از مداخله، بین دو گروه آزمون و شاهد از نظر میانگین نمرات مدیریت استرس اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: مشاوره گروهی مدیریت استرس بر میزان استرس زنان دارای سابقه خانوادگی سرطان پستان موثر می باشد و به عنوان یک برنامه مناسب در بهداشت روان این گروه از زنان توصیه می گردد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه مشکلات و رفتارهای تغذیه ای و سبک غذا دادن مادرانه شیرخوارانی که به روایت مادرانشان دارا و فاقد مشکلات تغذیه ای بودند، انجام گرفت.روش: در این پژوهش علی- مقایسه ای، تعداد 50 نفر زوج مادر- کودک از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سن شیرخواران بین 6 تا 12 ماه بود. پس از همتاسازی، نوزادان بر اساس گزارش مادر در مورد وجود یا عدم وجود مشکلات تغذیه ای در دو گروه مستقل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، پرسش نامه های مشکلات تغذیه ای، رفتار تغذیه ای کودک و سبک غذا دادن مادرانه مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون MANOVA تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: شیرخواران دارای مشکلات تغذیه ای، میل و لذت کمتری نسبت به غذا داشتند و آهنگ تغذیه ای کندتر و تغذیه وابسته به هیجان بیشتری را به نمایش گذاشتند. همچنین مادران شیرخواران دارای مشکلات تغذیه ای، سبک تغذیه مسوولانه کمتر و باورها و رفتارهای تغذیه ای سهل انگارانه بیشتری را نشان دادند و اجبار و فشار زیادی برای تغذیه کودکانشان اعمال می کردند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر می تواند در برنامه های پیشگیرانه و درمانی مشکلات تغذیه ای شیرخواران مورد توجه متخصصان قرار گیرد.

مقدمه: شایع ترین مشکل مطرح توسط زوج های ناراضی، عدم موفقیت در مهارت ارتباطی و توانایی کنترل هیجانات است. یکی دیگر از مهم ترین عوامل موفقیت در زندگی زناشویی، بهزیستی روانی است. هدف این پژوهش، مقایسه مهارت های ارتباطی، بهزیستی روانی و ناتوانی هیجانی در بین زنان متقاضی و غیرمتقاضی طلاق در شهر تبریز بود.روش: در این مطالعه توصیفی از نوع علی- مقایسه ای، جامعه آماری شامل کلیه زنان متاهل 18-30 سال متقاضی طلاق و همچنین کلیه زنان متاهل 18-30 سال عادی شهر تبریز بود. برای این منظور، 200 نفر از این جامعه شامل 2 گروه 100 نفری زنان متقاضی طلاق و زنان عادی، به ترتیب به روش های در دسترس و تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های مهارت های ارتباطی Barton، بهزیستی روان شناختی Ryff و ناتوانی هیجانی Toronto استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شد.یافته ها: بین زنان متقاضی و غیرمتقاضی طلاق، در متغیرهای مهارت های ارتباطی، بهزیستی روانی و ناتوانی هیجانی تفاوت معنی داری وجود داشت. به این معنی که، مهارت های ارتباطی و بهزیستی روانی در زنان متقاضی طلاق کمتر و ناتوانی هیجانی بیشتر از زنان عادی بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، جهت استحکام روابط زوجین و پایه های خانواده و در نتیجه پیش گیری از پدیده طلاق و آثار مخرب آن، گسترش فرهنگ مشاوره قبل از ازدواج و ارایه اطلاعات مناسب به خانواده ها ضروری می باشد.

مقدمه: آنتی بیوتیک ها نه تنها منجر به مهار رشد میکروب ها می شوند، بلکه بعضی از آن ها موجبات رشد و نمو بیشتر دام و طیور را فراهم می نمایند. انروفلوکساسین یکی از آنتی بیوتیک های پرمصرف می باشد که از سمیت بالایی برخوردار است و اثر سویی بر روی کلیه، مغز و کبد انسان دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی قابلیت جذب آنتی بیوتیک انروفلوکساسین توسط نانوذرات سلولز کونژوگه شده با آمینوبنزیل پورین بود.روش: ابتدا نانوذرات سلولز سنتز گردید و در حضور کراس لینکر با آمینوبنزیل پورین کونژوگه شد. غلظت های سریال نانوذرات کونژوگه شده (2000، 1000، 500، 250 و 125 میکروگرم بر میلی لیتر) به طور جداگانه با محلول آنتی بیوتیک انروفلوکساسین در غلظت 1000 میکروگرم بر میلی لیتر مخلوط و در دماها، زمان ها و pHهای مختلف انکوبه گردید. بعد از اتمام انکوباسیون، تمام لوله ها با سرعت 5000 دور در دقیقه به مدت 5 دقیقه سانتریفوژ و میزان جذب نوری محلول رویی با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر تحت طول موج 340 نانومتر قرائت شد. در نهایت درصد جذب مورد محاسبه قرار گرفت.یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که تغییر غلظت نانوذرات سلولز کونژوگه شده و زمان و دمای انکوباسیون تاثیر چندانی بر میزان جذب نداشت، اما تغییر pH توانست تغییر معنی داری در میزان جذب داشته باشد؛ به طوری که حداکثر جذب در شرایط اسیدی برای غلظت 1000 میکروگرم بر میلی لیتر معادل 82.5 درصد مشاهده گردید.نتیجه گیری: نانوذرات کونژوگه شده با آمینوبنزیل پورین جاذب مناسبی برای انروفلوکساسین می باشد و شاید بتوان آن را در داخل مواد غذایی و برای جذب بقایای این آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار داد.

