پژوهشنامه اقتصادی
سال:1387 | دوره:8 | شماره:2 (ویژه نامه بازار سرمایه) |تعداد مقالات:10

هدف اصلی این مقاله بررسی ارتباط تحلیل های بنیادی با بازده غیرعادی سهام در بورس اوراق بهادار تهران بین سالهای 1379 تا پایان 1383 می باشد. سیگنال های بنیادی مورد بررسی با توجه به داده های حسابداری و مالی شامل موجودی کالا، حسابهای دریافتنی، مخارج سرمایه ای، حاشیه سود ناخالص، بهره وری نیروی کار، هزینه های اداری و فروش، نرخ موثر مالیات، کیفیت حسابرسی و هزینه های مالی است. این مطالعه همچنین به بررسی عکس العمل سهامداران نسبت به تغییر هر کدام از سیگنالهای بنیادی در شرایط مختلف اقتصادی پرداخته است. به منظور آزمون فرضیه ها، از رگرسیون چند متغیره با استفاده از داده های مقطعی استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که سیگنال های بنیادی، اطلاعات قابل توجهی درباره بازده های آتی ارایه نمی دهند. این یافته با مبانی زیربنایی تحلیل های بنیادی راجع به پیش بینی سود سازگار نیست. نتایج این تحقیق همچنین نشان داد که عکس العمل سرمایه گذاران نسبت به تغییر اغلب سیگنال های بنیادی در شرایط مختلف اقتصادی تا حدی متفاوت است.

بررسیها نشان می دهد که ریسک سیاسی به عنوان یکی از منابع ریسک بر نوسان بازدهی سهام تاثیر قابل ملاحظه ای دارد. کشور ایران طی سالیان اخیر با حوادث و وقایع سیاسی متعدد و متنوعی مواجه بوده است. لذا این مقاله چگونگی تاثیر ریسک سیاسی بر نوسان بازدهی سهام در ایران را مورد مطالعه قرار می دهد.از این نتایج می تواند در راستای مدیریت ریسک سیاسی و مطالعات سهام استفاده نمود.نتایج مقاله حاکی از آن است که ضمن آنکه ریسک سیاسی بر نوسان بازدهی کل قیمت سهام ایران در بازه زمانی 1384-1379 تاثیر کاملا معنی داری داشته است، واکنش نوسان بازدهی سهام به اخبار و وقایع سیاسی مثبت و منفی، نامتقارن بوده است.

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر انتشار سهام و عوامل نهادی (نظیر عدم امنیت، حقوق مالکیت، تعداد قوانین و مقررات و ...) بر سرمایه گذاری بخش خصوصی است. رابطه بلندمدت بین متغیرهای مورد مطالعه و ارتباط آن با کوتاه مدت با استفاده از تکنیک های تجزیه واریانس و مکانیسم تصحیح خطا، برآورد و ارزیابی شده است.نتایج بدست آمده بیانگر این واقعیت است که عوامل نهادی اثری منفی و انتشار سهام اثری مثبت بر روند سرمایه گذاری بخش خصوصی داشته است، اما اثر منفی عوامل نهادی بیش از اثر مثبت انتشار سهام بوده است. همچنین مخارج سرمایه گذاری دولت نیر اثری منفی بر سرمایه گذاری بخش خصوصی دارد؛ اما اثر رشد تولید ناخالص داخلی روی این متغیر مثبت است. از طرفی نیز ارزش کم ضریب تصحیح خطا، بیانگر سرعت کم همگرایی (سرعت کم تعدیل) به سمت تعادل بلندمدت می باشد.

از دهه 1990، مدل هایی که ریسک بازار در تئوری نوین پرتفولیو را برای مجموعه داراییهای اعتباری بکار گرفته اند، مورد توجه خاص قرار گرفته و مدل سازی پرتفولیوی اعتباری، جایگاه ویژه ای در مباحث علمی ایجاد و تکنیک های متعددی برای محاسبه ریسک اعتباری توسعه یافته است. بیشترین تحقیقات و تحلیل های علمی، مربوط به چهار مدل مطرح شده طی سالهای 1997 تا 1998 می باشند. در این مقاله، یکی از مدل های پرتفولیوی اعتباری به عنوان مدل ریسک اعتباری مضاعف، معرفی و تجزیه و تحلیل شده است.