مقدمه: سندرم درد کشککی یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی- اسکلتی می باشد و مداخلات محافظه کارانه گوناگونی برای توان بخشی این عارضه وجود دارد که هر کدام به نحوی باعث بهبود شرایط بیمار می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تحقیقات داخلی صورت گرفته در ارتباط با اثرات مداخله ها بر این عارضه انجام شد.روش: کلمات کلیدی «درد قدامی زانو، سندرم درد کشککی رانی، تمرینات تقویتی عضله چهارسر رانی، تمرینات تقویتی عضلات هیپ، نوارپیچی، نواربندی، تیپینگ، بریس، اورتز، تمرین درمانی، درمان های دستی و فیزیوتراپی»، در موتورهای جستجوگر (Islamic World Science Citation Center) ISC ، Iran Medex، Google Scholar، MedLib، Magiran، (Scientific Information Database) SID و PubMed جستجو شد. 15 مقاله معیارهای ورود به مطالعه را داشت. نتایج مداخلات درمانی محافظه کارانه بر شدت درد، تعادل، عملکرد و توانایی فیزیکی و حس عمقی زانو در افراد مبتلا به سندرم درد کشککی رانی از مطالعات استخراج گردید.یافته ها: در بیشتر مطالعات از تمرین درمانی به عنوان بخش مهم توان بخشی بیماران استفاده شده بود که منجر به بهبود عملکرد، شدت درد، ناتوانی و حس عمقی گردید. سایر مداخلات نیز اثرات مثبتی را به همراه داشت؛ اگرچه میزان این اثرات به اندازه روش های تمرینی نبود.نتیجه گیری: مستندات موجود از به کار بردن تمرین درمانی به عنوان یک مداخله موثر در بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی حمایت می کند. با این حال، نیاز به طراحی و اجرای مداخلاتی که در برگیرنده سایر روش های توان بخشی و ارزیابی اثرات طولانی مدت آن ها باشد، ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: داروی ترانگزامیک اسید (Tranexamic acid) با هدف کاهش میزان اتلاف خون در جراحی های مختلف به کار برده می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر این دارو در کاهش مقادیر اتلاف خون در بیماران تحت عمل جراحی ارتوگناتیک انجام شد.روش: در این کارآزمایی بالینی تصادفی و کنترل شده آینده نگر، داروی ترانگزامیک اسید با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم بلافاصله قبل از عمل جراحی به 24 بیمار داوطلب عمل جراحی ارتوگناتیک تزریق شد و در 24 بیمار گروه شاهد نیز از نرمال سالین استفاده گردید. بیماران بر اساس پروتکل استاندارد مورد جراحی قرار گرفتند. مقدار هموگلوبین و سطح هماتوکریت خون بیماران قبل و بعد از عمل جراحی اندازه گیری شد و حجم اتلاف خون نیز از روی مقادیر این شاخص ها مورد محاسبه قرار گرفت.یافته ها: میزان اتلاف خون در بیماران گروه مداخله و شاهد بر اساس مقادیر هموگلوبین خون قبل و بعد از عمل جراحی به ترتیب 693.65±81.24 و 1024±75.41 میلی لیتر و بر اساس سطح هماتوکریت خون قبل و بعد از عمل جراحی به ترتیب 660.93±62.78 و 1052.00±48.54 میلی لیتر برآورد گردید. کاهش معنی داری از نظر مقادیر اتلاف خون در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد برای هر دو متغیر (هموگلوبین و هماتوکریت خون) مشاهده شد (P<0.001).نتیجه گیری: تجویز داروی ترانگزامیک اسید با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم قبل از اعمال جراحی ارتوگناتیک، می تواند مقادیر اتلاف خون بیماران را به صورت آشکاری کاهش دهد.