این مقاله به بررسی اثر متغیرهای توسعه مالی بر رشد اقتصادی می پردازد. بحث اولیه در این مورد، در سال 1973 توسط «مک کینون» و «شاو» مطرح شد و سپس بوسیله محققان دیگر توسعه یافت. متغیرهای اثرگذار بر توسعه مالی متغیرهای مربوط به واسطه گری مالی و عمق مالی است. در این مقاله گروهی از کشورها انتخاب شده و با استفاده از روش «یوهانس و یوسیلیوس»، ابتدا وجود رابطه بلندمدت در الگو تایید شده و سپس با استفاده از رگرسیون داده های تابلویی (اثرات ثابت)، معادله تخمین زده شده و اثر متغیرهای مستقل بر رشد اقتصادی در ایران و گروه منتخب از کشورها آزمون شده است.

در این تحقیق عوامل موثر بر مدیریت سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. این مطالعه بر اساس طرح تحقیق نیمه تجربی انجام شده است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری مدل رگرسیون لجستیک، ضریب همبستگی، کای دو و همچنین مقایسه میانگین ها استفاده شده است.بر اساس نتایج تحقیق در سطح معناداری پنج درصد، عواملی مانند تغییر در عملکرد شرکت و پیش بینی رشد سودهای آینده آن، با مدیریت سود رابطه مستقیم دارد. اما، بین مدیریت سود و پارامترهایی نظیر اندازه شرکت و ساختار مالکیت آن، رابطه معنی داری وجود ندارد.

بورس ایران از سال 1376، استفاده از فناوری اطلاعات شامل استفاده از شبکه های داخلی، اینترنت و شبکه های منطقه ای و غیره را در برنامه ریزیهای خود قرار داد. محور بحث در این مقاله پاسخ به این سوال است. آیا IT توانسته بر جنبه های مبادلاتی از قبیل حجم مبادلات، نقدینگی، ناپایداری بازده در بازار اوارق بهادار ایران تاثیر بگذارد؟ بررسی داده های روزانه پنجاه و شش شرکت عضو بورس مربوط به سال 1378 تا 1381 گواه بر این است که IT با افزایش هایی در حجم مبادلات، نقدینگی همراه بوده است. در ضمن افزایش کمی در همبستگی پیاپی بازده ها حاکی از آن است که بازار ناکاراتر شده، اما کاهش چولگی نشان می دهد که ساختار اطلاعاتی در بورس اوراق بهادار ایران بهبود یافته است.

در حالیکه مدل قیمت گذاری داراییهای سرمایه ای (CAPM) رابطه تعادلی بین ریسک سیستماتیک و نرخ بازده را بیان می کند، تحقیقات تجربی فراوانی بیانگر آن است که ضریب حساسیت به عنوان شاخص ریسک سیستماتیک قدرت تبیین بازده را در دوره های بلندمدت از دست داده است و متغیرهایی مانند اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و نسبت E/P، جایگزینهای بهتری برای شاخص ریسک سیستماتیک محسوب می گردند. در این مقاله، در گام نخست به منظور مشاهده ترتیب پیش رتبه بندی ضریب حساسیت با ترتیب پس رتبه بندی ضریب حساسیت، پرتفوی دوره زمانی تحقیق به دو دوره تقسیم می گردد؛ بطوریکه دوره اول آزمون به منظور پیش رتبه بندی ضریب حساسیت سالهای 78-76 (36 ماه) و دوره دوم آزمون، به منظور پس رتبه بندی ضریب حساسیت سالهای 83-79 (60 ماه) را در بر می گیرد. در گام بعد و در دوره دوم، آزمون قدرت تبیین ضریب حساسیت و سایر متغیرهای توضیحی نظیر اندازه، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و نسبت E/P، مورد آزمون قرار می گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد، بر اساس مدل سنتی CAPM، ضریب حساسیت، قدرت تبیین ضعیفی دارد و همراه با سایر متغیرها، ضریب حساسیت قدرت تبیین بازده را از دست داده و به عنوان یک متغیر اضافی از مدل خارج می گردد.